Khali schreef:
Scarlett
'No way.' mompel ik eigenwijs. Als hij mijn gordel los klikt kijk ik hem boos aan. Wanneer hij zelf uit de auto is haal ik een keer diep adem, maar nog voor ik me volledig kan herstellen trekt hij de deur aan mijn kant open. 'Ey!' roep ik dan als ik half uit de auto struikel. 'Jerk.' Ik voel hoe mijn blote voeten de koude grond raken en ril. Dit was nog erger dan de leren bekleding van de autostoelen. Even denk ik een kans te zien om weg te komen, maar dan voel ik Danger zijn hand alweer om mijn arm en word ik meegetrokken richting de voordeur van het grote huis. De bladeren en het grind prikken onder mijn voetzolen en geïrriteerd mompel ik wat. Ik kijk toe hoe hij de voordeur opent en ik twijfel. Kan ik nu wegkomen? Ik voel de warmte die van zijn lichaam afkomt omdat hij dicht achter me staat. Dat is dus een nee. Met angst zet ik een stap naar binnen. Ik vertrouw totaal niet wat hij eerder tegen me gezegd heeft, over dat hij me morgen naar huis laat gaan. En om die reden voelt het nu alsof ik het hol van de leeuw instap waar ik niet meer vandaan ga komen. Ik knijp mijn ogen even dicht als de deur wordt dichtgetrokken. Met al mijn moed probeer ik me sterk te houden. 'My feet are cold.' zeg ik dan terwijl ik in de gang stil blijf staan met mijn rug naar hem toe. Ik vond hem net al veel groter dan ik gedacht had toen we uit de auto stapte en als ik weer voor hem zou staan liep ik het risico dat ik bang zou worden en dat kan ik niet gebruiken.
Scarlett
'No way.' mompel ik eigenwijs. Als hij mijn gordel los klikt kijk ik hem boos aan. Wanneer hij zelf uit de auto is haal ik een keer diep adem, maar nog voor ik me volledig kan herstellen trekt hij de deur aan mijn kant open. 'Ey!' roep ik dan als ik half uit de auto struikel. 'Jerk.' Ik voel hoe mijn blote voeten de koude grond raken en ril. Dit was nog erger dan de leren bekleding van de autostoelen. Even denk ik een kans te zien om weg te komen, maar dan voel ik Danger zijn hand alweer om mijn arm en word ik meegetrokken richting de voordeur van het grote huis. De bladeren en het grind prikken onder mijn voetzolen en geïrriteerd mompel ik wat. Ik kijk toe hoe hij de voordeur opent en ik twijfel. Kan ik nu wegkomen? Ik voel de warmte die van zijn lichaam afkomt omdat hij dicht achter me staat. Dat is dus een nee. Met angst zet ik een stap naar binnen. Ik vertrouw totaal niet wat hij eerder tegen me gezegd heeft, over dat hij me morgen naar huis laat gaan. En om die reden voelt het nu alsof ik het hol van de leeuw instap waar ik niet meer vandaan ga komen. Ik knijp mijn ogen even dicht als de deur wordt dichtgetrokken. Met al mijn moed probeer ik me sterk te houden. 'My feet are cold.' zeg ik dan terwijl ik in de gang stil blijf staan met mijn rug naar hem toe. Ik vond hem net al veel groter dan ik gedacht had toen we uit de auto stapte en als ik weer voor hem zou staan liep ik het risico dat ik bang zou worden en dat kan ik niet gebruiken.