Forum

Een kleine glimlach begon mijn lippen te sieren. De dag was al vroeg begonnen. Niet alleen voor mij, maar voor het gehele personeel van familie Alexander. Het beloofde een hectische, drukke dag te worden. Een dag waar ik ergens ook wel naar uit keek, als ik heel eerlijk mocht zijn. De dag dat zij, samen met Maeve zou vertrekken naar het koninklijke paleis. De hertog had een deal weten te sluiten. In ruil voor zijn land zou Maeve trouwen met de zoon van de koning. Zo had de koning meer land, meer macht en meer rijkdom, terwijl de hertog veel meer aanzien kreeg binnen het rijk. Het betekende dat ik mocht vertrekken naar het koninklijke paleis, aangezien ik binnen de huidige vier muren als persoonlijke hofdame van Maeve diende. Daar kwam mijn enthousiasme om de hoek kijken, aangezien ik vrijwel nooit buiten kwam. Nee, alle taken die ik uitvoerde vonden zich voornamelijk binnen het kasteel van de familie plaats. Het was voor mij niet nodig om naar buiten te gaan. Ik had dan ook niet veel de buitenwereld gezien of meegekregen. Dat zorgde ervoor dat ik toch naar de reis naar het kasteel uitkeek, ondanks dat dit nog behoorlijk lang ging duren. Daarnaast was ik benieuwd naar het koninklijke paleis zelf. Ik kon zich er momenteel nog echt wat bij voorstellen, al ging ik er vanuit dat het prachtig was. Dat kon simpelweg niet anders. 
Toch had het personeel het momenteel behoorlijk druk, ondanks het feit dat ze zo vroeg begonnen waren. Er was al behoorlijk wat ingepakt in de dagen naar aanloop van deze dag, maar al deze spullen moesten nu in verschillende koetsen geladen worden en daarnaast was nog niet alles ingepakt. Daar was het personeel nu behoorlijk druk mee. Het was de bedoeling dat ze na het ontbijt zouden vertrekken en hadden ze niet heel veel tijd meer. Toch zouden ze er voor zorgen dat alles op tijd af zou zijn. Ik wist dat de hertog en hertogin nu mee zouden gaan, zodat de hertog de laatste details met de koning bespreken. De bruiloft zal over enkele maanden pas plaatsvinden, waardoor de twee in de tussentijd waarschijnlijk weer terug zouden gaan naar hun eigen kasteel, zodat Maeve en ik samen achter zouden blijven in het koninklijk paleis.
Uiteindelijk zette ik die gedachten van me af, terwijl ik een van de dozen met spullen optilde en deze naar het terrein tilde. Ik kon het  me haast niet voorstellen. Het besef dat ik daadwerkelijk zou vertrekken, begon eigenlijk vandaag pas tot me door te dringen. Ik kon het me in eerste instantie ook niet voorstellen dat Maeve uitgehuwelijkt was aan de kroonprins. Ik gunde het haar natuurlijk van harte, al leek het mij heel moeilijk iemand te trouwen die ik nauwelijks kende. Ik had de koninklijke familie zelf nog niet ontmoet. Nee, het personeel had daar niets bij te zoeken. Als bediende had ik eigenlijk niet heel veel rechten. Ik mocht blij zijn dat ik een dak boven mijn hoofd had en iedere dag wat kon eten en drinken, in plaats van rond te moeten zwerven op straat. Iets als trouwen, was ook zeker niet voor mij weggelegd. Al had ik niet veel te klagen. Ja, het was hard werken en had ik niet altijd voldoende slaap of voeding in mijn systeem, maar werd ik nooit echt slecht behandeld en ik wist dat ik daar best blij mee mocht zijn. Daar was ik dan ook zeker dankbaar voor. 
Ik zette de doos uiteindelijk in een van de koetsen en haalde een keer diep adem. Het was behoorlijk zwaar, maar ik wist dat ik pas kon stoppen op het moment dat alles ingeruimd was en alles gereed was voor vertrek. Ik kon de familie moeilijk laten wachten, al was ik niet de enige die er voor zorgde dat alles ingeladen werd. Gelukkig liep er voldoende personeel rond die met hetzelfde bezig was en was ik er dan ook van overtuigd dat alles helemaal goed ging komen.

Joshua James O'Connor
23 jaar 

Een zachte zucht rolde er over mijn lippen, terwijl ik mij een weg door de verschillende gangen van het kasteel heen baande. De belangrijke dag was aangebroken en dat was aan alles te merken. Bediendes voerden haastig hun taken uit, zodat alles op en tot er uit kwam te zien. Vader wie zich terug had getrokken in zijn vertrekken, om tot rust te komen  en de koningin wie tegen alles en iedereen aan het schreeuwen was. Ik wist maar al te goed dat ze mij er niet bij wilde hebben vandaag. Ik wist maar al te goed hoe de vrouw over mij dacht. Volgens haar was ik de schande van de familie. Een uitschot wie van geluk mocht spreken dat ik ook maar in het koninklijk paleis mocht verblijven. Ze verwachtte dat ik haar hiervoor op blote knieën mocht bedanken voor al die jaren dat ik met haar onder één dak mocht wonen. Ik schudde afkeurend mijn hoofd. Nee, de koningin en ik lagen totaal niet op één lijn. Na al die jaren was ik het ook wel gewend. De mening van de vrouw deed er simpelweg niet meer toe. Daarentegen was mijn band met mijn vader wel goed. Ik bracht graag tijd met hem door. Discussiërend over belangrijke zaken als geld, het besturen van het land, het aannemen van wetten en regels en opstandige burgers. Het waren fijne gesprekken en ik moest zeggen dat ik het leuk vond om mijn vader daarin te adviseren en het gesprek aan te gaan. De twee konden nog wel eens verschillen van mening, maar kwamen er altijd goed uit. Vader had me van alles geleerd. Het boogschieten, jagen en de inzicht in belangrijke zaken had ik allemaal van hem mogen erven, al zal ik dat laatste nooit echt ten goede kunnen gebruiken. 
De haat van de koningin, kwam ook ergens vandaan. En dat lag aan het feit dat zij niet mijn biologische moeder is. In het huwelijk met de koningin is vader één keer de fout in gegaan. In een dronken bui had hij het bed met een andere vrouw gedeeld en daar ben ik uit voort gekomen. Vader stond erop dat ik in het koninklijk paleis op zou groeien en als prins werd behandeld. De koningin stond dat toe onder één voorwaarde. Ik zou de troon nooit op kunnen eisen. Die rechten zouden mij niet worden verleend. Daar was vader mee ingestemd. Erg vond ik het niet. Ik vond het niet erg om over belangrijke zaken na te denken, maar die druk zou uiteindelijk niet continue op mijn schouders komen te liggen. Nee, daar hoefde ik mij geen zorgen over te maken en daar was ik ergens toch ook wel weer blij mee. Ik had ontzettend veel vrijheid en daar maakte ik gretig gebruik van. 
Zoals ik wel vaker deed, bleef ik vandaag nog even het liefst zo ver mogelijk bij de koningin vandaan. Ik hoefde haar voorlopig ook nog niet onder ogen te komen en had daarom besloten om even naar buiten te gaan en een stukje te gaan rijden. Dat deed ik wel vaker; zeker met dit goede weer, was ik vaak buiten te vinden. Niemand die naar me om keek. Geen verplichtingen waar ik op dat moment aan moest voldoen. Het was voor mij de ideale gelegenheid om aan alle chaos te ontsnappen. Iets wat ik op momenten goed kon gebruiken. Al wist ik wel dat ik wel op tijd terug moest zijn. Vader stond erop dat ik bij de ontvangst van hertog Alexander en de rest van zijn familie aanwezig was, al was zijn vrouw daar niet helemaal mee eens. Vader had wat dat betreft het laatste woord, wat er voor zorgde dat ik niet al te lang weg kon blijven. Ik wilde vader ook zeker niet voor schut zetten. Ik wist hoe belangrijk deze dag voor hem was. Er stond immers enorm veel op het spel. Ik vroeg me af hoe Ezrabeth er tegen aan keek. Zeker nu het steeds dichterbij kwam. Al was ik er van overtuigd dat ik hem vandaag nog wel even zou zien voor de familie zou arriveren. 

@CambriaSA