Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

THGORPG // United by fate

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Als hij mijn naam zegt glimlach ik zacht, ik moet even nadenken als hij die vraag stelt. Veel valt er niet over mij te vertellen, 'Uhm ja ik ben dus Ember June Hunter en ik ben 16 jaar oud.' zeg ik om mee te beginnen. Ik haal even een hand door mijn haar en zucht zacht, 'Voor de rest heb ik een broer van 19..' Ik weet niet zeker of ik wel over mijn moeder moet beginnen aangezien de kans best groot is dat ze al niet meer leeft, ze was er echt slecht aan toe toen ik haar voor het laatst zag. Ik weet niet waarom maar ergens vertrouw ik Daniel wel dus besluit ik het te vertellen, 'Mijn moeder woont ook samen met mij en Logan maar ik weet niet of ze nog wel in leven is..' mompel ik zachtjes. Zelfs de doktors in 7 wisten niet wat er mis is, Logan en ik hadden dagen niks gegeten of gekocht zodat we het medicijn want misschien zou helpen konden kopen, tevergeefs had het weinig geholpen. Soepel verander ik het onderwerp van mijn moeder naar mijn skills 'Aangezien ik in 7 woon kan ik wel redelijk met bijlen en messen omgaan maar met grotere wapens wat minder.'zeg ik in de hoop dat hij niet denkt dat ik een watje uit 7 ben die niks durft. 'Maar nu over jou, hoe zit het met de favoriet uit 1?'.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
"Het spijt me.. Van je moeder. Ik kan me niet voorstellen hoe dat voelt". Ik slik even. Echter is mijn leven ook niet perse perfect. Verre van perfect eigenlijk. "Nou, deze 'favoriet' is Daniel James Mayfair. Hij is 17 jaar. Hij is enigst kind want zijn ouders hebben hem afgestaan toen hij geboren werd". Mijn glimlach verdwijnt van mijn gezicht. Mijn ouders hebben me afgestaan en ik weet niet waarom. Ik woon nu bij mijn pleeggezin die ik trots mijn ouders mag noemen. Ik heb het goed maar ik heb jarenlang getwijfeld waarom mijn biologische ouders me in hemelsnaam wilden opgeven voor adoptie. Het heeft voor een lange tijd aan me gekaagt en het enige wat me tot rust bracht was het dagelijkse trainen. Vandaar dat ik nu hier sta. "En mijn skills zijn uitgebreid... Ik kan veel met alle wapens die in de arena kunnen voorkomen. Ik kan vallen zetten en camoufleren". Ik heb alles moeten oefenen voor mijn training. Julien heeft ervoor gezorgd dat ik klaar ben voor alles. Voor elke soort arena die voor kan komen. "Ik ben ook voorbereid voor veel dingen die in de arena kunnen gebeuren" zeg ik met een grijns op mijn gezicht, "Het product van jarenlang trainen..."

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Ik schudt mijn hoofd lichtjes, 'Jij kan er ook niks aan doen.' zeg ik en kijk hem aan. Aandachtig luister ik naar zijn verhaal, het lijkt mij zo naar om met de vraag te lopen waarom je ouders je weg hebben gedaan, 'Ik snap niet waarom iemand zijn kind weg zou doen, vooral als je in 1 leeft.'mompel ik. Ik bedoel in 1 is er genoeg eten en zijn ze zowat beste vrienden met het Capitool, er is bijna geen reden om je kind daar af te staan. 'Wow..' mompel ik als hij al zijn skills opnoemt, hij kan zoveel meer dan dat ik kan. 'Van af welke leeftijd train je al?' vraag ik, ik wist dat de tributen in rijkere district getraind werden maar dat ze zoveel kunnen had ik nooit verwacht. Ergens maak ik mij zorgen om het meisje uit zijn district en haar nieuwe team genoot, dat zijn beide beroeps wat betekendt dat hun kansen om te winnen groot zijn. Heel groot. Zo groot dat zelfs als ik en Daniel met 2 andere zouden samenwerken dat we nog steeds zouden verliezen van hun twee. Ik denk even terug aan thuis, waarschijnlijk zou ik als ik thuis was nu in het bos aan het werk zijn, ondanks dat het werk zwaar was zou ik op het moment niets liever doen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
''Misschien hebben ze niet van me gehouden, ik weet het niet" zeg ik en ik kijk haar aan, "Maar mijn familie is mijn pleeggezin en ik zou dat nooit van mijn leven willen veranderen". District 1 mag dan wel het rijkste district zijn met de meeste dingen om te doen maar dat betekend niet dat het perfect is. "En ik train al sinds mijn achtste.." Vervolg ik en ik verplaats mijn blik naar het raam. Ik houd van de skyline van het Capitool. Het ziet er prachtig uit. Thuis vond ik het ook fantastisch om te kijken naar de omgeving vanaf het dakterras. Ik kon er wel uren naar kijken. "En ik train al sinds mijn achtste" zeg ik en ik glimlach even, "Met mijn trainer Julien. Ik begon eerst met een paar uur per week maar al snel trainde ik anderhalf uur per dag. Je moet toch iets te doen hebben".

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Ik kan het mij bijna niet voorstellen om ouders te hebben die mij weg hebben gedaan, 'Waarschijnlijk hadden je ouders niet de middelen om je op te voeden en wouden ze alleen het beste voor je.' zeg ik om hem wat gerust te stellen. Als ik hoor dat hij al sinds zijn achtste traint schrik ik, als alle beroeps zo zijn, zijn ze onverslaanbaar. 'Werdt je gedwongen om te trainen..?'vraag ik zacht hopend dat het niet rude is om te vragen. Vanavond zou de parade zijn en ik en Daniel zullen dus soortgelijke kostuums aan krijgen, aangezien dit 1 is zullen we wel iets aan krijgen dat glittert. Hier schijnen wel de beste stylisten te zijn maar eerst geloven dan zien want de vorige jaren zaten er mensen bij dje er niet uitzagen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik zucht. Mijn biologische ouders zijn wel het laatste waar ik aan wil denken. Ik geef geen zier meer om ze en door al het trainen voor een aantal jaar is de originele woede al verdwenen. "Trainen is in District 1 geen verplichting" zeg ik met een zucht, "Het is een keuze. In ons district is tribuut worden in de Spelen een loting. En ik deed mee en ben de gelukkige die mee mag doen met de Spelen". In District 1 is er een lotingsproces, de nieuwe tributen worden altijd recht na de vorige Spelen bepaald zodat ze langer de tijd hebben om te trainen en dus een grotere kans krijgen. "En de reden dat ik zoveel getraind heb is omdat dat het enige wat ik echt kon doen met de woede die nog in me schuilde. En al mijn vrienden, waaronder mijn districtgenootje Amelia, trainden ook"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Verward kijk ik hem aan, district 1 klinkt echt gestoordt als ik het zo hoor. Wie is er nou blij om in een arena tot de dood te vechten, en het is ook nog is een grote eer. Als je in 7 getrokken wordt om mee te doen ben je zo goed als dood, tijdens werk hebben we op de dag dat de spelen beginnen zelfs een moment om te bidden voor onze tributen. Ik schudt mijn hoofd, de regels van dit spel zijn raar en het enige wat het Capitool doet is onschuldige families kapot maken. 'Ben je van plan om..'begin ik met mijn zin en naar hem 'Om met Amelia samen te werken in de arena?' vraag ik zacht omdat ik niet denk dat ik haar kan vertrouwen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik wist dat over Amelia beginnen een slecht idee zou zijn. Ik maak me namelijk zorgen over haar. Niet alleen als vriend, maar ook als vijand. Ze is aan District 2 gekoppeld en dat betekend dat ze een superteam samen. "Ik ben het niet van plan" zeg ik twijfelend, "De Beroepstroep zal waarschijnlijk niet echt kunnen bestaan. En daarbij, no offence, maar ik denk dat mensen zoals jij eerder in de weg zullen staan bij hen...". Het breekt mijn hard om het volgende te zeggen maar toch zeg ik zacht; "Het is beter als we zo snel van ze af zijn"

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Als hij diep zit na te denken bedenk ik mij dat het er best cute uitzien, ik schudt mijn hoofd om de gedachte weg te halen. 'Ergens ben ik blij dat je niet met hun samen wilt werken.' zeg ik 'En ik weet dat ik bij hun alleen in de weg zal staan, dat is ook de reden dat 7 geen beroepsdistrict is.' Net als ik wil instemmen met dat het beter is dat we zo snel mogelijk van hun af zijn worden we gestoordt door een van onze mentoren waar ik moeite mee heb om hun naam te onthouden, 'Daniel, Ember het is tijd dat jullie je gaan omkleden met jullie stylisten voor de optocht straks.' zegt ze en daarna draait ze zich om. 'Well, see you soon.' zeg ik en sta op, ik glimlach nog even naar Daniel en loop dan naar de ruimte waar we klaar zouden worden gemaakt.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik glimlach naar Yumi als ze ons komt ophalen. Ik zeg dag tegen Ember en wens haar succes bij de stylisten. Soms zijn de stylisten genadeloos, vooral als het om meisjes uit een armer district gaat. Ik stap met Yumi in de lift en we gaan naar de verdieping onder ons. We lopen een heel stel gangen door tot Yumi zegt dat ik een kamer in moet. Hij is groot en wit. In het midden staat een soort klein podium en overal hangen kleren. Vooral veel glimmende dingen, de specialiteit van District 1. In de hoek van de kamer staat een badkuip en een grote doos met allerlei schoonheidsspullen. Yumi zegt dat ik even moet wachten tot mijn stylist er is. Zelf gaat ze weg en ik ga op het podium staan.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Ik ga de kamer in die lijkt op de kleine bruidsjurken winkel in district 7 alleen in plaats van witte bruidsjurken hangen er hier tientallen gekleurde glitterende jurken, al zeg ik het zelf had ik liever wat minder glitterends gehad maar ja ik heb sponsors nodig. De stylist loopt binnen en kijkt naar me alsof ik een varken ben, laten we zeggen dat ik me er niet fijn bij voel. Ze begint me uit te leggen over dat er nog veel aan mij moet gebeuren voordat ik haar kostbare kledij aan mag, zacht zucht ik en loop mee naar de gigantische zij kamer die bijna op een operatie kamer legt maar dan iets meer schoonheids producten. Er komt een klein groepje van 3 mensen binnen die duidelijk uit het Capitool komen, eentje heeft zelfs een licht roze huid. Ze lopen op me af en maken af en toe schokkende geluiden als ze bijvoorbeeld mijn harige benen of onverzorgde nagels zien.

Na echt een hele lange tijd zijn ze klaar ik voel me heel kwetsbaar en mijn huid brandt omdat ze letterlijk met een pincet mijn haar eruit hebben zitten plukken. Mijn Styliste komt weer binnen lopen met een glitter jurk, en eigenlijk is hij nog best mooi. Ze verteldt me dat hij groen is omdat de beide stylisten onze districten wouden koppelen om te laten zien dat we een team zijn, dus ik denk dat Daniel ook iets glitterend en groen aan krijgt. Een uur later sta ik voor de spiegel en herken ik de persoon voor me geen eens, ik zag er werkelijk supermooi uit. Niet veel later zijn we dan ook al bij de wagens en ik sta wat zenuwachtig op Daniel te wachten bij de eerste kar, waar wij straks op zouden staan.

(sorry voor spelfouten, ik schrijf op mobiel)

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Na een bad gevuld met roze plakkerig spul en een aantal schoonheidsbehandelingen te hebben doorstaan komt toch de stylist binnen. Hij loopt een rondje om me heen en knikt. Hij glimlacht naar me. "Je ziet eruit als een Winnaar, District 1 is vast trots op je" zegt hij vrolijk terwijl hij in wat rekken met kleding gaat zoeken. Ik knik lichtelijk en kijk naar mezelf in de spiegel. Ik zie er nog hetzelfde uit als toen ik hierbinnen gekomen ben. De stylist achter me maakt echt een rommel maar uiteindelijk vind hij wat hij zocht. Hij haalt een pak tevoorschijn, bestaande uit een shirt, een blazer en een broek. In drie zijn verschillende kleuren groen erin verwerkt. De vele kristallen zijn prachtig opgebouwd, aan de onderkant zitten er veel bij elkaar en naar boven wordt het langzaam minder. Op de broek gebeurd dat ook. Het ziet er werkelijk heel mooi uit. De stylist helpt me met het pak aantrekken en als ik in de spiegel kijk klapt hij. "Fantastisch" zegt hij blij, "Zo behoort een Winnaar eruit te zien!". Hij haalt mijn voorbereidingsteam erbij die gelijk gaan klappen en opgelucht zuchten toen ze mij zagen. "En nu, ga mijn jongen, pak het publiek in met je meest glinsterende lach!". Ik bedank hem en geef hem een hand.

Als ik buiten kom staat Yumi al op me te wachten. Ze brengt ons naar de strijdwagen. Ik zie hem gelijk, hij glinstert in het licht. Als ik dichterbij kom zie ik Ember staan. Ze draait zich naar me om en ik kijk vol verbazing op. Ze ziet er werkelijk prachtig uit. Dat een bezoekje aan het schoonheidssalon een meisje zo erg kan veranderen. "Je ziet er fantastisch uit!" zeg ik terwijl ik op de strijdwagen stap.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Rustig aai ik het paard dat onze wagen trekt, het is een mooi beest maar volgens mij zo getraindt dat hij bijna nergens op reageerdt. Als ik mensen aan hoor lopen komen draai ik mij om, Daniel zegt dat ik er fantastisch uit zie en het laat me nog al blozen ook al hoop ik dat het niet opvalt onder de laag make up. 'Jij ziet er ook niet verkeerd uit al zeg ik het zelf.' zeg ik met een kleine glimlach en kijk naar zijn pak, wat ongeveer het zelfde patroon is als mijn jurk. Als hij op de wagen stap ga ik naast hem staan, het staat wat wankel en ik slik. We zijn nog geen eens aan het rijden, wat als ik struikel door deze verdomde hakken? Dat zou echt een ramp zijn, Daniel lijkt geen last te hebben van stres en ik vraag me af hoe hij dit doet. Niet veel later beginnen de paarden voor onze wagen te lopen en ik hou me zo stevig vast aan de railing dat mijn knokkels wit worden, 'Hoe blijf jij zo stevig staan?' vraag ik zacht aan Daniel en kijk om me heen naar alle mensen die staan te juichen, ik forceer een glimlach want wie weet zitten er wel eventuele sponsors tussen.

PowerWriter
YouTube-ster

PowerWriter schreef:
Ik glimlach om Ember's complimentje. Ik vind het oprecht lief van haar. Ik schrik op uit mijn gedachten als onze wagen begint te rijden. Ik bereid me voor op de menigte en ga relaxed staan. Ik ben hierop voorbereid omdat ik in District 1 als tribuut voor een lange tijd beroemd ben geweest en zo ook wel is fans achter me aan heb gehad. Als het licht langzaam op onze strijdwagen begint te schijnen zie ik pas hoe immens het plein is. Als je zelf de Spelen kijkt is het een stuk kleiner. Het is enorm overweldigend. Ik lach naar het publiek en zwaai. We zijn de eerste wagen en ik zie dat we een goede impressie achterlaten. Als Ember me om advies vraagt lach ik lief naar haar en zeg ik; "Ga relaxed staan. Denk aan een fijn moment en laat alles los. Wees oprecht". Ik lach weer naar het publiek. Dan heb ik een ideetje waardoor ik hoop dat ze het wat fijner vind. Langzaam pak ik een van haar handen en leg hem in mijn hand. Ik pak hem vast. "Vertrouw me" fluister ik terwijl ik onze handen omhoog breng.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
Ember
Ik probeer zijn advies op te volgen en haal diep adem, dan voel ik zijn hand op de mijne en ik kijk hem aan. Het voelt stevig en verrouwt als hij onze handen de lucht in houdt, ik hou mijzelf nog steeds stevig vast aan de reling maar voel me wel een stuk veiliger. Ik glimlach naar alle mensen en ik hoor dat ze onze namen roepen, ik zie onze gezichten ook verschijnen op de doeken aan de zijkant. Als we wat veder gaan gaat de aandacht wat meer naar de 11 karren achter ons, ik glimlach even naar Daniel en ben blij dat hij mijn hand vastheeft anders was ik er bijna zeker van af gevallen. Als we bij de grote cirkel zijn stoppen de karren en ik haal onze handen omlaag maar laat hem niet los, Snow komt naar voor het begint een speech te geven waar ik niet heel erg naar luisted. Inplaats daar van kijk ik wat om me heen naar de andere tributen, sommige zien er moordlustig uit andere meer bang.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld