Just a thought |
A L O N E
Ik heb het idee dat iedereen om me heen me even vergeet. Alsof ik word gezien als een tweede keuze. Een soort optie die je kiest als je even niemand hebt om tegenaan te lullen. Iedereen om me heen is gelukkig, maar waarom ik dan niet? Waarom krijg ik geen kans op geluk? Waarom kan IK alleen deel uitmaken van iemands anders geluk? Ik wil ook gelukkig zijn. Want ik voel me zo alleen.
Ik huil wanneer ik slaap en ik slaap omdat ik me niet compleet voel. Ik ben mezelf niet. Ik mis iets. En dat iets wat me nu niet kan opvullen maakt me ongelukkig. Ik zie niet wat er mis is met mij. Ben ik dan zo anders? Verdien ik dat geluk niet?
Ik kan alleen nog maar huilen. Ik zie alleen nog maar donker. Alle kleur trekt s'avonds weg uit mijn geheugen. Ik ben alleen en dat iets wat ik zoek mis ik. Ik huil mezelf in slaap en overdag ben ik vrolijk.
Waarom ben ik zo vrolijk? Voor anderen? En waarom kan ik s'avonds niet in slaap vallen zonder eerst na te denken over dingen die nog helemaal niet belangrijk zijn. Ik ben niet depressief maar ik ben ook niet tevreden.
Ik haat liefde. Ik houd van liefde maar ik haat het. Op dit moment maakt het me kapot. Zal ik dat iets wat ik mis ooit vinden?
1:29 woensdag nacht 24/06/2015
|