Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | They paint the world full of shadows.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

They paint the world full of shadows
and then tell their children to stay close to the light.
Their light. Their reasons, their judgments.
Because in the darkness, there be dragons.
But it isn't true. We can prove that it isn't true.
In the dark there is discovery,
There is possibility,
There is freedom in the dark
Once someone has illuminated it.

(Black Sails) ORPG met @GhostBC
Gelieve niet te reageren

Charles Vane
Captain of the Ranger

My past has tasted bitter for years now so I wield an iron fist
Grace is just weakness, or so I've been told
I've been cold, I've been merciless
But the blood on my hands scares me to death
Maybe I'm waking up today

♡♡♡

Florence Goldwell
Crewmember of the Walrus

I don't really need to sleep much longer
But the longer I sleep, the slower my heart beats
There's fire on my floor telling me to sleep some more
Cry a little louder if you know what this means

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:

Edward "Ned" Low
Captain of the Fancy

★★★

Nora Talis
Prostitute in the brothel on Nassau

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned keek verbeten voor zich uit. Ze hadden nu al dagen gevaren, zonder enige glimp van land te zien. Hij voelde dat de bemanning rusteloos werd. Ze wilden aan land, even uitrazen, op wat voor manier ze ook maar wilden. Er werd hem verteld dat er in de buurt een haven was, Nassau. Hij had er genoeg verhalen over gehoord en hij wilde nu wel eens zien of die verhalen waar waren. Hij had gehoord dat daar iemand zou zijn waar hij zijn lading aan kon verkopen en dat wou hij graag. Ze hadden onderweg een schip geënterd en hadden hun lading overgenomen, tientallen vaten met tabak en een paar kisten met zijde. Hij wist dat hij die voor een goede prijs kon verkopen en was daarom zeer tevreden met de lading.
Hij was nu al een paar jaar de kapitein van de Fancy en had al aardig een naam gemaakt. Hij rende niet weg voor een gevecht en hij hield er niet van als mensen met hem solden, niet uitmakend of ze lid waren van zijn crew of niet. Zijn crew was loyaal en wie dat niet was moest weg en daar zorgde Ned zelf voor. Mensen noemden hem gestoord en dat kon hij wel begrijpen. Hij was niet bang en al helemaal niet van een beetje bloed.
Hij kwam uit zijn gedachten toen hij boven zich een stem hoorde, die meedeelde dat er land in zicht was. Een grijns kwam op zijn gezicht en hij klapte de verrekijker die hij bij zich had uit. Hij tuurde er doorheen en zag toen een haven. Hij begon triomfantelijk te lachen en hij keek naar de mannen op het dek. Ze wachtten allemaal op het sein van de kapitein. ‘Nassau!’, riep hij en zag hoe de crew juichte. Hij draaide zich toen lachend om en keek naar het land. Hij had behoefte aan een goed bed en een goede fles rum. Daarna zou hij wel verder zien wat hij ging doen. Hij moest sowieso ervoor zorgen dat de lading verkocht zou worden, hij had het geld nodig. De bemanning moest betaald worden. Deed hij dat niet, dan zouden ze in opstand komen en hem misschien afzetten. Of misschien nog wel erger dan dat maar daar dacht Ned niet aan. Hij wist dat het wel verkocht zou worden.

Met een kleine glimlach fatsoeneerde Nora haar haren en zag hoe haar klant de slaapkamer verliet. Het was een terugkerende klant en zijn schip was even op Nassau om goederen te leveren en voorraden in te slaan. Vaak kwam hij dan ook bij haar langs om zijn andere behoeftes te bevredigen, net zoals vandaag.
Ze deed dit werk al een paar jaar. Ze had niemand anders en ze kreeg in het bordeel eten en onderdak. In ruil daarvoor moest ze met mannen naar bed. Heel erg vond ze eigenlijk niet. Er waren zat mannen die haar met respect behandelden. Toch zaten er ook een paar rotte appels tussen en die wilde je niet niet als klant hebben.
Ze verliet de kamer en daalde de trap af. Ze gaf de munten die de man haar had gegeven aan Max, die haar daarna vertelde dat ze een paar gasten moest bedienen. Ze knikte en liep naar het tafeltje toe. Ze maakte een praatje met ze, voordat ze ze hun drank gaf.
Ze gaf ze een lieve glimlach. Vanaf het begin dat ze daar werkte werd haar verteld dat ze lief moest zijn tegen de klanten. Ze moest op haar best eruit zien, zo kon ze klanten lokken. Ze vond dat niet moeilijk,ze was van zichzelf een vriendelijk persoon. En met zo’n instelling kon haar veel voordelen opleveren. Ze had vaak genoeg een extraatje gekregen maar was voor Max het belangrijkste was, was informatie over de schepen
en handel van de mannen. Ze had Nora opgedragen om informatie daarover los te krijgen, die zij goed kon gebruiken. Nora hoefde niet vaak te proberen om het uit de mannen te halen. Vaak waren ze al aardig dronken als ze met hen sprak of ze waren trots op hun daden en wilden het maar al te graag vertellen zodat ze konden opscheppen. Ze hoorde dat lief aan en briefde dat dan door aan Max.
Er werd haar gevraagd of ze bij hen kwam zitten en ze dacht even na. Ach, zo druk was het niet. Ze pakte een fles met rum en schonk wat in een beker. Ze ging bij de mannen zitten en dronk uit de beker. Ze lachte om de grappen die werden gemaakt en luisterde ademloos naar de verhalen die ze vertelden over hun reizen. Ze vond die verhalen interessant. Ze vertelden over verre landen en grote gevechten op schepen. Ze zou zelf zoiets niet durven. Ze was tevreden met waar ze nu was en dat zou ze van zichzelf niet willen ruilen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Charles besteedde zijn dag zoals hij de meeste dagen de afgelopen tijd had besteed. Rondlopende op de haven van Nassau. Nassau was toch wel een soort tweede huis voor de man, de eerste was uiteraard de zee. Als hij zich niet op zee bevond dan was het hoogstwaarschijnlijk dat hij zijn tijd doorbracht op de haven van Nassau. Het kwam niet veel voor dat de man zijn schip aanvaarde op een andere haven. Hier had hij ook niet echt reden toe. ZIjn lading kon hij altijd makkelijk verkopen op Nassau en hier kende hij elk man, kapitein, bemanningsleden van andere schepen, iedereen kende elkaar hier. Charles zou dan ook niet weten wat hij te zoeken had op een andere haven. Vandaag liep Charles door de straten van Nassau, eigenlijk op zoek naar Anne en Jack. Zijn voeten zonken met elke stap steeds een beetje het zand in maar hij het lopen op zand wel gewend. Dat betekende niet dat het dan meteen makkelijk voor hem was om het strand te lopen, het bleef toch altijd een moeilijke grond om over te lopen.
Terwijl Charles hoog en laag keek voor zijn kameraden op het strand trok iets anders zijn aandacht. In de verte leek ineens een ander schip richting de haven te varen. Iets wat in het eerste opzicht niet heel apart leek maar Charles en anderen op het strand leken toch al aardig snel door te hebben dat dit geen schip was wat vaker op Nassau kwam. Charles probeerde met het blote oog te kijken of hij het schip of de vlag waaronder het schip vaarde toch ergens van kon herkennen maar het was voor hem moeilijk te zien aangezien het schip nog aardig ver weg was. Haastig begon Charles over het strand te lopen meer richting de waterlijn, een plek waar steeds meer mannen zich begon te verzamelen om te kijken naar het schip wat steeds meer richting hun haven leek te varen. Al was er ook een grote groep mannen die hun afstand hielden en vanaf iets verder het schip in de gaten bleven houden. Zelf stond Charles toch richting het water. Er klonk een heleboel geroezemoes, mensen die allemaal een gok probeerde te wagen over welke kapitein het kon zijn die nu te zien was. Meerdere mannen zwoeren te weten wie het was, dat ze dit schip wel eens waren tegengekomen op de zee. Toch leek elke man te zweren dat het een andere kapitein was en leek niemand het met elkaar eens te kunnen zijn wie het nou daadwerkelijk was.
Het was dus afwachten tot de mannen daadwerkelijk in hun sloepen zouden stappen en richting het strand zouden komen. Charles was nieuwsgierig maar ergens had hij ook een soort defensief gevoel. Hij had geen idee waarom, misschien was de man toch een beetje bang dat deze nieuwe persoon niet veel goeds kon betekenen voor Nassau of voor hem en zijn bemanning. Afwachtend bleef hij toekijken naar het schip terwijl steeds meer mannen om hem heen toch terug begonnen te gaan naar hun dagelijkse taken.

Florence had vandaag toch een beetje moeite met opstaan vandaag. Ze was tot te laat in haar bed blijven liggen en dat was toch wel iets wat ze gemerkt had. De Groot was op verzoek van Flint haar komen ophalen uit bed en niet alleen dat, meneer de Groot had er natuurlijk ook meteen een hele preek bij gedaan. Iets wat toch niet had gehoeven van Florence maar het was niet alsof de man haar tijd had gegeven om er tussendoor te komen en de man te stoppen. Kort daarna had Florence haarzelf dan toch uiteindelijk uit haar bed kunnen heizen en haarzelf kunnen klaarmaken voor de dag. Ze wist wat haar taken waren voor de dag, ze moest helpen met wat dingen van het schip op het strand te laden en daarnaast zou ze hoogstwaarschijnlijk ook moeten helpen met het onderhandelen en het verkopen van hun lading. Het waren niet haar favoriete taken maar het was beter als wanneer kapitein Flint haar op het schip zou neerzetten om deze compleet schoon te boenen, dus eigenlijk mocht ze niet klagen. Haar favoriete taak was toch wel helpen met het overvallen van een schip. Helaas was dit geen taak die ze zomaar altijd even kon uitvoeren dus moest ze het maar doen met de lading verkopen op de haven van Nassau.
Terwijl Florence in de sloep zat waarmee ze terug gingen naar het strand verscheen er een schip in haar zicht. Het was blijkbaar duidelijk dat ze iets zag wat haar verwarde aangezien de man tegenover haar die zich naar haar toegekeerd had, zich omdraaide om te kijken wat Florence gezien had. “Who is that?” Vroeg de man meteen. Verward en vol met vragen hield Florence haar schouders op. “I have no idea who that could be.” Antwoorde ze fluisterend terwijl ze probeerde te kijken of ze de vlag kon herkennen.
Florence was nog niet lang op zee en ze kende nog lange niet alle vlaggen, schepen op kapiteinen uit haar hoofd. Ze had zelfs moeite met alle mannen die zich bevonden op Nassau, laat staan dat haar kennis buiten Nassau erg groot was. Dus ze kon wel kijken naar de vlag van het schip maar de kans was klein dat ze hem daadwerkelijk zou herkennen. Dit deed ze dan ook niet, ze had absoluut geen idee.
Al snel herpakte Florence en de andere man in de sloep het roeien weer zodat ze de lading in hun sloep naar het strand konden brengen en het daar dan ook zouden kunnen verkopen. Toch bleef Florence erg nieuwsgierig naar het schip wat op de horizon verschenen was en naar Nassau leek te varen. Hopelijk zouden de vragen die Florence had over het schip snel beantwoord worden.
Uiteindelijk kwamen de twee in de sloep aan op het strand waar ze werden begroet door hun bemanning die hun begonnen helpen met het uitladen van alle goederen die ze van het schip mee terug genomen hadden.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
De Fancy voer verder, totdat Ned zijn hand opstak. ‘Throw out the anchor’, riep hij en het bericht werd over het schip geschreeuwd. Even later werd het anker uitgegooid en Ned draaide zich om.‘Let’s pay them a visit, shall we?’, zei hij tegen zijn kwartiermeester Meeks en daalde de kleine trap af. Sloepen werden losgemaakt en de mannen stonden ongeduldig aan de rand van het schip. Ze wilden allemaal zo snel mogelijk aan land. Eén voor één stapten ze in de sloepen en één voor één vertrokken de sloepen richting land, de sloep met Ned voorop.
Ned keek met een vertrokken gezicht naar het land voor hen, zijn hand op de grip van zijn zwaard. Een paar bemanningsleden achter hem roeiden en ze kwamen langzaam vooruit. Momenten zoals deze vond hij altijd spannend. Ze zouden een nieuwe plek voor hen ontdekken en zien hoe alles was. Het was voor hem dan ook belangrijk om een goede indruk te wekken. Hij wilde niet overkomen als een zwak persoon en hij had zo zijn manieren om dat niet te laten gebeuren.
Hij luisterde naar de gesprekken van de crew achter hem. Ze hadden erover wat ze hem zouden gaan doen. De één wilde naar het bordeel, de ander wilde zich lam drinken in het café. Of Ned dat ook zou doen, wist hij nog niet. Misschien hier en daar iets drinken, dat zou hij wel kunnen doen maar hij wilde ook graag Nassau verkennen. Hij wilde weten wie Nassau als thuis hadden, welke schepen bij hen hoorden, wie hij als vriend kon zien en wie als vijand. Het leek hem logisch dat velen hen als vijand zouden zien. Ze konden namelijk worden gezien als concurrentie, iets wat Ned zelf niet erg vond. Hij hield wel van een uitdaging.
Ned sprong uit de boot en de rest van de crew die in zijn sloep zat volgde zijn voorbeeld. Hij liet zijn ogen over het strand gaan. Het was vol met kleine tentjes met verkopers en andere mensen die op het strand waren. Hij rechtte zijn rug en hield zijn hand op zijn zwaard, voor de zekerheid. Het kon maar zo zijn dat er iemand op hen af zou komen.

De mannen gingen na een tijdje weg en lieten een paar munten achter voor Nora. Ze bedankte ze vriendelijk en kwam overeind. Ze gaf een deel van de munten aan Max, als betaling voor de rum die ze had gedronken.De rest stopte ze in de voorgevel van haar jurk. Ze gebruikte dat geld om jurken te kopen. Haar uiterlijk was namelijk, naast hygiëne, belangrijk voor haar. Ze mocht dan wel in een smerige plaats werken, ze wilde niet smerig voor de dag komen.
Onopvallend vertelde ze Max wat ze had gehoord. De mannen hadden het plan om op zoek te gaan naar een Brits vrachtschip. Als ze dat schip te pakken zouden krijgen, zouden ze de lading voor grof geld verkopen.Toen ze klaar was, knikte ze naar Max en liep weer weg.
Ze pakte een doek en maakte de tafel waar ze net had gezeten schoon. Ze nam de bekers mee, die ze aan de bar waste. Ze luisterde naar de gesprekken die in de ruimte werden verteld. Ze hoorde zo niet interessants. Alleen wat vieze praat.
De deur ging open en een groepje mannen kwamen naar binnen. Ze praatten over een onbekend schip in de buurt van Nassau. Nora fronste en keek op van het schoonmaken. Ze was niet de enige die hen had gehoord want een paar andere gasten keken ook hun richting in. Veel wisten de mannen nog niet. Alleen dat er een onbekend schip gezien was en dat er sloepen naar het land kwamen. Nora vond het best spannend. Ze kende vrijwel iedereen op Nassau en ontmoette daarom weinig nieuwe mensen. Ze vroeg zich af wie het waren.
Ze ging weer aan het werk. Ze maakte de bekers droog en zette ze weg. Ze keek even rond. Het was rustig. Ergens vond ze dat niet erg. Op drukke dagen was ze vrijwel de hele tijd in de slaapkamer en het was hard werken. Nu kon ze rustig aan doen, kletsen met klanten en hier en daar wat drinken maar dat betekende wel dat ze minder geld verdiende. Ze probeerde daarom wat meer geld te verdienen, door naast een man te gaan zitten die alleen zat. Ze maakte een klein praatje met hem maar hij verliet al snel het bordeel, zonder haar geld te geven. Ze zuchtte en trok haar jurk wat meer naar beneden. Ze moest harder proberen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Kort na het schip op de wateren van Nassau gespot was begonnen er sloepen van het schip te vertrekken naar het strand. Voor de eerste paar seconden dat de mannen zich richting het strand vervoerde was het moeilijk om te zien wie de kapitein was die helemaal vooraan alle sloepen vaarde. Opnieuw begonnen mannen met gokken. Hoe dichter de man in de buurt kwam, hoe meer mensen dezelfde naam begonnen uit te spreken. Het duurde niet lang voor een paar mannen het met elkaar eens leken te zijn over wie ze zagen en de rest van het publiek dat zich verzameld had op het strand leek deze groep mannen maar meteen te geloven. Het leek er dus op dat het kapitein Ned Low was die richting hun strand kwam op dit moment.
Kapitein Ned Low, het was wel eens een naam die Charles zelf wel eens te horen gekregen had maar het was niet een man waar hij zelf al te vaak mee te maken had gehad, eigenlijk helemaal nog nooit. Dus laat staan dat Charles de man zou kunnen herkennen. Toch waren er dus een paar mannen op het strand van Nassau die wel eens over hem gehoord hadden of hem gezien hadden en hem dus herkend hadden. Een nieuwsgierig gevoel bekroop Charles. Hij had meteen meerdere vragen over Ned zijn aankomst in Nassau, de voornaamste en grootste vraag was dan toch wel; waarom? Er waren meerdere mogelijke antwoorden op deze vraag en Charles kon zich wel een paar van deze mogelijke antwoorden zelf bedenken maar wat het definitieve antwoord was, dat was toch iets wat de man zich niet kon bedenken. Daarvoor zou Charles toch moeten afwachten om te zien wat de intenties waren van de nieuwe kapitein. Natuurlijk hoopte Charles dat het niet al te veel slechts betekende.
Charles besloot toch wat meer afstand te nemen en trok hemzelf iets meer terug van de waterlijn. Het werd ook steeds rustiger aan de waterlijn. Steeds meer mannen besloten terug te gaan naar hun taken en van een wat verdere afstand toe te kijken naar de man op het water. Zelf liep Charles iets verder het zand op om daar vervolgens zichzelf op de grond te laten vallen. Met een aandachtige blik keek de man naar de sloepen die steeds dichter op hen af kwamen.

Het zou haast te verwachten zijn dat na zo vaak die sloep met goederen heen en weer geroeid te hebben dat Florence er wel een keer de conditie voor opgebouwd had om het moeiteloos te kunnen. Toch leek ze elke keer weer compleet buiten adem aan te komen op het strand. Nu ook deze keer leek ze met een heleboel moeite weer aangekomen te zijn op het strand. Dan moest ze ook nog eens helpen met het vervoeren van alle goederen, alsof ze hier nog de puf voor had. Gelukkig leek het haar toch aardig te kunnen lukken.
Florence bracht samen met wat mannen van haar bemanning de kisten en vaten gevuld met al soort verschillende goederen naar een tent die behoorde tot hun bemanning. Hier konden ze de spullen voor een tijdje kwijt tot ze deze naar de plek zouden brengen om ze te verkopen. Dit zou waarschijnlijk niet al te lang duren maar Florence, en duidelijk ook de rest van de mannen, waren te nieuwsgierig naar het onbekende schip in het water dat er geen kans in hel leek te zijn dat ze bezig gingen met het verkopen van de goederen. Dit onbekende schip leek te vragen om eerst onderzocht te worden en meer informatie over te krijgen voor Florence en de rest van de mannen terug zouden gaan naar hun taken. De taken die voor vandaag op de planning stonden konden volgens hen allemaal nog wel even wachten en waren absoluut niet dringend.
Het was duidelijk dat de bemanning van The Walrus niet de enige waren die gestopt waren met hun taken om het schip en de aankomende sloepen te inspecteren. Er waren meerdere mannen die zich verzameld hadden op het strand om te kijken naar het spektakel wat het onbekende schip was. Het was dan ook wel bijzonder voor een nieuw schip om aan te stranden op de plek Nassau. Langzamerhand kende iedereen elkaar en het was zelden dat een kapitein die Nassau niet als huis beschouwde ook maar in de buurt kwam. Toch leek er 1 keer in de zoveel tijd een kapitein hun kant op te komen en vandaag was dus weer zo’n dag dat een kapitein Nassau gevonden had. Wat hij hier kwam doen was tot nu toe nog onbekend. Het was zelfs nog onbekend voor Florence wie de man überhaupt was die ondertussen op de sloep naar het strand kwam. Haar armen hield ze over elkaar terwijl ze haar blik op het water hield, wachtende op meer informatie over het mysterieuze figuur.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned wachtte even op de rest van de crew die in de boot zat en begon toen te lopen. Hij voelde de ogen op hem maar hij genoot er van. Hij wilde dat ze hen zagen en dat ze wisten dat ze hier waren en niet weg zouden gaan. Hij herkende vrijwel niemand die op het strand stond. Van sommigen dacht hij dat hij verhalen had gehoord maar hij wist het niet zeker. Zijn ogen vielen op een man die in het zand zat. Een grijns kroop op zijn gezicht. Charles fucking Vane. Hij had daar wel verhalen over gehoord en nu zag hij hem in levende lijve. Hij had het gevoel dat hij nog wel eens een concurrent zou kunnen worden maar dat vond hij niet erg. Hij hield wel van een beetje competitie.
Hij liep verder het strand op. Hij probeerde ondertussen te zoeken naar iemand waarmee hij kon onderhandelen. Hij draaide zich daarom om naar Meeks, die hij een sein gaf. De man knikte en liep weg, op zoek naar wat Ned zocht. Ned had verder geen regels gegeven aan zijn crew. Ze mochten doen wat ze wilden doen, het boeide Ned niet wat. Hij merkte dat leden van zijn crew zich verspreidden over het strand en al snel in de huizen verdwenen. Of het een bordeel was of een café, dat wist Ned niet en het boeide hem ook niet. Hij zou het vanzelf wel zien.
Meeks kwam al snel weer terug en vertelde hem dat er een vrouw was waarmee hij kon onderhandelen, Eleanor Guthrie genaamd. Een grijns kwam op Ned’s gezicht. Dat zou niet moeilijk zijn. Hij hoopte alleen maar dat ze geen bondgenoten had waar hij problemen mee kon krijgen, dan zou het wel goed moeten komen.
Samen stapten ze over het strand. Hij had een paar dingen waar hij het over wilde hebben. De lading, natuurlijk en hij wilde vragen om steun. De Fancy had meer kanonnen nodig. Daarnaast wilde Ned graag handeldrijven met handelaren op Nassau en daar had hij toestemming voor nodig. Hij liet zijn blik nog een keer over het strand glijden maar keek daarna weer strak voor zich uit.

Nora keek op toen ze harde stemmen boven haar hoorde en even later kwam een gehavende collega de trap af. Ze legde geschrokken de doek neer op de bar en snelde naar haar toe. Ze duwde haar zacht neer opeen stoel en pakte een schone doek en een bakje met water. Ze maakte de doek nat en veegde voorzichtig haar gezicht schoon. Ze vroeg haar wat er was gebeurd en langzaam vertelde het meisje wat er was gebeurd. Een hardhandige klant. Nora knikte begrijpelijk. Helaas waren er ook zulke klanten.
Toen ze daarmee klaar was, stond ze op en keek om zich heen. Het was nog steeds niet al te druk en ze was toch wel nieuwsgierig naar het schip.. Ze knikte bij zichzelf. Ze kon wel even gaan kijken. Ze glipte weg en stapte de straat in. Het was aardig druk op straat en ze wurmde zich tussen de mensen door, richting het strand.
Al snel bereikte ze het strand en zag het grote schip een eindje van de kust en ze zag dat er nog een paar sloepen richting het strand kwamen. Ze keek verder en zag daarna dat er ook een paar sloepen al op het strand waren aangekomen. Nora liep wat meer neer de kant zodat ze niet zo in de weg stond en keek om zich heen. Ze kwam niet vaak op het strand om te kijken naar schepen die aankwamen maar door alle verhalen wilde ze wel zien wat er aan de hand was. Ze zag een groepje mannen die het strand verder opliepen en ze bedacht zich dat dat leden waren van de crew van het schip. Voorop liep een man met een angstaanjagende blik in zijn ogen. Ze zag dat één van zijn ogen wit was en ze fronste. Ze was benieuwd hoe dat was gekomen. Ze keek verder over het strand. Ze zag dat ze niet de enige was die ook was komen kijken. Ze zag een paar bekenden, waaronder kapitein Charles Vane, die in het zand zat. Nora moest even glimlachen. Max had een hekel aan hem, dat had ze haar vaak genoeg verteld. Zelf deelde Nora die mening niet, ze kende hem niet zo goed maar ze had wel verhalen over hem gehoord. Die verhalen gaven haar het gevoel dat je niet moest sollen met hem en dat zou ze ook niet doen.
Nora haalde een hand door haar haren. Ze zou straks gauw weer teruggaan, ze wilde niet in de problemen komen omdat ze maar zo weg was gegaan. Ze keek naar de vreemde kapitein. Ze vroeg zich af wat hij ging doen. Hij zag er niet uit als iemand waarmee je problemen wilde hebben.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Florence keek toe naar de kapitein die over het strand begon te lopen. Het was duidelijk dat hij geen last had van alle ogen die op hem gericht waren. Hij liep nog net zo zelfverzekerd over het zand, alsof er niks aan de hand was. Iets wat voor haar toch wel anders zou zijn. Florence wist van haarzelf dat als zij op dit moment in zijn schoenen stond dat ze toch wel een stuk minder zelfverzekerd over zou komen en dat ze dan toch ook een stuk minder comfortabeler zou zijn met alle ogen die op haar gezicht gericht waren. Ergens had ze daarom wel wat respect voor de man, dat het hem niet zoveel kon uitmaken, hoe hij ondanks dat hij van alle kanten bekeken werd op een onbekend eiland alsnog vol zelfvertrouwen over kon komen. Natuurlijk kon hij niet heel veel anders, hij wist zelf waarschijnlijk ook wel dat als hij nu niet overkwam alsof hij zeker was van zijn zaak en van zichzelf dat hij niet al te lang op dit eiland zou overleven. Misschien was zijn zelfverzekerdheid ook wel gewoon een toneelstuk en misschien zat de man echt vol zelfvertrouwen. Het was moeilijk te zeggen maar Florence ging zelf toch wel uit van dat tweede.
Zodra de mannen waren aangestrand en zichzelf over het eiland verspreid hadden ging de rest van het strand ook maar terug naar hun gewoonlijke taken. Al was er nog geroezemoes over de nieuwe bemanning die zich nu op Nassau bevond. In stilte keek Florence de man nog even na voor ze uit haar gedachten werd gehaald door de stemmen van de mannen van haar eigen bemanning. Aangezien het hele spektakel nu voorbij was en iedereen terug ging naar zijn taken was het ook tijd voor Florence om weer aan het werk te gaan. De goederen die ze wouden verkopen lagen in hun tent, dus dat was al van de lijst afgekruist, nu moesten ze alleen nog deze spullen naar de plek brengen waar ze zouden onderhandelen en alle goederen dan ook daadwerkelijk voor een goede prijs verkopen. Gelukkig lukte dat meestal wel aangezien Flint en Eleanor een goede band hadden. Het was niet dat Flint hierdoor oneerlijk werd voorgetrokken, althans, niet in de ogen van Flint en zijn bemanning maar die band zorgde vaak wel dat Eleanor meer vertrouwen in hun had en dus goed biede op de goederen die ze leverde.
Florence volgde de mannen naar de tent zodat ze hier de spullen konden ophalen en deze dan mee konden nemen naar de taverne. Hier zat namelijk de kamer van de vrouw die over dit hele eiland ging en aan haar kon je dus al je spullen verkopen. Florence en drie andere mannen liepen samen met wat vaten naar de taverne. Eenmaal aangekomen liepen ze naar de deur die je naar Eleanor Guthrie haar kamer bracht. Het leek er op dat ze nog even moesten wachten voor ze naar binnen konden.

Uiteindelijk waren alle sloepen aangekomen op het strand en begonnen de mannen zich 1 voor 1 over het strand te verspreiden. Er was geen uitleg over wat ze hier deden, niks was duidelijker geworden. Alles was alsnog even afwachten. Iets waar Charles niet zo goed tegen kon. Het liefst had hij nu de duidelijkheid over wat deze kapitein hier deed en wat zijn bedoelingen waren. Toch leek het er helaas voor hem op dat dit nu niet het geval ging zijn. Charles hield zijn ogen strak op de kapitein die dus ging bij de naam van Ned Low. Voor een seconde leken Charles en Ned elkaar strak in de ogen aan te kijken. Dit werd al snel weer onderbroken door Ned die verder leek te gaan met zijn eigen zaken. Een verveelde zucht verliet de mond van kapitein Charles Vane terwijl hij zijn blik naar voren bracht, naar het water. Waarom wist Charles niet maar hij had geen goed gevoel bij de aankomst van Ned Low en dus zou hij de man goed in de gaten houden.
Zodra de spanning op het strand gezakt leek te zijn omdat de nieuwe kapitein aangekomen was en iedereen terugkeerde naar wat ze aan het doen waren voor dit alles gebeurde heiste Charles hemzelf weer overeind. Hij klopte het zand van zijn benen af terwijl hij zijn blik over het strand liet glijden. Al snel stopte zijn blik bij een blonde vrouw die op het strand stond. Op het eerste gezicht was dit misschien niet heel apart maar Charles herkende het gezicht van het bordeel. Charles bezocht het bordeel wel vaak genoeg, al was hij geen klant van de vrouw die hij zag staan. Normaal bevonden de vrouwen van het bordeel zich niet op het strand dus om haar hier te zien was nogal een apart zicht voor de man. Na het afkloppen van zijn benen begon Charles richting de vrouw te lopen. Terwijl hij dit deed probeerde hij zijn best te doen om haar naam weer te herinneren. Wanneer hij eenmaal naast haar stond stopte hij met lopen. Zijn blik hield hij even voor zich uit, voor een paar seconde maar. Hierna keek hij al gauw de vrouw naast hem aan. “Nora was it, am I right?” Hij hoopte maar dat hij haar naam correct had.
Wat zijn doel was om de vrouw aan te spreken wist de kapitein zelf ook niet zo goed. Misschien hoopte hij dat de vrouw wat informatie had over de nieuwe kapitein. Ze werkte in het bordeel en het bordeel stond erom bekend om informatie te hebben die niemand anders op het eiland bezat. Dus misschien hoopte Charles dat de vrouw enkele informatie voor hem had over deze Ned Low en dus ook deze informatie met hem zou willen delen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned liep samen met Meeks verder over het strand. Meeks vertelde hem waar ze heen moesten. Hij knikte. Ned wilde niet veel mensen bij zich hebben. Alleen zijn kwartiermeester. Die had het meeste verstand van de zaken, naast Ned.
Terwijl ze liepen keek Ned om zich heen. Hij kon hier wel wennen. Het was er warm en druk maar dat vond hij niet erg. Het voelde vertrouwd, ook al was hij er nog nooit geweest. Hij voelde zich thuis met alle andere piraten. Ondertussen vertelde Meeks over de vrouw die ze zouden gaan ontmoeten. Hij had hier en daar dingen over haar gehoord. Het was iemand met macht en als je problemen veroorzaakte dan kon dat tegen je werken.
Een kleine grijns kwam op zijn gezicht. Hij zou nog wel eens zien hoe ze zou zijn. Hij was niet bang, hij had voor hetere vuren gestaan. Hij zou krijgen wat hij wilde, ook al moest hij er van alles voor uit de kast halen.
Ze stapten de taveerne in en Ned liet zijn ogen door de ruimte gaan. Er zaten hier en daar mannen te drinken. Hij zou hier vast nog wel een paar keer komen, als hij tijd had. Hij zou waarschijnlijk veeltijd besteden in de kajuit van de Fancy. Hij had genoeg dingen die nog uitgestippeld moesten worden.
Ned fronste toen hij een paar anderen zag wachten. Kwamen ze hier voor hetzelfde doel? Hij rechtte zijn rug en liep verder. Het leek er wel op. Hij hoopte maar dat hij niet samen met hen hoefde te onderhandelen,dan was het goed. Hij deed graag zijn eigen ding en wilde dat dan ook graag alleen doen. Niemand hoefde zijn routes en doelen te weten, behalve de mensen die het dichts bij hem stonden. Hij liet zijn ogen langs de wachtenden gaan, maar zei niets. Eén van hen was een meisje, zag hij. Hij vond het altijd interessant als vrouwen de scheepvaart in gingen. Al snel keek hij weer weg, hij wilde niet de hele tijd blijven staren.
Hij sloeg zijn armen over elkaar en leunde tegen de muur. Even keek hij naar Meeks en vroeg hem zacht of hij het logboek bij zich had. Meeks knikte en haalde het logboek uit de tas die over zijn schouder was geslagen. Ned knikte en keek voor zich uit.

Nora volgde de onbekende kapitein met haar ogen, net zolang totdat ze hem niet meer kon zien. Ze had het gevoel dat ze naar Eleanor Guthrie gingen om te onderhandelen of om waren te verkopen. Dat deden de meeste crews als ze hier aan land kwamen.
Ze keek even om zich heen. Veel was er niet meer te zien en ze besloot om terug te gaan. Ze wist dat als Max erachter zou komen dat ze voor een bepaalde tijd weg was geweest, ze boos zou worden. Max was wel aardig maar business was business en ze moest geld verdienen en ze had er geen zin in om gestraft te worden. Noonan was geen fijne baas geweest. Hij kon erg boos worden als je niet genoeg verdiende of niet deed wat je moest doen. Ze had vaak genoeg slagen gekregen van hem gekregen omdat ze iets verkeerd had gedaan maar na dat Max was gekomen was dat gelukkig minder geworden. Ze sloeg je niet maar je kon wel een flinke uitbrander van haar verwachten.
Er waren verschillende theorieën over wat er met Noonan was gebeurd maar de grootste theorie was toch wel dat kapitein Vane en zijn crew met hem hadden afgehandeld. Nora wist niet wat ze moest geloven maar ze was blij dat ze Max nu als baas had. Ze was aardig tegen haar.
Ze wilde zich omdraaien en teruggaan naar het bordeel toen ze een stem hoorde. Ze wist direct wie het was. Ze keek op naar de kapitein en een glimlach kwam op haar gezicht. ‘Captain, how nice to seeyou here’, zei ze en ze stopte een paar haren achter haar oor. Ze knikte. ‘Yes, Nora is my name’, antwoordde ze. ‘How can I help you?’, vroeg ze beleefd. Ze had hem wel vaker gezien in het bordeel maar had hem nooit als klant gehad. Ze had hier en daar wel verhalen over hem gehoord van collega’s en ze was ergens toch wel nieuwsgierig er naar.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Florence stond samen met wat anderen mannen van haar bemanning te wachten voor de deur van Eleanor Guthrie. Het was onduidelijk hoe lang het zou duren voor hen eindelijk naar binnen konden gaan om met Eleanor te praten. Zelfs als ze eenmaal klaar zou zijn met haar huidige gesprek was het nog maar hopen dat ze de tijd uit haar dag wou nemen om met de bemanning te praten over de goederen. Florence had verwacht dat hun kans op tijd bij Eleanor aardig groot was. Dit kwam dan voornamelijk toch wel weer door het feit dat ze de bemanning van Flint waren. Het hielp je erg veel in Nassau als je onder een kapitein viel die goede connecties had met Eleanor, je kon daar dan toch aardig ver mee komen. Wat erg begrijpelijk was aangezien Eleanor zowat de baas was over alle piraten in Nassau. Niet iedereen was het hier altijd even veel mee eens maar toch was het zo en er leek niet veel verandering in te komen in de aankomende tijd. Niet dat Florence dat erg vond. Ze vond het juist fijn dat Eleanor, een vrouw, de macht had over Nassau, niet alleen omdat het dan een vrouw was die de baas was maar ze vond het ook dat Eleanor het prima deed. Een mening die niet gedeeld werd met alle piraten, sommige vonden toch dat Eleanor het verschrikkelijk deed. Al wist Florence dat bij sommige dit was puur en alleen omdat het een vrouw was die de macht had. Volgens sommige piraten hoorde vrouwen in het bordeel of thuis, niet als een piraat of laat staan de baas van een eiland. Zelf had Florence ook hard moeten werken om serieus genomen te moeten worden als piraat en in de bemanning van Flint te komen. Dat was niet iets wat haar zomaar overkwam. Vrouwelijke piraten kwamen niet veel voor en als ze voorkwamen dan werden ze vaak niet serieus genomen. Gelukkig zat Florence nu in een bemanning die haar wel serieus nam en waar ze gewoon goed te werk kon. Daar zou ze Flint voor altijd dankbaar voor zijn.
Stilletjes stond Florence bij de mannen terwijl hen diep in gesprek waren. Het gesprek ging uiteraard over de nieuwe kapitein die nog maar een paar minuten geleden voet gezet had op het strand van Nassau. Alleen werd dit gesprek al snel onderbroken door de nieuwe kapitein die ineens bij hun kwam staan. Het gesprek wat de mannen hadden viel ineens doodstil en hun blikken ging allemaal even naar de nieuwe man die er nu bij was komen staan. Ook Florence kon het niet helpen om even de man aan te kijken, al verschoof ze haar blik redelijk snel zodra zijn blik haar kant op leek te gaan. Ze wou absoluut niet de man het idee geven dat ze hem aan het aanstaren was, voor het geval hij dit verkeerd kon opvatten.
Het was nu complete stilte, het enige wat nog te horen was waren alle gesprekken die er zich plaatsvonden in de taverne. Het was erg duidelijk dat er enkele mannen waren die het hadden over de nieuwe kapitein aangezien ze om de zoveel seconden in het gesprek de man weer even aankeken. Ook Florence kon het niet laten om haar blik weer even naar de man te laten glijden. Het was haar eerder ook al opgevallen maar nu besloot ze er toch maar iets langer na te kijken. Het linkeroog van de man was wit gekleurd en had een verticaal litteken erover. De eerste vraag die hierdoor bij haar opkwam was uiteraard hoe dat gebeurd was maar dat was niet iets wat ze zomaar zou vragen.

Het was duidelijk dat de vrouw genaamd Nora net van plan was om weer te gaan, hoogstwaarschijnlijk terug naar het bordeel. Charles voelde zich schuldig dat hij haar hier van weerhield maar tegelijkertijd was hij blij dat hij haar nog heeft kunnen stoppen voor ze weer verdwenen was en aan het werk moest. Charles was blij verrast door de vriendelijke toon in haar stem. Niet dat hij verwacht had dat ze niet vriendelijk zou zijn maar de zachtheid en vriendelijkheid van haar stem was erg aannemend en gewoon een pretje om naar te luisteren. Charles schonk haar een kleine glimlach bij het horen dat ze het fijn vond om de man te zien. Al bleef deze glimlach een paar seconden op de man zijn gezicht voor hij weer zijn neutrale gezichtsuitdrukking naar voren haalde. Terwijl hij de andere woorden van Nora aanhoorde zette de man zijn handen in zijn zei en bleef hij haar aankijken. De vraag die ze stelde was een goeie, hoe kon ze hem helpen.
Charles kon niet helpen om zich af te vragen of iemand wist dat Ned Low van plan was om naar Nassau te komen en dus ook wist wat zijn plannen waren. De kans was klein maar als er iemand was die van zijn plannen afwist dan was het bijna gegarandeerd dat het nieuws in het bordeel beland was en als dit zo was dan was de kans ook redelijk groot dat Nora hier meer over zou weten. Al wist Charles niet eens of iemand van Ned zijn aankomst af wist, de kans was uiteraard erg klein. Toch was het altijd een poging waard.
Voor Charles weer begon met spreken schraapte hij zijn keel. “This Ned Low guy..” Begon Charles met spreken. “Do you have any information about him? Heard anything about him?” Als hij gratis informatie uit haar kon krijgen dan zou dan geweldig zijn maar hij was bereid om haar te betalen als ze daadwerkelijk informatie over hem had. “Maybe something about why he is here? How long he’ll be staying? Anything really?” Ging de man weer verder.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned had wel in de gaten dat de gesprekken over hem en zijn bemanning ging. Dat vermaakte hem wel. Hij wilde dat de mensen van Nassau wisten dat ze er waren en niet snel weg zouden gaan.
Hij bleef stil en keek strak voor zich uit naar de muur voor zich. Hij was niet zo zeer een geduldig man maar hij wilde zich nu inhouden. Hij wilde wel een soort van goede eerste indruk achterlaten maar als het moest, zou hij wel geweld gebruiken. Hij voelde hoe ogen naar hem keken en zijn ogen keken die richting in. Hij zag dat de jonge vrouw naar hem keek. Even moest hij grijnzen maar al snel keek hij weer strak voor zich uit.
Hij zuchtte zacht. Het duurde hem allemaal veel te lang. Hij wilde er iets van zeggen, toen de deuren open zwaaiden. Een jonge vrouw met opgestoken haar stond in de deuropening. Ned bekeek haar. Dan zou dit dus Eleanor Guthrie zijn. Hij grijnsde even. Dit zou vast een eitje worden.
Ned draaide zich om naar Meeks en gaf hem een knikje. Meeks stopte het boek weer in zijn tas en ze liepen naar de deur toe, Ned voorop. Hij keek Eleanor aan, gaf een knikje en liep daarna zonder wat te zeggende kamer in. Als hij niet hoefde te praten, dan deed hij dat ook niet. Meeks daarentegen stelde zich voor en liep daarna achter de kapitein aan de kamer in.
Ned keek de kamer rond. Er stond niet zoveel, zag hij. Gewoon een tafel, stoelen en een paar kastjes. Zonlicht kwam door de planken hout voor de ramen en het was er aardig heet maar dat maakte hem niet zoveel uit. Hij bleef bij de tafel staan. Hij was niet van plan te gaan zitten. Hij keek even naar Meeks, knikte en al snel nam Meeks plaats op een stoel.

Nora keek naar de kapitein en hield haar hoofd lichtelijk schuin terwijl ze naar hem luisterde. Ze had al wel een paar dingen over kapitein Low gehoord en ze wilde het hem wel vertellen, ook al zou Max daar niet blij mee zijn. Maar ze zou haar wel andere informatie bezorgen over kapitein Vane. Hoe en was wist ze nog niet maar ze zou er wel voor zorgen. Ze sloeg haar armen over elkaar en keek geheimzinnig om zich heen. Ze wilde niet dat iemand hen zou horen. Het enige wat ze deed was knikken en ze pakte zijn hand vast, waarna ze hem meenam naar het bordeel. Ze trok hem zacht door de smalle straatjes en nam hem mee het bordeel in. Ze negeerde de blikken van de klanten en haar collega’s en nam hem mee naar haar kamer. Het was niet zo zeer de hare maar ze was hier vaak te vinden voor haar werk.
Ze liep naar de deur toe en keek rond of iemand hen was gevolgd. Toen ze zag dat dat niet het geval was, sloot de de deuren en draaide zich om naar de man.
Een kleine glimlach kwam op haar gezicht. ‘I am sorry for acting like this but I think it would be best that no one hears this besides you and me’, zei ze en ze ging bij het tafeltje in de hoek zitten. Ze pakte de fles die op de tafel en schonk wat rum in twee mokken. Ze zette de één aan de andere kant van het tafeltje, een uitnodiging voor de kapitein om bij haar te komen zitten. Ze nam een slok uit de mok. ‘I do know some things’, zei ze en boog zich wat meer over de tafel, haar boezem zo veel mogelijk prijs gevend. ‘But I am still working’, zei ze met een klein glimlachje. Verwachtte ze geld? Niet zo zeer maar een beloning leek haar wel op zijn plaats.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Florence staarde een beetje naar de vloer tussen haar voeten terwijl ze geduldig afwachten voor Eleanor om naar buiten te komen. Alsof het wachten nog niet langzaam leek te duren, nu er een stilte gevallen was leek het alleen nog maar langzamer en langdradiger te zijn. Er was niks meer voor Florence te doen behalve naar de vloer staren en haarzelf bezig houden met haar eigen gedachten. Niet langer meer waren er gesprekken die Florence kon afsluisteren. Haar eigen bemanning was stilgevallen door de aankomst van Ned Low en er waren dan wel genoeg mannen in het taverne maar deze waren onderhand hun gesprekken aan het fluisteren en dus was het onmogelijk voor Florence om zich te kunnen focussen op het afluisteren van deze gesprekken. Het voordeel was dan wel dat ze in haar gedachten erg druk bezig was met de nieuwe kapitein die nu niet verder dan een paar meter van haar vandaan stond. Dit was dan toch iets waar ze haarzelf een beetje mee bezig kon houden. Vandaar keek ze ook zo af en toe zo onopvallend mogelijk omhoog om naar de kapitein en zijn quartermaster naast hem te kijken zodat ze de mannen kon inspecteren.
Hier werd na een tijdje dan toch een einde aan gebracht. Het was eindelijk zover dat de deuren opengingen en Eleanor naar buiten kwam. Florence en de rest van haar bemanning begonnen met het oprapen van al hun vaten die ze meegenomen hadden om direct aan Eleanor te verkopen, zodat ze deze mee konden nemen naar binnen. Helaas bleek dit niet het plan te zijn van Ned Low, de man wou blijkbaar niet op zijn beurt wachten en liep voor hen de kamer naar binnen. Florence en de mannen keken elkaar even aan voordat Florence er werk van maakte door Ned en Eleanor naar de kamer te volgen. “Excuse me..” Begon ze, haar blik voornamelijk gericht op de nieuwe kapitein en zijn quartermaster die net plaats begon te nemen. “We were first, so maybe let us talk to miss Guthrie first and then you can talk to her.” Florence was niet van plan om nog langer te wachten terwijl zij er was voordat de man Ned Low er was. Zo makkelijk zou ze dit niet laten overwaaien.

Afwachtend had Charles de vrouw naast hem aangekeken, hopen dat ze iets aan hem te vertellen had. Het zag er ook positief uit voor Charles wanneer de vrouw geheimzinnig om haar heen begon te kijken. Even had Charles verwacht dat ze alle informatie die ze had daar aan hem zou vertellen. Dit was alleen niet het geval, voordat Charles überhaupt doorhad wat er gebeurde was hij al halverwege meegetrokken naar het bordeel. Het was ook wel logisch dat als Nora iets te vertellen had over de nieuwe aankomst dat ze dit liever ergens wat meer privé aan Charles meedeelde. Althans, op dit moment ging Charles ervan uit dat dat gaande was. Waarom hij anders door de vrouw werd meegesleurd zou hij ook niet weten. Wat anders de reden zou zijn kon de kapitein zich zo snel ook niet bedenken op het moment.
Na een tijdje achter Nora aangelopen te hebben waren ze aangekomen bij het bordeel en niet veel later stonden ze samen in een kamer. Charles liep iets verder de kamer in en keek even rond. Dit was niet een kamer waar hij zelf heel vaak kwam en dus nam hij even de tijd om de kamer goed in zich op te nemen terwijl Nora keek of ze gevolgd waren. “No need to apologize but you are making me rather curious to this information you have.” Nora deed wel erg geheimzinnig over de informatie die ze had en dus dat zorgde ervoor dat Charles zijn nieuwsgierigheid maar bleef groeien. Zijn blik hield Charles op Nora terwijl ze richting het tafeltje in de kamer liep. Op dit tafeltj werd al snel twee mokken geplaatst en ook gevuld. Voor Charles was het wel duidelijk voor wie de tweede mok was en dus nam ook hij plaats aan een van de stoelen die bij het tafeltje stond. Al snel plaatste Charles zijn hand om een mok en zette deze kort aan zijn mond om een slok te nemen terwijl hij aandachtig luisterde naar de woorden van Nora. “Name your price and I’ll get it to you.” Hij had geen idee hoeveel de informatie die ze had waard was en dus hoopte hij dat Nora hem een eerlijke prijs zou geven. Zelf bieden vond hij moeilijk, hij wist dat als hij te laag zou bieden dat hij het dan niet zou krijgen maar hij wou haar ook niet een te grote beloning geven. Daarom bleef hij met een afwachtende blik naar Nora kijken.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned bleef staan toen hij een stem achter zich hoorde en hij draaide zich langzaam om, waarna hij naar de jonge vrouw keek. Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht maar het was geen vriendelijke glimlach.Hij zette een stap naar haar toe en hield zijn blik strak op haar. ‘Excuses me’, deed hij haar na. ‘But I think you can wait. We have travelled far and wide to come here and I believe our cargo is a bit more important than yours, don’t you think Meeks?’, zei hij en draaide zich half om naar zijn kwartiermeester, die wat ongemakkelijk knikte. Hij keek weer naar de jongedame voor zich. Hij had er een hekel aan als mensen tegen hem in gingen maar hij hield zich in. Hij moest nog steeds heel wat vaten en andere dingen zien te verkopen en als hij zich nu zou laten gaan zou dat niet gebeuren.
Hun lading bestond inderdaad vooral uit tabak en zijde maar er was ook iets speciaals er bij. Een meisje. En niet zomaar een meisje. Ze was de dochter van de gouverneur van Carolina die ze toevallig op hun laatste schip tegen waren gekomen. Ned had haar als een kans gezien om ineens veel geld te verdienen en had besloten om haar mee te nemen. Ze lag gedrogeerd op het schip en hij zorgde ervoor dat er vierentwintig uur per dag iemand bij haar was om haar in de gaten te houden. Dat dat meisje op het schip was, zou hij aan niemand vertellen. Hij wilde niet dat iemand haar kwam stelen. Of haar vader hen het geld zou geven wist hij niet maar het leek hem wel logisch. Of Ned het meisje zou geven als hij het geld had wist hij ook nog niet maar er was tijd.
Ned keek op toen hij de stem van Eleanor hoorde. ‘I believe Flint’s crew was here first’, zei ze en Ned gromde zacht. Hij hield er ook niet van als mensen hem wegstuurden. Hij knikte maar en keek naar Meeks, die haastig overeind kwam. Hij vestigde daarna zijn blik even op de jongedame voor hem en gaf haar een boze blik maar verliet toen de kamer en ging weer de taverne in.

Nora glimlachte door de woorden van Charles. ‘This information is very top secret. I only want you to hear it’, antwoordde ze. ‘So I had to take precautions’,
Ze ging verzitten. ‘Pay me as you see fit’, zei ze daarna. Ze was zelf ook niet goed in het vragen van geld. Voor haar werk gebruikte ze daarom ook de tarieven die Max had vastgesteld en somskreeg ze een fooi. Ze wilde niet als een schooier overkomen. En als hij na haar verhaal op zou staan en weg zou lopen, zou ze niet eens boos worden. Ook omdat ze niet in de problemen wilde komen.
Nora nam een slok uit de mok en keek naar de kapitein. Ze schoof meer naar hem toe door wat meer over de tafel te buigen. ‘So, I have heard the ship carries a huge cargo with a large value’,begon ze zacht. Toen de eerste mannen het bordeel in het bordeel waren gekomen waren ze gaan praten over wat ze hadden gehoord. ‘Tabacco is amongst them’, zei ze daarna en speelde met de mok die ze in haar handen hield. ‘But’, begon ze toen zacht en ze keek geheimzinnig naar de kapitein. ‘I have heard something even greater is on that ship and the crew is acting very suspicious about it’, ging ze verder en leunde achteruit. Ze zweeg even om de geheimzinnigheid vast te houden. ‘A girl’, zei ze toen. ‘And not just a random girl, no. She is the daughter of the governer of Carolina’, zei ze daarna. ‘I heard they are planning on sending a letter to the governer, telling him that they have his daughter and that they want money in return for his daughter’, ging ze verder.
Ze nam nog een slok uit de mok en bekeek de kapitein. Ze glimlachte even. Ze had nooit echt met hem gesproken en hier zat hij dan, te luisteren naar haar. Ze keek op naar hem. Ze had genoeg verhalen over hem gehoord, verhalen die haar hadden laten schrikken maar nu ze hem hier zo zag zitten, merkte ze daar niets van.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was nog maar even afwachten of er daadwerkelijk naar Florence werd geluisterd en niet dat Eleanor haar weer gewoon naar buiten zou sturen. Niet dat ze het er dan zo makkelijk bij zou laten zitten. Misschien was het een beetje overdreven, hoe erg was nou nog even extra paar minuten wachten? Het was niet het ergste wat er kon gebeuren. Voor haar ging het misschien meer om het principe in plaats van dat ze het wachten zo erg vond. Florence was blij en opgelucht om te horen dat Eleanor haar gelijk gaf en dus ook meteen haar en haar bemanning voorliet. Het kon een voordeel zijn van dat Flint goed bevriend was met Eleanor, misschien had Eleanor anders wel gezegd dat ze maar even moest wachten omdat ze dan te benieuwd en nieuwsgierig geweest was naar de nieuwe kapitein en wat hij te bieden had. Aan de andere kant, misschien keek Florence er dan ook wel te diep over na en gaf Eleanor hun gewoon voorrang omdat ze er ook daadwerkelijk ook eerder waren. Niet dat het heel veel uitmaakte want welke van de twee het ook was, ze waren nu gewoon aan de beurt een daar ging het uiteindelijk om. Natuurlijk was de kapitein van wie ze de plek net hadden ingenomen minder blij. Een boze blik werd door hem de kant van Florence opgegooit en eigenlijk kon ze het hem niet verwijten, als zij nu in zijn schoenen stond dan was ze er waarschijnlijk ook niet al te blij mee geweest dat ze zomaar weer de deur werden uitgezet. Toch kon Florence het niet laten om een kleine glimlach naar de man te schenken, al was het meer een soort betweterige glimlach waarmee ze even liet zien dat zij degene was die gewonnen had. Al was het misschien niet echt een overwinning, ze deed maar even alsof dit wel het geval was.
Kort nadat Ned de kamer verlaten had was het de beurt voor Florence, Logan en Dooley met de spullen naar binnen te komen. Zo kon Eleanor ook meteen de vaten bestuderen en bekijken of ze goed genoeg waren om te verkopen of dat ze er iets minder voor zouden krijgen vanwege beschadiging. Alle drie namen plaats en begonnen met het onderhandelen met Eleanor.

“Understandable.” Knikte de man kort. Het was meer dan begrijpelijk. Je wist hier maar nooit wie je met welke informatie kon vertrouwen. Het was dus niet verrassend dat Nora er alles aan gedaan had om ervoor te zorgen dat niet iemand anders zomaar de informatie zou krijgen die eigenlijk alleen voor Charles bedoeld was. Als het aan Charles dan had hij er ook alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat de informatie vertrouwd bleef en niet in de verkeerde handen terecht zou komen. De mannen op Nassau waren dan wel Charles zijn broeders maar er was absoluut geen kans in hel dat hij ze ook allemaal stuk voor stuk vertrouwde. Sommige kon hij ook eigenlijk nauwelijks uitstaan, laat staan dat hij hen zou vertrouwen.
In spanning wachtte Charles af wat de vrouw aan de andere kant van de tafel hem te vertellen had. Met grote nieuwsgierigheid leunde hij naar voren, met 1 arm leunde hij op de tafel, in de andere hand had hij zijn mok vast en nam hij een slok. Zijn ogen waren strak gericht op Nora terwijl ze begon te praten en hem de informatie begon te vertellen die ze had. Waarom de vrouw hem vertrouwde met enige informatie over Ned Low wist Charles zelf ook niet aangezien ze voor Max werkte en hij wist zelf ook wel dat Max niet echt groot fan van kapitein Vane was. Ondanks dit leek Nora dus toch een soort vertrouwen in Charles te hebben.
De informatie die hij kreeg was nogal verrassend maar zeker iets waar hij wel wat mee kon. Toch betwijfelde hij hoe hij zeker kon weten of dit nieuws van Nora te geloven was. Dit was niet omdat hij haar niet vertrouwde, het was gewoon een natuurlijk instinct wat de man had waardoor hij automatisch twijfels had. Je kon niet zomaar alles vertrouwen, althans dat had Charles geleerd. Met een denkende blik bleef hij Nora aankijken. Langzaam leunde hij weer naar achteren in zijn stoel. “Why would you tell me this?” Hopend dat haar antwoord wat ze hem zou geven hem wat meer vertrouwen zou geven over de informatie die ze met hem gedeeld had. Als het waar was wat ze hem verteld had dan had Charles geen idee wat hij precies met deze informatie moest doen, er was natuurlijk genoeg wat hij er mee kon doen maar wat daadwerkelijk het beste plan van aanpak was wist hij ook niet. Niet op dit moment althans.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Ned kon die glimlach wel van haar gezicht slaan. Hij kon er niet tegen als mensen hem zo voor schut zetten. Hij balde zijn vuisten en een hand ging naar de grip van zijn zwaar maar hij bedacht zich toch.Hij moest beleefd blijven, dan zouden ze verder komen. Hij leunde tegen de muur en keek de taverne rond. Hij had wel gemerkt dat de bezoekers ervan zachter waren gaan praten toen ze binnen waren gekomen en dat begreep hij wel. Ze waren nieuw en ze kenden hen niet. Een grijns kwam op Ned’s gezicht. Ze zouden er wel voor zorgen dat ze hen zouden leren kennen.
Ondertussen was Meeks het boek nog eens aan het doornemen. Ned vond hem een goede kwartiermeester. Hij deed wat hij moest doen. Soms vond hij hem toch iets te soft maar misschien lag dat ook aan Ned zelf. Ned keek met hem mee. Alles wat in het boek stond klopte maar Meeks wilde het zeker weten wanneer hij met juffrouw Guthrie zou praten.
Ned vroeg zich af of Eleanor de vaten aan zou nemen. Hij wist dat dat ze na de overname van de lading aardig besmeurd waren geraakt. Hij haalde een hand door zijn haren. Hij had zin in een mok goede rum maar hij kon het nog niet halen. Hij moest eerst de zaken op orde stellen , daarna zou er genoeg tijd zijn om te ontspannen.
Ned vroeg zich af wie de jongedame was. Hij had zo’n vermoeden dat het iemand was van de crew van Flint, aangezien Eleanor hen zo gemakkelijk binnenliet maar dat kon er ook aan liggen dat zij eerder waren. Wat het ook was, hij had het gevoel dat het iemand was van de crew van Flint. Hij had verhalen gehoord over dat schip en de kapitein en nu had hij een paar leden van de crew ontmoet. Hij had zo’n gevoel dat hij de jongedame vaker zou tegenkomen en zo erg vond hij dat niet.

Nora knikte en zweeg even door de vraag waarom ze het hem vertelde. Ja, waarom vertelde ze dit hem? Ze wist het eigenlijk ook niet. Ze wist wel dat ze nu voorzichtig haar antwoord moest geven, ze wilde niet dat de kapitein vertrouwen in haar zou verliezen.
‘I know what Eleanor did to you and your crew’, zei ze toen zacht en ze speelde wat nerveus met de mok. Ze keek er even naar maar keek al snel weer op. ‘I think you deserve a new mission’,ging ze zacht verder. Ze had natuurlijk wel de verhalen gehoord over hoe de grote kapitein Vane zijn schip en crew verloor vanwege Max. Zelf was ze er niet bij geweest maar het was groot nieuws in het bordeel geweest.
Ze zweeg weer even. Ze wilde niet te veel slijmen bij hem, misschien vond hij dat helemaal niet leuk. ‘And besides that, you asked me and what is asked of me I will deliver’, zei ze daarna enze glimlachte even. Ze dronk de mok leeg en schoof het langzaam naar voren toe.
‘I heard the news from some crewmembers of the ship when they went into the brothel. I do not see why they would lie about that but I understand if you do not immediately believe it’, zei ze.Ze had zelf geen ervaring met de scheepvaart maar ze wist wel dat je niet iedereen direct kon vertrouwen. Ze hoopte alleen wel dat Charles haar zou vertrouwen. Ze had geen kwaad in de zin, ze vertelde hem alleen wat ze wist.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Florence en de twee andere mannen waarmee ze gezamenlijk zouden onderhandelen hadden allemaal redelijk snel een plek gevonden in 1 van de stoelen in Eleanor haar kamer. Dit was niet de eerste keer dat ze voor Flint onderhandelde met Eleanor. De kapitein was een drukke man dus het was niet raar dat hij mensen van zijn bemanning stuurde om te onderhandelen voor hem. Vaak had Florence geen idee waar Flint mee bezig was dat hij zo druk was. Al had ze wel eens verhalen gehoord over een vrouw genaamd Miranda Barlow, al wist ze niet meer dan deze naam. Voor de rest had ze niet echt verhalen over de vrouw gehoord, alleen de naam en dat ze misschien iets te maken had met Flint. Het waren voor de rest ook niet de zaken van Florence en dus hield ze zich er niet druk mee bezig. Ze hoefde echt niet te weten wat kapitein Flint aan het doen was elke minuut van de dag. Natuurlijk was ze wel nieuwsgierig maar ze was niet zo nieuwsgierig dat ze echt op onderzoek zou uit gaan om erachter te komen.
Het onderhandelen met Eleanor ging niet heel anders als hoe het normaal ging. De prijzen werden overlegd en aangezien ze hier vaker waren kwamen ze redelijk snel op een prijs waar beide partijen het mee eens waren. Het waren beide altijd dezelfde prijzen waar ze mee kwamen, het lag aan de staat van de vaten en de hoeveelheid die ze hadden. Toch zorgde het ervoor dat het onderhandelen snel en makkelijk ging. Daar was Florence altijd wel blij mee, dan kon ze daarna snel weer bezig gaan met haar eigen dingen.
Zoals verwacht waren ze snel klaar met het overleggen over de prijzen en dat zorgde ervoor dat het niet al te lang duurde voordat Florence en de andere twee mannen weer waren opgestaan uit hun stoelen. Met z'n drieën liepen ze de deur uit. Hier stond de nieuwe kapitein nog te wachten, samen met zijn quartermaster, “Now it is your turn.” Het was een beetje uitlokkend gedrag wat ze vertoonde en het was misschien wel vragen om problemen maar Florence kon het gewoon niet laten om de man een beetje te lopen uitdagen en haar grenzen te testen, kijken hoever ze kon gaan met deze nieuwe kapitein.

In afwachting bleef Charles de vrouw voor hem aankijken. Ze leek even over haar antwoord moeten na te denken voor ze daadwerkelijk haar mond opende om antwoord te geven op zijn vraag. Niet dat hij dat haar verweet, het was wel begrijpelijk. Toch maakte het hem alleen maar meer benieuwd naar haar antwoord. Uiteindelijk begon ze weer te praten en terwijl Charles aandachtig luisterde naar wat ze te vertellen had nam hij opnieuw een slok van de mok in zijn hand. Het was nog een beetje een gevoelig iets, wat Eleanor hem aan had gedaan. Zijn crew en schip afgepakt, hij had niks meer. Behalve Jack en Anne maar dat was het. Zijn blik verschoof van Nora naar de mok in zijn handen, op zijn gezicht was af te lezen dat hij diep in gedachten was. In zijn gedachten was hij ook druk bezig met nadenken over wat hij met deze informatie zou doen, wat hij hiermee kon doen. As hij dat meisje van het schip van Ned wou halen dan moest hij er eerst zien te komen, ongezien en ongemerkt, iets was haast wel onmogelijk leek als hij er zo over na dacht. Charles wist dat hij een manier moest vinden om bij dat meisje te komen, al had hij dus nog geen idee hoe.
Haar tweede antwoord zorgde toch voor een beetje verbazing bij de man. “But, you wouldn’t just tell everything to any one who asked you something? Or do you?” Hij had geen idee of dit het geval was en was dan ook daadwerkelijk nieuwsgierig naar het antwoord. Als het antwoord was dat ze daadwerkelijk alles vertelde aan iedereen die wat aan haar vroeg dan zou zijn vervolgvraag zijn of dit ook mocht van Max. Hij ging er uit van niet. Niet dat hij zich er voor de rest mee zou bemoeien, het lag niet in zijn voordeel om zich met die zaken te bemoeien, op dit moment was het juist in zijn voordeel dat Max geen idee had dat Charles nu informatie kreeg van 1 van haar vrouwen. Dus hij zou dat niet voor zichzelf gaan verpesten.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld