Het leven van een kunstenaar

Oscar-Claude Monet werd geboren in Parijs op 14 november 1840. Hij heeft met zijn ouders vanaf vijfjarige leeftijd in La Havre gewoond en een jaar in militaire dienst gezeten voordat hij in 1864 begon met schilderen. Rond die periode kreeg hij ook een relatie met de dame die in 1870 zijn eerste vrouw zou worden, Camille Doncieux. Het paar kreeg twee kinderen, in 1867 werd hun eerste zoon Jean geboren en in 1878 hun tweede zoon Michel. Voor hun huwelijksreis wilden ze naar Trouville, maar vanwege de oorlog tussen Frankrijk en Pruisen vluchtten ze naar Londen, via Nederland, waar ze nog vier maanden verbleven en Monet ook verschillende schilderijen van Zaandam maakte, kwamen ze terug in Frankrijk.
Hoewel Camille in 1879 overleed bleef Monet niet lang alleen. Hij woonde samen met het paar Alice Hoschedé en haar echtgenoot Ernest. Een zeer ongebruikelijke combinatie in die tijd.
Vanaf het moment dat Ernest in 1891 overleed ontstond er een welvarend gezin en konden Monet en Alice eindelijk trouwen. Het was een gelukkige tijd tot Alice in 1911 overleed, kort erna gevolgd door Monets oudste zoon Jean in 1914. De schilder begon ouder te worden en ontwikkelde grijze staar.
Op 5 december 1926 overleed de kunstenaar aan de gevolgen van longkanker op 86-jarige leeftijd. Hij liet alles na aan zijn zoon Michel, die uiteindelijk het huis, de tuin en lelievijver schonk aan de Académie des beaux-arts. In 1980 werden het huis en de tuin voor het publiek geopend.

 

Monet als kunstenaar 

Als schilder kan deze man gezien worden als de grondlegger van het impressionisme. Op aanraden van een vriend en collega kunstenaar begon Monet op 24-jarige leeftijd met het schilderen van landschappen in de buitenlucht. Tijdens het schilderen probeerde hij zoveel mogelijk het moment te vangen op het doek. Vandaar ook dat de kerk die hij zo vaak heeft geschilderd er op elk schilderij toch weer anders uit zien.
Het moment schilderen is iets dat perfect past bij het impressionisme. Het gaat om het vastleggen van een alledaags aspect zonder verwijzing naar historische thema’s of de oudheid, zoals in veel schilderijen wel te zien is.
Zijn werken heeft hij voornamelijk gemaakt in Frankrijk. Eerst waren het voornamelijk enkele schilderijen die hij maakte, maar vanaf 1880 is hij overgegaan naar het maken van series zoals de bovengenoemde kerk. Zijn beroemde serie van de waterlelies in zijn tuin heeft hij tegen het einde van zijn leven gemaakt. Met een slechter zicht werd het daardoor een stuk abstracter en minder gedetailleerd.

Hoewel zijn werk tegenwoordig alom geroemd wordt is dat niet altijd zo geweest. Voor de grote kunstenaars in Parijs bestond er ‘de Salon de Paris’ of kort ook genoemd ‘de Salon’. Als kunst goedgekeurd werd dan kwam het hier te hangen, een betere en meer toonaangevende plek was er niet. Van Monet heeft er enkel het schilderij Camille gehangen in 1866. Dat was zijn eerste en laatste werk daar. Keer na keer werd zijn werk vervolgens afgewezen en kwam het te hangen in de ‘Salon des Refusés’. Alle werken die werden afgekeurd voor de Salon kwamen hier te hangen en mensen kwamen er voornamelijk om er de spot mee te drijven. Uiteindelijk zouden al deze geweigerden zoals Monet toch de erkenning krijgen die ze verdienden.

Het schilderij dat jullie op de achtergrond zien is gemaakt in 1882 en draagt de titel 'Path in the wheat at Pourville'.