Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ Fair is foul, and foul is fair:

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:

Fair is foul,
And foul is fair:
Hover through the fog
And filthy air

Hugo Edward King
24

En jij mag beginnen <3 @Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Rosalia Amalia Jones - 23

Account verwijderd

schreef:
Het was haar eerste avond aan het werk hier in de bar. Een aangename plek kon je het niet meteen noemen. De klanten waren eerder rare types, het bevond zich in een pand in een steegje, in een buurt die gekend was om de criminaliteit en wandaden die er zich afspeelden. De bar was donker van binnen, zowel het interieur als de belichting. Het pand werd verlicht met een soort van warme TL-lampen die de sfeer er niet gezelliger op maakten. Toch was ze blij dat ze zonder veel problemen werd aangenomen door de baas, die niets vermoedde van waarom ze hier eigenlijk was. Waarom een jongedame hier zou willen werken. Rosalia was hier met maar 1 doel, en dat was hij. Hugo Edward King. Ze wist niet precies hoe de politie bij hem was terechtgekomen. Dat deed er voor haar ook niet toe. Ze werkte niet rechtstreeks voor de politie. Na een opleiding als speciaal undercoveragente gevolgd te hebben werd ze zelfstandig. Zones over de hele wereld konden haar aanvragen om een missie te doen. Zo had ze er intussen toch al enkele gedaan. Allemaal maar voor een paar weken, maar toch steeds weer succesvol. Ze had maar 1 taak, zo dicht mogelijk bij haar target komen en alles over deze persoon te weten komen, die informatie doorspelen naar de politie, en weer verdwijnen. Het gaf wat spanning aan haar leven, dat vond ze erg belangrijk. Ze kwam zelf niet uit de beste thuissituatie. Drank, drugs, geweld. Ze was dan ook al vroeg op de straten en werd eigenlijk maar per toeval van de straat geplukt op haar 18. Zo kwam ze bij de opleiding terecht en het had haar leven werkelijk volledig veranderd. Daar was ze blij mee.
Natuurlijk werkte ze hier niet als Rosalia. In elke zaak kreeg ze een andere identiteit. Een paspoort, een geschiedenis op het internet, een woning. Alles kreeg ze. Deze keer was ze Manuela, en dus niet Rosalia. Dat was misschien wel het moeilijkste aan haar job. Een andere persoon moeten zijn. Alsof je uit je eigen leven geplukt wordt en opeens een figuur moet gaan spelen. Rosalia was het wel gewoon om te spelen, om een soort van masker op te zetten voor anderen, en dit ging haar dan ook goed af. Het was werkelijk de perfecte job voor haar. De avond ging hier gelukkig vlug voorbij. Het was druk en ze stond er, op haar baas na, helemaal alleen voor aan de bar. Ze had hem nog niet gezien maar wist dat hij hier vaak was. Dat was ook de reden dat ze die baan moest zien te krijgen. Waarschijnlijk zou ze hier veel avonden voor niets staan, maar het moest. Dat maakte het ook zo interessant. In een volledig nieuwe omgeving gedropt worden en je maar weten aan te passen. Ze kijkt op wanneer haar baas haar aantikt. 'You can handle it from here. I'm upstairs, call me if you need anything', zei hij voor hij weer vertrok. Het was inderdaad niet super druk meer en ze had wel het gevoel dat ze het kon vanaf hier, al voelde ze zich toch nog niet volledig op haar gemak. Ze knikte maar, en ging vervolgens verder met het afwassen van de glazen die zich intussen opgestapeld hadden.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Dingen gingen nooit als plan, er was altijd wel iets dat mis ging, een rekenfout, een ongeluk buiten eigen kracht om, altijd wel iets dat zout in het eten kwam gooien. Elk plan ging op een bepaald punt wel mis, behalve Hugo’s plannen. Alles wat mogelijk fout kon gaan zou hij in calculeren met zijn plannen, er was nooit iets dat mis kon gaan want alles wat mis ging hoorde bij zijn plan. Misschien niet bij het originele plan, maar wellicht hoorde het bij plan B of zelfs plan S. Er gebeurde geen fouten waarvan hij niet wilde dat ze gebeurde, want Hugo wilde dat alle fouten gebeurde, het zat allemaal in zijn plan. Hierdoor was het plan van vannacht weer zo geslaagd als altijd. Een nieuwe deal was gesloten met één van de millionaires in de stad, meer geld was verdiend door Hugo en zijn team. Het punt nadat de deal gesloten was, was het begin van Hugo zijn avond, zelfs als dit door de meeste gezien werd als het einde van hun avond.
De nacht was lang niet meer jong, de maan stond hoog aan de hemel en zij die op straat te bekennen stonden waren slechts op weg naar huis, sommige bezopen, sommige zo ver weg dat ze het niet eens door hadden als ze tegen een paal in liepen. Het was een zielig gezicht, maar Hugo was aan niks anders gewend. Het was eerst nooit zijn plan geweest om naar Puma te gaan, de bar waar alle helden van de onder wereld hun zaken afhandelden, maar voor een moment leek het alsof Hugo geen controle had over zijn eigen benen, en juist toen droegen ze hem naar de ingang van deze criminele bar. Hugo kwam al naar Puma voor zo lang als hij het zich kon herinneren, de oude tent die er uit zag alsof hij sinds de jaren tachtig geen vernieuwing had gekregen. De geur die zijn neus binnen kroop toen hij een stap naar binnen zette rook naar een thuis ver weg van thuis. Als er een plek was waar Hugo wist dat hij altijd terecht kon was het Puma wel. Enkele ogen vielen gelijk op Hugo bij zijn aankomst, het was echter niks raars, als er iemand namelijk crimineel was in deze stad was Hugo dat wel. Iedereen die maar iets wist in deze stad, wist van Hugo, al was het alleen zijn naam, of een actie die hij ooit gedaan had. Hij was als een lokale legende, al was hij wel echt. Hugo maakte zijn weg naar de bar waar hij neer zat op de kruk waar hij altijd zat. Alles was altijd hetzelfde hier in Puma, behalve vandaag. Vandaag was er een ding dat anders was, een ding wat gelijk Hugo’s aandacht had getrokken bij binnenkomst. Er stond een nieuwe vrouw achter de bar. Een onbekend gezicht in een bar waar Hugo zeker wist dat hij iedereen kende. De haast lege bar leek bijna gevuld te worden door haar aanwezigheid. Hugo vertrouwde het niet, maar dat was geen verrassing. Toch wist hij dat Dean, de baas van Puma, niet dom was. Hij zou niet zomaar iemand aan nemen, daar vertrouwde Hugo hem op. Er was dus totaal niks wasr Hugo zich zorgen om hoefde te maken. Dit betekende echter niet dat hij dat ook niet deed.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Het was fijn nu het wat rustiger was. Het gaf Rosalia de kans om de bar wat beter te leren kennen. Zo kwam ze erachter waar alles stond, kon ze de klanten wat beter in de gaten houden, zelfs de kassa had ze in het oog gehad. Uiteindelijk besloot ze maar verder te gaan met de glazen. Ze moest immers zorgen dat ze haar werk hier goed deed zodat ze mocht blijven. Haar ontslag zou betekenen dat ze niet meer in contact kon komen met Hugo, en dat was het laatste wat ze kon gebruiken op dit moment. Af en toe kwam er iemand naar de bar voor een bestelling. Deze maakte Rosalia dan ook meteen gereed. Hier en daar kon ze zelfs een praatje met iemand slaan wat ook best wel leuk was. Het waren stuk voor stuk ruige types, dat zeker, maar Rosalia was niets anders gewend. In haar eigen jeugd kwam ze al dagelijks in contact met deze types en ook bij de politie waren het niet allemaal lieverds. Ze moest echt wel haar mannetje staan in de wereld waar zij werkte, en dat ging haar ook prima af. Ze wist hoe ze zichzelf kon verdedigen, hoe ze respect kon afdwingen, hoe ze met een bepaald soort mensen moest omgaan. Hier en daar zag ze wel wat mannen gluren, maar dat liet ze niet aan haar hart komen. Ook dat hoorde erbij, zeker op deze plaats. Met die aandacht kon ze best om. Rosalia was nog nooit verliefd geweest, liefde algemeen was voor haar onbekend. Een warme thuis had ze niet, liefde van een man had ze ook nog nooit ervaren. Lust, dat wel, maar dat was dan ook weer iets heel anders, zo dacht ze toch. Het leven had haar geleerd dat je beter niemand kon vertrouwen, en laat liefde nu net het ding zijn wat je helemaal zwak maakt en verlamd. Het verwijdert je focus, een focus die ze nodig heeft en niet wil verliezen. Het was goed zoals het was ook, ze was perfect gelukkig alleen. Ze kijkt op wanneer ze de deur hoort openzwaaien en hem dan uiteindelijk ziet binnenkomen. Hij is er, hij is gekomen. Ze gaat verder met het afwassen, onopvallend tot hij aan de bar, voor haar plaatsneemt. Ze kijkt op en bekijkt hem eventjes, niet te opvallend maar toch grondig. 'Wat zal het zijn?', vraagt ze, terwijl ze alvast de glazen die weer netjes waren op het schap achter haar plaatste.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het zachte gepraat van mensen, met daar onder een nog zachtere achtergrond melodie was wat Hugo calmeerde toen hij de bar binnen lopen kwam. Het was niet alsof hij gestresst was hiervoor, maar toch calmeerde dit hem. Hugo vond zichzelf eigenlijk noout gestresst, hij was een erg kalm persoon, wat mensen niet vaak verwachtte als ze hem voor het eerst echt ontmoette. De verhalen die over hem te ronde gingen waren natuurlijk nieg verhalen waarbij je een kalm persoon verwachtte. Hugo had hier echter geen probleem mee, hoe minder mensen echt van hem wisten, hoe beter het was voor hem. Hij wist iedereen altijd te verrassen, zelfs hen die hem al jaren dachten te kennen. Er was gewoon niks consequent aan Hugo. Hij was onvoorstelbaar, je wist nooit wat hij ging doen. Zelfs al hield je altijd al zijn elke stap in de gaten, elke nieuwe stap zou als een verrassing komen. Wellicht kwam het doordat Hugo altijd alles wist the plannen, zelfs als er dingen mis gingen leek het alsof het bij zijn plan hoorde, of misschien wist hij zelf helemaal niet wat hij deed, deed hij gewoon alsof, en was hij geweldig in improviseren. Als zelfs hij niet wist wat zijn volgende stap zou zijn, zou niemand hem ooit een stap voor kunnen zijn. Niet dat ze dat überhaupt zouden kunnen. Hugo was geen fan van mensen met overtollig zelf vertrouwen, hij had het zelf ook niet. Maar juist daardoor onderschatte hij niemand. Hij overschatte iedereen, waardoor hij juist zelf weer meer ging plannen. Het was een geweldige strategie, al werkre het helaas niet voor iedereen. Je moest echt weten wat je deed, of misschien juist niet. Dat was het geheim dat echt alleen Hugo wist, en zelfs dat was nog onzeker. Op kijkend van het gelakte hout van de bar plaatste Hugo een hand plat neer, denkend over wat hij wilde drinken. Hij had een vast drankje, iets wat hij altijd nam, maar toch deed hij elke keer weer alsof hij er over na moest denken, deze nieuwe vrouw wist het toch niet, dat maakte het enkel leuker. “A double gin on the rocks, please.” Het was een simpel drankje, en Hugo was een simpele man. WIe had er nou tijd voor een ingewikkeld middelmatig drankje? Hij niet, en hij was vrij zeker dat de barvrouw hier ook geen zin in zou hebben. “You’re new,” zei hij, gewoon een opmerking. Hetw as geen vraag, hij wees het gewoon aan. Deze vrouw was nieuw hier, hij zoh zeker nog een gesprek aan gaan met Dean over haar. Puur om zeker te zijn dat hij haar vertrouwde. Hugo kon het niet helpen, hij had vertrouwen problemen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Van zodra ze zijn bestelling hoort knikt ze instemmend, en neemt gelijk een glas van het schap waarna ze begint met zijn drankje. 'Good choice, simple but good', zei ze met een glimlach terwijl ze bezig was met het drankje. Ze keek op toen ze hoorde wat hij vervolgens zei. Het was geen vraag. Het was meer een opmerking die hij wou geven, en ze wist niet goed waarom. Ze ging er dan ook niet raar op reageren. Open met hem zijn, dat was belangrijk had de politie haar verteld. Hij was erg op zichzelf en van nature wantrouwig, wat je kon oplossen door open te communiceren. Het waren dan wel stuk voor stuk leugens die ze moest vertellen, het zou tenminste wel open en eerlijk overkomen en daar draaide het om. Het moest niet de gehele waarheid zijn, maar het moest wel op een waarheid lijken voor hem. 'Yeah, it's my first night. I just moved here and was looking for a job. Some guys told me that Dean might have a job for me so I guess I'm working for him now', zei ze schouderophalend. Eenmaal zijn drankje klaar was plaatste ze het op de bar voor hem. Haar blik gleed kort over de ruimte. Het was nu extreem rustig. Op een paar klanten na was het hier leeg, en de klanten die er nog waren leken allemaal goed bezopen te zijn, en zouden ook niet meer lang blijven. De regel hier was open blijven tot de laatste klant vertrekt dus het kon best nog wel een lange nacht worden, dat hing van de klanten af die het zouden rekken of niet. 'You come here often?', vroeg ze dan vervolgens. Dat was ook een best wel logische vraag, aangezien hij kon zeggen dat ze nieuw was. Haar doel voor vannacht was om een gewoon fijn gesprek te kunnen hebben. Misschien hier en daar wat over hem te weten te komen, maar dat zou waarschijnlijk informatie zijn die ze al van de politie had gekregen. Toch maakte dat niet uit. Alles wat hij haar vertelde was goed, want elk beetje zou meer vertrouwen opbouwen en dat was waar ze naartoe wou.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Met een kort knikje reageerde hij op haar opmerking. Het was een goeie keuze, het enige drankje dat Hugo ooit nam. Vroeger nam hij nog wel hugo, voor de ironie, maar dat was lang geleden, toen een fles met zoete onzin nog spannend was. Hij stopte met datsoort drinken drinken toen hij zestien was en stapte over op dit. Het was niet geweldig, gin, maar Hugo dronk het ook niet omdat het lekker was. Netzoals hij zijn kleding niet droeg omdat het lekker zat, als hij dat deed zou hij wel rond lopen in een joggingbroek met een lekkere trui er over, niet in een maatpak. Gelukkig zat het niet oncomfortabel, hoewel hij comfort niet als prioriteit had, stond hij het wel op prijs dat hij zich niet dag in en dag uit oncomfortabel hoefde te voelen in de kleding die hij droeg. Er was natuurlijk niemand die hem verplichtte om in pak te lopen, haast niemand in deze wereld deed dat ook, maar waarin zij er uitzagen als echte criminelen, kon Hugo makkelijk voorkomen als gewoon een nette jonge man, misschien een jongen die net afgestudeerd was en inmiddels begonnen was bij zijn eerste kantoor baan. Het soort jongen die grootouders aan zien als de perfecte kleinzoon. Natuurlijk had hij hier zelf geen idee van, hij had zijn grootouders nooit gekend. Enkel zijn vader kende hij, maar daar had hij ook weinig aan gehad. Hugo was overigens best aardig geëindigd, daar had hij geen ouders voor nodig gehad. Hij luisterde stilletjes naar wat ze vertelde. Ze kwam wel over als een barvrouw, praatte makkelijk, Hugo was zo niet. Een makkelijk gesprek kon hij wel faken, nep doen was immers waar hij het beste in was, maar persoonlijk zou hij nooit echt makkelijk kunnen praten met mensen die hij niet kende. Zelfs met mensen die hij wel kende. Hugo was gewoon geen makkelijke prater wanneer hij niet nep hoefde te zijn. Hij had echter nooit geleerd sociaal te zijn, die opvoeding was hem mis gelopen. “First day hm? Has everyone been treating you nicely so far?” Hij zou er niet van op kijken als sommige van de mannen hier een vrouw als deze niet aardig zouden behandelen. Zelf kon Hugo daar niet zo goed tegen. Een vrouw correct behandelen was het minste dat je kon doen. Als er geen respect was hoe kon je dan verlangen dat zij jou wel zouden respecteren? “Often enough to recognize a new face when I see one.” Het was niet geheel een duidelijk antwoord, maar die had Hugo ook niet. Hij was niet zo een bar persoon, kwam vaak alleen in het bar gedeelte als hij zaken had, of gewoon willekeurig even zoals vanavond. Hij kwam echter wel vaak in heg gebouw zelf, als hij weer met Dean een meeting had, of zaken moest afhandelen in privé met mensen die hij totaal nieg vertrouwde. Hij zou nooit totaal vreemde naar zijn eigen kantoor laten komen. Het was beter als zo min mogelijk mensen wisten waar hij werkte.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Hij was niet zoals ze had verwacht. Wanneer je aan een crimineel denkt verwacht je niet dat het gewoon een nette jongen zou zijn, nog jong. Hij scheelde qua leeftijd niet eens veel met haar. Zij was ook wel jong voor de job die ze deed, maar dat gaf meestal wel een voordeel. Ze werd ingezet bij opdrachten waar het over jonge mensen ging, omdat ze daar als jong persoon gewoon veel beter bij terecht kon komen. Ze wist waar ze zich mee bezig hielden, wat de interesses waren, wat ze zeker niet moest zeggen of vragen. Vaak zag je bij jongere criminelen dat ze zich schuil hielden achter een normaal uiterlijk. Dat was de laatste jaren gewoon zo gekomen, terwijl de oudere criminelen er veel makkelijker uit te plukken waren. Als ze Hugo zo op straat was tegengekomen, dan had ze niet gedacht dat hij uit een crimineel milieu kwam, maar niets is minder waar. Ze luisterde naar zijn vraag en knikte lichtjes. 'Everyone is nice. Some of them a little weird but I heard that weird is normal here from Dean', zei ze schouderophalend. 'They give looks you know, but what guy doesn't give looks to a girl these days? I don't pay attention to it no more', zei ze. Ze had al genoeg missies gedaan om te zien hoe mannen konden zijn, hoe ze totaal geen respect opbrachten voor vrouwen. Natuurlijk had je altijd uitzonderingen maar die was ze nog niet vaak tegengekomen. Zelfs onder haar collega's zaten er wat bij die vrouwen als minderwaardig bekeken, iets waar Rosalia totaal niet tegen kon. Niet omdat ze zelf een vrouw was, maar omdat het gewoon nergens op sloeg. Ze zou niet zeggen dat ze beter was dan haar mannelijke collega's, maar ze moest ook zeker niet voor hen onderdoen. 'So I'm gonna see you more in here. I forgot to ask your name btw', zei ze en ze bekeek hem, afwachtend op zijn reactie.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Een klein gesprek aan gaan met de nieuwe barvrouw had niet op Hugo zijn planning gestaan, maar hij was vrij flexibel, dus het was nu gewoon aan zijn planning toegevoegd. Daar deed hij nooit zo moeilijk over. Er was altijd wel tijd voor een meeting of een gesprekje, dingen verplaatsen vond hij helemaal niet erg, en sinds hij op zichzelf werkte hoefde hij ook niet rekening te houden met enige partners. Daarnaast kon het zeker geen kwaad om het nieuwe meisje te leren kennen, als ze hier lang zou blijven werken zouden ze elkaar immers vaker gaan zien. Misschien zouden ze niet vaker een gesprek aan gaan, maar dat was oké. Hugo vond het gewoon fijn om te weten wie er in deze bar werkte. Zo kon hij speculeren wat voor dingen hij wel en niet aan de bar zou kunnen bespreken. Met de vorige barman besprak Hugo nooit zaken aan de bar zelf, hij verkaste zich dan altijd naar een van de booths of ze gingen naar achter om daar dingen te bespreken. Gelukkig was die gast ook vrij snel ontslagen, hij was niet te vertrouwen, een snitch, zelfs Dean had dat uiteindelijk door. "Weird is normal, but there's a difference between weird and creepy. If they ever do anything you don't like then you should tell Dean. That kind of behavior isn't allowed in here, the men know that, but they also know you didn't know that yet," legde Hugo uit. Dean was de meest respectvolle man die hij kende. Hij had zelf een vrouw en twee dochters en vond het immens belangrijk dat vrouwen goed behandeld werden. Ook Hugo zag hier groot belang in. Iedereen moest gewoon met gelijk respect behandeld worden, daarin maakte geslacht hem niks uit. Als iemand hem echter niet met respect kon behandelen zou hij dit ook niet terug doen. Hier was Hugo heel makkelijk in. Het moment dat iemand hem zonder respect behandelde zou al zijn respect ook gelijk verdwijnen. "Any guy that respects girls and knows they're not to be objectified." Natuurlijk waren er genoeg nette mannen die ook gewoon naar meisjes staarde, naar hun kont keek of eerder naar de borst oogde dan in haar ogen keek, maar Hugo was niet een van hen. Hoe iemand er uit zag boeide hem echter weinig. Bij hem draaide alles om vertrouwen, je kon zo mooi nog zijn maar zodra het vertrouwen er niet was, was je niet aantrekkelijk voor Hugo. "I think you will," knikte hij terwijl hij zijn glas nam en er een slokje uit nam. De gin brandde in zijn keel maar het was een fijn gevoel, liet hem weten dat hij tenminste nog iets voelde. "The people here call me Hugo, you may do the same." Zijn woorden insinueerde dat er nog een andere naam achter Hugo zat, en dat was ook wel zo, maar die naam was beter om onbekend te blijven. Als iemand nu op zijn naam zocht was er niks anders te vinden dan zijn misdaden. Er was helemaal niks te vinden over zijn jeugd, voor zover iedereen wist bestond hij niet tot zijn naam ineens op dook zes jaar geleden.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze luisterde naar wat hij vertelde en knikte. 'I will remember that, thank you', zei ze. Ergens was het wel een opluchting om te horen dat haar baas een normale man was, waar ze gewoon op kon rekenen als er een probleem was. Maar was dat wel echt zo? Deze man voor haar zag er ook niet uit als een misdadiger, maar als je meer van hem wist, dan viel je mond ervan open. En dat op zo een jonge leeftijd, dat is niet niks. Wanneer hij zijn naam zegt kijkt ze weer op. 'Hugo, I will remember that', zei ze. Ze wou wel meer aan hem vragen, maar daar mocht ze niet te snel mee gaan. Als ze te nieuwsgierig ging doen dan zou dat ook maar raar overkomen, dus ze zou wat afwachtend zijn. Als hij haar wat wou vertellen dan zou ze het wel horen, dat zou ze niet opdringen. Hij kwam hier vast voor een avond om te ontspannen, en dan had je vast geen zin om de hele tijd met een vreemde te moeten praten. Want ja, zij was een vreemde voor hem, al was hij dat niet voor haar en wist ze veel meer van hem dan hij ooit zou kunnen denken. Een man die eerder aan een van de tafeltjes zat komt naar de bar toe om af te rekenen. Ze krijgt er zelfs wat fooi bij, maar die legt ze opzij. Ze wist niet of ze dat wel mocht houden of gewoon bij in de kassa moest steken. Dat zou Dean haar wel vertellen als hij nog eens terug naar beneden kwam om af te sluiten. Ze schoof het extra geld dan ook in de aparte lade van de kassa waarna ze weer richting haar plekje liep, waar ze eerder aan de bar stond. Even dacht ze aan het appartement waar ze nu de komende tijd zou moeten verblijven. Ze was wel blij dat dat gisteren al helemaal in orde was gemaakt dan ze vannacht gelijk haar bed in kon kruipen zonder zich iets te moeten aantrekken dat er nog wat gedaan moest worden. Ze wist niet hoelang ze er zou moeten verblijven, dat zou afhangen van hoe vlot de missie ging. Het was allemaal goed voorzien dus ze vond het ook geen probleem moest het wat langer duren, het was niet alsof haar eigen appartement er beter uitzag.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Met een klein knikje reageerde hij op haar antwoord. Het was geen probleem, hij vond het belangrijk dat Dean zijn medewerkers zich veilig voelde in deze bar, zodra iemand zich onveilig voelde werd dat persoon onvoorspelbaar. Je kon gewoon nooit weten wat iemand zou doen in een situatie waarin zij zich niet veilig voelde, mensen deden vaak een hoop voor alleen al een veilig gevoel. Hugo voelde zich al jaren niet meer veilig, maar dat hoorde bij de baan waar hij zich in bevond. Veiligheid was een luxe die hij simpelweg niet in bezit had. Dit zorgde er wel voor dat zijn acties onvoorspelbaar waren, voor andere mensen natuurlijk. Hugo voorspelde al zijn eigen acties, al dagen voordat deze echt gebeurde. Sommige acties voorspelde hij net momenten voor het gebeurde. Al was dat natuurlijk geen voorspellen te noemen, maar Hugo prefereerde dat woord over andere, dus hij gebruikte het als nog. Zijn doel was dan ook om onvoorspelbaar te blijven, behalve voor hemzelf. “And if you don’t, feel free to ask again. What’s your name?” Vroeg hij, het naamkaartje dat op haar borst geplakt was ontwijkend. Hugo vond naamplaatjes onzin. Als je iemand zijn naam wilde weten, moet je die gewoon vragen, dat is wel zo netjes. En als je de naam dan vergat, iets wat Hugo nooit deed, moest je die gewoon opnieuw vragen. Mensen deden hier altijd veel te lastig over, keken veel te moeilijk naar dit soort scenario’s. Een naam opnieuw vragen was niet iets om beschaamd over te zijn, vergeten hoorde immers bij het leven. Vergeten was nou eenmaal iets waar mensen heel goed in waren. Met nog een slok had Hugo zijn drankje op. Hij betwijfelde of het verstandig was meer te nemen. Hij moest gewoon weer aan het werk in de ochtend, moest gewoon weer doen wat hij altijd deed. Natuurlijk zouden twee drankjes hem niet dronken maken, dat koste echt wel veel meer, maar zelfs dan was alcohol niet het gezondste wat er was. Hugo was echter totaal niet iemand om daar een oordeel over te sluiten. Een ongezonde lijf stijl was alles way hij kende. Al sinds hij was jong waren zijn dagen gevuld met alcoholische dranken en soorten drugs waar zelfs Snoop Dogg tegen op zou kijken. Gelukkig was hij niet verslaafd, hij hield zijn gebruik goed in de hand, deed het alleen wanneer hij het nodig achte. Misschien was dit vaker dan hij wilde toegeven, maar dat was zijn geheim, iets dat hij ongetwijfeld mee zou nemen het graf in. Hij zou toch niemand zo close laten om achter dat deel van zijn leven te komen, zo stom was Hugo nou ook weer niet. Terwijl hij het glas neerzette op de bar haalde Hugo geld uit zijn zak. Hij plaatste het op de bar, net onder het glas, meer geld dan dit ene drankje waard was, maar Hugo was ook wel erg makkelijk in het uitgeven van geld. “You know that the tips that are given to you are yours to keep, right?” Vroeg hij Manuela nadat hij gezien had hoe ze haar tip apart in de kassa lade gelegd had. Wellicht was dit gewoon iets wat Dean nog niet uitgelegd had, dat zou altijd kunnen.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze keek op van zodra hij ook haar naam vroeg. Hier zou ze het nog moeilijk mee krijgen, het hele naam gedoe. Als undercoveragente mocht ze natuurlijk haar echte naam niet gebruiken en ze hadden dan ook voor Manuela gekozen. Een veel voorkomende naam en makkelijk te onthouden, ze was er nog wel blij mee. Het moest allemaal niet te opvallend zijn. Dat was juist het hele doel van het undercover gaan, een soort opgaan in het decor en zo toch dichter bij de persoon in kwestie komen. Gewoon door aanwezig te zijn, te wachten en toe te kijken hoe ze langzaam dichterbij je komen en zich openstellen. Dat was het fijne aan de job. Naar een bepaald doel toe werken. Zien hoe het je beetje bij beetje lukt om iemand te leren kennen, ook de donkere kanten. Vooral de donkere kanten eigenlijk. 'Manuela', zei ze met een glimlach terug. Hij had haar naam vast allang zien. Hij leek haar toch goed in het oog te houden dus het zou vreemd zijn moest hij dat niet gezien hebben, maar dat hij het opnieuw vroeg vond ze alleen maar goed. Dan moest hij terug interesse in haar tonen en willen weten wie ze is, met wat voor reden dan ook. Slecht kon het niet zijn. Ze keek toe hoe hij zijn geld onder zijn glas schoof. Het was veel meer dan hij moest betalen. Ze keek op toen hij dat vertelde. 'I didn't know, Dean didn't tell me that.. Thanks for saying that', zei ze met een kleine glimlach en het geld en glas schoof ze naar haar toe. 'You want another drink? You told me I could keep the tips and because you were so friendly to help me, I want to give you another drink from me. If you like another one?', stelde ze voor. Misschien moest hij weg of had hij geen zin meer in een tweede drankje, maar dan had ze het tenminste geprobeerd. Vriendelijk zijn kon geen kwaad, en zeker in het begin was het van cruciaal belang om hem tevreden te stellen en te zorgen dat hij graag in haar gezelschap was.

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Haar naam was best een verrassing, als Hugo eerlijk kon zijn. Ze zag er niet uit als een Manuela, maar hij zag er zelf ook niet bepaald uit als een Hugo. Hugo was dan ook niet zijn geboorte naam, maar wel de naam waar iedereen hem bij noemde. Misschien was dit ook het geval bij Manuela. Hij zou er echter toch niet op in gaan. Wie was hij om haar te vertellen dat haar naam niet bij haar paste? Dat zou erg raar en onbeleefd zijn van hem, en hij dacht graag dat hij geen van beide was, al kon hij volgens sommige een beetje raar uit de hoek komen. Dit was meestal zo doordat de mensen in dit wereldje heel erg verschilde van hoe Hugo was. Hij was meer op zichzelf, een nette jongen, zowel qua uiterlijk als innerlijk. Daarnaast was hij ook nog heel jong, iets wat je van het grootste deel van de mensen in dit wereldje niet kon zeggen. "Pleasure meeting you, Manuela. You've got a lovely name, if I may say so." De naam rolde makkelijk van zijn tong, kwam er heel natuurlijk uit. Het was ook een mooie naam, best veel voorkomend, maar dat was Hugo ook, één van de grootste redenen waarom hij bij die naam ging. Het was makkelijker in te blenden als jouw naam vaak voorkwam. Hij had dan ook geluk dat King een van de meest voorkomende achternamen was in deze staat. Er waren genoeg andere Hugo King's in het land voor Hugo om met gemak zijn weg te kunnen maken tussen steden. Natuurlijk was zijn naam bekend bij de politie, maar vaak was zijn naam ook wel het enige wat ze wisten, en om elke Hugo King nou aan te houden deden ze ook weer niet. De politie in dit land was oprecht lui als het op zoiets neer kwam. Ze maakte het soms echt te makkelijk voor hem. "Dean's very forgetful, he once forgot to tell the new bartender how to use the beer tap, lad didn't last longer than one night." Dat fiasco had zeker een drama veroorzaakt. De meeste mensen die hier kwamen waren erg rustig, en hielden hun handen thuis. Maar een bar die de hele avond geen bier schonk was niet een bar met blije mensen. Uiteindelijk was een van de klanten achter de bar geklommen om zelf bier in te schenken, en toen was de nieuwe jongen zo dom om daar iets van te zeggen. Zoiets moest je absoluut niet doen met al geïrriteerde mensen, zeker de soort mens dat hier kwam. Hugo keek op bij het voorstel. Misschien was een tweede drankje niet fout. Hij had alle tijd, zijn planning stond vrij voor plotse keuzes. Toch keek hij op zijn horloge, de tijd in de gaten houdend alsof hij nog ergens moest zijn. Alsof zijn nacht nog helemaal vol gepland stond en hij er echt over moest nadenken of hij tijd kon maken. Hugo was altijd wel een beetje fan van acteer werk. Daarnaast was het altijd fijn als mensen dachten dat je het druk had, Hugo had hier geen echte reden voor naast dat hij het gewoon leuk vond. "I think I can make some time for another drink, if you insist," knikte hij, een zwakke glimlach vormend op zijn gezicht. Wellicht was Manuela niet zo een vreselijke toevoeging aan deze bar.

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld