1258 dagen, veel mooie dagen, vaak verdrietige dagen en ook vaak eenzame dagen. Soms voelde ik me alleen omdat ik bij je wou zijn, soms was ik opgelucht omdat je juist niet bij me was en voelde het als vrijheid, maar die vrijheid werd vaak weer ontnomen door papa. De verantwoordelijkheid, de moeilijke tijd, de pijn die wij hadden tegelijk, dit verwachtte wij nooit. Alles ging van niets naar iets en wat ooit gebroken was had geen keus meer om zich opnieuw te ontplooien. 1258 dagen zonder jou, 3,5 jaar zonder jou. In deze tijd werd ik van een onschuldig klein meisje een volwassen vrouw. Deze 1258 dagen waren niet makkelijk zonder jou, omdat je de enige was waarbij ik mezelf durfde te uiten. Veel mooie dagen, vaak verdrietige dagen en ook vaak eenzame dagen. De enige gedachte die ik de eerste 365 dagen kon bedenken was dat ik echt niet zonder jou kon. Ik had er alles voor over om overal een einde aan te maken en naar jou toe te gaan, maar iedereen om mij heen zag jou in mij. Ik kan nu accepteren dat je weg bent maar het is zo pijnlijk dat je mij niet hebt zien afstuderen, dat je mij nooit verliefd zult zien worden, dat je mij nooit zult zien trouwen, dat mijn kinderen nooit 'Oma' kunnen gaan roepen, en dat jij nooit met trotse ogen naar je kleinkinderen en mij zult kunnen kijken zoals wij dit vroeger hadden voorgesteld. Vroeger toen ik klein was vertelde je al dat je, wanneer je later een oude vrouw zou zijn en ik kinderen had gehad, dat je dan allemaal leuke uitstapjes wou gaan doen zoals oma met mij deed. 1258 dagen, en elke dag doet het nog steeds pijn. Maar het idee dat ik je ooit weer zie blijft mij elke dag bij.
Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
Anoniem
Anoniem
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
