Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

10 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || Trust can lead to danger

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Samen met Vintagequeen!

Me:
Lynn Eugéne || 20
Aidan McFannigan || 23

Het begin:

Lynn.
Met een gespannen uitdrukking luisterde ze naar de woorden van haar vader. Een bende had het op haar zus en haar gemunt en wilde hen meenemen. Haar vader had het nieuws net gehoord. Ze schudde haar hoofd in ongeloof. Ze snapte het niet. Haar zus en haar hadden niets met de oorlog te maken. Lynn vond de oorlog verschrikkelijk en ze wou dat het stopte. Het duurde al jaren maar beide partijen leken niet te willen stoppen.
              Ze keek op naar haar vader. ‘En nu?’, vroeg ze. Haar vertelde over dat hij een plaats wist waar ze veilig zouden zijn. Het was ver weg van het kasteel vandaan en hij wist vrijwel zeker dat de bende hen daar niet zou kunnen vinden. Als ze zich zouden vermommen, zouden ze gewoon hun leven kunnen leiden totdat het gevaar geweken was. Ook
vertelde haar vader dat er een paar wachters met hen mee zouden gaan om hen te beschermen en zodat ze niet alleen zouden zijn.
              Lynn wilde eigenlijk helemaal niet weg. Ze vond het fijn in het kasteel. Ze vond het fijn om in de tuinen rond te lopen en om een praatje te maken met bekenden. Dat zou lastig worden op de nieuwe bestemming omdat ze vrijwel niemand daar kenden. Ze zuchtte en vertrok naar haar slaapkamer om een koffer in te pakken. Heel veel meenemen kon ze
niet, alleen het allerbelangrijkste. Ze besloot daarom haar favoriete jurken, een paar foto’s en een paar andere dingen uit haar jeugd mee te nemen. Ze keek om haar heen. Ze hoopte dat ze gauw weer thuis konden zijn.

Aidan.
Ze hadden het plan helemaal uitgewerkt. Het was dé perfecte actie om de koning een hak te zetten en om hem te laten overgeven. Ze hadden er maanden over gedaan, hele gebieden doorgereisd om het plan zo goed mogelijk te laten werken. Ze zouden de twee dochters van hun aartsrivaal, de koning, meenemen, terug naar hun eigen land. Daar zouden ze de koning berichten over wat ze hadden gedaan en om veel losgeld vragen. Maar
naast dat zouden ze ook eisen dat hij zich zou overgeven. Deed hij dat niet, dan zou hij zijn dochters niet meer zien.
              Twee van de beste leden van de bende werden op de operatie gezet: Aidan en zijn kameraad. Aidan hoorde al en paar jaar bij de bende en was in die jaren steeds beter geworden. Hij was er helemaal voorbereid op de missie, toen ze te horen kregen dat het plan was uitgelekt en dat de koning erachter zou komen. Hoe dat kon gebeuren wist Aidan nog
steeds niet maar hij was er woedend over. Hij wilde dat de koning boette voor zijn daden en daarom was het plan belangrijk voor hem.
              Er werd toen gauw een plan bedacht want ze wisten dat als de prinsessen het zouden horen, ze waarschijnlijk ergens in veiligheid gebracht zouden worden. Er werd bedacht dat Aidan en zijn kameraad alsnog naar het kasteel moesten gaan en moesten doen alsof ze de prinsessen zouden brengen naar hun bestemming. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan want
ze moesten natuurlijk niet opvallen. Daarom zouden ze de uniformen van twee wachters stelen en aantrekken zodat ze geen argwaan zouden wekken.
              Na dat plan begon de reis. De reis duurde een paar dagen en na die paar dagen zag Aidan langzaam het kasteel opdoemen.Hij keek naar zijn partner en grijnsde. ‘Dit gaat leuk worden.’

Account verwijderd

schreef:

Ariana Elanoara Celia Eugéne
22

Ethan Vicenzo Milano Bianchi
23

~ Begin komt hieronder

Account verwijderd

schreef:
Ariana
Daar stond ze dan voor haar vader, die haar weg zou sturen na een vreemde. Normaal zou Ariana de confrontatie aangaan maar dit keer wist ze dat het beter was het niet te doen. De man deed het tenslotte voor haar veiligheid. Ze knikte hierom gehoorzaam en maakte haar weg naar haar kamer. Veel kon ze niet meenemen, dan het hoognodige. Het zou toch zo voorbij zijn, dacht ze bij haarzelf. Ze schudde de de dachten daarom snel van zich af en begon vervolgens kleding bij elkaar te rapen wat ze in haar koffer stopte. Waar ze heen zouden gaan wist ze niet. Het enige positieve aan deze ervaring was dat ze het niet alleen mee zou maken. Haar vader had namelijk ook haar zuster met haar meegestuurd. Een korte zucht gleed hierdoor over de dame haar lippen terwijl ze zich verzette na de gangen van het kasteel, richting haar zuster Lynn. Met enige moeite trok ze de koffer achter zich aan en opende ze de slaapkamer deuren van de andere jongedame. “De wachters zullen er zo zijn, maak je gereed dan kunnen we zo vertrekken“ mompelde ze de jongedame met tegenzin toe. “Misschien hebben we geluk en zien ze er een beetje goed uit“ grapte ze kort daarna, om de situatie wat fijner te maken. Ze haalde een hand door haar lange bruine lokken heen en wachtte het antwoord van de jongedame was.

Ethan
De walm van sigarettenrook verdrong zich tussen de lippen van de jongeman. Hij kon de bedenkelijke blik van de koning nog herkennen, de manier waarop zijn ogen een afwezige gloed met zich meebrachten en toch tegelijkertijd zodanig geconcentreerd leken te zijn. Men leek niet langer geïnteresseerd meer te zijn in de theorie die ze hen doorgeschoven hadden. Het bevel werd door merendeel van de club verafschuwd, zoals ook Ethan hier geen voorstander van was geweest. Dat ze weigerden er zo over te spreken met elkaar kwam enkel door het gevoel van eer dat langzaam maar zeker afgesleten werd. De zogenamde vredes offering tussen hen en de koning was niet meer dan sociale zelfmoord en al wist Ethan hier meer dan goed van geen van hen leek te willen bespreken hoe een kogel in elk van hun hoofden zou kunnen gaan belanden. Het zwijgen bleef. De stilte nam hij wat verwilderd in zich op. Het was pas toen de jongeman Aiden een gesprek begon, dat de jongen het weer in zich opbracht om het geluid weer terug te brengen in zijn omgeving, zijn concentratie teruggeschoven naar de plotselinge klap. Een tevreden grijns kwam op, de smaak van overwinning weerkeren waar hij naar had verlangd. Er was nog maar één ding mooier dan het klaren van de klus en dat was voor hem de drank, eveneens hij met sigaretten ook wel overweg kon. Zijn mondhoeken kleine beetjes opgetrokken bij het idee van leedvermaak. Leedvermaak waar hij de koning te slim af zou zijn. Kort schudde hij deze gedachten zijn zich af en richtte hij zijn blik op de jongeman. “Zeker, nu maar hopen dat het plan zal werken“ antwoordde hij lichtelijk zenuwachtig. Zijn ogen richtte hij daarna op het kasteel in de verte, en nam er grootte passen naartoe. Hoe sneller dit voorbij zou zijn, hoe eerder de jongeman zijn leven op orde had.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Lynn

Aidan

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Lynn.
Ze checkte een paar keer of ze alles had en knikte kort toen ze zag dat ze alles had. Ze sloot daarna haar koffer en liep naar het raam toe om even naar buiten te kijken. Het deed pijn om weg te gaan maar ze probeerde er niet teveel aan te denken. Het was nu belangrijker dat haar zus Ariana en haar veilig waren. En het zou als alles goed ging ook niet voor altijd zijn. Misschien zouden ze met een maand al wel weer terug kunnen zijn, dacht ze. Althans, dat hoopte ze maar ergens had ze het gevoel dat dat niet het geval zou zijn. Ze liep weer terug naar haar bed, pakte haar koffer en verliet de kamer. Ze hoorde haar zuster aankomen en keek op. Ze knikte. ‘Ik denk dat ik alles heb’, antwoordde ze en zette haar koffer neer. Ze grinnikte zacht om Ariana’s grap. ‘Dat zou de situatie wel beter maken, ja’, glimlachte ze. Ze bekeek toen weer bedenkelijk. ‘Ik vraag me af waar vader ons naar toe zal sturen’, zei ze terwijl ze haar koffer neerzette. ‘Ik kan me niet herinneren dat daar een buitenhuis of iets in die richting van ons staat, jij wel?’, Lynn was er eigenlijk wel een beetje bezorgd over maar ze geloofde in haar vader. Die zou hen nooit naar een gevaarlijke plaats sturen.

Aidan.
Hij liep met stevige passen verder en verzonk weer in gedachten. Hij had vaak over deze missie gedacht. Voor hem was het een missie van wraak en hij kon niet wachten om het uit te voeren. De koning verdiende het, na alles wat er was gebeurd. Aidan keek naar Ethan toen hij antwoordde en merkte dat hij lichtelijk zenuwachtig was. ‘Het komt wel goed, Ethan’, zei hij geruststellend. ‘We weten wat we moeten doen en zij hebben geen idee wat er gaat gebeuren. Het kan niet mis gaan’, ging hij verder. Hij probeerde niet te veel te denken aan de “wat als” situaties. Het moest gewoon lukken, het kon niet anders. Hij wist wel dat er een groot risico aan de operatie zat. Zouden ze gepakt worden, dan zouden ze een groot probleem hebben die waarschijnlijk hun dood zou betekenen. Maar goed, hij schoof die gedachten aan de kant. Hij kon die gedachten er maar beter niet bij hebben, hij wilde nu niet onzeker worden. Hij focuste zich op het kasteel. ‘Ik ben benieuwd hoeveel wachters er zullen zijn’, zei hij, even geen zin hebbend in stilte. ‘Als het er
niet veel zijn, is het gemakkelijk te doen’, daarna zweeg hij even en grinnikte toen zacht. ‘Na deze missie kom ik een paar weken de kroeg niet uit. Man, wat was die reis lang’,

@vintagequeen

Account verwijderd

schreef:
Ariana
Zuchtend keek ze naar haarzelf in de spiegel. De langer de jongedame de tijd had om alles bij haar binnen te laten komen zorgde er alleen maar voor dat ze in de war raakte door alles. Uiteindelijk besloot ze de negatieve gevoelens uit te schakelen. Ariana vond van haarzelf dat ze toch aardig kalm bleek te blijven, misschien was het omdat de situatie zo ongelooflijk was dat Ariana haar gedachten niet echt wisten hoe ze moesten reageren. Met haar blik gericht op de jongedame die voor haar stond liet ze zich in een stoel zakken. De stoel stond in de hoek van de jongedame haar kamer. Met de woorden wat haar zuster tegen haar uitsprak schudde ze kort haar hoofd. “Geen idee waar me een zullen gaan, maar we zullen de plaats niet herkennen“ antwoordde ze rustig. Ariana wist niet waar ze heen zouden worden gebracht. Wel wist ze dat haar vader alle maatregelen zou nemen die hij nodig had, om de twee dames te beschermen. Dus een ruimte waar ze bekend mee waren zat er weinig in. Enkele minuten later hefte de jongedame zich weer uit de stoel. “De bewakers zullen zo activeren, laten we ons als goede dames gedragen en ze begroeten“ antwoordde ze vervolgens met een ondeugende grijns op haar gezicht. Ariana hield er van om de situatie onder controle te houden, en aangezien ze dat op dit moment niet had besloot ze er maar het beste van te maken. “Ik hoop dat ze er goed uit zien, dat ik me nog wat kan vermaken achterin de auto“ grapte ze kort daarna. Met die woorden pakte het meisje haar koffer en liep ze de gangen van het kasteel in, richting hun vader.

Ethan
De zon scheen door de kieren van de bomen, de licht stralen leken het bos te betoveren en tot leven te wekken. Een lichtstraal viel op een blad en liet het douw schijnen als nooit tevoren. Het zicht was adembenemend en als hij niet had moeten opschieten, had Ethan er uren naar kunnen kijken. Het bos was zijn uitweg van de realiteit, de schoonheid ervan liet hem terug de schoonheid van deze verpeste wereld zien. “Geen zorgen het zal ons lukken“ antwoordde hij de jongeman,overigens sprak hij zichzelf hierin ook moet bij. Hij maakte zijn weg door de afgelegen paden van het bos. Zijn trip door het bos was tot zijn spijt van korte duur. Al vrij snel had hij de bos rand bereikt en was hij aangekomen bij de harde, vreselijke realiteit die hij moest ondergaan. Hij zou gaan strijden om de kleding van de bewakers. Iets wat moest gebeuren om hun plan in werking te brengen. Met tegenzin liep de jongeman daarom op een bewaker af waar hij zijn kleding aftrochelde. Een tevreden grijns verscheen er rond de jongen zijn mondhoeken toen hij Aiden na enkele minuten langs hem zag staan. Gekleed en wel. “It´s show time“ mompelde hij zacht tegen de jongeman en liep de gangen van het kasteel in. Eenmaal aangekomen bij de koning maakte hij een buiging en verkende de zaal onopgemerkt met zijn ogen. “Wij komen U dochters beschermen Uwe majesteit“

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Lynn.
Ze liet haar koffer in de steek om de kamer heen te lopen. Ze dacht aan de plaats waar ze heen zouden gaan. Ze vond het best spannend en ze was benieuwd hoe het eruit zou gaan zien. Ze hoopte dat het een mooie omgeving zou zijn maar ze hield ook het idee in haar achterhoofd dat dat totaal niet het geval zou kunnen zijn. Ze stopte met lopen en keek naar haar zuster. Ze knikte. ‘Ik hoop maar dat alles goed zal gaan’, zei ze. Het idee dat er mannen hen wilden meenemen gaf haar rillingen. Ze vond het een raar idee en ze probeerde er niet te lang over na te denken want ze wilde niet bang worden. Ze vertrouwde haar vader en de wachters. Ze zouden in veilige handen zijn. Ze hoopte ook dat haar vader in de tijd dat ze weg zouden zijn vrede zou maken. Dat zou beter zijn voor iedereen. Lynn was blij dat ze niet alleen weg zou gaan. Ze zou voor geen goud zonder Ariana weg willen. Ze was haar zuster en ze betekende veel voor haar. Ze kwam uit haar gedachten toen ze Ariana’s stem hoorde en ze glimlachte. Ze fatsoeneerde haar haren. ‘We kunnen ze niet laten wachten’, zei ze en liep weer terug om haar koffer te pakken. Haar glimlach werd groter door de grap van haar zuster. ‘Daar ben ik het helemaal met je eens’, antwoordde ze en liep met Ariana mee de gangen van het kasteel in.

Aidan.
Hij bleef voor de rest van de reis stil, de omgeving in de gaten houdend. Hij wilde niet dat bewakers hen zou zien want hoe moest je uitleggen waarom ze zo dichtbij het kasteel waren zonder enige goede reden? Hij was blij dat er niemand op hun pad kwam want dan hoefde er ook niets met die persoon te gebeuren. Nadat hij uit het bos was gekomen, volgde hij Ethan’s voorbeeld en trochelde ook de kleding van een bewaker af. Hij trok het snel aan en kon een grijns niet onderdrukken. Ze waren nu al zo dichtbij, het kon niet meer mis gaan. Hij gaf een bevestigend knikje naar zijn partner en liep met hem mee de gangen van het kasteel in. Het was een groot kasteel, zag hij zonder al te veel om zich heen te kijken. Het moest natuurlijk lijken alsof hij er al zo vaak was gekomen. Toen hij aan was gekomen bij de koning volgde hij Ethan’s voorbeeld door ook te buigen en hield de koning goed in de gaten. Het leek erop dat hij opgelucht was door hun komst. De koning bedankte hen voor hun komst en zei dat zijn dochters eraan kwamen. Aidan keek nadat hij genoeg had gezien naar beneden. Zijn hart ging tekeer en hij voelde zich een beetje ongemakkelijk maar er was nu geen weg meer terug. Ze waren er bijna.

@vintagequeen

Account verwijderd

schreef:
Ariana
Langzaam liep het meisje met haar zuster de ruimte in. De twee wachters stonden hun al op de wachten. Haar ogen dwaalde af na een jongeman die haar aandacht wist te trekken. Hij zag er goed uit moest de jongedame toegeven. Het was niet wat ze verwacht had. Maar problemen had ze er niet mee. In tegen stelling maakte dit alles een stuk beter. Om zeker te weten dat Ariana goed zag wat er gebeurde knipperde ze met haar ogen, waarna de man er alsnog leek te staan. Opnieuw bekeek Ariana de plots verschenen persoon van top tot teen, bestuderend keek ze naar zijn uiterlijk. Hij was werkelijk prachtig. De jongen had een perfecte huid, stralende ogen en een adembenemende glimlach. Een ondeugende grijns verscheen er daarom rond de dame haar mondhoeken waarop ze op de jongen afliep. Haar hand liet ze over de jongen zijn bovenlichaam glijden waardoor en een ondeugende grijns rond haar mondhoeken krulde. Ariana hield er van om mensen zich ongemakkelijk te laten voelen. Vooral in het bijzijn van haar vader. “Je ziet er goed uit voor een bewaker, ik zou het niet erg vinden om mijn tijd met je door te brengen hoor“ antwoordde ze de jongen sensueel toe. Ariana was over het algemeen het type persoon die de confrontatie opzocht en het leuk vond om een reactie uit iemand krijgen.

Ethan
Een tevreden grijns ontstond er rond de jongeman zijn mondhoeken toen de koning hun accepteerde. Wat was dit makkelijk. Kort richtte hij zijn blik op de twee jongedames die de ruimte binnen liepen. Dat zouden zijn twee dochters wel wezen. Zijn ogen volgde de jongedame die zich naar Aidan verplaatste en hem op een plagende manier aansprak. Het meisje had pit, iets waar ze voorzichtig mee moesten zijn. Zijn blik richtte hij al snel op de andere jongedame die langs haar vader stond. En hij had al gauw door dat het twee verschillende jongedames zijn. Altijd dat waren zijn gedachten, hoe hij de situatie tot nu toe had geschat. Hij zette zijn liefste glimlach op toen hij zich verplaatste richting de blonde dame en zijn hand beleefd uitstak. “Hallo princes, mijn naam is Ethan en die jongeman daar is Aidan“ zei hij en wees kort naar de jongen toe. “Wij brengen U naar de plaats van bestemming, waar U veilig zult zijn“ antwoordde hij kort daarna. Hij hoopte dat het zal werken. Dat hun plan zou lukken. Maar gezien de situatie had Ethan daar volle vertrouwen in. Het was alsof je het snoep steelde van een baby.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Lynn.
Toen ze de ruimte binnen kwam, bleef ze ietwat ongemakkelijk bij haar vader staan. Ze vond het niets om in zo’n zaal te zijn maar het moest nu eenmaal. Ze zette haar koffer neer en ze keek hoe haar zuster naar de ene wachter liep. Daardoor nam Lynn de tijd om te kijken naar de andere wachter. Hij was nog knapper dan ze verwacht had en ze merkte dat ze wat minder zenuwachtiger werd voor de reis. Ze glimlachte licht. Ze wist niet precies wat ze nu moest doen. Zou ze haar zusters voorbeeld nemen en ook op de wachter afstappen of gewoon wachten op wat er zou gebeuren? Terwijl ze met zichzelf debatteerde, hoorde ze de wachter al op haar af komen. Ze schoof haar gedachten aan de kant en stak haar hand terug naar hem uit. ‘Prettig kennis te maken met je, Ethan’, zei Lynn met een glimlach op haar gezicht. De jongeman kwam haar aardig over en daar was ze blij om. Haar zorgen over de reis verdwenen langzamerhand. Ze wist dat ze veilig aan zouden komen dat ze in veilige handen waren. ‘Mijn naam is Lynn en mijn zuster heet Ariana’, ging ze verder. ‘Ik ben blij dat jullie zo snel konden komen’, ze was ze ook dankbaar want het leek haar dat ze reis niet een gemakkelijke zou worden.

Aidan.
Hij keek op toen hij voetstappen hoorde en zag de prinsessen in beeld komen. Hij grijnsde heel even. Dat zou leuk gaan worden. Hij inspecteerde hen onopvallend en zijn blik bleef bij de donkerharige prinses hangen. Ze was lang niet lelijk en opeens had hij meer zin in de missie. Hij zag hoe ze naar hem keek en hij glimlachte lief. Hij moest natuurlijk wel heel lief en attent zijn, dat zou het makkelijker maken. Hij rechtte zijn rug lichtjes toen hij zag dat ze naar hem toe liep en hij bleef de lieve glimlach op zijn gezicht houden. Hij gaf een knikje als begroeting en voelde hoe ze hem aanraakte. Hij mocht haar karakter wel. Dit zou het nog veel leuker worden dan hij had verwacht. ‘Ik ben erg blij dat ik U beval, Uwe hoogheid’, zei hij. ‘U heeft geluk want wij zullen nog veel met elkaar optrekken’, zijn glimlach veranderde in een kleine grijns.
Ze had geen idee wat haar te wachten stond, dacht hij. Hij stak zijn hand naar haar uit en boog zijn hoofd. ‘Mijn naam is Aidan, Uwe majesteit en mijn collega heet Ethan’,

@vintagequeen

Account verwijderd

schreef:
SAriana
Ariana volgde de bewegingen die hij maakte, terwijl ze een stap achteruit zette. Zachtjes beet hij op zijn lip.
Ze had interesse in de jongen en dat was ergens toch ook wel aan haar te merken. Veel van de jongeman wist ze niet en eigenlijk was dat ook niet zo gek. De twee hadden elkaar nooit ontmoet en spraken elkaar nauwelijks. Tot op het moment dat de jongen de ruimte binnen kwam lopen. Toch was de jongen een aangename verschijning en vond ze het alles behalve erg als ze bij hem de dag zou door brengen. Ze had er geen problemen mee. Een kleine glimlach verscheen er rond haar lippen. "Dat is fijn om te horen" antwoordde Ariana de jongeman. "Ik ben Ariana" zei ze kort daarna. Toen haar vader de instructies aan de jongemannen uitlegde liet ze tevreden haar ogen over de jongeman heen glijden. Ze kon geen genoegen van zijn uiterlijk krijgen.

Ethan
Een kleine glimlach krulde er rond zijn mondhoeken met de woorden van de jongedame. Het kind zou makkelijk bang te maken zijn. Al moest hij toegeven dat ze er prachtig uitzag. Ze had lang blond krullend haar en perfect blauw kleur van ogen. Kort daarna richtte hij zijn blik op de koning en knikte hij bij de instructies die ze kregen. Natuurlijk hielden ze zich er niet aan, maar de jongen moest geen verkeerde interesse trekken. Kort daarna stak hij zijn hand na de jongedame uit, als teken dat ze hem vast kon pakken. "Gaat u mee princess, ze staan namelijk op U te wachten" antwoordde hij haar. Helemaal gelogen was het niet. AL waren het niet de mensen die de dame zelf in gedachten had.

sorry voor korte stukje, moet even me vriend ergens mee helpen!

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Lynn.
Ze keek naar zijn gezicht en bleef een klein glimlachje op haar gezicht houden. Hij had een mooi gezicht en ze vond het leuk om ernaar te kijken. Toch keek ze weer weg. Ze wilde niet blijven staren naar hem, ze wilde niet dat hij zich misschien ongemakkelijk zou voelen. Ze keek op naar haar vader en luisterde naar de instructies. Ze knikte. Ze vond het wel moeilijk om haar vader alleen te laten maar ze geloofde erin dat haar vader goed voor zichzelf zou zorgen. Ze keek weer naar de wachter en naar zijn hand, waarna ze ook zijn hand vastpakte. Ze voelde hoe haar wangen iets warm werden. Ze was zulke dingen niet gewend maar ze vond het wel leuk. Ze knikte nogmaals. ‘Dan moeten we maar gauw gaan, nietwaar?’, glimlachte ze.

Aidan.
Hij hield haar nauwlettend in de gaten. Hij wilde haar manieren leren zodat hij dat later kon gebruiken. Hij merkte dat ze interesse in hem had. Dat kon van pas komen. Hij grijnsde charmant. ‘Het is mij een genoegen’, zei hij en knipoogde naar haar. Hij luisterde naar de instructies van de koning maar die instructies gingen het ene oor in en het andere oor weer uit. De instructies waren niet belangrijk, ze hadden hun eigen plan. Toch deed hij alsof hij de instructies begreep en erg serieus nam. Hij wendde zich weer naar de prinses en glimlachte. ‘Gaat U mee, Uwe hoogheid?’, vroeg hij, terwijl hij zijn hand uitstak zodat ze die vast kon pakken. Hij mocht haar wel. Ze had een goed karakter en ze had pit, daar hield hij wel van.

@vintagequeen Is geen probleem, neem je tijd!

Account verwijderd

schreef:
Ariana
Ariana liep richting haar vader en sloeg haar armen rond zijn bovenlichaam heen. "Ik hou van U vader" mompelde ze kort. Al snel richtte ze haar blik op de jongeman die ze tegemoet kwam lopen. Een korte glimlach sierde er op de jongedame haar gezicht, met de bewegingen die de jongeman maakte. "Ik ga graag met je mee" glimlachte ze lief, waarna ze zijn hand vastpakte.Ze was benieuwd waar de jongeman haar heen bracht.

Ethan
Een ondeugend grijns krulde er rond zijn mondhoeken met de aanraking van de jongedame. Hij zag dat ze interesse in hem had, al liet ze het niet merken. "Volg mij maar" antwoordde hij barmhartig en liep vervolgens met de jongedame de ruimte uit. Op weg na het plan wat ze uit zouden voeren. Hij richtte zijn blik achterom om te kijken of de jongeman hem volgde. Ethan zette het meisje in de auto en nam naast haar plaats.

Haha oke! het zullen langere stukken worden mocht ik klaar zijn! (:

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Lynn.
Ze keek nog even naar haar vader en boog haar hoofd lichtelijk als bedankje, waarna ze gewillig meeliep met de jongeman. Ze glimlachte in zichzelf. Nu was de situatie toch wat leuker geworden. Ze hoopte dat ze meer tijd met de jongen zou kunnen doorbrengen maar het leek haar dat dat wel het geval zou zijn sinds er niet nog meer mensen bij zouden komen. Ze bedankte Ethan zacht toen hij haar in de auto zette en speelde met haar vingers.

Aidan.
Hij glimlachte en hield haar hand goed vast. ‘Ik ben zeer blij om dat te horen’, antwoordde hij. De adrenaline gierde door zijn lijf maar hij hield zich rustig en koel. Niemand mocht merken dat er wat aan de hand was. Hij nam haar mee het kasteel uit en naar de auto. Hij zette haar in de auto en ging naast haar zitten, waarna de auto wegreed. Een grijns kwam langzaam op zijn gezicht. They did it.

@vintagequeen Is goed hoor!

Account verwijderd

schreef:
Ariana
Een tevreden glimlach verscheen er op haar gezicht toen de jongeman langs haar kwam zitten. “Aidan waar brengen jullie ons naar toe“ vroeg ze hem nieuwsgierig. Haar hand haalde ze door haar bruine lokken heen terwijl ze haar blik op de jongen gericht hield. Haar hoofd bracht ze richting zijn schouder, waar ze die ook op liet rusten. Kort sloot ze haar ogen, en legde haar hand op de jongen zijn bovenbeen neer. “Zeg heb je geen rustig plekje waar we alleen zijn“ zei ze op een plagende toon. Om de stilte wat te verbreken.

Ethan
Ethan voelde de auto weg reiden waardoor een tevreden grijns zijn gezicht sierde. Zijn blik richtte hij tevreden richting de jongen toe. “We did it“ mompelde hij de jongen toe. Zijn hand reikte zijn zwart krullige bos waar hij een hand doorheen haalde, en zijn blik weer op de jongedame gericht hield. “Maakt U zich geen zorgen princess, alles is voor u geregeld“ grijnsde hij het meisje lichtelijk toe.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Lynn.
Ze keek uit het raam en keek naar het voorbij vliegende landschap. Toen ze daar genoeg van had gezien, ging ze weer recht zitten en keek naar de wachter toen hij sprak. Ze glimlachte. ‘Daar ben ik blij om. Mogen we ook naar buiten? Is er een mooi landschap?’, vroeg ze nieuwsgierig. Ze schoof een stukje meer naar hem toe. Het leek haar leuk om een gesprek met hem te voeren zodat ze hem beter kon leren kennen.

Aidan.
Hij sloeg nonchalant zijn arm om de prinses heen en keek naar Ethan. Hij grijnsde terug naar hem als antwoord. Hij vestigde daarna zijn aandacht op Ariana. Hij dacht even na over wat hij moest zeggen. ‘We gaan naar een veilige plaats waar ze jullie niet kunnen vinden,’ antwoordde hij toen. Waar jullie vader jullie niet kunnen vinden, dacht hij maar hij zei het niet. Hij wilde voor nu de rust nog bewaren. Hij glimlachte toen hij voelde dat ze haar hoofd op zijn schouder legde. Daarna keek hij weer naar haar en grijnsde. ‘Ik kan kijken wat we hebben, mijn prinses’, zei hij met een knipoog.

@vintagequeen

Account verwijderd

schreef:
Ariana
Een tevreden glimlach sierde haar lippen terwijl de haar blik op de jongeman gericht hield. “Dat is fijn om te horen“ antwoordde ze op de jongeman. Kort hield ze haar blik gericht op Ethan wachtend op zijn antwoord. Al snel rolde er een zucht over haar lippen en hield ze haar blik gericht op het raam, waar ze van het landschap kon genieten. Toen ze de jongen zijn antwoord hoorde richtte ze haar blik weer op Aidan. “Ik voel me vereerd mijn beschermer“ antwoordde ze de jongen grijzend terug.

Ethan kon het niet laten op kort met zijn ogen te rollen met de vele vragen wat het meisje. Al gauw herpakte hij zich en zette hij een glimlach op terwijl hij de jongedame aankeek. “Natuurlijk princess“ antwoordde hij toch lichtelijk sarcastisch. Hij kon het niet laten. Enkele uren later kwamen ze aan bij het gebouw waardoor er een tevreden glimlach zijn gezicht sierde. Eindelijk zouden ze van de vele vragen af zijn. Hij opende hierdoor ook de auto deuren en trok de jongedame de auto uit.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld