De Tasmaanse tijger, ook wel (Tasmaanse)
buidelwolf genoemd, is een diersoort die
sinds 1936 uitgestorven is. In dit artikel geef ik jullie meer informatie over de Tasmaanse tijger en over het opnieuw tot leven wekken van de tijger door wetenschappers.

Zoals de naam buidelwolf wellicht al weggeeft, hoort dit dier tot de familie roofbuideldieren. Het dier is dan ook een vleeseter. Het joeg waarschijnlijk op dieren die niet meer wogen dan 10 kilo, dus de kangoeroes waren veilig voor deze vleeseter. Ik heb het over kangoeroes, omdat de Tasmaanse tijger enkel in Australië, Tasmanië en Nieuw-Guinea voorkwam. 

Uitsterven
De Tasmaanse tijger kwam zoals hierboven beschreven op veel gebieden in Oceanië voor. Echter werd dit anders toen de Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië, zich daar gingen vestigen. Volgens een theorie namen zij de dingo mee, een verwilderde hond, die het leefgebied van de Tasmaanse tijger overnam en hen wegconcurreerde. Enkel op Tasmanië leefde nog een grote groep Tasmaanse tijgers (vandaar deze naam).

Helaas had de Tasmaanse tijger daar ook geen kans op overleven. Door de komst van Europeanen op Tasmanië is het dier helemaal uitgestorven. De boeren die zich daar vestigden beweerden dat de dieren hun schapen zouden eten en maakten daarom jacht op de tijgers. Wetenschappers verwachten echter niet dat de Tasmaanse tijger echt schapen zou eten, vanwege hun zwakke kaken. Een schaap zou te groot voor ze zijn. 

Er werd gedacht dat het uitsterven ook veroorzaakt werd door een epidemie die onder vleesetende buideldieren zou heersen, maar nader onderzoek sluit dit uit.

De laatste Tasmaanse tijger
Het laatste dier werd gevangen in 1933 en was daarna bewoner van de dierentuin van Hobart op Tasmanië. Drie jaar later stierf het dier helaas aan verwaarlozing. Het dier kon niet naar zijn binnenverblijf, waardoor hij de koude nachten en warme dagen niet kon overleven. 

Op 10 juli 1936 werd de buidelwolf op Tasmanië wettelijk beschermd, maar dat was vermoedelijk al te laat. Twee maanden hierna stierf het dier in de zojuist genoemde dierentuin.

Australische en Amerikaanse wetenschappers zeggen na veel onderzoek in staat te zijn de Tasmaanse tijger terug tot leven te wekken door middel van stamcelonderzoek en genetische manipulatie. Zij verwachten binnen tien jaar een exemplaar in het wild te kunnen loslaten. 

De genen van de Tasmaanse tijger zijn bewaard gebleven en kunnen door middel van genetische manipulatie worden gecombineerd met de cellen van bestaande diersoorten. Op deze manier kunnen ze een embryo laten groeien in een bestaande diersoort. Het levende dier wat genetisch het meest lijkt op de Tasmaanse tijger is de buidelmuis. Deze zijn echter wel veel kleiner dan een Tasmaanse tijger en daarom twijfelen ze nog of de geboorte succesvol zou zijn. 

Het project draagt veel bij aan de wetenschap op het gebied van kennis en het is baanbrekend onderzoek. Het terug tot leven wekken van een dier is wetenschappers immers nooit op deze manier gelukt. 

Kritiek
Er zitten echter veel risico's vast aan deze experimenten. Het doel is om een dier los te laten in de natuur, maar dit zou de natuur weer kunnen ontregelen. Het dier is immers niet voor niets uitgestorven, wellicht gaat het opnieuw loslaten van het dier ten koste van de huidige diersoorten of natuur. 

Bovendien zeggen andere wetenschappers dat we de miljoenen dollars beter kunnen steken in het redden van dieren die op dit moment op de rand van uitsterven staan in plaats van het terug tot leven wekken van de Tasmaanse tijger.

Hoe denken jullie hierover? Plaats het in de reacties!