BeauRathbone schreef:
Abigail haalde een hand door haar blonde haar heen, terwijl ze zich een weg over het perron heen baande. Een zelfverzekerde glimlach verscheen er rond haar lippen. Ze voelde een aantal ogen op haar gericht, al trok ze zich er niets van aan. Ze wist waarom men haar aankeek. Ze was de dochter van de meest gevreesde dooddoeners en men verwachtte van haar dat ze in hun voetsporen zou treden. Ze kende de verhalen. Ze moest zich keer op keer bewijzen, maar gelukkig wisten haar vrienden beter dan de verhalen. Het meisje schudde haar hoofd en stapte uiteindelijk de trein in, op zoek naar wat bekenden waar ze zich bij aan zou kunnen sluiten.
Snape kon het niet laten om een keer te zuchten. Een nieuw schooljaar was aangebroken, wat bekende dat hij weer een jaar miezerige kinderen les moest gaan geven. Hij had wel eens overwogen om er simpelweg mee te stoppen, maar hij wist dat hij dan een hele belangrijke positie kwijtraakte. Hij kon op deze manieren van beide kanten meegenieten. Hij werkte als dubbelspion. Hij kon zijn baan er niet voor opgeven, dat zou veel verpesten. Toch was er een leerling, die hij enigszins nog kon waarderen. Mason. Ze was een studente met een talent voor Potions en andere vormen van Dark Arts. Voor studenten zoals Mason deed hij het. Hij kon dat enorm waarderen. Al waren er maar weinig studenten zoals haar.
@marxke