Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

21 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O' || Kittenpainfull

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:

Samen met
------------------------

Me:
Eleanor Catherina Elizabeth Neville.

You:
Boy & De eer om te beginnen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:

Louis Simon Hallewell

Captain of The Last Ranger

Without losing a piece of me

How do I get to heaven?

Without changing a part of me

How do I get to heaven?

All my time is wasted

Feeling like my heart's mistaken

So if I'm losing a piece of me

Maybe I don't want heaven?

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Louis had nooit verwacht deze dag ooit te zien. Misschien was dat naïef van hem maar soms had de man toch echt het gevoel alsof hij onaantastbaar was, alsof niemand hem wat kon maken. Nu had hij zich wel gerealiseerd dat hij het fout had. Voor bepaalde tijd had niet alleen Engeland maar ook de rest van Europa naar de man gezocht. Op jonge leeftijd was hij toch al één van de meest bevreesde kapiteinen op zee geworden en dit had ervoor gezorgd dat elk land het land wou zijn dat kapitein Hallewell te pakken gekregen had. Uiteindelijk was het Engeland gelukt. Ondanks de man het niet graag toe gaf, ze hadden het slim gespeelt. De manier waarop ze met twee schepen gewerkt hadden, één was voor afleiding en daar was Louis ook volledig ingetrapt. Dus wanneer Louis achter het ene schip gegaan was had hij zo niet het schip van de andere kant zien komen en voor hij het wist waren hij en zijn bemanning overvallen door de Engelsen. Gelukkig moesten ze alleen Louis hebben, de rest van zijn bemanning hadden ze grotendeels alleen gelaten. Zodra ze de kapitein in hun handen hadden maakte ze dat ze zo snel mogelijk weer vertrokken waren. Dit gaf Louis toch hoop dat zijn bemanning hem zou komen halen, al was hij er bang voor. De kans dat zijn bemanning het op kon nemen tegen alle Engelsen op land was klein. Daarnaast werd Louis ook goed bewaakt, alleen mensen van de koninklijke familie mochten hem bezoeken. Niet dat hij enig bezoek verwachtte, pas wanneer het tijd was voor hem om zijn einde tegemoet te komen zou hij bezoek verwachten en tot die tijd zou hij langzaam maar zeker wegrotten in de donkere ruimte waar ze hem in hadden achter gelaten. Daarnaast zat de man ook niet te wachten op een gezellig gesprek met de koning.Voor zo’n 24 uur zat Louis nu opgesloten in een kerker in het kasteel van Engeland. Na ongeveer een dag voelde hij zichzelf al gek worden en wie wist hoe lang hij hier nog zou zitten tot ze besloten dat het tijd was voor de man om gehangen te worden. Zijn einde zat er aan te komen maar Louis was zeker niet van plan om het er zo makkelijk bij te laten, hij zou zeker niet opgeven. Hij wist nog niet hoe maar hij zou hoe dan ook levend uit Engeland vertrekken. Dit was niet waar hij zou overlijden. Nu moest hij alleen nog met een plan komen. Voor de zoveelste keer was Louis rondjes aan het lopen door de kleine kamer waar hij in zat opgesloten. Het was belachelijk, hoe de Engelsen het nodig vonden om de jonge kapitein te laten hangen voor de moorden die hij gepleegd had, de diefstallen die hij gepleegd had en wat ze dan nog meer vonden dat hij fout gedaan had. Alsof hun nooit een oorlog gevoerd had waarin meerdere mensen waren omgekomen. Toch leek dat in hun ogen veel anders te zijn dan wat Louis gedaan zou hebben. Misschien lag het aan de motivatie of het feit omdat piraten automatisch gezien werden als slecht. Wat het ook was, de man kon het moeilijk gaan vragen, als hij dat zou willen. Het had voor hem echt geen verschil gemaakt, hoe dan ook zou hij gaan hangen. De gedachte alleen al leek iets in hem los te maken. Agressief trapte hij tegen de muur aan, hopend dat het zou helpen maar zo heel veel beter leek het er niet op te worden.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Nadat het nieuws naar buiten was gekomen dat het Engeland gelukt was om de bevreesde kapitein Hallewell gevangen te kunnen nemen door een val van de Engelse schepen, was het hele land feest aan het vieren. Ondanks dat het wel vaker voorkwam dat Engeland een piraat gevangen nam, was het een knappe presentatie van ze doordat Hallewell altijd wel wist te ontkomen en meestal had dat alleen maar meer doden en diefstal tot gevolg gehad. Vele landen dat grensde aan de zee hadden het namelijk al eens geprobeerd, net als Engeland voor een lange tijd, maar vaak werd er gefaald of waren de schepen niet op de goede plaats en konden ze hem niet vinden. Het was nu ongeveer 24 uur geleden sinds dat de man naar de kerkers was gebracht van het kasteel waar Eleanor in woonde. Haar vader, de koning en haar moeder, de koningin waren druk bezig met het voorbereiden van belangrijke mensen ontvangen uit andere landen, die voor andere landen zouden spreken over zijn daden daar. De verhalen die ze over hem hoorde komen vanuit heel Europa wekte nog al nieuwsgierigheid op naar de kapitein. Ze vroeg zich onder andere af hoe de man was en wat zijn redenen waren voor moord, diefstal en welk ander kattenkwaad hij dan ook had uitgehaald en was vast besloten dat ze hoe dan ook een bezoekje moest brengen aan de gevaarlijke man voordat haar vader hem zou hangen voor al zijn daden zodra iedereen gearriveerd was, maar aangezien dat het nog wel even kon duren voordat iedereen er zou zijn, zou hij dan ook eerst mogen rotten in de kerker, zoals verschillende mensen hadden gezegd. Eleanor wist dat ze hiervoor nooit toestemming zou krijgen bij haar ouders, maar dat liet haar niet stoppen.
Die avond sloop ze door de geheime gangen heen die door het kasteel liepen met een kleine lichtlantaarn die haar zicht bood. Haar ouders zelf wisten hier vanaf, maar veel werkers in het kasteel kenden ze niet en dat gaf het voordeel dat ze minder snel verraden werd bij haar ouders. 'S avonds zou enkel de ingang van de kerkers bewaakt worden in plaats van de cel zelf ook en dat bracht dus nog een voordeel met ze mee. Er was een ingang vanuit het kasteel naar de kerker, die afgeschermd werd door een metalen poort, voor het brengen van eten naar gevangenen waar ze gebruik van maakte aangezien de sleutel van de poort zich in dezelfde hal bevond. Na het openen en sluiten van de poort, liep ze zoekend door de kerker heen. Aangezien ze op het moment geen andere gevangenen in dit gedeelte van de kerker hadden, had ze de man al snel gevonden.
Ze hoopte dat de man haar niet meteen opgemerkt had en hem even van een afstandje zou kunnen bekijken om het minder ongemakkelijk te maken. Nadat ze de man even had kunnen bestuderen kwam ze tot haar conclusie dat ze had verwacht dat het een oudere man zou zijn, niet dat hij nou de jongste leek.. Maar ze had meer iemand verwacht met de leeftijd van haar vader. Nadat ze even had staan kijken besloot Eleanor om maar te gaan spreken. "Hallo." begon ze een beetje twijfelend, niet zeker of ze dit nou wel moest doen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Louis probeerde in zijn hoofd plannen te bedenken om een uitweg te vinden, dit leek echter moeilijker te zijn dan hij had gehoopt. Het was vrij duidelijk dat als hij wou ontsnappen hij alleen moest werken en de hoeveelheid wachters die hem in de gaten hielden was dat zo goed als onmogelijk. Toch, zelfs wanneer hij geen manier leek te kunnen bedenken om hieruit te komen leek het hem wel wakker te houden. Het was ondertussen al laat en eigenlijk was Louis ook moe maar toch weigerde hij te gaan slapen. Wanneer hij piraat werd en al helemaal wanneer hij als kapitein werd aangewezen wist Louis dat er een grote kans was dat hij zijn volledige leven niet zou kunnen uitleven, dit groeide alleen maar naarmate hij een meer bevreesde kapitein werd. Hij wist dat mensen hem zochten, zowel de mensen op het land als andere piraten. Het was het risico wat erbij hoorde maar dat betekende nog niet dat Louis zich er nu bij neer zou gaan leggen en zijn lot zou accepteren. Zo had zijn vader hem niet opgevoed, er zou altijd een uitweg zijn en dat zou ook nu het geval moeten zijn, hoe hopeloos het ook leek.
Zuchtend liet Louis zichzelf tegen een muur naar beneden zakken zodat hij uiteindelijk op de grond zat. Zijn blik was gericht op de grond tussen zijn voeten, nog altijd diep aan het nadenken. De gedachten waarin Louis zich bevond werden onderbroken door het horen van voetstappen. Eigenlijk verwachtte Louis dat het een wachter was maar aan het horen van de voetstappen realiseerde zich hij al snel dat dat fout was. Het klonk meer alsof iemand hakken aan had. Dat zou betekenen dat het een vrouw was die hier op dit moment beneden rondliep. Dit zorgde uiteraard voor verwarring bij Louis. Wat had een vrouw hier te zoeken? En misschien nog belangrijker, wie was het? Tot nu toe had alleen de koning hem een bezoekje gegeven en dat was alleen om hem uit te leggen hoe alles zou verlopen en tegelijkertijd de kapitein een beetje de grond in te trappen, hem te vertellen dat hij niks was nu dat hij gevangen was. Verder verwachtte hij ook geen bezoek, al helemaal niet van een vrouw. Het leek hem niet dat de koning zijn vrouw of dochters in de buurt zou willen hebben van een bevreesde kapitein, zelfs als deze opgesloten zat. De voetstappen kwamen steeds dichterbij tot er een jonge vrouw voor zijn cel stond. Iets wat zeker voor nog meer verwarring bij Louis wekte. Aan haar kleding te zien kwam ze gegarandeerd van hoge status, al wist hij niet zeker of ze daadwerkelijk de prinses was. De manier waarop ze hem begroette was ook niet iets wat hij verwacht had. Al klonk het twijfelend, toch had ze de man begroet alsof hij gewoon een persoon was, niet de kapitein waar zoveel verhalen over rond gingen. Met een opgeheven wenkbrauw keek de man haar aan. “Hallo.” Mompelde hij terug, niet helemaal zeker over hoe hij moest reageren. “Wat kan ik voor je doen?” Besloot hij uiteindelijk maar te vragen, hopend dat het hem wat duidelijkheid zou gaan geven.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Eleanor richt haar blik even op de richting die leid tot de ingang van de kerker die bewaakt word, ze was misschien een beetje nerveus om het feit dat ze ontdekt kon worden... Maar dit zou natuurlijk niet binnen een oogwenk gebeuren. Ze merkte dat haar stem namelijk een klein beetje een echo gaf omdat ze normaal had gesproken, ondanks dat ze nerveus had geklonken en wou vermijden dat haar vader haar zou ondervragen waarom ze daar was terwijl ze duidelijk wist dat het verboden terrein voor haar was. Nadat ze geconstateerd had dat er niemand zou komen, richtte ze haar blik weer terug op de jongeman. Het leek haast wel dat hij een beetje verward was door haar bezoek en enig sinds kon ze dat wel begrijpen. Het was logisch dat haar vader niet wou dat ze bij hem in de buurt kwam, of überhaupt iemand anders dan de koning zelf, maar ze had wel eens vaker haar vader genegeerd met zijn bevelen.
Je kon Eleanor best omschrijven als een avontuurlijk meisje, dat snel nieuwsgierig raakte. Het liefste ging ze vaak mee op de zakelijke reizen van haar vader om het land te kunnen ontdekken en soms moest ze dit dan ook wel omdat zij na haar oudere broer de kroonprinses zou zijn en mocht er iets met hem gebeuren, ze wel ervaring moest opdoen maar soms ging ze ook mee om niet continue in het kasteel te hoeven te zijn. Ook was ze soms wel te vinden in het dorp dat bij het kasteel lag om dezelfde reden.
Nadat de jongeman terug begon te praten schrok ze kort uit haar gedachte. Hij begroette haar terug met een kleine onzekerheid in zijn stem over hoe hij terug moest reageren. Ze kon dit ergens wel begrijpen aangezien hij geen idee zou hebben over wie ze was en wat ze in godsnaam hier te zoeken had, maar dat negeerde ze verder omdat ze niet zeker wist of het slim was om te zeggen wie ze was op dit moment. Ze dacht even na over zijn vraag die hij uiteindelijk stelde. Hier had ze helemaal nog niet over na gedacht. Ze wist wel wat ze zou willen weten, maar ze wist niet hoe ze het moest vragen en je kon duidelijk zien dat ze aan het nadenken was over hoe ze zou reageren hier op. "Ik denk dat je vrij weinig zult kunnen doen voor me, maar ik vroeg me iets af en kon het niet laten om te zien wat het gezicht achter de verhalen waren..." begon ze twijfelend, niet zeker of hij het verkeerd op zou vatten, maar veel zou hij er niet aan kunnen veranderen of aan doen. Ze bekeek even de cel waar hij in zat. Het was natuurlijk vrij wel allemaal van steen, enkel de metalen hek en poort waren van ander materiaal en het leek haar heel erg onprettig om in zijn situatie te zitten. Misschien zou hij zich nu wel realiseren dat fout was geweest wat hij gedaan had, maar het zou zijn lot niet veranderen. "Waarom?" was het enige wat ze vroeg, doelend op de reden waarom hij hier nu eigenlijk zat.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Even was er een stilte gevallen na de vraag van Louis, iets wat meerdere dingen kon betekenen, het kon menen dat ze niet goed wist hoe ze moest vragen wat ze wou vragen, zelf wist ze niet waarom ze hier was of nu dat ze daadwerkelijk voor de kapitein stond was ze te bang geworden om nog iets te kunnen zeggen. Zelf zou hij niet echt weten welke het was en wachtte hij haar reactie af. Met een bestuderende blik keek Louis de vrouw even aan bij het horen van haar woorden.“En wie vraagt het?” Met andere woorden probeerde hij te vragen wie ze nou eigenlijk precies was. Niet dat het iets zou veranderen aan of hij zou antwoorden, of wat zijn antwoord zou zijn. In dat opzicht had het Louis niet erg veel uitgemaakt maar hij was dan toch wel benieuwd naar wie er zo nieuwsgierig naar hem geweest was om een weg de kerkers in te vinden. De jonge vrouw had toch aardig wat lef gehad om naar Louis te komen en dan ook nog eens een gesprek met hem aan te gaan. Dan niet alleen dat, ze leek hem ook direct te vragen waarom hij gedaan had wat hij gedaan had, waarom hij het leven op zee gekozen had en de levensstijl die daarbij hoorde. Louis gaf het niet graag toe maar dit vond hij toch aardig moedig van haar. Ergens had hij er misschien ook wel respect voor, dat ze als vrouw zijnde de kerkers inging en zo direct tegen de kapitein sprak.
Kort haalde Louis zijn handen door zijn lichtbruine krullen terwijl hij nadacht over zijn antwoord. Waarom? Voor hem was een betere vraag, waarom niet? Al begreep hij dan toch ook wel weer waarom zo iemand als de vrouw voor hem niet helemaal begreep wat er zo prachtig was aan het leven op zee. Louis ging ervan uit dat ze niet beter kende dan het leven in het kasteel. Zelf kon hij het zich niet voorstellen, niet beter kennen dat het leven binnen deze muren, het leek hem verschrikkelijk. “Maar, om je vraag te beantwoorden…” Begon hij en zette zichzelf iets beter neer tegen de muur aan. “...Het leven op zee zorgt voor vrijheid, niemand die je zegt wat je wel en niet mag doen, je maakt je eigen regels en het voelt gewoon zo vrij.” Alleen al om erover te praten maakte dat de man er zo snel mogelijk weer voor wou zorgen dat hij terug op zee zou zijn. “Al komt daarbij dus ook kijken dat je moet stelen van anderen schepen, of mensen soms van hun leven moet roven. Zo is het leven nou eenmaal.” Het kwam er op een nonchalante manier uit, alsof het niks was. Voor hem was het ondertussen ook alsof het niks meer was. Sinds jonge leeftijd leefde hij al op zee, zag hij dit soort dingen al en werd dan dus ook opgegroeid met het idee alsof het niet bijzonder was om je zwaard te gebruiken om een einde te maken aan het leven van een ander. Vaak dacht hij niet eens na over het feit dat hij het leven van een ander nam wanneer hij dit deed, iet wat het toch wel makkelijker maakte. "Ik hoop dat dat helpt je vraag te beantwoorden"

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
De vraag over wie het zou vragen zou misschien nog wel later aan bod komen, maar voor nu wou ze er nog niet op in gaan. Ze wou eerst antwoorden krijgen en wie weet later zou ze dan heroverwegen om te vertellen wie ze daadwerkelijk was. Niet dat hij daar iets aan zou hebben, maar Eleanor wist wel wie hij was en uiteindelijk was het dan ook wel zo netjes om uit te leggen wie zij dan was ondanks dat hij dat eigenlijk niet verdiende... Maar wat zou het uitmaken dacht ze. De man was toch gevangen en hij zou daar nooit levend meer uit komen, zijn lot was verzegeld en niemand zou er achter komen als ze haar naam zou vertellen... Hoopte ze althans.
Haar ogen volgde hoe hij zijn hand kort door zijn haren haalde en kon zien dat hij aan het nadenken was over zijn antwoord. Ze kreeg de indruk voor een paar seconde dat hij daar misschien wel helemaal niet over wou praten, maar zijn woorden die niet heel veel later volgde, bevestigde dat ze fout zat. Ergens had ze niet verwacht dat ze daadwerkelijk antwoorden zou krijgen en dat hij haar zou hebben gevraagd om weg te gaan en hem met rust te laten, maar ook daar zat ze fout mee. De reden dat hij gaf, kon ze enig sinds wel een beetje begrijpen. Zij zelf hield er van om vrij te zijn en zich niet aan de regels te hoeven houden... Maar ze was nou eenmaal een prinses en dat kon nou eenmaal niet op die manier... Ook zou ze het nooit kunnen om schepen te moeten overvallen en mensen van het leven te moeten beroven.
Hij was zo te zien erg gewend aan het leven op zee en dat moest ook wel een beetje, maar het klonk niet altijd heel plezierig. Ze besloot om er verder niet op in te gaan omdat dit wel zo'n beetje de vraag beantwoord had die ze had gesteld en ze had geen zin om het specifiek over het nemen van mensenlevens te gaan praten. Zachtjes knikte ze kort als teken dat de vraag wel beantwoord heeft. "Mag ik vragen waarom je ooit voor dat op zee leven hebt gekozen?" vroeg ze vervolgens. Het was misschien een hele persoonlijke vraag, maar het was het eerste wat in haar opkwam. Iedereen heeft namelijk een vrije keus en ze was er vrij wel zeker van dat er nog wel meer manieren waren om onder de regels uit te komen op een andere manier als hij dat zo graag had gewild. Ze besloot om de lantaarnlicht maar neer te zetten aangezien ze die nog steeds vast had in in haar hand ondanks dat ze het voor een korte tijd niet eens gemerkt had en wachtte geduldig af op zijn antwoord.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
De vraag van Louis leek genegeerd te worden, iets wat hem het idee gaf dat de vrouw voor een of andere reden niet wou vertellen wie ze was. Waarom begreep hij niet zo goed maar voor de rest besloot hij het ook maar te laten. Verder had hij niet veel gekund met de informatie, dus in zijn ogen had het niet veel uitgemaakt maar zelf leek ze daar misschien toch anders over te denken, iets wat de man toch wel iets nieuwsgieriger maakte. Toch, aangezien de informatie niet erg belangrijk was voor Louis besloot hij het te laten gaan. Het was niet echt informatie geweest die hij per se wou hebben maar meer iets waar hij nieuwsgierig naar was. Als hij dacht het echt nodig te hebben dan zou hij er wel weer verder op ingaan maar voor nu was het niet nodig om daar energie in te gaan steken. Louis bekeek de gedaante toch nog even van top tot teen, kijkend of hij er misschien zelf achter zou kunnen komen met wie hij precies te maken had maar het leek er niet op.
Louis moest toch zacht lachen om het feit dat de vrouw nog een vraag voor hem leek te hebben. Terwijl hij had gelachen had hij toch ook even met zijn ogen moeten rollen. “Ben je altijd zo nieuwsgierig in het leven van vreemdelingen?” De vraag was meer retorisch bedoeld, niet echt verwacht dat ze er serieus op in zou gaan eigenlijk. Daarnaast was dit nu ook de 2e vraag die ze hem gesteld had terwijl zij zelf zijn eerste vraag genegeerd had. Toch maakte dat niet dat Louis nu van plan was haar 2e vraag te negeren. Hij zat hier nu toch al voor 24 uur en het enige sociaal contact was hij had gehad in die tijd was de koning en dat wou niet bepaald gezellig geweest. De kans om met iemand te praten zou hij dus niet afslaan, zelfs als het met een vrouw was die toch iets naïef leek te zijn in het feit dat ze met een bevreesde kapitein praatte. Waarschijnlijk wist ze het wel, anders was ze niet naar beneden gekomen maar of ze zich het ook echt realiseerde wie ze voor haar had, dat betwijfelde Louis nog. De enige mensen die zo normaal een gesprek met hem aangingen waren de vrienden die hij had gemaakt op zee, voor de rest waren mensen toch wel te bang om hem boos te maken. Deze angst leek zij absoluut niet te kennen, of ze was heel goed in het te verbergen en haarzelf overheen te zetten.
Even zuchtte Louis diep voor hij begon met het geven van zijn antwoord. “Mijn vader was altijd al piraat geweest en ik had eerder altijd bij mijn moeder op het land gewoond.” Begon hij met vertellen. Het leek nog niks te maken te hebben met het verhaal van hoe hij op zee beland was maar dat kwam vanzelf nog wel. “Wanneer ze overleed toen ik 12 jaar was kon ik dus niet langer bij haar wonen en toen bedacht mij vader dat het een goed plan was om voor een jonge knaap zoals ik met hem mee te gaan de zee op. Sindsdien leef ik op de zee.” Het was dus eigenlijk niet echt zijn keuze geweest maar meer de keuze die zijn vader voor hem gemaakt had.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Toen zijn lach de gangen van de kerker vulde beet ze even hard op haar lip, het laatste wat ze op dit moment kon gebruiken was dat de wachters haar zouden vinden en ze kon uitleggen waarom ze in de kerkers was. Haar ouders zouden echt diep teleurgesteld zijn in haar omdat het haar verboden was, dus dat was iets wat ze maar al te graag wou zien te vermijden. Met haar ogen scande ze de gangen richting de uitgang en luisterde ze kort naar geluiden, maar ze kon moeilijk iets horen van deze afstand en besloot weer terug naar de kapitein te kijken. Het leek haast wel of ze minder nerveus was geweest voor de kapitein dan dat ze eigenlijk is voor ontdekt worden, maar dat gevoel negeerde ze verder. Ze had ruim de tijd om de wachters te vermijden mochten ze de cel komen controleren vanwege de echo's in de gangen. Ze rolde kort met haar ogen toen haar de vraag gesteld werd of ze altijd zo nieuwsgierig was in het leven van vreemdelingen. Over het algemeen was ze heel snel nieuwsgierig, wat inhoud dat dat ook zo was in andermans leven.
Eleanor leek een beetje medelijden te hebben met de jongeman. Als zijn vader gewoon terug was gegaan naar het land en de jongeman nooit mee had genomen naar zee dan zou hij misschien wel gelukkig oud kunnen worden, maar nu is dat zeker niet het geval. Een diepe zucht valt over Eleanors lippen waarna ze even naar beneden kijkt. "Aha" was het enige dat ze zei, doelend op dat ze het wel had begrepen. Ze was even aan het nadenken, maar al voordat ze iets kon zeggen klonken er voetgangen in de gangen, wachters. "F-ck." vloekte Eleanor mompelend wanneer ze de lantaarnlicht van de grond af pakte. "Ik moet gaan, mijn excuses." voegde ze er vervolgens aan toe. Nog een keer wierp ze een blik op de jongeman voordat ze snel weg zou moeten lopen. "Bedankt."

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Louis kon het verkeerd hebben en misschien had hij dat ook wel maar de manier waarop de vrouw reageerde op zijn antwoord over waarom hij op zee leefde, ze leek haast teleurgesteld te zijn met zijn antwoord, de manier waarop ze nauwelijks sprak en haar blik naar beneden bracht. Mocht hij gelijk hebben in zijn gedachtegang, dan wist Louis niet zo goed wat hij anders had moeten zeggen. Had ze liever een spannend verhaal gehoord over hoe hij zelf voor dit leven koos? Of hoe hij ontvoerd werd door piraten en dat hij uiteindelijk de baas van hen werd? Dan was ze simpelweg bij het verkeerde adres want Louis had gewoon niet zo’n prachtig verhaal. Het zijne was simpel, zijn vader besloot zijn zoon mee de zee op te nemen omdat hij simpelweg geen andere plek kon vinden voor de jongeman. Zelf terug op land wonen kon hij ook niet. Als je eenmaal koos voor het leven op zee, kon je niet meer terugkeren. Mensen zouden hem vinden en hem willen zien hangen, zelfs als hij ervoor gekozen had om de rest van zijn leven gewoon rustig op land te blijven. Mensen konden gewoon niet vergeven wat een piraat gedaan had en zouden altijd een soort wraak willen, door ze dan dus te laten hangen. Het enige wat je dan dus kon doen was vrij blijven en op de zee blijven wonen, tot je uiteindelijk daar gepakt werd. De vader van Louis was zo omgekomen en nu zou hij zelf ook zo eindigen. Zijn vader had beter voor hem gewild, dat wist hij zelf ook wel maar helaas zat het er niet in en zou hij dus net zo eindigen als zijn vader, omgekomen door gehangen te worden.
Voor het gesprek ook nog maar verder doorgezet kon worden leek het er op dat de vrouw snel weg moest gaan voor ze gepakt werd door de wachters. Iets wat hem vrijwel meteen duidelijk maakte dat ze hier inderdaad niet beneden hoorde te zijn. Opnieuw moest de man even lachen om haar paniekerige reactie en nog voor hij iets kon zeggen leek ze alweer verdwenen te zijn. Nog op tijd voor de wachters binnenkwamen ook. Iets wat hij toch wel knap van haar vond, dat ze zo snel weer haar weg naar buiten wist te vinden en zonder gepakt te worden. Al had hij haar bedanke mee gekregen voor ze was vertrokken, iets wat volgens hem onnodig was maar het was wel vriendelijk van haar geweest om hem alsnog te bedanken voor het antwoorden.
Kort nadat de vrouwen verdwenen was liepen de wachters naar binnen, uiteraard erg verward over de geluiden die ze hoorde komen van hier binnen. Vooral omdat Louis de enige was die hier op het moment zat. “Wat is er aan de hand hier?” Voor een korte seconde had Louis eraan gedacht om eerlijk te zijn, om te vertellen over de vrouw die hier net was en haar te omschrijven zodat ze gevonden kon worden. “Ik was gewoon wat in mezelf aan het praten, mag ik? Het is nogal eenzaam hier.” Beantwoordde de piraat de vraag, uiteindelijk besloten om toch niks over de vrouw te zeggen die hier was. Ze had niks verkeerd gedaan en besloot Louis haar dus ook maar gewoon te laten voor wat het was. “Idioot.” Had een wachter gemompeld terwijl ze de kapitein weer alleen lieten. Natuurlijk, nu dat de man achter tralies zat durfden ze de man uit te maken voor idioot, nu wel maar als hij vrij rond liep hadden ze hem wel anders behandeld.

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Ze had misschien wel de antwoorden gekregen op de vragen die ze had gesteld, maar toch lag er iets niet helemaal lekker in haar gevoel. Ondanks dat hij zijn daden vrijwel bekend heeft. klonk het als een oprechte jongeman. Tijdens het terug lopen liep ze continue over het gesprek na te denken, natuurlijk had ze op het einde het misschien iets anders moeten aanpakken... Alleen moest ze echt zo snel mogelijk gaan, stel dat de wachters haar betrapte... Dat zou rampzalig zijn geweest. Ze voelde zich voor een kort ogenblik een beetje opgelucht tot ze ineens bedacht dat de wachters zouden vragen waar dat geluid allemaal vandaan kwam. Ze vloekte even in haar gedachtes en hoopte dat de man haar niet zou verraden, maar alleen tijd zou hier duidelijkheid over kunnen geven. Als de man haar verlinkt had, dan zou een van de wachters dat direct bij haar vader gaan vermelden en dan zou Eleanor vanzelf van haar kamer afgehaald worden om haar vaders vragen te beantwoorden. Zachtjes maakte ze de metalen poort dicht die het gangetje afsloot naar de kasteel en draaide hem op slot. De sleutel hing ze weer netjes op de plek en vervolgde haar weg door naar haar kamer.
Eenmaal op haar kamer aangekomen verving ze haar normale kleren die ze nog steeds aan had tot haar nachtjapon. Ze besloot om nog even naar buiten te kijken naar de sterrenhemel en af te wachten of eventueel iemand haar zou komen halen mocht hij haar verklapt hebben. De minuten gingen voorbij en niemand kwam waardoor ze weer opgelucht adem kon halen en het nerveuze gevoel eindelijk weer weg trok. Een zwakke glimlach nam plaats op haar gezicht bij de gedachten dat hij haar niet verklapt had en het liet haar nadenken over het feit dat hij die dingen wel gedaan kon hebben, maar zijn karakter daar los van zou staan. Rustig vervolgde ze haar weg naar haar bed vanaf de rand bij haar raam en besloot om maar te gaan slapen. Het was inmiddels al erg laat geworden ondanks dat ze geen idee had hoeveel uren ze nog kon slapen voordat ze gewekt zou worden door de dienstmeisjes voor het ontbijt.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het gesprek met de vrouw had Louis toch denkend achter gelaten. Het feit dat een vrouw zo op hem af durfde te stappen, hem zo durfde te ondervragen. Ook had hij toch wel de vraag of dit haar enige bezoek zou zijn, of dat ze misschien toch nog vaker langs zou komen. Haar bezoek leek toch vroegtijdig afgebroken te zijn door de wachters die de geluiden van de cellen hadden horen komen. Louis had zich dus toch afgevraagd, had hij alles beantwoord wat ze wou weten? Zou ze nog meer uit hem willen krijgen? Wie was ze überhaupt? De meesten van deze vragen waren toch redelijk snel beantwoord. Over de komende week was ze toch nog wat vaker langs gekomen. Ze hadden het over verschillende dingen gehad, zo had zij verhalen verteld van verhalen binnen in het kasteel, hij had haar dan weer vertelt over gebeurtenissen die hem overkomen waren op zee. Ondanks de vrouw waarmee hij de gesprekken voerde toch een erg ander persoon was dan de mannen waarmee hij normaal gesproken in de tavernes een gesprek had, het was beter dan niks, dan alleen wegrotten in de cel en gek worden van zijn eigen gedachten. Dit was dan ook voornamelijk waarom hij niet bepaald gemeen tegen haar deed, zelfs als er genoeg momenten geweest waren waar ze hem toch wist te irriteren besloot hij zich toch in te houden.
Ondertussen was er een week voorbij gegaan, een week alleen in deze cel met zo af en toe een bezoek van de vrouw, de koning en wat wachters die voor zijn cel stonden. Nog steeds had de kapitein niks te horen gekregen van zijn bemanning en hij begon nu dan toch ook wel hoop te verliezen. Als ze nog steeds geen plan hadden om hem vrij te maken dan hadden ze waarschijnlijk ondertussen al weer een nieuwe kapitein gekozen, niet eens meer omgekeken naar Louis. Dat alleen maakte dat de man hier uit wou komen, zijn bemanning wou opzoeken en ze eens een les zou leren over zomaar hun kapitein achterlaten. Dan moest hij natuurlijk wel eerst een manier vinden om weer vrij te komen maar zo ver was de man dan nog niet.
De tijd die Louis had om met een plan te komen werd ook nog eens beperkt door de koning. De man was vandaag richting zijn cel komen lopen om hem het nieuws te brengen dat er eindelijk een datum in zicht was wanneer hij gehangen zou worden. “Within 10 captain Hallewell will be hanged in the square of London.” Hij zou dus midden in de stad gehangen worden, voor een groot publiek, zeker maken dat iedereen kon toekijken hoe de kapitein niet langer meer over de zee zou varen. Er zou gejoeld en gevierd worden wanneer het hout onder de voeten van Louis zou verdwijnen. Hij kon het al horen, alle mensen die al die tijd bang voor hem geweest waren zouden nu ineens voor zijn neus staan, vieren hoe zijn leven tot een einde gekomen was. Als het aan hem lag zou hij ze die vreugd niet geven en hij was dus nog steeds niet van plan het zo makkelijk op te geven. Gefrustreerd werd Louis alleen achtergelaten door de koning wanneer hij de man had laten weten wanneer het zijn tijd zou zijn.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld