Haar naam betekent draagster of schenkster van alle gaven. Ze is gekoppeld aan ongeluk en de christelijke kerk zag haar als een brenger van de Bijbelse zondeval. Pandora. Haar naam is alom bekend, haar mythe een stuk minder.
De mythe
De oppergod Zeus had bevolen om de mens te creëren. De twee goden Prometheus en Epimetheus creëerden samen de man. De man was echter een ongelukkig wezen en om hem gelukkiger te maken stal Prometheus een brandende toorts van Olympus. Zo schonk hij de mens het vuur. Zeus was zo boos om dit verraad dat hij besloot om de mensheid te gaan straffen. Uit aarde en water werd door de godensmid Hephaistos de vrouw gecreëerd, ze droeg de naam Pandora. Van elke god kreeg ze goede gaven. De godin Athena schonk haar intelligentie, talent en manieren. Ze werd door haar in de mooiste en kleurrijke kleding gekleed. Van Aphrodite kreeg ze bevalligheid en schoonheid die een godin waardig zou zijn. Anderen schonken haar goud en goddelijke bloemen in haar haar. Zo schonk elke god haar iets tot de laatste god, Hermes, aan de beurt was. Zijn geschenk aan haar was de spraak, schaamteloze gedachten en een bedrieglijke aard. Met die gaven kreeg zij een eigenschap die nog geen enkele andere sterveling had: nieuwsgierigheid. Deze vrouw werd geschonken aan Prometheus, maar zoals velen wisten, zou een geschenk van de goden nooit zonder gevolgen zijn. Hij weigerde haar dan ook. Zijn broer Epimetheus bezat echter niet de wijsheid die Prometheus bezat en nam haar tot zijn vrouw. Als geschenk voor het huwelijk werd hen door Zeus een pithos geschonken. In die pithos zaten alle ongelukken opgesloten. De nieuwsgierige Pandora wilde het vat openen, maar vaak hield Epimetheus haar tegen. Zolang ze namelijk niet de pithos opende, werd de mensheid al die ongelukken bespaard gebleven. Elke keer wist Epimetheus haar tegen te houden tot de dag kwam dat Pandora haar nieuwsgierigheid niet kon bedwingen. Ze opende het vat. Op dat moment ontsnapten alle rampen, ziekten en zorgen die erin zaten en verspreidde deze zich over de aarde heen. Aan het zorgeloze bestaan van de mensheid was een einde gekomen. Pandora zag haar fout in en wilde de deksel dichtklappen, maar alleen de hoop zat nog in de pithos zodra deze weer gesloten werd.
Hoop
Dat hoop in de doos is blijven zitten, wordt vaak op verschillende manieren uitgelegd. Een reden waarom hoop er is, is omdat onder de hevigste rampen die de mens teistert er altijd hoop is. Een andere, negatieve blik erop, ziet hoop als hetgeen wat de mensen altijd onthouden zal blijven. De derde interpretatie ziet hoop als een vergiftigd geschenk. Hoop dat dingen ander zijn, zorgt namelijk voor het niet accepteren van wat er nu is.
Pithos
Verder is de vertaling van het woord pithos eigenlijk helemaal geen doos. De pithos was eerder een soort kruik die half onder de grond werd opgeslagen, gevuld met olie, wijn of granen. Het verkeerd vertalen van het woord, wordt vaak toegeschreven aan Erasmus. Deze vertaalde het woord pithos in het Latijn waarschijnlijk als pyxis, wat doos betekent. Sindsdien is de doos van pandora blijven hangen.
Haar eerste verschijning
Pandora wordt voor het eerst genoemd in werken van de Griekse dichter Hesiodos. Na Homerus is hij de oudste en bekendste dichter uit de Griekse oudheid. Zijn twee belangrijkste werken waren: Theogonia en Werken & Dagen. In Theogonia wordt Pandora wel beschreven, maar krijgt ze geen naam. In Werken & Dagen wordt ze uitgebreid genoemd om de hardheid van het leven te benoemen. Haar mythe is daarna door anderen overgenomen en verteld. Een stukje uit het werk van Hesiodos over Pandora: Van haar is het ras van vrouwen en de vrouwelijke soort: van haar is het dodelijke ras en de stam van vrouwen die leven onder sterfelijke mannen en zorgen voor hun voor grote problemen, ze zijn geen helpers in haatvolle armoede, maar alleen in rijkdom.