Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || We haven't spoke since you went away

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

We haven't spoke since you went away
Comfortable silence is so overrated
Why won't you ever say what you want to say?
Even my phone misses your call, by the way

~

ORPG met @dollfrica
gelieve niet te reageren.

Mikaela Nadia Litchfield

I wanna be missed like every night
I wanna be kissed like it's the last time
Say you can't eat, can't sleep, can't breathe without me
I wanna be held, fragile like glass
'Cause I've never felt nothing like that
Say you can't walk, can't talk, go on without me

Anoniem
YouTube-ster

dollfrica schreef:

So I might count every star
to where you are
And write you
metaphors in millions
with all the skies

Aiden West

But really
you just need to know
I miss you
the distance and the time between us
left me cold
I've still never seen stars like the ones in your eyes

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het nieuwe jaar was aangebroken en al Makaela er aardig zin in om haar nieuwe opleiding te beginnen, het geluid van haar wekker die haar ‘s ochtends wakker maakte was nou niet bepaald het fijnste geluid in de wereld. Toch kreeg ze haarzelf redelijk snel uit haar bed gehesen en klaargemaakt voor haar eerste dag in college. Haar kamer was nog steeds een aardig zooitje maar ze kon er wel overleven. Het was dan ook nog maar een week geleden dat ze al haar spullen in haar slaapvertrek had verhuisd en door het voorbereiden op school had ze nog niet echt de tijd gehad haar kamer in orde te krijgen. Gelukkig hoefde ze haar kamer niet met iemand te delen en was het niet zo alsof anderen last zouden hebben van haar troep. Als het ging om de gezamenlijke keuken, woonkamer en badkamer die ze hadden in hun gedeelte van de slaapvertrekken, dan zou Makaela toch wel iets beter haar best te doen deze schoon te houden. Al was het vroeg in de ochtend, Makaela leek niet extreem veel moeite te hebben met het zorgen dat ze op tijd zou komen naar haar eerste les.
Dit jaar was ze begonnen aan een creatief schrijven opleiding. Haar ouders waren het er beide eigenlijk niet mee eens, hoe Makaela dan toch uiteindelijk beide zo ver gekregen had dat ze dan toch naar deze opleiding mocht wist ze ook niet. Ook al stond ze dan nu wel hier op college en begon ze dit jaar aan een opleiding, het was niet alsof haar ouders zich bedacht hadden en nu wel achter haar keuze stonden. De twee waren beide nog steeds niet blij met het feit dat hun dochter voor zoiets naar school zou gaan. Het was wel begrijpelijk en Makaela wist ook wel waar ze vandaan kwamen maar ze hoopte toch dat ze niet eindeloos zouden zeuren maar zich erbij neer zouden leggen dat hun dochter iets ging doen in waar ze interesse in had. Daarom hoopte Makaela ook dat de opleiding niet zou tegen vallen, want als dit het geval was en ze er dus mee zou stoppen dan zouden haar ouders het alleen maar duidelijk maken hoe hun gelijk hadden en ze in vervolg altijd naar hen moest luisteren. Dit was toch wel het laatste waar ze in zou hebben als het zo ver kwam.
Gelukkig voor Makaela waren de eerste lessen eigenlijk erg interessant en tot nu toe kreeg ze alleen maar meer zin in de opleiding. Helaas kende ze niemand uit haar klas, ze was niet de enige die niemand kende maar er waren er ook een paar die toch wel 1 of 2 mensen al hadden leren kennen voor de opleiding was begonnen. Aangezien Makaela niet zo iemand was, had ze geen idee wat ze moest doen toen de pauze er aan kwam. Ze kon misschien wel bij wat mensen zitten waar ze bij in de les gezeten had maar ze had geen idee of deze mensen wel zin hadden in haar. Wanneer de pauze daadwerkelijk was aangebroken besloot ze toch maar een lege tafel uit te kiezen en deze in beslag te nemen. Het was misschien een beetje asociaal om aan een tafel te zitten als ze alleen was maar dat maakte haar eigenlijk niet heel veel uit. Eenmaal een lege tafel gevonden te hebben nam ze plaats en legde ze haar rugzak naast haar neer op het bankje. Hieruit haalde ze een flesje water en wat brood zodat ze dit kon eten. Rustig begon ze om haar heen te kijken naar alle mensen die voorbij liepen terwijl ze begon aan het eten van haar brood.

Anoniem
YouTube-ster

dollfrica schreef:
''AIDEN'' werd er geroepen aan de andere kant van de kamer. Aiden schrok wakker en keek verward om zich heen. ''Gozer, serieus? verslapen op je eerste dag. Jij neemt het wilde College leven wel heel serieus'' Joshua stond lachend in de deur opening van de kamer die hij met Aiden moest delen. Toen ze te horen kregen dat er een gebrek aan kamers was dit jaar voor de jongens waren ze alle twee niet al te blij, maar vanaf het moment dat Aiden en Joshua elkaar zagen konden ze het goed met elkaar vinden. Nog half slapend stond Aiden op en liep naar de badkamer toe. Hij had amper geslapen vannacht, het liep niet goed tussen hem en zijn vriendin, Reyna. Toen Aiden ook nog eens had besloten om op een hele andere universiteit te gaan studeren dan eigenlijk afgesproken werden de irritaties tussen Reyna en hem ook alleen maar erger. Vannacht hadden ze ruzie om iets heel kleins, wat vroeger amper voorkwam, maar sinds een paar maanden is te hard ademen al een reden om ruzie te maken. Nadat Aiden zijn ochtend routine had gedaan en snel een random hoodie en broek aangetrokken had besloot hij om voor zijn volgende les uur wel oprijd te komen. ''Ik zie je later man'' zei Aiden, zijn stem nog schoor van het slapen. ''Niet in slaap vallen onderweg he'' Joshua keek Aiden met een grijns op zijn gezicht aan. ''Agh hou je bek toch eens Josh'' die twee hadden nu al een speciale band. Aiden liep door de menigte heen. De pauze was al begonnen en het was hartstikke vol. Hij stak een sigaret op en bestudeerde de medescholieren die zich soms een beetje gedroegen alsof ze nog steeds in de brugklas zaten. De meeste mensen hadden al een vriendin groepje opgericht. Aiden was nooit echt van het vrienden maken en had geen moeite met alleen zijn, alhoewel hij wel altijd zat vrienden had op de middelbare. Verder op in de menigte was een tafeltje wat leeg bleek te zijn en Aiden besloot om daar de rest van de pauze zijn tijd te verspillen. Toen hij dichterbij kwam zag hij dat de tafel toch niet helmaal leef was. Een meisje met kort, bruin haar zat haar brood te eten terwijl ze net zoals Aiden de menigte bestudeerde. Aiden twijfelde even of hij niet beter kon omkeren, veel zin in gezelschap had hij eigenlijk niet, maar iets in hem wou toch liever met het onbekende meisje aan tafel zitten. ''Is deze plek bezet?''

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Makaela zag genoeg vriendengroepen voorbij de tafel lopen die haar dan geïrriteerd of arrogant aankeken. Het was wel duidelijk waarom, hun waren met een hele groep en konden dan niet aan een tafel zitten omdat zij er perse alleen aan een moest zitten. Toch, wisten hun veel, misschien wachtte Makaela wel totdat haar vrienden bij haar zouden komen zitten, dit was eigenlijk het niet geval maar dat hoefden de mensen die voorbij de tafel liepen niet te weten. Om haarzelf dus maar niet helemaal gek te maken van onzekerheid bleef Makaela rustig zitten en trok ze zich niks aan van wie er dan ook voorbij kwam. Gelukkig was Makaela een aardig zelfvertrouwen persoon wat betekende dat in situaties als deze, ze absoluut geen probleem had met haar eigen te staan en zich echt niks aan te trekken van wat mensen eventueel van haar zouden denken. Uiteindelijk was ze toch niet op school om de meest populaire meid te worden maar om haar opleiding af te ronden, wat dus betekende dat ze echt niet perse een goede indruk op iedereen wou achterlaten. Dit betekende niet dat ze geen problemen zou hebben als iedereen haar begon te haten, ze wou natuurlijk wel dat er een paar mensen zouden zijn waar ze uiteindelijk mee om kon gaan maar ook dat had dan weer geen haast. Het was dus helemaal niet erg voor haar om deze pauze alleen te besteden.
Toch leek het er op dat Makaela de pauze toch niet helemaal alleen zou gaan doorbrengen. Terwijl ze weer een hap nam hoorde ze iemand achter haar praten en aangezien het ging over een bezette plek ging Makaela er eigenlijk wel van uit dat de vraag die gesteld werd voor haar bedoeld was. Langzaam draaide ze zich om zodat ze kon zien wie er tegen haar aan het praten was. Even bekeek Makaela de persoon van top tot teen, op het eerste oog had ze geen idee wie dit was dus bekeek ze de jongen nogmaals snel. Hierdoor vielen haar ogen op de jongen zijn hand met daarin een sigaret, en daar kon ze er eigenlijk ook wel een van gebruiken maar helaas voor haar had ze haarzelf beloofd om deze keer toch echt te stoppen. Ze had het al meerdere keren geprobeerd maar telkens viel ze toch weer terug en begon ze toch weer maar deze keer wist ze haarzelf toch weer te overtuigen dat het dit jaar anders zou zijn en dat ze de sigarettenpakjes daadwerkelijk kon laten liggen. Haar blik ging daarna al snel meer omhoog naar het gezicht van waar de stem vandaan kwam. Hier zag ze een jonge man staan, ze gokte al snel dat ze ongeveer dezelfde leeftijd zouden zijn. “Nee, ik ben helemaal solo.” Een zwakke glimlach volgde haar opmerking. “Dus als je wil zitten, van mij mag je.” Ze gaf een klein knikje aan de overkant van de tafel waarna ze weer na de jongeman opkeek. De langer ze de jongen aankeek, de meer Makaela haar realiseerde dat hij haar aan iemand leek denken al zou wist ze zo snel niet wie. De ogen van de jongen, zijn neus en eigenlijk zijn jukbeenderen ook wel,het kwam haar allemaal zo bekend voor maar ze kon er niet achterkomen waarvan of van wie. In stilte begon ze een beetje naar de jongen te staren, zijn gezicht te bestuderen in de hoop dat ze erachter zou komen aan wie hij haar toch deed denken. Het leek wel alsof ze voor een goede paar seconden vergeten was dat de persoon haar ook kon zien en dus waarschijnlijk doorhad dat ze nogal aan het staren was. Zodra ze zich weer herinnerde dat ze niet onzichtbaar was en wat ze deed gewoon zichtbaar was schraapte ze meteen ongemakkelijk haar keel en verschoof ze zich een beetje oncomfortabel heen en weer op haar plek. “Sorry voor het staren, je doet me gewoon aan iemand denken maar ik heb echt absoluut geen idee wie.” Ze besloot dat ze maar net zo goed eerlijk kon zijn, hopend dat de jongen haar situatie zou begrijpen. Als ze er niks over zei en ze gewoon beide in stilte zouden zitten dan werd de sfeer ook zo raar.

Anoniem
YouTube-ster

dollfrica schreef:
''Cool, bedankt.'' zei hij. Aiden ging zitten op het bankje. Een glimlach verscheen op zijn gezicht en de diepe kuiltjes in zijn wangen kwamen te voorschijn. Hij blies de rook uit zijn mond de andere kant op en hield de sigaret tussen zijn lippen een moment vast terwijl hij het meisje in de ogen aan keek. Het meisje zat hem zonder enig gevoel van schaamte te bestuderen, tot dat ze zelf door had dat ze aan het staren was en ongemakkelijk weg keek. Ze begon oncomfortabel heen en weer te bewegen en begon toen uit te leggen dat Aiden haar bekend voor kwam. ''Ik weet het ook niet.'' zei hij terwijl hij een trekje nam van zijn sigaret. ''Oh sorry, ik zit hier lekker jou frisse lucht te verzieken met mijn sigaretten'' Aiden gooide het ding op de grond en trapte het uit. ''Ik ben Aiden trouwens.'' Hij keek het meisje nog een keer aan en begon haar gezicht nog eens goed te bestuderen. Ze was hartstikke mooi, echt een schoonheid. Al hoewel het meisje Aiden zelf niet heel erg bekend voor kwam, krijg hij wel een apart maar toch vertrouwd gevoel bij haar. Iets wat amper voorkwam, het liefst was Aiden alleen. Reyna en zijn jongere zusje waren eigenlijk één van de weinige mensen waarmee Aiden continue contact had. Reyna, shit. Dacht Aiden. Als ze nu de campus op zou lopen zou ze me waarschijnlijk vermoorden om het feit dat ik überhaupt met een meisje praat. Maar Reyna zat zo een honderden km's verder op.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Helaas voor Makaela leek de jongen haar niet te kunnen helpen, niet dat ze dat verwacht had. De twee kende elkaar niet eens laat staan dat de jongen van haar zou weten met wie zij omging en wie zij wel en niet kende. Het zou ook te makkelijk geweest zijn als hij haar kon vertellen op wie hij leek van wie zij kende. Toch was Makaela een beetje teleurgesteld in haarzelf wanneer ze realiseerde dat ze dit maar beter kon opgeven aangezien ze er toch niet op zou komen, hoe graag ze ook wou. Voor hetzelfde geld deed de jongen haar denken aan een acteur waar ze niet kon opkomen of een vriend van een vriend die ze lang geleden een keer had ontmoet en was het absoluut niet iemand waar ze ooit kon opkomen. Ondanks ze wist dat ze het toch niet op zou komen kon ze niet helpen om er toch over te blijven denken, ze was simpelweg te eigenwijs om zoiets als dit zomaar te laten liggen. Natuurlijk zou ze vanaf nu wel proberen om wat minder duidelijk naar de jongen te staren zodat hij het niet zo makkelijk zou doorhebben dat Makaela zijn gezicht aan het bestuderen was.
Een beetje jaloers keek Makaela toe naar hoe de jongen een heis nam van zijn sigaret, in haar hoofd was ze al weer een beetje aan het toegeven aan het idee dat ze misschien toch wel weer kon beginnen. Voordat Makaela de jongen ook nog maar kon vertellen dat ze zich niet stoorde aan zijn roken lag de sigaret van hem al op de grond. Een korte soort van ongemakkelijke lach verliet haar mond terwijl ze naar de nu betrapte sigaret op de grond keek. “Ik wou je dus net zeggen dat ik het niet erg vond.” Zei ze dus alsnog maar waarna ze weer opkeek naar de jongen. De jongen die zich zojuist had voorgesteld als Aiden. “Aiden.. Aiden..” Ze herhaalde de naam een keer of vijf keer, zich opnieuw niet bewust van hoe het raar kon overkomen dat ze nu zijn naam aan het herhalen was alsof het een toverspreuk was. De reden dat ze de naam zo aan het herhalen was, was vanwege het feit dat de naam een bel deed ringen. Al was Makaela alsnog niet heel veel wijzer behalve dan dat de jongen en zijn naam haar beide erg bekend voorkwamen. Na de naam vijf keer in haarzelf gefluisterd te hebben kreeg ze opnieuw de realisatie van hoe dit overkwam. “Sorry, het is gewoon..” Er volgde een diepe zucht voor ze verder ging met het afmaken van haar zin. “Het is gewoon dat je naam me ook bekend voor komt.” Ze schudde even kort met haar hoofd, insinuerend dat ze het idee van haarzelf afschudde. “Hoe dan ook, mijn naam is Makaela, Makaela Litchfield.” Ze legde het brood wat ze in haar handen had op de tafel die tussen de twee stond om vervolgens haar hand naar de jongen uit te reiken, dat leek haar dan toch wel zo netjes en beleefd.

Anoniem
YouTube-ster

dollfrica schreef:
Aiden glimlachte ongemakkelijk. Eerst doen dan pas denken, daar stond Aiden bekend om. ''Oh, te laat'' zei hij. Het meisje herhaalde zijn naam alsof het een toverspreuk was. Toen ze zichzelf voor de tweede keer verontschuldigde voor haar gedraag, wat Aiden überhaupt niet stoorde, moest Aiden toch wel stiekem lachen. Nu kwam de nieuwsgierigheid in hem ook naar boven, afvragend waarom het meisje er zo van overtuigt was dat ze hem bekend voorkwam. Ze stelde zichzelf voor als Makaela, Makaela Litchfield. Aiden schudde de hand die Makaela uitreikte naar hem en glimlachte nogmaals. ''Volgens mij hebben wij bij elkaar op de basisschool gezeten. Nee ik weet het wel zeker. Makaela Litchfield, wat ben jij veel veranderd zeg.'' Aiden moest terug denken aan groep 5, toen hij zich niet zo fijn voelde en mama hem begon uit te leggen wat verliefdheid is. Mama praatte der zo positief over, maar 8 jarige Aiden vond het allemaal hartstikke vervelend. Het enigste wat kleine Aiden wou doen was voetballen en voor de tv zitten zonder tweede gedachtes. Hij heeft het Makaela nooit verteld, het was toch allemaal maar kalverliefde. Na de basisschool hebben ze elkaar ook nooit meer gesproken of überhaupt gezien. Af en toe moest Aiden nog wel eens aan Makaela denken, maar door de jaren heen verdween zij al snel uit zijn geheugen. Uit het oog uit het hart zeggen ze. Hij beet op zijn lip en probeerde zijn lach in te houden bij de herinneringen. Ah, kinderliefde, hoe serieus en echt het ook leek, achteraf kan je der om lachen om hoe belachelijk het allemaal ook was.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Zodra het woord basisschool viel wist Makaela meteen dat de jongen gelijk had. De ogen van Makaela zette meteen groot op en er kwam meteen een grote glimlach op haar gezicht terecht. “Ja, dat is het!” Het kwam er wat luider en enthousiaster uit dan bedoeld maar er waren dan ook meerdere redenen waarom Makaela blij was dat het mysterie van de onbekende jongen eindelijk opgelost was. Ten eerste hoefde ze nu niet meer eindeloos haarzelf af te vragen wat het toch was waarom de jongen haar zo bekend voorkwam, daarnaast was er nog iets waarom Makaela meteen zo enthousiast werd bij het realiseren van wie er nu voor haar zat. Als klein meisje was er 1 jongen die ze maar al te graag lastig viel en bij wie ze maar al te graag constant in de buurt was, deze jongen was natuurlijk Aiden. Het was natuurlijk geen serieuze liefde, ze was tenslotte zo ongeveer 7 of 8 jaar oud, dus het was niet alsof ze nou echt verliefd kon zijn op iemand maar voor Makaela was het toch leuk om weer even herinnerd te worden aan deze tijd. “Komt misschien wel door het haar, of gewoon de lange tijd die er tussen gezeten heeft.” Grinnikte ze. Vroeger had ze lange bruine lokken, nu was dat toch wel anders. Al had ze haar korte haren niet super lang, waarschijnlijk had ze het nu zo kort voor zo ongeveer anderhalf jaar. De reden waarom wist ze nog maar al te goed, de moeder van Makaela hield van de lange bruine haren van Makaela en tijdens een discussie die de twee hadden had Makaela een schaar opgepakt en zonder erbij na te denken een stuk er afgeknipt. Al had ze dit gedaan zonder er goed over nagedacht te hebben, tot deze dag had ze er zeker geen spijt van. Na het zomaar geknipt te hebben moest ze wel naar de kapper om het te laten bijwerken maar Makaela vond het het zo waard, al was haar moeder er niet normaal boos om geworden. Makaela had wel vaker ruzie met haar moeder, de twee konden soms nogal botsen. Volgens haar was dit omdat haar moeder altijd wou dat Makaela een typisch meisje was, vandaar de sterke voorkeur voor de lange haren, ook was de moeder van Makaela niet blij met de kleding die ze droeg en zag ze haar dochter liever in jurken en rokken, je typische meisjesdingen dus. Hierom leek het Makaela ook beter dat ze nu dus op campus verbleef in plaats van dat ze nog thuis woonde. “Jij bent echt niks veranderd maar tegelijkertijd ook echt zo veel, geen idee of dat logisch klinkt?” Ze had de jongen natuurlijk wel herkent maar nu ze wist wie hij was kon ze ook wel meteen zien dat de jongen toch wel veranderd was.
Wat was de kans dat de twee nu bij elkaar op college zouden zitten. Het was echt pure toeval en dat hij dan ook nog eens besloot om aan haar tafel te komen. Makaela was benieuwd of de twee later in het jaar elkaar zouden tegen gekomen zijn en elkaar dan alsnog herkend zouden hebben. Of misschien niet later in het jaar maar later in de opleiding. Hoe dan ook was ze blij dat het überhaupt gebeurd was. “Hoe gaat het nu met je dan?” Besloot ze maar te vragen, niet alleen uit beleefdheid maar ook omdat ze daadwerkelijk interesse had in hoe het ging met de jongen. Het was dan ook al zo lang geleden sinds de twee elkaar gezien hadden of gesproken hadden, de basisschool was dan toch echt wel de laatste keer dat de twee ooit iets met elkaar te maken gehad hadden.

Anoniem
YouTube-ster

dollfrica schreef:
Aiden vond het stiekem wel schattig dat het meisje zo enthousiast werd. Aiden schoof een lok haar achter Makaela's oor. ''Misschien wel. Je had altijd van dat super lang haar'' Hij keek naar het korte, bruine kapsel en haalde zijn hand weer weg. Op zijn lengte en stoppelbaard na was hij inderdaad niet veel veranderd vond hij zelf. Aiden leek sprekend op zijn moeder, maar hij had wel dergelijk de lengte van zijn vader gekregen. ''Aangezien je mij wel soort van herkende ga ik er vanuit dat ik niet al te veel ben veranderd.'' Hij dacht aan de woorden van zijn moeder, wel dagelijks zou zij hem vertellen hoe groot hij was geworden en hoe snel de tijd gaat. Aiden miste haar onvoorstelbaar veel, maar praatte der amper over, zelfs niet met Reyna. Het was iets wat hem was overkomen, dus moest hij er zelf maar mee vechten vond hij. ''Met mij gaat het goed. Ben alleen wat moe.'' Aiden keek Makeala wat langer aan, ze straalde warmte uit, dat deed ze altijd al. ''En hoe gaat het met jou? Is het ook jouw eerste jaar hier?'' eigenlijk had hij echt geen zin om over educatie te praten in welke vorm dan ook, maar vanuit nieuwsgierigheid en reine interesse wou hij toch wel weten wat Makaela nou doet hier. Aiden had het geluk dat hij het überhaupt werd aangenomen op deze universiteit. Hij snapt nog steeds niet hoe het mogelijk is geweest met zijn afwezigheids uren en cijferlijst. God staat me bij, dacht hij dan altijd bij het besef dat hij toch echt hier zat. En wat een toeval, dat hij uitgerekend vandaag, hier, na al die jaren Makaela tegen komt. Sommige gebeurtenissen kan je niet onder toeval beschrijven, sommige dingen kunnen gewoon geen toeval zijn.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Makaela schrok een beetje van Aiden zijn hand die dichterbij leek te komen maar al snel merkte ze wat hij deed waardoor een kleine grijns op haar gezicht verscheen. Het geschrokken wat ze eerder voelde wet daarna ook al snel verplaatst door een soort gevleidheid. “Ja, maar oeps, het is er allemaal af.” Zei ze een beetje nonchalant waarna ze weer een hap van haar brood nam. Al was Makaela iemand met toch een aardig zelfvertrouwen, nog hoopte ze dat Aiden haar soort van nieuwe haren niet lelijk vond. Al zou ze niet kapot gaan van wanneer hij het minder mooi vond maar toch hoopte ze stiekem dat hij het wel wat vond hebben. Zelf was ze er eigenlijk wel een stuk blijer mee dan het langere wat ze eerder altijd het. Niet alleen vond ze dit zo veel mooier staan bij haar maar zo ging er ook een stuk minder verzorging in wat ze zelf eigenlijk ook wel heel handig vond want zij wou nou niet echt bepaald de persoon die heel veel tijd in haar haren zou stoppen. Nu hoefde dat dus ook niet meer, gelukkig voor haar.
Het was moeilijk om Aiden niet gelijk te geven wanneer hij het had over hoe Makaela hem eerder wel herkend had, een soort van herkend had dan. “Oke, ja, klopt maar je bent ook duidelijk ouder geworden, je ziet er niet meer precies hetzelfde uit als vroeger.” Wat begrijpelijk was, natuurlijk zou hij er nu, jaren later, niet hetzelfde uitzien als een 8 jarige, dat zou nogal raar zijn als dit wel het geval. Ook moest Makaela wel toegeven dat de jongen er zeker wel beter op was geworden, als ze als klein meisje al dacht dat Aiden deze knappe jongen was die er absoluut geweldig uitzag dan moest 7 of 8 jarige Makaela de jongen nu maar eens zien. De jongen zag er gewoon goed uit, het was zo simpel als dat.
Makaela kon het niet laten om een beetje te lachen wanneer de jongen aangaf dat hij moe was. “Slecht geslapen of gewoon al heel hard gewerkt?” Plaagde ze hem een beetje. Natuurlijk kon ze het niet zeker weten totdat hij haar daadwerkelijk zou zeggen wat het was waardoor hij zo moe was maar het leek Makaela niet dat de jongen al zo moe was door alleen de lessen die hij tot nu toe gevolgd had. Het was een mogelijkheid dat dit wel zo was, zonder twijfel maar toch leek de kans erg klein voor Makaela. Als antwoord op zijn vraag knikte Makaela stilletjes met haar hoofd. “Zekers, eerste jaar.” Beide begonnen dus ook nog eens aan hun eerste jaar, de toevallen bleven zich maar opstapelen leek het haast wel. “Oh, en het gaat goed met mij.” Voegde ze nog snel toe nadat ze erachter kwam dat ze zijn eerste vraag eigenlijk gewoon niet beantwoord had. Al wist ze niet of de jongen het gewoon aan haar vroeg uit beleefdheid of omdat hij daadwerkelijk interesse had in hoe het nu ging met haar.

Anoniem
YouTube-ster

dollfrica schreef:
''Ik heb amper geslapen.'' zei hij met een halve glimlach op zijn gezicht. Aiden was over het algemeen al geen ochtendmens, nog zou hij voor wat dan ook vrijwillig het bed uit komen. In de ochtend moet je vooral niet te veel tegen hem praten, want voor je het weet merk je al dat de jongeman last van een ochtendhumeur heeft. Het enigste wat Aiden een beetje zinnig kon houden was zwarte koffie of een paar sigaretten, typisch. ''Eigenlijk ben ik nog niet eens naar mijn lessen geweest.'' gaf hij toe. Als het Josh niet was die hem wakker maakte dan zou nu waarschijnlijk nog steeds liggen te slapen. Aiden keek naar het korte haar van Makaela, het stond haar goed, ze zag der goed uit. Daardoor twijfelde Aiden toch wel aan zijn looks aangezien hij maar een paar uur heeft geslapen en iets willekeurigs aangetrokken heeft, niet dat het hem normaal gesproken veel uitmaakte. Ijdel was hij niet, maar toch zag hij er wel graag goed uit en zelfzekerheid bezat hij sowieso. ''Fijn dat het goed met je gaat.'' De bel ging alweer en de pauze was voorbij. Aiden stond op, hij had zich voorgenomen om voor het volgende lesuur wel op tijd te komen voor de verandering. Al hoewel hij toch liever een paar minuten langer met Makaela wou praten. 'Waar heb je les?'' vroeg hij. De campus was zo groot, als hij met Makaela zou meelopen zou hij in ieder geval dik 10 min te laat komen. Maar dat maakte hem eigenlijk vrij weinig uit. ''Zal ik anders met je meelopen?''

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Een soort spottende glimlach verscheen op Makaela haar gezicht bij het horen van de reden dat Aiden zo moe was. Zelf had ze vannacht gelukkig toch redelijk wel wat slaap naar binnen gekregen, ze zou er niet aan moeten denken hoe uitgeput ze zich zou voelen als ze niet goed geslapen had afgelopen avond. Dan zou ze waarschijnlijk moeilijk de dag doorkomen, net zoals Aiden daar nu vermoedelijk veel moeite mee zou hebben. Ergens had ze dan toch wel een beetje medelijden met de jongen, wetende dat dit ook zijn eerste dag was aan de nieuwe opleiding maar dat hij die met nogal groot moeite doorkwam. “Een lekker begin dus.” Lachte Makaela sarcastisch, waarmee ze het had over hoe Aiden nog geen enkele les gevolgd had die hij tot nu toe had. Dan leek de start voor Makaela haar tot nu toe toch een stuk gemakkelijker af te gaan dan bij Aiden. Na even gelachen te hebben gooide Makaela het laatste stukje brood naar achteren.
Nog geen seconde nadat Makaela het laatste stukje brood had doorgeslikt hoorde ze de bel al ringen. In de eerste instantie vond ze het jammer dat de pauze nu al tot zijn einde gebracht was, het liefst wou ze nog even bij Aiden blijven zitten en hele gesprekken met de jongen willen voeren, alle tijd inhalen waar de twee elkaar niet in hadden gezien. Ondanks ze de jongen van de basisschool kende en hem dus in geen jaren gezien had was ze toch erg benieuwd naar hem. Het was dan ook wel de jongen waar ze vroeger ook al had tijd mee wou besteden, dat leek dus 1 ding te zijn die na al deze tijd niet veranderd was. Gelukkig hoefde Makaela niet lang in te zitten over het feit dat het gesprek met Aiden afgekapt werd aangezien hij zelf aanbood om met haar mee te lopen. Ze vond het een beetje raar van haarzelf dat ze blij was om dat te horen maar dat liet haar niet stoppen van het feit dat ze er wel gewoon blij mee was. “Als ik het niet verkeerd heb, heb ik les in het T-gebouw.” Ze wist het eigenlijk vrijwel zeker aangezien ze daar de hele dag les had. “Maar als het om is hoef je echt niet mee hoor.” Glimlachte ze terwijl ze opstond en haar rugzak weer over haar schouder gooide. Ook al vertelde ze wel dat Aiden niet perse met haar mee hoefde te lopen, toch hoopte ze dat hij met haar mee zou lopen. Niet alleen dat, ook hoopte ze dat ze hem nog vaker kon zien na deze pauze.

Anoniem
YouTube-ster

dollfrica schreef:
''Nee ik doe loop graag met je mee.'' zei hij terwijl hij alvast langzaam begon te lopen. Makalea had haar spullen nu ook verzameld en liep samen met hem richting het lokaal. Aiden zijn telefoon ging af. ''Godverdomme'' vloekte Aiden zachtjes bij het zien van Reyna's naam. Dit was echt het laatste waar hij nu zin in had, nog meer ruzie om niks. Aiden besefte dat Makalea naast hem liep en dat hij zomaar begon met vloeken, het zou wel zo netjes zijn om zich te verontschuldigen. Hij wou niet dat ze een verkeerd beeld van hem kreeg. ''Sorry'' zei hij ongemakkelijk. In excuses aanbieden was hij ook niet zo goed, alhoewel dit nu niet bepaald een groot iets was. Aiden hield de deur van het gebouw open en keek Makaela aan. Ze was een stuk kleiner als hem, de meeste mensen waren kleiner als Aiden. In de tweede klas kreeg Aiden ineens een groeispurt en voor hij het zelf door had zat hij al bijna bij de 1 meter 90. Het stoorde hem vroeger als tiener ontzettend, maar nu vond hij het wel allemaal best. Zijn telefoon ging nog een keer af en Aiden wist zonder te kijken wie het was. Hij besloot om weer niet op te nemen. Rey belde hij later wel terug.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De paar extra minuten die Makaela zou krijgen met Aiden omdat hij besloot met haar mee te lopen waren toch wel extra minuten waar Makaela erg blij mee was. Dit wou ze alleen niet merken dus in plaats van met een grote glimlach te reageren knikte ze kalm op zijn antwoord voor ze samen richting haar lokaal liepen. Al waren ze maar een paar stappen verder voor Aiden gebeld leek te zijn. Even baalde Makaela hiervan, ervan uitgaande dat in plaats van met haar te praten Aiden de telefoon zou opnemen. Alleen leek compleet het tegenovergestelde te gebeuren en hoorde ze de jongen schelden terwijl hij dus niet de telefoon opnam. Een beetje verbaasd keek Makaela op maar deze verbaasde blik probeerde ze al snel te verbergen. “Maakt niet uit, ben niet bepaald preuts dus ik kan echt wel wat hebben hoor.” Lachte ze vriendelijk. Zo erg vond ze schelden niet, ze hoorde het vaak genoeg en zelf was ze ook wel meerdere keren schuldig geweest. Niks om zijn excuses voor aan te bieden, vond Makaela dan.
Makaela vond het zo schattig hoe Aiden de deur voor haar openhield, voor hem was het waarschijnlijk een klein gebaar maar Makaela kon niet helpen om het toch zo lief iets te vinden van hem. “Ondanks het schelden ben je dus nog wel een echte gentleman.” Grapte Makaela, doelend op hoe de jongeman de deur voor haar openhield. Met een kleine grijns liep ze Aiden voorbij naar binnen in het gebouw. Zodra beide binnen waren keerde Makaela haar hoofd nieuwsgierig naar Aiden toe. Opnieuw leek zijn telefoon af te gaan, Makaela ging er eigenlijk vanuit dat het dezelfde persoon was als wie zojuist ook gebeld had, de persoon waar Aiden meteen zo negatief op gereageerd had. Zelf leek Aiden hier ook van uit te gaan aangezien hij de telefoon weer niet opnam. Meteen raakte Makaela nieuwsgierig en al wou ze niet in Aiden zij persoonlijke zaken gaan snuffelen, toch kon ze het niet laten. “Ik hoop dat je het niet erg vind als ik dit vraag maar door wie werd je toch gebeld dat je er meteen zo op reageerde?” Zelf wist ze ook wel dat het een beetje onbeschoft was van haar om te vragen maar haar nieuwsgierigheid was toch te groot om het niet op ze minst proberen te vragen. “Uiteraard zijn het mijn zaken niet, dus als je niks wil zeggen vooral niet doen.” Gehaast had ze de opmerking aan haar vraag toegevoegd. Ook al had ze gezegd dat als Aiden niet wou zeggen wie het was, hij dit ook niet hoefde te doen dat hij haar alsnog zou vertellen wie de mysterieuze beller was. Een beetje nonchalant had Makaela haar handen in de zakken van haar jasje terwijl ze samen met Aiden naar de ingang van haar lokaal liep. Gelukkig wist ze waar het lokaal zat, ze had er eerder op de schooldag al naar gekeken zodat ze wist waar ze moest zijn na de pauze.

Anoniem
YouTube-ster

dollfrica schreef:

Aiden begon zich nogal ongemakkelijk te voelen, al hoewel hij niet snapte waarom. Iedereen wist dat Reyna en Aiden een relatie hadden, dus waarom zou het nu ineens raar zijn om erover te praten met Makaela? Hij zuchtte en wreef met zijn hand over zijn gezicht. ''Het is okay. We zijn geen vreemden van elkaar so.'' zei Aiden. Hij keek overal naar toe behalve naar Makaela. Bang dat ze zou denken dat hij een complete klootzak is vanwege het negeren van zijn vriendin. ''Ik uh werd gebeld door mijn vriendin. Maar het loopt niet zo goed tussen ons laatste tijd, vandaar dat ik niet wou opnemen.'' gaf hij uiteindelijk eerlijk toe. Aiden was jaren lang smoor verliefd op Reyna, de ruzies die ze laatste tijd hadden zaten hem nogal dwars, vooral omdat Reyna en Aiden vroeger nooit last hadden van het hele discussiëren en ruzie maken gedoe.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld