In the face of war ~ schrijftopic - Forum

Dauntless schreef:

In the face of war
Loudly our fears drum.

(Deze verhaallijn is tot stand gekomen in samenwerking met MotherofFoxes)
Eeuwenlang was het koninkrijk Penumbria machtig en welvarend. De machtspositie van Penumbria was veiliggesteld door het gigantische natuurgebied in het zuiden van het koninkrijk. Het enige natuurgebied waar draken leven. Bijgevolg is Penumbria het enige koninkrijk dat drakenruiters opleidt en zo een groot voordeel heeft tijdens potentiële oorlogen. Dit veranderde echter toen de twee zonen van de koning onderling niet konden beslissen wie de troon zou overnemen. Uiteindelijk kwamen ze zo'n tien jaar geleden tot de consensus het rijk op te splitsen in Oost- en West-Penumbria. De grens kwam onder strenge bewaking. Burgers verhuisden naar het land van de koning die ze steunden. Anderen verhuisden om bij hun familie te kunnen zijn. Het waren en zijn nog altijd woelige tijden. Woelige tijden die niet onopgemerkt bleven door naburige koninkrijken. Geruchten gaan de ronde dat deze koninkrijken een gezamenlijke aanval plannen om het bezit over dit natuurgebied te bemachtigen. De broers hebben daarom besloten een tijdelijke vrede tot stand te brengen. Dit verloopt echter moeizaam. Hoewel de training van de nieuwste generatie drakenjagers nog niet voltooid is zullen zij hun initiatie zo snel mogelijk moeten voltooien en trainen om deel te kunnen nemen aan de nakende oorlog. Dit is waar ons verhaal begint. Het drakengebied bleef altijd een soort grijze zone tussen de twee koninkrijken. In één groep zullen de drakenjagers in opleiding van zowel Oost- als West-Penumbria een driedaagse tocht ondernemen naar de top van de hoogste berg in dit gebied. Deze tocht is niet zonder gevaar. Draken zijn immers moordlustige wezens, zonder de juiste training zullen ze er niet voor terugdeinzen een mens aan te vallen. Toch blijft de grootste uitdaging het einde van de tocht, de sprong in het diepe. De aspiranten zullen in de kliffen van deze berg moeten duiken, zich volledig overgeven aan de draken en hopen opgevangen te worden door die draak die hun gezel zal zijn voor de rest van hun carrière. Hoeveel van hen overleven de tocht? Hoe is de relatie tussen Oost- en West-Penumbrianen? Blij om oude bekende terug te zien of wie weet zijn er oude wonden die opnieuw worden opengehaald?

Korte inhoud
We spelen dus een groep jonge potentiële drakenruiters die hun initiatie ondergaat. Dit terwijl oorlog dreigt de koninkrijken aan te vallen.

Invullijstje

Naam:
Leeftijd:
Innerlijk/geschiedenis:
Naam draak:
Soort draak:
Extra:

Oost-Penumbrianen 3/3
Seaweedbrain ~ Aederyn, p2
Ladybambi ~ Kaida, p3
LilyAllen ~ Adryan, p5

West-Penumbrianen 3/3
Dauntless ~ Orion Langtree, p1
Daynty ~ Nicasia Asra Ferryn, p2
Literacity ~ Maylena 'May' Lorinne, p2

Dauntless schreef:
"Je hebt geen idee wat je aan het doen bent mijn jongen. Draken, besef je wel hoe gevaarlijk die wezens zijn. Ach niet dat preken veel zal uithalen. Je had altijd al meer de neiging juist datgene te doen wat je werd afgeraden. Beloof me alleen een beetje na te denken. Stort je niet zomaar in het gevaar en luister naar de drakenruiters." Zijn moeder hield zijn hoofd in beide handen en keken hem afwachtend aan. Orion had haar beloofd dat hij heus wel op zou letten. Ze moest zich niet zo'n zorgen maken. Hiervoor had hij jaren getraind. De drakenruiters zeiden dan wel dat zelfs na hun training slechts een handjevol van hen het zou halen, maar zo erg kon het toch niet zijn. Waarschijnlijk wilden ze gewoon niet dat iemand er op zichzelf vandoor ging en een draak ving voor al de rest er eentje te pakken had. Hoe dan ook de volgende ochtend was Orion één van de eerste op de verzamelplaats. Hier zouden alle West-Penumbrianen verzamelen en onder begeleiding naar de drakenberg gaan. Daar zouden ze zich samenvoegen met de groep Oost-Penumbrianen. Orion kon niet wachten tot dat moment. Het was gebruikelijk dat de koning de drakenruiters in wording toesprak voor ze vertrokken. Na al die jaren zou hij zijn vader weer terugzien. Zou hij hem herkennen? Het was lang geleden voor ze elkaar voor het laatst hadden gezien. Orion zelf was gedurende die periode veel veranderd en als koning zag je elke dag vast een heleboel nieuwe gezichten. De teleurstelling was op zijn gezicht te lezen toen ze de groep Oost-Penumbrianen net buiten de stadsmuren tegemoet zagen komen. De koning was nergens te bespeuren. Blijkbaar waren er belangrijkere zaken dan de toespraak. "Wel waar wachten we dan nog op, laten we vertrekken!" zei hij opgetogen en lichtelijk gefrustreerd.
"Niet zo gehaast Langtree." Lilith de drakenruiter die de West-Penumbrianen begeleidde hield hem tegen. "Laten we eerst nog een laatste keer over de veiligheidsmaatregelen gaan. Jullie denken misschien dat jullie voorbereid zijn, maar wat jullie te wachten staat is iets waar geen enkele hoeveelheid training je echt klaar voor kan stomen." De vrouw verhief haar stem. "Ik wil dat jullie naar de persoon links van je kijken en daarna naar de persoon rechts van je. Het is heel goed mogelijk dat deze binnen enkele uren dood is, opgegeten, verkoold, te pletter gestort. Enkel zij met het hoogste reactievermogen, de sterksten, de slimsten, de best aangepasten weten de top van de berg te bereiken en zelfs dan moet je nog gekozen worden. Nu is jullie laatste kans om te weigeren. Zij die willen kunnen nu nog terugkeren."