Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
+ Plaats shout
Bluesweater
Een dag niet gelezen, is een dag niet geleefdπŸ“š
0 | 0 | 0 | 0
0%
Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!

Maak nu gratis een account en praat mee op het forum. Speel games en kies uit duizenden kledingitems om je popster mee te verkleden.

Klik hier en maak je eigen account
> Sluiten
Helper
10 van de 24 sterren behaald
Profiel
Azzura
avatar

Blog

TitelReactiesDatum
Ik begin opnieuw!025-02-2014 18:01
Liefde kent geen grenzen..326-12-2013 17:19
Ly my bffjuhs122-12-2013 10:41

 MeldenLiefde kent geen grenzen..
Zelfverzonnen..
 
Er was eens een meisje... Ze had niet veel vrienden en was vaak alleen. Haar ouders waren heel rijk maar ze deden niks met haar. Nooit zouden ze eens met haar spelen of ergens na kijken. Ze kreeg veel kado's waar de ouders mee hoopte het kind zoet te houden. Op een dag liep ze eenzaam door een bos. Met haar roodgelakte schoentjes schopte ze tegen steentjes. Ze liet zich ze zakken op een kei en begon met haar hoofd tussen haar knietjes te huilen. Opeens vlogen er een groep vogels de lucht in. Ze keek op, nieuwsgierig volgde ze de vogeltjes. Uiteindelijk kwam op een open plek midden het bos. Aan de rand van de open plek stond een huisje. Uit het kleine schoorsteentje kwam rook, even overwoog ze om weg te lopen. Maar haar nieuwsgierigheid won het van haar angst. Zachtjes in een drafje liep ze naar het huisje. Ze klopte aan, uit het niets ging de deur open. Angstig liep ze naar binnen. Het was donker, uit een raam kwam een klein sprankje licht. Opeens viel er een duistere gestalte over het meisje. Ze slaakte een gil, en begon luidkeels te roepen. Uiteindelijk stopte ze met gillen en kroop onder het ding vandaan. Het was een kapstok, mopperend zette het ding weer recht. Ze was nauwelijks van de schrik bekomen of ze hoorde iets klapper. Steeds harder, opeens kwam er een zwarte vliegende gestalte op haar af. Het waren vleermuizen, ze kon nog net op tijd bukken. Snel maakte ze zich klaar voor de volgende aanval. Met haar handen voor haar ogen wachtte ze af. Tussen haar vingers door tuurde ze de kamer door. Haar blik bleef hangen bij een kleine gestalte. Voorzichtig schoof ze haar handen weg. Ze keek recht in de ogen van een oud vrouwtje. Haar mond miste twee voortanden, met een scheve lach keek ze het meisje aan. Na lang staren zei het meisje aarzelend 'wie ben jij?' 
'Wie ik ben?' zei het vrouwtjes half hikkend. 'Ik ben een heks!' "Alsof ik dat nog weet' antwoordde het meisje. Ze naar de heks, in haar ogen lach een vriendelijke blik. Opeens begon het meisje te snikken. De heks spreidde haar armen en gaf haar een knuffel. "Kom maar hier" zei ze op een sussende toon.  'Je moet iemand boordelen van hoe die eruit ziet maar hoe die is' denkt het meisjeDat klopt' zeg de heks. Met open mond kijkt het meisje de heks aan. 'Kom we gaan wat eten' zegt ze. Zingend tovert ze de pannen, de ingredienten bij elkaar.. 'Maak nu snel het eten klaar'.

Even later zitten ze samen te eten. 'Mmm wat lekker' zegt het meisje. 'Wat is het eigenlijk?' 'Mieren in worteltaart' antwoord de heks. 'Het meisje spuugt het eten uit. 'Nee joh, het is chocoladetaart' Het meisje kijkt de heks even aan maar gaat uiteindelijk toch verder met eten. De heks grinnikt in zichzelf.
 
'Kom we gaan een eindje wandelen' 'Ja leuk' zegt het meisje' 'Hoe heet je eigenlijk?' vraagt de heks tijdens het lopen. 'Ik heet Sylvie' antwoord Sylvie. 'Mooie naam' antwoord de heks. 'Ik ben trouwens Veerle' Even is het stil.... 'Kom volg me' zegt Veerle. Ik weet een hele mooie plek. 

Door middel van kleine zigzaggende weggetjes zijn er dan. Het is een open plek met een grote boom in het midden 'Ogen dicht' zegt Veerle. Snel en geluidloos tovert ze een schommel aan de boom. 'Kijk maar!' 'Wou' fluistert Sylvie. Snel rent ze naar de schommel. Kraaiend van plezier begint ze te schommelen. Even later lopen ze terug. Ze spelen verstoppertje. 'Heb je eigenlijk vrienden' vraagt Veerle, 'Nee, en mijn ouders kijken niet eens naar me om' zucht Sylvie. Even later zijn ze weer terug bij het huisje en stop Veerle Sylvie in. 'Ik blijf hier' zegt Sylvie slaperig. Veerle lacht.

Sylvie wordt wakker waar ze slaperig kijkt ze om zich heen. Ze is weer thuis.. Naast haar ligt een stuiterbal. Van Veerle, Sylvie weet het zeker, ze knelt het ding in haar armen. Slaperig stapt ze uit bed. Beneden ontbijt ze met haar ouders. 'We moeten helaas gaan, we nemen wel een leuk kadootje mee. 'Kadootje, is dat het enige waar jullie aan denken?' 'Ik hoef dat niet beter keken jullie een keer naar me omkeken' 'In kadotjes zitten geen liefde!' Snel neemt ze haar boterham mee en snelt naar school. In de pauze speelt ze met haar stuiterbal.

Nu heeft ze vrienden en vriendinnen en het allerblangrijkste is liefde en een goede band met haar ouders.



Reactie plaatsen

Reageer op de blog Liefde kent geen grenzen.. van Azzura .
Bericht plaatsen
Melden | Citeer
Azzura schreef op 08-02 11:35:
Azzura schreef:
NewYorkLove schreef:
Prachtig!

Dankjewel ^^
Melden | Citeer
Azzura schreef op 27-12 10:26:
Azzura schreef:
Blue schreef:
Mooi!

Dankje :d
Melden | Citeer
Shots schreef op 26-12 20:38:
Shots schreef:
Mooi!