Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

19 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg met SeriouslyLisa

Account verwijderd

schreef:

Jordan praatte nog even met Julian, maar Julian praatte vooral over zichzelf. Zo kwam Jordan te weten dat de jongen vorig jaar niet in het voetbalteam zat, maar dat hij dat dit jaar wel zou proberen. En hij wilde captain van het team worden, dus dat moest betekenen dat hij heel goed kon voetballen. Vorig jaar was er een andere jongen captain van het team, maar de trainer had tegen Jordan gezegd dat ook hij dit jaar wel kans maakte. Daarom zag Jordan zijn nieuwe kamergenoot een beetje als concurrentie, want de kans bestond dat hij zijn plek zou innemen. Hij besloot het daar nu niet over te hebben en was dan ook blij dat de jongen weer opzoek ging naar zijn eigen team, zodat Jordan even kon eten, en even kon nadenken over wat Julian allemaal had gezegd. Het was blijkbaar nogal een streverig type, zo iemand die beslist wilde winnen. Jordan herkende zichzelf daarin, maar met mindere mate.
Hij ging op het bankje naast Daniel zitten, maar ze zeiden niet zo veel tegen elkaar.

Sorry voor zo kort

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Het was niet veel later toen er ineens iemand naast Alexander kwam zitten. Hij dacht er niet veel van, het meisje had hem vast niet gezien. Maar toen begon ze tegen hem te praten. "Jij bent Alexander toch?" Vroeg ze. Alexander was een beetje verbaasd, als ze zijn naam wist wist ze toch ook wel dat tegen hem praten schade zal brengen aan haar reputatie? "Eh ja dat ben ik, wie ben jij?" Vroeg hij een beetje onwennig. Meisjes op school praatte niet zo veel met hem, wat begrijpelijk was. "Ik ben Kim, ik ben nieuw hier op school." Zei het meisje met een brede glimlach. Een hoop vragen stormde door Alexander zijn hoofd en hij vroeg zich af hoe dit meisje zijn naam kende. Als ze nieuw was p school waarom wist ze dan wie hij was?
Hij besloot er maar niet naar te vragen want Kim was eigenlijk best aardig en hij wilde niet onbeleefd over komen. Ze bleek zich duidelijk op haar gemak te voelen bij Alexander en was daarom ook heel veel aan het praten. Alex vond het niet erg, het was wel leuk. En haar verhalen waren best interessant.
Alleen aan elke leuke gelegenheid moest een eind komen, en dat kwam ook toen de coach weer op zijn fluitje blies. Hun pauze was nu afgelopen. Kim ging terug naar haar eigen team en Alexander besloot ook wat dichter bij zijn team te zitten. Hij had plotseling veel meer zin in deze dag.

Account verwijderd

schreef:

Toen het fluitje ging liepen Jordan en zijn team richting het andere veld, waar ze gingen tennissen. Het was een van de weinige sporten waar Jordan minder goed in was. Dat kwam omdat hij liever actief bezig was, dus dat hij heen en weer kon rennen op het veld. Met tennis kon dat niet zo goed. Toch weerhield dat zijn enthousisasme niet. De teams mochten eerst nog even recreatief tennissen voordat ze begonnen met de wedstrijden. Ook Elize had er deze keer weer zin in, want ze had als eerste een tennisracket en een bal in haar handen. ''Kom Daniel, wij gaan samen!'' Zei ze toen, en ze gaf hem uitdagend een duwtje. Daarna huppelde ze naar de andere kant van het veld en stond al klaar, terwijl Daniel in langzaam tempo ook een tennisracket pakte. ''Okey, dan gaan wij dus ook tegen elkaar.'' Zei Jordan toen tegen Alexander, en hij glimlachtte even voorzichtig. Hij pakte een tennisracket en liep naar de ander kant van het veld, zodat Alexander de eerste opslag had. Het maakte nu dus ook niet zoveel uit of Alexander niet of wel goed was in tennis, want dit was ook niet Jordan zijn favoriete sport.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Alexander had best veel zin in het volgede onderdeel. Tennis was een va de weinige sporten die hij wel leuk vond. Vroeger nam zijn vader hem altijd mee naar de country club en moest hij daar tennissen met de andere kinderen. Hij deed zelfs mee aan wedstrijden en meestal was hij de gene die won. Maar dat was vroeger, hij was daar nu wel overheen gegroeid, het was een lange tijd geleden dat hij voor het laatst een potje tennis seelde, hij was het waarschijnlijk verleerd.
Alexander pakte een van de rackets en keek op naar Jordan. "Top." Mompelde hij en hij pakte een bal op. Alexander ging aan de lege kant van het net staan en keek even naar Jordan. "Klaar?" Vroeg hij, om even zeker te weten dat hij kon beginnen. Niet dat hij zou op slaan terwijl Jordan er nog niet klaar voor zou zijn. Dat zou niet heel erg vriendelijk zijn dus dat deed hij ook liever niet.

Sorry voor het korte stuk x

Account verwijderd

schreef:
''Helemaal klaarvoor,'' antwoorde Jordan op de vraag van Alexander. Hij pakte de tennisracket beter in zijn hand en wachtte geduldig af op de bal. De zon scheen nu fel op zijn huid, hij genoot van het weer. Ondanks dat het nog wel wat bewolkt was, was de temperatuur deze middag prima. Daar was hij blij om. Hij kon zich nog herinneren dat dat vorig jaar heel anders was geweest, toen was de eerste sportdag afgelast door het slechte weer. Vervangende activiteiten werden in de sporthal georganiseerd, maar de meeste leerlingen lieten het van zich afweten en bleven op hun kamer. In de avond werden overal feestjes georganiseerd. Dat zou vanavond ook wel weer zo zijn. Daar had Julian sowieso al iets over gezegd. Jordan vond het altijd wel gezellig, hoewel hij niet echt een drinker was. Hij hield er niet van om zoveel te drinken dat hij zelf niet meer onder controle had wat hij wel en niet deed.
Naast hem zag hij dat Elize en Daniel ook al bezig waren. Daniel was zichzelf, en ging helemaal in op het spel. En tot Jordan zijn verbazing was zelfs Elize best goed in het spel. Ze sloeg de bal dan iets minder ver en hard dan Daniel deed, maar toch mistte ze geen een.
Jordan draaide zich vlug om naar zijn eigen spel, hij wilde niet de eerste bal missen want dat zou wel een beetje een afgang zijn.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Alexander knikte voorzichtig en bet hard op zijn lip. Hoe moest het ook alweer? Bal in de lucht gooien en slaan? Nee dat was het niet. Je moest hem op de grond laten stiteren en zodra hij weer boven wam slaan. Toch? Oh god hij maakte zich weer te veel zorgen.
Hij stuiterde de bal op de grond en sloeg hem best hard naar Jordans kant. Een grote opluchting ging door hem heen toen hij zag dat de bal goed over het net was gekomen. Het zou wel een beetje een afgang zijn geweest als de bal iet eens over het net kwam.
Hij keek kort om zich heen en zag dat Elize en Daniel ook goed aan het spelen was. Ergens was hij bij dat hij deze mensen na de sportdag niet meer zou spreken. Behalve Jordan dan waarschijnlijk, de twee deelde een kamer dus zegingen waarschjnlijk ooit wel weer een gesprek houden. Alexander vond dat niet heel erg. Naar zijn verassing was Jordan eigenlijk best aardig. Wow dat klonk gemeen, het was niet dat hij Jordan onaardig had ingeschat, hj verwachtte gewoon niet dat Jordan ook aardig zou zijn tegen hem. Hij is een nerd after all.

Account verwijderd

schreef:
Toen de bal met een harde zwaai zijn kant opkwam besefte Jordan dat het spel echt begonnen was. Hij sloeg de bal terug en was verbaasd over het feit dat dit goed ging, meer dan goed zelfs! Hij kreeg nu ook zin in de wedstrijden, want hoe meer wedstrijden ze wonnen hoe meer punten hun team kreeg. En als je in het voetbalteam van school zat wilde je natuurlijk op de sportdag niet onderaan op de lijst terecht komen.
Vorig jaar hadden ze zelfs prijzen uitgerijkt aan de eerste drie winnende teams. Toen was hij met zijn team tweede geworden, maar hij herinnerde zich wel dat hij toen ook alleen met sportmensen in een team zat. Jongens van zijn voetbalteam dus, waaronder Daniel.
Sindsdien waren hij en Daniel altijd vrienden gebleven, beste vrienden kon je wel zeggen. Ze leken erg op elkaar en deelden veel interesses zoals sport, met name voetbal. Maar er waren ook veel dingen waarin ze in verschil deden. Daniel kon bijvoorbeeld erg gemeen zijn tegen anderen, en vooral de jongens of meisjes die er niet helemaal 'bij hoorden' om maar zo te zeggen. Het was vreemd hoe hij kon veranderen in zijn gedrag naar zijn vrienden toe vergeleken met naar vreemden. Daarnaast zat hij graag achter meisjes aan. Nu de week net was begonnen vond Jordan het nog mee vallen, of hij had het nog niet echt zo duidelijk gemerkt. Maar hij was er van overtuigd dat hij vanavond sowieso wel weer een meisje zou fixen, want zo was hij. Vorig jaar had hij Jordan erg proberen aan te sporen om hetzelfde te doen. Hij vond het zelfs een beetje vreemd dat Jordan anders was, maar daar zocht hij verder niks achter. Misschien zou dat volgend jaar wel anders zijn. Maar Jordan dacht er net zo over als vorig jaar, het interesseerde hem gewoon niet zo. En daar was niks mis mee toch?

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Alexander glimlachte zwakjes toen de bal terug zijn kant op kwam en sloeg er weer tegen aan. Hij deed het iets minder hard dan eerst want hij wilde niet per ongeluk buiten veld spelen. Hij was tot zijn verbazing nog best goed in tennis, daar was hij wel blij mee. Misschien moest hij maar weer op tennis gaan? Weer even wat sport in zijn leve brengen zou niet slecht zijn. Hmm nee hij zou het dit jaar veel te druk hebben met school, als hij naar Oxford wilde moest hij zijn cijfers we hoog houden.
Het was belangrijk voor zijn toekomst om zijn cijfers hoog te houden, maar het was belangrijker voor de band met zijn vader. Die zou het niet accepteren als Alexander zijn rapport ineens sevens of achten zou bevatten inplaats van zijn gewoonlijke negens en tienen. De relatie die hij met zijn vader had was erg belangrijk voor Alex. Het was dat ene dig dat hem nog als een echte man liet voelen. Dat klonk wel dom hé? Het was ook best dom. Maar het was de waarheid. Hij voelde zich nooit echt als een man, misschien wel logisch, hij zat nog niet echt in de puberteit. Alexander was een late bloeier, terwijl de meeste jongens de buperteit al bereikte op hun veertiende was Alexander nu 16 en zat nog steeds n de 'kinderijke' fase. Hij was niet echt kinderachtig, hij had gewoon nog geen seksuele verlangens of iets in die trance. Hij was gewoon echt nog een jongen. En daarom was het wel fijn dat de band met zijn vader nu nog goed was. Dat moest hij ook niet verpesten.
Alexander wilde er eigenlijk helemaal niet aan denken dat iets de band met zijn vader zou kunnen verpesten. Hij wilde er niet aan denken hoe hij zich zou voelen. En zeker niet als het zijn fout zou zijn. Hij schudde de gedachtes daarom ook van zich af. Hij moest zich nu echt focussen op het spel. Natuurlijk was dit nog niet de echte wedstrijd. Maar als hij het nu goed deed zou het ook wel goed komen tijdens de echte wedstrijd.

Account verwijderd

schreef:
Ze speelden een goed spel, en naarmate Jordan in de gaten kreeg dat zijn medespeler er eigenlijk wel goed in was probeerde hij hem meer uit te dagen, zover dat voor hemzelf lukte natuurlijk. Hij had er plezier in, meer dan hij had gedacht. En toen ze klaar waren was hij ook best wel uitgeput, want het had hem veel inspanning gevraagd. Ze liepen naar de coach die ging vertellen wie als eerste een wedstrijd moesten spelen. "Je bent best wel goed..." Zei Jordan toen tegen Alexander. En voor het eerst bekeek hij hem met bewondering aan. Hij was er van onder de indruk, en hij realiseerde zich dat er veel meer achter zulke jongens zat dan alleen goede cijfers halen. Jordan schaamde zich zelfs een beetje, want het was best naïef om te denken dat de leerlingen met hoge cijfers maar een talent hadden. Sterker nog, ze zaten op een school waar ze de kans kregen om juist een talent te ontwikkelen. Hij vroeg zich af wat Alexander zijn talent was. Het kon van alles zijn, misschien wel iets met muziek. Maar aan de andere kant leek hij daar ook niet echt een type voor dus bleef het nog even een onbeantwoorde vraag voor hem. Later zou hij het wel vragen, want hij was heel nieuwsgierig.
De coach schraapte zijn keel en wachtte even tot iedereen zijn aandacht had. Toen zei hij dat er drie wedstrijden tegelijk werden gehouden en dat de overige spelers even moesten wachten of de puntentelling moesten bijhouden. Gelukkig zat Joran niet bij de eerste ronde en kon hij eerst toekijken hoe de andere tegenspelers waren.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Alexander was best uitgeput na hun spel. Hij was blij dat het nu over is zodat hij even kon uitrusten. Toen Jordan dat tegen hem zei keek hij op. Hij was licht verbaasd dat hij dat echt tegen Alexander zei. Zeker omdat Jordan een sporter was, die waren meestal niet zo tegen 'nerds' zoals hij zelf. "Thanks, jij was ook erg goed." Zei hij met een zwakke glimlach. Vervolgens focuste hij zich weer op de coach die nu aan het vertellen was welke groepjes wanneer moesten. Gelukkig was Alexander zijn groepje pas na de eerste ronde. Dan kon hij nog even op adem komen van het opwarmen.
Samen met Elize liep hij richting de zijlijn. Het verraste hem dat ze niet bij haar vriendinnen zat. Maar dat kon ook omen doordat de meeste van haar vriendinnen nu moesten spelen. Elize was aan het zeuren over Daniel, dat hij het spel oneerlijk speelde, en veel te hard tekeer ging tegen haar. Alexander vond het best zielig voor haar want ze was duidelijk overstuur. Maar hij wist ook dat ze zich erg aanstelde. Ah joh. Hij wilde niet onbeleefd zijn dus bleef hij maar stil en luisterde hij naar haar verhaal.

Account verwijderd

schreef:
Daniel en Jordan gingen eerst coachen bij twee spelers van twee andere teams. Ze waren beide erg goed dus dat maakte het spel erg spannend. Bij de zijlijn zaten Alexander en Elize, die net zoals eerder weer wat te zeuren had. Daniel hoorde het ook, en hij reageerde zuchtend. ''Ze houdt ook niet op met zeuren...'' Zei hij geërgerd. Het was duidelijk dat het over hem ging, maar echt details konden ze niet verstaan. Jordan haalde zijn schouders op, en wist ook niet zo goed wat hij daarop moest zeggen. Ja, het was ook heel vervelend. Aan de andere kant, het was maar gewoon hoe Elize was. Of hoe meisjes in het algemeen waren. Toen het spel voorbij was stond Jordan direct op, want nu was het ook zijn beurt om een wedstrijd te spelen. Hij moest tegen een jongen van een ander team, hij was vrij lang maar dun, en een beetje onhandig. Dat was te zien aan de manier hoe hij zich bewoog. Hoe hij speelde wist Jordan nog natuurlijk niet, daarom moest hij geen vooroordelen maken.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Alexander keek op toen de wedstrijd afgelopen en hij was best teleurgesteld dat hij er niks van mee kreeg door Elize's gezeur. Daniel kwam vervolgens bij ons zitten en Elize hield gelijk haar mond wat ergens wel fijn was. Maar het duurde niet veel langer tot ze weer begon te kletsen. Dit keer niet over Daniel. En het was ook niet echt zeuren nu. Dus dat was wel een pluspunt.
Alexander deed zijn best dit keer om zich echt op de wedstrijd te focussen. Zeker omdat Jordan speelde en hij in zijn team zat. Hij hoopte dat Jordan zou winnen, maar dat was waarschijnlijk ook wel wat zou gebeuren. De andere jongen was helemaal niet zo goed. Hij mistte zo vaak de bal dat Alexander niet begreep dat de coach hun nog door liet spelen. Het was duidelijk dat Jordan ging winnen en de andere jongen geen kans meer had.
Een diepe zucht liep over Alexanders lippen. Na dit onderdeel kwamen er nog een paar dingen, maar je mocht al naar je kamer gaan als je er niet aan mee wilde doen. Dat was Alexander dan ook van plan. Gewoon rustig naar zijn kamer gaan. Het was wel makkelijk want hij wist dat zijn drie andere kamergenoten nog mee zouden doen aan de sportdag. Dat dacht hij tenminste sinds het duidelijk allemaal sporters waren. Alexander vond dat wel minder fijn, dat hij met alleen maar met sporters op een kamer zat. Hij zal de eerste nachten waarschijnlijk niet durven te slapen, bang dat ze iets bij hem zouden doen in zijn slaap. Zulke dingen waren al eerder gebeurt op kamp het vorige jaar. Dat jaar waren zijn kamergenoten ook veel leuker naar zijn mening. Ze hadden allemaal de zelfde interesses en konden het goed met elkaar vinden. Nu viel Alexander gewoon buiten de toon, en dat was een beetje jammer.

Account verwijderd

schreef:
De wedstrijd leek super lang te duren, niet omdat het slecht ging. Nou ja, het ging wel slecht, voor Jordan zijn tegenspeler dan. De jongen had moeite om de bal te raken en keer op keer was het afwachten op de bal, opnieuw opslaan, en zo verder spelen. Zelfs toen Jordan zijn best deed om de bal recht op de jongen af te slaan, zodat hij bijna niet kon missen ging het nog fout. Hij was dan ook blij dat het spel voorbij was en liep terug naar zijn teamgenoten. ''Nou dat was fantastisch'' Zei hij sarcastisch, maar met een kleine glimlach. Hij gaf zijn tennisracket door aan Daniel, want die moest nu ook spelen.
De jongen waarvan Jordan duidelijk gewonnen had ging terug naar zijn eigen team, en keek nogal teneer geslagen. Ergens vond Jordan dat sneu voor hem, maar er was niet veel wat hij daar aan kon doen. Hij had zijn best gedaan. Jordan staarde naar naar de klok, het was net na de middag en straks waren er alleen nog vrijwillige activiteiten op het sportveld. Het was altijd opvallend welke leerlingen dan nog bezig waren, want meestal waren dit alleen de sporters en de meisjes zoals Elize. Dat was jammer, want dan moesten de jongens daar weer rekenschap mee houden. Jordan verwachtte dat ze weer zouden afsluiten met voetbal. Daar had hij zin in, want dat was natuurlijk zijn sport.

@SeriouslyLisa

Anoniem
Popster

HarryStyles schreef:
Alexander was inmiddels een beetje verveeld. Het was saai om te kijken naar de arme jongen die maar steeds bleef verliezen. Hij merkte op dat Jordan zelfs zijn best deed de jongen te helpen. Maar niks leek te helpen. Diep zuchtte Alexander, hij was erg verveeld en wilde eigenlijk gewoon naar zijn kamer. Maar helaas mocht dat nog niet, pas als de eind resultaten genoemd waren.
Toen Jordan terug kwam moest Daniel, hierna was Alexander en hij voelde zich best nerveus. Tegen Jordan spelen vond hij gek genoeg niet zo ongemakkelijk, maar straks moet hij tegen iemand heel anders spelen. Daarnaast zullen er mensen zijn die naar hem zullen kijken. Dat vind hij het ergste. Hij houd er nooit zo van als mensen echt naar hem kunnen kijken. Hij houd dan ook niet van presentaties. Alhoewel, hij houd wel van toneel en muziek stukken. Dat zou hij ook wel kunnen doen, voor een publiek optreden. Natuurlijk wel een publiek dat hij niet kent, en waarschijnlijk nooit weer zal zien. Voor zijn school optreden zou hij nooit doen. Daar was zijn zelfvertrouwen veel te laag voor.
Hij schudde de gedachtes van zich af en keek weg van het spel waar hij secondes geleden nog levenloos naar aan het staren was. Alexander haalde zijn hand door zijn haar en keek kort om zich heen. Hij zag dat Elize alweer bij haar vriendinnen zat. Was hij ook weer van haar gekibbel af. Mooi.

Account verwijderd

schreef:
Gelukkig voor Daniel had hij wel een gelijkwaardige tegenspeler. Dat maakte het spel iets interessanter, maar na een poosje verloor Jordan zijn aandacht voor het spel. Hij raakte zelfs een beetje verveeld doordat ze steeds moesten wachten. Dat kwam ook omdat hij de nacht ervoor slecht had geslapen, waardoor hij tegen de middag aan al erg slaperig werd. Hoe dat kwam? Hij was gewoon een slechte slaper, vond hij zelf. Maar stiekem moest hij ook wel toegeven dat hij gewoon zenuwachtig was voor de eerste dag terug op school. Het was vreemd om ineens weer je familie niet te zien tot aan de eerste vakantie, hoewel hij niet hele erge heimwee had of zou krijgen. Het was gewoon een totaal ander leven dat je maar weer moest oppakken. Nu dat hij weer omringt was met zijn vrienden en oude klasgenoten voelde dat bijna direct weer als normaal, maar er zouden duidelijk dingen veranderen dit jaar. Het zou toch niet worden zoals zijn eerste jaar. Hij had namelijk hele andere kamergenoten, wat ook een groot deel van zijn vriendenkring had bepaald. Hij wist nog niet zo goed wat hij ervan moest verwachten, en zou daarom eerst rustig afwachten voordat hij foute beslissingen zou maken.

@SeriouslyLisa

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld