Anoniem
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? 
ieserbella schreef:
Voor Vaderdag besluit ik dit gedicht te plaatsen van een héél belangrijk persoon voor mij .
Het geschreeuw,
ik hoor het weer.
De angst op jullie gezicht,
dat deed me zoveel zeer.
Zie mezelf daar staat
als kind van 10 jaar.
Het ondenkbare werd
die vrijdagavond echt waar.
de angst al snel vervangen
door verdriet en
machteloosheid.
Ik raak het beeld
maar niet kwijt.
Het geeft mij zoveel
spanning om op dezelfde
plek te zijn.
Ik zie, hoor en voel alles
telkens opnieuw.
En dat doet mij enorm veel pijn.
Op maandagochtend
terug naar school.
Bang dat ik opnieuw
uitgemaakt zou worden
voor mxngool.
Maar deze dag
gebeurde dat niet.
Het nieuws dat mijn vader
was overleden deed hen verdriet.
Ik vond het zo
ontzettend raar.
Meestal deden ze zo stom
en nu stonden ze ineens
voor mij klaar.
Het wat allemaal
een beetje overdreven.
Doe niet zo schijnheilig
ga gewoon verder
met je eigen leven.
Ook deze momenten
ervaar ik telkens weer.
Wanneer is het nou
eens afgelopen.
Al die herbelevingen,
keer op keer.
Die beelden duren
vaak eindeloos.
Ik raak erdoor in paniek,
huil of word boos.
Voor Vaderdag besluit ik dit gedicht te plaatsen van een héél belangrijk persoon voor mij .
Het geschreeuw,
ik hoor het weer.
De angst op jullie gezicht,
dat deed me zoveel zeer.
Zie mezelf daar staat
als kind van 10 jaar.
Het ondenkbare werd
die vrijdagavond echt waar.
de angst al snel vervangen
door verdriet en
machteloosheid.
Ik raak het beeld
maar niet kwijt.
Het geeft mij zoveel
spanning om op dezelfde
plek te zijn.
Ik zie, hoor en voel alles
telkens opnieuw.
En dat doet mij enorm veel pijn.
Op maandagochtend
terug naar school.
Bang dat ik opnieuw
uitgemaakt zou worden
voor mxngool.
Maar deze dag
gebeurde dat niet.
Het nieuws dat mijn vader
was overleden deed hen verdriet.
Ik vond het zo
ontzettend raar.
Meestal deden ze zo stom
en nu stonden ze ineens
voor mij klaar.
Het wat allemaal
een beetje overdreven.
Doe niet zo schijnheilig
ga gewoon verder
met je eigen leven.
Ook deze momenten
ervaar ik telkens weer.
Wanneer is het nou
eens afgelopen.
Al die herbelevingen,
keer op keer.
Die beelden duren
vaak eindeloos.
Ik raak erdoor in paniek,
huil of word boos.
15