Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG]*All that you are is all that I'll ever

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

*All that you are is all that I'll ever need.

Le moi:

Guinevere Harlow MacDyer
21 years old
Daughter of Duke MacDyer

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael - 24

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Een zachte zucht rolde er over de lippen van Guineviere. Vandaag was voor de blondine de dag. De dag waar ze al weken tegenop keek, stond nu eindelijk voor de deur. Ze had er alles behalve zin in, maar de blondine wist dat ze geen keus zou hebben. Vandaag zou Guineviere vertrekken naar het koninklijke paleis, waar ze voor goed in zou trekken. Haar vader, duke MacDyer, had een deal weten te sluiten met de koning van het land. In ruil voor zijn land zou hij overspoeld worden met rijkdom en de bescherming van het koninklijk huis. Daarbij zou zijn enige dochter moeten trouwen met de zoon van de koning. Michael. Vele jongen meiden zouden een moord doen om in haar schoenen te staan. Aanstaande koningin. Welk jong meisje wilde dit nu niet?
Guineviere wist niet zo goed wat ze hier van moest vinden. Trouwen met iemand wie ze een enkele keer ontmoet had? Iemand met wie ze amper gesproken had. Nee, dat zag ze eigenlijk niet zitten, maar ze wist dat ze geen keus had. Ze zou naar haar vader moeten luisteren en dit is wat haar vader wilde. Haar vader dacht dat hij hier goed mee deed. Hij dacht dat Guineviere dit wilde. Dat ze stond de springen om met de kroonprins te trouwen, maar dat was het laatste wat ze wilde. Ze had veel liever een normaal leven gehad. Maar dat zat er nu niet meer in. Ze wilde niet ondankbaar klinken, maar een leven als prinses en later als koningin was niet voor haar weggelegd. Het was iets waar ze dus liever niet aan dacht. Al wist ze dat ze er niet onderuit kon komen.
De blondine draaide zich nog een keer om in haar bed en opende haar ogen op het moment dat er op de deur werd geklopt. Een kleine gaap ontsnapte er uit haar mond, voor ze begon met spreken. "Binnen" zei ze luid en duidelijk. De deur werd geopend en Alexandria stapte naar binnen. Haar persoonlijke hofdame en degene wie met haar mee zou gaan naar het koninklijke paleis, zodat zij haar werk kon blijven vervullen. Guineviere kon het niet laten om naar haar te glimlachen, terwijl ze zich overeind duwde uit haar bed. "Goedemorgen, het is tijd om uw klaar te maken mejuffrouw"was wat ze zei. Guineviere knikte, gooide de dekens van zich af en stapt uit bed. Haar ouders hadden voor deze gelegenheid een jurk laten maken. Dat was ook hetgeen wat ze aan zou trekken.
Het duurde dan ook even voor het meisje klaar was. Haar haar was inmiddels gedaan en haar jurk werd op dit moment dicht gedaan. Het had even geduurd, maar ze wist dat ze er goed uit moest zien voor de officiële kennismaking met de koninklijke familie. Haar ouders zouden met haar mee gaan en zouden een nachtje of twee blijven. Daarna zouden ze pas terugkeren wanneer het gezelschap zou trouwen. Dat zou pas over een aantal maanden zijn, zodat de twee eerst nog even hadden om elkaar beter te leren kennen. Een zachte zucht rolde er opnieuw over haar lippen heen.
Op het moment dat Guineviere klaar was, draaide ze zich om naar Alexandria. Alexandria was al heel lang haar persoonlijke dienstmeisje en al een tijdje in dienst van de familie. De twee waren van dezelfde leeftijd en ondanks dit niet mocht, kon ze het goed met haar vinden. "Bedankt. Rust maar wat uit voordat we gaan"verzekerde ze haar. "Dank u, mejuffrouw" was haar antwoord, voor ze zich omdraaide en vertrok. Guineviere maakte aanstalten om naar de ontbijtzaal te gaan. De laatste keer dat ze in haar vertrouwde huis zou ontbijten. Na het ontbijt zou het gezelschap vertrekken naar het koninklijk paleis. Al haar bezittingen waren in de weken ervoor al ingepakt en gisteren in de koetsen ingeladen, zodat alles vanochtend gereed zou zijn voor vertrek. Het zou een lange rit worden, waardoor ze eind van de middag a begin van de avond bij het koninklijk paleis aan zouden komen. Nog iets waar ze tegenop keek.
Ze zette die gedachten van haar af en stapte vervolgens de ontbijtzaal in waar ze haar ouders aantrof. "Mijn meisje. Je ziet er prachtig uit" riep haar vader uit. Haar moeder knikte instemmend. "Prachtig"voegde ze daar aan toe. "Dank u, moeder. Dank u, vader"antwoordde ze, voor ze aan tafel plaats nam en stilletjes aan haar ontbijt begon.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael licht rustig te slapen wanneer er op de deur wordt geklopt. Hij wordt er wakker van maar hoopt dat als hij niet reageert ze hem gewoon laten verder slapen. Hij merkt echter snel dat dat niet zal gebeuren wanneer er nog een tweede en derde keer wordt geklopt. 'Ja?', vraagt hij nog wat slaperig waarna de deur opengaat en zijn adviseur, Philip, binnenkomt. 'Sorry dat ik u stoor, mijnheer. Uw moeder en vader hebben gevraagd of u met hen wilt komen dineren. Er moeten nog wat zaken besproken worden voor..' Hij maakt zijn zin niet af en wacht op Michaels reactie. 'Ik kom eraan, bedankt Philip', zei hij met een knikje waarna Philip de kamer verliet. Een kleine zucht verliet Michaels lippen en nog even legde hij zich neer op bed. Het beloofde een spannende dag te worden. De vrouw waarmee je zou gaan trouwen kwam niet elke dag zomaar het kasteel ingewandeld. Het was iets raars wat er zou gaan gebeuren. Michael had wel verwacht dat het ooit zou gaan gebeuren. Zo ging het altijd hier op het kasteel. Zijn vader en moeder waren ook niet uit liefde getrouwd, zo ging het hier in deze kringen. Je had al geluk als je wat kon opschieten met de partner die er voor je gekozen werd en anders, ja dan had je maar pech. Ergens had hij ook verwacht dat hij wat meer tijd zou krijgen maar doordat zijn vader opeens zo ziek was geworden en er sneller op achteruit ging vond hij het belangrijk om dit alles al in gang te zetten. Zo kon de dame waarmee hij zou trouwen al wat wennen aan het leven in het kasteel, kon het uitgebreid aan iedereen bekend gemaakt worden dat de 2 zouden trouwen, en zo was er genoeg tijd voor de 2 om elkaar te leren kennen. Michael was er tot vandaag nog niet echt mee bezig geweest. Hij hoopte gewoon dat hij het met haar zou kunnen vinden. Niet dat er liefde aan te pas moest komen, dat was bijzaak in dit soort huwelijken, maar hij wou gewoon op een normale manier met elkaar kunnen omgaan. Ze moesten nu eenmaal de rest van hun leven met elkaar doorbrengen en dat is niet niks.

Na een tijdje besluit Michael dan toch maar op te staan. Zijn vader zou snel ongeduldig worden, zeker op een dag als deze en dat was niet goed voor zijn gezondheid. Het ging niet goed de laatste tijd en Michael wou er dan ook alles aan doen om het zijn vader zo comfortabel mogelijk te maken. Hij had hevig geprotesteerd bij het idee van een huwelijk, daar was hij niet klaar voor, maar uiteindelijk had hij zich erbij neergelegd en zou dit tot een goed eind brengen. Voor zijn vader. Hij waste zich en kleedde zich om in de kleding die voor hem was klaar gelegd. Op dagen als deze mocht het nog wat chiquer zijn dan normaal. Niet dat Michael dat echt nodig vond maar zijn ouders en de andere mensen hier in het kasteel wel dus hij deed maar gewoon mee met het hele spel. Nadat hij zich heeft klaargemaakt verlaat hij zijn kamer en vervolgt zijn weg richting de eetkamer waar zijn ouders alvast klaar zaten. 'Goeiemorgen lieverd', hoort hij zijn moeder zeggen. Daar zat ze dan, met een mega glimlach op haar gezicht. Het maakte Michael blij om haar zo gelukkig te zien op dit soort dagen. Hij glimlachte terug en zette zich aan tafel. Rustig begon hij te eten. Het zou wennen worden, niet meer gewoon met 3 zijn. Altijd rekening met iemand moeten houden, want zo ging dat nu eenmaal in een huwelijk. Je moet rekening houden met elkaar om dat te laten slagen en dat klonk moeilijk. Lange, serieuze relaties had Michael nooit gehad. Dat was ook moeilijk in deze levensstijl en zijn ouders verboden het meestal gewoon. Meisjes profiteerden van hem en vaak ging het meer om de titel die erbij kwam dan om hem. Misschien dat hij zich daarom vaak ook afsloot ervoor. Hij had niet echt vertrouwen in de liefde. Wanneer zijn vader begint over wat er vandaag te wachten staat zucht Michael even. 'Vader, kunnen we het daar later over hebben', zegt hij waarna hij verder eet.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

De blondine raakte steeds meer verstrikt in haar eigen gedachten, waardoor ze nauwelijks haar eten weg kreeg. Er zat een knoop in haar maag, waardoor ze geen hap door haal keel kreeg. Guineviere gaf het na een aantal happen op en schoof haar bord van zich af. Ze nam haar beter vast en nam een grote slok. Een zucht rolde er over haar lippen heen, terwijl ze haar glas weer neer wist te zetten. "Wat is er meisje, je bent zo stil deze morgen"sprak haar vader uit. Guineviere dwong zichzelf om te glimlachen, voor ze een blik naar haar vader wierp. "Niks, vader. Ik moest denken hoe deze dag zal gaan verlopen. Hoe mijn leven er vanaf nu uit zal gaan zien"biechtte ze op. Al wist ze zeker dat haar vader dit op een positieve manier op zou vatten, in plaats van de negatieve manier. De manier waarop het meisje dit bedoelde. Zoals ze verwacht had, kwam er een tevreden glimlach rond zijn lippen te staan. "Maak je niet druk, meisje van me. Alles is tot in de puntjes geregeld. Jij hoeft je nergens druk om te maken. Je leven wordt vanaf nu alleen maar beter. Dat beloof ik je"wist hij uit te brengen. Haar moeder knikte instemmend. Ze had ze in geen tijden zo gelukkig gezien. Hoe kon het ook. Guineviere zou de volgende koningin van het rijk worden. De machtigste vrouw in het hele land. Wie wilde dit nu niet? Je zou wel gek zijn.
Toch was het iets waar ze nog steeds niet aan gewend was. Ze wist dat ze iemand van een goede status zou moeten trouwen. Zo ging het nu eenmaal voor iemand van haar status. Maar dat het haar vader gelukt was om haar uit te huwelijken aan de kroonprins. Nee, dat was iets wat ze niet verwacht had. En ze wist simpelweg niet hoe ze hier over moest denken. En dat liet haar toch iets wat ellendig voelen, als ze heel eerlijk mocht zijn. Al wide ze dat niet laten merken tegenover haar ouders. Nee, ze had haar ouders nog nooit zo trots gezien en ze wilde dit niet verpesten. Daarom hield ze dit voor zich. Ze moest haar plicht vervullen voor haar familie en dat was ook hetgeen wat ze zou doen.
Niet veel later waren ook haar ouders klaar met ontbijten, wat één ding betekende. Het was voor Guineviere en haar ouders tijd om te gaan. Haar broers werden gehaald, zodat zij afscheid van hen konden nemen. Guineviere had twee oudere broers en een broertje die twee jaar jonger was. Haar oudste broer zou hen vergezellen op de reis, terwijl de andere twee op het grondgebied van haar vader zouden letten. Ze zou hen bij de bruiloft pas weer zien. Ze nam afscheid van hen en wachtte geduldig af tot iedereen afscheid van elkaar genomen hadden. Op dat moment was het toch echt tijd om te gaan. Het meisje keek nog een keer om zich heen, om alles goed in zich op te nemen en vervolgde haar weg uiteindelijk naar buiten toe. De koetsen stonden inmiddels gereed en Guineviere stapte in de middelste koets. Haar moeder zou haar vergezellen. Haar vader en haar oudere broer zouden in een andere koets richting het koninklijk kasteel vertrekken. Toen het meisje eenmaal zat, duurde het ook niet lang voor de koets in beweging kwam en de lange reis van start was gegaan.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
De rest van de maaltijd is het vrij stil aan tafel. Veel moet er ook niet gezegd worden, dat vindt Michael zelf toch. Het was een spannende dag voor iedereen en dat was gewoon te merken aan de sfeer die er hing. Zijn ouders leken gelukkig te zijn. Voor zijn vader zou het nog eens in een goede dag zijn en dat maakte Michael gelukkig. Hij wist dat zijn vader het moeilijk had om allerlei redenen. Ziek worden was zwaar, het had hun hele gezin aangetast. Daarboven kon hij ook niet meer goed regeren, iets wat zijn trots erg had aangetast. Ook het huwelijk met Michaels moeder leek niet altijd simpel. Als koninklijk koppel kreeg je vaak moeilijke zaken te verduren en ondanks alles, deden de 2 het toch goed samen. Michael was ontzettend trots en zijn ouders waren zeker het voorbeeld van hoe hij het zelf wou gaan doen. Alleen had hij gehoopt dat hij wat meer tijd had gekregen om zich daarop voor te bereiden. Maar het was nu zo. Het zouden drukke tijden worden voor Michael. Koning worden vergde veel inspanning en hij zou veel moeten samenzitten met adviseurs, andere leden van het hof en andere koninklijke families. Hij zou zich in het openbaar moeten gaan vertonen onder de mensen. En daarboven moest hij ook nog eens zijn toekomstige echtgenote leren kennen en zorgen dat ze zich hier goed en welkom voelt in het kasteel. Veel taken allemaal in 1 keer.

Van zodra ze klaar zijn met dineren verlaat Michael de tafel en besluit een wandeling door de tuinen te maken. Dat deed hij meestal in dit soort situaties wanneer hij gewoon even alleen wou zijn om te kunnen reflecteren over bepaalde dingen. Het zou een lastige tijd worden, de komende maanden en hij had zich erop proberen voorbereiden, al was dat natuurlijk niet volledig mogelijk. Nog maar 1 enkele keer had hij haar gezien, zijn toekomstige echtgenote die vandaag zou aankomen en voor de rest van haar tijd bij hem in het kasteel blijven. Dat vond hij moeilijk. Moest hij haar wat vaker gezien hebben dan zou het makkelijker zijn maar dat was dus niet zo. Ze hadden zelfs nog nooit een gesprek met elkaar gehad. Het waren telkens hun ouders die alles regelden en hij had niet het gevoel dat hijzelf of het meisje de kans hadden gekregen om daarin iets te zeggen wat zij vonden van de hele situatie. Zo ging het altijd maar toch zat het hem wat verveeld. Wie weet wou ze helemaal niet met hem trouwen, dat zou hij helemaal begrijpen, maar nu moesten ze het toch met elkaar doen. Hij besloot nog even zijn tocht verder te zetten. Het zou het laatste rustige moment zijn wat hij had voor zijn ouders hem constant zouden aanmoedigen om haar te leren kennen of bezig te zijn met taken die hij als koning zou moeten volbrengen. Een kleine zucht verliet zijn lippen, waarna hij zijn weg vervolgde.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Guineviere had het er maar moeilijk mee. Met de gehele situatie. Haar hele leven zou veranderen, zonder dat ze daar zelf om gevraagd had. Ze zou haar oude vertrouwde leven achter moeten laten. Ze kon geen kattenkwaad meer uithalen met haar broers. Ze kon niet meer bij hen terecht voor goede raad. Wandelen of paardrijden in de mooie omgeving rond het kasteel van haar familie moest zij missen. De typische vrouwen dingen die ze met haar moeder besprak. De diepgaande gesprekken over het rijk, maar ook over andere dingen en schaakspellen met haar vader. Al die dingen zou ze vanaf vandaag moeten missen. Het was behoorlijk veel dat ze op zou moeten geven en daar keek ze toch behoorlijk tegenop. Er ging simpelweg enorm veel veranderen en er kwam een behoorlijke druk op haar schouders te liggen. Ze moest trouwen met de kroonprins van het rijk en ze zouden samen het huidige koningskoppel vervangen zodra zij af zouden treden.
Het meisje beet kort op haar lip en liet haar blik naar het kleine raam heen glijden. Het gezelschap was nu al een tijdje onderweg. Ze hadden in ieder geval een behoorlijk stuk achter de rug en ze wist niet hoe lang het nog zou gaan duren voor ze er daadwerkelijk zouden zijn. Ze hoopte in ieder geval dat het niet al te lang meer zouden duren. Lange ritten begonnen haar al gauw te vervelen. Het meisje was een type dat graag bezig bleef en iets te doen had. In dat opzicht leek ze toch het meest op haar vader. Ze leek sowieso, van al de kinderen, het meest op haar vader. Ze kon het altijd goed met hem vinden. Ze deed alles om hem trots te maken. Ze kon het altijd goed met hem vinden. Samen met haar ouderen broer werden ze bij genoeg zaken betrokken, iets wat uitzonderlijk was voor vrouwen. Toch was ze daar wel trots op, omdat ze daar nu in ieder geval iets nuttigs mee kon doen.
Toch voelde het meisje zich enorm zenuwachtig. Nerveus om de koninklijke familie in zijn geheel te ontmoeten. De kroonprins had ze één keer ontmoet en toen hadden zij niet met elkaar gesproken. Het was een raar idee om iemand te moeten trouwen met wie ze nog nooit gesproken had. Wat als hij haar niks vond? Wat als zij hem niks vond? Wat als ze elkaar totaal niet uit konden staan. Er kon zo veel gebeuren, terwijl ze eigenlijk niets meer aan de situatie konden doen. Alles was rond. Kort schudde ze haar hoofd en zette die gedachten weer van haar af. Ze zouden er maar het beste van moeten maken. Dat was het enige wat ze op dit moment konden doen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Zo wandelde hij nog een tijdje door, gewoon zonder enig doel waarnaar hij toe zou gaan. Hij wou gewoon even buiten zijn en het hielp. Hij werd er enorm rustig van en besloot dan ook terug te keren naar het kasteel. Hij was dan wel klaar voor haar komst en moest niet meer echt iets doen, maar hij wou nu wel bij zijn ouders zijn en kijken of hij iets voor hen kon doen. Zijn zus had hij vandaag nog niet gezien. Hij had een zus, Amalia. Ze is maar 2 jaar jonger dan Michael en de 2 waren niet super close. Niet dat ze elkaar niet konden uitstaan, dat ook weer niet, maar Amalia was niet echt bezig met het koninklijk leven en kon erg brutaal doen tegen hun ouders. Daar kon Michael absoluut niet tegen. Zelf had hij erg veel respect voor zijn ouders, en dat gedrag tolereerde hij niet. Daar botsten de 2 al vaak. Hij hoopte maar dat Amalia een beetje normaal zou doen tegen zijn aanstaande. Dat zou niet mooi zijn. Toch kon hij zich perfect inbeelden dat ze tegen haar ook weer moeilijk zou doen, maar ook dan zou Michael zijn zus beslist op haar plaats zetten. Eenmaal terug binnen kwam hij al snel zijn moeder tegen. Die was druk in de weer om alles in orde te brengen. Het hele kasteel was van boven tot onder schoongemaakt, typisch zijn moeder. Alles moest altijd helemaal in orde zijn, en op een dag als vandaag dus zeker.

Het leek een eeuwigheid te duren voor ze er waren. Wanneer er uiteindelijk signaal komt dat de koetsen op het domein zijn, schiet zijn moeder helemaal in actie. Ook zijn vader ging alvast naar buiten toe. 'Rustig moeder', stelde hij zijn moeder gerust. Hij moest toch even lachen met de hele situatie. Niet dat het grappig was maar hun reactie daarentegen. Na zoveel jaren op de troon verwachtte hij toch wel wat meer rust van de 2. Ook zijn zus kwam uiteindelijk naar beneden toe, vooral met tegenzin maar ze wist dat ze hier niet onderuit zou komen. Michael liep als laatste naar buiten toe en nam naast zijn vader plaats. Hij zag hoe de koetsen aankwamen en keek toe. Het waren meerdere koetsen en hij wist dus ook niet in welke ze zou zitten. Nu het moment er was, was hij benieuwd om haar te zien. Hij kon eerlijk gezegd niet wachten. Hij wou haar het kasteel tonen en haar welkom doen voelen, in de hoop dat ze het op die manier goed met elkaar konden hebben. Op zijn minst een goede vriendschap, daar hoopte hij op, maar natuurlijk moet dat van 2 kanten komen en kon hij niet bepalen hoe zij hier in stond. Dat zou hij snel genoeg merken.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

"We zullen binnen enkele seconde arriveren, mijne juffrouwen"hoorde Guineviere de koetsier naar binnen roepen. Voor het eerst sinds hun vertrek, kon ze een glimlach niet onderdrukken. Ze had zo nu en dan met haar moeder gepraat. Voornamelijk over koetjes en kalfjes. Ze wist dat haar moeder trots op haar was. Trots op wat de blondine zou bereiken in haar leven. Guineviere zou meer bereiken in haar leven dan haar moeder ooit had durven dromen. Toch had ze aan haar moeder gemerkt dat ze zich verdrietig voelde. Haar enige dochter zou vertrekken naar het koninklijke paleis. Ze zouden elkaar bijna niet meer zien. Dat hoorde nu eenmaal bij de deal die haar vader met de koning had gesloten. Ja, Guineviere zou een beter leven krijgen. Nog beter dan ze eigenlijk al had, maar in ruil daarvoor zou ze haar familie achter moeten laten. Dat was moeilijk. En ze gokte dat het zo zou blijven.
Het duurde niet lang meer voor de koetsen tot stilstand kwamen. Het was een behoorlijke stoet koetsen. Er was een koets voor haar vader en haar broer, een koets voor zichzelf en haar moeder, een koets voor haar dienstmeid en twee koetsen vol aan spullen. Vijf koetsen in totaal. Allereerst zouden haar vader en haar broer uitstappen. Ze hoorde wat gerommel, wat voor haar het teken was dat dit zojuist gebeurt was. Vervolgens werd hun deur open getrokken. "Mejuffrouwen"hoorde ze de koetsier zeggen. Haar moeder stapte als eerste uit. Vervolgens stak de koetsier zijn hand uit naar Guineviere, zodat ook zij uit de koets kon stappen. Haar blik gleed naar het koninklijke kasteel. Haar toekomstige huis. Het koningspaar en hun twee kinderen zag ze al staan. De jongen zag er knap uit. Knapper dan het meisje zich kon herinneren. Al vond het meisje het innerlijk vele malen belangrijker dan zijn uiterlijk. Kort keek het meisje over haar schouder en zag hoe haar dienstmeid ook uitstapte. Haar blik richtte ze uiteindelijk weer voor zich uit en zag hoe haar vader, samen met haar moeder vooruit stapte. Guineviere volgde samen met haar broer. Het moment was daar. Ze zou eindelijk officieel kennismaken met de koninklijke familie.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael bleef gefocust naar de koetsen kijken. Hij had geen idee wat hij moest verwachten. Hij was gewoon zo benieuwd naar haar familie en natuurlijk naar zijn toekomstige vrouw. Hij hoopte gewoon echt dat het zou klikken en dat ze een fijne tijd samen konden hebben. Geen drama, daar hield hij absoluut niet van en dat zou dan ook een zware afknapper zijn, op elk vlak. Hij wist niet of hij het dan wel zou volhouden, al had hij niet echt een keuze daarin. Al snel wordt de eerste koets geopend en haar vader en broer, dat vermoedde Michael toch, kwamen als eerste richting het kasteel. Zijn ouders waren natuurlijk helemaal opgetogen en verwelkomen de 2 uitgebreid. Ook Michael schud ze beide de hand en verwelkomt ze beleefd, zoals dat hoort natuurlijk. Wanneer ook de volgende koets geopend wordt richt Michael zijn blik meteen naar daar. Als eerste ziet hij de moeder, die er ook erg gelukkig uit ziet, net zoals zijn ouders. Het is duidelijk dat zij en Michaels moeder elkaar goed kennen want de 2 beginnen meteen druk te praten en lijken duidelijk erg vrolijk te zijn. En dan ziet hij haar, eindelijk. Hij kan een kleine glimlach toch niet onderdrukken. Ze zag er prachtig uit, dat herinnerde hij zich niet, en hij was aangenaam verrast. Ze straalde vrolijkheid uit, iets wat Michael erg belangrijk vond, zo was hij namelijk zelf ook en hij kon dan ook erg waarderen dat zij dat ook had. Wanneer ze dichterbij komt ziet hij haar pas goed, en hij moest toegeven dat ze prachtig was. Natuurlijk ging hij niets forceren, ze moesten namelijk nog heel lang samenleven en misschien vond zij hem wel niks, maar op het eerste gezicht vond hij het al helemaal goed. 'Welkom in het kasteel, Michael', stelde hij zichzelf dan ook als eerste voor, en hij drukte een kus op haar hand die hij in de zijne vast hield. Het was een groot evenement, dat was te zien aan ieders stemming. Iedereen was erg gelukkig, al hing er toch bepaalde spanning, aangezien iedereen ergens toch wel wat zenuwachtig was. Zaken als deze gebeurden niet elke dag. Michael zelf had niet super veel stress. Hij wist rustig te blijven. Hij zou wel zien wat er zou gebeuren.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Guineviere volgde de bewegingen die haar vader en haar broer wisten te maken; terwijl de twee voor hen uitliepen naar het gezelschap dat op hen stond te wachten. Een glimlach bleef haar lippen sieren. Ze wilde ook niet onbeleefd overkomen, ondanks het feit dat ze toch wel nerveus was. Bovendien wist ze dat ze haar ouders hier hiel gelukkig mee maakte, dus wilde ze er ook het beste van maken. Bovendien zag de jongen er zeker niet verkeerd uit, nu ze hem zo kon bekijken. Hij was een aantrekkelijke jongeman en dat was in ieder geval mooi meegenomen.
Die gedachten zette ze uiteindelijk weer van zich af en richtte zich weer op het gezelschap voor zich. Ze begroette de koning en zijn vrouw, de koningin, zoals het hoorde. Vervolgens begroette de blondine het zusje van de kroonprins. Toen was het moment daar. Het begroetten van de kroonprins zelf. Haar toekomstige man. Ze voelde hoe haar hand werd vastgepakt en hoe Michael er een kus op drukte. Guineviere hoorde hoe hij zichzelf voorstelde, waardoor ze het niet kon laten om kort te grinniken. "Guineviere, uwe hoogheid. Het is een eer om u eindelijk te ontmoeten"zei ze hem. Haar ouders hadden er continue op gehamerd dat ze beleefd moest blijven en haar van haar beste kant moest laten zien. Een goede eerste indruk, was immers het halve werk en ze wilde haar ouders ook niet teleurstellen. Ze deed er alles aan om ze gelukkig te zien.
Daarom had ze ook niet al te veel commentaar geleverd op het moment dat haar vader met dit idee kwam. Ze wist dat hij dit goed bedoelde en dat hij dit deed omdat hij dacht dat dit het beste voor haar was. Guineviere wist dat haar ouders dit zelf heel graag wilde, dus ging ze er maar in mee. Daar droeg zij maar al te graag aan bij. Ze ging in ieder geval haar best doen om er het beste van te maken.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Michael glimlachte vriendelijk naar haar. Nadat iedereen kort de kans had om zich voor te stellen en elkaar te begroeten besloot het gezelschap om naar binnen te gaan. Ze zouden hier allemaal wel even blijven en dus begonnen de werkers van het kasteel alle spullen naar de juiste kamers te brengen. Haar ouders zouden in de gastenvleugel verblijven. Zijzelf zou een kamer krijgen in de vleugel van Michael. Een grote kamer met alles eraan wat ze nodig had. Zijn ouders hadden dat zo beslist. Ze dachten dat het goed was om zo al wat bij elkaar in de buurt te liggen, want eenmaal na hun trouw zouden ze samen een kamer delen. Michael wist niet wat hij daarvan moest denken. Hij vond het geen probleem, maar moest zij zich daar niet comfortabel bij blijven voelen, zelfs na hun trouw, dan mocht ze van Michael gewoon in haar aparte kamer blijven slapen. Zo hoorde dat eigenlijk niet, maar dat interesseerde hem niet. Hij wou gewoon dat iedereen zich goed voelde bij de situatie, die op zich al niet zo simpel was dan een normale situatie. Intussen stond de eetkamer al vol met allerlei lekkers. Dat hoorde natuurlijk ook bij het ontvangst van de gasten. Deze avond zouden ze nog allemaal rust hebben, morgenavond zou dat veranderen. Zijn ouders hadden namelijk morgenavond een groot feest georganiseerd waarop allemaal belangrijke mensen uitgenodigd waren. Dat zou de gelegenheid zijn waarop Michael zijn toekomstige aan iedereen kon voorstellen, zijn eerste toespraak geven en wat connecties leggen. Het zou ook een gelegenheid zijn om zijn verloofde in een andere setting wat te leren kennen. Er zou gedanst en gedronken worden, veel gepraat. Zeker een gelegenheid om haar beter te leren kennen.

Michael liep achter zijn ouders aan verder de eetkamer in en nam plaats. Zijn zus was inmiddels alweer vertrokken. Het was de bedoeling dat zij ook mee zou komen dineren, maar dat zat er vast niet in. Ze was ook altijd zo koppig. Zelfs op momenten als deze kon ze zich niet gedragen, dat stoorde Michael. Het was niet altijd simpel om lid te zijn van de koninklijke familie. Ze hadden hier niet voor gekozen. Toch vond Michael niet dat dat een reden was om zich zo te misdragen. Zij had nog geluk, zij werd niet van de ene op de andere dag regeerder. Hij wel. Ze kon dus nog van geluk spreken. Michael had zich ook kunnen verzetten en moeilijk doen, maar hij wist dat dat niet uithaalde. Hij deed dit voor zijn ouders om het hen zo makkelijk mogelijk te maken. Daar draaide het voor hem om. De situatie was niet ideaal maar hij was ervan overtuigd dat zijn ouders enkel het beste voor hem wilden en dus ook een partner voor hem hadden gekozen waar ze vertrouwen in hadden. Daar vertrouwde hij hen dan ook volledig in. Op het eerste zicht was hij meer dan tevreden. Dat zeker.

BeauRathbone
Internationale ster

BeauRathbone schreef:

Guineviere was nu al enorm onder de indruk van de omgeving. Zelfs buiten zag alles er prachtig uit, waardoor ze toch enorm nieuwsgierig was naar hoe het er binnen uit zou zien. Hoogstwaarschijnlijk nog mooier dan ze zich zou kunnen voorstellen. Hun eigen huis zou er bij in het niets vallen. Dat idee had de blondine tenminste. Al zou ze daar snel genoeg achter komen. Het duurde niet lang voor iedereen elkaar op de gewenste manier had begroet en het gezelschap hun weg naar binnen toe baande. Hun weg had de eetkamer als uitgangspunt, waar een diner voor hen klaar stond. Daar was Guineviere toch wel blij om, omdat het meisje al een behoorlijke tijd niets meer op had. Wat resulteerde in het feit dat ze nu toch wel trek had gekregen. Ondanks dat genoot ze momenteel van de kleine rondleiding door haar toekomstige huis. Ze wist gewoon niet waar ze kijken moest, aangezien alles er zo prachtig uitzag.
Toch duurde het niet erg lang voor het gezelschap in de eetkamer aan waren gekomen. De tafel was gedekt en het blonde meisje zag hoe iedereen plaats nam op rond de tafel. Zelf nam Guineviere plaats naast haar vader. Tegenover Michael. Een kleine glimlach wist haar gezicht te sieren, terwijl ze haar blik kort de eetzaal rond liet glijden.
Vandaag stond er niet heel erg veel meer op de planning. Daar was ze zelf blij mee. Ze had ook niet heel veel behoefte om nog wat te moeten doen vandaag. Nee, wat rust zou fijn zijn. Geen verplichtingen meer vandaag. Die zouden vanaf morgen wel komen. Ze wist dat er morgen een groot feest gepland stond. Daar hadden haar ouders haar al voor gewaarschuwd. Al was ze zelf hier en daar al voorbereid. Zo had ze al een outfit bij zich die ze morgen zou willen dragen. Toch was ze lichtelijk nerveus over het feest. Er zouden veel belangrijke mensen komen. Mensen uit hoge standen. Concurrentie van vader, al had hij nu een streepje voor. Ze moest zich van haar beste kant laten zien, aangezien ze niemand teleur wilde stellen. Bovendien kon ze Michael goed leren kennen.
Niet alleen morgen, maar de komende maanden zouden in het teken staan van het leren kennen van haar aanstaande. Al was morgen een goede gelegenheid om daar mee te beginnen. Ze hoopte maar dat ze het in ieder geval enigszins met elkaar konden vinden. Ze moesten het toch met elkaar doen, wat betekende dat ze in ieder geval met elkaar door een deur moesten kunnen. Dat zou ze er dan ook minimaal uit willen halen. Guineviere moest eerlijk toegeven dat haar eerste indruk over de jongen positief was en ze was dan ook enorm benieuwd naar hoe dit over de maanden zou ontwikkelen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
De tafel werd beladen met eten en drinken. Ze hadden hier in de keuken duidelijk hun best gedaan voor de komst van de nieuwe gasten. Zo ging het altijd, en morgen op het feest zou het waarschijnlijk nog erger zijn. Dat was niet echt met een buffet maar dan zouden ze beladen worden met hapjes. Ook altijd lekker. Michael nam alvast een slok van zijn glas. Hij had best dorst gekregen, al had hij nog niet zoveel moeten zeggen. Hij keek even naar zijn verloofde en glimlachte. Hij kon zich niet inbeelden hoe dit voor haar moest zijn. Haar familie was er voor nu nog wel maar die zouden binnenkort ook weer vertrekken en dan was ze hier helemaal alleen. Op een onbekende plaats met onbekende mensen. Nou ja, ze zou Michael snel genoeg leren kennen maar dat was toch niet hetzelfde. Hij hoopte een beetje als een thuis voor haar te kunnen worden. Zelf kon hij gewoon hier blijven dus voor hem veranderde er minder. Hij zou dan wel moeten trouwen en een toekomst opbouwen met iemand die voor hem vreemd is. Daar zouden enorm veel veranderingen bij komen kijken, dat hoorde je hem niet zeggen. Toch lag het voor hem anders. Hij moest zijn familie en zijn vertrouwde plekje niet opgeven om bij de koning en koningin in te trekken. Om binnenkort zelf de koningin te worden.

Het eten was op tafel gezet en het teken werd gegeven dat ze mochten beginnen. Michael schepte wat op zijn bord nadat de rest dat had gedaan en begon erna rustig te eten. Veel werd er niet gesproken. Zo ging dat altijd tijdens de maaltijden. Dat was ook fijner vond hij zelf. Eten deed hij graag in rust en stilte om van al het lekkers te kunnen genieten. Naast al dat eten moest hij veel sporten. Een koning moest op jonge leeftijd namelijk ook volledig in topvorm zijn. En met al dat eten zou het niet lang duren voor hij een buikje kreeg, als hij niet zou sporten dan. Nu viel dat allemaal wel mee. Hij verzorgde zichzelf goed en dat was ook aan hem te zien. Hij had niet te klagen. Hij hoort zijn vader wat praten met haar vader. Over de typische zaken die er speelde hier in het rijk. Michael vroeg zich wel af wat precies de doorslag had gegeven dat hij met haar zou trouwen. Tuurlijk was ze beeldschoon, dat speelde vast een rol bij de keuze maar zou vast niet het enige zijn. Er waren nog knappe meiden en die zaten hier nu niet. Hij had nochtans niet eerder van haar vader gehoord, maar hij leek duidelijk wel meer dan een kennis te zijn van zijn ouders. Zeker de dames leken elkaar goed te kennen en een nauwe band te hebben. Dat zou Michael later wel vragen, als ze het hem zelfs zouden zeggen. Dat waren vast geen zaken waar hij zich mee bezig moest houden. Misschien mocht hij het zelfs niet weten. 'Wat is uw eerste indruk hier?', vroeg hij toch wel benieuwd aan Guineviere die voor hem zat en hij glimlachte vriendelijk. Hierna nam hij nog een hap van het stuk vis dat op zijn bord lag.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld