Aangezien ik nieuw ben en mensen dan nog wel eens hun twijfels over je rp-skills hebben, bij deze een paar posts die een beetje weergeven hoe ik normaal schrijf;
It was only when it was almost too late when Max realized that the redhead was driving him backwards. He was almost with his back against the wall. The redhead grinned, but Max just bared his teeth, not about to let the man get the best of him.
“Fuck.. you..” he growled, between clenched teeth, still fighting relentlessly. A fight between mutants probably had to be a sight to behold, but right now Max’ mind was only in the fight, in the here and now.
It was clear that he and the big guy were pretty well balanced against eachother. Neither one was showing signs of tiring, no more than the other at least and both seemed to take and parry hits in equal measure. Still, Max had no intention of losing this. He blocked a blow that would otherwise have certainly broken something, but was too late to block the second one, that came down on his ribcage. A shout escaped his lips. He swung back, hitting the man in the shoulder, but not as hard as he had intended to. He parried again, now feeling the rough wall against his back. He ducked away and struck the redhead again.
Lance managed to duck away from the grasping hand by jumping backwards when he saw the other guy coming, but barely. He swore under his breath, mentally cursing at him self for not being faster. Like in any fight, his senses were gone. Whenever Lance caught the thrill of battle, it was almost like his mind, the rational part of it at least, clouded up. There was only anger, violence and the desire to win.
He hadn’t lied, it wasn’t personal, but that was before they had actually started. Once he was fighting, it was personal.
His ears were filled with the cacophony of the fight, and he swung his steel bat towards the one that had attacked him, ready to deck his head in. There was not an ounce of humanity left in his dark eyes, that could otherwise look ever so innocent.
Yeah, they had been told not to go too far, as the group would still have to be able to let others know who now ran this place, but that too had disappeared once Lance mind went into fighting mode.
Kael plofte weer neer op de bank en pakte een flesje bier, nadat hij zijn sigaret uit had gedrukt, dat hij vlug met de opener van zijn dop ontdeed. Hij nam een slok en knikte.
"Prima," zei hij. Hij gebaarde naar de versterkers die een beetje in de hoek van de kamer stonden, aangesloten op de boxen, waar inmiddels geen Black Sabbath meer uitkwam; Rhys had de muziek uitgezet.
"Je mag hem daar wel op aansluiten," zei Kael. Hij ging ervan uit dat ze zelf wel wist hoe dat moest.
Rhys kwam weer naast hem zitten en pakte zonder een spier te vertrekken het biertje, om er een slok uit te nemen.
"Speel je al lang?" vroeg hij luchtig. Kael glimlachte even. Hij had kunnen weten dat hij zijn vragen beter had kunnen stellen als de rest er ook bij was. Hij pakte het flesje achteloos weer terug. Geoff was blijven staan en leunde tegen de deurpost.
"Als je ergens assistentie bij kan gebruiken geef je maar een gil," zei hij vriendelijk. Dat was nog zoiets; Tim was een goede zanger geweest en een geweldige frontman, maar technische kennis ontbrak hem. Geoff wist eigenlijk van de meeste dingen die bij een band kwamen kijken in ieder geval de basis, en dat maakte samenwerking met hem echt ontzettend tof.
Kael nam het meisje onopvallend een beetje op. Hij vond het moeilijk hoogte van haar te krijgen. Niet dat ze een slechte eerste indruk had gemaakt, maar Kael had het gevoel dat hij haar toch wat moeilijk kon peilen. Op zich geen ramp; Tim was het soort geweest dat het vroeg hoe het met je vagina ging als je over gevoelens begon, maar Kael vond het prettig te weten waar hij aan toe was.
Kort, zwart haar, opgeschoren aan de zijkanten. Genoeg piercings om metaaldetectoren kilometers verderop door te laten draaien. Een leren jack met meerdere ruw opgenaaide patches erop. Armbanden met spikes van haar handen tot bijna aan haar ellebogen. Een spijkerbroek met volledig open knieën en kisten met stalen neuzen.
Dat was al een vrij opvallende outfit op zich. Christina's onheilspellende grijns maakte het af.
Haar huisbaas meerekenend telde ze nu in totaal twee mensen in deze stad en niet een daarvan was onder de dertig. Hoog tijd om daar verandering in te brengen.
Een jongen dook naast haar op.
"Ben jij pot?" vroeg hij.
"Ben jij op zoek naar een castratie?"
Dat was hij niet. Hij verdween snel weer in de menigte.
Er was een hoop volk op de been in de straat. Mooi. Daar moest wel iemand tussen zitten waar wat mee te beleven was. Eigenlijk had ze geen zin ergens naar binnen te gaan. Ze ging liever de straten door, op zoek naar een aanleiding om rotzooi te trappen.
Ze viste een pakje kauwgom uit haar zak en stak er een in haar mond. Het was de laatste en ze gooide het pakje achteloos weg.
Dat de nodige mensen naar haar omkijken was ze zich van bewust. Dat het niet om haar kwaliteiten als fotomodel was wist ze ook wel. Ze konden kijken wat ze wilden. Als ze eerlijk was hield ze wel van de aandacht. Een beetje opvallen was nooit weg.
Maar opvallen in je eentje was niet veel aan. Bij een cafe waar luide muziek uitkwam bleef ze staan. Er stond een blonde vrouw buiten die eruit sprong voor Christina. Ze had precies de attitude waarnaar de jonge vrouw op zoek was. En nog lekker ook. Pot was ze niet, bi wel.
Een grijns brak door op haar gezicht en ze stapte op de ander af.
"Chris, aangenaam. Jij ziet er verveeld uit."
|
Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
