Hannie Schaft was een bekende verzetsstrijdster tijdens de Tweede Wereldoorlog. Er zijn twee boeken, twee films en een musical over haar gemaakt onder de titel: Het meisje met het Rode haar. Hierdoor was ze een van de bekendste vrouwelijke verzetsstrijders.
Hannie’s echte naam was ‘Jannetje Johanna Schaft’ en ze werd geboren in april 1920 te Bloemendaal.
De naam Hannie gebruikte ze pas in het verzet, gezien ze normaal gesproken ‘Jo’ of ‘Jopie’ werd genoemd.

Tijdens haar studie rechten in Amsterdam was ze al actief in de Vrouwelijke Studentenvereniging, en raakte bevriend met een aantal Joodse meisjes, waardoor ze al snel een mening vormde tijdens de oorlog.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden de Nederlandse studenten gedwongen om de loyaliteitsverklaring te tekenen, om zo hun steun aan Hitler te betuigen.
Jo weigerde deze te tekenen en stopte met haar studie, omdat dat een stuk veiliger was.
Meerdere studiegenoten doken hierna onder bij haar ouders, en zo raakte de familie betrokken bij het verzet.
Ook zij wilde helpen, en begon met het versturen van pakketten naar Poolse officieren, via het Rode Kruis.
Ze luisterde vaak naar Radio Oranje en negeerde opzettelijk Duitse soldaten als ze deze tegen kwam, wat in die tijd natuurlijk al gevaarlijk was.
In haar verzet stal ze onder andere persoonsbewijzen van andere studenten, om die te vervalsen en door te geven aan Joden.
Naast het helpen van onderduikers met bonkaarten en vervalste persoonsbewijzen, pleegde ze ook verschillende aanslagen op Duitsers en werd bekend als het meisje met het rode haar, dat haar schuilnaam werd.
Jo leerde om Duits te spreken waardoor ze, op een onschuldige manier, gesprekken kon beginnen met Duitsers en zo hun vertrouwen kon winnen.  Ze stond vaak op de uitkijk bij aanslagen en smokkelde verschillende munitiekisten en andere spullen naar het verzet.

Jo werd steeds bekender bij de Duitsers, en uiteindelijk werden zelfs haar ouders gegijzeld, in de hoop dat ze zich zou aangeven. Na een paar weken werden haar ouders vrijgelaten, maar ze konden elkaar nauwelijks bezoeken bang voor nog een gijzeling.
Omdat ze steeds bekender werd door haar rode haar, verfde ze haar haren zwart en nam ze de naam ‘Hannie Schaft’ aan.
Samen met Jan Bonekamp pleegde ze een aanslag op Piet Faber, en later werkte ze ook samen met anderen. Ze pleegde aanslagen op verschillende collaborateurs.
Een paar weken voor de bevrijding werd Hannie Schaft gearresteerd. Men heeft geprobeerd de Duitsers om te kopen om haar vrij te laten, maar zonder succes. Ondanks dat gezegd werd dat ze niet zou worden doodgeschoten, werd ze alsnog geëxecuteerd op 17 april 1945.

Het boek, en de film, volgen vooral het verhaal van Jo als rechtenstudente die zich aansloot bij het verzet. Niet alles wat in de film gebeurd is waargebeurd, maar in grote lijnen volgen ze het verhaal, al dan wel geromantiseerd.