Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // There is a charm about the forbidden

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:

There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.

Een orpg met de lovely @tomlinsykes ,,
Gelieve niet te reageren als lezer.

Mijn personage;

Aron James Robinson // 24

Aan jou de eer om te beginnen ❤️

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:

Mary Adrianna Williams // 22

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Mary
De zonnenstralen schijnen door het raam heen. De warmte is te voelen op mijn huid en dat maakt het werk altijd wat makkelijker. Vaak is het in de kamers nogal koud, zeker zo vroeg in de ochtend. Ik heb al veel gedaan vandaag, ook al is het nog zo vroeg. Het ontbijt is klaar gezet voor de man van het huis, zijn familie en zijn gasten. Nu ben ik bezig met de logeerkamer, waar de gasten hebben overnacht, schoon en netjes te maken. Wat de gasten hier precies komen doen, weet ik niet precies. Ook weet ik niet of ze nog een nacht blijven, maar de kamer moet er altijd spik en span uitzien. De bedlinnen worden verschoond, de vloer wordt gepoetst en de kasten worden opnieuw stofvrij gemaakt. Het is fijn dat de familie nu aan het ontbijten is, zodat ik dit rustig op mijn gemakt kan doen. Normaal gesproken word ik opgejut door de man van het huis om op te schieten, maar tijdens maaltijden hoor je hem niet. Tenzij er iets mis is met het ontbijt, maar de afgelopen tijd hoor ik er niet veel klachten meer over. Je leert wel hoe je iemand tevreden houdt na al die jaren.
Toen ik hier net kwam werken, zo'n zeven jaar geleden, deed ik van alles fout. Eten aanbranden, het schoonmaakwerk maar half doen, noem maar op. Ik stond op het punt om de zak te krijgen, iets wat ik niet kon veroorloven. Mijn familie heeft het geld wat ik hiermee verdien, wat niet al teveel is, hard nodig. Ik kreeg hulp van de zoon van het huis, Aron. Hij vertelde mij precies hoe ik perfect te werk kon gaan. Daar ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Die dankbaarheid heb ik hem ook zeker meerdere keren verteld. Sindsdien hebben wij ook een band opgebouwd. Een speciale band. Niet alleen een vriendschap, stiekem ook wel wat meer. Iets wat zijn ouders niet weten en ook niet te weten mogen komen. Dat zou ons beide in de problemen werken en dat wil ik Aron niet aandoen. Daarbij wil ik mijn baan echt niet kwijt. Werk zoeken is lastig voor mij en ik ben de enige vorm van inkomsten voor mijn familie op dit moment.
Wanneer de kamer geheel is schoongemaakt, besluit ik om naar de eetkamer te gaan om te zien of het allemaal smaakt en of er nog behoefte is aan iets anders. Aangezien er een aantal extra monden zijn om te voeden, weet je nooit precies of je genoeg hebt. Eenmaal in de eetkamer, word er mij meteen verteld dat er behoefte is aan extra drankjes. De melk en het water wat op tafel stond, is niks meer van terug te vinden. Ik gehoorzaam en schenk de familie en gasten het drinken in waarnaar zij verlangen.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Aron
Anders dan andere ochtenden, zit ik met tegenzin aan tafel. Verveeld kauw ik op een stuk fruit, maar honger heb ik niet. Ik weet waarom de familie De la Cruz hier is, waarom de beste man, wie voorheen nooit een vriend van mijn vader is geweest, zijn oudste dochter heeft meegenomen. Isabel is een mooie jonge vrouw, maar ze heeft mijn interesse niet. Kort heb ik oogcontact met Sophie, een van mijn zusjes die mij verwijtend aankijkt van tegenover de tafel. Sinds gistermiddag heb ik nog niet mijn best gedaan om Isabel beter te leren kennen, dat was ik ook niet van plan. ''Wonderful work you did on the field, Aron. I heard you help your father a lot?'' Ik knik beleefd, maar kort. ''Thank you. The men on the field do the real work.'' Ik hield er niet van om de mannen rond te commanderen. Dankzij hun harde werk en geluk met het weer had mijn vader al een aantal jaren een goede oogst. Dat, en een rijke familie hadden ervoor gezorgd dat deze familie ook welvarend was. Aron had nooit geklaagd, maar hij had ook nooit meer geprofiteerd dan hij verdiende.
''Maybe you can show Isabel around today? The weather is nice.'' Stelde mijn vader voor. Ik draai me naar hem om en geef hem een veelzeggende blik, ik stond op het punt om iets naars te antwoorden maar op dat moment kwam Mary de ruimte binnen. Voor nu liet ik mijn protest gaan. Mijn vader geeft haar instructies om de drankjes bij te schenken. ''Maybe later today. Excuse me,'' zei ik eentonig, waarna ik opstond en mijn stoel aanschoof en niet snel genoeg de eetkamer kon verlaten.
Ik wist wel waar dit naartoe ging, waarom Isabel hier was met haar vader. Mijn broer had geluk, en was getrouwd met de vrouw waar hij liefde voor voelde. Nu was het mijn beurt om te trouwen, maar ik was er vrijwel zeker van dat ik nooit iets zou voelen voor Isabel, of een andere vrouw. De enige vrouw waarvoor ik ooit gevoelens heb gehad, was Mary, en met haar kon ik niet trouwen. Ik stampte de trap op naar boven en gooide de deur achter me dicht
Gefustreerd zwaaide ik de deur achter mij dicht. Waarom was het leven zo oneerlijk? Waarom kon mijn broer, Evian, liefde vinden in een verplicht huwelijk, waar hij ook niet om gevraagd had? Er was vrij weinig wat ik nu nog kon doen, zelfs als ik dit huwelijk niet zou laten doorgaan, zou ik mijn familie teleurstellen, en zou er ongetwijfeld een andere bruid komen, en Mary zou het niet zijn.
Ikliet me zakken in een stoel en staar uit het raam. Ik wilde de dag niet langer hier zijn. Vandaag zou een dag zijn die ik met Mary wilde doorbrengen.
Ik wacht net zolang totdat ik zeker weet dat iedereen is uitgegeten en de ontbijtzaal verlaten heeft. Pas dan kom ik terug, wetend dat alleen Mary er nu zou zijn om de tafel af te ruimen.
”Mary,” hoewel ik weet dat het ongepast is en gevaarlijk is om dichterbij te komen, brengen mijn voeten me naar haar toe en pak even haar hand vast zodat ze stopt met haar werk. “I need you to get me some things from the village today, after you’re done with cleaning up.” Ik geef haar een briefje en als vanzelf glijdt mijn hand naar haar gezicht. De neiging om haar te kussen, hier en nu, was erg groot, maar ik deed het niet. “I will meet you on your way,” fluister ik zacht, bijna onhoorbaar en mijn lippen raken haar huid. Ik geef haar een knipoog en verlaat daarna de eetzaal, vol met onderdrukte gevoelens die ik met niemand behalve Mary zelf kon delen.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Mary
De sfeer die aan tafel hangt, voelt niet aan alsof het erg gezellig is. Dat komt vooral door Aron, die nogal kortaf reageert. Wat er precies aan de hand is, weet ik niet. Ik blijf in de kamer staan totdat iedereen klaar is met eten. Aron heeft de tafel al eerder verlaten. Er zal wel echt iets aan de hand zijn. Ik ben altijd erg nieuwschierig naar wat er allemaal besproken wordt aan tafel, maar ernaar vragen mag natuurlijk niet, tenzij ik van belang kan zijn in het gesprek. Dit komt eigenlijk nooit voor. Aron vertelt het mij vaak alsnog later op de dag, maar vaak begrijp ik er dan nog niet veel van. Het is allemaal rijke lui's praat waar ik geen kennis van heb. Omdat Aron nu de tafel eerder heeft verlaten en zo kortaf deed, is mijn nieuwschierigheid nog erger geworden. Het heeft dus iets met hem te maken, gok ik. Wat zou het zijn?
Wanneer iedereen klaar is, begin ik met het opruimen van de tafel. Het eten is zo goed als op en er is niet om meer gevraagd, wat betekent dat ik precies genoeg heb gemaakt. Ik stapel alle borden op elkaar en leg al het bestek op het bovenste bord. Deze breng ik terug naar de keuken en loop direct terug om de rest op te ruimen. Wanneer ik de glazen in elkaar stapel, schrik ik op wanneer mijn naam wordt genoemd. Meteen draai ik om en zie Aron staan. De aanraking tussen zijn en mijn hand, is de reden dat ik moet blozen. Er zijn niet veel momenten op de dag dat we samen alleen kunnen zijn, dus waardeer ik alle momenten die ik met hem heb. Ik houd het briefje vast en glimlach wanneer zijn hand naar mijn gezicht gaat. Zijn gefluister geeft mij kippenvel en niet op de slechte manier. "Okay, sir." antwoord ik. Mijn ogen volgen hem totdat hij de eetzaal heeft verlaten. Ik stop het briefje in mijn zak en maak mijn taak om de tafel af te ruimen klaar.
Na het poetsen van de tafel en alle afwas te hebben gedaan, loop ik richting de ruimte waar wat geld te vinden is voor benodigdheden. Wanneer ik tegen de man van het huis, Aron's vader, heb verteld dat ik naar het dorp ga, verlaat ik het huis vrijwel meteen. Het is warm buiten, dus nog iets extra's aandoen is niet nodig. Altijd wanneer ik naar het dorp word gestuurd op een warme dag, maak ik er het beste van. Ik loop iets langzamer dan normaal om optimaal te kunnen genieten. Niet te langzaam, natuurlijk, het mag niet gaan opvallen.
Opweg naar het dorp, loop je door een soort bos heen. Het komt wel vaker voor dat Aron mij op pad stuurt voor benodigdheden. Dit doet hij vooral omdat wij dan even een moment alleen kunnen hebben. Hier in het bos zijn allemaal mensen te zien op het pad, dus gaan wij altijd wat meer het bos in om dat moment alleen te kunnen krijgen. Op welke plek we precies afspreken, verschilt nog wel eens, maar we komen elkaar altijd tegen. Ik ga het pad af en loop tussen wat bomen door. Hier slenter ik wat rond en wacht af op Aron.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Wachtende spendeer ik wat tijd op het land, daar waar de mannen al weer hard aan het werk waren. De zon scheen niet te fel, maar er was geen wind en ik kon me voorstellen hoe warm dat was voor de mensen die stonden te zwoegen in de hitte. Vanaf het land zie ik mijn tweelingzusjes Sophie en Marlee en Isabel op de veranda zitten, en herinner me de verwijtende blik die Sophie me aan tafel had gegeven. Anders dan ikzelf, waren zij beide erg fan van Isabel. Ze genoten natuurlijk van het vrouwelijk gezelschap, waarmee ze konden praten over dingen die ze nog niet begrepen. Ze waren slechts zeventien, wat wisten zij nou van echte liefde? Liefde is niet om te forceren. Met mijn jongste zusje kon ik het echter wel goed vinden. Er zat een groot leeftijdsverschil tussen ons, Eleonore was pas negen, maar zij leek intelligenter dan haar zussen en haar gezelschap kon ik altijd waarderen.
Wanneer ik Mary het huis zie verlaten loop ik langs het veld richting het bos, zodat mijn achtervolging niet opvalt, zoals ik het vaak deed. Het was lastig om momenten samen te vinden, op plekken waar de kans klein was dat we ondekt zouden worden. Maar niemand zou Mary zomaar volgen naar het dorp of zich hoogswaarschijnlijk afvragen hoelang ze weg bleef. En waar ikzelf bleef was sowieso niet echt iets waar mijn familie zich druk om maakten, waarom het bos de beste plek was om in het geheim af te spreken.
Zodra ik door de bomen loop probeer ik schuinwaards te lopen om het pad weer te vinden, wetend dat Mary hier ergens in de buurt is. Zodra ik haar zie verschijnt er als automatisch een glimlach op haar gezicht en loop iets sneller totdat ik naast haar loop. ''Hey,'' begroet ik haar, terwijl ik haar hand vastpak tot we tot stilstand komen. Mijn handen glijden naar haar gezicht en voor ik het weet heb ik mijn lippen op die van haar en druk haar zachtjes tegen een boom. Ik laat mijn handen naar beneden glijden en druk haar lichaam nog dichter tegen me aan, alsof we in elkaar opgaan. Hier was Mary van mij, niemand kon mij anders wijsmaken. Maar de onderdrukte lustgedachtes brengen me ook de gedachtes over Isabel, en direct veranderd mijn humeur. Ik wilde het er niet over hebben, omdat ik het zelf niet kon accepteren, maar Mary had het recht om te weten wat er aan de hand was. ''I have to tell you something, something that is bothering me,''

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Mary
Ik adem diep in en uit om de frisse lucht goed in mij op te nemen. Wat houd ik toch van de buitenlucht. Het geeft mij een vrij gevoel, alsof ik alles aankan. Er is één ander ding, of nou ja, iemand, die mij dat gevoel kan geven. Aron. Met hem samen zijn, is alles wat ik wil. De enige droom die ik heb. Een droom die nooit zal uitkomen. Ik ben maar het hulpje, een nietsnut. Al zou ik ooit stoppen met deze baan, ik zal nooit rijk zijn. Zijn vader zou het nooit toelaten. Een zachte zucht verlaat mijn mond bij de gedachten. Waarom kan het leven zo lastig zijn?
Wanneer Aron opeens naast mij loopt, spring ik op van de schrik. "Hey, you scared me there." Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en we komen stil te staan. Het duurt niet lang voordat ik zijn lippen tegen de mijne aan voel. Mijn hart bonkt snel en mijn gehele lichaam wordt warm. Deze gepassioneerde zoenen van Aron... Ze zijn betoverend. Het voelt alsof de grond onder mijn voeten verdwijnt. Bij hem voel ik mij veilig. Het bos, Aron, alles is perfect. Onze lichamen tegen elkaar, het mag dan wel niet verder gaan dan een zoen, maar het voelt zo intiem en zo goed.
Mijn glimlach op mijn gezicht na onze zoen, verdwijnt wanneer hij vertelt dat er hem iets dwars zit. "Okay, I'm listening..." Iets in zijn stem laat mij merken dat het nogal ernstig is. Zou dit te maken hebben met wat er aan de eettafel werd besproken deze ochtend? Hij leek toen nogal van streek te zijn. Ik word steeds nieuwschieriger naar wat er toen was besproken en of dit te maken heeft met wat Aron mij nu gaat vertellen. Zou het over mij gaan? Ik word toch niet ontslagen? Nee, ik heb niks fout gedaan de laatste tijd, er zou geen reden zijn om mij nu zomaar te ontslaan. Ik stap achteruit en ga op een omgevallen boom zitten.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Vragen gaan rond door mijn hoofd. Tot nu had ik alleen gedacht aan wat ik zelf van dat huwelijk vond, maar hoe zou Mary reageren? Zou het iets tussen ons veranderen? In feite was wat wij hadden al tegen de regels in, iets waar niemand wat van mocht weten. Maar veranderde dat als ze wist dat ik moest trouwen? Hoelang zouden we dit nog vol kunnen houden? Ik laat haar langzaam los zodra ze achteruit stapt en op een boomstam gaat zitten. Ik zucht, en neem naast haar plaats. ''I don't know how to say this... I just...'' Mijn blik is op de grond gericht en ik wrijf zenuwachtig met mijn handen over elkaar. ''They want me to get married. That's why we have visitors. Why I didn't react properly this morning, I don't want to get married.'' Ik houd mijn blik nog steeds op de grond gericht, niet wetend hoe Mary zou reageren. Het was eigenlijk onvoorstelbaar hoe lang we deze geheime relatie hadden weten vol te houden. Uit eindelijk zou ik moeten trouwen ja, dat wist ik al heel lang. Maar het was iets waar ik niet over nadacht zolang het er nog niet was, en nu familie De la Cruz hier was, kwam dat aardig dichtbij. Ik voel me in het nauw gedreven. Ik wil niet trouwen, althans, niet met iemand van wie ik niet zou houden. Voor niemand zou dat goed zijn. Maar ik had weinig inbreng in deze keuze. Het ging niet om wat ik wou, het ging uiteindelijk enkel om de familienaam en om geld. ''The truth is, Mary, I don't want to lose you. I don't know what to do,'' Ik pak haar hand en kijk haar even aan. Er is zoveel meer wat ik wil doen, maar ik houd me in en wacht af op haar reactie.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Mary
Mijn gemoedsstemming verandert meteen wanneer hij moeite krijgt om het te vertellen. Wat zou er zo ernstig zijn? Hij heeft het er klaarblijkelijk moeilijk mee. Ik wil hem op elke manier helpen, als ik dat in mijn macht heb. Met de positie die ik heb, kan ik helaas niet al te veel voor hem betekenen, maar voor Aron zou ik door het vuur gaan.
Met open mond staar ik naar hem als hij vertelt dat hij moet trouwen en dat de gasten daarvoor hier zijn. Ik slik en probeer de informatie die mij zojuist gegeven is te verwerken. Ga ik hem kwijt raken? Na al die tijd die wij samen hebben beleefd, moet ik hem aan een andere vrouw gaan geven? De volgende woorden die hij uitspreekt, laten mij ergens weer wat beter voelen. Hij wilt niet trouwen, hij wilt bij mij blijven. Ik bijt op mijn lip. Wat moet ik hierop zeggen? De situatie kan niet zomaar veranderd worden. "Oh, Aron... I don't want to lose you either, but what can we do?" Ik bijt op mijn lip. "Is there any way your father... No, he probably wouldn't." Het is een lastige situatie. We weten allebei dat onze relatie gedoemd was om te falen. Ik kan nooit met hem trouwen en het is heel normaal voor hem om uitgehuwelijkt te worden. "Can't you say you're not interested in this woman? Your father will get another one who is suitable for you, but it'll give you some time." Op deze manier kan hij bedenken wat hij precies wilt. Elke uitkomst zal pijnlijk uitkomen voor mij. Ik zal Aron verliezen aan een andere vrouw, of hij haar nou wilt of niet. "But remember this, Aron, I will always love you..."

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Aron
Met mijn handen ga ik door mijn haar. Peinzend staar ik voor mij uit, nadenkend over wat Mary tegen me zei. Er was meer aan de hand dan dat hij met Mary wilde delen. De afgelopen jaren had hij al zo weinig mogelijk interesse getoond in andere vrouwen. Een huwelijk had hij al zo lang uitgesteld als hij kon, wetend dat het er ooit van zou komen, maar het gaf hem meer tijd die hij tegen alle regels in met Mary kon doorbrengen. Een huwelijk met haar was als een droom, maar een die nooit uit zou komen. Ongetwijfeld. ''The truth is, Mary, I have tried to push marriage back for as long as I can remember. But it is different this time, my dad never invited candidates to our house before.'' Ik verplaats mijn blik naar Mary en geef haar voorzichtig een kus en glimlach even. ''I love you, too, Mary. I will fix this.'' Ik wou dat ik dat kon beloven. Dat ik een oplossing kon vinden om dit te laten werken, maar diep van binnen wist ik wel dat dat niet mogelijk was, dat het ooit zou eindigen. Iets wat we allebei altijd hebben geweten, maar moeilijk is om te accepteren.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Mary
De woorden die Aron uitspreekt, stellen mij wat meer gerust. Hij wilt voor ons vechten, om het zo maar te zeggen. Niet letterlijk bedoelt. Dat hij al jaren bezig is met een huwelijk uitstellen, heb ik nooit geweten. Natuurlijk weet ik al sinds het begin dat hij ooit zou moeten gaan trouwen, maar dat het zo vroeg was, is iets wat ik voor het eerst hoor. Dat hij het nog heeft kunnen uitstellen voor zolang, verbaast mij, wetende koppig zijn vader kan zijn. Zijn broer was ook aardig jong getrouwd, maar hij had dan ook echt de liefde van zijn leven gevonden. Dat Aron nu bijna verplicht wordt om te trouwen met iemand waar hij totaal geen interesse in heeft, komt wel als een klap aan. Ik heb altijd gedacht dat er wel een klik moest zijn, ook al kende de twee die werden uitgehuwd elkaar bijna niet. "We'll make it, I'm sure of it." zeg ik om de moed erin te houden. In mijn eigen woorden kan ik nu niet geloven, maar we moeten positief blijven. Met alleen maar negativiteit kom je er niet. Ik knijp zachtjes in zijn hand om te laten merken dat het goed is. Wat zijn keuze ook gaat zijn, ik zal achter hem staan, hoe pijnlijk het ook zal zijn.

Mysteryland
YouTube-ster

mysteryland schreef:
Aron
Het is moeilijk om in haar woorden te geloven, wetend dat zij het ook niet makkelijk had. Positief blijven leek makkelijk gezegd, maar onze liefde hangt aan een zijden draadje. Elk moment kon het over zijn. Elk moment kon ons laatste moment zijn. Toch wilde ik dat niet zeggen, alsof het pas definitief was als ik het had uitgesproken. Ik draai me even om naar Mary en leg een hand in haar nek. ''I'm sorry, Mary. It's complicated. We will see how it goes, but maybe you should look for a suitable partner, too...'' Het doet me pijn om de woorden uit te spreken. Sinds het eerste moment dat ik me realiseerde dat ik gevoelens voor haar had, had ik me voorgehouden dat Mary van mij was. Onze liefde was fragiel, maar het was echt, en dat telde. Ik kon me niet voorstellen dat iemand anders haar van me zou afpakken, dat er een man was die haar gelukkig kon maken en haar kon trouwen. Ik wilde ook niet dat het gebeurde, maar ik gunde haar het geluk wel.

Tomlinsykes
Internationale ster

tomlinsykes schreef:
Mary
Er verschijnen tranen in mijn ogen wanneer hij zegt dat ik op zoek moet gaan naar iemand die bij mij past. "Aron... You're the only one for me, you know that. I will never find someone like you." Ik kijk weg van hem. Hij is de enige waar ik ooit zoveel van zal kunnen houden. Niemand, maar dan ook niemand, ziet iemand zoals ik staan. Elke man in het dorp kan beter krijgen dan iemand die een huishoudster is. Ik zal nooit geld hebben. Waarom zou er ooit een man naar mij omkijken? Hoe Aron mij ziet zitten, vind ik al een raadsel. Niet dat het nog uitmaakt, het zal toch snel voorbij zijn. Hoe positief ik ook probeer te blijven, hij zal afgenomen worden door een andere vrouw. Ergens zou het beter zijn als we er nu gewoon een punt achter zetten. Zo kan hij doorgaan met zijn leven en ik met die van mij. Ooit zal de pijn weggaan, mag ik hopen. Nee, ik kan hem niet kwijt raken nu. Zonder hem red ik het echt niet. Ik veeg een traan weg die over mijn wang rolt.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld