Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG // Kittenpainfull

Arcade
YouTube-ster

Arcade schreef:

dit is een orpg met , gelieve niet te reageren.

''I used to be an ordinary farmer girl''
Jenny Jo-Anne Joy Willis - 19

''The second someone mentioned you were all alone

I could feel the trouble coursing through your veins
Now I know, it's got a hold''

aan jou de eer om te beginnen ^^

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Alex Marley Underwood
21 years old

I don't wanna waste my time if I can't make you decide
You're only on my mind when I need you
I don't need to know about what you do when the sun goes down
Cause I don't gotta know about nothing

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Vandaag was het dan zover, de ouder van Alex waren daadwerkelijk zo ver gegaan om ervoor te zorgen dat hun zoon de komende tijd op een boerderij zou moeten werken. Uiteraard was Alex het er niet mee eens, de jongen had er ook alles aan gedaan om niet te gaan. Hij had zelfs tegen zijn ouders gezegd dat hij er zelf heen zou gaan, wetende in zijn hoofd dat hij nooit zou aankomen en naar een vriend zou gaan. Hier waren ze alleen niet ingetrapt, ze stonden erop dat ze hem naar de boerderij zouden rijden. Iets wat eigenlijk best wel erg teleurstellend was voor Alex. Hij had het een week van tevoren gekregen. Ondertussen was de week voorbij, de dag was aangekomen. Het was even rijden, dus alsof het erheen gaan nog niet erg genoeg was, de jongen moest ook nog eens vroeg opstaan. Iets wat hem natuurlijk niet uit zichzelf lukte, dit betekende dat zijn ouders hem haast persoonlijk het bed uit gegooid hadden voor hij daadwerkelijk uit bed gekomen was. Zijn tas was de dag ervoor al ingepakt, wat ook met veel moeite van zijn ouders hun kant gebeurd was. Achteraf was het ook maar beter, dan konden ze nog een beetje op tijd weg. Of, nou, niet dat daadwerkelijk beter was, niet voor Alex althans. De jongen was toch liever thuis gebleven, ondanks hij niet de beste band had met zijn ouders. Alles was beter dan de boerderij.
Het was 2 uur rijden, het was nu dan al zo anderhalf uur geleden dat ze in de auto gestapt waren. De afgelopen anderhalf uur waren in complete stilte verlopen, niemand had een woord tegen elkaar gezegd. Wat prima was volgens Alex, hij hoefde nu echt geen woord te horen van zijn ouders. Hij kon niet geloven dat ze dit hem dan echt aandeden, dat ze daadwerkelijk hun zoon weg zouden sturen. Puur omdat hij zogenaamd een probleemkind was. Oke, Alex wist zelf ook wel dat hij niet de ideale zoon was, er waren genoeg dingen die hij als zoon beter kon doen maar om hem weg te sturen naar een boerderij waar hij dan moest werken, waar zijn gedrag zogenaamd beter zou worden, dat vond hij maar belachelijk en te overdreven. Alex had ook geen idee hoe zijn ouders dachten dat dit zou werken, dachten ze nou echt dat als hun zoon een tijdje op een boerderij zou wonen waar hij zich aan strenge regels moest houden, dat hij dan zou terug komen als een hardwerkende en liefdevolle zoon? Zo zag hij zelf het absoluut niet voor zich.
Ook het laatste halfuur was in volledige stilte geweest, tot ze dan eindelijk de oprit opreden van een grote boerderij. Zuchtend halde Alex zijn autogordel los, wetende dat er nu niks meer was wat hij kon doen. Zonder een woord te zeggen tegen zijn ouders stapte hij de auto uit en gooide hij zo hard als hij kon de auto deur dicht. “Alex!” Hoorde hij meteen beide zijn ouders roepen van binnen in de auto. Ook zijn ouders stapte uit de auto, het leek er op dat ze toch nog een soort vaarwel wouden zeggen. “Alex, this is for the best.. really.” Zijn moeder deed duidelijk haar best om het te laten klinken als een wondermiddel. Helaas voor hen geloofde de jongeman er niks van. “Yeah, I know. You told me a million times already.” Bromde hij eigenwijs terwijl hij zijn twee koffers en rugzak uit de achterbak van de auto haalde. “So, shall I go then? The sooner you get rid of me, the better, isn’t that right?” Hij kon het niet helpen om toch wat betweterig te doen. “Please, don’t be like that.” Bracht zijn vader uit. “If you don’t want me to be like this, then take me back home, right now.” Hij meende het, dit was geen betweterige opmerking. Als ze wouden dat dit gedrag stopte hadden ze nu hun zoon mee terug moeten nemen in de auto. “We can’t.. you know we can’t” Met deze woorden van zijn moeder had Alex er genoeg van. “Alright, then goodbye.” Met de rugzak om zijn schouder en de twee koffers in zijn handen liep Alex weg van zijn ouders, direct door naar de voordeur. Nog even keek hij om naar zijn ouders die van een afstand bleven kijken. Al vroeg Alex zich af of ze bleven kijken omdat ze hun zoon zouden missen of omdat ze zeker wouden weten dat hun zoon niet alsnog weg zou lopen.

@Cloves

Arcade
YouTube-ster

Arcade schreef:
''Stop, you're tickling me!'' Wat voor de een als een rustige, sfeervolle zondag begon, betekende voor de ander een dag vol ergernis en kille gevoelens vanbinnen. De stralen van de zon die net opgekomen was schenen door de houten plankjes heen van de luxaflex om de hele zolderkamer te kunnen verlichtten. Op de muurwand hingen foto's die een lichter accentje kregen door de warme lichtbron die zich door de kamer spreidde. Toevallig was een van deze foto's de foto die gemaakt werd toen Jenny en Peter precies een jaar samen waren. Rondom de foto hingen nog meer foto's aan de wand, onder andere eentje van Jenny en haar moeder die tevens in haar derde levensjaar gestorven was. Het was normaal in de volksmond dat een familie bestond uit twee kinderen, een moeder die er voor zorgde dat er elke avond een avondmaal klaarstond op de eettafel en een vader die hard werkte om dit mogelijk te maken. Desondanks Jenny's gezin hier niet aan voldeed, leek het haar niet te achtervolgen in haar dagelijkse leven: ze wist immers niet beter dan dit.
Jenny had zich op haar rug laten vallen, om de lichtjes te kunnen bekijken die gedecoreerd waren aan het schuin, afgewerkte plafond. Het gaf de zolderkamer een knusse en rustgevende sfeer vond ze altijd zelf. Ze waren zelf door Jenny met de hand gemaakt, net zoals veel andere decoraties binnen haar kamer. ''Ah baby, come on. One more kiss?'' Een stel zachte lippen hadden zich vacuüm vastgeplakt in haar hals, terwijl enkele haartjes van zijn baard in haar hals prikten. Zijn vertrouwen had ze volledig, dus daar lag het uitstellen van ''het echte werk'' niet aan, het was eerder de behoefte die ze nog niet had, of ver te vinden was. En hij haar dan ook alle tijd gunde, met alle liefde van de wereld die hij voor haar had. ''No. Not today.'' had ze hem verteld. ''But don't be sad, our time will come''. Van de belofte die ze met hem gemaakt had, was nooit meer iets terechtgekomen.
In haar ooghoeken had ze opgemerkt dat er een oldtimer hun erf opreed. De oude, brommende motor van de typisch Amerikaanse auto deed haar in nieuwsgierigheid opkijken. ''It might be a customer.'' suggereerde haar vriend, die onderuitgezakt bleef liggen in het houten bed, toen Jenny zich voor het raam had bevonden en een jongeman, een paar jaar ouder geschat dan haar, zag uitstappen door de geopende portier. ''I don't think so.''

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Alex had het gebouw afgelopen dat eruit zag als het huis, al stonden er om dit gebouw nog genoeg schuren maar het was voor de jongeman toch vrijwel meteen duidelijk welk van alle constructies als woonhuis bedoeld was. Eenmaal bij de voordeur had hij uiteraard op de deurbel gedrukt, wetende dat er absoluut geen andere uitweg meer was. Wanneer hij aan zijn ouders gevraagd had hoe lang het de bedoeling was dat hij hier zou blijven hadden zijn ouders gezegd tot het tijd was om voor hem weer terug te komen naar huis. Wat dat voor bedoeling had wist Alex zelf ook niet en het was volgens hem niet een duidelijk genoeg antwoord. Uiteraard waren zijn ouders het hier niet mee eens geweest, volgens hun moest Alex gewoon zijn best doen en goed gedrag vertonen, dan werd het vanzelf wel duidelijk wanneer hij terug mocht komen naar huis. Met die woorden klonk het voor Alex haast alsof hij voor de rest van zijn leven zou spenderen op deze boerderij, met natuurlijk de gedachten dat dit nooit zou gaan werken.
Het duurde niet lang nadat Alex aangebeld had dat er een wat oudere man open gedaan had. Voor Alex was het vrijwel duidelijk dat deze man de boer was van het gehele terrein waar ze zich op bevonden. “You must be Alex.” Er werd vrijwel meteen een hand naar hem toegerekend. “Yes.” Was alles wat er als antwoord gegeven werd, uit beleefdheid had Alex de man voor hem ook maar de hand geschud. Er was geen reden voor hem om nu al moeilijk te doen, al helemaal niet om zoiets kleins als een hand schudden. “The name is Lewis.” De twee schudde elkaars handen. “Come in!” Met deze woorden werd Alex uitgenodigd om binnen te komen. Nog even keek de jongeman om naar zijn ouders, ze nog voor 1 laatste keer zien, niet wetende of ze een keer op bezoek zouden komen, of wanneer. Daarna maakte Alex dat hij met zijn koffers in zijn handen naar binnen liep. “You can leave our bags here. Let’s go to the kitchen first, I can make you a cup of coffee or tea and talk about how everything works around here.” Zonder enige reactie te geven had Alex de man gevolgd naar de keuken, zijn koffers en rugzak achtergelaten in de gang.
In de keuken stond ook een tafel die duidelijk bedoeld was om aan te eten, hier had Alex dan ook plaats genomen. “Coffee or tea?” Werd hem gevraagd. “Coffee is fine.” Even was Alex met zijn hand door zijn haren gegaan, hopend het een beetje in model te brengen. Na de koffie gezet was hadden de twee mannen samen aan tafel gezeten en begon de man met het uitleggen van het dagschema, de regels en andere diverse dingen. Het werd Alex al snel duidelijk dat het hier geen vakantie zou worden.

@Cloves

Arcade
YouTube-ster

Arcade schreef:
Jenny had haar pols net nog kunnen terugtrekken van haar vriend die hoopvol aan het hinten was. Haar aandacht was verschoven naar de jongeman, begin de 20 jaar geschat, die zich bevond rondom hun boerderij. Veel had ze nog niet van hem kunnen opvangen, wat logisch gezien was vanaf het zolderraam. Nochtans was het haar niet ontgaan dat er ook twee volwassenen uit de Amerikaanse oldtimer volgden, die de jongeman vervolgens uitzwaaiden. Ze loog als ze gezegd zou hebben dat ze zoiets voor de eerste keer meegemaakt had, aangezien haar huidige beste vriendinnetje een aantal maanden onderdak aangeboden kreeg in de ruil voor arbeid op het land. Ze had het kleinste kamertje in het huis aangeboden gekregen van de familie om in te slapen, wat maar een paar vierkante meter groot was. Aangezien ze later haar slaapplek vestigde bij Jenny op de zolder bleef het kamertje nog altijd ongebruikt en leeg staan. Het was groot genoeg voor een houten twijfelaar, een nachtkastje er naast en een opbergkast die men zowel voor kleding als boeken gebruikte. Ooit was het Jenny's kamer, die naar de zolder verhuist was aangezien ze naarmate ze groter werd meer ruimte nodig had.
Alhoewel Jenny voortdurend nachtmerries kreeg, in de jaren dat ze op de zolder sliep, sliep ze liever met haar vriend dan alleen. Toch was het beter dan het kleine kamertje waar het oncomfortabel was om met zijn tweeën een goede nachtrust te kunnen vinden. Hiervoor was ze wel eens naar psychologen geweest om er over te praten, maar helpen deed het nooit echt. Het ergste waren voornamelijk de ongelukken, opgeslagen beelden in haar herinneringen die al begonnen bij de begraafplaats van haar moeder. In sommigen dromen overleed ze aan verdrinking, maar in anderen aan ongeneselijke ziekten.
Het was haar vriend, Peter, die als eerste aangekleed de keuken betrad en op die manier haar vader en de onbekende jongeman aantrof met een kop koffie, terwijl Jenny volgde.
Aan de bagage gezien die recentelijk neergezet waren in de keuken, wisten de twee al wel zeker wat hun te wachten stond en haar vader geregeld had. Hoe Peter's gezicht op onweer stond, straalde Jenny verwardheid uit. Want waarom had haar vader hun, of tenminste zijn eigen dochter, niets over de nieuwe gast verteld? Het duurde niet lang voordat Jenny doorhad dat het Peter al helemaal niet zinde, zonder enige woorden daarbij uitgesproken te hebben. In de afgelopen tijd dat ze een relatie hadden kon ze zo ongeveer zijn gedachten aflezen uit zijn gezichtsuitdrukking. En ditmaal betekende het niet veel goeds, wat tien minuten geleden nog een heel andere betekenis had.
Het was misschien niet helemaal haar bedoeling geweest, maar onbedoeld kruisten haar ogen die met het paar van de jongen die tegenover haar vader zat aan de keukentafel, met de rand van een beker koffie tussen zijn lippen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Zo rond het eind van het aanhoren van alle regels en de rest van wat er bij kwam kijken liepen er twee mensen de keuken in. Beide leken niet veel ouder of jonger dan hem te zijn, al gokte Alex toch wel dat de twee eerder iets jonger dan hem waren. Niet dat dat belangrijk was, voor Alex was het nu meer belangrijk wie de twee personen waren. Er gingen meteen meerdere opties door zijn hoofd heen, ze konden andere mensen zijn die hier liepen voor hun gedrag of ze waren de kinderen van de boer. Hij zou er waarschijnlijk snel achter komen maar tot die tijd nam hij de twee figuren in hem op, beide toch even te bekijken. De blik van de jongeman ging toch iets meer richting de jonge vrouw, even had hij zijn ogen op haar gericht wanneer ook haar ogen naar hem leken te kijken. Voorzichtig plaatste hij zijn kop koffie weer op de tafel, zijn ogen iets langer op haar gericht dan dat de bedoeling was en zichzelf toch niet kunnen stoppen met het aanstaren van de vrouw. Ze had prachtige donkerbruine lokken met een paar blauwe ogen die door haar donkere haren er alleen nog maar meer uitsprongen. Dat was toch wel het eerste wat Alex leek op te vallen, hoe mooi de jonge vrouw was die in de keuken stond. Al leek de vrouw op het moment toch een beetje een verwarde blik in haar ogen te hebben, iets wat hij niet terugzag bij de man die voor haar de keuken ingelopen was. Hij leek eerder niet blij te zijn met de situatie, al kon Alex nog niet zo goed begrijpen waarom. Tot nu toe had hij nog niets fout gedaan, niet dat Alex zich bewust was althans.
“This is my daughter, Jenny.” De diepe stem van de boer haalde Alex uit zijn gestaar. Even had hij naar de man gekeken die hem eindelijk duidelijk gemaakt had wie 1 van de twee personen was. Het was zijn dochter geweest. Het was dat de man het zelf zei maar Alex had het er niet uitgehaald als hij de twee personen naast elkaar gezet had en ze met elkaar had vergelijkt. Na hem duidelijk werd wie de vrouw was ging de blik van Alex toch weer naar de jongeman die ook binnen was komen lopen, nog steeds niet zeker of wie deze man was. “Oh and that is her boyfriend, Peter.” Werd de andere persoon geïntroduceerd. “Jenny, this is Alex, he will be staying here for a while, help around the farm.” Alex was toch opgelucht dat er nu niet meteen een heel verhaal kwam over waarom hij op de boerderij zou helpen. Al was hij niet zeker of de vrouw, die dus bij de naam Jenny ging, al enig idee had over waarom hij hier zou zijn. Het feit dat haar nu werd uitgelegd dat hij nog wel even een tijdje bleef gaf hem het idee dat Jenny nog niet wist dat er vandaag een gast zou komen. Iets wat toch wel uitlegde waarom ze eerder een verwarde blik in haar ogen leek te hebben. De vraag die dan bij Alex opkwam was waarom haar vader haar hier niks over verteld zou hebben. Al waren dat natuurlijk zijn zaken niet. Niet dat hem dat minder nieuwsgierig maakte.

@Cloves

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld