ORPG - There is a charm about the forbidden t - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - There is a charm about the forbidden t

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:

There is a charm about the forbidden that makes it unspeakably desirable.

Alec Copeland
24 y/o

I will fight for you, till the end.
I will love you, till I breath my last breath.
I am yours, an eternity and beyond.

But I will never fight over you.
If you get entertained by somebody else ,,
they can have you.

Een orpg alleen voor Dauntless en Marlee.
PRE-WARNING:
18+ content kan voorkomen zoals;
seks, drugs, drank, geweld etc.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:

I woke up I was stuck in a dream

You were there you were tearing up everything

We all know how to fake it baby

We all know what we've done

We must be killers children of the wild ones

Johanna (Joe) Brooke ~ 22

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"There you are darling. Don't worry everything went perfectly. Ssht no please stay put. You still need some rest. I'll go get you something to eat and drink." Johanna verdween in de keuken van haar kleine arbeiderswoning waar water reeds stond te koken. In de tijd die de vrouw nodig had gehad om te ontwaken had ze zich ontdaan van haar vuile schort en bloederige handschoenen. Elk klein detail over wat net had plaatsgevonden was netjes opgeruimd, verdwenen. De eerste die haar om hulp had gevraagd was een goede vriendin geweest. Joe wist dat ze weleens zichzelf verkocht. Ze had geen familie meer buiten zichzelf, geen educatie, het was het enige wat ze kon doen om genoeg geld te verdienen om de huur van haar kamer te betalen. Johanna had haar in paniek voor haar deur aangetroffen. Zwanger, ze was zwanger geraakt en omdat Joe tijdens de oorlog een medische opleiding had gekregen was zij de eerste waaraan ze had gedacht voor hulp. Het uitvoeren van een abortus was strafbaar, dom gezien de weinige kennis die ze over de ingreep had, maar ze wist dat Lauren nooit voor de baby zou kunnen zorgen en opgroeien in een weeshuis...dan was het beter om er nu iets aan te doen. Na Lauren volgde andere dames, eerst vanuit de omgeving maar sinds kort kwamen zelfs rijke vrouwen een beroep doen op haar diensten. Het was niet zonder enig gevaar. Wat ze deed was verboden. Joe moest steeds voorzichtig te werk gaan, vroeg in de ochtend of s'nachts. Maar sinds de dood van haar vader had ze het geld meer dan nodig. Hij was gestorven tijdens een missie voor de Greengates. Werkelijk, die man deed alles wat de leider van de gang hem opdroeg. Joe was niet kwaad geweest door wat er gebeurd was. Het was nu eenmaal een risico verbonden aan de job. Daarbij hadden de Greengates zich ontfermd over haar en haar twee jongere broers. Zo was ze ook door de jaren heen meer en meer een deel van het bendeleven gaan uitmaken. Vrouwen werden altijd minder verdacht en daarbij was ze meer dan nodig als dokter wanneer er zich een schietpartij had voorgedaan.
"Here you are a warm cup of tea and some bread with jam. You might experience some pain down there and bleeding during the next days but that's totally normal. You should however make sure it doesn't inflame. Here take one teaspoon of this every morning. If something weird happens or you're not sure about something you can always drop by and I'll see how I can help ya." Een half uurtje later begeleidde ze de vrouw naar buiten. Het geld was discreet afgegeven in een gesloten enveloppe. Het was nog vroeg en toch waren er reeds tekenen van leven in de huizen in haar straat. Nog een uurtje slaap zou haar goed doen. Ze plofte neer op haar bed. Haar gedachten gingen naar Alec. Naar het geborgen gevoel dat ze kreeg als hij zijn armen om haar sloeg. De warmte van zijn adem in haar hals en hoe ze altijd beter sliep bij het geluid van zijn rustige hartslag naast de hare.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Het was diep in de nacht eenmaal Alec en Franklin terug waren in hun gedeelde appartement, maar de sfeer was gespannen. Alec voelde zich ook niet gemakkelijk, hij was vies van het zweet en het bloed en had behoefte om zich op te frissen, maar momenteel was drank voor hem belangrijker. Drank om de avond te vergeten en de kwade gevoelens los te laten. ''I don't understand why you're so tense Alec, you hit that dude pretty hard. At least they won't disturb us for a while now.'' Het was Franklin die, zoals altijd, hem een beter gevoel probeerde aan te praten nadat er iets had voorgevallen, maar tevergeefs. Alec schudde bitter zijn hoofd. ''I don't care. He was just looking for an excuse to start a fight.''
Eerder die avond hadden de jongens nog met een groep vrienden in de kroeg gezeten, maar de sfeer van de avond was al snel gezet eenmaal de Syndicates waren binnengedrongen. Het was voor iedere gangmember een feit dat de Syndicates en de Greengates grote rivalen waren van elkaar. Als het kon dan ontweken ze elkaar, maar die avond was het alsof de Syndicates enkel waren gekomen om ruzie te zoeken. Alsof zij van iets wisten waar de Greengates niet van op de hoogte waren. Om hun uit te lokken. En ruzie was er zeker geweest. Franklin had gelijk over het feit dat enkele van hun vijanden goed geraakt waren, maar dat was geen reden voor Alec met een opgeheven gevoel naar huis te keren. Ze zaten namelijk zelf ook onder de verwondingen en die waren niet gemakkelijk te verbergen. Hun eigen leider zou geheid vragen wat er gebeurd was en niet blij zijn met het antwoord. En daarbij zou het ook niet onopgemerkt aan Johanna voorbijgaan. Joe... De gedachte aan Joe brachten hem terug naar de realiteit. Hij schoof de drank van zich af en strompelde naar zijn eigen slaapkamer. ''Goodnight, Frank.'' Bracht hij kortmondig uit voordat hij op zijn bed neer plofte, te moe om zich te douchen of om te kleden, en al snel viel hij in een diepe slaap.

Het was maar goed dat hij samen met Franklin in een appartement woonde, die hem de volgende dag met veel lawaai wakker schudde. Geïrriteerd draaide Alec hem de rug toe en kneep zijn ogen dicht voor het heldere licht dat door de ramen scheen. ''What do you want? What time is it?'' Mompelde Alec, nog half in slaap. ''Noon. I thought you said you had an appointment this morning,'' informeerde Franklin hem terwijl hij alweer het slaapvertrekken uitliep. Shit. Het was vrijdagochtend. Hij had met Joe afgesproken en het was een van de weinige momenten dat ze onopgemerkt bij elkaar konden zijn. En hij was er recht doorheen geslapen.
Gehaast sprong hij uit bed en raapte wat schone kleren van de grond voor hij de badkamer inliep en de deur achter zich sloot. Shit. Zo snel als hij kon maakte hij zich alsnog klaar om weg te gaan en stond slechts een paar minuten later in de woonkamer. Franklin fronste zijn wenkbrauwen en vroeg waar hij heen ging, maar daar besteedde Alec geen tijd aan. ''I'll see you tonight, at the meeting.'' Reageerde hij enkel zonder iets weg te geven en sloot de deur van het appartement achter zich.
Om bij Joe te komen duurde nu nog langer aangezien hij voor de zekerheid een omweg nam zodat hij zeker wist dat niemand hem zag of achtervolgde. De relatie die ze hadden was geheim en dat wilde hij graag zo houden.
Gehaast liep hij het trappenhuis binnen voordat hij nog eens schichtig over zijn schouder keek, maar de straat was op een paar onschuldige mensen na leeg. Dus liet hij de deur achter zich dicht vallen en haastte zichzelf de trappen op, waarna hij op de juiste verdieping zenuwachtig op haar voordeur klopte. Wat als ze er niet was? Wat als ze was weggegaan omdat ze er vanuit ging dat hij niet meer zou komen? Van allerlei gedachtes schoten door zijn hoofd, maar eenmaal de deur opende haalde hij opgelucht adem.
''Oh my God, I'm so sorry I'm late, something happened yesterday and… I slept through the whole morning but I still wanted to see you, so... I'm here.''

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Johanna schrok wakker van geklop op de deur. Shit, hoe laat was het? Waarom was haar wekker niet afgegaan? Dat verdomde ding besloot ook altijd om op het verkeerde moment stuk te gaan. Gelukkig was ze met haar kleding aan in slaap gevallen. Haastig fatsoeneerde ze haar kapsel in de mate van het mogelijke vooraleer ze naar de woonkamer rende. Ze besloot toch maar even stiekem door het gordijn te turen om te kijken wie haar precies kwam bezoeken. Als het niet belangrijk was, kon ze alsnog doen alsof ze niet thuis was. Haar ogen werden groot van verbazing bij het zien van de oh zo bekende gestalte. Alec, wacht hadden ze afgesproken? Hoe kon ze dat vergeten zijn. Haar afspraak van die ochtend was ook zo onverwacht gekomen. Waarschijnlijk had ze er daardoor niet meer aan gedacht. Snel opende ze de deur en liet hem binnenkomen. "Don't worry about it, I'm glad you still came. I missed you. To be fair I also fell asleep again this morning. I had to wake up early because of work." Pas wanneer ze de deur achter zich had gesloten kuste ze hem, zachtjes, elk moment koesterend omdat het zo weer voorbij zou zijn. Roddels verspreidden zich sneller dan een brand in deze stad. Ze waren heus niet het enige ongetrouwde koppel, maar dat nam niet weg dat er een zeker stigma op je lag. Johanna had er wel eens over nagedacht. Ze zou volmondig ja zeggen moest Alec haar ten huwelijk vragen. Het zou dingen een stuk makkelijker maken, maar tegelijkertijd maakte het dingen ook zoveel meer gecompliceerd. Was ze echt al klaar om haar vrijgezellen leven op te geven? Was ze klaar om zich volledig over te geven aan het getrouwde leven, het stichten van een gezin? Haar eigen broers waren nog niet eens oud genoeg om voor zichzelf te zorgen. Zij hadden haar in de eerste plaats nodig. Daarbij ook Alec was continu in de weer voor de Greengates. De regeling die ze hadden getroffen werkte. De spanning die erbij hoorde was op sommige momenten irritant, bijna slopend, maar maakte hun relatie des te opwindend.
"I assume you didn't have the time to eat breakfast? Let me make you something." Ze was op weg naar de keuken toen ze plots halt hield. "On the other hand. I'm not going to bake eggs for just any man. I think you should earn my top-notch breakfast." Ze prutste wat met knopen van haar jurk en wenkte hem haar te volgen naar haar slaapkamer. De uren die ze samen hadden waren beperkt. Ze moest die tijd zo goed mogelijk benutten. Haar broers waren weg, buiten aan het spelen. Meestal zag ze hen pas s'avonds weer terug, maar ze konden net zo goed ieder moment binnenstormen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Hoopvol had Alec voor de deur staan wachten. Het duurde slechts enkele seconde voordat Joe de deur openzwaaide, en in die paar seconde waren er allerlei redenen door zijn hoofd gegaan waarom Joe niet thuis zou zijn of hem niet binnen zou laten. Ze wilden namelijk ongezien blijven voor de buitenwereld en door op een ander moment langs te komen dan afgesproken nam Alec een risico. Maar niets was minder waar zodra Joe de deur opende en toegaf dat ze eigenlijk zelf ook in slaap was gevallen. Op dat moment haalde Alec opgelucht adem en krulde een glimlach rond zijn lippen. ''I missed you more.'' Antwoorde hij terwijl hij naar binnenstapte, en zodra de deur gesloten was vielen ze in elkaars armen. Joe kuste hem zachtjes en teder, en gelijk verlangde Alec naar meer. Hij was dan ook ietwat teleurgesteld eenmaal ze hem losliet en hem voor ging naar de keuken. Hij schudde zijn hoofd, echter kon ze dat natuurlijk niet zien met haar rug naar hem toe. Zijn eerste gedachte was vanmorgen natuurlijk Johanna, voor ontbijt had hij helemaal geen tijd gehad.
Toen ze echter halverwege haar actie staakte en zich naar hem toedraaide begon hij lichtjes te glunderen. ''I can only hope I'm not just any man for you.'' Reageerde hij terwijl hij met Joe in de slaapkamer verdween. Tegen de tijd dat ze haar bed bereikten waren ze beide al half uit de kleren en gleden zijn handen over haar prachtige lichaam.
Het feit dat alles wat ze samen deden in het geheim was, deed hem misschien nog wel meer naar haar verlangen dan anders. Er waren talloze momenten waar hij graag met haar samen wilde zijn, haar aan te raken, en wie weet wat nog meer, maar dat kon niet. Zeker niet in hun positie. En juist daarom waren momenten zoals deze speciaal en kwetsbaar tegelijk. ''So you're home alone, then?'' Vroeg hij tussen het kussen door, om zeker te zijn dat ze niet zomaar onderbroken konden worden. Niet alleen omdat hij hun moment niet wilde verbreken, maar ook omdat hij hun geheim graag geheim wilde houden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld