Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

11 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG Schrijftopic | 28 Barbary Lane

Beethoven
Wereldberoemd

Beethoven schreef:
Geïnspireerd door Tales of City

In deze RPG bevinden onze personages zich in het prachtige San Francisco en niet zomaar in San Francisco, nee, op een hele speciale plek. Namelijk 28 Barbary Lane. Nu hoor ik je in jezelf vragen wat er dan zo speciaal is aan deze plek. Nou dat zal ik je eens uitleggen. Op deze plek bevindt zich namelijk een prachtig groot huis, dat omgetoverd is tot verschillende appartementen. De eigenaresse van het pand, Anna Madrigal, woont in het eerste appartement op de begane grond. Inmiddels is zij al 90 jaar oud en heeft zij verschillende bewoners voorbij zien komen, die ze allemaal in haar hart heeft gesloten. 28 Barbary Lane is een plek waar iedereen geaccepteerd wordt zoals hij of zij is. Het is een hele hechte community en je maakt er vrienden voor het leven. Iedereen staat altijd voor elkaar klaar en natuurlijk worden er ook regelmatig feestjes gegeven. Toch brengt het leven hier ook de nodige drama met zich mee.

Voor degene voor wie het nog niet duidelijk was: het is natuurlijk de bedoeling dat onze personages de bewoners van 28 Barbary Lane zijn. Omdat iedereen geaccepteerd wordt zoals hij of zij is, mag je heerlijk creatief zijn met je personage. Toch wil ik jullie wel vragen om het wel een beetje realistisch te houden. Dat is namelijk wel zo leuk voor iedereen! Jullie mogen er voor kiezen om jullie personage alleen in een appartement te laten wonen, maar in principe zouden er ook twee mensen in één appartement kunnen wonen. Dit is aan jullie zelf om te beslissen hoe jullie dat willen.

En nog wat enkele regeltjes

- Sluit niemand buiten, de RPG moet voor iedereen leuk blijven en daarom is het wel zo fijn dat iedereen erbij betrokken wordt.
- Houdt er rekening mee dat niet iedereen even snel reageert. Sommigen hebben namelijk een drukker leven dan een ander, heb daar respect voor.
- Als je meedoet vind ik het wel fijn dat je het topic in de gaten houdt en mee overlegt over de gang van zaken.

Mannen (4/4)
Beethoven - Sacha Cassian Lawson - p3
Tim - Ryan Gold - p9
Bukowski - Divo Heath Phoenix - p6
Sylvie - Isaac Eli - p10

Vrouwen (4/4)
Amarynthia - Louise Josephine Durand - p11
Aurora - Elizabeth (Elly) Hope Nymphas - p4
Mikatos - Evelyn May Collins - p11
Varamyr - Belisária Vitória Mineiro - p6

Indeling appartementen

Eerste verdieping – Sacha
Tweede verdieping – Louise & Isaac
Derde verdieping – Elizabeth
Vierde verdieping – Divo & Evelyn
Vijfde verdieping – Ryan & Belisáriá

Het begin
We beginnen op een zwoele zomeravond. Deze avond is er een feestje georganiseerd waarop iedereen zelf wat lekkere hapjes heeft gemaakt. Inmiddels zijn deze al heerlijk opgepeuzeld en is het wat later op de avond en begint de alcohol rijkelijk te vloeien. Iedereen heeft ook wat vrienden uitgenodigd, waardoor het gezellig druk is in de tuin van 28 Barbary Lane.

Beethoven
Wereldberoemd

Beethoven schreef:
“Sacha, waarom ga je weg? Waarom kun je niet blijven?’’ Klonk de stem van het doodzieke meisje dat aan zijn arm trok. Haar ouders waren een uur geleden vertrokken en hij wist dat ze het daar altijd moeilijk mee had. Ze vond het verschrikkelijk als haar ouders haar alleen lieten en daarom drukte ze regelmatig op het belletje om een verpleegkundige te roepen. Hij begreep ook wel dat het voor haar ontzettend heftig moest zijn; ze was nog zo jong. Hij zou het zich nooit kunnen inbeelden hoe het voor haar moest voelen. “Omdat ik nog wat grote mensen dingen moet doen vanavond en jij moet gaan slapen, jongedame,’’ zei hij met een brede glimlach rond zijn lippen tegen haar. “Maar ik ben nog helemaal niet moe!’’ Lachend schudde hij zijn hoofd. Ze kon amper nog haar ogen open houden. “Als je nu gaat slapen dan komt Madeleine zo misschien nog wel even bij je kijken,’’ zei hij met een knipoogje tegen haar, wetende dat Madeleine ook een van haar favoriete verpleegsters was. Hij zag hoe er een glimlachje op haar gezicht verscheen. ‘’Oké! Slaap lekker!” Bracht ze snel uit en ze deed haar ogen dicht. “Slaap lekker, Lizzy,’’ reageerde hij, waarna hij haar deken nog even goed over haar heen legde en vervolgens haar kamer verliet. Hoewel de kinderafdeling heftig was om op te werken, had het wel zijn voorkeur. Samen met de eerste hulp. Het was gewoon mooi om te zien dat kinderen zo vaak positief bleven, waar volwassenen al snel de hoop lieten varen dat ze ooit nog beter zouden worden. Zeker niet alle volwassenen waren zo, maar er zaten er zeker wel een aantal tussen. In het ziekenhuis waar hij werkte, werkten de verpleegkundigen ook niet op vaste afdelingen. Wel voor een tijdje natuurlijk, omdat dat wel zo fijn was voor de patiënten, maar om de zoveel maanden werden ze van afdeling gewisseld.
Het kwam een beetje onhandig uit dat hij deze avond een avonddienst had gehad, gezien het feest dat thuis georganiseerd werd. Sacha had zijn best gedaan om van dienst te ruilen met een collega, maar was daar helaas niet in geslaagd. Om toch nog een beetje bij te dragen aan het feest, had hij vanmiddag wel in de keuken gestaan om enkele hapjes voor te bereiden en had deze buiten op de tafel achtergelaten toen hij naar zijn werk vertrok. Hij had er ook nog een briefje bij gestoken om de rest veel plezier en smakelijk eten te wensen.
Nadat hij zich had omgekleed in de kleedruimte en afscheid had genomen van zijn collega’s, was het tijd om naar huis te vertrekken. Hij had wel zin in een feestje en het vooruitzicht op een tuin die goed gevuld was met mensen, maakte hem blij. Het was namelijk zo dat zijn werkdag best heftig was geweest vandaag en dan vond hij het altijd wel prettig om naderhand even te ontspannen met een drankje. En had hij nou even geluk.. Er zou genoeg drank aanwezig zijn op het feest. Het duurde ongeveer een kwartier voordat hij bij de gigantische trap was die leidde naar de binnenplaats van 28 Barbary Lane. Met verhuizen was het echt een hel geweest om al zijn spullen die trap op te sjouwen, maar uiteindelijk was dat het wel waard geweest. Hij voelde zich ontzettend thuis op de plek en al zijn buren waren geweldig. Hij woonde er nu drie jaar en voorlopig zag hij zichzelf nog niet verhuizen. Zodra hij de trap beklommen had, opende hij de poort die naar de tuin leidde. De leuke manier en fijne sfeer kwamen direct op hem af, samen met de geur van het heerlijke voedsel waarvan eerder die avond gesmikkeld was. Een brede glimlach sierde direct zijn lippen en hij stapte de menigte in. Gaf hier en daar een knuffel om iemand te begroeten, maar liep vervolgens direct door naar zijn appartement om zijn tas te dumpen en snel even andere kleding aan te schieten. Niet veel later, een minuut of vijf, stond hij weer in de gezellige menigte met een biertje in zijn rechterhand.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Op dit soort avonden werd ze met haar gezicht in de feiten gedrukt.
Het was geen onplezierige avond, verre van zelfs. Er hing een goede sfeer en er waren veel mensen. Genoeg mensen die ze kende en waarmee ze een gesprek kon beginnen. Gesprekken die goed stand hielden en niet volgepraat werden met koetjes en kalfjes om stiltes te voorkomen. En toch voelde ze zich niet op haar plek.
Louisa had besloten om kort wat afstand te nemen van de menigte toen ze een nieuw mixdrankje gepakt had. In gedachten verzonken speelde ze met het rietje, terwijl ze naar de groep mensen staarde. Iedereen deed aardig tegen haar, maar ze wilde niet weten hoe er over haar gesproken werd achter haar rug om. Het was niet onbekend dat ze met veel van de jongemannen hier het bed gedeeld had. Regelmatig vroeg ze zich af wat anderen van haar vonden en welke versie van haar geprefereerd werd. Het feestbeest dat makkelijk het bed in te lokken was en onder invloed voor gekke verhalen zorgde, of de huismuis die hield van discussies en graag meer van de wereld wilde ontdekken? Wie was ze? Wie wilde ze zijn en zoals wie wilde ze gezien worden?
Die gedachte frustreerde haar. Haar zelfbeeld was flink gekelderd. Ze was nooit extreem zelfverzekerd geweest, maar ze had zich niet ontevreden gevoeld over haar lichaam of persoonlijkheid. Het afgelopen jaar had daar flink wat verandering in gebracht. En, ze haatte het om continu geconfronteerd te worden met haar onzekere gedachten. Zoals nu. Ze kon niet genieten van het moment, ondanks dat de sfeer goed was en niemand onaardig tegen haar deed. Ze moest loskomen en blijkbaar was alcohol niet voldoende.
En, zij wist wie haar daarbij kon helpen.
Haar blik gleed opnieuw door de menigte, op zoek naar de persoon die haar geïntroduceerd had aan deze wereld. Ze was niet verslaafd. Wel vond ze het fijn om een hulpmiddel te hebben tijdens feestjes. Of, om te ontkomen aan stress wanneer haar studie weer de nodige aandacht opeiste. Ze gebruikte bijna wekelijks wel iets, maar ze was ervan overtuigt prima te kunnen stoppen als dat nodig was. Maar, niet nu.

Bukowski
Landelijke ster

Bukowski schreef:
Het was een warme, broeierige avond. Met een voldaan gevoel had Divo zichzelf opgesteld in de hoek van de tuin, in kleermakerszit. Zo kon hij zich even terug trekken van de menigte en het eten van zojuist laten zakken. Zijn huisgenoten en al hun vrienden hadden erg hun best gedaan om allerlei lekkernijen op tafel te zetten. Normaal gesproken was de jongen geen grote eter; hij kon makkelijk een dag overleven op een of twee stuks fruit en wat droge rijst of een pizzapunt. Maar nu had alles er zo smakelijk uit gezien, dat hij zichzelf niet in had kunnen houden. En keuzes maken was al niet zijn sterkste kant, waardoor hij maar meteen van alles wat op zijn bordje had geschept. Het was het zware gevoel in zijn buik en de “after-diner-dip”-vermoeidheid meer dan waard.
Uit zijn broekzak toverde hij vloei, tip, een verkreukelde sigaret en een blokje hasj. Met zijn nagel scheurde hij de sigaret open, waarna hij de tabak over de klaargelegde vloei verdeelde. Nadat hij de hasj had verbrokkeld en vermengd met de tabak, plaatste hij de tip, en rolde de joint. Na ongeveer acht jaar blowen waren dit handelingen die hem zo soepel afgingen, dat hij er niet eens bij na hoefde te denken.
Terwijl hij de joint tussen zijn lippen klemde en aanstak, liet hij zijn blik weer naar de mensen glijden die zich wat verderop in de tuin bevonden. Sommige waren druk en luid in gesprek terwijl andere het communiceren deden via uitbundige dansmoves. Een glimlach sierde Divo zijn lippen. Hij had nu eindelijk even de tijd om stil te staan bij het geluk dat hij de hele avond al had gevoeld, en dit over hem heen te laten komen. Nu hij er toch zo over nadacht, besefte hij zich pas dat het al lang geleden was sinds hij zich niet-gelukkig had gevoeld. Terwijl dat met toch zo eigen was, was de laatste keer misschien zelfs wel nog vóórdat hij terug was gekeerd naar San Francisco en op Barbary Lane was komen te wonen. De jongen was geboren in de stad maar op acht jarige leeftijd met zijn ouders meeverhuisd naar Australië. Toen hij oud genoeg was om zelf keuzes te maken was hij een aantal jaar rond gaan trekken, tot hij een halfjaar geleden had besloten dat het misschien een goed moment zou zijn om op zoek te gaan naar iets van vastigheid. Zo was hij terug gekomen naar San Francisco, al grappend dat hij zijn “roots” eindelijk ging omarmen. En tot nu toe had het hem nog niks anders dan moois gebracht.

Account verwijderd

schreef:
Normaliter waren feestjes algeheel zijn ding maar van dag leek hij niet in de stemming te kunnen komen. Gezien de moeite die de rest had gedaan probeerde hij niet door te laten schemeren dat hij zich niet kon amuseren, al was hij daar volgens mij niet de enige in. Zijn moeder had hem deze middag gebeld met de mededeling dat ze hem binnenkort zou opzoeken, nog onbewust van het feit dat hij gestopt was met zijn studie en het feit dat hij niet langer op de campus woonde. Voorlopig wilde hij haar in deze onwetendheid laten. Haar kennende zou ze de komende 5 jaar niet meer met hem praten, zeker als ze achter de schuld van zijn studie kwam. Nu was hij een boel drank verder, maar de spanning bleef en hij was geen oplossing verder. De groep was bijna compleet, de laatste gasten kwamen binnen druppelen. Het was warm maar niet onaangenaam. Ergens klonk muziek en schaterlach. Op dit moment was een gesprek beginnen wel het laatste wat hij nodig had. Tuurlijk, ze zouden empathie hebben voor zijn situatie maar hij hield er niet van om als zielig weggezet te worden en begon daarom ook niet vaak over zijn moeder. Of überhaupt een onderwerp dat maar iets van hem blootgaf. Nerveus wiebelde Isaac zijn voeten. Het zware gevoel wilde maar niet weg. De gedachte om vroegtijdig weg te gaan kwam in hem op. Vanuit de hoek van de tuin drong hem een sterke geur te binnen. Een geur die hem maar al te bekend was. Natuurlijk bevond Divo zich in die hoek, hij had het zichzelf erg makkelijk gemaakt daar weggetrokken in de hoek. Dit was precies de juiste remedie voor zijn stress. Verdovende middelen waren vaker zijn toevlucht. Stress was dus vaak de redenen van zijn overmatige alcohol en drugsconsumptie. Ook dat was iets waarvan zijn moeder afkeer zou hebben. Ze had een hekel aan alles wat eventuele schade zou kunnen toebrengen aan zijn lichaam en psyche. Tegenover zijn moeder hield hij de schijn op. Hij kon zichzelf wel voorhouden dat hij zonder kon, maar ook Isaac wist dat hij zichzelf een verslaafde kon noemen. Zo onopvallend mogelijk onttrok Isaac zich aan de rest van het gezelschap en liet zich vervolgens naast Divo op het gras vallen. "Ik zou er ook zo een kunnen gebruiken." duidend op de joint die de jongen tussen zijn vingers had geklemd.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Elly had zich nog nooit zo op haar plek gevoeld, maar toch ook totaal niet. Het was zeker geweldig om hier te wonen, maar iedereen was zo anders dan dat zij was. Ze kon zich nog al te goed herinneren wat het een cultuurschok was geweest toen ze in San Francisco was aangekomen. Even had ze toen getwijfeld om terug naar huis te keren, maar ze was hier om haar droom te verwezenlijken. Dat ging ze niet zomaar opgeven.
Haar blik ging even over de menigte die zich in de tuin bevond. Zelf was ze totaal niet van de feestjes, maar een feest in Barbary Lane kon ze niet missen. Het was altijd gezellig om haar buren weer eens te zien. Voor Elly was dit te perfecte plek om te wonen. In het begin had ze er veel moeite mee gehad dat ze zoveel trappen op moest om bij haar appartement te komen. Zeker toen al haar spullen hier naartoe gebracht moesten worden. Na een tijdje ging dit echter wel wennen. Daarnaast was het fijn om op een wat meer afgelegen plek te wonen, zeker nu ze stukje bij beetje wat naamsbekendheid kreeg. Het was niet dat ze al belagen werd door paparazzi, maar het was toch fijn om na bijvoorbeeld, een lange dag op de set of een première, terug te keren naar deze rustige plek.
Zelf stond Elly ergens in een hoek te kijken naar de andere. Ze wist nooit zo goed wat ze precies moet doen op feestjes. Dansen was niet bepaald haar ding en aan alcohol en drugs deed ze al helemaal niet. Aangezien de meeste hier wel al gebruik van aan het maken waren, weerhield Elly dit om zich te mengen. Ze wist niet met wie ze moest praten en wat ze dan moest zeggen. Daarnaast wist ze niet in welke staat mensen zich bevonden. Daarom besloot ze het te houden op het genieten van de muziek op een rustig plekje. Kort keek ze even naar het beetje wijn dat zich nog in haar glas bevond en nam hier nog een slokje van.Ergens wilde ze alles wel eens proberen; het roken en het overmatige drinken. Ze wist echter dat dit maar zondige gedachtes waren. Zo was ze zeker niet opgevoed. Haar ouders waren streng katholiek en zij dus ook. Een wijntje op zijn tijd was geen probleem, maar overmatig alcohol gebruik was zeer zondig. Toen ze haar glas leeg had gedronken zette ze deze op een van de vele statafels. Misschien werd het zo maar eens tijd om terug naar haar appartement te gaan aangezien het later op de avond werd wat ook betekende dat de effecten van al het overmatige gebruik van iedereen snel te merken zal gaan zijn. Elly wilde hier dan liever niet zijn, dan voelde ze zich op een of andere manier toch medeplichtig.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Met plastic drinkbekers wijn naar binnenwerken? Geen ideaal. Oogt ordinair en het gebruikte plastic tast het milieu aan. Glas is dan beter, maar gezien het gebrek aan geld heeft de organisator van het feest hier niet aan willen denken. Plastic is immers goedkoper en tijdbesparender; die bekers kan men gewoon in de prullenbak gooien, terwijl hij glazen met tien handen tegelijk moet schoonmaken om hen weer te kunnen gebruiken,
- maar minder rommeliger is het niet. Kijk ik tien meter voor mij uit, dan kan ik ongetwijfeld acht oude prullen terugvinden tussen de groene, nu platgetrapte grassprieten. Ik wil niet dreinend overkomen, helemaal niet, maar je kan mij geen leugenaar noemen wanneer ik zeg; ‘de mensen die nu het fatsoen niet hebben om hun plastic weg te gooien, hebben dat fatsoen morgenochtend ook niet’.
Het uiterlijk van de mensen om mij heen zijn anders, non-corfimistisch haast. Gekleurde haren, jaren ’80 kledij en piercings in de tong, wenkbrauwen en lippen. Aangezichten die heel verschillend zijn ten opzichte dat van mij. Mijn borsten zijn tentoongesteld in een omhulsel van cadmiumrood zijde, dat mijn lijf afdaalt tot aan mijn enkels. De jurk zit mij als gegoten, - omsluit mijn vrouwelijke vormen feilloos waardoor mijn lichaam in staat is om een vlaag van seksuele aantrekkingskracht door de lichamen van mannelijke voorbijgangers heen te jagen. Noem mij echter niet narcistisch of arrogant, want opscheppen doe ik niet graag. Gedecideerd erbij lopen, maar verder niet hardop paraderen over mijn ‘beminde lichaam’.

‘Alsof je achter tralies staat.’ Ik heb het tegen Elizabeth, een beeldschone jongedame die ik tot nu toe eigenlijk nog maar weinig heb gesproken, simpelweg om de reden dat zij orthodox is. Als prostituee zijnde moet ik in haar ogen wel één van de zondaars zijn, of niet soms? Wie weet minacht zij mij wel, maar heeft zij haar minachting nog niet durven te doen openbaren.
Ik glimlach desalniettemin vriendelijk en toon interesse in haar. ‘Hoe gaat het?’

Beethoven
Wereldberoemd

Beethoven schreef:
Op een avond als deze vond Sacha het ontzettend leuk om met zoveel mogelijk mensen contact te hebben en een praatje te maken. Niet alleen met zijn vrienden, want daar sprak hij al zo vaak mee, maar vooral met de mensen die hij nog niet of enkel vaag kende. Nieuwe mensen leren kennen en een groter netwerk opbouwen was gewoon iets wat hij graag deed. Je wist maar nooit waar je iemand nodig voor kon hebben. Soms was het gewoon handig als je voor bepaalde dingen wat contacten had. Zoals dat je ergens een feest had aan de andere kant van de stad, maar te dronken was om naar huis te gaan.. Dan was het gewoon handig als je daar iemand in de buurt had wonen waar je dan kon blijven slapen. Op zijn werk maakte hij het vaak genoeg mee dat mensen een klein netwerk hadden, omdat het ze nooit was geleerd om een groot netwerk op te bouwen. Hierdoor misten ze soms wel eens de steun die ze in een lastige situatie nodig hadden. Sacha vond dat altijd schrijnend om te zien en probeerde er zoveel mogelijk voor die mensen te zijn. Veel meer kon hij namelijk niet doen.
Nadat hij enkele gesprekken had gevoerd met wat onbekende mensen, het ene gesprek een stuk interessanter dan het andere, was het tijd om een bekend gezicht te zoeken. Zijn oog viel al snel op een jongeman die zich in een hoek comfortabel had gemaakt: Divo. Al sinds de jongen hier was komen wonen was er direct een klik geweest tussen hen. Hij had de jongen de stad laten zien en vanaf dat moment waren ze eigenlijk al goede vrienden. Het drugsgebruik van Divo was iets wat hem direct was opgevallen. Hij was er zelf niet de grootste fan van, hij zag tevens vaak zat mensen op de eerste hulp belanden door een overdosis, maar bij de jongen kon hij het tolereren. Het was nou eenmaal hoe hij leefde en dat moest hij respecteren. Natuurlijk had hij hem wel eens een korte preek gegeven over hoe slecht het eigenlijk was, maar hij dronk zelf ook redelijk wat alcohol en dat was niet veel beter. Gelukkig hadden die preekjes hun vriendschap niet beschadigd.
Hij liep op de jongeman af en pakte ondertussen een nieuw biertje mee. Ondertussen had Isaac zich ook bij de jongeman gevoegd. “Hey guys,’’ zei hij met een brede glimlach rond zijn lippen. “Ik zie dat jij het jezelf inmiddels gemakkelijk hebt gemaakt,’’ grijnsde hij naar Divo. Hij besloot om gewoon naast de jongen te gaan zitten. Zijn voeten waren inmiddels best moe geworden van de hele avond staan en rondlopen op zijn werk. Hoewel hij altijd de meest comfortabele schoenen droeg, kon dat toch niet voorkomen dat zijn voeten op een gegeven moment wat pijn gingen doen.

Tim
Wereldberoemd

Tim schreef:
Ik gooi de deur open met alle kracht. Daar zit hij. Op de bank. Hij heeft gewacht op mij.
We laten er geen gras over groeien. De deur doe ik achter me dicht en terwijl ik me omdraai voel ik zijn hand. Een harde greep geeft ons beide het gevoel wie de baas is. En ik houd er van.
"Anna nog steeds overstuur over haar scheiding?" Zijn lage mannelijke stem antwoord terwijl hij mijn stropdas op bijna magische wijze van mijn hals wegrukt. "Je weet dat ik dat niet mag zeggen." Ik rol met mijn ogen. "Just trying to make conversation, you know?"
"You dont't have to say anything." Zijn mondhoeken trekt hij op bijna onzichtbare manier naar boven om zo een grijns te laten zien. Hij wist precies wat hij moest doen, want dit was niet de eerste keer. Ik durf te wedden dat hij in zijn leven veel verschillende mannen heeft weten te verleiden, maar dat maakte mij niks uit. Het gaat mij niet alleen om de seks, hoewel dat zo nu en dan een beurt ook noodzakelijk is. Vooral als je elkaar al een week niet hebt gezien, zoals nu.
In een haast trekt hij zijn pak uit en begint zijn knoopjes los te maken. Mijn broek trek ik van mij af alsof het niets is.
Eenmaal we in totaal zo'n nul kleren aanhebben beginnen we te zoenen. Zijn hand glijd weer naar beneden en hij tilt me op. Een mooi opgemaakt bed zal verpest worden binnen drie... twee.. één.
Nadat alle spanning uit de kamer is vertrokken liggen we nog even in bed na te praten. Ik als little spoon, hij als the big spoon, natuurlijk.
"Ik ga je missen zegt hij." Waarop ik direct reageer. "Je hoeft me niet te missen, ik verhuis alleen. Het is alleen even een stukje verder, maar..." Ik werd onderbroeken. "Ik bedoel ook niet geografisch. Ik bedoel op werk."
Ik merk dat ik salty begin te worden, maar ik kan mij nog net inhouden. "Tja, we hebben een bewuste keuze gemaakt, en keuzes hebben altijd consequenties."
"Ja, maar toch."
Ergens snap ik wel waar hij vandaan komt. Als alles succesvol gaat in je leven, ga je alles willen, maar we moeten realistisch blijven. Ik besluit om er niet verder op in te gaan.
"Je gaat mij morgen helpen met verhuizen he, dat is wel het minste dat je kan doen." Ik moet even in mijzelf lachen. Ik vind het altijd geweldig om hem te guilt-trippen, als ik maar mijn doel haal. In dit geval het niet hoeven te tillen van al die zware koffers. Gelukkig is het appartement al ingericht door de huidige bewoonster. Ik hoop trouwens dat ze aardig is.
Allerlei gedachten tolden rond in mijn hoofd en bijna hoorde ik zijn antwoord niet. "Helaas lukt dat niet, ik moet op kantoor zijn, er komt een inspectie." Goh wat toevallig een inspectie, dat zal vast niet te maken hebben met mij. Ach, wat boeit het eigenlijk? Ik heb een nieuwe baan gevonden en een appartement in de buurt. Het kon erger uitpakken.
Een aantal gesprekken later voelde ik de vermoeidheid tot mij door dringen. Het laatste wat ik mij kon herinneren waren de ontelbare gapen en de paar keer dat ik bijna gewurgd werd door zijn grote, zware, gespierde armen.

Bukowski
Landelijke ster

Bukowski schreef:
Het spul begon te werken. Zeker in combinatie met het aantal biertjes dat hij eerder op de avond achterover had geslagen, zorgde het voor een warm, ontspannen gevoel.
Divo was dertien geweest toen hij voor het eerst had geblowd. Hij kon zich de vele hoestbuien en het prikkende gevoel in zijn keel nog goed herinneren. Verder had hij, buiten de enorme vreetkick, er niet veel van gevoeld en had daardoor ook niet gesnapt waarom iedereen er altijd zo een “gedoe” van maakte. Het stelde toch niet zo veel voor? Toch besloot hij het nog eens te proberen. En nog eens. En nog eens. Totdat het blowen ongemerkt een vast gedeelte van zijn dagelijkse routine werd. Hij bleef keihard volhouden dat hij niet verslaafd was, dat hij echt wel kon stoppen. Maar waarom zou hij? Hij had genoeg geld om zich het te kunnen veroorloven en van de psychische gevolgen had hij gelukkig nog geen last. En mocht dat tweede ooit toch komen, kon hij dat accepteren.
Hij werd uit zijn eigen dromerige wereld getrokken door een jongeman, die zich naast hem neer liet vallen in het gras. Isaac. Hij had hem de hele avond nog niet gesproken. De twee jongens waren niet persé vrienden te noemen maar ze konden prima het elkaar door een deur. Acceptatie was misschien wel het beste woord om hun band mee te omschrijven. Gecombineerd met drugs. Zonder iets te zeggen rijkte Divo Isaac de joint, die ondertussen al weer uit was, en een aansteker aan.
‘Heb je tabak of peuken?’ vroeg hij, waarna hij alvast een nieuwe vloei en tip neerlegde. Zijn eigen sigaretten lagen boven. De jongen was verder erg vrijgevig; materialisme stond niet in zijn woordenboek en hij deed nooit moeilijk of kinderachtig over het uitdelen van zijn spul. Maar zijn vrijgevigheid kende wel zo zijn grenzen, en de grootste daarvan was zijn luiheid. Hij zat op het moment zo lekker in een roes, dat hij er geen zin in had om alle vier de trappen omhoog te klimmen, naar zijn appartement.
Ondertussen had er nog een jongeman zich bij het tweetal toegevoegd. Sacha, die Divo overigens wel als een goede vriend beschouwde. Misschien zelfs wel als zijn favoriete medebewoner van Barbary Lane. Hem had Divo de hele avond nog niet gezien. De jongen had hem eerder op de dag al verteld dat hij een avonddienst zou hebben, zoals wel vaker, en was waarschijnlijk pas recentelijk op het feest gearriveerd.
‘Je kent me toch,’ antwoordde hij met een scheve grijns op Sacha zijn opmerking, dat hij het zichzelf wel gemakkelijk had gemaakt. Hij liet zijn blik op het nog volle biertje in zijn hand vallen, en pakte deze vervolgens over.
‘Bedankt voor de service he,’ zei hij, waarna hij drie grote slokken nam, een boer liet, en het flesje weer terug in Sacha zijn handen drukte. ‘Mijn excuses.’

Mikatos
Internationale ster

Mikatos schreef:
Met nog een blik op de spiegel geworpen te hebben, richtte Evelynn zich naar haar kast toe waar haar camera op lag. Ze had besloten om de camera mee te nemen naar het feest om zo nog even snel een paar leuke foto's te maken op het feest van mensen die daar open voor stonden. Het feest zelf was al even aan de gang, maar doordat ze druk bezig was geweest om foto's te selecteren van de shoot die dag, had ze niet helemaal op de tijd gelet. Niet dat het haar uit maakte aangezien het feest toch nog lang niet was afgelopen als ze moest denken aan de vorige feesten die er gehouden waren bij het appartementen complex. Ze woonde hier nu ongeveer een jaar en in dat jaar heeft ze toch wel al wat feestjes mee gemaakt.
Met een glimlach op haar gezicht en de camera om haar nek liep ze het appartementje uit. Ze liep niet direct naar beneden, maar bleef van boven nog even toe kijken naar hoeveel mensen er op waren komen dagen. Heel de tuin stond inmiddels wel vol en de muziek die te horen was zorgde er dan ook voor dat er al een aantal mensen aan het dansen waren. Ze besloot om toch even snel een foto van boven af te maken, voordat ze daadwerkelijk zich onder de mensen liet komen.
Evelynn was al best een lange tijd bezig met fotografie en dit vond ze dan ook echt onwijs leuk om te doen. Ze was hier als klein kind al mee bezig met haar moeders camera en toen ze dan ook haar eigen camera kreeg was dat ook het enige waar ze mee bezig was, dag in dag uit. Het mooiste aan iets fotograferen vond ze dan ook om de momenten en emoties te kunnen vast leggen, iets wat iemand voor altijd terug zou kunnen zien op een simpele foto. Hierom heeft ze ook gekozen voor een fotografie opleiding. Ze doet in haar vrije tijd al wat shoots voor mensen om wat extra's bij te kunnen verdienen en tot nu toe gaat haar dat allemaal soepel af.
Het was tijd geworden om dan toch echt mee te doen met het feest in plaats van maar boven toe te kijken naar de mensen, verzonken in gedachtes. Beneden aangekomen begroette ze mensen die ze wel al kende van school of vorige feestjes en stopte af en toe voor een langer praatje, maar vrij wel meteen liep ze door naar de plek waar de drankjes stonden. Evelynn kon niet heel geweldig tegen alcohol, daarom leek ze dan vaak ook wel op een ander persoon tijdens feestjes. In het begin stond ze er altijd wel met haar camera bij, maar als ze de alcohol eenmaal begon te voelen, zou je haar niet meer herkennen.

Amarynthia
Internationale ster

Amarynthia schreef:
Oh, help.
Na wat ronddwalen had ze hem eindelijk gevonden: Divo. Het was geen verrassing dat hij zichzelf al voorzien had, wel was het een verrassing dat hij niet alleen was. Het was niet onbekend dat ze af en toe gebruik maakte van stimulerende middelen of juist het tegenovergestelde daarvan. Toch was het ernaar vragen onder het oog van twee anderen een heel ander verhaal. Helemaal het tweetal dat erbij stond. Het zou haar huisgenootje vast niet uitmaken, gezien het feit dat hijzelf ook weleens bij Divo aan de deur klopte, zoals nu. Het was vooral Sasha om wie ze zich zorgen maakte. Een knoop vormde zich in haar maag. Het had zo anders kunnen zijn. De twee waren goede vrienden geweest, misschien zelfs meer dan dat. Ze zou liegen als ze bekende dat ze geen gevoelens voor hem had. In tegenstelling tot de andere twee jongens die daar stonden. Sasha deed iets met haar. Zelfs na al die tijd vond ze hem leuk, maar ze had het verpest. Sinds ze drugs was gaan gebruiken én een keer het bed gedeeld had met Divo, was er een hoop veranderd in de relatie tussen Sasha en haar.
Ze werd wakker geschud uit haar gedachten toen ze het geslurp hoorde van het rietje dat de laatste resten alcohol uit het plastic bekertje probeerde te zuigen. Oké dan. Nog een extra drankje. Ze liep terug naar de drankentafel en pakte hetzelfde drankje als net: Bacardi Rasp met sinas. Het smaakte net naar een rakketje. Ze was geen fan van de typische alcoholische drankjes. Ze hield van de zoete smaak, het liefst zonder het prikkende gevoel van de alcohol. Met het uitgaan was dit vaak een duur grapje, maar gelukkig was er op dit feestje ook aan haar gedacht. Echter, deze keer gooide ze het rietje uit de beker en dronk ze het drankje in een keer leeg. Die extra moed kon ze wel gebruiken. Alsof dat niet voldoende was, pakte ze een extra beker om mee te nemen naar haar bestemming. Met meer zekerheid dan enkele tellen geleden, liep ze op het drietal af. De nervositeit probeerde ze achter zich te laten; dat was niet de persoon wie ze op dit moment wilde zijn. Ze wilde spontaan zijn.
Met een grote glimlach, eentje waarvan niet te zien was hoe geacteerd die was, begroette ze de drie jongens. ‘Hé,’ begon ze, ‘mag ik deelnemen aan jullie mini-feestje? Wat heb ik gemist?’ Of ze het nu wilden of niet, ze nodigde haarzelf wel uit. Ze negeerde Sasha, bang dat wanneer hun blikken zouden kruizen ze al haar moed zou verliezen.

Anoniem
Landelijke ster

Aurora schreef:
Elly werd uit haar gedachten gehaald toen iemand haar aansprak. Het was Belisária die tegen haar begon te praten. "Is het zo duidelijk," glimlachte Elly klein. Ze had zelf niet doorgehad dat het zo overduidelijk was geweest dat ze zich niet zo op haar plek voelde op dit feestje. "Het is niet dat ik het feestje niet leuk vind, het is meer dat dit niet echt mijn ding is. Ik weet nooit zo goed wat ik precies moet doen," vervolgde Elly die Belisária even kort bekeek. Ze leek nog sober. "Wel oké, drukke week deze week. Ik heb nog meerdere audities die ik moet voorbereiden en de première van een film waar ik een rolletje in had," beantwoordde Elly de vraag van Belisária. "Hoe gaat het met jou? Heb jij nog bijzondere dingen in het vooruitzicht?" vroeg Elly aan haar.
Na Belisária die vraag gesteld te hebben gingen Elly haar ogen even uit naar de drie jongens die in de hoek waren gaan zitten. Vooral naar Divo eigenlijk. Divo was één van de weinige waar ze op het moment veel contact mee had van Barbary Lane. Ze spraken wel eens af. Elly wist eigenlijk niet waarom. Ze zijn immers totaal anders. Daarnaast is ze het niet helemaal eens met zijn gewoontes. Toch was er iets aan hem waardoor ze met hem af bleef spreken.
Naast Divo zat Isaac. Elly sprak Isaac ook wel eens. Vaak hadden ze het over hun thuis situatie. Isaac kwam namelijk ook uit een gelovig gezin. Hij was echter van Joodse afkomst. Ondanks dat hij thuis dus een ander geloof beleden , rekende Elly hem daar niet voor af. Elly vond tolerantie zeer belangrijk. Ze vond dat iedereen zijn of haar leven moet kunnen leiden zoals zij dat willen, al betekend dat natuurlijk niet dat ze het eens is met mensen hun gewoontes of deze goedkeurt.
Elly zag Evelynn langs lopen en stopte haar even door haar naam te roepen. "Hey Evelynn, ik vroeg me af of je binnenkort de tijd hebt om wat nieuwe portret foto's van mij te maken. Ik moet mijn portfolio weer wat vernieuwen," vroeg Elly aan haar. Natuurlijk kon Elly naar een bekende fotograaf gaan hiervoor, maar ze steunde graag mensen die nog een naam voor zichzelf opbouwde. Daarnaast wist ze dat Evelynn een zeer goede fotograaf was.

Beethoven
Wereldberoemd

Beethoven schreef:
Het nieuwe biertje werd door Divo uit zijn hand gerukt en nadat de jongeman er een paar flinke slokken van had gedronken, kreeg hij het weer terug. Een lach rolde over zijn lippen. “Ja, graag gedaan joh. Heb je nog iets nodig?’’ Vroeg hij lachend aan hem. Hij had zo het vermoeden dat Divo de komende uren niet van de grond af zou komen. Hij had hier alles wat zijn hartje begeerde en als hij andere mensen kon laten lopen om iets voor hem te halen, dan zou hij dat zeker doen. Ach, Sacha zelf vond het niet zo heel erg om een biertje voor de jongen te halen. Het zorgzame zat nou eenmaal in zijn aard en hij wilde natuurlijk niet dat iemand iets te kort kwam. Vooral op zo’n feestje moest iedereen het gewoon naar zijn zin hebben.
De lach verdween van zijn gezicht toen hij zag dat Louise zich bij hen voegde. Hij kon wel raden waarom ze naar Divo toe was gekomen. Vanwege dezelfde reden als dat iedereen naar de jongen toe kwam én dat was dan ook weer de reden dat alles tussen hen verpest was. Ze hadden zo’n goede klik gehad met elkaar en alles ging vrijwel perfect tussen hen. Sacha ontwikkelde langzaam aan gevoelens voor de jongedame en toen besloot ze aan de drugs te gaan. Iets waar hij al niet blij mee was geweest, maar net zoals hij bij Divo had gedaan, had hij het bij Louise in het begin ook getolereerd. Totdat het steeds meer en meer werd.. Uiteindelijk was dat niet de reden geweest waardoor hij het contact met haar had verbroken. Nee, de druppel was dat ze ook nog eens met Divo naar bed was geweest. Ze wíst dat het zijn beste vriend was en het kon hem niet schelen dat ze onder invloed was geweest of niet. Hij wist niet meer zo goed of hij Divo had verteld wat er tussen hem en Louise gaande was en daarom had hij het de jongeman niet kwalijk genomen en haar wel. Het lukte hem dan ook niet om haar een glimlach te schenken of haar überhaupt aan te kijken.
Sacha kwam dan ook overeind van de grond. “Ik geloof dat ik iemand zag die ik nog moest spreken. Ik zie jullie later wel weer,’’ zei hij dan ook, voornamelijk tegen Divo en Isaac. Hij dronk het flesje bier leeg, waar Divo al aan was begonnen en bracht deze terug naar de krat waar hij uit kwam. Direct pakte hij weer een nieuw biertje. Het smoesje dat hij iemand zag die hij nog moest spreken, was uiteraard verzonnen.. Hij had gewoon niet zo’n zin om te doen alsof alles koek en ei was tussen Louise en hem. Hij liep dan ook maar wat rond door de tuin en sprak mensen kort aan, maar er werden geen uitgebreide gesprekken gevoerd. Om eerlijk te zijn had hij daar nu ook niet echt behoefte aan.

Account verwijderd

schreef:
Divo reikte hem de joint en een aansteker aan. Na het spul aangestoken te hebben nam Isaac voldaan een trek. ''Heb je tabak of peuken?'' vroeg Divo hem. Hij klopte op zijn zkken. Bij zijn linkerzak was het raak, waarop hij hem zijn pakje toewierp. Hij nam een aantal stevige trekken van de joint, waarop hij de rook langzaam voor zich uit blies. Het duurde niet lang voordat ook Sascha naast hen plaatsnam. In zijn hoofd werd het inmiddels rustig, de spanning verdween langzamerhand. Divo's spul begon de juiste werking te hebben. Echt aandacht voor het overige gezelschap had hij daardoor niet echt meer. Wat dit gezelschap daarvan vond boeide hem overigens vrij weinig, hij was nu eenmaal een regelmatige drugsgebruiker, en was daar hier niet de
enige in. Het gesprek tussen Divo en Sascha kabbelde een beetje voort, maar echte boezemvrienden leken het niet. De andere bewoners begonnen het al wat gezelliger te krijgen zonder hen en hij twijfelde kort of hij zich bij de rest zou voegen. Zo afgezonderd van het middelpunt zijn was eigenlijk niks voor hem, hij was nu eenmaal het middelpunt, hij zorgde voor de nodige drama. Plots verscheen er een meisje voor hen. Het was zijn lieftallige huisgenootje. Louise. Het was niet onduidelijk dat ze Sascha's blik ontweek en hij de hare. De jongen leek al aanstalten te maken om te vertrekken. ‘Hé,’ begon ze, ‘mag ik deelnemen aan jullie mini-feestje? Wat heb ik gemist?’ Isaac grinnikte. ''Zoveel heb je niet gemist hoor, wees maar niet bang. Die twee daar zijn zo spannend nog niet.'' knikkend naar de andere twee jongens. ''En natuurlijk mag je deelnemen aan dit, helaas, minifeestje. Jij altijd schat.'' knipoogde hij. Sascha leek niet te weten hoe er zo snel weg moest komen.

Hoewel elke spier in zijn lichaam ontspannen was, en het begrip stress niet leek te hebben bestaan begon hij toch aardig te verlangen naar wat stevige drank. Hij wilde niet een beetje verdoofd zijn, maar tot het gaatje gaan. Isaac sprong op. Zijn broek kleurde zwart van het zand, dat hij er met gemak van af klopte. De drank leek hem al haast te roepen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld