Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

HPORPG]It is our choices that show what we tr

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

*It is our choices that show what we truly are, far more than our abilities.

ORPG van mij en @Exudes

Gelieve niet te reageren

Le moi:

Rebecca Rachel Rose Grindelwald

Rebecca Rachel Rose Grindelwald is een 15 jarige studente aan Hogwarts School of Witchcraft and Wizardry, wat betekend dat het meisje aan haar vijfde leerjaar begint. Gryffindor is de afdeling die ze haar
huis mag noemen en geniet van vakken als Transfiguration en Defense Against The
Dark Arts. Dat zijn de twee vakken waar ze het meest in uitblinkt.
Potions en History of Magic zijn de twee vakken waar ze het meest moeite mee heeft. De vakken liggen haar niet of toont ze weinig interesse in, wat op sommige momenten tegen haar kan werken.
Rebecca is een volhardend persoon en is altijd recht door zee. Ze zegt men graag waar het op staat en dat gaat vaak gepaard met sarcasme. Net zoals haar grootvader, Gellert, weet ze mensen heel gemakkelijk om haar vinger te winden en heeft ze een talent voor het manipuleren van mensen. Al is het meisje niets anders dan betrouwbaar en eerlijk. Vooral naar de mensen die er echt toe doen. Het meisje houdt ervan om haar omgeving uit te dagen, kan ze soms een beetje chaotisch over komen, maar weet ze altijd hard te werken. Ze weet wat ze wil en gaat daar ook voor, ongeacht de consequenties die dat met zich mee kan brengen. Rebacca is voor zo ver ze weet een volbloed heks, aangezien er over haar familie geschiedenis niet veel te vinden valt en men haar ook niet te veel wil vertellen over die geschiedenis. Rebecca stamt af van duistere tovenaar Gellert Grindelwald en dat is eigenlijk het enige wat ze van haar familie weet. Al is dit voor sommige tovenaars en heksen reden genoeg om haar in de gaten te houden, aangezien ze het idee hebben dat ze in de voetsporen van haar grootvader zal gaan treden.
Haar uiterlijk verraad daar ook verder niets over. Het meisje heeft, zoals haar grootvader, blauwe ogen en blond haar, dat bij Rebecca tot ver over haar schouders heen valt. Het meisje heeft een lengte
van 1.70 meter, wat betekent dat ze een ‘normale’ lengte heeft.
Haar staf is gemaakt essenhout met een kern van een haar uit de staart van een eenhoornhengst. De staf is 32 centimeter lang. Haar Patronus is een fenix, omdat een fenix vaak geassocieerd wordt met
glorie en victorie, iets waar haar grootvader altijd naar streefde.
Het huisdier dat ze mee naar Hogwarts genomen heeft, is een sneeuwwitte kat, luisterend
naar de naam Noxy. Een naam dat eigenlijk compleet tegenstrijdig is met het
uiterlijk van de kat, aangezien de naam ‘zo zwart als de nacht’ betekent.

Draco Malfoy

SpencerReid
Wereldberoemd

SpencerReid schreef:
Felicity Megan Rain

De meeste mensen denken niets bijzonders als ze Felicity voor het eerst zien. Ze ziet er uit als elk ander 15 jarig meisje dat de gangen van Hogwarts bewandelt maar eigenlijk is ze veel meer dan dat. Ze haalt goede cijfers in bijna elk vak zonder met haar neus in de boeken te zitten, wat veel mensen best wel is jaloers maakt. Haar Slytherin gewaad draagt ze met trots tot verbazing van sommige mensen. Met haar muggle moeder is zij duidelijk een uitzondering in de afdeling en dat zorgt er voor dat zij niet altijd met open armen ontvangen word maar eigenlijk maakt dat haar helemaal niet uit. Zij heeft een sterke mening en is niet bang om die te geven. Samen met haar vrienden is ze vaak buiten bij het meer te vinden om te roddelen over jongens, grappen uit te halen of eindelijk is aan dat lange verslag te werken. Haar favoriete vakken zijn potions en care for magical creatures en eigenlijk heeft zij een grote hekel aan transfiguration, maar dat komt ook omdat ze het idee heeft dat professor McGonagall haar eigenlijk totaal niet mag. Felicity vind het fijn om haar eigen weg te vinden en houdt er niet van om regels op te volgen en helaas vinden de leraren dat niet altijd even leuk.

George Weasley

SpencerReid
Wereldberoemd

SpencerReid schreef:
Felicity liep rond door een van de gangen. Haar tas hing losjes van haar schouder gevuld met een paar boeken voor defense against the dark arts en potions. Haar lange haren waren samen gebonden in een simpele staart, een paar plukjes haar hangend voor haar gezicht. Ze liep de grote zaal binnen. Gepraat en gelach kwam haar gelijk tegemoet. Ondanks de nieuwe ontwikkelen in de strijd tegen Voldemort hing er nog steeds een redelijk goede sfeer in het kasteel. Waarschijnlijk omdat de meeste mensen niet door hadden hoe erg het eigenlijk was en als ze dat wel hadden dan hielden ze dat vaak voor zich. Ze liep naar de tafel en nam plaats bij een van de lege borden. Ze schepte wat eten op haar bord. Ze was van nature on de wat smallere kant waardoor ze eigenlijk nooit heel veel at dat gepaard ging met soms rottige opmerkingen maar meestal negeerde ze de mensen. Ze observeerde de mensen in de grote zaal terwijl ze haar eten at, altijd haar zelf op de hoedend houden voor wat er om haar heen kon gebeuren. Ze vond het niet altijd even makkelijk om mensen te vertrouwen.

George zat samen met Fred en een paar van hun gezamelijke vrienden aan de Gryffindor tafel, fluisterend over een paar rumors die de rondes deden. Er waren altijd nieuwe, gekke dingen die rond gingen in de tovenaars wereld. Van sommige dingen wist George ook echt wel dat het totaal nergens op sloeg maar nu met de dingen rondom Voldemort en met hoe zijn familie en hun vrienden erbij betrokken waren maakte het toch net een stukje meer interessant. Het bracht allerlei zorgen en emoties op. George merkte af en toe dat hij er toch wel mee zat hoe graag hij er ook niet over na wou denken. Het was een stuk leuker om bezig te zijn met dingen waar hij echt interesse maar helaas was dat niet altijd zo. De laatste tijd waren zijn cijfers niet het beste en zijn motivatie voor school was ook een beetje aan het zakken. Hij was klaar om de echte wereld in te gaan. Hij vond het maar niets om hier te zitten af wachten tot wat er zou gebeuren.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Een kleine glimlach sierde de lippen van Rebecca. Ze haalde een hand door haar blonde haar heen; dat gelijk weer terug in model viel. In ieder stap die het blonde meisje zette, was haar zelfverzekerdheid terug te vinden. Ze was onderweg naar de grote zaal, waar ze aan haar ontbijt zou beginnen. Terwijl ze zich een weg naar de grote zaal baande, begroette ze wat mede leerlingen. Het was haar dagelijkse ritueel. Rebecca was een mensen mens. Enorm sociaal. Ze bevond zich graag tussen de mensen, maar vond het ook niet erg om zich zo nu en dan terug te trekken. Tegenstrijdig was een begrip dat het meisje dan ook goed begreep.
Glimlachend schudde ze haar haar hoofd, terwijl ze de grote zaal binnen stapte. Haar ogen scande de zaal, voor ze haar weg richting de Gryffindor tafel vervolgde. Ze nam plaats aan de tafel en liet haar blik over de tafel heen glijden. Er stonden enorm veel lekkere dingen op tafel en het meisje kon eigenlijk niet kiezen. Om die reden schepte ze van alles wat op haar bord en schonk wat te drinken in. In alle rust nam het meisje een hap van haar eten, voor ze haar blik naar haar omgeving liet glijden. Ze luisterde naar de verschillende gesprekken die gaande waren. De onderwerpen kwamen bijna allemaal op hetzelfde neer. Het ging over de opkomende strijd. Iedereen wist dat het eraan wist te komen. Licht zenuwachtig als iedereen was. Toch deed de sfeer er niet aan onderdoor. Ze streek een plukje van haar haar achter haar oor, voor ze nog een hapje van haar eten nam en zich uiteindelijk in een gesprek te mengen.

Draco keek kort om zich heen, terwijl er een grijns op zijn lippen verscheen. Hij had erg uitgekeken naar dit jaar. Er zouden dingen gaan veranderen. Behoorlijk wat dingen gaan veranderen. Zijn vader had hem het een en ander verteld en hij kon in eerste instantie zijn oren niet geloven. Toch was hij benieuwd hoe dit allemaal uit ging pakken. Grijnzend schudde hij zijn hoofd en zette die gedachten weer van zich af. Hij mocht zichzelf niet verraden. Hij kon de informatie immers met niemand delen. Het zou er voor zorgen dat hij verdacht werd en hij zou zijn vader en behoorlijk wat anderen flink in de problemen werken. Dat wilde hij niet op zijn geweten hebben.
Samen met Crabbe en Goyle stapte de blonde jongen uiteindelijk de grote zaal in. Het was tijd voor het ontbijt, zodat ze vervolgens goed aan de dag konden beginnen. Er stonden een aantal lessen op het programma, wat betekende dat hij het enorm druk zou gaan krijgen. Iets waar hij niet al te graag naar uit keek, als hij eerlijk mocht zijn. Zijn mening over de school was wat dat betreft nog steeds niet veranderd. De kwaliteit van de lessen waren nog steeds niet best en hij vond nog steeds niet alle docenten gekwalificeerd. Toch had hij geen andere keus. Hij moest zijn opleiding op Hogwarts afmaken.
Een zachte zucht rolde er over zijn lippen. Hij nam plaats aan de tafel van Slytherin en schepte wat eten op zijn bord. Hij nam een hap van zijn eten, terwijl hij zijn aandacht op zijn twee vrienden richtte. "Ik benieuwd wat dit jaar gaat brengen"bracht hij uiteindelijk uit.

SpencerReid
Wereldberoemd

SpencerReid schreef:
Felicity luisterde naar de gesprekken om haar heen. Alle gesprekken liepen door elkaar. Felicity luisterde aandachtig, nieuwsgierig naar wat iedereen om haar heen dacht over de strijd die er aan kwam. De sfeer aan de tafel was nogal intens. Veel van de andere leerlingen dachten dat iedereen van Slytherin aan de kant van Voldemort stonden. Felicity wist nu al dat ze dit jaar nog meer buiten de boot zal vallen dan de voorop gaande jaren. Ze kon het niet goed vinden met de meeste mensen uit haar afdeling, maar met de andere afdelingen had ze maar weinig aanspraak. Voordelen bestonden nou eenmaal en als ze eerlijk was: het deed haar allemaal niet zo heel veel.
Een zucht verliet haar mond als een groepje jongens vlak naast haar aan tafel plaats nam. Ze keek op. Draco en zijn twee vrienden. Felicity rolde haar ogen en ging door met eten. De jongen was knap. Dat wist zij zelf ook wel, maar z'n beetje iedereen in haar afdeling keek naar hem op en ze vond het maar niets. Na nog een paar enkele happen duwde ze haar bord aan de kant en legde haar vork en mes neer. De lessen die vandaag op de planning stonden waren niet haar favoriet. Het was, volgens de professoren, een belangrijk jaar maar het laatste waar zij zich op dit moment op wou concentreren waren haar schoolvakken. Helaas vonden haar ouders het belangrijk. Slechte cijfers en een slechte houding zou haar door haar vader duur komen te staan. Ze vond het zelf veel interessanter hoe het er in het echte leven aan toe ging. Soms vond ze de veilige muren van Hogwarts maar niets.

George keek op telkens wanneer iemand aan de tafel kwam zitten, begroette oude vrienden en mensen die hij wel is rond zag lopen. Rebecca trok zijn aandacht. Eigenlijk leek het wel alsof ze altijd iedereen's aandacht trok. Niet geïntimideerd door haar houding begroette George haar vrolijk, stuurde een knipoog in haar richting voordat hij weer door Fred in het gesprek getrokken word dat nog al fluisterend gehouden werd op dit moment. Niemand wist wat er aan de hand was of wat er zou gebeuren. De professoren deden alsof er niets aan de hand was. Iedereen wist dat Hogwarts een veilige plek was. Het zou bijna een doodswens zijn om de school aan te vallen, maar de strijd kwam steeds dichterbij en het leger dat Voldemort met zich mee bracht as intimiderend en gevaarlijk. Het zou echt iets voor Voldemort zijn om zich te richten op de school en het te willen vernietigen. Het maakte hem echt niet uit wie er in de weg stond. "Okay, kunnen we het ergens anders over hebben?" Zei George uiteindelijk, moe van de negatieve houding en sfeer die er overal hing. Ze hadden nog het hele jaar om zich zorgen te maken, misschien minder of misschien langer, maar op dit moment was George er een beetje klaar mee.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Kort beet Rebecca op haar lip, terwijl ze een plukje van haar blonde haar achter haar oor streek. Haar blik gleed nogmaals de tafel rond, voor haar blik bij George bleef hangen. Een glimlach verscheen er rond haar lippen. Rebecca mocht de jongen graag. De Weasley twins wisten de sfeer altijd tot iets positiefs om te zetten, of het nu door hun aanwezig of door hun grappen was. Dat kon ze enorm waarderen. Zeker in tijden als deze. Rebecca had gemerkt dat de sfeer nu behoorlijk bedrukt was. Het was het gebruikelijke gespreksonderwerp van vrijwel iedereen en niemand leek nog ergens anders over te kunnen praten. Het kon de sfeer enorm naar beneden halen. Ze kon goed begrijpen dat men in spanning was en zich zorgen maakte over wat er wel niet kon gebeuren, maar door er over te blijven praten, maakte het er niet beter op. Het was goed om op je hoede te zijn en het in je achterhoofd te houden, maar het hoorde de gebruikelijke gang van zaken niet over te nemen. Nee, het blonde meisje bleef veel liever positief en richtte zich veel liever op andere zaken. Kort schudde het meisje haar hoofd en richtte zich op al het lekkers wat op tafel stond. Ze schepte het een en ander op haar bord, terwijl ze het gesprek van het groepje mensen om haar heen oppikte. Ze nam een hapje van haar eten en nam het gesprek in haar op.
Toch dwaalde haar aandacht al weer heel snel af. McGonagall deelde de nieuwe roosters voor het komende leerjaar uit en ze moest toegeven dat ze benieuwd was naar hoe die er uit was komen te zien. Op haar beurt pakte ze het rooster aan en bekeek deze nieuwsgierig. Het was zo slecht nog niet, al keek ze wel op tegen vakken als Potions en History of Magic. Toch compenseerde de andere vakken het nadeel van deze vakken. Haar rooster liet ze voor nu dan ook even wat het is en genoot van haar laatste vrije minuten.

Draco was benieuwd naar wat het komende jaar brengen ging. Waar zijn medestudenten over praatten was gewoonweg lachwekkend. De blonde jongen wist zo veel meer dan zijn medestudenten deden, al wist hij dat het geen goed idee was om dit op schoolterrein uitgebreid te bespreken. Door zijn ouders werd hij van alles op de hoogte gebracht. Hij wist wat er gaande was en wat we konden verwachten. Van de specifieke details was hij misschien nog niet op de hoogte, maar dat hoefde niet. Natuurlijk wilde hij zo nu en dan meer weten dan hem vertelt werd, maar hij wist dat hij zijn ouders daar niet toe kon pushen. Hij zou het toch niet uit hen te krijgen en ze waren er van overtuigd dat Draco genoeg wist met wat ze hen vertelde. Uiteindelijk zou hij er wel achter komen. Door de keuze die zijn ouders hadden gemaakt, was het pad dat hij af moest gaan, al behoorlijk uitgestippeld. Hij had geen keus. Het was iets wat van hem verwacht werd en daar kon hij moeilijk tegenin gaan. Het was het beste pad om te volgen. Daar was hij zelf van overtuigd, dus vond hij het niet erg om dat pad te volgen.
Het rooster dat naast hem neer werd gelegd, bekeek hij kort. De lessen vond hij nog steeds schandalig. Het leek erop dat de kwaliteit van de school steeds verder achteruit leek te gaan en hij vond het lachwekkend dat sommige mensen hier les mochten geven. Kort schudde de jongen zijn hoofd en zette die gedachten weer van zich af. Hij liet zijn ogen de tafel af glijden en keek kort naar Felicity. Een kleine glimlach is wat hij haar schonk, voor hij zijn aandacht weer op zijn vrienden richtte. "Ik kan er nog steeds niet bij hoe dom mensen daadwerkelijk zijn"merkte hij op, terwijl hij een ontbijt naar binnen werkte.

SpencerReid
Wereldberoemd

SpencerReid schreef:
Felicity was redelijk verbaasd toen ze oogcontact maakte met Draco. Ze trok een wenkbrauw op toen hij naar haar lachte en keek weg. Ze rolde haar ogen maar kon het toch niet laten om even te glimlachen.Dit was allemaal zo dom. Juist op dit moment zou ze echt helemaal niets met hem te maken willen hebben. Ze pakte haar rooster aan, wat even al haar aandacht trok. De lessen vielen wel mee. De dag begon in ieder geval niet met haar favoriet. Transfiguration. Natuurlijk, net haar geluk. Wat een rot klas om de maandag morgen mee te beginnen. Met een zucht stopte Felicity haar rooster in haar tas en stond op van de tafel. Ze botste bijna tegen iemand aan en rolde haar ogen bij het zicht van Pansy Parkinson. De twee konden het totaal niet met elkaar vinden. Felicity zag dat Pansy haar mond open wou trekken maar schudde haar hoofd. "Hou maar gewoon je mond dicht. Er komt toch niets zinnigs uit." De twee zaten elkaar altijd in de haren. Felicity liep langs haar heen en haalde een hand door haar lange, donkerblonde lokken. Ze was misschien klein, maar ze liet niet zomaar met zich sollen.

Het gelach dat kwam van het groepje waar George bij zat was een verschil met de nogal sombere en gespannen stemming in de zaal. Ze kregen zelfs een paar rare gezichten, maar George trok zich er niets zoveel van aan. Hij hoopte dat het allemaal een beetje weg zou trekken maar dat was wel heel optimistisch denken. Met zijn gelijk zou het waarschijnlijk alleen maar erger worden totdat uiteindelijk de bom los barstte en de echte strijd zou beginnen. Hij pakte zijn rooster aan en keek naar Fred met een zucht. "Dit slaat toch echt nergens op." Hij snapte nog steeds niet waarom hij al die dingen moest leren. Hij as er zo klaar mee. Het bereidde hem totaal niet voor op de echte wereld, behalve misschien defense against the dark arts, maar zelfs dat was iets wat hij flink betwijfelde. Zijn moeder zou het helaas nooit goed vinden als ze na hun owls van school zouden gaan, maar hij en Fred hadden allang verschillende soorten toekomst plannen zitten maken en voor geen enkele was een hele hoge educatie nodig. Hogwarts was niet slecht. Het voelde nog steeds een beetje als een tweede thuis, wie had wat anders verwacht, maar alsnog mistte hij de vrijheid om te doen wat hij zelf wilde.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:
Rebecca bekeek uiteindelijk toch de vakken die ze deze dag zou hebben. Het waren er niet al te veel, waar ze toch redelijk blij mee was. De vakken waar ze het meeste tegenop keek, had ze pas later deze week en de vakken die ze vandaag moest volgen, leken haar nog wel mee te vallen.
Het meisje genoot van haar ontbijt en at deze op haar gemakje op. Haast had ze niet, aangezien ze nog voldoende tijd had voor haar eerste les van het komende schooljaar van start zou gaan. Het leven hier op Hogwarts was voor haar een luxe leventje. Het jonge meisje had van weeshuis tot weeshuis geleefd. Ze kende de geschiedenis van Gellert Grindelwald, de man waar ze van af stamde, maar daar bleef het ook gewoon bij. Over haar ouders wist ze vrij weinig. Het meisje had wat dat betreft vrij weinig, maar dat liet haar niet beïnvloeden. Ze stond positief in het leven. Ook in deze tijden. Men had al vaak genoeg een oordeel klaar liggen, daar wist het meisje van alles van. Het waren donkere tijden en ze niemand wist wat er precies zou gebeuren. Dat kon soms behoorlijk vervelend zijn, aangezien het voor een behoorlijk gespannen sfeer hield. Daarom hield ze zich ook liever met andere zaken bezig.

Draco bleef zijn vrienden aankijken. De blonde jongen had een discussie aangewakkerd waar hij zich maar al te graag mee bemoeide. De kwaliteit van de school dat steeds verder achteruit ging. Het was simpelweg te belachelijk voor woorden. De docenten waren alles behalve gekwalificeerd en de lessen leerden hen vrij weinig, als je het hem vroeg. Al hadden ze het maar gewoon mee te doen. Dat wist hij ook maar al te goed. Al betekende dat niet dat hij het niet kon laten om zo nu en dan zijn mening te delen. Ook al was het om een discussie te starten. Zo nu en dan was het fijn om op deze manier de tijd te verdrijven.
Een kleine grijns was zijn gezicht aan het sieren. Hij kon enorm van dit soort dingen te genieten. Hij werd ook enorm moe van alle gesprekken die zijn medestudenten voerde. De stompzinnige opmerkingen die er gemaakt werden. Hij snapte niet hoe sommige mensen konden denken. De discussies die hij wilde voeren met betrekking tot dat onderwerp, kon hij hier niet voeren, zonder zichzelf verdacht te maken. Nee, dan lachte hij veel liever zijn medestudenten uit. Kort schoot hij in de lach, bij het horen van een van de opmerking die Blaise wist te maken. Hij was blij dat hij vrienden had, waar hij het zo goed mee kon vinden. Dat was belangrijk. Zeker nu tijden zo onzeker waren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld