schreef: Afia Rosé Vincent De eerste schooldag is gek, vooral omdat ik hiervoor altijd al op dezelfde plek heb gewoond. Maar voor mijn ouders was dit de nieuwe plek geworden, na mijn fout mijn oh zo stomme fout. Ik haat mijzelf erom, want ik had het moeten zien aankomen. Ik had het gewoon moeten weten, niemand is te vertrouwen met die dingen. Ik kijk op als ik word afgezet door mijn vader en hij me een fijne dag wens en nog een keer verteld dat hij me niet komt ophalen. Ik knik kort en stap naar buiten toe, ik glimlach naar hem en zwaai kort. Ik zou willen dat ik mijn eigen auto heb, want nu heb ik het idee dat iedereen me aankijkt. Omdat we nog niet zo lang in Beacon Hills wonen ken ik nog niemand, ik woon hier nu bijna 2 weken. Zo lang hebben we erover gedaan om ergens anders te gaan wonen, een goede plek uit te kiezen. Ik neem een diepe tuig adem en kijk voor me uit. Ik wil niet gepest worden, want dan sta ik niet in voor mijn eigen acties. En omdat ik al zo gespannen ben zal het niet lang duren voordat ik uit mijn vel spring. Ik heb mijn papieren in mijn tas zitten en loop naar de administratie toe, ik leg ze hier neer bij de receptioniste en ik kijk in de reflectie naar mijn outfit. Ik ben gewoon langs winkels gegaan en heb gekeken wat goed stond, want hier is de mode heel anders dan waar ik vandaan kom. Ik heb een skinnyjeans aan met gaten en een shirt wat iets korter is waardoor er een klein stukje van mijn buik zichtbaar is en op het shirt staat een wolf. Ik heb ook een beetje gekeken naar mijn make-up met een beetje mascara en eyeliner. Ik heb mijn haren in mijn vaste vlecht. Ik kijk op als ik de vrouw hoor praten maar besef dat ze bij de kastjes verderop staat te praten tegen iemand anders. Ik kijk weer weg en volg via de reflectie een paar mensen die langs lopen. Ik haal diep adem en ik kijk voor me uit als ik de sleutels krijg van mijn kluisje en er word verteld dat daarin alles ligt en ze legt uit waar ik als eerste heen moet. Ik knik en bedank haar en loop naar mijn kluisje toe en ik pak hier mijn rooster uit en zie dat ik als eerste Geschiedenis heb. Ik pak het boek hiervoor en voor nog een paar andere lessen, maar gelukkig zijn de boeken niet zwaar. Hoewel het voor andere mensen misschien wel zwaar zou zijn. Ik ben als de eerste bij het lokaal en stel me voor aan de leraar en ga ergens in het midden zitten mijn benen over elkaar heen. Ik open mijn boek vast en kijk naar buiten toe waar nog veel mensen staan.
Isaac Het was weer eens zover, ik werd opgesloten in de kist. Omdat ik iets niet gedaan had, volgens mijn vader. Ik weet zeker dat ik het wel heb gedaan maar voordat ik wat kon zeggen was ik al geslagen en opgesloten in de kist. Omdat ik hier nu al minimaal een paar uur zat word mijn ademhaling wat gejaagder, ik wil eruit. Een angstaanval overspoelt me en ik begin te schreeuwen en tegen de zijkanten van de doos aan te trappen. Het lijkt niet lang te duren maar dan gaat de kist open en word ik eruit gelaten, ik schrik in eerste instantie van het licht wat naar binnen komt. Ik heb hier een nacht gezeten. Ik veeg de tranen uit mijn ogen en kijk op in de boze ogen van mijn vader die meld dat ik eruit mag omdat ik naar school moet. ik stap hier meteen uit en loop naar boven toe zonder wat te zeggen, bang dat ik weer de kist in moet. Ik kleed me boven snel om maar niet voordat ik de grote blauwe plek die die op mijn rug zit. Ik probeer er zo normaal als mogelijk uit te zien en ik zucht zachtjes als ik de wallen onder mijn ogen zie, ik heb namelijk niet geslapen. Lekker dan. Ik loop naar beneden toe en pak snel een broodje met wat erop uit de koelkast en loop naar buiten toe. Ik begin met het lopen naar de school toe denkend aan wat ik nog meer fout doe, ik wil namelijk niet weer opgesloten worden. Dit is al lang aan de gang, al sinds mijn broer Camden niet meer terug is gekomen na een dienst in het leger. Dit werd blijkbaar te veel voor mijn vader, wat het moeilijk voor mij maakt. Ik mis hem ook maar uit het gelukkig op een andere manier. Ook niemand die weet dat er aan de hand is, zelfs Lela niet. Hoewel ze al lange tijd mijn beste vriendin is wil ik het haar niet vertellen, en alleen mijn beste vriendin is ze niet, ze betekend namelijk zoveel meer voor mij. Ik heb zelfs een enorme crush op haar, al heel lang. Niet dat ze dat weet. Als ik op school aankom zie ik haar al staan en ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel en vraag dan ''en hoe gaat het met jou?'' terwijl ik haar loslaat.
OrpgAccount schreef: Lela Ik geef mijn pleegmoeder een dikke kus voor ik de deur uitstap. "Ohja ik ben vanavond niet thuis, ik heb avonddienst, vertel jij het Scott?" Vraagt mijn moeder me, ik knik en zwaai waarna ik wegloop naar school. Maandag, niet perse mijn lievelingsdag maar ik vind het ook niet erg dat ik weer naar school moet. Vooral na dit weekend, Stiles kon maar niet ophouden over de Hales, mijn biologische familie. Het stoort me dat hij me van alles vraagt en telkens ook echt antwoord verwacht terwijl ik het hem vaker heb verteld, ik herinner me niks over mijn familie en ben niet zoals Scott een weerwolf. Ik wil er helemaal niets mee te maken hebben, begrijpen ze dan niet dat het gevaarlijk is waar ze zich mee bezig houden? Dat Scott gebeten is was niet zijn fout, maar als hij ooit in de problemen komt zoals mijn familie kwam dan zal het zeker zijn fout geweest zijn. Maar natuurlijk wilt niemand naar mij luisteren, ik zucht diep als ik het schoolplein oploopt en ik Scott en Stiles weer druk zie praten. Net wanneer ik ze wil groeten word ik omhelst. "Isaac!" Groet ik mijn beste vriend, meteen ontstaat er een grote glimlach op mijn gezicht. "Met mij gaat het goed, en met jou? Je ziet er moe uit." Merk ik bezorgd op, hij heeft grote wallen en zijn haar ziet er niet uit. Ik probeer zijn haar een beetje in model te brengen maar trek snel mijn handen terug als ik mij besef dat het er misschien raar uit ziet. "Sorry.'' Lach ik ongemakkelijk.
Scott "Heeft je vader nog iets gezegd over gisteren?" Vraag ik aan Stiles terwijl ik mijn fiets op slot zet. "Gisteren?" Vraagt hij. "Ja gisteren, toen we vastzaten in de school en de alphaweerwolf probeerde iedereen te vermoorden? Kom op Stiles." "Ohhh, ik dacht dat we er niet over zouden praten in het openbaar?" Ik zucht diep, soms kan ik hem echt niet serieus nemen. "Geef gewoon antwoord." "Nee, hij heeft er niets over gezegd, het is wel een wonder dat de school gewoon open is, ik dacht dat we wel vrij zouden krijgen door het overlijden van de conciërge." Hij heeft gelijk, zelf vind ik het ook raar maar blijkbaar doen ze alsof er niets gebeurt is gisteren. Misschien is het wel beter, als iedereen wist wat er was gebeurt zou iedereen zich druk gaan maken. "Heeft Allison nog met je gesproken?" Vraagt Stiles, ik schud mijn hoofd. Ze vertrouwt me niet meer na gisteren en wilt niets meer met me te maken hebben. Samen lopen we het schoolgebouw in en lopen naar het lokaal, zodra ik binnenkom zie ik een nieuwe gezicht. Ik kijk Stiles vragend die mij weer vragend aankijkt, ik had niets gehoord over een nieuwe klasgenoot. Ik kijk toe hoe Stiles naast haar gaat zitten en zich voorstelt, ik loop er achteraan en ga naast Stiles zitten. "En dit hier is mijn beste vriend Scott." Ik glimlach naar het meisje, die glimlach verdwijnt echter weer snel als ik haar geur op pik. Ieder mens heeft een andere geur en nadat ik gebeten ben en een weerwolf ben kan ik goed onderscheid maken tussen mensen doormiddel van geur, maar haar geur komt bekend voor. Het stoort me dat het zo bekend voorkomt maar dat ik geen idee heb van waar, haar gezicht komt namelijk helemaal niet bekend voor en als het goed is komt ze ook helemaal niet uit Beacon Hills.
@Aurorae99
Account verwijderd
schreef: Afia Ik zit eigenlijk voor me uit te staren, ik moet deze dag doorkomen. Ik moet mijn best doen om niet op te vallen, welke dag dan ook. Ik moet nog een paar jaar en dan ben ik van deze school af. Maar telkens als er iemand binnen komt vang ik geuren op, ik vang geuren op die bijna emoties uitstralen. Een zure geur voor afkeer of walging, een zoete geur van iemand die verliefd is en ga zo maar door. Daarom dat het me ook verrast als ik een geur ruik die ik nog niet eerder heb geroken, ik kan hem ook niet snel plaatsen misschien wel dominantie? Ik zou het niet weten aangezien ik het nog nooit geroken heb. Ik ben zo aan het nadenken over de geur dat ik opschrik als ik de stoel naast me voel en hoor bewegen en een jongen met kort haar komt naast me zitten en begint meteen een praatje met me waardoor ik me al snel ontspan. Hij komt aardig over, hij stelt zich voor als Stiles gekke naam. Ik wil net antwoorden als er een andere jongen naar ons toe komt en meteen word de geur sterker, dat is de jongen. Ik glimlach wel naar hem, ik moet niet te snel wantrouwen. Ik zeg dan ''ik ben Afia'' en ik glimlach naar beiden. Ook al valt de glimlach van de jongen weg, zit er iets tussen mijn tanden? Ik ga hopelijk ongemerkt met mijn tong over mijn tanden heen maar voel niks zitten. Stiles vraagt om de stilte te doorbreken waar ik vandaan kom waardoor ik antwoord ''Oklahoma'' en hij begint meteen met vragen hoe het er was. De jongen naast hem komt iets stiller over, mysterieus. Hij werkt een beetje op mijn zenuwen hierdoor, niet omdat ik hem niet mag maar omdat Jamie ook zo stil was op het begin. Ik antwoord dat het een stuk warmer was daar dan hier waardoor Stiles begint te lachen. Ik glimlach kort naar hem en probeer iets te ontspannen maar dit lukt niet, niet zo goed als ik zou willen tenminste. Waardoor ik misschien een beetje stijfjes overkom.
Isaac Door haar knuffel terug krijg ik een kleine druk op de blauwe plek op mijn rug waardoor ik mijn adem snel laat ontsnappen. Ik grijns dan als ze wel zo blij is om me te zien, maar mijn blik valt al snel op de jongens voor me. Scott en Stiles, die hebben een geheim. Ik zie het omdat ik er zelf ook een heb, ik kijk weer terug naar Lela en ik zeg dan ''mooi, en met mij ook. Ik heb alleen niet zo lekker geslapen'' en ik haal mijn schouders op als teken dat het niet erg is. Ik geniet van haar aanraking als ze met haar handen door mijn haren heen gaat en ik doe kort mijn ogen dicht en laat haar rustig haar gang gaan. Ik kijk pas weer naar haar als ze sorry zegt en zeg dan met een lachje ''is niet erg, het was erg rustgevend'' Ik sla mijn arm rond haar schouder en begin met lopen naar binnen. Gelukkig staan onze kluisjes dicht bij elkaar en kunnen we er samen naar toe lopen. Ik weet dat mensen denken dat we een koppeltje zijn maar dat zijn we niet, gewoon beste vrienden. Ik ben er ook nog hartstikke blij mee dat ik haar mijn beste vriendin kan noemen. Ik vraag dan aan haar ''hoe was je weekend?'' ik had dit weekend veel oefening voor Lacrosse aangezien ik nieuw ben bij het team. Ik wil wel mijn waarde laten zien, hierdoor dat ik haar niet gezien heb. En omdat ik een paar uur opgesloten heb gezeten in de kist. Ik krijg een rilling als ik daaraan denk en ik probeer het niet te laten merken door gewoon door te gaan met mijn boeken pakken, ik vraag dan aan haar ''heb jij je huiswerk gemaakt? Ik namelijk niet'' Want dan zou ik het nog snel kunnen overschrijven.
OrpgAccount schreef: Lela "Het was verschrikkelijk saai, vooral nu mijn beste vriend geen tijd meer voor me heeft." Antwoord ik grijnzend. "Grapje ik ben super trots op je, ookal vind ik het fijner om niet de hele dag genegeerd te worden op Whatsapp." Ga ik verder. Ik wist dat Isaac het druk zou hebben door zijn trainingen nu hij nieuw is in het lacrosse team, Scott had het ook heel erg druk toen hij nieuw was maar een simpele berichtje is niet teveel gevraagd toch? Isaac is mijn enigste echte vriend, dat maakt het vervelender als hij het te druk heeft met andere dingen. Ik heb natuurlijk Scott en Stiles en ik kan het prima vinden met Allison maar die ken ik ook weer via Scott. Misschien moet ik me maar meer gaan open stellen voor andere, ik wil Isaac ook niet van zijn nieuwe verplichtingen houden. Het ding is juist, ik heb niet echt de verlangen om andere te leren kennen en nieuwe vrienden te maken. Isaac en ik begrijpen elkaar, we hebben nooit ruzie en kunnen gewoon super goed overweg. Soms verlang ik meer van Isaac dan onze vriendschap, ik ga niet ontkennen dat ik hem super knap vind en mezelf soms betrap met te lang staren naar hem. Het is echter duidelijk dat hij niet zo over mij denkt en als ik niet meer dan een vriendschap kan hebben met hem moet ik maar tevreden zijn dat we tenminste beste vrienden zijn. "Hier, we willen niet dat je moet nablijven doordat je je huiswerk niet afhebt." Antwoord ik op zijn vraag en geef hem het huiswerk. "In ruil daarvoor nodig je me binnenkort weer eens bij je thuis uit, dan houden we een filmavond zoals we eerst altijd deden, deal?" Vraag ik.
Scott Sinds mijn transformatie ben ik heel voorzichtig geworden met mensen, vooral nieuwe mensen. Naast Stiles en Lela weet niemand ervan, het liefst wilde ik het Lela niet eens vertellen vooral door haar geschiedenis met de Hale's, ze is er immers een van. Toen Stiles en ik er achter kwamen dat Derek een weerwolf was waren we overtuigd dat Lela er ook een is, wat niet zo bleek te zijn. Toen ze erachter kwam maakte ze al snel duidelijk dat ze er niets mee te maken wilde hebben, ze vertelde me ook dat ik niemand kon vertrouwen, helemaal niemand. Zij weet hoe fout het kan gaan het is daarom ook niet raar dat ik niet zoals Stiles gelijk op nieuwe gezichten afstap. "Oklahoma?" Vraag ik, dat is een heel eind hiervandaan. "Waarom ben je eigenlijk verhuist?" Vraag ik met een neppe glimlach, ik kan meer uit haar krijgen door mij vriendelijker op te stellen zoals Stiles dat doet. Als ik meer over haar te weten kan komen weet ik ook straks als ik haar zo ver mogelijk uit mijn buurt moet houden of als het prima is om haar in de buurt te hebben. Ik heb al eerder een fout gemaakt door bevriend te worden met Allison, het was een shock om erachter te komen dat haar familie een jagersfamilie is en het mogelijk op mij gemunt hebben.
@Aurorae99
Account verwijderd
schreef: Afia Ik word een beetje ongemakkelijk van de jongen naast Stiles, ik schuif hierdoor een beetje nerveus heen en weer op mijn stoel en ik kijk kort in mijn boek totdat hij vraagt waarom we hierheen zijn verhuist. Ik bijt kort op mijn onderlip en besluit dan een deel van de waarheid te vertellen ''mijn moeder kwam te overleiden waardoor ik en mijn vader daar weg wilden. Het was namelijk nogal onverwachts'' Ik wend mijn blik weer af en hoor een geluid naast me en zie dat Stiles, Scott een por geeft alsof hij wilt zeggen dat het te direct was. Ik besluit hier niet op te reageren want ik zou het niet moeten horen. Ik sla mijn benen over elkaar heen en zeg dan ''dus daarom dat we verhuist zijn, dit was de enige plek waar mijn vader gestationeerd kon worden'' weer een leugen maar dat is niet erg. Ik kan het toch niet vertellen. Mijn moeder werd gepakt toen we onze spullen aan het inpakken waren om weg te gaan, ze was even iets halen bij een winkel of aan het pinnen, ik weet niet zeker waardoor het gebeurde. Waarom ze was weggegaan, maar mijn vader heeft dit nooit als mijn schuld gezien maar ik zeker wel. Ik heb het gen ook van mijn moeder, mijn vader weet ervan af maar weet nog niks verder, hoe hij me kan helpen bijvoorbeeld. Mijn vader werkt als een techneut bij een aardig groot bedrijf nu, zodat het kan lijken alsof hij overgeplaatst is. Gelukkig zat dat bedrijf daar ook in de buurt dus kon het makkelijk, of dat hoop ik tenminste. Ik hoop niet dat hij verder vraagt, want de tranen staan al in mijn ogen. Ik knipper ze snel weg en hou mijn blik op het boek gevestigd
Isaac Ik grinnik zachtjes als ze zegt dat het saai is nu ik geen tijd meer voor haar heb, ik zeg dan pruilend ''sorry'' tegen haar. Alleen als ze over mijn telefoon begint antwoord ik ''mijn vader heeft hem afgepakt, ik heb straf gekregen. Je weet hoe hij is'' in werkelijkheid heeft hij hem kapot geslagen na het moment dat ik thuis kwam met het feit dat ik huiswerk heb. Het liefste heeft hij dat ik alleen maar bezig ben met lacrosse want in zijn ogen is dat mijn toekomst hoewel dit niet zo is. Ik zucht zachtjes, ik wil niet tegen haar liegen maar wil niet dat ze zich zorgen over mij maakt. Soms lijkt het al alsof ze zoveel problemen aan haar hoofd heeft. Ik wil haar niet nog meer zorgen geven en ergens schaam ik me ook, ik zou hem makkelijk omver kunnen lopen. Als ze haar huiswerk aan me geeft druk ik een kus op haar wang en zeg dan ''Dankje, dankje, dankje'' en ik maak mijn kluisje dicht en ik knik als ze zegt dat ze weer een filmavond wilt houden en zeg dan ''gaan we zeker doen'' En ik begin met lopen naar de les. We hadden nu geschiedenis met Scott en Stiles, soms hadden we lessen samen en soms ook weer niet wat opzicht wel leuk was. Ik ken hun via Lela en kan wel oké met ze opschieten, alleen hebben ze geheimen en dat weet ik zeker. Ik loop naar het lokaal toe met Lela en zie een nieuw meisje zitten en zoals verwacht zit Stiles naast haar. Ik loop naar de plek achter hun en stel me voor aan het meisje die niet al te vrolijk kijkt. Wat was hier gebeurt? Ze stelt zichzelf voor als Afia en kijkt daarna weer snel naar voren toe. Ik kijk vragend naar Scott toe om te vragen wat hier gebeurt is.
OrpgAccount schreef: Lela Mijn wangen beginnen te gloeien als hij me een kus op mijn wang geeft, glimlachend loop ik hem achterna naar het geschiedenislokaal. Ik probeer de gedachte aan meer weg te stoppen, het was een vriendschappelijke kus, hij was gewoon blij dat hij niet in de problemen zal komen door het huiswerk, niets meer. Ik bijt gefrustreerd op mijn onderlip, waarom moest hij dat ook doen? Heeft hij niet door watvoor effect zulke kleine dingen op mij hebben? Het nieuwe meisje viel me niet eens op tot ik naast Isaac ging zitten en hij zich voorstelde aan het meisje. "Hey, ik ben Lela." Stel ik mijzelf voor. Ik gaf het nieuwe meisje verder niet veel aandacht, misschien kan ik haar wel na de les beter leren kennen, ze ziet er aardig uit. Het lijkt me vervelend om midden in het jaar naar een nieuwe school te moeten, het ziet er ook niet echt uit alsof ze zich op haar gemak voelt. Als ik naar Isaac kijk zie ik hem vragend naar Scott kijken, die zijn schouders ophaalt. "Wat is er gaande?" Vraag ik fluisterend aan Scott. "Heel misschien heb ik een paar vragen gesteld die mij niet aan gaan." Ik verberg mijn gezicht in mijn handen, iedereen weet dat de enigste persoon die weg kan komen met te veel vragen stellen Stiles is.
Scott Ik begrijp nog steeds waarom het zo erg was, Stiles vraagt altijd van alles en het loopt nooit fout maar nu vraag ik een keer iets en lijkt iedereen wel boos omdat er een negatief antwoord uitkwam. Ik wist toch ook niet dat ze door haar moeders overlijden naar beacon hills verhuisde. Oke misschien was het stom van me, en moest ik het vragen stellen maar gewoon aan Stiles over laten en moest ik meer de tijd nemen. Afwezig staar ik voor mij uit, de les duurde nu al weer telang naar mijn gevoel. Wanneer dan eindelijk de bel gaat ben ik de eerste die opstaat, ik ben echter niet de eerste die het lokaal verlaat. Ik wacht tot de andere weg zijn en loop dan naar Afia. "Afia toch?" Vraag ik. "Ik wilde sorry zeggen, het is allemaal een beetje een verassing, we wisten niet dat er een nieuwe leerling zou komen en ik was om heel eerlijk te zijn gewoon benieuwd naar je." Leg ik uit. "Dus nogmaals, het spijt me." Dit keer glimlach ik oprecht.
@Aurorae99
Account verwijderd
schreef: Afia Ik ontmoet nog 2 mensen, een jongen genaamd Isaac en een meisje genaamd Lela die allebei ook Stiles en Scott lijken te kennen. Natuurlijk hoor ik de fluistering, alsof ik het niet zou horen. Maar dat laat ik natuurlijk niet merken, ze zijn de eersten die aardig tegen me doen. En dat waardeer ik al enorm, want het is zo enorm ongemakkelijk om hier te komen als enige. Ik ben ook echt de nieuweling, dus echt fijn is het niet om hier te zijn. Ik let op tijdens de les en volg hem ook aangezien ik ook gewoon het goed wil doen op school, ik kijk op als de bel gaat. De les is snel voorbij gegaan. Ik pak mijn spullen rustig in en sta op en dan begint Scott te praten en een kleine glimlach ontstaat rond mijn lippen, ik had het niet verwacht dat hij sorry zou zeggen voor dit. Ik antwoord dan ook "no worries, je kon het niet weten. Ik ben blij dat het op tafel ligt want het is ook zo ongemakkelijk als ik het zomaar moet vertellen" Ik weet niet wat het is met de jongen voor me maar zijn geur kan ik echt niet plaatsen en door zijn opmerking dat hij benieuwd naar me is laat me toch een beetje blozen, wat gek is want snel bloos ik niet. Ik bijt kort op mijn onderlip en vraag dan om het onderwerp te veranderen "welke les heb je nu?" Want dan zouden we samen naar het lokaal kunnen lopen. Natuurlijk merk ik dat zijn vrienden bij de deur op hem aan het wachten zijn net zoals een pack zou doen. Niet zo denken, spreek ik mijzelf toe in mijn hoofd. Ik mag niet zo denken, ik weet dat het zo werkt maar dit zijn normale mensen dus hopelijk hoef ik me geen zorgen te maken. Ik sla mijn tas over mijn schouder heen en wacht rustig op zijn antwoord. Ik had namelijk geen haast.
Isaac Onder de les ben ik meer bezig met het huiswerk overschrijven dan met wat anders, maar natuurlijk hoor ik Scott zijn antwoord ook. Ik rol kort met mijn ogen, het zou ook wel eens niet. Maar ergens vind ik het ook wel grappig, Scott die benieuwd is naar iemand. Ik heb het zelf nog niet echt meegemaakt, we dachten allemaal dat Allison zijn aandacht had getrokken maar die bleken ook alleen maar vrienden te zijn. Hierdoor dat ik om me heen kijk en ik merk dat ze er niet is vandaag, misschien is ze ziek? Iedereen is wel een keertje ziek, ik soms als mijn vader me een blauw oog geslagen had. Maar nu kan ik dan wijten aan de training dus heb ik geen excuus om alleen thuis te zijn. Dan voel ik me namelijk het prettigst, als ik alleen thuis ben. Ik heb dan alle ruimte en kan mijn eigen ding doen, wat ik fijn vind. Ik vraag dan aan Lela "kom je vandaag weer kijken bij de training?" Ik vind het wel altijd leuk als ze komt kijken want dan sloof ik met net wat meer uit om mijn best te doen, ik ben zeker niet zo goed als Scott maar ik ben aardig goed. Als ik het zelf mag zeggen natuurlijk. Ik kijk op als de bel alweer gaat en pak mijn spullen, ik had nu de les wiskunde. Mijn favoriete les, ik kan elke keer weer in slaap vallen als ik daar ben. Omdat ik er niet goed in ben en de moeite er niet voor doe, en dan nog de saaie stem van de man die het geeft. Het is eigenlijk een ideale les om mijn slaap in te halen, want ik ben moe. Dit uit zich ook in het gapen wat ik vaker doe dan normaal op een maandagochtend, het is eigenlijk een beetje vernederend. Ik sta op en sla mijn tas over mijn schouders heen en geef Lela haar huiswerk terug en zeg dan "bedankt nogmaals voor je huiswerk, je hebt me gered"