Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // The pain that you are feeling, can't

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:

The pain that you are feeling, can't compare to the joy that's coming.

Een orpg met Elite.
Gelieve niet te reageren als lezer zijnde.
Er kunnen groffe stukken aanbod komen, wees daarvoor gewaarschuwd.

Mijn personage:
Kellan Acilius Cordus

Aan jou de eer te beginnen @Elite .

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
[Lekkahding is die Kellan hoor]

Myrah
Stukje komt hieronder : )

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Myrah
Één voor één snij ik de vijgen doormidden en leg ze daarna netjes op de dienbladen. "Ach cazzo." Vloek ik binnensmonds als ik perongeluk in mijn vinger snij, ik zuig het bloed van mijn vinger, het afvegen aan mijn tunica moet ik niet aan denken. Wanner het bloeden al weer snel gestopt is wil weer beginnen aan het snijden van de vijgen maar ik wordt afgeleid door een ruzie die achter mij steeds feller wordt. "You have to be crazy to think that I will bring his wine." Moppert Ansel, Ansel was een dronken gokkende Romein die zichzelf heeft verkocht nadat zijn schulden te hoog opliepen, hij is niet zoals de meeste geboren in slavernij en wilt vaak dingen ook niet doen, daarom verbaast zijn uitspraak mij niet. "You haven't done anything today, just bring his wine he has asked for. And quickly because dominus Kellan is not in a good mood today." Ik trek mijn wenkbrauwen op als ik hoor over wie het gaat, gelukkig hoef ik het niet te doen. Dominus Kellan was al niet de leukste van de familie maar na zijn terugkomst van het leger heeft niemand hem nog zien lachen, iedereen wist van zijn ongeluk en hoe erg hij er mee zit dat zijn droom om een mooie carrière in het leger op te bouwen niet door zal gaan, ik heb het met hem te doen. De meeste van de slaven hebben het wel met hem te doen, maar de meeste zijn ook heel voorzichtig en ontwijken hem op dit moment het liefst, je weet nooit als hij zomaar een uitbarsting kan krijgen, en als slaaf wil je daar niet het slachtoffer van worden. "Ansel, I swear if you dont bring him his wine I will report it to Dominus Tiberius." Dreigt Naeus op een serieuze toon, Kellan's vader is een rechtvaardige maar strenge man, Ansel zal er niet heelhuids mee weg komen. "Don't you dare!" Roept Ansel en net wanneer ik me naar de twee omdraai raken ze in een gevecht. "Stop it, don't be so childish, give me the damn wine!" Roep ik en trek tegelijk de twee mannen uit elkaar, een gevecht zal het alleen maar erger maken en misschien zitten we straks allemaal met de consequenties.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Kellan
Ik zit op het balkon en staar met een strak gezicht voor me uit. Mijn rechterbeen rust op een houten krukje voor me, mijn verkeerde been. De been waardoor ik terug was gekomen van het leger, waardoor ik nu enkel nog doelloos voor me uit kon staren om zo nu en dan een korte wandeling kon maken. Veel meer waard is mijn been niet meer, en daarmee ikzelf ook niet. Als ik terug denk aan het laatste gevecht, hoop ik soms dat de verwonding dieper was geweest en dat ik zou zijn doodgebloed. Of dat ik in mijn bovenlichaam geraakt zou worden in plaats van in mijn been. Vloekend spring ik overeind wanneer ik eraan terug denk waardoor het krukje met een harde klap op de grond valt. De pijn schiet door mijn been naar boven, mijn gezicht betrekt en ik onderdruk een pijnkreet, wat eruit komt als een soort grom. Naeus staat in de hoek van de kamer. Ik voel zijn afkeurende blik, maar zodra mijn ogen zijn kant op kijken staart hij naar de grond. “Naeus, get me some wine. And send one of the girls to clean the bedsheeds.” Zeg ik op dwingende toon. Naeus knikt en verlaat bijna zo vlug als hij kan de ruimte. Dat de slaven van het huis niet zo gediend van mij zijn weet ik inmiddels wel, maar het deert me niet. Nog liever heb ik dat ze mij minachten dan dat ze medelijden met me hebben. Inmiddels weten ze wel beter en blijven ze zo veel mogelijk uit mijn buurt. En zo heb ik het ook liever. Ik verplaats mezelf naar de plek waar ik zojuist zat, op het brede balkon dat uitzicht heeft over de vechtplaats van de gladiatoren van het huis. Enkele mannen zijn aan het oefenen. Nu ik zelf niet meer kan vechten, is dit het enige waar ik me nog licht mee kan bemoeien, al was het niets in vergelijking met de dromen die ik echt had. Enkele dagen zijn nu voorbij gestreken sinds mijn terugkeer, en ik voel me nuttelozer dan ooit. Mijn moeder komt geregeld kijken hoe het met me gaat, bezorgd dat ze is, maar die bezoekjes namen de laatste dagen wel af. Wellicht heeft mijn negatieve humeur hetzelfde effect op haar en blijft ze liever uit mijn buurt. Ook mijn vader spreek ik zo nu en dan, en hoewel hij het zichtbaar vervelend voor me vind, zit hij na te denken over andere toekomstplannen voor zijn enige zoon. Iets waar ik het niet over wil hebben, en waar ik nog niet over na wil denken. Geïrriteerd tik ik met mijn vingers op de stoelleuning als ik opmerk dat het erg lang duurt met de wijn. Zo’n moeilijke opdracht is dat toch niet? Ik zou het haast zelf nog sneller kunnen halen.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Myrah
Ik neem het dienblad met karaf wijn en bekers over van Naeus en kijk hem afkeurend aan, hij moet weten dat dit soort gedrag niet kan vooral als je nagaat hoelang al niet de familie Cordus dient. Ik zou het liefst Kellan ook zo veel mogelijk ontwijken, hij is gewoon zo intimiderend, maar hij wacht nog steeds op het wijn en ik heb het liefst dat ik het nu doe zonder alle moeilijkheid erbij en dat ik hem voor de komende weken weer kan ontwijken. Kellan heb ik altijd intimiderend gevonden, hij is en blijft een Romein van rijke afkomst en lijkt zich daar heel goed bewust van te zijn, en nu hij terug is van het leger is hij niet veel vriendelijker geworden naar de slaven toe. "While you're there, can you also clean the bedsheeds." Vraagt Naeus waarna ik hem een boze blik gun. Ik zucht diep uit en schudt afkeurend mijn hoofd. Hij geeft me ook totaal geen keus, als ik straks de enigste in die kamer ben verwacht Kellan sowieso dat ik het zal doen, fijn. Nogal geïrriteerd loop ik met het dienblad de kamer uit en terwijl ik richting Kellan's kamer loop schud ik de irritatie's van me af. Wanneer ik de slaapkamer in loop zie ik Kellan niet, vragend kijk ik om mij heen en pas bij de tweede keer rond kijken zie ik hem op het balkon zitten. Ik loop rustig naar het balkon en leg het dienblad op een bijzettafel naast zijn stoel. Voorzichtig schenk ik een beker vol met wijn en geef de beker dan aan mijn meester, zijn ogen probeer ik zoveel mogelijk te vermijden.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Kellan
Na enkele minuten komt een van de dienstmeisjes de kamer binnen met een karaf wijn. Zwijgend schenkt ze een beker in en geeft ze het aan mij zonder oogcontact te maken. Hoewel ik me ervan bewust ben dat alcohol geen uitweg is voor de treurige gebeurtenis neem ik gulzig een paar slokken. Wanneer ik me omdraai om het meisje instructies te geven om het bed op te maken komt Tiberius binnen. Met moeite kom ik overeind om mijn vader te begroeten. ''Son, I need to talk to you for a moment,'' zegt hij, ergens was een spoor van enthousiasme in zijn stem te horen. Ik knik en kijk hem enigzins vragend aan. Ik weet nog niet wat voor idee hij nu weer had bedacht om de toekomst van mijn leven in te vullen, maar ik heb al wel zo'n voorgevoel waar dit over gaat. ''If you come with another bride suggestion I would...-'' Mijn zin wordt onderbroken voor ik hem af kan maken. ''No, that's not what I wanted to say, Kellan. Your mother and I have discussed this and we want you to feel better eventually, that's why we decided to assign a body slave to you and who will only answer your commands,'' Ik frons mijn wenkbrauwen en staar hem onbegrijpelijk aan. Heeft hij dan totaal niet begrepen dat ik liever alleen ben, en vooral het bijzijn van slaven mij niet zozeer beter laat voelen? ''I don't think that's a good idea.'' Breng ik uit, maar Tiberius wil er niets van horen. Op dat moment grijpt hij het meisje dat bij het bed staat bij haar bovenarm en trekt haar ietwat hardhandig naar hem toe, alsof ze een object is. ''Myrah, from now on I only want you to answer to my son, dominus Kellan,'' zegt hij. ''What?'' Nog steeds niet-begrijpend kijk ik naar mijn vader, maar hij lijkt zo overtuigd van zijn plan dat het niet uitmaakt wat ik zeg. Het is ook niet gebruikelijk dat een vrouw wordt aangewezen tot lijfslaaf van een dominus. Ik vraag me af waarom hem dit zo'n goed idee lijkt, want zelf kan ik het niet zo goed begrijpen. ''Myrah is born as a slave, and she has been long enough in this household. I am sure she will be the best to serve you. It might help you remind you who you are and what family you are born into,'' Ik kan de afschuw in zijn stem horen, afschuw voor zijn eigen zoon. ''How do you know how I feel? What makes you think she will change anything for me?'' Ik begin onbewust harder te praten bij het uitspreken van mijn woorden. Ik verbijt mijn lip om niet meer te zeggen. ''The decision is made, son. You should learn to appreciate the things you have instead of whine about what you don't have. The discussion ends here.'' Zijn woorden waren duidelijk en hij laat Myrah los. Hij geeft me nog een waarschuwende blik, wat me ervan weerhoudt om tegen hem in te gaan. Ik bal mijn handen tot vuisten en wacht tot hij de kamer verlaat voordat ik de inhoudende agressie loslaat. Zijn beslissing lijkt voor mij onbegrijpelijk en het maakt me bozer dan ik al was, misschien omdat er enigszins waarheid in zijn woorden lag.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Myrah
Nadat ik Kellan een beker heb gegeven loop ik naar het bed, ik ben niet vergeten wat Naeus mij had gevraagd en als ik snel het bed had opgemaakt kon ik sneller weg en hoefde ik niet lang in één kamer te blijven met Kellan. Net wanneer ik de beddenlakens van het bed wil halen komt Dominus Tiberius de kamer in gelopen, meteen sta ik recht op en houd mijn handen voor mij in één gevouwen. Ik probeer me veel mogelijk op de achtergrond te houden, af en toe kijk ik voorzichtig op naar de twee mannen. Kellan leek naast zijn vader wel een reus, dat komt natuurlijk ook door alle trainingen in het leger waardoor hij zo gespierd was geworden, zijn vader was zelf een tengere man, niet al te lang maar ook zeker niet klein. Net zoals Kellan dacht ik dat Tiberius het weer over een huwelijkskandidaat zou hebben, het zou niet de eerste keer zijn dat Tiberius erover begon bij zijn zoon, maar dat blijkt dus niet het geval te zien. Zo erg verbaasde het mij niet dat Tiberius een lijfslaaf voor zijn zoon wilde, een lijfslaaf is handig omdat die er altijd is en altijd klaar staat om je bevelen op te volgen en overal meegaat, elke rijke romein heeft een persoonlijke lijfslaaf, dominus Tiberius zelfs twee. Wel schrik ik ervan als Tiberius mij hard aan mijn arm trekt. Mijn ogen worden groot als hij mij tot Kellan zijn lijfslaaf benoemt, ik? Ik ben altijd gewoon deel geweest van het huishouden, maar nog nooit heb ik zo een verantwoordelijkheid gekregen. Ik wil er tegen in gaan, protesteren, maar ik ben wel slim genoeg om dat niet te doen. Ik laat mijn hoofd hangen en probeer me te beseffen als dit allemaal een grap is of als dit serieus is. Waarom koos hij niet Naeus, hij was sinds Kellan's terug komst het meest in zijn buurt.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Kellan
Voor een poos is het stil in de kamer en denken we na, ieder ons eigen gedachtes. Ik wil naar de bijzettafel lopen op het balkon om naar de wijn te grijpen, maar ik beweeg me niet, want het ziet er zo stug uit. Mijn blik verschuift naar de open weide buiten, misschien is het tijd om eens rit te maken te paard, voor nu is het de enige manier om me nog snel voort te bewegen. Bovendien zag ik een rit als nog enigszins een ontsnapping uit het huis, weg van mijn ouders die me continue op de lip zaten en de slaven die me liever ontwijken dan me bedienen. Het zou goed zijn om even buiten te zijn, een plek waar ik de afgelopen niet veel was geweest. Mijn blik verschuift naar het dienstmeisje in de ruimte. Ik merk de rode plek op haar arm op door de greep waarin Tiberius haar zojuist had vastgehouden, hij was niet altijd een hardhandige man maar waarschijnlijk kende hij soms zijn eigen krachten niet. ''What is your name again?'' Vraag ik tenslotte. Tot nu toe heb ik nooit echt aandacht geschonken om de namen te onthouden van de slaven. Lange poos was ik dan ook niet thuis geweest, maar Tiberius had dat altijd al belangrijker gevonden dan ik. Ten slotte waren het maar slaven.
''Do you know how to get the horses ready?'' Vervolg ik mijn vraag. Ik frons mijn wenkbrauwen, dat is nou meer een taak voor de mannen en nogmaals begrijp ik niet waarom dit mijn ouders een goed idee leek.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Myrah
Ongemakkelijk stond ik er maar bij, af en toe wreef ik over mijn arm, Tiberius had me heel hard vast gepakt waardoor er nu een rode plek zat die nogal pijn deed, gelukkig was het niet zo erg. Ik kijk om mij heen en zie weer waar ik aan begonnen was, het bed opmaken. Ik wilde zo snel mogelijk het bed opmaken om daarna weer terug naar de keuken te gaan, blijkbaar was ik niet snel genoeg, als ik sneller was had ik het hele gebeuren van net misschien niet meegemaakt en was ik niet plotseling tot Kellan's lijfslaaf benoemt. Ik kijk op als Kellan mij naar mijn naam vraagt. "My name is Myrah, Dominus." Antwoord ik zijn vraag, het was niet de naam die ik bij mijn geboorte kreeg. Mijn naam was eerst Silvana maar toen Tiberius mij ontving als geschenk noemde hij mij Myrah, zo ging dat namelijk, je meester bepaalt jouw naam als slaaf. Ik vraag me af als ik officieel ook Kellan's slaaf zou worden of als het binnen een dag allemaal over zou zijn, hij leek niet heel enthousiast te zijn toen zijn vader met het voorstel kwam om hem een lijfslaaf te geven, wie weet vind hij me uiteindelijk niet eens een geschikte slavin. "I do not, my apologies, but I can ask someone to get your horse ready?" Stel ik voor, ik heb nog nooit met de paarden in de stallen gewerkt, ik werkte vooral in de keuken of het huis.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Kellan
Bedenkelijk kijk ik haar aan. “No, Myrah. I want you to do it,” zeg ik ten slotte. Natuurlijk zou het sneller gaan als ik het een van de jongens zou laten doen, die dagelijks op de stal werken. Voor even wou ik niet akkoord gaan met voorstel van mijn vader, maar als ik dat wel doe, zou het ook gaan op mijn manier. Wat had ik aan een lijfslaaf als ze niet eens alles kon doen waar ik om vroeg? Vanaf vandaag zal ik Myrah de dingen leren die ze nog niet wist. Iets langer dan nodig blijft mijn blik op haar lichaam rusten. Ik bestudeerde haar gezicht en haar lichaam. Ik had nooit eerder interesse gehad in de slaven van het huis, laat staan in hun verschijning. Maar nu ik weet dat Myrah mijn lijfslaaf zou worden was het misschien een begin om me daar meer voor open te stellen. “Follow me.” Zeg ik nadat ik mijn blik op iets anders richt en ik rijk naar de wandelstok die me ondersteunt bij het lopen van lange afstanden. Van mijn kamer naar de stallen is niet zo ver, maar met een mank been voelt het als een eindeloze afstand. Met mijn volledige gewicht leun ik op de stok en op mijn goede been, terwijl ik mijn best doe om niet te laten blijken hoeveel pijn het me doet. Het was een slechte eigenschap van me om nooit zwak te willen lijken in de ogen van anderen, en dat werd alleen maar moeilijker toen ik gewond raakte. Misschien heb ik een andere dokter nodig, bedenk ik, een dokter die me positief nieuws kan geven in plaats van negatief. Het enige wat ik me had laten vertellen is dat ik zou leren leven met de pijn en hoogstwaarschijnlijk nooit meer normaal zou kunnen lopen. De afgelopen dagen had ik me vastgeklemd aan de onwerkelijkheid, ik wilde gewoon niet geloven wat de dokters over mijn been zeiden. Wat als het echt zo was? Wat als ik voor de rest van mijn leven kreupel zou zijn? En bovenal, wat had ik gedaan in de ogen van de Goden dat ze mij dit aandeden? Diep in gedachten verzonken maak ik mijn weg naar de stallen, weinig alert van het feit dat Myrah met me mee loopt. De frisse buitenlucht is het eerste wat me iets meer ontspannen maakt, en iets minder gespannen kom ik de stallen binnen. Ik zet de stok tegen een van de lege stallen neer en open de stal van mijn paard. Ik laat mijn hand over zijn neus glijden. “His name is Mars.” Vertel ik zonder Myrah aan te kijken. “We named him after the God of war, as my parents thought it would bring us luck. Guess that didn’t really work out as planned.” Ik laat mijn hand om het halster van het paard glijden en haal hem uit zijn stal. Op een rustig tempo loop ik richting de zadelplekken en bind het halstertouw vast. Mars is een groot paard, zelfs naast mij lijkt het beest reusachtig. Zijn zwarte vacht en manen glinsteren in de zon, de stalknechten hadden zo te zien het beest al een opknapbeurt gegeven. “Do you know anything at all about horses?” Vraag ik eerder geïnteresseerd, al klinkt mijn vraag was neerkijkend.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Myrah
Ik kijk hem niet begrijpend aan, hoe moet ik het doen als ik niet weet hoe het moet? Denkt hij misschien dat het mijn schuld is dat zijn vader mij als lijfslaaf heeft aangewezen en is dit zijn manier om mij te straffen? Dat zou het enigste kunnen zijn, waarom zou je mij anders iets vragen te doen wat ik helemaal niet kan, hij wilt me gewoon voor schut zetten voor de stalknechten. Alle gedachten en speculaties verdwijnen als ik doorheb dat hij me aanstaart, ik slik en kijk ongemakkelijk weg. Het was niet de eerste keer dat ik bekeken werd door een man, Tiberius had vaak genoeg gasten over de vloer die me soms op een ongemakkelijke manier bekeken, maar die deden het altijd zonder op te vallen. Opgelucht kan ik weer opkijken als hij me beveelt hem te volgen, zijn ogen zijn niet meer op mij gericht. Meteen loop ik hem achterna, mijn handen netjes voor mij gevouwen. Terwijl we door de gangen lopen voel ik de ogen van de andere slaven in mijn rug branden, voor hun zal het ook allemaal wennen worden, net stond ik nog in de keuken vijgen te snijden en nu ben ik opeens Kellan's lijfslaaf, wat zullen ze wel niet denken? Ik hoopte niet dat mijn nieuwe taken de band tussen mij en de andere zou verpesten, ik zag de andere slaven echt als mijn familie en zou het verschrikkelijk vinden als dat binnenkort anders zou zijn. Als we bij de stallen aankomen opent Kellan één van de stallen. Ik moet op mijn tenen staan om over Kellan zijn schouder naar binnen te kijken. Met grote ogen staar ik naar het paard, hij is zo groot en zo mooi. 'Mars.' Herhaal ik zachtjes, het is een mooie naam en past wel bij hem. Ik hou giechelend mijn hand voor mijn mond, het was ongepast om te lachen maar wat Kellan vertelde vond ik ergens wel grappig. "Uhm, no I don't really know anything about horses." Antwoord ik en voel hoe mijn wangen beginnen te gloeien uit schaamte.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Kellan
Ik kijk even over mijn schouder als Mylah antwoord geeft. Ik had ook niet anders verwacht. De meeste slaven werden geboren als slavernij en de vrouwen deden niet veel anders dan het huishouden. In de stallen kwamen sowieso vrijwel alleen mannen, paardrijden werd niet echt als iets voor vrouwen gezien enkel op een wagen of iets dergelijks. “That’s fine. I will show you.” Zeg ik na een poos, mijn stem klinkt rustiger dan normaal. “Never stand behind a horse, but if you stand on this side, it’s fine. He needs to see you, he needs to know you’re there.” Leg ik uit. Ik leg mijn hand op haar schouder en druk haar zachtjes in de richting waar ik zojuist stond, dichter bij het paard. “Now, if you let him get used to you...” ik stop even om haar hand te pakken en houd haar hand voorzichtig bij de neus van Mars, die er enkel rustig aan snuffelt. “Then you can stroke him, if you want to,” ik laat haar hand los en laat mijn hand even over de hals van Mars glijden. Daarna doe ik een stap achteruit om het zadel te pakken. Gelukkig hing het niet te ver weg en hoef ik maar een paar stappen te zetten voor ik het zadel heb. Het kost me echter meer moeite om het ding op te tillen en over de rug van Mars te krijgen. Mijn gezicht trekt even samen van een pijnscheut die door mijn been trekt, al doe ik mijn best om het niet te laten merken. Ik zucht even voordat ik de buikriem over het zadel zwaai en onder Mars zijn buik vastmaak. “Usually this one should fit really thight. If you put it too loose the sadle will shift and I will fall off,” leg ik uit. Daarna trek ik de stijgbeugels uit het zadel en verstel ze op mijn eigen maat. Het was lang geleden dat ik Mars thuis had gereden. De meeste dagen had ik enkel uit het raam gestaard, terwijl de andere ruiters Mars fit hielden. Nu ik zelf weer in de stallen sta besef ik pas hoe erg ik het gemist heb.Ik pak Mars zijn hoofdstel van het rek en doe daarna zijn halster af. Behendig druk ik het bitje in zijn mond en trek de teugels over zijn hoofd. Ik neem nog even de tijd om het hoofdstel recht te trekken en zijn manen over het riempje te doen. Op dat moment begint Mars met zijn hoofd te bewegen, alsof hij wil laten zien dat hij zin heeft om te rijden. Ik grijp de teugels om hem rustig te krijgen, maar het is mijn stem dat Mars weer kalmeert. “Easy boy, easy.” Sus ik hem. Ik kijk op zodra ik iemand de stallen binnen hoor komen. Het duurt even voordat ik de stalknecht herken als Quintus. “Dominus Kellan, I would have prepared your horse for you if you’d asked me.” Zegt hij, terwijl hij iets dichterbij komt. “And did I ask you to speak?” Kaats ik terug. Ik zie dat Quintus zijn wangen rood aanlopen en zijn blik verplaatst naar de vloer. Ergens weet ik wel dat je jongen het goed bedoeld, maar zulke opmerkingen werden niet gewaardeerd. “My apologies, dominus.” Zegt hij, zonder me aan te kijken. Het irriteert me, en ik leg mijn hand om de teugels van Mars. “I am showing Myrah how to do it. You’re dismissed.” Zeg ik tegen Quintus, deze keer iets minder hard. Quintus knikt. “Thank you, dominus Kellan.” En hij verlaat de stallen zo vlug als hij binnenkwam. Ik voel me beter zodra hij uit mijn buurt is.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Myrah
Ik ben verrast als hij zegt dat het niet erg is en dat hij het zal uitleggen, ik had meer irritatie verwacht maar dat is totaal niet te horen aan zijn stem. Misschien wilt hij me helemaal niet voor schut zetten en wilt hij het echt maar alleen uitleggen. Ik knik als hij uitlegt dat ik nooit achter een paard mocht staan, goed voor de volgende keren. Mijn ogen worden groot als hij me naar het paard duwt, moet ik het nu al aanraken? Ik vind het leuk om naar ze te kijken maar om ze echt aan te raken, dat lijkt me nogal eng. Ik begin ook heel erg te stressen wanneer Kellan mijn hand vast pakt en het voor Mars houdt, ik moet moeite doen om mijn hand niet terug te trekken uit zijn hand. Opgelucht haal ik weer adem als hij eindelijk mijn hand weer loslaat, hij gaf me zelfs de keuze als ik hem wilde aaien, het liefst zou ik het niet willen doen maar ik ben bang dat hij dan teleurgesteld zal zijn en ik zal ooit over mijn angst komen als ik echt in de toekomst zijn paard moet klaarmaken. Ik bijt op mijn lip en beweeg mijn hand voorzichtig naar Mars's neus, bang aai ik hem over zijn neus. Mijn mondhoeken krullen omhoog als hij het gewoon toelaat, de spanning verdwijnt uit mijn lichaam en ik begin hem echt leuk te vinden. Terwijl Kellan zijn paard klaarmaakt blijf ik hem aaien, hij is zo zacht. Normaal zou ik hem allang hebben geholpen maar Mars lijdt me helemaal af. Ik trek abrupt mijn hand terug als Mars wild begint te doen, maar Kellan kalmeert hem al snel. Ik zet een stap achteruit wanneer Quintus de stal inloopt. Wanneer Kellan duidelijk geïrriteerd op Quintus reageert voel ik me schuldig voor hem, Quintus is een aardige jongen en hij bedoelt het alleen maar goed, maar ik zou het niet durven om voor hem op te komen.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Kellan
Zodra Quintus weer weg is richt ik mijn aandacht volledig op Mars, en voor even vergeet ik de aanwezigheid van Myrah. Ten slotte draai ik me naar haar om. “You can go, too. See if you can help in the household. When I come back I would like you to prepare a bath.” Ergens heb ik de neiging om haar meer te vertellen, maar evenveel zin heb ik om de natuur in te trekken. Het voelde al vreemd genoeg om ineens een lijfslaaf aangewezen te kregen en als ik haar vandaag nog vaker ging zien dan was het misschien wel verstandiger om nu tijd voor mezelf op te zoeken. Daarnaast wist ik helemaal niet wat Myrah er allemaal van vond. Niet dat dat me iets kan schelen, maar ik weet hoe de slaven over mij denken en dat ze me liever vermijden. Ik vraag me af of dat voor haar hetzelfde was, hoewel het niet iets zou moeten zijn dat me zou moeten bezig houden.Ik neem Mars aan de teugels en lijdt hem uit te stallen voor ik opstijg. Misschien was een van de redenen daarvoor dat ik niet wil dat anderen zien hoe erg ik daarmee stuntel. Gelukkig kan ik mijn linkerbeen als eerste in de stijgbeugels zetten waarna ik mijn foute been eroverheen zwaai. Ik voel even de pijn, maar inmiddels was ik wel gewend om het te onderdrukken en te verbergen. Mars krijgt direct de smaak te pakken en begint op een snel tempo te lopen zodra ik hem aanspoor. Ik neem de tijd om zo ver mogelijk van het erf te raken voordat ik overga in draf en ten slotte galop. Het voelt beter dan ik dacht om op snelheid door de velden te racen, en alle gebeurtenissen van me af te schudden. Zodra Mars en ik één zijn, hoef ik me even niet meer kreupel te voelen.

Elite
Straatmuzikant

Elite schreef:
Myrah
Ik knik, stiekem had ik heel graag op zo een paard gezeten maar dat was enkel een droom die toch nooit zou uit komen. Slaven rijden niet op paarden en het was ook nooit iets waar ik aan dacht maar om Kellan nu op een paard te zien voelde ik vanbinnen toch de droom om het ooit te doen. Ik schud de gedachten weg en draai me om en loop het huis weer in. Ik kan weer terug gaan naar de keuken, maar het lijkt me slimmer om naar zijn kamer te gaan en het schoon te maken. Het was zeker niet rommelig, alleen een paar tunica's die rondslingerde maar het was heel stoffig en het zat heel erg in mij om dat gelijk schoon te maken, ook moeten de beddenlakens verschoont worden. Het nam niet veel van mijn tijd in beslag, ik bracht de lakens naar een paar andere slaven die over de was gingen en haalde nieuwe lakens op. De kamer stofte ik af en de vloer boende ik vlekvrij. Wanneer ik dan eindelijk klaar ben kijk ik tevreden naar de schone en opgeruimde kamer, het verbaasde me dat hij het niet vaker liet schoonmaken, misschien zal ik het dan maar voortaan doen. Het enigste wat ik nog moet doen is het dienblad van eerder vandaag terug naar de keuken brengen.
"Myrah, is it true?" Wordt er mij als eerst gevraagd door Naeus wanneer ik de keuken inloop. Ik leg het dienblad neer en kijk hem vragend aan. "What is?" "Is it true that Dominus Tiberius made you the bodyslave of Dominus Kellan? Everyone is saying it." Ik zucht diep uit en knik. "It is, does everyone know it already?" Vraag ik waarna hij knikt. "It was nice knowing you." Zegt Naeus lachend, ik draai met mijn ogen en sla mijn armen over elkaar. "He's okay, I expected him to be way worse, but maybe its just for now..."

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Na een lange rit in de brandende zon vind ik het wel mooi geweest en zet ik richting terug naar het huis. De rust om me heen doet me goed en alle stress die over me heen komt wanneer ik thuis ben weet ik eindelijk een beetje los te laten. Ook heb ik nagedacht over de beslissing van mijn vader om Myrah tot mijn lijfslaaf aan te wijzen. Ik had nog steeds vragen, waarom Myrah? En waarom over het algemeen? Mijn vader behandelde de slaven op een andere manier dan ik deed. Hij was altijd al streng doch rechtvaardig geweest. Het zorgde ervoor dat de slaven hem loyaal bleven en nooit uit de lijn stapten. Dat was ten slotte ook zijn verantwoording, het was zijn huis. Ikzelf daarintegen liep ze liever uit de weg als dat kon en het ergerde me wanneer ze in mijn buurt waren. Waarom? Deels was dat altijd al zo geweest, maar het werd alleen maar erger toen ik pas was teruggekomen. De tijd in het leger had me aanzienlijk veranderd. Er waren genoeg dingen die ik had gezien en meegemaakt en die weinig met de Goden te maken hadden. De beelden speelden nog vaak genoeg door mijn hoofd. Het had me sterker gemaakt, fysiek en mentaal, en ik had kansen gehad om hogerop te komen. Dat was ten slotte altijd mijn droom geweest, en altijd de reden geweest waarvoor ik vocht. Ik had mijn eigen redenen gehad om te doen wat ik moest doen, maar alle kansen waren als sneeuw voor de zon verdwenen op het moment dat ik gewond raakte. De uitspraak 'You're lucky to be alive' deerde me niet, want er bleef weinig over om nog voor te leven.
Zodra ik de stallen inrijd laat ik mezelf van Mars zijn rug afglijden. De pijn onderdruk ik, en ik zoek naar de kruk die ik in de stallen had achtergelaten. Mars geef ik zonder woorden over aan een van de stalknechten en ik vind mijn weg naar binnen. Ik veeg mijn arm vlug langs mijn voorhoofd, het heetste punt van de dag is inmiddels aangebroken en dat was te merken. Ik baan mijn weg door de deuren naar binnen en loop regelrecht naar mijn kamer. De afstand die ik moet lopen van de stallen naar mijn kamer is nog vermoeiender dan de hele rit zelf.
Het eerste wat me opvalt zodra is dat mijn kamer is opgeruimd en schoongemaakt. Dat was lange poos al niet gebeurd. Ik gaf de huisslaven de instructies niet en zijzelf zorgden er wel voor dat ze zo veel mogelijk uit mijn buurt bleven. Ik ben dan ook licht verbaasd, maar het zint me wel. Er zijn dan misschien toch enigszins een aantal voordelen aan Myrah, en dat bevalt me.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld