Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG} Justice ft. Loyal Precious

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:

Gelieve niet te reageren als lezer zijnde. Dit is een O' tussen Lespoir en Varamyr.
Daarnaast kunnen vulgair taalgebruik en erotische/bloederige stukken aan bod komen. Wees daarvoor gewaarschuwd.

''Victory under my belt.''

Belisária Chrislaine Ribeiro - Brazilian - 21 years old - Prizefights and Death Race, number #1

''They say if justice is denied, the law of karma will take the ride, but I am sick of refraining myself from revealing the wickedness in this eternal damnation, while watching how others fail at tracking down our worse enemies. It was an occurrence that kept repeating itself, so I decided to became karma myself. I'll hunt you down and I'll make sure you'll meet an end so cruel, the devil will weep. Until the sun falls from the sky and the heaven burns in conflagration.''

Roses are red, lavender is blue.
Come find me, before I find you.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:

“There is one fairly good reason for fighting - and that is, if the other man starts it. You see, wars are a great wickedness, perhaps the greatest wickedness of a wicked species. They are so wicked that they must not be allowed. When you can be perfectly certain that the other man started them, then is the time when you might have a sort of duty to stop them. ”

Iván Guerrero - 24 years old - Spanish/British - Warrior against the evil

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Amsterdam, The Netherlands - November 26th 2017 at 21:36:32 PM

Een breekbare schoonheid stond voor het raam, toegekeken hoe de fijne regendruppels tegen het grondoppervlak kletterde. Haar aandacht was echter gedreven naar haar spiegelbeeld, waarin haar volle borsten tentoon werden gesteld in een omhulsel van zwart kant en zowel haar schaamdeel als derrière gemaskerd was onder een hoog uitgesneden microvezel high waist, die idem dito al het licht ontbrak. Alles overziend was haar beminde lichaam in staat om een vlaag van pure seksuele aantrekkingskracht door de lichamen van mannelijke, wellicht zelfs vrouwelijke voorbijgangers heen te jagen, maar haar lichaam was het enige dat uitdaging bood. Haar blik was star, bezweken onder haar voorbijrazende gedachtes. Ze kon het niet geloven en tegelijkertijd was het vanzelfsprekend dat ze hier was. Haar gedaante viel te vinden in een uitgezochte kamer van Red Light District, een sober mooi district door ruimte en lichtval en doch zo cryptisch om willen van de geheimen dat het met zich meebracht.
Ze vermeed de reflectie van haar verschijningsvorm in het glas en keek daardoor automatisch op tegen de inhoud van het krakkemikkige kamertje. Het enige wat er stond was een bed, bezaaid met verschillende soorten seksspeeltjes waarvan hun reinheid onbekend was. Het was een weergave van hoe de prostitutie eraan toeging n de volksmond van Amsterdam. Toeristen betaalden niet voor de mooiigheid van kamers waarin seksuele handelingen verricht werden, maar voor de vulgariteit en dominantie zelf. Voor een klein bedrag verplichtten ze hen tot de meest absurde dingen, door en door uit op de beste porno die ze krijgen konden in plaats van seks waarin passie en toewijding de hoofdtopics waren. Het hele idee achter de legaliteit van de prostitutie rond ze ronduit belachelijk en toch waagde ze zich in het hol van de publieke vrouw en stelde ze haar lichaam ter beschikking voor een uur of twee, een tijd die ze spenderen moest met een 'vriend' van haar.
Toen ze hem uit het gedruis van de rosse buurt zag opduiken, stoutmoedig en met een grimmige grijns naar haar kijkend, hoopte ze dat dat er op haar gezicht net zo'n manhaftigheid te zien was als er op dat van Rambo was geweest toen collega Galt kwam. De starheid week en er kwam een ongelovige grijns op haar gezicht te staan, die uitmondde in een kortdurende lach waarin ze duidelijk plezier vertoonde. Desondanks haar prikkelende lingerie, deerde het haar niet dat ze er halfnaakt bijliep in het bijzijn van Iván. Haar onbedekte lichaam was ten slot geen nieuw gebied meer, dat hij nog passeren moest.
''How much money did you waste at doing nothing but starin' at my almost naked body?''

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:

The following image presents her lingerie;

Not tryna be indie
Not tryna be cool
Just tryna be in this
Tell me, are you too
Can you feel where the wind is
Can you feel it through
All of the windows
Inside this room

'Cause I wanna touch you baby
And I wanna feel you too
I wanna see the sunrise
On your sins just me and you
Light it up, on the run
Let's make love tonight
Make it up, fall in love, try

But you'll never be alone
I'll be with you from dusk till dawn
I'll be with you from dusk till dawn
Baby, I am right here
I'll hold you when things go wrong
I'll be with you from dusk till dawn
I'll be with you from dusk till dawn
Baby, I am right here

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
De muffige geur van sigarettenrook begon langzamerhand te vervagen onderwijl hij zich voortbracht richting de ruimte waar hij Belisária zou mogen aanschouwen. Het was echter niet de geur ontstaan door het papieren omhulsel gevuld met een welbepaalde hoeveelheid tabak die hem ergerde, maar de misselijkmakende geur van enkele zwetende mannen die zich in dezelfde donkere ruimte als hem bevonden. Wellicht opgewonden en compleet opgehitst van de beelden die ze langs buitenaf al hadden opgevangen, zaten ze er op stoelen terwijl Iván zelf zichzelf uitdaagde om zo lang mogelijk niet door zijn neus te ademen. Eens hij de vervallen kamer had betreden, liet hij amper een seconden verstrijken vooraleer hij de houten deur vol krassen waarvan hij geen benul had waar ze vandaan kwamen, liet dichtvallen. Een dof, klappend geluid werd voor een kort ogenblik hoorbaar. Het manneninstinct dat hij bezat, bracht hem in een positie waarbij het onmogelijk werd om geen blik te werpen op de aantrekkelijke jongedame, gekleed in een nogal veel verhullende set lingerie, voor zijn neus. De schaarse outfit, bedoeld voor het opgeilen van mannen, schreeuwde om de vrouw die het om haar lichaam droeg te betasten, haar aan te raken om het vervolgens uit te laten lopen naar een ruig potje seks waaraan niks ontbrak buiten liefde en passie.

"How much I like starin' at your body, I ain't here for that this time."

Zijn armen had hij om elkaar heengeslagen, voor zijn bovenlichaam gehouden terwijl hij lichtjes tegen de kale muur achter zich aanleunde. Voor de zoveelste keer liet hij zijn ogen met een zwakke grijns op zijn façade, over haar prachtige lichaam glijden, twijfelend of hij zijn besteedde geld toch niet zou benuttigen aan iets waar hij daadwerkelijk plezier aan had. Hoe dan ook, Iván moest zijn hoofd houden bij het succesvol afronden van zijn missie, niet aan een hitsige sessie geslachtsgemeenschap met Belisária's lichaam, dat overigens alles behalve onbekend terrein was.
Desondanks de laatste keer dat hij de dame had bemind al een enige tijd geleden was, kon hij zich nog precies herinneren hoe zijn warme handen haar frisse lichaam hadden aangeraakt, een poging gewaagd zijn lichaamstemperatuur op haar over te brengen. Als hij even diep nadacht leek het wel of hij iet of wat kon waarnemen hoe zijn lichaam tegen de hare aanvoelde, hoe de zoete geur van haar parfum zijn neus binnendrong gedurende hij haar hals en boezem bedrukte met zuigzoenen, voortgebracht uit pure lust.
Onopvallend herpakte hij zich en richtte hij zijn gedachten op de zaak die een stuk essentiëler was dan de seksuele omgang met de vrouw die grofweg werd beschouwd als hoer, wat ze in werkelijkheid ook was.
"Do you remember that kind of letter that's hidden in here? We have to find it."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''If I didn't remember it, you would have been naked by now.'' Ongegeneerd nam ze afstand van het raam toen het gordijn het universum in de schaduw deed stellen. Dat maakte dat de kamer geïsoleerd werd, nadien versterkt door de op slot gedraaide deur en opnieuw groeide die haat welig in haar aderen. Jonge dames werden onder dwang meegenomen naar een geheime plaats, waar Russische inwijden hen verwonden uit pure leedvermaak en waar ze verplicht werden tot het hebben van geslachtsgemeenschap. Ademstilstand, starre pupillen en stilstand van de bloedsomloop .. Ze zou hen eerst folteren vooraleer ze het wreedaard achterliet tussen de toehoorders. Hen vastketenen in een donkere schuur, om vervolgens hun benen stuk te slaan met stokken en waarheidsspreuken in hun huid te kerven met glas. Dagenlang zouden ze gemarteld worden, zou ze hen laten bedelen om hun levens, want leven wilde iedereen. Daarin was een stuk drek als misbruikers gelijk aan ieder ander wezen. Ook het laagste dier kronkelde om te ontsnappen als men het wilde doden, maar hun leed zou pas eindigen als ze hen zat was en daarbij gaf ze hen niet het leven terug, maar de dood die ze verdiend hadden. Een grimmige grijns verscheen bij dat denkbeeld.
Nonchalant stak ze een sigaret op. De rook inhaleerde ze, waarna ze het tabak op mondhoogte hield door haar arm weg te draaien van haar schouder. Haar handpalm wees naar boven, haar hand naar buiten gedraaid, en de rook liet ze traagzaam uit haar mond 'rollen'. Hierna bekeek ze Iván, maar niet zonder eerst haar neus op te halen. ''You owe me the sex, though. I didn't put on lace underwear, just so I might find the damn letter,'' murmelde ze, de kamer onderwijl rondgekeken alsof er niets te vinden viel. Het was kleinschalig en opgeruimd op de seksspeeltjes na, maar ze konden het zich niet veroorloven om deze ruimte niet te doorzoeken. De informatie die daarin vermeld stond, kon hen weleens helpen de echte daders te traceren.
''This is room twelve, right? But what if it's underneath or above room twelve? This seems like a pretty normal room to me. Bet they don't hide something of value in a place where whores ride each others buyers.'' Het viel nog te bezien of haar theorie überhaupt essentieel was. Een brief kon je overal wel verbergen, zelfs onder een laken, gezien het toch niet opviel, maar was zo'n plek echt de juiste ruimte om een geheim te verbergen? Ze trok haar wenkbrauw op, nam opnieuw een trek van haar sigaret en bleef hem aanstaren.

Runnin' through the 6 with my woes
Countin' money you know how it goes
Pray the real live forever man
Pray the fakes get exposed

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"Yeah, you've got a point 'bout that." Wanneer Iván zich binnen dezelfde vier muren bevond als een prachtige vrouw gekleed in een uitdagend setje lingerie, moest men niet lang nadenken over wat de uitkomst van de situatie zou worden. De jongeman bezat geen schaamte op het gebied van seks en verlangde enkel en alleen naar het prettige gevoel dat erbij kijken kwam, de liefde en romance konden hem echter gestolen worden. Hij moest zijn hormonen in toom houden want hij wist dat als hij zich voor enkele seconden zou laten gaan, stoppen zo goed als onmogelijk werd en niet alleen Belisária, maar evenzeer hijzelf in een mum van tijd ontbloot op het oncomfortabele bed terecht zou komen.
Het zien van de bijna naakte jongedame bracht hem op gedachten die normaliter slechts tijdens eenzame nachten door zijn hoofd spookten, haalde Iván van de wijs waardoor hij af en toe vergat om welke reden hij de kamer had betreden. Hoe dan ook, bleef hij zijn ogen op haar lichaam richten, kijkend hoe ze onverbloemd een sigaret opstak en de rook inhaleerde om die vervolgens tussen haar volle lippen door weer naar buiten te laten ontsnappen. Het geklaag dat erbij te pas kwam maakte de grijns op zijn gezicht alsmaar groter, er zich van bewust zijnde dat hij niet het enige individu met een grote begeerte naar geslachtsgemeenschap was. Het was dat hij andere zaken aan zijn hoofd had. Ze wist evengoed als hem dat ze allang bezig waren geweest met een heftige neukpartij als hij niet opzoek was geweest naar iets. "You didn't put it on for nothing, though. I don't mind to see you looking for a letter while you are dressed in lace underwear."
Iváns lichaam bleef leunend tegen de koude, stenen muur aanstaan, ditmaal met een nadenkende gezichtsexpressie. Een simpele brief, omhuld door een enveloppe kon overal ongezien verstopt zitten, in welk hoekje of kantje dan ook. Het was als zoeken naar een speld in een hooiberg en desondanks Belisária's theorie goed uitgedacht klonk, had de jongeman zijn twijfels.
"I don't know... Nobody knows about that letter so why would they put so much effort in hiding it? You're thinking too far. It's probably hidden in a obvious place. I know that kind of tricks," vertelde hij.
Zuchtend verbrak hij het contact met de muur en verplaatste hij zichzelf enkele meters verder de kamer in waardoor hij naast het bed terecht kwam. Een hol geluid kwam onder zijn voeten vandaan terwijl zijn schoenen de grond raakten bij het wandelen door de kleine ruimte. Zoekend inspecteerde Iván de houten vloer, opzoek naar een manier waarop hij de mogelijkheid kreeg om terecht te komen onder de bruinachtige vloerbedekking. Zijn ogen keken onderzoekend naar het bed, bedenkend dat de kans dat er zich wat onder het bed kon bevinden, grootschalig was. Zonder moeite schoof hij het stalen bed een stuk opzij waardoor een verborgen luik werd onthult. Zijn hoofd hief hij op naar Belisária's gedaante enkele meters bij hem vandaan.
"I don't like to admit, but I think you were right."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
''That doesn't mean the joy is mutual. Can't do a damn with your gaze.'' Haar sigaret brandde verder indien ze de rook wederom inademde, dat zich vervolgens een weg voortmaakte naar haar longen. Het al gerookte stuk bleef als een vasthoudende, fijne grijze as op het uiteinde van haar sigaret zitten. Twee à drie seconden had ze kijk op het overblijfsel bij verbranding alvorens het te zwaar werd en de zwaartekracht het naar beneden drukte. Achteloos viel het neer op de vunzige grond van het hoerentehuis.
Belisária schonk weinig aandacht aan het feit dat hij haar suppositie in de wind sloeg van ongeloof. Normaal gesproken zou ze op hem ingaan, maar haar tegenspraak liet ze liggen toen hij in beweging kwam. In één oogwenk verplaatste hij zich van de muur naar het bed. Hij zocht, hoewel zij staande bleef en toekeek hoe zijn lichaam aangedreven werd. Zonder enige schaamte stelde ze zich al voor hoe ze hem berijden zou indien ze hetgeen hadden gevonden wat ze zochten. Hij die haar coïteerde alsof het beest zojuist in zijn hart was losgebroken en zij die hem domineerde alsof hij een van haar onderdanen was.
Ze werd pas uit haar gedachtes gehaald toen het verschoven bed een scherp geluid deed vervaardigen. Haar blik bleef nonchalant. Het deed haar maar weinig dat zijn vondst het tegendeel bewees van wat hij zei, maar ze toonde wel emotie toen hij hardop duidelijke maakte dat ze gelijk had. Enigszins wrevelig liet ze de sigaret tussen haar vingers neervallen op de grond, zich verder geen zorgen gemaakt over de eventuele schade die ze daarbij aanrichtte. ''Of course I'm right, you fucking precious. They're bloody Russians, no foolish Britons like you are. Only two things you're good at is fucking me up and killing the bad guys.''
Traagzaam kwam ze dan eindelijk in beweging, toegelopen naar de plek waar de opening te vinden was. Ook zij nam plaats op de grond, waarbij ze op haar knieën naast Iván zat. Het viel bijna niet in te beelden hoe snel hij de ondergrondse bergplaats had gevonden. Ze had beter verwacht van Russische delinquenten, gezien ze bekend stonden om hun sluw- en meedogenloosheid. Zo slim waren ze dan toch niet.
Haar vingers bewoog ze voort over het grondoppervlak. Het zag ernaar uit dat het inderdaad een holte was dat leidde naar de kelder. Wat zich daar schuilhield, was onbekend. Voor eigen veiligheid zou ze dan ook niet zonder een verdedigingswapen de ruimte binnentreden. Zijzelf had echter niets bij zich, ze was dus afhankelijk van Iván. Ze trok haar vingers terug waarna ze haar blik vestigde op hem. ''Did you bring a gun with you?''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"You don't have to be so rude." Met één wenkbrauw lichtjes opgetrokken bekeek Iván het vrouwelijke individu na het aanhoren van haar grove woorden. Hij bleef echter niet lang nadenken over de belediging en ging verder met het bestuderen van het houten luikje dat voorheen nog onder het bed verborgen zat. Zijn ogen vielen op een glinsterend, nep zilveren slot dat aan de opening van de doorgang bevestigd zat. Enkele seconden dacht hij in stilte na over hoe hij het kon openbreken, al was die aandacht voor korte duur. Iváns concentratie werd gebroken door Belisária's stem. "Yeah, of course I have. I never go outside without a gun," bracht hij uit, doende alsof ze zonet een zeer domme vraag had gesteld. Vervolgens greep hij naar het slot om een poging te wagen, het door een trekbeweging los te krijgen, wat alles behalve een gunstig effect gaf.
"Do you have a hairpin?" vroeg hij, onwetend wat hij anders nog kon proberen. Sloten openen met een haarspeldje was niet evident, maar wellicht de enige oplossing tot hun beschikking sinds een schot te luid zou klinken. Niemand in het hoerentehuis was op de hoogte van de brief en hij wilde dat zo houden ook.
Verward bekeek hij haar façade terwijl ze zonder hem een blik te gunnen over haar volle lippen likte, alsof ze alle tijd van de wereld hadden. Ergernis kwam in hem op bij het moeten aanzien van haar vervelende gedrag, wat ze vermoedelijk enkel en alleen uitvoerde om hem te stangen. Opgelucht nam hij waar hoe ze uiteindelijk traagzaam met haar rechterhand richting haar haren ging. "Hurry," mompelde hij ongeduldig.
"Break it and you'll buy me another one, okay?'' Met die woorden kreeg de jongeman een ijzeren haarspeldje in zijn handen gedrukt waarmee hij al snel aan de gang ging. Alsof hij wist wat hij deed, stak hij de haarspeld in het stuk ijzer dat het luik gesloten hield en draaide hij tot er een zacht klikgeluid, wat wilde zeggen dat het slot geopend werd, weerklonk. Slechts een drietal seconden waren verstreken vooraleer hij het luikje, dat zwaarder was dan hij in de eerste instantie had verwacht, opende om vervolgens de verkennen wat eronder verborgen zat. Er viel niet meer te zien dan een duister gat aangezien het er compleet donker was. Doordat hij niet in het bezit was van een zaklamp, nam hij zijn mobiel uit de zak van zijn vest en opende hij de zaklamp app die hen zou voorzien van licht. Een houten, krakkemikkige trap werd zichtbaar, bedekt onder het stof en enkele spinnenwebben die er door de tijden heen waren ontstaan. "Well... I hope you aren't afraid to make your nails dirty, this doesn't look like a clean place."

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Ze was ergens wel trots op hem dat hij het zo snel voor elkaar kreeg om iets te openen, maar ze hield haar tevredenheid achter zich, bang om zichzelf in een kwetsbare positie te stellen. Het was niets voor haar om constant haar gevoelens uit te drukken in haar façade. Wat dat betreft was ze raadselachtiger dan hij dat was.
''Don't make me rush forward. You know I don't like to be in a hurry, Rambo.'' Haar haarspeld nam ze van hem terug, het weer in haar haren terug gestopt waar het hoorde te liggen. Ze had altijd wel haarspelden bij zich in verband met verdwalende haartjes die ze gewoonweg onvindbaar wilde hebben als ze een knot droeg.
''Nails got dirty just after entering this dirty old room.'' Haar drang naar alcohol was groter dan ooit, maar ze hield zich sterk en probeerde zich te focussen op de stand van zaken. Alsof ze zojuist gedwongen werd om omlaag te keken, gehoorzaamde ze. Noch de obscuriteit, noch obsceniteit joeg haar vrees aan. Al jarenlang zette ze voetstappen in onbekend terrein in weerwil van onrein en duisternis. Deze omstandigheid mocht dan ook niet baten; ze was bereid om als eerste haar voet neer te zetten op de krakkemikkige traptreden.
Gedurende tien secondes hield ze zich stil, getracht om geluiden van onderen te bemerken. Ze kon echter niks in zich opnemen, het decibel was daarvoor te laag om haar gehoor te kunnen bereiken. Ietwat onbevredigd wendde ze zich tot haar overknee laarzen toen ze van positie was veranderd; het waren nu niet haar onderbenen die in contact stonden met het grondoppervlak, maar het was haar achterste dat in verbinding stond met de vloer. Ze helde voorover, ritste haar rechterlaars deels open en haalde het mes dat zich daaronder verstopt had tevoorschijn. Daarna ritste ze het weer dicht en vestigde ze haar aandacht wederom op het duisternis, vooraleer ze hem van de zijkant bekeek en de stilte verbrak. ''I'll go first. Meet me downstairs.'' De telefoon in zijn handen eigende ze zich onrechtmatig toe, alhoewel zijzelf vond dat ze er recht op had, gezien zij degene was die als eerste moest dalen. Uit eigen beweging sloeg ze haar platte hand dof op zijn bovenbeen, hem een laatste blik gegund waarin ze zwak glimlachte, vooraleer ze zich waagde in het verborgen hol van onmens. Discreet zette ze haar hak neer op het hout, de sterkte eerst getest om vallen te voorkomen. Het oogde sterk, sterker dan ze verwacht had, dus ze riskeerde de rit en bewoog zich traagzaam naar beneden. Onderwijl ze bergafwaarts ging, richtte ze de zaklamp op de omgeving onder haar. Op stof en rotzooi na, nam niets haar aandacht weg. De situatie leek veilig en ongedeerd betrad ze de kelder.

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
"And you know I don't like to wait and it isn't a good moment to be slow right now."

"You sure? I-" Alvorens Iván de kans kreeg om zijn zin af te maken, was de jongedame al verdwenen in de duisternis, mét zijn mobiele telefoon die als zaklamp werd gebruikt. Uiteindelijk stond ook hijzelf op om Belisária de donkere kelder in de volgen. Desondanks hij wist dat ze haar mannetje kon staan, moest er überhaupt gevaar op de loer liggen, nam hij liever het zekere voor het onzekere. Terwijl hij de eerste stap op de traptrede zette met zijn rechtervoet, weerklonk een krakend geluid, wellicht doordat het hout al jaren oud was en op instorten stond. Niets in het hoerentehuis was nieuw, wat viel er dan te verwachten van een kelder waarvan wellicht amper mensen het bestaan kende? Al snel vervolgde hij zijn stappen wat heel wat geluid met zich meebracht, maar zich ergeren deed hij niet, hij had namelijk wel wat anders aan zijn hoofd dan zo stil mogelijk de trap afwandelen. Zijn pistool haalde hij uit zijn broekzak en hield hij vast met zijn rechterhand uit pure voorzorg. Op het eerste zicht viel weinig te zien, maar Iván moest op zijn hoede zijn. Die verdomde Russen waren alles behalve achterlijk en dat wist hij maar al te goed.
Gefocust keek de jongeman om zich heen, zoekend of er geen objecten waren die hen in de val zouden lokken, wat niet de eerste keer zou zijn. Tussen de duisternis door probeerde hij de ruimte te observeren, maar hij zag niets meer dan een grote ruimte vol rommel, stof en spinnenwebben. Enkele oude kasten en andere attributen zoals balken, schilderijen en meubels stonden uitgestald door de volledige ruimte. Een hele boel boeken stonden netjes gesorteerd in een stalen boekenrekje wat enkele vraagtekens bij hem achterliet. Wat deden boeken in een hoerenhuis? Er lang over theoretiseren deed Iván echter niet. Zijn ogen zochten naar een lichtschakelaar die zich vermoedelijk in het begin van de ruimte bevond. Er was hem een lamp opgevallen, maar het was de vraag of die het wel deed.
"Maybe we should try if that light works 'cause I don't think my phone will last for a long time, my battery is almost empty," stelde hij voor, wetend dat zijn mobiel zomaar kon uitvallen en ze zonder licht kwamen te zitten moesten ze nog lang staan treuzelen. Hijzelf was geen enkele schakelaar tegengekomen, al zou hij ervan opkijken moest er geen enkele aanwezig zijn. "Have you seen a light switch in here?"

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Haar respons op zijn uitspraak was dat ze keek naar het percentage van de batterij, nagaande of zijn telefoon inderdaad elk moment zou kunnen uitvallen of niet. Daarbij zag ze in dat hij gelijk had, maar ze antwoordde met haar schouders ophalend vooraleer ze op haar gemak opzoek ging naar een lichtschakelaar toen hij daarnaar vroeg. ''I bloody didn't, but I did find a beautiful light switch when I took off your bottom two days ago. Made me go straight to heaven.'' Wederom smachtte ze naar de nicotine van een sigaret. Haar geweten hield haar echter tegen, gezien het al benauwd genoeg was en ze niet wilde lijden onder de damp van brandende stoffen.
De lichtschakelaar zat weggedoken achter een andere lamp, die tevens bedekt was met een fijn netwerk gecreëerd door spinnen voor het vangen van insecten. Haar vinger drong het stof door waarna ze de lichtknop omschakelde. Dof licht kwam vrij, dat flikkerde en de vele stofdeeltjes in de kamer zichtbaar maakte. Als reactie op de aanwezigheid van een andere lichtbron in de ruimte, schakelde ze Iván's telefoon uit en verborg ze het onder het speldenwerk van haar BH. Stilzwijgend liep ze de kamer rond, onderwijl geen blik geworpen op de schaduw van de andere aanwezige in de kelder. Het was er koud, kouder dan ze had verwacht, en doch vertikte ze het om smartelijke gewaarwordingen te openbaren alsof dat het enige was waar ze aan dacht. Het trok al de aandacht dat ze haar aandacht gedeeltelijk bij de zoektocht kon houden in plaats van zich volledig te richten op het lichaam van Iván, zowel mentaal als fysiek.
Haar vingertoppen liet ze glijden langs de ruggen van enkele boeken. Bij elke stap die ze deed, rook de kamer nog bedompter en muffiger. Het was er vunzig, maar in haar houding viel het te bespeuren dat ze er nuchter over deed. Jarenlang spendeerde ze haar nachten in ruimtes zoals deze en zelfs nu droomde ze weg op een oud, stoffig matras, dat net groot genoeg was voor haarzelf en Iván. Haar leven bestond nu eenmaal uit armoe; beter was ze niet gewend.
Haar blik was niet gefocust op de ledenlijsten die ze aanraakten, maar dat veranderde al snel toen haar gevoelszintuig niet langer meer het ruige materiaal van de ruggen ondervond. Ze kwam in aanraking met dun, opgevouwen papier en bij nader inzien was dat hetgeen waar ze naar zochten. Belisária stond er echter niet al te lang bij stil en draaide zich na enkele seconden om tot ze het gezicht van Iván waarnemen kon.
''Tell me. What are we going to do if I find the letter?''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Haar opmerking maakte dat hij zijn zoektocht naar de lichtknop voor even stopzette en hij zijn blik vestigde op het gedaante bij hem in de kelder. Hoewel hij af en toe kon lachen om haar eigenaardige vorm van humor, had ze een slecht moment uitgekozen voor het vertellen van grapjes, wat vermoedelijk van zijn façade te lezen viel.
"Gosh, Belisária, I'm fucking serious. If my phone goes out, we stand here in an unknown basement without any light, so please stop with your stupid jokes and help with looking for that damn light switch," vertelde hij waarna hij verderging in zijn speurtocht naar de schakelaar die hen licht zou bieden nu de duisternis alsmaar dichterbij kwam door zijn mobiele telefoon die het bijna zou begeven. Geen ander affect buiten een zwakke vorm van woede viel er op zijn gezicht te bezichtigen. Emoties tonen door middel van gezichtsuitdrukking was sowieso geen van zijn capaciteiten , noch bij blijdschap, noch bij woede. Gevoelens tonen op welke manier dan ook was gewoonweg niets voor een amper susceptibele jongeman als Iván.
"Well, at least you did something useful tonight," sprak hij grofweg uit bij het waarnemen van wat flikkerend licht. Het meisje waaraan hij zich uitermate ergerde door haar compleet onserieuze attitude had het uiteindelijk toch voor elkaar gekregen om voor een keer te doen wat hij van haar vroeg. Er verder nog woorden aan vuilmaken, deed Iván niet. Nu hij de kans kreeg om iets meer dan met de simpele straling van de flashlight te zien, observeerde hij de kelder volledig. Zijn ogen vielen op een hele boel oude flessen alcohol, zodanig bekleed onder het stof en spinnenwebben dat de merken bijna onzichtbaar waren. Een sterke alcoholische drank was iets waar hij vaak naar verlangde, maar het was een behoefte die spijtig genoeg niet steeds bevredigd kon worden door het gebrek aan geld en de drukte waarin hij meestal samen met Belisária door het leven ging. Geen avond ging er voorbij waar hij de tijd kreeg om tot rust te komen met een glas gevuld met goede whiskey en een sigaret die hem de hoeveelheid teer en nicotine kon bieden die hij tijdens de vele stresserende momenten nodig had. Toch, was dat hetgeen waarvoor hij zelf gekozen had.
Zowel zijn aandacht als zijn ogen, vestigde Iván op Belisária bij het aanhoren van haar melodieuze stem die doorheen de licht echoënde ruimte weerklonk. Hij had door dat ze het object waar ze naar opzoek waren had gevonden, hoewel hij er geen probleem in zag om voor even mee te spelen in haar spelletje.
"What would you want us to do?" vroeg hij, doende alsof hij van niks afwist.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
De vreugde die net nog te spotten viel in haar opgezette houding, vervaagde toen ze langer stil stond bij de uitspraak die hij zojuist gedaan had. "Well, at least you did something useful tonight." Aanstonds trok ze haar wenkbrauwen op, de brief ontstemd tussen de rest van de boeken weggehaald. Het triomfantelijk voor haar houden deed ze niet. In plaats daarvan stapte ze recht op hem af en stopte ze pas met lopen toen de tussenruimte zodanig klein werd dat ze in staat was om uit te halen in zijn gezicht.
''Watch your tongue, you fuckass. I might be goddamn slow, but as far as I can tell I am the one who finds it all while you're just pretending to be the long-haired bad motherfucker in here.''
Enigszins vertoornd liet ze opzettelijk haar vingers achter zijn broekrand haken. De kleine ruimte die ze onderwijl verwezenlijkt had, vulde ze met de brief en zijn telefoon. Het was in eerste instantie haar intentie om te wachten totdat hij zelf geneigd was om zijn telefoon terug te nemen, maar ook dat zag ze niet meer zitten. Haar verlangens naar het hebben van seks met Iván gingen volledig verloren toen hij die opmerking maakte. Ze hield er niet van als men dacht dat ze niets anders kon dan treuzelen en de 'foute' dingen verbeelden.
Belisária trok haar vingers terug en keek vervolgens ietwat naar boven om hem in de ogen aan te kunnen. De afstand tussen beide lichamen verbreedde ze door een stap naar achteren te zetten. Ze had al aanstalten gemaakt om haar hand ergens op zijn bovenlichaam te plaatsen, maar ze trok zich onbeschroomd weer terug toen ze zich realiseerde dat ze handtastelijk begon te worden. Een korte lach, voortgekomen uit haar onverstandigheid, maakte ze hoorbaar. In de tussentijd keek ze weg, liet ze haar hand over haar voorhoofd voorbijrazen vooraleer ze opnieuw een blik op hem toewierp.
''Wanted you to run out of retience towards rough sex, but I might as well spent the rest of this bloody night with somebody else who doesn't treat me like I am full of shit,'' murmelde ze.
''Been dry for almost two days, huh? Don't you know hard it is for me to deal with this dryness? Bet you don't.''

Lespoir
Wereldberoemd

Lespoir schreef:
Sinister kwam haar gedaante dichter naar de zijne toe, de afstand tussen hen beide met een grote hoeveelheid afgenomen, wat ertoe leidde dat de jongedame slechts enkele centimeters van Iván's lichaam verwijdert was. Het tafereel was alles behalve beangstigend, eerder lachwekkend, hoewel hij er zijn mond over hield sinds hij al genoeg beledigingen naar haar toe had geworpen in een zeer korte tijd. In plaats van zelf zijn mond opentrekken, wachtte hij geduldig af totdat hij Belisária's lippen kon zien bewegen en vervolgens enkele woorden bestaande, uit enkele welluidende klanken, uit haar mond zou mogen aanhoren.
"Wow, very intimidating, I get scared right away. You're hardcore, I can give you that." Een zwakke grijns stond op zijn gelaat gebrand terwijl hij zijn opmerking de atmosfeer in bracht. Desondanks hij dat wellicht wel zou moeten doen, kreeg hij het niet voor elkaar om haar 'stoere' attitude serieus te nemen. Het enige wat hij kon was grofweg elke gemene uitspraak die haar mond uitkwam, weglachen alsof ze zojuist een grap had verteld.
"Is it your intention to make me feel offended? Because in that case I must disappoint you, it's not working."
Iván voelde hoe Belisária achter zijn broekrand haakte en vervolgens zijn telefoon en de brief erachter stak. Het laten zitten deed hij niet. Zijn mobiele telefoon stak hij in zijn broekzak waar die hoorde en de brief plooide hij enkele keren dubbel om die in zijn andere broekzak te stoppen. Hij mocht er niet aan denken om het kwijt te raken. Het stuk papier stond vol met uitleg die hem zou kunnen helpen met het voltooien van zijn missie.
"Well, I won't stop you. Good luck with looking for somebody else. But I warn you, you can't replace me so easily, 'cause it's pretty hard to beat me," vertelde hij haar schouderophalend. De jongeman bezat zeer weinig onzekerheden, maar men zou dom zijn moest men erin trappen dat hij even stoer en zelfzeker was zoals hij zichzelf altijd voordeed. Door de jaren heen had hij zichzelf aangeleerd om zijn rol als 'de jongeman die om niets gaf en niets schelen kon' zo overtuigend mogelijk over te laten komen, zodanig dat hij af en toe trapte in zijn eigen leugens."Yeah... You can't always get what you want, you know. But I understand where the desire comes from, though. I can't blame you."
Een vermoeide zucht ontsnapte tussen zijn lippen door vooraleer hij verderging met zijn uitspraken."Well... We have the letter so we better go back," zei hij nog waarna hij zich omdraaide en zijn weg baande naar de trap die hem weer naar boven toe zou leiden.

Varamyr
Princess of Pop

Varamyr schreef:
Ze voelde zich geïntimideerd toen hij haar belachelijk maakte en dat was dan ook het moment waarop ze haar tong verloren had. Hoe graag ze ook een weerwoord wilde geven, er kwam niets beters uit dan een stom, idioot lachje.Normaal gesproken zou ze hem wegduwen en zou ze een nijdige opmerking niet laten kunnen, maar ze keek wel uit met wat nog kon en wat niet. Ruzie was wel het laatste waar ze zin in had,
''Don't think so highly of yourself. We both know I sleep with everyone, even with the guy who has no shot on getting laid.'' Het was uitgesproken onwaarheidwat ze hem zojuist duidelijk probeerde te maken. Ze was niet trots op haar 'status', maar ze bracht het over alsof haar imago juist vergroot werd bij het laten vallen van de term 'slet'. Belisária kende immers geen schaamte. Ieder had zo haar eigen verslaving, of niet dan?
Haar haren haalde ze weg uit haar gezicht door de plukken haren achter haar oren te trekken. Hierna liet ze een duidelijke grimas in het gezicht zien, voortgebracht uit zijn uitspraken die in haar optiek wat weg hadden van pure ironie. ''Besides, I had higher expectations when it comes to you, the man who's killed dozens of people already. Keeping my body directly against the wall while screwing me roughly from behind, gasping in my ear ..'' Ze dwaalde weg, raakte wederom verdiept in beelden die hen niet verder brachten dan waar ze nu stonden en tevens niet van toepassing waren op de gehele situatie. Nu ze het zo hardop zei, begon ze zich te realiseren dat Iván inderdaad één van de betere was. Niet zozeer omdat hij al wist hoever hij kon gaan wat betreft seksuele handelingen, maar meer omdat hij in staat was om haar dingen te laten voelen die ze anders nooit eerder geëvenaard had. Hij voelde vertrouwd aan, wellicht was dat de reden waarom ze eerder met hem naar bed zou gaan dan met een vreemdeling.
Ze haalde haar neus op, opende haar mond om er woorden uit te laten vloeien zodra ze weer bij zinnen was, maar sloot het weer toen ze tegen zijn achterkant opkeek. Enigszins verbolgen, omdat ze hem alsnog indirect gelijk had gegeven, rolde ze haar ogen. ''Anyways, it doesn't even matter. The only reason why you're so good at it, is because I lead you,'' mompelde ze. Hoewel hij zijn weg al voortmaakte naar de trap, bleef zij staan op dezelfde plek waar ze een minuut geleden ook nog stond. Ze wachtte af op het moment dat hij boven was, vooraleer ze hem volgen zou. Haast bij haar viel ver te zoeken.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld