Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Mai
Check het forum voor gezelligheid!!
0 | 0 | 0 | 0
0%
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

> Sluiten
Helper
18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar
ORPG ~ Before we ascend ~ with CambriaSA
ElianaSA
Karaoke-ster



Before we ascend
The throne painted with blood
And our sins will be forgiven
We must survive

Harris Junk - 21 jaar - weerwolf



Geen idee hoe lang ik hier al zat, mensen waren aan het wachten op een antwoord, mijn antwoord. Alleen had ik geen antwoord voor hen. "Waar blijft hij nu?" vroeg iemand duidelijk hoorbaar. Ik zat mooi in mijn kantoor te kijken naar de papieren. Een van mijn beta's kwam mijn kantoor binnen. "De mensen vragen zich af waar u blijft?" vroeg hij nu en ik knikte. Snel legde ik de papieren weg en stond op. "Ik kom al." zei ik nu zacht en liep met hem mee naar de mensenmassa. "Is het waar? Zijn de vampieren in aantocht?" vroeg een enkeling luid zodat iedereen nu met ingehouden adem op mijn antwoord wachtte. 
"Ja, het is waar." gaf ik toe en het geroezemoes stak meteen weer op. "Hoe kunnen we hun tegen houden?" riep een ander en ik scande even met mijn ogen door de menigte maar zag mijn zus nergens staan. "We vechten." was mijn duidelijke antwoord. Na een hele discussie van alles wat gezegd moest worden ging ik het podium af dat voor mij gebouwd was, speciaal voor momenten als dit, zag ik mijn zus al staan. "Je hebt gedaan wat je kon." zei ze dan en ik knikte. Ik wou haar wel geloven maar zo eenvoudig was het niet. 
Snel ging ik weer naar mijn kantoor om de brief nog eens te lezen. Hoe is het zo ver kunnen komen? 

Dit was mijn proloog stukje. Begin jij met het eerste echte stukje? 
CambriaSA
Straatmuzikant



Emilia Rose Georgina Blacke | is in feite 194 jaar maar ziet er 20 jaar uit | vampier



Soms duurde het lang tot de volgende zonsopgang. Zeker als je zoals eeuwlingen zoals ik niet sliep. Je zou je kunnen afvragen waarom een vampier wacht op zonsopgang en natuurlijk zouden de meesten dat ook niet doen, maar ik probeerde onder de mensen te leven. Alleen enkele anderen deden dit ook. Mensen wisten niet van ons bestaan af en dat was ook niet nodig. Toch niet volgens onze soort. Er waren andere vampiers die hier tegen in kwamen. Mensen waren voor hun gewoon een bron van bloed, voor ons, de vampiers die overleefden op synthetisch bloed was de mens geen lopend buffet maar een vriend. Zo ging ik bijvoorbeeld naar de universiteit, had ik goede vrienden op de universiteit. Het enige dat jammer was, was dat ik steeds moest verhuizen naar nieuwe plekken zodat mensen niet door kregen dat ik niet ouder werd. 
Dat alles nam ik er wel bij. Ik heb altijd van het leven gehouden, ik heb dit nooit willen worden maar die keuze is me ooit brutaal ontnomen. Ik heb dan ook nooit bloed willen drinken. Een groep vampiers dat synthetisch bloed dronk vond me en nam me op in hun groep. We huizen samen, ik ga met sommige van hen naar de universiteit maar het echte menselijke contact vond ik fijner. Aangezien ik nooit bloed gedronken heb is mijn reukvermogen snel weer normaal geworden en raak ik bijna niet in verleiding iemand te bijten. 
"Em? Bijna klaar?" vroeg Clarke, mijn beste vriend ookwel meer dan een beste vriend. Hij haalde me daarbij uit mijn gedagdroom. Snel deed ik mijn haar in een staart en stapte ik de badkamer uit. "Ja hoor." zei ik met een glimlach en hij gaf me een zoen en trok me mee naar de keuken. Een huis zonder keuken was maar raar. We gebruikten het voornamelijk gewoon voor de opslag van het synthetisch bloed. Na wat van het bloed gedronken te hebben gingen we al door naar de campus. Ik keek even rond om te zien of Anabel ergens rond liep. Anabel was een mens maar wel een goede vriendin van me. Ik zag haar niet meteen maar mijn ogen vielen wel op een andere aanwezige. Het was een man van ongeveer iets ouder dan mijn leeftijd, alhoewel, uiterlijke leeftijd dan. Zijn uiterlijk mocht er wel zijn maar het interesseerde me niet zo. "Em !" riep plots de stem van Anabel en ja hoor, daar kwam ze al naar Clarke en mij toegerend. 
"Hey daar !" grinnikte ik zacht en Clarke schudde een beetje ongelovig zijj hoofd. "Ik zal jullie twee alleen laten." grinnikte hij dan en gaf me nog een zoen voor hij vertrok. Ik knikte maar en hij vertrok al naar zijn eigen vrienden, geen mensen maar andere vampiers zoals ons. 
Plaats een reactie
Reageer
Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld