- Maak gratis account | Log in
- Je bent niet ingelogd
Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
te staan waarop je hebt gereageerd.
Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
| Het duister dat ons scheidt revieuw |
Waar gaat het over?
Het boek ''Het duister dat ons scheidt, is een psychologische roman. Wel voor onze leeftijd om te lezen. Het is uitgegeven in 2003 en geschreven door Renate Dorrestein. Het boek is ook genomineerd geweest voor de NS publieksprijs in 2004. Om je een idee te geven wat er allemaal in het boek besproken word: Moord(niet als een politieserie of iets), pesten, problemen in de familie, kindertijd e.d. Bij het boek moet je niet denken aan een soort echte moord met moorddaden. het is erg leuk lezen maar je moet je hersenen wel aan het denken zetten. Wat gebeurt er precies? En ook Zitten er linkjes tussen het een en het ander? Het boek is daarom erg leuk om te lezen. je komt er snel genoeg achter waarom als je het gaat lezen. Indeling: Het boek heeft een interessante indeling. Het boek is ingedeeld in 3 delen. Je komt in elk deel meer te weten over wat er is gebeurt. In deel 1 lees je over de hoofdpersoon wanneer ze 6 is. In deel 2 wanneer ze 12 is en in deel 3 is ze 18 jaar. Elk deel bevat hoofdstukken met letters uit het alfabet: A is een aardbei, B is een brandnetel, C is een crisis, d is dood etc... In elk hoofdstuk komt dat woord dan ook weer terug. Verder zitten er een paar stukjes in apart van het thema waar het hoofdstuk over gaat. Voornamelijk zijn het flashbacks van gebeurtenissen in haar jeugd. En aan het einde, als ze gaat nadenken wat er die nacht nou precies allemaal is gebeurd. -Het maakt je nieuwsgierig naar het nieuwe hoofdstuk. -Je leest gemakkelijker. Je leest namelijk van deel 1 naar deel 2 toe. en van deel 2 naar deel 3. -Het maakt het leuker om bijvoorbeeld deel 2 te lezen als ze van een leeftijd van 6 naar een leeftijd van 12 gaat. Dit is namelijk best een grote tijdsprong. Het is leuk om na zo een tijdsprong verder te lezen omdat je gaande het lezen erachter komt wat er in die missende jaren is gebeurd. Dit verhaal gaat over Loes. Een klein meisje die samen met haar moeder in een dorp woont. Samen met 2 vriendinnetjes maakt ze veel lol als 6-jarige. Wanneer er een nieuw jongetje genaamd Thomas in het dorp komt wonen vind iedereen hem een beetje raar. Wanneer Loes bevriend raakt met hem vergeet ze haar vriendinnen een beetje. Als ze bij Loes thuis aan het spelen zijn vind haar moeder het ineens niet goed dat ze met Thomas omgaat. Ze mag hem niet meer zien. Wanneer Loes door haar leesprobleem hele slechte cijfers haalt wil haar moeder ineens verhuizen. Aangezien Loes dit niet wil rent ze weg van huis en besluit zich te gaan verstoppen. De nacht dat ze wilde weggaan stormde en regende het. De volgende ochtend is het kabaal in het dorp. De vader van Thomas was vermoord en dood gevonden. Wanneer de moeder van Loes word beschuldigd moet ze naar de gevangenis. Loes blijft achter met de Luco's. 2 Mannen waarbij ze met haar moeder in 1 huis woonde. Deze worden haar voogd. Waarna iedereen uit het dorp hen veracht besluiten ze te verhuizen naar een van de verste uithoeken van het land. Hier begint het 2e deel wanneer ze niet meer 6 jaar maar 12 jaar is. Je ziet dus geen tussentijd. Je komt er daarna vanzelf achter wat er in de tussentijd allemaal is gebeurd. Ze zal er alleen pas op haar 18e achter komen wat er die nacht allemaal gebeurd was en waarom. Je leest dus toe naar wat er precies gebeurt is en krijgt steeds kleine aanwijzingen. Wie heeft de vader van Thomas vermoord en wat hebben haar moeder en de Luco's ermee te maken?
Ik vond het een super leuk boek om te lezen. Je komt achter allerlei verbanden van wat er nou precies is gebeurd. je moet echt goed lezen en hard nadenken om alles uiteindelijk te snappen. Het boek blijft tot het einde spannend en er gebeuren heel veel dingen in het leven van Loes. Ik vond dat het boek leuk was opgebouwd en dat je jezelf erg goed kon inleven in de hoofdpersoon namelijk Loes. Als je iets in het begin niet begreep begreep je het later wel. je moet echt door het begin heen lezen. Meestal moet dat ook altijd. Je moet even alles leren kennen en begrijpen. Na het begin lees je steeds meer en krijg je steeds meer te weten. Uiteindelijk zul je achter de waarheid komen! Ik raad het boek echt aan! Veel leesplezier !
Renate Dorrestein:
De schrijfster van dit boek heet Renate Dorrestein.  Ze werd op 25 januari 1954 geboren. Ze schreef al vanaf de kleuterschool en dat vond ze erg leuk. Al gouw haalde ze in 1972 haar gymnasiumdiploma aan het Keizer Karel College in Amstelveen. Ze besloot hierna om niet te gaan studeren maar om te gaan werken. Ze werd toen verslaggeefster bij het weekblad Panorama en reisde daarvoor de hele wereld af. In 1977 verliet ze dit tijdschrift en ging ze werken bij verschillende andere bladen als Opzij, Viva en De tijd. Slechte tijden en goede tijden: De zelfmoord van haar eigen zusje in 1979 heeft op haar persoonlijkheid en schrijfstijl/wijze een hele grote invloed gehad. Waarna ze later ook nog eens de ziekte ME kreeg. (Klik hier voor meer informatie over ME). Deze gebeurtenissen maakte haar leven 10 jaar lang moeilijk. Deze werden later wat verzacht en het hielp haar om verder te gaan met schrijven. Haar opkomst: Hoewel ze eerst liever iets met journalistiek wilde doen, wilde ze eigenlijk liever Romans schrijven. Nadat ze jaar na jaar geprobeerd had haar boeken de wereld in te krijgen lukte het eindelijk! Haar eerste uitgeverij in 1983 ontdekte haar talent van schrijven. Haar eerste boek heette: Buitenstaanders. Haar naam werd steeds bekender en ze heeft nu al vele boeken geschreven. Niet bang: Dorrestein vond het zeker niet eng om haar Romans te schrijven over ernstige extreme en waargebeurde verhalen. Zelf vind ze het schrijven van fictie belangrijk: ''Fictie laat ons zien wat het betekent om mens te zijn en hoe moeilijk het is een fatsoenlijk mens te blijven als de omstandigheden onfatsoenlijk worden. Literatuur brengt ons iets dat de psychologie niet vermag, de sociologie niet vermag, de journalistiek niet vermag: het vermogen om in het hoofd van de personages te kijken, deelgenoot te worden van hun dilemma's en al doende in hun schoenen te gaan staan. Literatuur helpt ons, ons met anderen te identificeren en ook onszelf te begrijpen.''  |
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
