Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// You don't need no other love, we can keep

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
it undercover ~ Veronica Williams

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael Blackburn

Stukje komt in volgend bericht

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:

TattooedGirl schreef:
Michael Blackburn

Stukje komt in volgend bericht

Oh damn, wat een knapperd

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael leunde tegen de auto aan. Hij had hier afgesproken, maar de persoon in kwestie was nog niet komen opdagen. Ongeduldig tikte hij met zijn voet op de grond. De Blackburn mannen hadden het in hun bloed, ongeduldigheid. Niemand was er goed in, maar Michael had het het meeste te pakken. Zijn ogen gleden naar zijn horloge. 15u31. Michael duwde zich van de auto en liep naar de deur van de bestuurder. Uit zijn ooghoek zag hij een auto zijn richting rijden. De auto slipte, maar stopte net voor zijn voeten. "Mijn excuses, Michael" zei de person in kwestie. "Ik werd opgehouden door mijn vrouw." excuseerde hij zich verder, maar voor Michael was het al te laat. "Wanneer ik je een tijdstip geef, verwacht ik ook dat je op exact dat tijdstip komt opdagen. Niet later." De personen die Michael écht kenden wisten dat hij momenteel nog tolerant was. Hij kon ook niet anders. Zijn beste klant stond hier, maar hij had hem zonet de deur gewezen. Michael ging verder: "De deal gaat niet door." Hij opende zijn deur, stapte de auto in en sloot zijn deur. De motor zette hij aan en rolde zijn venster naar beneden. "Volgende keer als ik je een tijdstip geef, verwacht ik geen excuses. Het zou zonde zijn om mijn beste klant te verliezen." eindigde hij het gesprek, waarna hij wegreed. Zijn handen gleden over het stuur, geen enkele auto had zo fijn gevoeld. Al snel bevond hij zich voor "El Barro", waar hij en zijn 'vrienden' elke avond te vinden waren. Het was eigenlijk zowat hun clubhuis geworden. Michael stapte uit zijn auto en begroette zijn vrienden oude weg naar binnen. Velen hadden een dame onder de arm, maar Michael kon het niet. Hij wou zijn privé niet laten lijden onder zijn werk, wat onmogelijk was met een dame aan zijn zij. Hij stond dan ook eerder gekend als een player, wat hij zichzelf niet beschouwde. Geen enkele dame kon hem overtuigen om ooit zijn werk op te geven, hij deed zijn werk maar al te graag. Sommige mensen zijn nu eenmaal niet gemaakt om relaties te hebben. Hij liep naar de bar, waar hij met z'n hand tikte op de toog. "Een whiskey. Puur. Geen ijs." bestelde hij, zonder ook maar de persoon aan te kijken. Hij ging verder: "Breng het maar naar mijn gebruikelijke tafel." Zonder op antwoord te wachten was hij al vertrokken naar zijn gebruikelijke plekje, waar hij meteen plaats nam. Al snel voegde enkele mannen zich toe aan de tafel en begonnen ze een gesprek over verschillende klusjes. Af en toe stopten ze wel eens met praten als er iemand te dicht kwam, wat over het algemeen niet veel gebeurde.

Ik hoop dat je hier wat mee kan

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Al vroeg stond ze die avond achter de bar. Zo had haar nieuwe baas het gevraagd, en ze wist dat het belangrijk was om een goede indruk te maken ,zodat ze haar baantje hier zeker zou behouden. Een aangename plek kon je het niet meteen noemen. De klanten waren eerder rare types, het bevond zich in een pand in een steegje, in een buurt die gekend was om de criminaliteit en misdrijven die er zich afspeelden. De bar was donker van binnen, zowel het interieur als de belichting. Het pand werd verlicht met een soort van warme TL-lampen die de sfeer er niet gezelliger op maakten. Toch was ze blij dat ze zonder veel problemen werd aangenomen door de baas, die niets vermoedde van waarom ze hier eigenlijk was. Waarom een jongedame hier zou willen werken. Veronica was hier met maar 1 doel, en voor vanavond wist ze dan ook heel goed wat ze moest doen. Al maanden was de politie deze bende op het spoor. Informatie was er al, alleen de keiharde bewijzen moesten nog volgen voor ze effectief konden ingrijpen en tot arrestatie overgaan. Het was ook niet zo simpel allemaal. Als ze wisten dat de politie hen op de hielen zaten, dan zouden ze bewijsmateriaal gaan verwijderen, en dat konden ze er op dit moment niet bij hebben. En daarvoor was Veronica hier. Om zo dicht als mogelijk contact te krijgen met Michael en zijn mannen, op welke manier dan ook. Het was niet zo dat er een vast scenario voor haar was uitgewerkt. Haar taak was om hier te werken, in hun vaste stek in de hoop zo contact te kunnen leggen en zo dicht mogelijk te kunnen komen. Op die manier zou ze informatie krijgen, die doorspelen aan de politie, en de opdracht afronden. Ze had maar 1 taak, zo dicht mogelijk bij haar target komen en alles over deze persoon te weten komen, die informatie doorspelen naar de politie, en weer verdwijnen. Het gaf wat spanning aan haar leven, dat vond ze erg belangrijk. Het was haar derde missie op rij. Ze was dan ook nog maar jong en zat nog niet zo lang in het vak. Ze werd wel altijd opgeroepen voor hetzelfde soort zaken. Er kwamen mannen aan te pas waar ze via haar job zo dicht mogelijk bij moest komen. Geen makkelijke job, want dit soort mannen waren erg op hun privé gesteld en zaten niet meteen te wachten op een dame die hen beter wou leren kennen. Ze waren vaak wel gecharmeerd door haar voorkomen, maar ervaring had haar geleerd dat ze veel met dat uiterlijk kon bereiken, maar lang niet alles. Haar leven zou voor de komende weken, misschien maanden weer een stuk anders eruit gaan zien. Een nieuwe woning in een nieuwe stad, met een nieuwe baan in een totaal nieuw milieu. Het zou weer even wennen zijn om er in te komen, maar ze had er vertrouwen in dat ze dit tot een goed einde zou brengen. Ze keek om van zodra ze haar baas hoorde zeggen dat ze een bestelling moest maken en aan tafel brengen, en met een knikje begon ze dan ook met het samenstellen van de drankjes. Ze had geluk dat ze vroeger nog in een club had gewerkt als tiener. Daardoor viel het minder op dat ze zo weinig ervaring had en perse hier wou komen werken. De baas had haar niet veel vragen gesteld. Haar naam, leeftijd, en gsm-nummer, en of ze bereidt was om te flirten met de klanten voor haar inkomsten, dat waren de voorwaarden waarop ze instemmend had geknikt, ondanks dat ze haar vragen had bij de betrouwbaarheid van de man. Ze kon zichzelf verdedigen, dat geluk had ze, en dat wist hij vast niet. 'Die tafel daar, en maak een goede indruk. Dat zijn goede klanten', zegt de baas haar, alvorens hij de plateau gevuld met drank in haar handen drukt, en ze een blik werpt op de tafel, waaraan de gasten zitten die ze meteen herkent van de foto's. Dat waren ze, en toeval of niet, het was haar moment om hen voor de eerste keer onder ogen te komen. Voorzichtig trok ze rokje recht, waarna ze met het plateau richting de tafel stapte om de drank te serveren.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael was aan het praten, toen hij de brunette in zijn ooghoek zag met de bestelling van zijn jongens. In het midden van zijn zin stopte hij met praten over het huidige onderwerp en begon over zijn vakantie. Alhoewel zijn vakantie ook werk omvatte, was het makkelijker om over te praten omdat hij veel vrij was geweest. Het eerste verhaal dat in gedachten kwam, was zijn vierdaagse op zijn boot. Al snel zat hij in het midden van zijn verhaal, nog voor de serveerster aan tafel was. Eenmaal ze aan de tafel stond, keken de jongens haar van kop tot teen aan. Michael focuste zich gewoon op zijn drank, maar kreeg zelf al snel genoeg van de blikken. Hij keek naar de mannen, gaf zijn buur een tik tegen zijn hoofd en schudden zijn hoofd. "Respect hebben jullie precies niet.." mompelde hij. De jongens wendde hun blikken af en Michael keek de dame op zijn beurt aan. Ze serveerde het laatste drankje. Hij moest toegeven dat hij de jongens snapte, want lelijk was ze niet. Helemaal niet. Echter was het niet zijn type, voor één nacht bedoelde hij dan. "Sorry voor hun." zei hij terwijl hij met mijn hand duidelijk maakte dat het over de jongens ging. Michael nam nog een slok van zijn whiskey en begon verder te praten over zijn zogenaamde vakantie. Eens de dame enkele minuten weg was, begon hij weer over zijn echte verhaal. Zijn criminele praktijken omvatte vele dingen: streetracen, overvallen, hacken, stelen, dealen, oplichten,... Ze waren professionals, niemand had hun ooit te pakken gekregen en daar was Michael heel blij om. Hij was een keer aangehouden voor drugsbezit, maar zo erg vond hij dat nu ook weer niet. In zijn ogen had hij niet veel verkeerds gedaan. Iedereen begon suggesties te doen, maar Michael staarde even in de verte, of het leek toch maar even. Zijn moeder had een ernstige ziekte, maar ontzettend duur om te behandelen. Daarom was hij dit milieu ingestapt, zonder zijn moeder dat wist, om haar te helpen met genezen. Elke week moest ze op onderzoek en Michael zag ook dat elke week haar systeem immuun werd tegen de behandeling. Hij wachtte op het moment dat zijn kleine broer in paniek belde, want hij wist dat het er zat aan te komen. Echter wist hij dan niet wat hij zou doen, want zijn moeder was zijn alles. De enige vrouw waar hij zoveel liefde voor voelde. Wat als zij hem ging verlaten?

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Het was wat onwennig, zo voor de eerste keer opdienen in een pub waar je het nog helemaal niet kent, en dan net aan de tafel die je in het vizier moet houden. Toch probeerde ze het hoofd koel te houden, en met succes want zonder enige problemen komt ze aan bij de tafel, en begint ze met het afnemen van de drankjes, die ze keurig op tafel neerzet. Ze keek op toen ze hoorde wat Michael, die ze kende als het hoofd van de bende, mompelde tegen de gasten die bij hem zaten. Attent van hem, onverwacht vond ze. Hij stond nogal bekend als een vrouwenverslinder, net zoals heel zijn groep wel. Dat had ze in de rapporten ook gelezen, en met die reden hadden ze dan ook voor haar gekozen om in deze case te zetten. Een vrouw, die hopelijk wat meer van ze zou loskrijgen dan dat een man van middelbare leeftijd dat zou doen. Of het zou werken wist ze niet, dat zou afwachten worden, en ze hoopte dan ook op een goede start die ze nu had gemaakt. 'Geen probleem hoor, geniet van jullie drankjes en ik hoor het wel als jullie verder nog iets nodig hebben. Een fijne avond', zei ze met een knikje, waarop ze haar plateau weer in beide handen nam, en weg stapte van de tafel. Ze voelde de adrenaline door haar lichaam heen gaan, en eenmaal bij de toog kwam ze dan ook pas volledig terug op adem. Dat was spannend. Dat was het altijd in begin, en met wat geluk zou dat snel overgaan. Haar eerste opdracht had ze geen enkele nacht goed kunnen slapen, gewoon omdat ze zich constant zorgen maakte over wat er mogelijk allemaal kon gebeuren. Nu ging dat een stuk beter, al bleef het natuurlijk geen 9-5 job en moest ze op haar hoede zijn. Ze schrikt op uit haar gedachten als ze gewenkt wordt door een klant aan de bar die een bestelling wilt doen. Natuurlijk, dat hoorde er ook bij. Ze moest niet alleen haar groep in het oog houden en bedienen, ze moest ook gewoon de bar runnen intussen. Met een uitgestreken glimlach liep ze naar de andere kant van de bar toe, om daar de bestelling op te nemen en klaar te maken voor de groep mannen die haar hadden geroepen.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael werd uit zijn gedachten geschud toen de elleboog van Emilio, zijn buur, zijn arm raakte. Emilio was de vertrouwenspersoon van Michael, een soort tweede in ranking. Michael keek dan ook naar Emilio en deze begreep maar al te goed wat Michael wou zeggen. "Boris, Stefan, jullie nemen het gebied rond de cinema. Steven, Jamie, de ondergrond. Kevin en ik de straat." zei Emilio rustig. De beschrijving was vaag, maar iedereen wist wat ermee bedoeld werd. Voor buitenstaanders klonk dit vaag, maar Michael zocht iemand, of beter gezegd iets. Er was iets gestolen van hem en hij wist maar al te goed welke persoon hiervoor verantwoordelijk was. Hij had dan ook even ruimte gelaten voor deze persoon om een goed plan te bedenken. Michael vond het namelijk leuker om iemand op te sporen als het wat moeilijker was. Vinden deed hij altijd en wat hij met de persoon ging doen, wist hij nog niet, maar het zou geen pretje worden. "Ik vertrouw jullie. Enige vondst wordt aan mij persoonlijk gerapporteerd." zei hij terwijl hij opstond. Hij sloeg zijn arm rond de dame die net naast hem was komen staan. "Ongeacht wat ik bezig ben." zei hij nog snel voordat hij met Stacy onder zijn arm naar buiten liep. "Wanneer gaan we eindelijk eens naar jou huis?" vroeg ze met knipperende ogen. Dat was zijn gouden regel. Niemand komt bij zijn thuis binnen. Enkel Emilio wist waar hij woonde, zijn familie natuurlijk ook, maar voor de rest niemand. Hell, zelfs als de politie hem op de hielen zat, konden ze het huis niet vinden. Niemand wist waar zijn huis zich bevond behalve deze mensen en hij was ook van plan het zo te houden. "Stace, je kent mijn regel." zei hij bot, maar Stacy wist dat dit een onbegonnen zaak was. Ze liep onder zijn arm uit, richting de passagiersdeur. Nog voor hij wat kon zeggen, stapte ze in en hij volgde haar voorbeeld. "Ik ken je regels, Mich. Maar we kennen elkaar nu al lang genoeg. Hoe anders wil je deze relatie blijven behouden?" Michael hoorde een lichte stemwisseling en sloot zijn ogen. Hoe kon hij haar vertellen dat dit geen relatie was? Zij dacht duidelijk wel dat dit het geval was. Dat waren problemen voor later. Nu moest hij even stoom afblazen.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Na het opnemen van de bestelling begon ze dan ook gelijk aan de drankjes voor de groep heren, die haar vanaf de andere kant van de bar stonden te begluren, op een nogal opvallende manier. Mannen waren vaak zo simpel te lezen, zeker het type dat nu voor haar zat. Bij de bende die ze in de gaten moest houden verwachtte ze dat het niet zo simpel zou gaan. Het waren dan misschien vrouwenversierders, en bij een van die gasten zou ze misschien wel kunnen proberen om dichtbij te komen, dan zat ze nog niet bij de bron en had ze nog niet genoeg informatie. Ze moest proberen bij de top te komen, en daar informatie te kunnen krijgen, zodat ze tenminste zeker was dat het goede informatie was waar ze ook daadwerkelijk iets mee kon doen. Natuurlijk maakte het dat een stuk lastiger. Het zou lang kunnen duren voor ze haar zelfs zouden zien staan, en dan moest er nog vertrouwen komen. Iets wat moeilijk te verkrijgen is in die milieu's, en haar ervaring had dan ook geleerd dat ze charmant zou moeten overkomen, want dat ze haar kans anders helemaal kon verkijken. Een kleine zucht verlaat haar lippen als ze vanuit haar ooghoek ziet hoe de gehele bende de plaats verlaat. Daar ging haar kans voor vanavond. Ze wist dat het niet simpel zou worden, maar ze had ergens wel gehoopt dat ze vanavond meer kansen zou krijgen. Dat ze wat langer zouden blijven en niet na hun eerste drankje zouden vertrekken. Ze mocht het ook niet te pessimistisch inzien. Ze hadden haar nu voor de eerste keer gezien, en ze wist niet of ze zou blijven hangen, maar in ieder geval was ze wel van die eerste kennismaking af, en kon het nu alleen maar beter worden, gewoon niet vanavond. Ze serveerde de drankjes, rekende af, en ging vervolgens over naar haar volgende bestelling. Zo ging het de rest van de avond. Ze had in het oog gehouden of de mannen waren teruggekomen, maar tevergeefs. Hun tafel werd al snel in beslag genomen door een grote groep dames, die er de rest van de nacht hadden gezeten, tot haar baas haar vertelde dat ze zo gingen sluiten, en ze mocht vertrekken. Voor een eerste avond had ze best wat fooi gekregen, en haar baas reageerde dan ook tevreden over haar. Dat was al goed, ze mocht dus terugkomen en was verzekerd dat ze nog kansen zou krijgen om haar zaak hier verder te zetten. Ze nam afscheid van haar collega's, alvorens ze haar spullen nam, en naar buiten liep, richting de parking waar er een taxi voor haar zou moeten klaarstaan. Echter tot haar verbazing was er geen taxi te zien. Nochtans had ze aan het begin van de avond gebeld, en nu moest ze dus naar huis lopen. Zin om op een nieuwe taxi te wachten had ze niet, en bussen reden er ook niet meer. Het zou een lange wandeling worden, maar ze besloot dat maar gewoon te doen. Ze kon het risico niet nemen om een van haar collega's te bellen om haar te komen ophalen, en met haar wagen komen werken hadden ze haar afgeraden. Ze moest een dame spelen die hier wat bijwerkte om bij te verdienen, en ze kon het zich dan ook niet permitteren om elke avond met de wagen te komen werken. Er zat dus niets anders op om voor volgende avond een andere firma te contacteren, en nu te wandelen, waar ze al snel aan begon.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael had een fijne avond gehad, maar met Stacy was dit natuurlijk altijd het geval. Hij dacht terug aan haar uitspraak. Hij had het nooit doen uitblijken dat hij een relatie wou aangaan. Hij stapte het bed uit en begon zijn kleren aan te doen. Stacy draaide zich om en glimlachte kort. "Waarom blijf je nooit slapen?" vroeg ze, maar Michael schudde zijn hoofd. "Stace, ik moet andere dingen doen." zei hij en zij rolde haar ogen. Ze mompelde iets, waar Michael wel iets van kon maken, maar hij gaf er geen aandacht aan. Emilio had hem een bericht gestuurd met een dollar-emoji. Michael en zijn crew hadden verschillende emoji's als geheime boodschap, dus iedereen wist wat dit betekende. Hij had zijn kleding al aan, zijn shirt nog open en liep de deur uit, zonder nog maar om te kijken naar Stacy. Hij stapte zijn auto in en reed richting Emilio. Zijn auto parkeerde hij op de oprit en wandelde naar binnen. Emilio begon meteen met lachen, waarna Michael met zijn hoofd schudde. "Laat het, zeg maar niets." zei hij lachend, waarna hij zijn shirt begon toe te knopen. "We hebben gevonden wat je zocht." zei hij en Michael fronste zijn wenkbrauwen. "Nu al?" vroeg hij teleurgesteld, want hij had op wat meer spanning gehoopt. Voordat Emilio nog maar iets kon zeggen, was Michael naar de gebruikelijke kamer vertrokken. Hij zag zijn rivaal voor zich zitten en voordat Emilio hem kon tegenhouden, was zijn vuist al in contact gekomen met zijn gezicht. "Waar is het?"vroeg hij, maar er werd niets gelost. Zo ging het nog enkele uren door, totdat Michael er genoeg van had. "Ik kom morgen terug." zei hij voordat hij de deur uit liep en zijn auto weer instapte. Hij starte zijn motor en reed richting zijn huis. Zijn bebloede handen liet hij over het stuur glijden. Een zucht verliet zijn mond. Hij had het geweten, en toch kon hij niets te pakken krijgen. Hij ging het anders moeten aanpakken. In de verte zag hij een silhouette van een dame en hoe dichter hij kwam, hoe meer hij haar herkende, ook al had hij haar maar 1 keer gezien. Hij vertraagde, deed zijn raam naar beneden en sprak haar aan. "Je weet toch dat het niet veilig voor een dame om rond dit uur in deze buurt te lopen." zei hij en kwam tot stilstand. "Wil je een lift? Ik kan je naar huis brengen? Is toch richting mijn huis." zei hij nog, om haar duidelijk te maken dat dit geen moeite voor hem was.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze had het geluk dat ze zich perfect kon verdedigen, en dat zij dit wist, maar de mensen rondom haar waarschijnlijk niet. Veronica werd vaak onderschat door mensen die op haar pad kwamen. In haar training op de academie begon het al. Ze was een lichtgewicht, dat zeker, en dat maakte haar dan ook meteen zwak in de ogen van anderen. Ze had dan ook een stuk harder moeten knokken als vrouw om te bewijzen dat ze dit wel zou kunnen en dat ze gemaakt was om deze job uit te oefenen. Haar vader was een agent en had altijd op hetzelfde soort projecten gestaan als dat zij nu deed. Ergens had ze dan ook altijd geweten dat ze dit zou willen doen, al had haar moeder haar gewaarschuwd dat het niet zo simpel zou zijn als het leek. Een gezin stichten zou moeilijk worden, zeker als vrouw in deze branche. Een partner vinden zou zelfs al een probleem worden, want wie zou er nu willen samen zijn met een dame die niets over haar werk mag lossen, buiten het feit dat ze voor de politie werkt, en eigenlijk toch weer niet? Daar was ze gelukkig ook totaal niet mee bezig. Ze deed haar werk met veel te veel passie om zich nu al te settelen en dit op te geven. Daar was ze gewoonweg niet klaar voor, en ze vermoedde dat het ook nog wel een tijd zou duren voor ze daar wel tijd voor wilde maken en zaken wou opofferen. Het was ook niet alsof ze zich snel aangetrokken voelde tot mannen. Vaak ontbrak de diepgang gewoon, en dan was de zaak voor haar zoal beklonken en wist ze dat ze het niet zou volhouden. Het kon wel leuk zijn voor even, maar Veronica zocht naar meer dan dat, en dat was nog nooit echt eerder op haar pad gekomen. Ze zocht er dan ook niet actief naar. Daar geloofde ze niet in. Aan een goed tempo liep ze door terwijl ze nadacht wat ze de volgende ochtend op het bureau zou moeten melden. Veel kon ze niet zeggen, er was niets gebeurd, en morgen avond moest ze ook al weer aanwezig zijn in de club. Het zouden lange dagen worden, dat wist ze nu al, en ze hoopte dan ook dat het allemaal doenbaar zou blijven en ze niet zou bezwijken onder druk. Wat verbaasd keek ze om toen er een auto naast haar vertraagde, en in een reflex stapte ze wat op zij, zodat ze zou kunnen lopen moest het nodig zijn. Deze buurt was niet te betrouwen, dat had ze al veel langer gezien, en tot haar verbazing herkende ze het gezicht in de wagen. Bij zijn woorden haalde ze haar schouders op. 'Mijn wagen heeft het begeven voor ik moest werken dus ben met een taxi moeten komen, die me niet terug is komen ophalen. Ik wist niet dat deze buurt zo.. onaangenaam was', zei ze. Even aarzelde ze bij zijn vraag. Het was niet gebruikelijk om zo snel al bij een target in de wagen te kruipen, en eigenlijk zou ze zijn voorstel moeten afslaan, maar ze besefte ook dat dit een goede kans kon zijn, en ze op die manier ook niet helemaal naar haar gehuurde appartement zou moeten lopen. 'Wel.. als het geen moeite is zou dat vriendelijk zijn', zei ze met een kleine glimlach, en ze keek even van hem naar zijn handen en terug. 'Je bezeert onderweg? Ik kan je handen wel even verzorgen bij mij thuis, als tegen dienst omdat je me kan brengen', stelde ze voor. Ze wilde niet weten wat er met zijn handen was gebeurd en hoe het was gekomen, maar ze had wel een vermoeden, al liet ze dat niet merken. Ze hoopte op deze manier zeker zijn vertrouwen te kunnen winnen, en zijn voorstel te accepteren.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael luisterde naar haar verhaal. "Oh, dat is inderdaad niet fijn." zei hij. Zelf had hij het ook al meegemaakt dat zijn auto het begaf, maar bij hem was het heel makkelijk geweest. Hij kende zelf wat van auto's en kon dus makkelijk iets oplossen. "Ik raad je echt aan om in het vervolg echt niet te voet te gaan, zeker niet rond dit uur. Je weet nooit met al dat uitschot op straat." Michael had het zelf ook nooit fijn gevonden om te voet naar zijn thuis te wandelen, ondanks hij zijn mannetje kon staan. Hij kon zich dus zeker voorstellen dat het als dame nog onaangenamer was dan voor een man. Hij was blij dat ze op zijn voorstel in ging, want ergens voelde hij zich beter erdoor. Zijn moeder had hem altijd geleerd dat je een vrouw met respect behandeld en zijn moeder zou hem vermoorden als ze wist dat hij haar zomaar alleen had laten wandelen. Hij zag haar blik naar zijn handen gaan en kort sloot hij zijn ogen. Dat was hij helemaal vergeten. Hoe kon hij nou zoiets vergeten? Wat ze voorstelde, deed hem even twijfelen, maar hij kon geen nee zeggen. Zeker niet tegen de glimlach dat ze daarnet op haar gezicht had. Hij knikte kort en glimlachte zelf heel kort, iets wat hij zelf bijna nooit deed. Normaal maakt hij zelden zijn wondes schoon, want hij zou morgen toch gewoon weer verder gaan. Echter wou hij haar niet het verkeerde beeld geven, want hij wou ook dat niet veel mensen hem echt kenden, dat was dan ook de enige reden dat hij akkoord was gegaan met haar voorstel. "Ik kan ook even naar je auto kijken als je wil? Ik heb zelf wel wat ervaring met het opknappen van auto's." stelde hij voor. Hij wou haar wel graag helpen, want dit was echt niet veilig voor haar. Het feit dat ze in een bar werkte en dan nog een bar welke totaal niet goed betaald, deed hem beseffen dat ze waarschijnlijk niet veel geld zou hebben. "Is ook goedkoper dan een garage ofzo." zei hij ter aanvulling. "Je gaat me wel nog even moeten zeggen wat je adres is, of hoe ik moet rijden, want anders ga je niet thuis raken." Hij was al voorzichtig beginnen rijden en al snel vroeg hij haar iets anders: "Als ik nieuwsgierig mag zijn... Wat doet een dame als jij, in een buurt gelijk deze?"

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze haalde haar schouders op en knikte lichtjes. 'Heb wel vaker dat soort problemen, dat heb je met oude wagens', zei ze wat nonchalant. De wagen die ze voor de opdracht had gekregen was een oud ding, en dat was nog lichtjes uitgedrukt. Het was een echt wrak, en het was dus niet eens gelogen dat er veel problemen aan waren. Het paste in het plaatje, dat ze geld nodig had en daarom elk baantje had aangenomen wat op haar pad kwam, en dat ze zo hier gekomen was, maar handig was het zeker niet dat ze haar eigen wagen had moeten inleveren op het bureau, en die ingeruild werd voor het wrak waar ze het nu mee moest doen, waardoor ze afhankelijk was van taxi's en haar wagen die het misschien af en toe wel wou doen. 'Ik zal het onthouden, ik ken de buurt gewoon nog niet zo goed en had geen zin om weer een taxi te bellen. Zag het gevaar niet echt in naar huis wandelen, maar ik snap wel wat je bedoelt. De buurt is niet bepaald prettig aan deze kant', gaf ze toe. Misschien moest ze maar blij zijn dat ze hem was tegengekomen. Niet alleen was dit totaal en onverwacht en goed voor haar zaak, ze moest nu ook niet alleen naar haar appartement wandelen in de omgeving, die toch een stuk ruiger was dan ze in eerste instantie vermoedde. Ze geloofde wel dat ze in zijn wagen veilig was voor de straat, zeker als ze het dossier mocht geloven. Hij was geen simpele jongen, en in zijn buurt was ze veilig, voor zolang hij niet wist wie ze echt was en wat haar plannen met hem en zijn bende waren. Als een geluk bij een ongeluk was hij het dus die gestopt was voor haar, en waarbij ze nu in de wagen zou stappen. Ze wist niet wat ze moest verwachten, maar besloot maar gewoon mee te gaan met het verhaal. 'Dat klinkt als een goed plan, zo kunnen we elkaar helpen en moet ik me niet schuldig voelen dat je me naar huis rijdt', zei ze tevreden, waarna ze instapte, haar gordel omdeed en het portier sloot. 'De garage is inderdaad wat duur, en ik denk dat ze me zouden aanraden om mijn wagen gewoon bij het schroot te zetten. Het is echt een oud ding', zei ze, zachtjes lachend denkend aan de wagen. Het was echt een verschrikkelijk ding. 'Hier is het adres', zei ze, en uit haar zak haalde ze haar mobiel waarop ze hem het adres en de navigatie er naartoe toonde. Bij zijn vraag keek ze even naar hem, waarna ze haar blik op de weg richtte. Ze zou doen alsof ze hem nog niet eerder had gezien, en alsof ze hem dus niet herkende van in de bar. Dat was het beste. Het mocht vooral niet opvallen dat ze wist wie hij was, en dat ze achter hem aan zat, en dus vertelde ze haar verhaal, alsof ze hem nog nooit eerder had gezien, ook niet eerder vandaag. 'Had vandaag mijn eerste nacht hier in een nachtclub in de buurt. Was op zoek naar een baantje en ze zeiden dat ze daar altijd wel meiden aannemen dus ben maar gaan solliciteren en het viel wel mee vanavond, wel op het thuis raken na dan. Nog eens bedankt dat ik mag mee rijden, anders had ik nog lang gestapt vrees ik. En de buurt is inderdaad niet echt iets voor mij, maar het zal wel wennen', zei ze tevreden, waarna ze haar blik van de weg weer op hem richtte. 'Onbeleefd van me, je biedt me een lift aan en ik heb nog niet eens gevraagd wie jij bent en wat jij hier in de buurt doet', zei ze terug, waarna ze haar blik weer afwendde.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael keek naar haar telefoon, memoriseerde het adres en reed die richting uit. Toen ze helemaal uitlegde wat ze vandaag gedaan had, glimlachte hij. "In 'El Barro', toch?" zei hij, maar hij wist het antwoord al. "Mijn vrienden keken je nogal raar aan. En met raar bedoel ik, je weet wel." zei hij met een glimlach, nog steeds gefocust op de weg. Toen ze wat meer over hem vroeg, bleef hij even stil. Hij wist niet zo goed wat hij moest zeggen, maar toch begon hij te praten. "Wel, uhm, mijn naam is Michael, Michael Blackburn." begon hij, maar al snel ging hij verder. "Ik ben, uhm, je kan het zelfstandige noemen." Daarmee had hij ook niet gelogen. Michael loog amper, maar hij was wel goed met woorden verdraaien, zodat het juist leek. "Ik woon hier in de buurt. Het was het enige huis in de buurt, welke goed was voor mijn moeder." zei hij en sloot zijn ogen kort nadat zijn moeder ter sprake was gekomen. Morgen moest hij met haar weer naar het ziekenhuis. Het maakte hem kwaad dat er niemand anders was om voor haar te zorgen. Zijn vader verliet zijn moeder, nadat ze ongeneeslijk was verklaard. Zijn jongere broer ging nog naar school en kon zich best focussen op zijn school. Zijn oudere broer woonde dan ook nog eens aan de andere kant van de wereld en trok zich niets aan van wat er thuis gaande was. Hij kon niet anders dan hem gelijk geven, want zelf wou hij ook dat hij dat kon. Echter kon hij zijn moeder niet in de steek laten en wat zijn vader gedaan had, dat kon Michael hem nooit vergeven. Zijn moeder had hem nodig gehad en hij ging er als een lafaard van door. Michael reed de straat in van de dame naast hem en stopte voor de deur, waarna hij zijn motor uitzette en naar haar keek. "Wat is jouw naam trouwens?" vroeg hij met een glimlach.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Van zodra ze hoorde wat hij zei keek ze naar hem en knikte instemmend. 'Ja helemaal juist, ik dacht al dat ik je van ergens kende toen je net stopte, maar dat was het dus. En die vrienden kan ik me herinneren ja, maar het is geen probleem. Heb de hele avond wel gemerkt wat voor types er daar komen, dat is onvermijdelijk denk ik. Geen probleem dus', zei ze. Hij herinnerde haar dus, een goede zaak. Dat betekende in ieder geval dat ze toch ergens zijn aandacht had getrokken, in het beste geval. Hij kon ook gewoon goed zijn in het herinneren van gezichten en haar onthouden hebben van dat korte moment in de bar, dat wist ze niet helemaal en ze hield haar hoop dan ook niet te hoog dat ze goed bezig was. Ze moest realistisch blijven en onthouden dat ze wist met wie ze te maken had, en dat het een zware klus zou worden om beweging in de zaak te krijgen. In het beste geval zou hij haar voortaan vriendelijk gedag zeggen als hij haar zag, of compleet negeren in het slechtste geval. Ze luisterde naar wat hij verder vertelde, en knikte bevestigend als teken dat ze aan het luisteren was. Zelfstandige, zo kon je het ook noemen ja. Ze ging er niet op in, dat zou opvallen, en dus vroeg ze ook niet verder dan dat. Ze had een naam gekregen en moest nu dus niet meer doen alsof ze hem niet kende. Ze kon hem gewoon al aanspreken met een naam, en dat was een begin. 'Michael, dat ga ik onthouden. Fijn om al iemand te kennen die in de buurt woont', zei ze tevreden. Natuurlijk wist ze uit het dossier waar hij verbleef, dat was ook de reden dat ze een appartement hier in de buurt had gekregen, maar ook dat mocht hij niet weten, en daarom gedroeg ze zich ook zo neutraal als maar kon. 'Veronica, Veronica Johnson', zei ze met een glimlach. Haar echte achternaam geven was te riskant, en dus had ze een nieuw paspoort en alles wat daarbij hoorde gekregen om haar nieuwe identiteit geheim te houden, zonder dat het zou opvallen. Voorzichtig opende ze het portier en stapte uit de auto, waarna ze richting haar appartement stapte. 'We zullen maar eens naar die handen gaan kijken, ik heb nog wel wat staan waarmee ik het kan verzorgen', zei ze, alvorens ze de sleutel in het slot stak en draaide, waarna ze de deur kon openduwen om zo naar binnen te gaan.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Toen ze zei dat ze haar dat herinnerde, knikte Michael kort. Nadat ze haar naam had gezegd, volgde hij haar voorbeeld. Hij deed zijn auto op slot en volgde haar naar binnen. Hij knikte kort wanneer ze zei dat ze eens naar zijn handen ging kijken. Hij had Jeremy zo hard geslagen, meerdere malen, waardoor zijn eigen handen toegetakeld werden. Nog steeds twijfelde hij of hij er wel goed had aan gedaan om haar naar huis te brengen, hij wou niet dat ze vragen erover begon te stellen. Dat had hij nu ook gewaardeerd. Ze was de eerste vrouw die niet vroeg naar wat er gebeurd was en ergens stelde hem dat gerust. De eerste keer dat Stacy hem zo had gezien, was ze beginnen paniekeren en doorvragen. Iets wat hem compleet had gestoord. Het feit dat ze er niet achter vroeg, zorgde ervoor dat hij zich ietwat geruster voelde. Het gerinkel van zijn telefoon was te horen door de ruimte en hij vloekte zacht. Dit was niet het moment. Het geluid stopte en hij glimlachte kort naar Veronica. Al snel ging de berichttoon van zijn telefoon meerdere malen na elkaar. "Sorry, ik moet even kijken wat er zo belangrijk is."zei hij , maar zonder haar antwoord af te wachten, nam hij zijn telefoon. Emilio had hem proberen bellen en had ook meerdere berichten gestuurd. Het bericht van zijn broer trok zijn aandacht. Toen hij het bericht las en zag dat hij vroeg of Michael hem morgen naar school wou brengen, antwoordde hij een korte 'OK'. De berichten van Emilio negeerde hij, dat zou hij straks wel bekijken, hij kon het zich nu niet veroorloven om dit te riskeren. "Sorry, mijn broertje stuurde me een bericht of ik hem morgen naar school kan brengen.Moet hij natuurlijk ook op tijd weten." zei hij. Het was nu eigenlijk al vrij laat en hij zou ook niet veel slaap hebben. Een laatste bericht kwam binnen, dit keer van Stacy. Hij schudde zijn hoofd en stopte zijn telefoon in zijn zak. "Dus..." zei hij lachend terwijl hij naar zijn handen keek. Hij was er klaar voor.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld