Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

It's been a long, long time

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:

It's been a long, long time

Margaret 'Maggie' Hoovers
20 jaar oud
lichte magie

Samen met @Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Michael Nicolas Johnson ~ 22 ~ donkere magie
(begin in volgend bericht)

Account verwijderd

schreef:
Een zucht verliet Michaels lippen bij het horen van zijn broers stem. Het was nog zo vroeg, hij had eindelijk eens een dag vrij en dan moest hij weer gewekt worden. Hij wreef in zijn ogen en keek vervolgens op de klok, iets na 9 uur was het nog maar. Hij stond op uit bed en keek even in de spiegel die aan zijn kast bevestigd was. Hij zag er altijd zo slecht uit in de ochtend. Michael was totaal geen ochtendmens, eigenlijk nooit geweest. Hij hield er meer van om in de nacht actief te zijn en tot de middag in bed te blijven liggen. Ergens was dat wel iets typisch aan de donkere magiërs. De meesten waren juist in de nacht actief bezig en overdag zag je ze voor de middag niet snel buitenkomen. Michaels oudste broer was daar een uitzondering op, zijn andere 2 broers leken dan weer meer op Michael en de algemene norm binnen de donkere magie. Hij opende zijn kleerkast en haalde er een broek, shirt, en een trui uit. Deze trok hij aan. Meestal nam hij na het opstaan een heerlijke douche maar zijn broer had hem nu vast nodig om met iets te helpen, en dus volstond het wel om even gewoon wat kleding aan te trekken. Dan zou hij vanavond maar een douche nemen of even in bad gaan, dat kon ook wel goed doen na een dag actief bezig zijn. Hij haalde nog kort een hand door zijn haren heen, sloot zijn kast, en liep vervolgens zijn kamer uit, naar beneden toe. Hij liep gelijk naar de keuken toe maar tot zijn verbazing was zijn broer hier niet te vinden. Wanneer hij geluid hoort in de hal kijkt hij verbaasd op. Hij leek de stem van zijn broer te herkennen, maar zeker was hij er niet van. Hij hoorde namelijk nog een tweede stem, en leek zelfs nog een derde stem op te merken. Zo vroeg al bezoek? Het zou hem verbazen. Ze kregen sowieso bijna nooit bezoek, en als ze al eens bezoek kregen, dan was het meestal in de late avond van vrienden. Die zouden hier nu zeker nog niet zijn. Michael loopt naar de hal toe, opent de deur en kijkt wat verbaasd als hij de 2 mannen in de deuropening zag staan. Die had hij nog nooit gezien, daar was hij zeker van, en zijn broers blik voorspelde niet veel goeds.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie ademt diep in voordat ze de handdoek van haar hoofd af haalt. Ze is net klaar met haar kamer opruimen, daarvoor was ze nog even snel gaan douchen. Een plukje van haar haar plakt aan haar wang voordat ze die weer netjes achter haar oor plaatst. Snel kijkt ze naar haar bed die ze net opgemaakt heeft, misschien is het tijd om even wat kleding uit te kiezen. Al snel is haar keuze gemaakt, een simpel rokje met een t-shirt, daar kon je nooit de fout mee in gaan, toch? Als ze de trap af loopt ziet ze dat haar ouders al aan de eettafel zitten. "Hey pap, hey mam!" Ook Maggie neemt dan plaatst en pakt een broodje van het bord af. Al snel begint de groep te praten over de dag. Vandaag staat er niet veel op de planning, haar moeder moet een pakketje ophalen en haar vader wilt graag verder in de tuin. Ze zijn van plan een moestuintje te plaatsen, de groep vindt tuinieren enorm leuk dus leek het een verstandige keuze.

Al snel zijn ze klaar met eten en Maggie pakt alle borden en bestek voordat ze dit in de wasbak legt. Ook al het eten wordt teruggelegd voordat ze begint aan het afwassen. Kort daarna gaat haar vader naar de tuin om verder te gaan met zijn project. Maggie begint te neuriën terwijl ze de laatste borden af begint te drogen. Zelf weet ze nog niet precies wat ze vandaag gaat doen, misschien kan ze eindelijk al haar kleren uit gaan zoeken, een deel ervan doneren of weggeven. Als het laatste bord in de kast staat, hoort ze de achterdeur weer openen. Haar vader staat daar, een serieuze blik in zijn ogen terwijl haar moeder ook de keuken in komt, een verraste blik. "Bezoek?" Maggie kijkt van haar moeder naar haar vader. Het gebeurt niet vaak dat hij serieus was, hij is juist de grappenmaker. Dit maakt haar toch best nerveus.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
'Max, hebben we bezoek?', vraagt Michael wat aarzelend waarna hij gewenkt wordt om erbij te komen staan. Michael blijft nog steeds wat verbaasd naar zijn broer kijken, maar gaat er dan toch maar bij staan. De mannen hebben een eerder serieuze blik op hun gezicht, al komen ze wel vriendelijk en normaal over in hun doen. Het leek allemaal zo plechtig, en Michael begon zich dan ook sterk af te vragen wat er hier aan de hand was. 'Michael, sorry dat we hier opeens komen staan en je wat overvallen. We hebben een opdracht voor je en we verzoeken je dan ook om mee te komen om het te bespreken', vertelt de eerste man. Michael lijkt met stomheid geslagen. Een opdracht? Wat zou dat inhouden? Michael deed nu al wel wat klusjes voor de federatie van de dokter magiërs, maar dit leek wel heel serieus. 'En wat houdt die opdracht dan precies in?', vroeg hij toch wat nieuwsgierig. De mannen keken elkaar aan, en het was duidelijk dat er geen eenduidig, eenvoudig antwoord zou gaan komen. 'Dat kunnen we je zo niet uitleggen. Het is belangrijk dat je met ons meekomt en dan zullen we je alle informatie geven. Je hoeft niets van spullen mee te nemen, al zal je vermoedelijk de komende tijd niet meer naar huis komen. Maar dat wordt allemaal wel duidelijk', reageert de tweede man nu. Michael wist geen woord uit te brengen. Hij had geen idee wat hij moest verwachten, en wat die opdracht zou inhouden, en waarom hij de komende tijd niet meer terug naar huis moest. 'Het is ook de bedoeling dat we nu meteen vertrekken, we hebben niet veel tijd en we worden verwacht', zei hij. Michael zuchtte diep en keek naar zijn broer, die er ook maar stil bijstond. 'Het komt wel goed, ga nu maar gewoon mee en we gaan elkaar snel terug zien. Maak je maar geen zorgen om ons, we redden het hier wel'. Het was alsof zijn broer Michaels gedachten kon lezen. Hij wist geen woord uit te brengen. Daarom knikte hij maar gewoon, gaf zijn broer een omhelzing, waarna hij naar buiten liep, achter de mannen aan. Nog een laatste keer keek hij om, waarna hij naar de auto stapte en na even aarzelen toch instapte. Waar was hij nu weer in terecht gekomen.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
De twee mensen die daar staan kijken Maggie haar richting op. Ze fronst en draait zich weer om naar haar moeder. "Zal ik thee zetten?" De mensen halen hun ogen niet van haar af voordat ze beginnen met praten. "Hier hebben wij jammer genoeg geen tijd voor." Wat was dit voor een actie? Het gezin wist niet eens waarvoor ze hier kwamen, waar was te weinig tijd voor? Ze snapt er maar niks van. "We snappen dat dit uit het niks komt." begint de andere persoon dan. "We moeten je vragen om met ons mee te komen." Maggie fronst haar wenkbrauwen. "Sorry? Meekomen? Ik denk dat ik het niet helemaal begrijp." Ook haar ouders kijken verbaasd, haar moeder is naast haar vader gaan staan.

"We kunnen dit jammer genoeg niet volledig uitleggen hier. Je bent gekozen voor een opdracht, dit kunnen we pas bespreken op de locatie." Maggie schudt verward haar hoofd. "Sorry, locatie? Opdracht? Ik weet hier niks van. Jullie hebben misschien de verkeerde," probeert ze te zeggen. De twee kijken naar elkaar voordat ze hun ogen weer op Maggie richten. "Dat kunnen we echt pas daar uitleggen. We moeten echt nu weg en het gaat misschien wel even duren voordat je terug komt." Ze knikt dan maar, ze heeft het gevoel dat ze hier niet onderuit gaat komen. "We zien je snel genoeg weer," haar moeder glimlacht voordat ze elkaar een knuffel geven. Tijd om te gaan? Maggie draait zich om om met de mannen mee te lopen, maar niet voordat ze achteruit kijkt. Kan ze ze wel vertrouwen? Hopelijk kan ze snel weer naar huis.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Eenmaal in de auto doet hij zijn gordel om en wacht tot de auto vertrekt. Hij bleef naar hun huis kijken tot het uit het zicht verdween. Waar was hij toch in terecht gekomen, wat had hij fout gedaan? Michael wist zichzelf wel vaak in de problemen te werken. Problemen maken met magiërs van de lichte kant, meiden versieren en vervolgens niets meer laten horen, wat liggen uitdagen met zijn magie en zo voor problemen zorgen. Hij was er al zo vaak op gewezen dat dat echt niet kon. Dat hij zo intelligent was en mensen met zo een intelligentie zich niet zo moesten gedragen. Zou dit zijn straf zijn, was dit het? Hij hoopte maar van niet. Na zijn laatste waarschuwing van de overste had hij zich gedragen, dus hij kon niet zien waarvoor ze hem nu opeens zouden straffen met die zogezegde opdracht. Hij keek uit het raam, en bleef kijken. Wanneer de auto stopt weet hij meteen waar ze zijn. Zijn broers hadden erover verteld. Het hoofdkwartier van alle magiërs. Raar dat dat nog bestond zelfs, aangezien lichte en donkere magie al jaren niet meer samenwerken. Hoe dat gekomen was wist hij ook niet, in het verleden hadden ze zelfs altijd samengewerkt, daar had hij over gehoord. 'Ga naar binnen en neem plaats in de wachtzaal. De overste zal je komen halen en alles uitleggen. Succes Michael', hoort hij. Hij knikt lichtjes, opent het portier en voor hij bij de deur is is de wagen al weer weg. Hij drukt op de bel en nadat hij zijn naam zegt gaat de glazen schuifdeur open. Na nog een deur te openen komt hij inderdaad aan bij de wachtzaal, waar hij op een van de stoelen plaatsneemt en wacht. Hij wist niet waar hij op moest wachten, maar hij deed het toch, hopende dat het maar snel zou komen. Hij vond dit veel te spannend. Hij hield er niet van om de controle over een situatie te verliezen, en dat was hier nu precies aan de hand.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie stapt dan maar in de auto en niet veel daarna zitten de twee mannen voorin. De auto begint te rijden en al snel zijn ze uit haar straat weg. Ze vindt het maar raar, ze kent deze mensen niet eens en nu zit ze opeens bij ze in de auto. Ze speelt met een plukje van haar haar terwijl ze naar buiten kijkt. Gebouwen vliegen voorbij, geen enkel geluid behalve het geluid dat van het voertuig zelf af komt. Ze durft geen vragen te stellen, de kans dat ze antwoord krijgt is vrij klein en als ze het wel zou krijgen zou het precies hetzelfde zijn als bij haar thuis. Dat ze het niet weten en dat ze nog niet op de locatie was. Maggie heeft zich nooit misdragen, aan de kant van lichte magie was het belangrijk om alle regels tot op de punt te volgen. Sinds dat ze een klein meisje was heeft ze niks anders dan dat gedaan. Na een tijdje rijden ziet ze een enorm groot gebouw voor ons verschijnen. Ze herkent het gebouw vaag, ze heeft het gezien in geschiedenisboeken op school. Na even denken kan ze het zich herinneren, het Hoofdkwartier. Wat doet ze hier?

De twee mannen stappen uit, één van de mannen opent de deur voor Maggie. "Oh, dank u," bedankt ze hem met een nerveus glimlachje. Met een man aan beide haar kanten loopt ze naar binnen. Het hoofdkwartier was enorm mooi, dat kan ze wel zeggen. "We willen je graag vragen hier plaats te nemen. Je wordt dan zo opgehaald en krijgt dan alles te horen." Ze stoppen voor een grote glazen deur en voordat Maggie zich om kan draaien om de mannen gedag te zeggen, zijn ze al weg. Ze haalt haar schouders op, wat kan ze er überhaupt van zeggen? Als ze de wachtzaal in komt ziet ze iemand anders daar al zitten. Dan wordt ze toch wel nerveus, is dat nou iemand van de donkere kant? Ze kijkt snel om haar heen, de deur achter haar was al gesloten en het maakte nog een best geluid toen hij dicht ging, dus de kans dat de jongen haar had gezien was best groot.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij wachtte, geduldig tot er beweging in de zaak zou komen. Hij verwachtte niet meteen dat dat zou gebeuren. Hier op het Hoofdkwartier hadden ze vast zoveel te doen, ze zouden hem weer lang laten wachten, iets waar hij absoluut niet tegenkon. Hij wist niet eens waarom hij hier was, waarom moest het dan ook nog zo lang duren voor ze het hem kwamen vertellen? Een opdracht hadden ze gezegd, maar wat houdt dat ook in? Daar wist hij nog helemaal niets mee, en hij wou het liefst gewoon aan die zogezegde opdracht beginnen zodat hij zo snel mogelijk weer naar huis toe kon. Naar zijn broers die zich vast zorgen zouden gaan maken om hem, en dat was het laatste wat hij wilde. Michael keek op toen hij de deur hoorde opengaan. Wat verbaasd keek hij op toen hij een jongedame van ongeveer zijn leeftijd zag binnenkomen. Normaal zou hij tegen iedereen gewoon vriendelijk doen die zijn pad kruiste, maar dit zat anders. Er hing een soort lichte gloed rond haar, die wees op het feit dat ze uit de lichte magie kant kwam. Het was niet zo dat er echt stond opgeschreven dat de twee groepen niet met elkaar konden omgaan, maar het was een soort ongeschreven regel. De twee groepen lieten elkaar gewoon met rust omdat er anders toch maar problemen van zouden komen, en dat wou Michael ten alle kosten vermijden. Hij kwam al genoeg in de problemen altijd. Dan ging hij ruzie maken met de lichte magiërs aan de grens, hij versierde meiden die hij dan later niets meer liet horen, dat zorgde ook altijd voor een hoop problemen. Voor nu hield hij zich gewoon gedeisd, en hij zou dan ook geen gesprek met haar aangaan. Ze moest vast toch gezien hebben dat hij een donkere gloed rond zich had, wat betekende dat hij van de andere kant kwam, en ze niet tegen elkaar moesten praten. Michael kijkt op wanneer de deur voor hem opengaat. En daar stond hij dan, de regerend baas over de volledige gemeenschap van Magiërs. Hij stapt uit de deuropening en gebaart naar hen beide dat ze naar binnen mogen komen. Michael kijkt wat verbaasd van de man naar het meisje en weer terug. Wat had dit te betekenen? Zonder aarzelen stond hij op en liep rechtstreeks het kantoor van de man in, waar hij plaatsnam op een van de stoelen die voor het bureau aangeschoven stonden.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Wat deed iemand van de donkere magie hier? Het viel meteen op, de kleinste dingen die hij doet blijken al dat hij niet van de lichte kant af komt. De gloed die van hem af komt is ook een stuk donkerder dan wat ze gewend is van de mensen om haar heen. De jongen lijkt net zo oud als Maggie is, hij zat hier al langer dan haar. Waarvoor zou hij hier zijn? Misschien is hij wel in de problemen gekomen. Ze moet toegeven, ze is altijd al bang geweest voor menden die donkere magie deden. Waarom wist ze niet, het enige wat ze weet is dat ze vroeger samen hebben gewerkt. Dit ziet ze nu niet meer zitten, er waren genoeg mensen van de donkere kant die vaak genoeg de mensen bij de lichte kant lastig kwamen vallen. Gelukkig heeft Maggie er nooit veel last van gehad, al kent ze mensen die al eerder in aanmerking met ze is gekomen.

Een gesprek aangaan zat er niet in, de twee groepen hoorde niet met elkaar te praten. Er zat niet voor niets een scheiding tussen hen in. Als ze een deur weer hoort open gaan kijkt ze er meteen heen. Een frons vormt zich op haar gezicht, wat doet hij hier? De baas van alle Magiërs? Maggie kijkt naar de jongen, hij lijkt net zo verbaasd als dat ze zelf is. Hij loopt naar de deur nadat de baas aan de kant stapt. Hij oogt enorm zelfverzekerd, merkte Maggie op. Zelf kijkt ze nog even rond voordat ze dan ook naar de deur toe stapt. Haar ogen worden iets groter als ze de enige vrije plek ziet, recht naast de jongen. Ze ademt diep in en loopt er voorzichtig naartoe voordat ze gaat zitten, zo ver mogelijk van de jongen vandaan.

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij staarde voor zich uit. Voor hem stond een bureau met daarop allerlei documenten. Michael kon er niet aan uit wat er op stond, misschien had het ook helemaal niets met hem te maken. Zijn oog viel op het schilderij dat aan de muur bevestigd was. Een oud tafereel, een soort agrarische achtergrond. Het sprong direct in zijn oog, al zou hij nu met heel andere dingen bezig moeten zijn. Hij kon er ook gewoon niets aan doen. Hij was zo snel afgeleid. Je kon een gesprek met hem hebben en dan zou hij ook wel luisteren, maar de seconde dat je stopt met praten was Michael al weer met iets helemaal anders bezig. Dan had hij iets aan je opgemerkt, had hij in de verte iets gehoord of gezien. Hij vond het niet perse een slechte eigenschap. Het was fijn om niet te lang te moeten stilstaan bij iets, dat zorgde er ook voor dat hij niet zat te piekeren. Wanneer ook het meisje binnenkomt en duidelijk afstand van hem neemt kan hij een lach niet onderdrukken. Het was werkelijk hilarisch hoe de lichte magiërs tegenover de donkere magiërs deden. Alsof ze beter zijn dan hen. Alsof zij de enige zijn die iets goed kunnen doen met hun krachten, en de anderen maar de slechteriken zijn. Zo verblind waren ze en zo perfect vonden ze zichzelf, het was best komisch vond Michael, hoe je zo zelfzeker kunt zijn en zoveel angst uitstralen tegelijk als je dan je 'minderen' moest tegenkomen. 'Geen zorgen hoor, ik zou niet durven om de hoogste rang magiërs ook maar iets kwaad aan te doen. Zeker niet nu jullie grote baas op ons zit te kijken', zei hij zwaar sarcastisch waarna hij zijn armen over elkaar sloeg en de man bekeek, die achter het bureau plaatsnam. 'Welkom', zo begon hij. Michael had hier zo geen zin in. Al dit formeel gedoe. Hij wou gewoon weten waar hij aan toe was, en zo snel mogelijk. 'Jullie zullen je vast afvragen waarom we jullie hier hebben samengebracht. En het heeft iets te maken met een opdracht die we in gedachte hebben. Iets erg belangrijk waar we jullie mee vertrouwen', begon hij. Vertrouwen in een zwarte magiër? Dat was dan ook de eerste keer. De grote baas had altijd favorieten gehad, dat was in de gehele geschiedenis bekend. Maar hij wist dat hij de donkere magiërs beter niet tegen zich kon hebben, en daarom hield hij ze te vriend. 'En wanneer gaan we te horen krijgen wat die grootste opdracht inhoudt? Want het klinkt veelbelovend allemaal dit stukje toneel wat u opvoert, maar ik heb nog niet veel concreet gehoord', zei hij. Hij moest al het formele gedoe niet horen. Hij wou concrete informatie, en wel nu.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Het was een beste ruimte waar ze in kwam. Ze kijkt naar de jongen als hij begint te lachen. Maggie rolt bijna haar ogen om zijn opmerking. "Ik zie je niet als minder, je bent gewoon intimiderend," reageert ze dan voordat ze haar blik op het bureau laat vallen. Het was waar, ze is bang voor mensen met donkere magie, het was voor haar onbegrijpelijk. Ze is opgegroeid met enge verhalen over mensen met het duistere aura en ze werden een beetje gebruikt als straf. De enge verhalen zaten haar nog steeds achterna, ze waren altijd de slechteriken in het verhaal. Ook haar ouders hadden haar altijd gewaarschuwd voor de groep. Ze schuift dan toch maar naar het midden van de stoel, liever comfortabel zitten dan maar.

Ze kijkt naar de baas die voor hun gaat zitten. Snel zit ze iets rechter op, je moest natuurlijk wel netjes zijn, al wist ze niet waarvoor ze hier was. Iets over vertrouwen? Maggie heeft niet het idee dat ze ook maar iets zo groot heeft gedaan om zomaar het vertrouwen van de baas te winnen. Ze is toch best nieuwsgierig naar wat hij te zeggen had over de oh zo speciale opdracht waarvoor ze hierheen gesleept is. Ze kijkt naar de jongen als hij begint te praten. Al zou ze het zo niet snel toegeven, ze is het wel met hem eens. Ook Maggie wou weten wat dit nou is. Ze kijkt dan terug van de jongen naar de baas. "Ik wil ook wel weten.. waarom we hier zijn."

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Hij hield zijn blik strak op de man gericht. Hij had geen idee wat hij kon verwachten, maar het voelde niet goed aan. Michael had alleen maar voor problemen gezorgd uit rebellie, en nu opeens kreeg hij vertrouwen? Daar moest een luchtje aan zitten, alleen wist hij nog niet wat het ging zijn. 'Ik ga het allemaal uitleggen. Maar daarvoor moet ik jullie eerst wat achtergrond geven. Weten jullie hoe de situatie was voor de splitsing tussen donker en licht?', vroeg de man. Michael haalde zijn schouders op. Hij had hier wel over gehoord en gelezen, maar veel meer dan ook niet. 'De twee hebben altijd samengewerkt omdat ze geloofden dat ze allemaal tot 1 groep behoorde. Een groep met verschillende soorten mensen, die elkaar konden versterken', gaat de man verder. 'Echter is daar abrupt een einde aan gekomen, en niemand weet waarom. Nergens in de geschiedenis is er iets over te lezen of te horen. Niemand heeft het ooit erover gehad. Wij willen weten waarom en hoe dit gebeurd is om dit terug te kunnen herstellen. En daarom zijn jullie hier', zei hij. Hij knikte goedkeurend, hij leek duidelijk erg zeker van zijn zaak dat dit goed zou eindigen. En dat hij er als de grote winnaar uit zou komen, dat was ook al lang duidelijk. 'Allereerst denk ik niet dat licht en donker ooit nog te verzoenen zijn. Ze zijn vast met een hele goede reden uit elkaar gegaan, want alles gaat goed nu zoals het is, en we hebben elkaars hulp niet nodig. Ik geloof dat die splitsing een goede zaak is geweest, anders zou het niet gebeurd zijn. Daarnaast is dat iets uit het verleden wat niet omkeerbaar is dus ik snap niet wat wij hier aan kunnen doen', zei hij. Het was toch zo. Het was gebeurd en ze zouden er nu mee moeten omgaan. Waarom was het nog van belang waarom de splitsing er was gekomen? Het was zo gegaan, en alles verliep goed, waarom moest daar een reden voor gevonden worden, waarom moest het veranderen. 'Wat heeft onze opdracht daar in godsnaam mee te maken?', reageerde hij nog. Hij begreep werkelijk niet waarom hij hier was. Hij hoopte op verduidelijking maar de man zijn woorden hadden alleen voor nog meer vraagtekens gezorgd.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Maggie schudt haar hoofd. Op school krijgen ze wel geschiedenislessen, maar het leek alsof alles rondom de splitsing een groot mysterie was. Veel mensen die de lichte magie bevatten zweren erop dat de duistere magie ervoor heeft gezorgd dat de splitsing er is en dat we zo veiliger zijn, al denkt ze dat het verhaal aan de duistere kant heel anders is. Wacht, wij zijn hier om dit uit te zoeken? Ze kijkt naar de jongen die aandachtig zit te luisteren. Ze knikt als hij zijn vraag stelt en dan kijkt ze terug naar de baas. Na even kijken komt ze al op het antwoord achter die vraag. "Bedoelt u nu dat wij twee het moeten uitzoeken?" De baas knikt dan.

"Wij zijn al maanden bezig met het uitdenken van een plan. Ondanks dat het nu goed gaat tussen beide groepen vinden wij het alsnog van belang dat we weten wanneer en waarom ze nu eigenlijk gesplitst zijn." Maggie leunt tegen de leuning van haar stoel, sprakeloos. Hoe kan de baas nou verwachten dat twee jongeren dat voor elkaar gaan krijgen? Lichte magie is sterk, maar of dat nou echt sterk genoeg is om achter geheimen als dit te komen? Dat betwijfelt ze. En waarom opeens nu? Alle tijden gaat het vrij goed en zijn er maar weinig ruzies geweest. Ze hoopt maar dat hij meer uitleg had, op het moment lijkt het allemaal nog een beetje onmogelijk. Moet ze samenwerken met de jongen?

@Mararosa

Account verwijderd

schreef:
Michael had eigenlijk zin om gewoon op te staan en te vertrekken, maar hij wist dat dat geen optie was. Hij had geen idee waar hij eigenlijk was en hoe hij naar huis kon, en dat hij hier zat was omdat hij was uitgekozen, ze zouden dus niet zomaar even iemand anders gaan aanduiden die zijn plaats wou vervangen. Hij was er ook van overtuigd dat je niemand zou vinden die deze taak zou willen doen, zeker mensen van zijn leeftijd niet. Hij had heus wel wat beters te doen thuis. 'Concreet plan nu. Door middel van magie zal ik jullie naar het verleden brengen, de middeleeuwen om precies te zijn want daar moet het ergens gebeurd zijn. We weten niet precies waar, dus daarom sturen we jullie helemaal terug. Jullie zijn een boerenkoppel ja? Het was gebruikelijk om jong te trouwen in die tijd dus jullie zijn een getrouwd stel. Jullie woonden in het dorp maar konden jullie magie niet meer verborgen houden. Er is een kasteel net buiten de stad waar alle magiërs van die tijd samen wonen en werken om zichzelf en elkaar te beschermen. Daar moet het ook misgelopen zijn vermoeden we. Jullie gaan aankloppen bij het kasteel, jullie blijven in jullie rol en geraken daar binnen zodat jullie daar kunnen wonen en observeren. Op die manier gaan jullie er hopelijk achter komen wat er in het verleden is misgegaan', zegt de man. Hij leek duidelijk blij met zijn plan, Michael was dat iets minder. 'En wat als we er niet achter komen?', vroeg hij. 'Wel dan reizen jullie naar het volgende tijdperk, tot jullie uitkomen bij de waarheid', zei hij. Michael schudde zijn hoofd van ongeloof. Dit ging zo lang duren. 'Transformeer jullie zelf naar kleding van die tijd. Het gebruikelijke voor een boerenkoppel, want we hebben geen tijd te verliezen. Jullie vertrekken vandaag al. Zo meteen om precies te zijn', zei hij. Michael stond op van zijn stoel. Hij was zo kwaad. Dit kon echt niet, hier was hij echt niet mee akkoord. 'Aan dit stuk drama doe ik niet mee!', zei hij kwaad.

TheMedicine
Landelijke ster

theMedicine schreef:
Dit klinkt eigenlijk als een grap in haar oren. Verkleed en terug in de tijd? Is het dan echt niet mogelijk om een ander groepje hiervoor te vinden? Het klonk niet verkeerd zo'n kasteel, maar ze vraagt zich toch echt af hoe ze dat gaan doen. Ze kijkt op als de jongen boos begint te roepen. Ze begrijpt hem zeker, al jaren vindt iedereen de lichte magie beter en nu willen ze opeens beide kanten voor zichzelf. Maar ook moeten we zekerheid hebben. Ondanks dat ze van de lichte kant af komt, is ze er wel klaar mee om altijd als 'beter' gezien te worden. Zal ze dan toch maar het initiatief nemen om het gesprek met hem aan te gaan? Ze oogt de baas die rustig blijft zitten. Hij was trots op zijn plan en iets zegt Maggie dat ze hier niet weg komen totdat ze ermee akkoord gaan. "Mag ik- Mogen wij even een momentje?" Lief glimlacht ze naar de man voordat ze de arm van de jongen pakt en weer de wachtkamer in loopt.

Met trillende handen gaat ze dan voor hem staan. Ze is een stuk kleiner dan dat hij is en het feit dat ze hem al intimiderend vond is ook zeker nog niet weg, maar ze ziet zelf in dat er geen andere keuze is dan ermee akkoord te gaan. "Oke," begint ze dan voordat ze haar handen door haar haar haalt. "Ik snap dat je hier geen zin in hebt, ik snap het helemaal. Maar zie je dan niet in dat we geen andere keuze hebben?" Fluistert ze terwijl ze hem in zijn ogen aan kijkt. "Denk er eens over na, de mensen met duistere magie krijgen hier al jaren de schuld van. Ja, ik ben opgegroeid met alle verhalen over hoe de splitsing door jullie komt, maar misschien is dit helemaal niet zo!" Sinds de splitsing wordt de lichte magie altijd al als beter gezien, maar het enige wat Maggie wil, is dat ook de duistere magie eens een kans krijgt om hun goede kant te laten zien.

@Mararosa

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld