Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Such love must stay hidden

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:

Such love must stay hidden
Inside dark corridors beneath my ribs

Een orpg met , gelieve niet te reageren als lezer zijnde.

Mijn personage;
Ivy Rue McCarter
Caste 7

You mustn’t look at me tender
You mustn't talk to me sweet
You mustn’t give this wild bird
Its desired pair of wings

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:

Ravael Christopher Alan Sheridan
19
Caste 1

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Het was laat in de avond, bijna nacht, toen Ivy bij hetpaleis aankwam. Met grote ogen staarde ze naar het reuzachtige gebouw. Uit verschillende ramen scheen licht naar buiten, detail was tot in de kleinste hoekjes te vinden. Dat het groot was wist ze, door de verhalen die ze had gehoord, maar ze had het paleis nog nooit gezien, laat staan in levende wijze.
Zodra ze had aangeklopt bij de achteringang werd ze door een guard naar de kantine voor het personeel gebracht. Ze had niet verwacht dat er nog iemand wakker zou zijn, maar ze werd ontvangen door een vrouw van middelbare leeftijd, die met een gestreste uitdrukking op Ivy afliep. ‘’You must be miss McCarter. You’re late, the introduction program started this morning.’’ De vrouw keek haar mistgunstig aan. ‘’I am sorry that I am late. I had some trouble on my journey here…’’ Wat ze niet vertelde en niet wilde vertellen, was dat ze lopend hiernaar toe was gekomen. Ze had bijna dag en nacht gelopen en alleen gerust op de momenten dat ze écht niet meer verder kon, en dat ze te laat zou komen had haar nog meer druk gegeven om door te zetten. Kon deze vrouw niet zien hoe uitgeput ze was, hoe elke stap haar voeten zeer deden, hoe mager ze was door de slechte voeding? Geld voor vervoer was er niet in Ivy’s gezin, en om haar broertjes en zusjes zo veel mogelijk te steunen moest ze wel vechten om deze baan in het paleis. Maar nu ze hier was, kreeg ze steeds meer het gevoel alsof alles voor niks was geweest.
‘’I don’t need excuses. We follow strict rules here. Don’t forget it’s the royals house you’re working in…’’ De vrouw hield kort op met praten om Ivy een grote doos te overhandigen. ‘’Just like the other girls, you will start working tomorrow morning at seven. Because you missed the introduction, make sure you read the instruction papers that are in the box. And be on time!’’ Waarschuwend keek de vrouw haar aan en Ivy knikte. ‘’Yes, madam.’’
‘’Leon will show you your room. Good evening.’’ Met die woorden verliet devrouw de kantine. Vrijwel direct zette Ivy de zware doos op de tafel voor haar neer en zuchtte. De guard die hier zojuist had heengebracht heette dus Leon. Ivy draaide zich om en probeerde een glimlach te laten zien terwijl ze zich voorstelde aan de guard. ‘’Don’t worry, Fiona is not always like this. I think she is so stressed because of the selection. She is responsible for the new maids here and she wants everything to be perfect. It’s a wonder that she would let you stay here, since you were so late, but I think they don’t have enough maids otherwise.’’ Leon praatte vlug en enthousiast. Toen hij merkte dat Ivy hem een beetje verwonderd aankeek bloosde hij. ‘’Sorry, I will shut up and show you to your room.’’ Zei hij toen. Ivy glimlachtemdankbaar en knikte. Ze wilde de doos van de tafel halen, maar Leon hield haar tegen. ‘’Let me take this for you. You didn’t bring much of your own I see’’ merkte hij toen op, en hij knikte naar de rugzak die Ivy bij zich had. Nonchalant haalde ze haar schouders op. ‘’I just don’t need that much, I guess…’’ Zei ze zachtjes. And I also don’t have that much, voegde ze eraan toe, maar dat hield ze voor zichzelf.

Leon had Ivy haar kamer laten zien, die ze deelde met twee andere meisjes. Arja zag er ouder uit, en vertelde dat ze niet nieuw was in het paleis. En Merle was net als Ivy diezelfde dag aangekomen, al had Merle daarintegen wel het introductie programma meegemaakt.
Omdat Arja en Merle allebei een bed in de buitenste hoeken hadden uitgekozen, stond het enige vrije bed het dichtsbij de deur, wat betekende dat ze het meeste lawaai van de gang goed kon horen. Het verbaasde Arja en Merle dat ze dat niet erg vond, totdat Ivy uitlegde waar ze vandaan kwam. Vergeleken met haar thuissituatie voelde ze zich haast een prinses haarzelf in het paleis. Ze streek met haar hand over het schone beddengoed en verlangde naar een goede nachtrust. Ze voelde haar ogen haast al dichtvallen door de vermoeidheid, al wist ze dat er nog een ding was dat ze moest doen voor ze ging slapen.
Ze pakte de papieren die in de doos zaten waar Fiona haar op had gewezen. Haar blik gleed over de woorden, waar ze niks uit had kunnen opmaken. Ivy had nooit lang genoeg op school gezeten om te leren lezen, iets wat ze zojuist Fiona niet had durven vertellen en wat ze nu ook niet aan haar kamergenoten durfde te zeggen, al leken ze haar wel aardig. Toch wilde ze morgen zichzelf van haar beste kant laten zien, omdat ze vandaag de dag al gemist had.
''Merle...'' Vroeg ze toen voorzichtig. ''Could you be so kind to explain shortly what you learned today during the introduction?''

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael zat in zijn kamer op de rand van zijn bed. Hij keek naar zichzelf in de spiegel en zuchtte diep. Hij zag eruit als een wrak, hij was moe en zijn haar zat door de war. Op momenten als deze voelde hij zich alles behalve een prins.
Zijn vader had hem weer eens over laten werken, verslagen laten schrijven over oorlogen en strategieën laten bedenken om landen te veroveren. Hij ging wat meer rechtop zitten en trok zijn blouse en schoenen uit. Het was laat en hij kon maar beter naar bed gaan. De selectie begon morgen en als alle 35 meisjes zouden arriveren kon hij het zichzelf niet veroorloven om er doodmoe uit te zien. Alsof hij de boel niet in de hand had.. Hij vroeg Alan, zijn butler om eerst even een bad vol te laten lopen en liep zelf naar het raam, die hij open deed. Hij zag een jonge vrouw op het pad naar het paleis toelopen en fronste. Ze zag er slecht uit, moe. Nog erger dan zij en hij voelde zich schuldig dat hij zich zo aanstelde. Hij keek hoe ze het paleis naar binnen ging en liep zelf toen naar de badkamer..
Toen hij zich in het warme water liet zakken voelde hij pas hoe gespannen hij was. Zijn spieren stonden strak en probeerden te ontspannen door de warmte van het water, maar dat lukte niet echt. Nog een diepe zucht rolde over zijn lippen toen hij terug dacht aan vandaag. De verslagen waren niet lang genoeg geweest en zijn vader had hem geslagen. Niet dat het uitmaakte, dat gebeurde vaak zat, hij wist niet beter. Bovendien kon hij zijn vader geen ongelijk geven, hij had de verslagen ook een beetje afgeraffeld omdat hij zo met zijn hoofd bij de selectie zat.. Hij had de enveloppen vorige week geopend tijden de Report, maar hij had bij geen van die meisjes het idee dat het misschien iets zou worden. Hij had ze niet eens zelf uitgezocht, zijn vader had alle enveloppen gekozen en dat irriteerde Ravael ontzettend. Hoe kon zijn vader verwachten dat hij de liefde van zijn leven tegen het lijf zou lopen als hij alle touwtjes zelf in handen hield.
Hij had zijn vader gesmeekt om de Selectie met rust te laten, om hem alles zelf uit te laten zoeken, om zich er niet mee te bemoeien. Ook dit had hem een klap opgeleverd en hij had zijn mond weer gehouden.
'Alan? I'd love to be alone right now. You are dismissed, I'll see you tomorrow.' Alan maakte een buiging en verliet zijn kamers. Ravael stond op uit het bad en droogde zich af. Hij kleedde zich om naar zijn pyjama en liet zich op het bed vallen. Morgen was het zover.. Morgen kwamen ze en morgen moest hij eruit zien alsof hij alles onder controle had. Hij moest zijn zenuwen bedrukken want god, hij was nog nooit zo nerveus geweest voor iets in zijn leven. Hij was bang dat hij het alles verkeerd deed, dat alles mis zou gaan, dat hij zijn moeder teleur zou stellen en zijn vader kwaad zou maken. Die klappen zouden niets zijn in vergelijking met wat zijn vader zou doen als hij faalde. Ravael kneep zijn ogen dicht en haalde even diep adem. Niet in paniek raken. Alles zou goed komen...

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Toen Ivy de volgende ochtend wakker werd, had ze het gevoel dat ze nog lang niet uitgeslapen was. Maar ondanks dat was ze heel dankbaar voor het zachte bed en de warme lakens, en had ze een goede nachtrust gehad, wat ze niet gewend was. Zodra de wastafel vrij was liep ze erop af om haarzelf vlug te wassen. Kort keek ze zichzelf aan in de spiegel en plensde wat water in haar gezicht, maar zelfs toen straalde ze vermoeidheid uit. Het kwam vast door de lange reis, dacht ze, maar ze zette een glimlach op haar gezicht en probeerde het te verbergen.
Net als Arja en Merle, trok ze een nieuwe set kleding aan, dat ze gister gekregen had van Fiona. De jurk was simpel zwart en daarover droeg ze een wit schort, en hoewel de jurk iets te groot was voor haar magere lichaam was ze tevreden en was de jurk van betere kwaliteit dan dat ze ooit had aangehad.
“Ivy, your feet,” zei Merle geschrokken, toen Ivy net haar kniekousen wilde aantrekken. “Oh.. It’s nothing, just some blasters,” vlug trok ze de sokken aan om de wonden op haar voeten te verbergen. “No wait, we should cover it up first. We don’t want your wounds to get infected.” Merle stond op en wilde naar Ivy toelopen, maar Ivy hield haar tegen. “It’s fine, Merle. Those are just... Blisters.” Ivy trok haar schoenen aan en stond op, en verzekerde Merle nogmaals dat ze zich geen zorgen hoefde te maken. “All right, just take care of it.” En toen Ivy knikte als antwoord liepen de drie meisjes samen naar de kantine voor hun ontbijt. Het was nog vroeg in het paleis, en stil, maar helder zonlicht scheen de ramen in. Opnieuw keek Ivy haar ogen uit, nu ze het paleis in daglicht kon bewonderen. Zelfs de gangen waar alleen personeel kwam vond ze prachtig. Samen met het andere personeel dat vroeg in de ochtend begon at ze stilzwijgend haar ontbijt. Ze zat naast Merle en wat andere meisjes en Arja zat bij andere maids die ze waarschijnlijk al langer kende. Ivy keek op toen Merle haar aanstootte. “Fiona is going to assign us to the girls this morning,” vertelde ze enthousiast. Ivy glimlachte, al begreep ze niet helemaal wat ze zei. “Did you see the introduction? We finally get to know who’s chambermaids we will be!” Een ander meisje naast Merle knikte enthousiast. “Oh, ofcourse!” Ivy speelde met haar eten. Er waren meer dingen die ze niet openbaar wilde maken. Dat ze blaren op haar voeten had door de lange afstand die ze gelopen had, dat ze nooit had leren lezen en schrijven omdat er simpelweg geen geld voor was, dat ze the Selection op tv niet had gevolgd, want er was simpelweg geen tv beschikbaar. Alle dingen waarvoor ze zich schaamde, kwamen door de castes, doordat Ivy caste 7 was. De enige troost die ze had was dat er wellicht meerdere meisjes waren van dezelfde afkomst, maar zolang ze dat niet wist zei ze daar liever niets over, en hield ze haar geheimen voor zichzelf.

“Anika? She is sweet, and pretty. This is exciting!” Arja staarde naar de foto’s die ze had gekregen. Samen met Merle en Arja zou Ivy het kamermeisje worden van een meisje genaamd Anika. Ze hadden foto’s gekregen zodat ze jurken konden designen voor het meisje dat vandaag zou aankomen. “We will turn her into a princess, I already have some ideas.” Merle knikte instemmend, en Ivy glimlachte. Ze had nooit verwacht zichzelf in deze positie te vinden, en toch was ze nu in het paleis, en was de selectie begonnen. Ze voelde zich steeds meer op haar gemak. “Well, let’s head to the design room, before all the best fabrics are gone. Ivy, have you used a sewing machine before?” Arja nam de leiding en Merle en Ivy volgden haar op de voet. “Oh, no, I used to work with just my hands,” gaf ze toe. “Hmm. That’s alright, I will show you. It is very easy,” verzekerde ze Ivy. Ze liepen een grote ruimte in, gevuld met stoffen, kralen, linten, in allerlei kleuren en soorten. Verschillende meisjes waren al druk aan het werk. “We need to finish at least one evening dress today. The girls will all wear the same dress when they arrive this afternoon, but tonight we need to have something ready. I will show you the designs I made.” Arja was erg enthousiast en nam plaats aan een van de vrije tafels. Merle en Ivy namen plaats tegenover haar en bestudeerden vol bewondering de ontwerpen die Arja gemaakt had. “It’s beautiful Arja” zei Merle. “I agree. Let’s get to work!”
Enkele uren later hadden de drie meisjes na hard werken twee avondjurken af, zodat Anika kon kiezen welke ze het liefst wilde dragen. Een van de jurken was hemelsblauw en was gedetailleerd met witte kralen en parels. De andere jurk was iets simpeler, en had een iets donkere kleur, maar Arja was ervan overtuigd dat het perfect zou staan bij Anika haar donkere haar en lichte huidskleur. Met z'n drieën brachten ze de jurken naar de kamer die vanmiddag van Anika zou zijn en hingen ze de jurken in de kast op. ''Oh, I think we forgot some needles and threads. Could you get some, Ivy?'' Vroeg Arja toen. Ivy knikte en liep richting de designer room. Daar waren sommige meisjes nog steeds bezig met de jurken. Gelukkig hadden zij inmiddels al twee af en hadden ze niet zoveel stress.
Ze haalde het doosje met de naald en draden van de tafel en liep er mee terug naar de kamer van Anika. Ze liep echter zo gehaast dat toen ze de hoek omkwam tegen iemand aanbotste. Het doosje viel op de grond en de inhoud viel eruit. ''Oh, I am sorry, I didn't see you,'' zei Ivy terwijl ze bukte en de inhoud vlug in het doosje stopte. Toen ze overeind kwam zag ze wie het was. Het was de prins.
Even wist ze niet wat ze moet zeggen. ''I'm sorry, your majesty,'' zei ze, en ze maakte een lichte buiging voor de prins. Haar wangen kleurden rood, maar ze hoopte dat hij het niet zou zien. Hoe kwam het toch dat ze zichzelf altijd in zulke situaties bracht? Ze durfde de prins even niet aan te kijken, maar toen ze dat wel deed durfde ze verlegen te lachen. Nog nooit had ze hem van zo dichtbij gezien, misschien enkel in tijdschriften en wist ze hoe hij eruit zag door de verhalen die ze had gehoord. Vele meisjes claimden dan ook dat ze verliefd op hem waren, en gek was dat niet, want het was een aantrekkelijke jongen. Zelfs Ivy, die normaal stevig in haar schoenen stond en zichzelf staande wist te houden was even van haar stuk gebracht toen ze in de ogen van de jonge prins keek. De meisjes van de Selectie hadden geluk, dat ze een kans hadden om zijn hart te winnen, dacht ze.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael opende zijn ogen toen zijn butler de gordijnen open deed. 'It's a big day, your Highness,' zei hij en draaide zich om waarna hij een korte buiging maakte. De jonge prins zuchtte en kreunde en trok zijn kussen over zijn hoofd. Het was nog veel te vroeg om op te staan voor zijn gevoel en hij had al helemaal geen zin in vandaag omdat de dames zouden arriveren in verloop van de dag. 'I'm sorry your Highness but you'd have to wake up eventually.' Zei Alan en hij liep naar de badkamer om het bad vol te laten lopen. 'Leave the bath, Alan. I'll take a shower instead..' Zei hij en duwde zichzelf overeind en gooide zijn benen over de rand van het bed. Hij glimlachte naar zijn butler die altijd zo hard voor hem werkte en wie hij meer als vriend dan als personeel zag.
Het warme water stroomde over zijn gezicht en door zijn haren en zorgde ervoor dat hij goed wakker werd. Hoe moest hij zich gedragen naar deze meisjes? Hij kon het beste gewoon zichzelf zijn, dat wist hij, maar zijn vader had daar sowieso wat op aan te merken. Hij was niet goed genoeg dus hij moest een betere versie van zichzelf worden. Een zuchte rolde over zijn lippen. Hij liet zijn hoofd tegen de koude muur aan rusten en dacht aan de laatste keer dat zijn vader niet de chagrijnige en door macht geobsedeerde man was die hij nu was. Hij kon niks bedenken.. Maar toen zijn moeder nog leefde was het minder erg geweest als nu. Zijn moeder was zeven jaar overleden aan borstkanker. Toen was het alleen maar Ravael en zijn vader geweest.. Hij wilde nu nog liever dan ooit dat ze er nog was, zij had vast wel geweten wat hij met dat hele Selectie gebeuren aan moest...
Toen hij onder de douche vandaan kwam, zijn haren had gedaan en zich had aangekleed in één van zijn mooiste pakken liep hij de deur uit naar de ontbijtzaal. Met zijn kop nog ver weg in zijn gedachten knalde hij tegen iemand op in de gangen. Het was het meisje die hij de avond ervoor in de tuinen had gezien vanuit zijn raam. 'I'm sorry, it's my fault I wasn't really paying attention.' Hij wilde haar helpen met het opruimen maar dat was al gebeurd. Ze adresseerde hem met Majesty en daar moest hij om glimlachen. 'Your Highness,' verbeterde hij haar. 'There is no title that is higher than Majesty, which is my father. I'm not the king, yet..' Hij hield zijn zucht binnen en glimlachte opnieuw. 'You are new here, right? Are you lost? Where do you need to go? I can walk you there if you want?'

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ivy liet haar blik kort door de gang glijden. Ze hoopte dat niemand zag in wat voor ongemakkelijke situatie zich had begeven. 'Oh.. I'm sorry, your Highness.' Glimlachte ze, nadat hij haar verbeterde. Voor even dacht ze dat de prins misschien wel boos kon worden, omdat ze tegen hem aan was gelopen. Maar zodra ze haar ogen op zijn gezicht had gevestigd wist ze dat het niet zo was en begon ze zich wat meer op haar gemak te voelen. Doordat ze nooit echt tv had kunnen kijken, had ze weinig kans gehad om de prins goed te kunnen bekijken. Maar nu ze zo dicht bij hem stond, wist ze niet of het wel zo beleefd was om hem te lang aan te kijken. Toch leek hij gemakkelijker in de omgang dan zijn vader, de koning. Over hem had ze in feite niet zulke positieve verhalen gehoord. Het ging vooral over de manier van aanpak en hoe de koning dingen regelde. Ivy had niet zo heel veel verstand van zulke zaken, en omdat ze de koning ook niet kende, wilde ze daar ook geen mening over geven. Ze kon er net zo goed helemaal naast zitten en daar hield ze niet van.
Ze lachte even toen de prins haar zoveel vragen stelde. 'Yes, I am new... I was just on my way to one of the ladys room, the headmaid send me to get some needles and threads. I felt kind off in a hurry, that's why I bumped into you, your Highness.' Ze sloeg even haar blik neer om een verdwaalde pluk haar onder haar hoofdkapje te vegen. De regels voor de kleding van de meisjes was vrij streng. Eigenlijk waren ze allemaal verplicht om hun haar vast te binden onder een hoofdkapje, maar Ivy haar haar bleef niet op z'n plek en af en toe kwam er een pluk haar onderweg steken. 'I think I will find my way. I don't want to take any more of your time.' Zei ze toen blozend. Het was vast een drukke dag voor de prins. Vandaag zou hij alle meisjes ontmoeten van de Selection, ze kon zich niet voorstellen hoe spannend dat voor hem wel niet moest zijn. De spanning was te merken onder iedereen. Het personeel moest ten slotte alle voorbereidingen doen. Maar voor de prins was het vast nog moeilijker. Hij zou ten slotte een keuze moeten maken uit alle meisjes. Ivy had veel dingen in haar leven meegemaakt, maar echte liefde zat daar niet bij. Het zou vast spannend zijn als er zoveel mogelijke meisjes voorbij kwamen. Wat nou als ze er niet tussen zat, vroeg ze zich af? Maar dat was nou eenmaal hoe de Selection in elkaar zat. Ivy opende haar mond en wilde iets vragen, maar net op tijd hield ze zichzelf tegen. Ze vroeg zich oprecht af hoe hij zich voelde over de Selection en of hij niet zenuwachtig was, maar toen bedacht ze zich dat het ten slotte de prins was waar ze tegen sprak en het was niet fatsoenlijk om hem zomaar zulke persoonlijke vragen te stellen. Al helemaal niet omdat Ivy simpelweg een Maid was. En daar kwam bij dat hij die vraag waarschijnlijk al vaak genoeg beantwoord had. Het was natuurlijk iets wat iedereen van hem wilde weten.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael moest een beetje lachen toen ze zijn verbetering gelijk gebruikte. Het meisje had iets charmants en hij moest er alleen maar om glimlachen. Iemand anders was misschien boos op haar geworden, zijn vader ongetwijfeld. Als hij een slechte dag had gehad, was ze gelijk ontslagen. Hij schudde zijn hoofd. 'It's nothing, don't worry. Make sure you don't bump into anyone else on your way to your destination.' Hij knikte naar haar. 'I should get going or I will be late for breakfast with the King. I hope to see you around.' Hij keek haar nog even aan en liep toen door naar de eetzaal. Ravael wierp nog een korte blik over zijn schouder naar het meisje van wie hij de naam niet gevraagd had. Hij vloekte binnensmonds, wat onbeleefd van hem! Maar om nu terug te lopen en het te vragen zou nog meer tijd kosten en hij was al laat. Hij ging er gewoon vanuit dat hij haar nog wel een keer zou tegen komen en dan om haar naam kon vragen.
Het laatste stukje rende hij naar de zaal en liep toen rustig naar binnen alsof er niets aan de hand was. Er waren allemaal tafels bijgezet voor de Selected en hij slikte even. Nu hij al die lege stoelen en tafels zag was het opeens nog dichterbij. Het waren er ook zoveel! Zwijgend sloot hij aan bij zijn vader aan tafel die hem een kwade blik toewierp. 'My apolagies father, I couldn't really come out of bed this morning,' loog hij, al was het niet helemaal gelogen. Zijn vader zei niks en ging weer verder met zijn ontbijt. Ravael keek even naar de lege stoel waar zijn moeder vroeger altijd zat. 'Any advice for me for today? When the girls arrive?' vroeg hij en nam een slok van zijn koffie. 'Be polite and choose wisely...' mompelde zijn vader. 'All the girls are from the higher castes and have some nice alliances, make sure you pick one that can benefit us and the country. We don't want another war.' Ravael keek zijn vader stilletjes aan en knikte toen. Zijn hart klopte als een malle in zijn keel en hij ging met een hand door zijn haren. 'And stop doing that!' His father raised his voice and gave him a stern look. 'Doing what?'
'Doing what, father,' corrigeerde zijn vader hem. 'Toying with your hair like you are still a little boy. You are a grown man now, act like one. Act like my son for once, god damn it.'
Auw. Elke keer als zijn vader zo'n opmerking maakte dacht hij dat hij er wel aan gewend was, maar toch was het elke keer weer een steek in zijn borstkas. Opnieuw keek hij naar de lege stoel van zijn moeder. 'I'm sorry, father..' mompelde hij en at daarna in stilte zijn ontbijt op.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
'I hope to see you around,' had hij gezegd, ze herhaalde zijn woorden in haar hoofd. Had ze dat wel goed verstaan? Ze wist niet goed wat ze moest zeggen en glimlachte. 'Good luck today with the Selection, your Highness.' Had ze gezegd. Zodra de prins langs haar was gelopen bleef ze nog even staan. Nadenkend beet ze op haar lip terwijl ze nog een enkele keer haar hoofd omdraaide, enkel om in de ogen van de prins te kijken. Op dat moment ontstonden er alleen nog maar meer vragen in haar hoofd. Was de prins zo begaan met iedereen, met elke personeelslid? Wat bedoelde hij toen hij zei, 'I hope to see you around'? Hoe dan ook, het zorgde ervoor dat Ivy haar humeur alleen maar verbeterde en met een brede glimlach vond ze haar weg terug naar de kamer.
'What are you smiling about?' Vroeg Arja direct, toen Ivy weer de kamer binnenkwam. Haar blik was kritisch, maar Ivy wist wel dat Arja het niet zo bedoelde. Arja was gewoon een serieus type. Ivy zette het doosje neer op een van de kastjes. 'Oh well... I just happened to bump into the prince.' Vertelde ze nonchalant. Zowel Arja als Merle stopten met hun werk en draaiden zich om naar Ivy. Met grote ogen keken ze haar aan. 'What do you mean, you happened to bump into the prince?' Herhaalde Arja met een nadrukkelijke ondertoon. 'I was on my way back here when I went around the corner, I wasn't paying attention and suddenly he was there.' Legde ze uit. Nog steeds bleven Merle en Arja haar ongelovig aankijken. 'Oh my... You should watch yourself Ivy.' Waarschuwde Arja haar, waarna ze verder ging met haar werk. Nadekend fronsde Ivy haar wenkbrauwen. 'What do you mean?' Vroeg ze uit eindelijk, toen ze er niet helemaal achter kon komen wat Arja had bedoeld. 'I mean, he was actually nice. He even...-' Ivy stopte in het midden van haar zin. Nee, wat hij tegen haar gezegd had wilde ze liever voor zichzelf houden. Ze had zelf niet zo goed begrepen wat de prins daarmee had bedoeld. En ze wilde er niet over opscheppen bij de andere meisjes. Straks zouden ze haar niet eens geloven. 'Oh, yes. Prince Ravael is nice. The king on the other hand... You'd rather not bump into him. Or it will be your last day at work.' Arja rechtte haar rug en gaf Ivy een waarschuwende blik. Ivy knikte enkel, ze wist heel goed waar Arja het over had. And he is handsome, too... Voegde ze eraan toe in haar gedachten. Ze dacht even terug aan de prins. Onbewust bloosde ze. Onbewust hoopte zij ook dat ze hem binnenkort weer zou zien, maar dat hield ze voor zichzelf.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
De Selection was begonnen en alle meisjes waren gearriveerd. Ravael had met hen allen even gesproken en daarna hadden ze met zijn allen gedineerd. De spanning was hoog en dat voelde iedereen, maar ook iedereen deed zijn best om elkaar gerust te stellen of om het de ander wat gemakkelijker te maken, vooral de bedienden werkten extra hard.
Nu was het avond en Ravael zat zoals wel vaker het geval was, op de rand van zijn bed. Ondanks dat hij vandaag niet eens zo heel veel gedaan had, was hij gesloopt.. Maar toch ook klaarwakker. Nadenkend over alle dames, hun namen nogmaals door zijn hoofd spokend, wie was wie. Met sommigen had hij wel een kleine klik gehad, goede gesprekken, dezelfde meningen of interesses, met weer anderen was het gesprek al vrij snel stil gevallen. Niet dat dat erg was, hij wilde alle meisjes een zo'n eerlijk mogelijke kans geven. Daarom had hij besloten om nog een keer zo'n speed date te doen met iedereen. Misschien als ze wat meer gewend waren aan het paleis en de spanning er wat meer vanaf was, dat er dan wat makkelijker een gesprek los kwam.
Zijn vader had hij alleen bij het diner gezien en daarna niet meer. Het zou hem niets verbazen als die zichzelf aan het bezatten was ergens in een verre wijnkelder. Alcohol was altijd al een probleem geweest bij zijn vader en Ravael haatte het dat zijn vader zoveel dronk. Dan werd hij nog bozer, nog agressiever.. Hij zuchtte en stroopte zijn mouwen op waar littekens op te zien waren. Zijn vader had hem ooit met een riem op beide armen geslagen toen hij stout was geweest. Toen was hij nog maar een klein jongetje, zeven jaar en zijn moeder had van niks geweten. Hij had het inktpotje op het bureau van zijn vader omgegooid terwijl zijn vader hem nog zo gewaarschuwd had om er niet mee te spelen. Ravael moest zijn mouwen opstropen en zijn armen met de palmen omhoog naar voren steken. Zeven klappen, omdat hij zeven jaar oud was.
Ravael schudde zijn hoofd en stond op. 'Alan, I think I'm going out for a walk. Don't worry, I'm not going outside.' Hij knikte zijn butler even toe en verliet toen zijn kamer voor een stille wandeling door de verlaten gangen. De 35 meisjes sliepen in de andere vleugel, ver weg van waar hij sliep. Alles om te voorkomen dat niemand 's nachts voor zijn deur stond. Hij snapte het wel en was er ergens wel blij mee. Hij was dan ook degene die de selectie leidde en de meisjes hadden niet het recht om zijn tijd op te eisen. Ergens in een gang bij het trappenhuis in de buurt plofte hij in een stoel neer en keek naar het schilderij wat tegenover hem aan de muur hing. Het was een portret van zijn moeder. Precies zoals hij haar zich herinnerde. Lief, vredig, behulpzaam, met die warme glimlach op haar gezicht. Diezelfde glimlach waar ze hem altijd mee troostte of geruststelde.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Een lange dag was voorbij. De vele indrukken en het harde werk had ervoor gezorgd dat Ivy niet kon wachten tot ze in bed lag. In de loop van de middag waren de meisjes van de Selection gekomen, wat een hele gebeurtenis was. Ze kregen ieder een make-over en werden daarna naar hun kamers gebracht, het eerste moment dat ook Arja, Merle en Ivy een van de meisjes zouden ontmoeten. Ivy had zichzelf laten vertellen dat Anika een lief en aardig meisje was, maar dat was het enige wat ze van de foto's hadden kunnen aflezen. De kamermeisjes hadden de hele dag hun best gedaan om Anika het naar haar zin te maken, maar zelfs aan het einde van de dag was ze niet tevreden. Ten eerste beviel haar de inrichting van de kamer niet, en eiste ze dat de muren een andere kleur kregen. Merle en Ivy wisten zich daar geen raad mee en Arja had toen geprobeerd uit te leggen dat het niet iets was waar zij invloed op hadden. De jurken die ze hadden voorgesteld vielen ook niet in de smaak, waardoor Ivy en Merle zo snel mogelijk iets hadden proberen te maken wat haar wél beviel, terwijl Arja in de kamer bleef. Misschien moest ze nog wennen aan de nieuwe omgeving, had Ivy gezegd tegen Merle, toen ze eenmaal alleen waren, maar Merle schudde haar hoofd. ''Don't fool yourself, Ivy. She's a three, she won't change. I don't like her already.'' Gefrustreerd ging Merle verder met het naaiwerk waar ze mee bezig was. Ivy staarde even voor zich uit, en dacht na over haar woorden. Ze was het nooit eens geweest met het caste-systeem, maar ze had nooit de schuld gelegd op de mensen uit de hogere castes. Natuurlijk was het oneerlijk, maar konden zij daar wat aan doen? Ivy schrok op toen ze een hand op haar knie voelde. ''I know what you're thinking. Ivy, it's like you're from another world! I bet you've never met a three or a two before, but believe me, you will think the same thing in a few weeks.'' De ergenis was in elk woord te horen. ''I mean.. I just.. I try to see the best thing in everyone...''

Nadat ze een nieuwe jurk aan Anika hadden laten zien, een waar ze licht tevreden mee was, werd het tijd voor Merle en Ivy om naar bed te gaan. Arja was Anika's head maid en haar taak was om nog bij Anika op de kamer te blijven als ze iets nodig had. Ivy probeerde haar opluchting te onderdrukken terwijl ze de kamer verlieten, en zuchtte diep toen ze eindelijk op de gang stonden. Haar dag zat er op.
''I am going to the kitchen for some food, do you want to join?'' Vroeg Merle toen. Ze klonk plotseling enthousiaster dan voorheen. Ivy schudde glimlachend haar hoofd. ''No, thank you, I am not hungry.'' Gaf ze toe. Merle knikte en huppelde bijna richting de keuken, waarna ze zich nog even omdraaide en lachend zwaaide naar Ivy. Met een glimlach liep Ivy daarna richting haar kamer. Diep in gedachten liep ze in de richting van de personeelsvleugel, maar zodra ze verder de gangen in liep en af en toe bleef stilstaan om de kunstwerken aan de muur te bekijken, wist ze dat ze verkeerd liep. Deze kant van het paleis kwam haar niet bekend voor. Ze zou door twee grote klapdeuren moeten lopen maar die deuren zag ze nergens. Zenuwachtig beet ze op haar nagels, maar stopte er vlug mee toen ze bedacht dat het een slechte gewoonte was waar ze mee moest stoppen. Twijfelend liep ze een hoek om, en bleef toen even verstijfd staan. Het was stil in de gangen, alsof iedereen zich had terug getrokken in zijn of haar eigen kamer, maar hier zat hij dus, in een verlaten gang. Ze bekeek zijn postuur, en bekeek daarna het portret aan de muur waar Ravael naarkeek. Het was te schemerig om vanaf zo'n afstand te zien wat voor portret het was. Ivy wilde zich vlug omdraaien en weglopen, maar bedacht zich dat dat nogal vreemd zou lijken als hij haar al had gezien. ''Good evening, your Highness,'' begon ze toen voorzichtig. Ze wist niet zo goed of ze nou nog weg kon lopen of dat ze hem meer vragen wilde stellen. Misschien wilde hij wel alleen zijn, wat ze best kon begrijpen. Die ochtend had ze hem juist heel vriendelijk gevonden, maar na Arja haar waarschuwing realiseerde ze zich dat ze meer op haar hoede moest zijn.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael was diep in gedachten verzonken. Nadenkend over vroeger, de selectie van zijn ouders en die van zichzelf. Hij wist weinig over de selectie van zijn vader.. Bijna niks eigenlijk. Behalve dat zijn moeder een Two was voor zijn vader haar uitkoos. Ze was een model geweest, en terecht, haar warme glimlach en die uitstraling die ze altijd om haar heen had. De camera's waren verliefd op haar, het maakte niet uit hoe, ze wist altijd een mooie foto te schieten. De mensen in het paleis vertelden Ravael dat hij dat ook had, dat hij net zo fotogeniek was als zijn moeder. Maar hij wuifde die complimenten altijd weg. Hij wist dat hij veel op zijn moeder leek, maar niemand was zo fotogeniek en beeldschoon als zij was geweest. Hij ging met een hand door zijn haren, toen hij plots een stem hoorde aan zijn linkerkant. Hij keek geschrokken op en zag dat het hetzelfde dienstmeisje was als waar hij eerder mee had gepraat, het meisje van wie hij de naam niet wist. Vlug stond hij op en veegde zijn bezweette handen af aan zijn broek. 'Good evening,' zei hij en glimlachte naar haar. 'Is there anything I can do for you?' Hij liep haar richting uit. 'I'm sorry if I startled you, I was just having a walk around the halls, clearing my head and all. But I came across this painting of my mother and it made me realize I just miss her so much.' Hij keek weer even achterom naar het schilderij en keek toen weer naar het meisje. 'Oh, where are my manners. I forgot to ask your name the last time. May I have the pleasure of knowing your name?' Hij glimlachte naar haar. Ze was mooi, jong. Hij vroeg zich af hoe ze hier gekomen was en of ze hier mocht blijven. Veel van de bedienden werden na de selectie weer weggestuurd omdat ze niet meer nodig waren. Maar de manier hoe hij haar toen in de tuinen door de poorten had zien lopen, hij besefte dat zij dit werk meer nodig had dan wie dan ook. Hij was benieuwd naar haar Caste, waar ze vandaan kwam, haar familie. Hij wist niet waarom, maar iets aan dit meisje maakte hem nieuwsgierig. Ze zag er aardig uit, behulpzaam, maar ook mysterieus en Ravael hield er van om mysteries op te lossen.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ivy glimlachte voorzichtig naar de prins toen hij opstond en in haar richting liep. ‘Oh, my apologies. I didn’t want to disturb you, I think I got lost in the hallways.’ Verontschuldigde ze zichzelf, nadat hij over zijn moeder vertelde. Ze volgde zijn blik van het schilderij. Ze had nooit veel gezien van de koningin, maar dat ze beeldschoon was, was een feit. Ze bestudeerde Ravael zijn gezicht, maar keek blozend weg toen ze doorkreeg dat ze aan het staren was. Ze kon zich wel voorstellen dat hij haar heel erg miste, ze wist zelf hoe erg het was om een ouder te verliezen. Enkele maanden geleden was ze haar eigen vader verloren door een mijnongeluk. Hij zorgde voor het basisinkomen van de familie, want haar moeder was vaak ziek en niet instaat om te werken. Op jonge leeftijd was Ivy dus ook noodgedwongen om te gaan werken, anders was er gewoon niet genoeg geld. Het werk dat haar vader deed was uitputtend en erg risicovol, maar als een Seven hadden ze weinig keuze. Het verlies van haar vader had Ivy erg veranderd. Haar leven was nooit gemakkelijk geweest, maar toen haar vader er niet meer was leek alle verantwoordelijkheid op haar neer te komen. Eerder was Ivy een vrolijk meisje geweest, erg optimistisch en haar werd vaak verteld dat ze te veel praatte. Nu probeerde ze met zo weinig mogelijk woorden uit elke situatie te komen. Het werk in het paleis vereiste veel communicatie, maar ze had weinig keuze. Het was de enige kans die ze nog had om haar familie te ondersteunen. De vele woorden van de prins overvielen haar daarom ook lichtjes, maar het waren kalmerende woorden en ze lachte zachtjes. ‘My name is Ivy, your Highness.’ Ze vroeg zich af waarom hij het belangrijk vond om te weten, en of hij dat zou onthouden. Er waren zoveel personeelsleden in het paleis dat ze zich dat bijna niet kon voorstellen.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael keek haar afwachtend aan, ze leek zelf ook aardig in haar gedachten verzonken te zijn. Hij wilde net vragen of alles wel goed met haar goed, toen ze haar naam aan hem vertelde. Ivy. Dat bracht een glimlach rond zijn lippen en hij pakte haar hand waar hij een kus op drukte. 'Nice to meet you, Ivy.' zei hij en liet haar hand weer los. Hij ging even met een hand door zijn haren. 'Let me bring you to your room.' Hij bood haar zijn arm aan met opnieuw een beleefde glimlach en keek even in haar lichte ogen. 'Have you met the selection girls already? Which one is under your wing?' Hij begon met haar te lopen in de richting van het trappenhuis. 'Where are you from, Ivy?'
Iets in het meisje zorgde ervoor dat hij bij haar wilde blijven. Hij wist niet precies wat het was, maar ze voelde vertrouwd, alsof hij haar al jaren kende en ze hem niet zou veroordelen, zoals de rest altijd deed. Zijn vader altijd deed. Oh, als zijn vader wist dat hij zo met een bediende praatte, dat hij zo vriendelijk tegen haar was en haar hielp. ''A real King knows who is above and below him. Treat others the way they deserve to be treated.'' En op zijn vader zijn manier was dat, dat je het personeel moest behandelen als stront. Ze kwamen allemaal uit lagere castes, iets waar zijn vader al helemaal niks om gaf... Hij schudde de gedachte van zijn vader uit zijn hoofd en keek weer naar haar, wachtend op haar antwoord.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Ivy keek naar prins Ravael toen hij haar hand pakte en haar een kus op haar hand gaf. Haar huid tintelde onder zijn lippen. Een glimlach vormde rond haar lippen toen ze hem haar naam hoorde uitspreken. Er gingen zoveel vragen door haar hoofd, maar die vragen durfde ze niet uit te spreken. Ze wist even niet wat ze moest zeggen toen hij haar een arm aanbood, maar zodra ze in zijn ogen keek en de glimlach op zijn gezicht zag kon ze niet anders dan het aan te nemen. 'Thank you, your Highness.' Bedankte ze hem, waarna ze richting het trappenhuis liepen. De wereld om haar heen leek ze totaal te vergeten. Ze wist niet of het normaal was dat ze zo samen door het paleis liepen en ze kon zich niet bedenken hoe anderen zouden reageren, maar dicht bij hem leek ze haar caste totaal te vergeten. 'I have only met Anika. She has been nice to us, so far...' Ivy probeerde overtuigend over te komen, maar de glimlach was van haar gezicht verdwenen. Ze kon gewoon niet slecht over de meisjes van de Selection praten, helemaal niet tegen de prins. 'But I have heard they are all lovely ladies. I am sure you will find a suitable partner among them.' Ze gunde de prins een glimlach. Ze kon zich niet voorstellen hoe dit hele proces voor hem moest zijn, maar ze hoopte voor hem dat hij liefde zou vinden met een van de meisjes.
'I am from the south, but the village where I live isn't the most beautiful place.' Behalve dat het beeld van haar dorp haar deed denken aan alle nare gebeurtenissen van de afgelopen jaren was het dorp gewoon arm. De inwoners hadden weinig geld er lag veel afval op de straten. De huizen waren oud en sommige onwoonbaar, maar wat moest je als je niks anders had? Daarnaast zorgde het rook van de fabrieken voor een dikke mist in de straten. De vervuilde lucht zorgde voor veel gezondheidsproblemen.
Gelukkig praatte prins Ravael verder over andere dingen, zodat het beeld van haar dorp en de herinneren al gauw opzij werden geschoven. Ze dacht even na over zijn woorden. 'I believe you will be a great king, your Highness. You are very kind, it means a lot to me.' Ze vertraagde haar pas toen ze door had dat ze bijna bij haar kamer waren, onbewust. Ze wilde langer met prins Ravael praten, maar diep van binnen voelde ze dat dit niet gebruikelijk was.

Evenstar
Landelijke ster

Evenstar schreef:
Ravael luisterde naar haar en knikte begrijpelijk. Dat was iets wat hij als eerste op wilde lossen zodra hij koning was.. Het probleem van de dorpjes in de lagere castes. Mensen die arm waren en de straten vuil. Hij kon het zich niet voorstellen, was er zelf nog nooit geweest. Hij was eigenlijk nooit buiten het paleis geweest... 'I hope to be,' mompelde hij toen. 'I'm trying to be. I work really hard. But first the selection and when that is all over, we'll see how things go.' Hij glimlacht naar haar en toen ze haar pas vertraagde keek hij even om zich heen. Ze waren inderdaad al in de gangen waar alle bedienden en personeelsleden sliepen. Hij draaide zich naar haar toe en keek haar aan. 'If there is anything I can do and if you ever need my help, make sure to ask.' Hij pakte haar hand weer, gaf een kus op haar vingers en maakte een kleine buiging met zijn hoofd. 'Sleepwell, my lady,' zei hij en draaide zich om waarna hij weer naar zijn kamer liep.
Zijn vader zou hem verrot schelden als hij hier ooit achter kwam, maar wat was er mis met wat vriendelijkheid? Waardering? Ravael waardeerde het enorm dat alle mensen zo hard voor hem werkten, het beste eten klaar maakten, zijn kleding repareerden en ontwierpen.
Eenmaal in zijn kamer aangekomen deed hij zijn handschoenen en zijn colbert uit, zijn blouse volgde al snel daarna en weer liet hij zijn blik over zijn armen glijden, naar de littekens. Hij schudde zijn hoofd en kleedde zich om naar zijn nachtkleding, waarna hij zich op bed liet ploffen. Er was niets mis met de mensen uit de lagere castes. Niet iedereen die arm was, was een crimineel.. Morgen bij het ontbijt zou hij dat aan zijn vader voorstellen. Als hij zijn vader tevreden wist te houden met het zorgvuldig zijn bij de selectie, dan kon hij misschien wat bedenkingen van zijn eigen hoofd in het systeem sluipen. Een soort ruilhandel.. Als hij zich koest hield en zijn ding deed, mocht hij misschien wat meer tijdens de vergaderingen..

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld