We hadden besloten een leuk spel te spelen in de avond met zijn allen. Een leuk feestje te geven met Halloween. Geesten oproepen en horrorfilms kijken net als jij. We zaten met zijn allen in een kring op de grond. ‘’Oké, bedank de geest als we klaar zijn en wees altijd neerbuigend. Daar gaan we’’, zei Demi. ‘’1,2,3: Kom tot ons geest, bent u daar?’’, zeiden we in koor. Er gebeurde  niets. Astrid begon te lachen en Helene gaf haar een por in haar zei. Nog eens! ‘’Bent u daar geest’’. Er gebeurde eerst niets maar toen viel het licht uit. Iedereen schreeuwde. Naast de deur verscheen een man met rook. Met een opengehakt gezicht staarde de gedaante ons aan. ‘’Waarom moeten jullie mij bevrijden uit mijn eeuwige doemenis!’’, zei hij. Iedereen was stil en keek elkaar aan. Darian keek me aan en volgensmij deed hij het net zo erg in zijn broek als ik. ‘’Geef me antwoord schepsels!’’, zei de geest. Hij had een hakbijl vast. In al mijn angst voor de man zei ik toch maar ‘’We wilden u niet storen meneer’’. Hij  keek me aan met zijn door de helft gehakte gezicht en zei toen: Dat had je dan niet moeten doen meisje, mij oproepen’’. ‘’Elk jaar rond Halloween worden er altijd kindjes vermist’’, zei hij en hij lachte kwaadaardig ‘’Weet je waarom mijn kind?’’, een lange stilte viel onder ons neer. ‘’Omdat ze niet veilig doen! Omdat ze mensen als ik oproepen uit de dood!’’. Anna begon nu te gillen en Helene rende naar de deur van het huis. Ze trok maar hij ging niet open. Het bliksemde en regende naar binnen toe nu. ‘’Dat gaat niet kindje!’’, hij rende naar Helene en gooide de hakbuil tegen haar aan Deze kwam tegen de muur aan en viel op de grond.  ‘’Ga weg geest ga weg en kom nooit meer terug wij danken u!’’. De man viel om en toen zag ik dat het mijn vader was! Iedereen was dood stil.  Het licht ging weer aan en mijn moeder verscheen en hielp mijn vader overeind. Ze stonden naast elkaar te lachen. ''Wat valt er te lachen?'', zei ik kwaad. ''Nou wij hebben jullie er in laten tuimen'', hahaha. zei mijn moedre. ''Ik krijg jullie nog wel!'', zei ik. En toen moesten we allemaal lachen.