ORPG || And let me crawl inside your veins - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG || And let me crawl inside your veins

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

And let me crawl inside your veins
I'll build a wall, give you a ball and chain
It's not like me to be so mean
You're all I wanted
Just let me hold you

ORPG met @Cloves
Gelieve niet te reageren

Lawrence Hades Young
Bastard son of the king of Ireland

I was alone for a while
You came along and you asked me for a smile
I guess then the stars had aligned
A flower bloomed
The clouds were rushing out of my mind

jij mag beginnen ^^

Arcade
YouTube-ster

Arcade schreef:

I wanna take you somewhere so you know I care
But it's so cold and I don't know where
I brought you daffodils in a pretty string
But they won't flower like they did last spring

Maribel Vena Castillo
Daughter of the king and queen from Spain

I wanna sing a song, that'd be just ours
But I sang 'em all to another heart

Arcade
YouTube-ster

Arcade schreef:
De lichtstralen die van buiten af kwamen maakte haar ogen nog feller dan dat ze waren. Lichtgroen met een grijs randje erom heen begeven. Al uren waren voorbij geschreden, bevonden in haar nieuwe hometown. Weken waren ze onderweg geweest om Ierland te bereiken om plannen voor te bereiden voor het huwelijk van de prinses van Spanje en de prins van Ierland. Al jaren geleden zijn er afspraken gemaakt over het huwelijk van de twee, de reden die daar achter zat zou zijn geweest om de landen elkaar te gaan helpen. En deze gebeurtenis zou het volgens degenen die het bedacht hadden officieel maken. En vandaag was de dag van aankomst aangebroken.
Maribel was niet zomaar een dame. Ze was een jongvolwassene vrouw waar zoveel talent in schuilde, maar nog open moest bloeien. De kans om bezig te gaan met haar talent had ze nooit gekregen. Als negentien jarige hield ze zich met andere dingen bezig dan een doorsnee burger van haar leeftijd. Desondanks ze alles kon krijgen waarvan een leeftijdsgenoot van haar alleen maar van kon dromen was Maribel niet gelukkig. Vanaf jongs af aan hadden haar ouders haar nooit de liefde kunnen geven die ze nodig had. Dit deden enkel door bezittingen. Overbodige spullen die ze niet nodig had, zoals prachtige jurken, dure schoenen van het duurste van het duurste materiaal, sieraden die meer waard waren dan dat ze ooit zou verdienen met een baan, en haar paard: Pablo. Pablo was haar enige bezit waar ze gelukkige momenten mee beleven kon. Pablo was een andalusiër, zijn vacht glansde in het zonlicht en zijn ogen kleurden net zo onschuldig als die van Maribel. Pablo mocht uiteindelijk ook mee naar Ierland, na veel moeite die ze had moeten doen om hem mee te kunnen krijgen.
Ze had zich van het raam omgekeerd, om vervolgens haar kamer te kunnen verlaten en terug te keren naar het welkoms feest dat gehouden werd bij haar aankomst. Netjes was het niet om jezelf al de eerste dag af te zonderen van de rest, en dat wist ze.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was een wonder dat Lawrence op het welkomstfeest mocht komen van de prinses van Spanje. Normaal werd de jongeman buitengesloten van evenementen binnen in het kasteel. Dit was voornamelijk vanwege de koningin en eigenlijk kon Lawrence het haar niet verwijten dat ze zo over hem deed, hij begreep het eigenlijk wel. Zijn gezicht was een constante herinnering dat haar man, de koning, het bed ingegaan was met een andere vrouw. Waarom hij überhaupt woonde in het kasteel kon hij soms niet eens begrijpen. Al was het duidelijk dat dit de wil van de koning was. Ondanks dat de jongeman geen erfgenaam was voor de troon, het was toch duidelijk dat de koning van zijn zoon hield. Dat was wel een ding, Lawrence was geen prins, hij was niet van de koninklijke familie, behalve dan dat zijn vader de koning was maar omdat zijn moeder een simpele boerin was dat betekende meteen dat Lawrence eigenlijk geen deel uitmaakte van de koninklijke familie. Ondanks dat mocht hij dus alsnog verblijven in het kasteel, gelukkig maar. Dat maakte zijn leven voor hem toch iets makkelijker.
De halfbroer van Lawrence was wel een prins en zou zelfs de koning worden als de huidige zou overlijden. Omdat hij dus wel een prins was, was er voor hem ook een prinses geregeld waarmee hij zou trouwen zodat de twee samen het land konden regeren. Daarvoor was dus het welkomstfeest, voor de prinses van Ierland die nu eindelijk in hun land was aangekomen. Dit feest was blijkbaar zelfs zo speciaal dat dus zelfs Lawrence welkom was. Al had hij niet het gevoel dat hij lang zou blijven. De mensen die aanwezig waren, waren nou niet bepaald het soort mensen waarmee Lawrence het goed kon vinden. Hij was gewoon niet zo van de koninklijke dingen en het feest herinnerde hem hier aan. Toch deed hij zijn best om het zo lang mogelijk vol te houden zodat hij zijn broer kon steunen. Ook was hij uiteraard benieuwd naar de prinses van Ierland. Hij had haar nog niet gezien en was dus toch wel nieuwsgierig wie de toekomstige vrouw van zijn halfbroer was.

@Cloves

Arcade
YouTube-ster

Arcade schreef:
Alle lekkernijen die verspreid waren over de tafel waren haar niet ontgaan. Ze had de lange tafel wel gepasseerd, maar liep toch de koning tegen het lijf die ze eerder op de dag ontmoet had. Hij had haar aangeboden, wat voor haar aankwam als een bevel, om ook iets van het gebak te nuttigen. Honger had ze niet echt en had zich voorgenomen om niets te nemen totdat de koning van Ierland er over begon aan te dringen. Hij had een klein, vierkant, luxe cakegebakje met een marsepein vulling op een schotel voor haar gelegd en het vervolgens in haar handen gedrukt. Toch had ze het dessert uit vriendelijkheid en dankbaarheid aangenomen, alwetende dat ze niet van plan was om het ook echt op te gaan eten.
Haar ogen tuurden rond door de feestzaal terwijl ze langzaam dansende, pratende en zowel lachende mensen voorbijliep. Alhoewel er veel positieve aandacht voor haar was, en nieuwsgierigheid naar het meisje zette ze niet de stap om met mensen zelf een conversatie te beginnen. Er waren wel een aantal mensen die op haar afliepen maar tot een lang diepgaand gesprek leidden de conversaties die ze had niet. Het was meest van de keer ''Oh wat een prachtige jongedame ben je'' of ''Je past perfect bij onze prins''. Op zulke momenten gingen er gemengde gevoelens door haar heen. Ongemakkelijke gevoelens onder andere, omdat ze de man waarmee ze binnen een paar maanden zou gaan trouwen nog maar een dag kende. Verwarring, omdat ze zomaar aan iemand gekoppeld werd waarmee ze het de rest van haar leven zou moeten doen zonder enige eigen mening.
Het was een jongeman in een witte blouse die haar aandacht trok. Ze had hem wel een keer eerder zien langslopen in het paleis maar nog geen woorden uitgewisseld. Hij was anders gekleed dan de rest van de koninklijke lui die zich in de zaal bevond. Ze vroeg zich af of hij ook behoorde tot de koninklijke familie, of dat hij slechts familie zou zijn. Haar voeten hadden zich een weg gevonden om de jongeman op te zoeken, en toch netjes gedag te zeggen.
''Hi.''

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De langer dat Lawrence op het feest bleef, de meer hij zichzelf begon af te vragen wat hij er eigenlijk deed. Hij had hier duidelijk niks te zoeken, dit waren nou niet echt zijn type mensen en hij had hier simpelweg gewoon niks te doen. De jongeman kon niet de dansvloer op, of eigenlijk was het meer het geval dat hij hier geen zin in had, er was niemand waar hij een gesprek mee kon beginnen of hij moest op vreemden aflopen maar na zijn gevoel had niemand zin om met de bastaardzoon van de koning te praten. Dus daar stond hij dan, helemaal alleen terwijl hij toekeek naar iedereen die op de dansvloer aan het dansen waren. Het duurde niet lang voor Lawrence dat hij zich realiseerde dat hij hier waarschijnlijk niet heel veel langer zou blijven. Hij wou er zijn voor zijn broer en dit samen met de jongen vieren maar Lawrence had geen idee hoelang hij het hier nog kon volhouden voor hij helemaal gek zou worden.
Het leek er op dat net op het moment dat het hem teveel werd en hij besloot te vertrekken dat iemand hem aansprak. Bij hem was ineens een jonge vrouw gekomen en net zoals hij de meeste mensen in deze kamer nog nooit eerder gezien had, had hij ook haar nog nooit eerder in de kasteelzalen zien rondlopen. “H-Hello.” Mompelde Lawrence, de verbazing was duidelijk in zijn stem te horen. Hij had geen idee met wie hij te maken had en al helemaal niet waarom hij werd aangesproken. Lawrence nam een paar seconden om het figuur voor hem goed in zich op te nemen. Het was een jonge vrouw, niet heel veel ouder of jonger dan hemzelf. Voor een paar seconde vroeg Lawrence zich af of er een kans was dat de vrouw voor hem de toekomstige vrouw van zijn halfbroer was. De kans was er uiteraard maar Lawrence had geen idee hoe groot die kans was.

@Cloves

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld