Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

18 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG | NYC

Each
Internationale ster

each schreef:

There is something in the New York air that makes sleep useless
- Simone de Beauvoir

Een hidden gem: in een penthouse bar, midden in brooklyn, komt iedereen altijd samen. Mensen die in een appartement in het gebouw wonen, kunstenaars, artiesten, ga zo maar door. Je mag en kan alles zijn wat je maar wil.

-------------------

Adam Mathew Rose | 24
Fotograaf in spé, model als beroep

Account verwijderd

schreef:
Rosalia Amalia Jones - 22 - kunstenares

Each
Internationale ster

each schreef:
Adam Mathew Rose woonde op de zevende etage van het complex. Het was een mooi, groot appartement met een muur van raam met uitzicht op de skyline van New York en de Brooklyn bridge. Idillysh he? En vooral duur. Adam deed veel modellenbaantjes om geld te verdienen; hij werd inmiddels redelijk vaak geboekt bij grote merken en kon daarom dit mooie appartement betalen. Niet dat hij dit eigenlijk wilde, fotografie was zijn echte passie en hij studeerde ook aan de kunstacademie. Maar goed, via het modellenleven leerde hij interessante mensen kennen en ook voor fotografie maakte hij goede connecties. En de vrouwelijke modellen… Tja, wat moest hij daarover zeggen. Hij grinnikte. Over modellen gesproken; deze vrijdagmiddag had hij nog geen plannen, en hij ging altijd graag naar de penthouse bar. Hier was een nog mooier uitzicht, en het was echt een plek om te zien en gezien te worden. Hij vermaakte zich vaak met mensen kijken, en ze in zijn hoofd belachelijk te maken. Alhoewel Adam ook maar al te goed wist dat hij één van hen was. Hij pakte zijn portemonnee en sleutels, stopte die in zijn broekzak en liep zijn appartement uit. Een knopje op de lift, en hij was er al. De liftdeuren gingen open toen hij boven was, en hij stapte uit in zijn New Yorkse oase. Met een speelse glimlach begroette hij een van de serveersters, waarmee hij ooit een leuke avond mee had beleefd, en liep naar de bar. ‘Een whisky, alsjeblieft.’

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Met de dozen in haar handen liep Rosalia haar appartement in. Het waren de laatste persoonlijke spullen die ze nog een plekje moest geven, voor de rest was alles wel klaar hier. Ze had er ook een tijd aan gewerkt om het allemaal af te krijgen, en het resultaat mocht er wel zijn. Haar appartement was gevuld met haar eigen werken die aan de muren schitterden. Het was niet enkel haar werk, maar ook gewoon een hobby en passie die ze altijd had gehad. Een voorliefde voor het schilderen, dat was het zeker. Dat ze daar ook nog eens haar geld mee kon verdienen maakte het allemaal alleen maar beter. Dat was dan ook meteen de reden dat ze ervoor had gekozen om naar de grote stad te komen, in de hoop steeds meer werken in galerijen te kunnen krijgen en haar naam op de kaart te zetten. Ze had gehoord dat dit daar de perfecte plaats voor was en die kans wou ze niet laten liggen. Wanneer er op de deur wordt geklopt opent ze deze, en al snel ziet ze een jongedame staan. Ze stelt zich voor als de verantwoordelijke van haar verdieping en weet haar wat praktische informatie te geven over de bewoners, de regels in het gebouw, wat er allemaal te beleven is. 'Als je echt het plekje van het gebouw wilt zien, ga naar het dakterras, naar de bar. Het gaat je bevallen', wist de dame Rosalia te vertellen. Veel anders had ze niet te doen dus dat zou ze zo gaan uitzoeken. Ze bedankt de dame, die al snel weer verdwijnt, en Rosalia blijft in haar appartement achter. Ze zou maar eens gaan kijken in het gebouw, te beginnen met de bar op het dak die haar interesse wel had gewekt. Ze nam haar tas, waarna ze richting de lift stapte, en deze nam tot aan het dak, waar de zogenaamde bar zich bevond.

Each
Internationale ster

each schreef:
Verveeld keek Adam om zich heen. Het was weer same old same old; hij grijnsde toen zijn vriend Richard op hem af kwam gelopen. 'Ha, vriend!' zei hij uitgelaten, en ze begroetten elkaar uitbundig. Richard was een van zijn beste vrienden, hij woonde ook in het appartementencomplex en een van de enige personen in zijn leven die hij 100% vertrouwde. Richard viel op mannen, en ondanks dat Richard Adam zeker heeft proberen te versieren toen ze elkaar leerden kennen, was het uitgebloeid tot de vriendschap van nu. Richard besefte al snel dat Adam niet op mannen viel, en voorzag vooral dat Adam niet buiten zijn schoenen ging lopen. Adam wenkte naar de ober, Tyler, en hing casual met zijn armen op de bar. 'Nog een whiskey, voor mijn grote vriend.' zei hij lachend. Tyler kende hun, whiskey's gingen erin als water. 'O mijn god, Adam, kijk dan.' zei Richard, en Adam zag al snel over wie hij het had. Ademloos keek hij naar de nieuwe verschijning die zich in de ruimte begaf. Hij volgde haar, haar elegantie fascineerde hem en de knalblauwe ogen keken voor zijn gevoel dwars door hem heen. Hij probeerde oogcontact aan te houden, en hij glimlachte naar haar. Op een gegeven moment werd hij uit zijn gestaar gehaald door gelach van Richard. 'Jezus, ben je verliefd ofzo. Drink je whiskey.' hoorde hij Richard zeggen. Lachend pakte hij de whiskey aan, en richtte hij zich weer op zijn vriend. Toch kon hij het niet laten om nog een keer om te draaien en haar een glimlach te schenken. Een beetje flirten was altijd leuk.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Zo snel ging het hier. Het verbaasde haar. Al deze luxe was ze vroeger helemaal niet gewend. Ze kwam uit een gezin van 6 kinderen en had zeker niet veel luxe van thuis meegekregen, ook een opleiding zat er niet in. Alles wat ze nu in bezit had, dat had ze zelf verdient met haar kunst. Ergens was ze er wel trots op. Haar eigen plekje om te wonen. Ze kon zichzelf perfect onderhouden, dat had ze altijd gedaan en dat zou nu ook wel lukken. Aan haar uiterlijk kon je in ieder geval niet zien dat ze uit een eerder arm gezin kwam. Volledig opgemaakt er verzorgd liep ze er altijd bij, en daar was ze ook hartstikke trots op. Niet dat ze ijdel was, maar ze vond het wel gewoon belangrijk om er verzorgd bij te lopen en duidelijk te maken dat ze daar mee bezig was. De lift ging open en rustig liep ze dan ook richting de bar. Het was best groot hierboven, het verbaasde haar dan ook. Er waren ook echt wel veel mensen, veel meer dan ze had verwacht. Rustig keek ze rond, en liet haar ogen op de mensen glijden. Ze kreeg over het algemeen wel veel aandacht als ze een ruimte in liep, hoe dat kwam kon ze niet meteen vertellen. Het was gewoon een gevoel wat ze had. Misschien voelde ze zich gewoon altijd bekeken, dat kon ook wel. Ze liet zich echter niet snel intimideren. Ze stapte richting de bar en bestelde bij een van de dames een wijntje, waarna ze haar blik over het geweldige uitzicht van de stad liet glijden.

Each
Internationale ster

each schreef:
Adam luisterde semi-geïnteresseerd naar de verhalen van Richard. Hoewel hij heel erg veel van hem hield, hij kon er niks aan doen dat hij soms weg dwaalde. Hij vond het modellenleven niet zo interessant, en verhalen over verschillende castingen en met wie Richard nu weer seks had gehad boeide hem niet zo veel. Hij dwaalde liever met zijn gedachten af naar, overal eigenlijk. Momenteel was hij vooral afgeleid door de mooie verschijning aan de bar. Normaliter liep hij nooit vaak op meisjes af; vaak kreeg hij genoeg aandacht en hij was een beetje lui geworden. Maar hij was altijd bereid om een uitzondering te maken. 'Het spijt me, Richard, maar ik ga je verlaten.' zei hij nonchalant, terwijl hij zijn glas pakte. Hij verplaatste zich naar de plek aan de bar waar zij zat, ging naast haar zitten en liet zijn blik ook over het uitzicht glijden. 'Mooi he,' zei hij nonchalant 'ik verbaas me er nog altijd over. Het is zoiets groots, en vanaf hier lijkt het zo klein. Als je begrijpt wat ik bedoel.' Nog even bleef hij ademloos kijken, hij werd nooit moe van het uitzicht. Adam draaide zich haar kant op, nu kon hij natuurlijk iets cliches zeggen dat het uitzicht van haar beter was of iets dergelijks. Ten eerste was hij niet zo, ten tweede kon geen enkel persoon op tegen het uitzicht van New York. 'Ik ben Richard. Woon jij hier ook? Ik heb je nog nooit gezien.' zei hij vriendelijk, terwijl hij haar hand schudde en oogcontact met haar maakte.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze nam wat beter plaats op de lederen barkruk en keek op wanneer ze iemand op de stoel vlak naast haar zag plaatsnemen. Hij moest hier vast ook wonen, kwamen hier niet enkel mensen die hier in het gebouw verblijven? Dat wist ze eigenlijk niet. Misschien was het ook wel gewoon toegankelijk voor mensen van buitenaf. Daar zou ze wel achter komen. 'Ja het is een prachtig uitzicht hier, ik snap waarom ze me dit hebben aangeraden', zei ze. Ze nam een slok van haar glas wijn dat intussen klaar was en richtte haar blik vervolgens op hem. De onbekende man die naast haar was komen zitten. 'Ja dat klopt. Ik woon hier pas sinds vandaag definitief dus misschien daarom dat je me nog niet gezien had. Rosalia', zei ze terwijl ze zijn hand schudde. Dat vond ze altijd wel leuk, nieuwe mensen leren kennen, al kon ze vaak al snel zeggen wanneer het niet met iemand zou klikken. Rosalia hield ervan om gezelligheid te hebben, maar dat kon ze lang niet met iedereen. Bepaalde mensen stoorden haar gewoon of gaven haar een ongemakkelijk gevoel, en dan moest ze ook dat gevoel volgen vond ze zelf. Haar gevoel zou haar immers niet in de steek laten. Voor nu hoopte ze dan ook dat er gewoon fijne mensen rondom haar zouden zijn hier. In een positieve sfeer wonen was beter, voor haar zelf maar ook voor haar werk. Ze merkte heel erg hoe haar gevoel van het moment een invloed had op haar kunst. Alsof dat rechtstreeks met elkaar verbonden was. Ze hield ervan om haar gevoel neer te schilderen, al was dat zelfs niet altijd het geval. 'En jij woont hier al lang?', vroeg ze dan uiteindelijk, omdat ze wel benieuwd was wat ze hier kon verwachten, en dus best wel wat mensen hier kon leren kennen.

Each
Internationale ster

each schreef:
Ze woonde hier nog niet lang, dat verklaarde een hoop. Ze kwam vriendelijk over, en hij vond haar een fijne uitstraling hebben waar hij rustig van werd. 'Vandaar. Mooie naam, Rosalia.' reageerde hij. Nog steeds was hij geïntrigeerd door haar felblauwe ogen, hij kon moeilijk wegkijken. 'Ik woon hier inmiddels 4 jaar. Maar ik ben binnen het complex ook een keer verhuisd naar een ander appartement. Een soort upgrade. Eerst had ik maar een klein raampje, en mijn slaapkamer had geen raam; op zich handig voor het ontwikkelen voor foto's, maar niet erg gezellig. Sinds 1,5 jaar gaat het beter met werk en toen ben ik verhuisd. Maar goed, genoeg over mij. Wat doe jij in het dagelijks leven?' vertelde hij. Iets in hem zei dat ze geen model was, wat hij eigenlijk wel verfrissend vond. Adam zou haar heel graag op de foto willen zetten. Hij fotografeerde graag vrouwen; hun elegantie en lichaamsvormen vond hij fascinerend. Vaak zette hij vrouwen op de foto waarmee hij net intiem was geweest, al was het een intiem gesprek of intiem lichamelijk contact. Hij hield van de kwetsbaarheid die ze lieten zien, het gemak die ze op dat moment bij hem hadden en de rust die werd weerspiegeld op de foto. 'Op welke verdieping woon je eigenlijk, en heb je de verantwoordelijke van je verdieping al ontmoet?' hij lachte er een beetje bij; vaak hadden de verantwoordelijken en hij niet zo'n goede band. Dat kwam waarschijnlijk omdat hij soms iets te veel van feestjes hield....

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze luisterde naar hem en knikte instemmend. Dat was best al wel een tijdje, 4 jaar. Ze kon zich niet voorstellen dat ze 4 jaar geleden al alleen zou zijn gaan wonen. Zelfs nu vond ze het nog geen makkelijke beslissing. Ze had het altijd wel fijn gehad thuis, lekker gezellig druk. Toch was dat niet altijd ideaal met haar kunst. Daar had ze plaats voor nodig, en rust om te kunnen nadenken over haar ideeën. Daar zou dit een veel betere plaats voor zijn. Meer rust en schoonheid om inspiratie op te doen zou ze op een andere plek niet kunnen vinden, daar was ze heel zeker van. 'Ik schilder, eigenlijk volledige dagen. Het is wat ik het allerliefste doe en het is mooi als je met je hobby je geld kan verdienen. Zo heb ik het toch altijd gezien, het voelt niet echt als werken. En jij bent fotograaf dan als ik het zo hoor?', vroeg ze. Dat had ze kunnen afleiden van wat hij zei, maar ze wou het toch nog vragen voor de zekerheid. 'Ik zit op het vijfde, en de verantwoordelijke leek me wel oké te zijn. Ik heb haar maar kort gesproken maar ze heeft het me wel aangeraden om naar hier te komen', zei Rosalia nog. Ze nam een slok van haar glas wijn en keek even rond, waarna ze haar blik weer op hem richtte. Ze vond het fijn dat ze op haar eerste dag al door iemand werd aangesproken. Dat gaf haar toch het gevoel dat ze welkom was, en dat vrienden maken wel vlot zou gaan hier. Tenminste, als ze allemaal zo sociaal als hem zijn.

Each
Internationale ster

each schreef:
Een kunstenares. Interessant, hij kon het nog eens goed met haar gaan vinden. 'Daar ben ik het mee eens. Ik zou wel eens je kunst willen zien, als dat mag natuurlijk.' reageerde hij vriendelijk. 'Helaas is het nog niet mijn beroep, maar dat is wel het plan. Momenteel verdien ik geld als model; dat je dat niet had geraden.' zei hij, en het laatste met een sarcastische ondertoon. Hij lachte even, hij hield altijd wel van een beetje zelfspot. Anders werd het leven ook maar saai vond hij. Vooral in de soms ietwat oppervlakkige wereld waarin hij leefde, waar zelfspot niet eens bestond. Zijn aandacht verschoof hij weer naar het meisje wat naast hem zat. Vaak dwaalde hij af in zijn gedachten, een adhd trekje, maar bij haar vond hij het niet moeilijk om op te letten. Je hoefde maar een keer te kijken, en het was al genoeg. 'Ah, haar ken ik eigenlijk als een van de enige niet.' vertelde hij. Even verschoof hij meer haar kant op, en fluisterde in haar oor 'Maar als je feestjes wilt geven, zorg dan maar dat je goede vrienden met haar wordt.' Hij ging weer verzitten, het was fijn dat het vrijdagavond was en dat hij eindelijk tijd had om wat te drinken en misschien zelfs te feesten. Hij wenkte de ober. 'Dus, Rosalia, ben je klaar voor een wilde avond? Ik ga je een Brooklyn laten leren kennen waarvan alleen locals weten dat ie bestaat.' De ober was bij hun plek aan de bar aangekomen, en hij bestelde twee shotjes tequila. Smerig, maar altijd een goed begin van de avond. @Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld