Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The chosen one

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Mijn ogen hield ik gesloten, maar hoorde prima wat er verder op gebeurde. Toch had ik het te druk met mezelf om daar echt goed op te focussen tot ik de voetstappen mijn kant op hoorde komen. Ik ging er vanuit dat hij me wat aan zou doen, wat ik nu echt geen probleem zou vinden. Als die pijn maar stopte was ik blij genoeg, want zo kwam ik toch niet levend terug op het kasteel. Daarnaast zouden ze me verbannen omdat ik een duistere spreuk had gebruikt, wat nu toch nog erg aan me knaagde. Waarom had ik dat gedaan? Was ik zo kwaad en zo vernederd door mijn collega's dat ik het niet meer onder controle had gehad? Dat gaf meteen maar weer aan hoe zwak ik mentaal was. Ik opende mijn ogen en keek naar de jongen die bij me neer was geknield. Wanneer hij mijn been vast pakte begon ik te vloeken van de pijn, maar kon al snel niks meer zeggen door de stok die tussen mijn tanden werd geduwd. Al snel had ik door wat hij van plan was en raakte in paniek, maar het was al te laat. Ik beet de stok zowat door midden en schreeuwde luid van de pijn. Tranen liepen over mijn wangen, maar die waren niet te onderscheiden van de regen die al over mijn gezicht ging. Hijgend spuugde ik de stok uit en keek naar wat hij nog meer deed. De pijn werd na een bepaald moment minder na dat hij het deels aan het helen was. Zodra hij klaar was liet ik me terug in het gras vallen en keek naar de lucht. Mijn ademhaling ging nog als een gek te keer. "Zou ik ook wat water mogen?" Vroeg ik zachtjes en kwam weer een beetje overeind. Mijn mond was kurk droog.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Terwijl ik met haar bezig was, lette ik niet op wat zij door maakte toen ik dit deed. Een tijdje zat ik bij het water tot ik haar stem hoorde en mijzelf iets omdraaide, maar nog zo dat ze niet mijn gezicht zag. De waterzak had ik net leeg toen ze dat dus vroeg. Zonder nog iets te zeggen, vulde ik de waterzak weer en liet mijn energie er weer even door heen stromen zodat het schoner werd, dan deed ik mijn masker weer voor en stond op, liep naar haar toe en hield de zak voor mij uit. "Denk niet dat ik je niets aan ga doen nu je gewond bent." zei ik stug. Kort keek ik haar aan, maar keek toen weer weg. Als ze de waterzak had over genomen, liep ik weer terug naar de rivier en ging gehurkt zitten. Ik trok de tas weer voor mij en opende deze, het ei was gelukkig nog niet verder gescheurd en zuchtte even opgelucht. Ik hoopte echt dat het niet verder zou gaan, dan zat ik met een groot probleem. De tas deed ik weer dicht en wreef over mijn gezicht, waar was ik mee bezig? Weer voelde ik het vreemde gevoel door mij heen gaan, ik had haar gewoon moeten laten liggen en door gegaan. Mijn ogen richtte ik op de hemel en liet de regen over mijn gezicht lopen, het begon toch al aardig donker te worden. Mijn ogen sloot ik, maar schrok toen ik weer die zelfde diepe stem hoorde toen ik daar binnen was. "Jayden." hoorde ik weer en keek rond. Alleen ik en zij waren hier, waar kwam die stem toch vandaan? Dan hoorde ik de schil van het ei kraken en stond geschrokken op, ik moest weg hier! Zonder nog iets te zeggen, liep ik weg van de plek, richting Lord Odis zijn kasteel. Mijn paard had ik hier gelaten, anders zou het opvallen. Ik floot en hoorde de hoeven van mijn paard in de verte. Een glimlach kwam op mijn gezicht toen ik mijn prachtig, zwarte, hengst aan zag komen galloperen. Voor mij stopte hij en ik legde mijn hand op zijn snuit. "Laten we terug gaan." zei ik, aaide hem over zijn hals en steeg op. Nog even keek ik om naar de dame die daar lag, meteen gaf ik de sporen en galoppeerde weg langs de rivier.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
De jongen keek mijn kant op en gelukkig kreeg ik waar ik naar vroeg. De waterzak nam ik van hem over en knikte op wat hij zei. De hele zak dronk ik leeg en legde die naast me neer en ging weer liggen. Ik sloot mijn ogen weer en probeerde een beetje bij te komen. Een vreemde energie voelde ik door me heen gaan, maar gaf er verder geen gehoor aan dan ging het vast wel weer weg. Zodra ik een paard deze kant op hoorde komen, kwam ik met een ruk overeind. Hij ging er vandoor, dat kon ik niet toestaan. Ik zag hem opstijgen en probeerde zelf overeind te komen. "Nee, blijf hier!" Riep ik en voelde mijn woede in een klap terug komen. Vooral toen hij zijn paard aanspoorde en er al vandoor ging. Ik strompelde naar de dichtstbijzijnde boom en legde mijn hand er op. Ik sprak een paar woorden. "Grijp hem." Gromde ik kwaad en sloot mijn ogen. Boomwortels kwamen omhoog om de snelheid van het paard te remmen en al snel kwamen de takken in beweging om de jongen van het paard af te slaan. Met veel pijn rende ik die kant op en zag dat de boomwortels al om hem heen gewikkeld waren. Ook voor zijn mond, zodat hij geen spreuk kon uitspreken. De tas pakte ik vast en haalde het ei eruit. Bijna liet ik het ei vallen toen ik zag dat er barsten in zaten. "Wat heb je gedaan?!" Riep ik uit en keek naar de jongen die nog steeds vast zat in de boomwortels.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik was nog geen paar meter tot ik haar hoorde en met een ruk om keek, ik spoorde meteen mijn hengst meer aan zodat die sneller ging lopen. Maar ik had niet verwacht van wat er nu zou gebeuren. De lucht trilde weer, maar erger dan eerst bij het kasteel. "Oh f***" riep ik binnends monds en zag hoe de boomwortels voor mijn pad kwam, nog een keer spoorde ik hem aan om te gaan springen, maar daar in tegen nam hij snelheid af en ik werd zowat er vanaf gelanceerd. "Kom op, je hebt ergere dingen dan dit meegemaakt." riep ik zowat maar de wortels kwamen dan met een snelle beweging op mij af. Ik trok de teugels van mijn hengst om, ik moest nu wel terug. Net dat we omgedraaid waren, voelde ik hoe de boomwortels mijn middel vast greep en van mijn hengst af trok. Met een harde bonk kwam ik op de grond terecht, ik wilde nog wat zeggen maar de wortel kwam voor mijn mond waardoor ik niets kon zeggen. Kwaad keek ik haar aan en probeerde los te komen. Het duurde ook niet lang tot zij bij mij was gekomen en de tas pakte, opende deze meteen hoorde haar schreeuwen nadat ze het ei er uit had gehaald. Nog steeds probeerde ik los te komen, maar zonder wat te kunnen zeggen, kon er ook niets gebeuren. De lucht trilde nog steeds door haar energie wat twee soorten energie afstoten. "I,,,hef,,,nist,,ged....n," kreeg ik uit mijn mond, telkens als ik mijn mond vrij had om wat te zeggen, pakte de wortel mij steeds beter vast.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Woede ging door mijn hele lichaam en kwaad keek ik dan ook de jongen zijn kant op. Het ei legde ik terug in de tas, zodat die tenminste afgeschermd was. "Heb je enig idee?!" Riep ik kwaad en liep naar hem toe. Mijn vuist balde ik waardoor de wortels nog strakker om hem heen gingen zitten. Zijn masker brak en ik haalde de stukken voor zijn gezicht weg. "Nu heb ik tenminste een gezicht bij de gene die mijn leven heeft verkloot." Een pijnscheut ging door mijn lichaam waardoor ik naar mijn been greep. Ik schreeuwde het uit en haalde zwaar adem. Door dat ik gefocust was op mijn been en de pijn, nam de kracht bij de wortels af maar had ik dat net op tijd door en spande die weer aan. Steeds strakker en strakker tot ik door had waar ik mee bezig was. Dit was ik niet. Zomaar iemand doden deed ik niet. De greep maakte ik weer iets losser en kwam overeind. Ik wankelde naar het paard toe en aaide die even zachtjes over zijn neus, waarna ik de tegels pakte. De tas pakte ik van de grond en deed die over mijn schouder. Ik wou opstappen, maar keek weer naar de jongen. Hij had me geholpen en dit is hoe ik hem ging achter laten? Als ik een eindje onderweg zou zijn, dan liet ik hem wel los. Uiteindelijk stapte ik toch op het paard en aaide even langs zijn hals. Daarna spoorde ik hem aan om te gaan galopperen. Het ei moest terug, al zat er zelfs een scheur in. Eragon moest hier van weten, het moest gewoon allemaal recht gezet worden.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik kon zien hoe kwaad ze was, haar ogen spuwde zowat vuur, wat raar was, omdat ze juist de goede magie bezat, of had ze contact met de duistere kant? Ik hoopte het niet voor haar, want dan zou het verkeerd gaan en kon ze niet terug, zoals ik, maar de laatste tijd merkte ik, dat ik in een twee strijd was met mijzelf. Zoals net. Nog steeds probeerde ik los te komen. Haar stem hoorde ik daarvoor nog wat zeggen en de wortels gingen nog strakker zitten als ze haar hand tot een vuist balde. Ik schudde mijn hoofd zover het kon, maar dat zag ze waarschijnlijk niet. Tot ik voelde dat mijn masker brak. Even vloekte ik, want het was een redelijk belangrijk stuk van Lord Odis, hij zou laaiend zijn als ik het hem zou vertellen. Gelukkig kon ik het nog maken omdat het grote stukken waren. Dan zei ze wat over mijn gezicht en bleef haar aan kijken, wat maakte dat uit nu. Maar dan zag ik dat ze naar haar been greep en de wortels wat losser gingen zitten, ik kon nu mijn mond vrij krijgen. Ze schreeuwde het uit van de pijn, dat was duidelijk te horen, om eerlijk te zijn deed het pijn aan mijn oren. Als mijn mond dan vrij was, mompelde ik meteen een paar woorden om de wortels straks los te krijgen, maar ze herstelde zich weer waardoor de wortels weer strakker kwamen te zitten en ook weer rond mijn mond. Mijn ogen rolde ik even, maar bleef haar aan kijken. Kreunen kwam over mijn lippen als de wortels nog strakker dan eerst kwamen en mij letterlijk zowat fijn knepen. Hierbij had ik mijn ogen gesloten en probeerde mijn energie te verzamelen.
Het duurde even, maar merkte dan dat de energie trillingen in de lucht veranderde, langzaam opende ik mijn ogen en keek ik haar weer aan. De knelling van de wortels verminderde tot helemaal dat het los om mij heen hing, maar ze liep weg en pakte mijn paard. "Laat hem er buiten!" riep ik maar het was al te laat, ze steeg op en reed weg. "Kom terug!" riep ik dit keer, ik floot en merkte dat de hengst terug wilde komen. Nog een keer en hij draaide zich om. Een grijns kwam op mijn gezicht en zag hem mijn kant op komen. Als ik uit de wortels was gekomen, liep ik richting de hengst en bleef mijn ogen op haar houden. "Dus je denkt zomaar mijn paard af te nemen, dat lukt je toch niet." zei ik en pakte de teugels beet als hij voor mij was. "En nu, er af." gromde ik kwaad. Ik stak mijn hand al uit naar de tas en pakte deze vast.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Blijkbaar had ik veel te weinig kracht op de wortels gezet, want hij kwam al vrij snel los. Ik hoopte maar dat dit zou lukken, al was het helaas niet zo. Het gefluit van hem liet het paard twijfelen en voor ik het wist draaide de hengst zich om en galoppeerde terug naar hem. "Rot beest." Gromde ik binnenmonds. "Nee, dat dacht ik niet. Ik wilde gewoon hier weg en terug naar het kasteel. Jou paard was de enige optie." Zei ik kort en keek hem aan. Wanneer hij zei dat ik af moest stappen schudde ik mijn hoofd. "Blijf daar van af. Je hebt al te veel schade veroorzaakt." De tas trok ik los uit zijn handen en keek hem kwaad aan. Uiteindelijk sprong ik aan de andere kant van het paard er af. En weer ging er een pijnscheut door mijn been. "Verdomme." Riep ik uit en viel in het gras. Ik trok meteen het gene los dat de jongen er omheen had gedaan. "Wat heb je gedaan?" Riep ik uit toen het ontzettend begon te branden. Weer schreeuwde ik het uit en kon de pijn bijna niet meer verdragen. De wereld begon voor mijn ogen te draaien en voor ik het wist viel ik weg.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Ik hoorde haar vloeken toen het paard terug kwam, ze probeerde het nog om te draaien maar dat lukte dus niet. "Dat dacht ik dus van wel." zei ik en probeerde de tas los te trekken, maar ze trok terug en riep dat ik al te veel schade had aan gebracht. "Dat heb ik niet gedaan." riep ik terug en bleef haar aan kijken. Dan merkte ik op dat haar haar wat zwart was geworden bij de wortels, dat zei ik maar niet en probeerde weer te tas te grijpen maar ze sprong aan de andere kant er af, wat fout ging omdat ze weer het uit schreeuwde van de pijn. Ik stapte naar de andere kant en zag hoe ze in het gras zat en het linnen weg trok. "Je breuk zo ver het kon genezen, meer niet." zei ik nors terug. "Dit doe je allemaal zelf." zei ik er achter aan, maar dat hoorde ze waarschijnlijk niet omdat haar ogen weg draaide en ze met een flinke klap op de grond viel. "Waarom heb ik haar nog geholpen." mompelde ik tegen mijzelf, liep naar haar toe, pakte haar op en legde haar in het zadel, bond haar vast zodat ze niet weg gleed, pakte de teugels en begon te lopen. Terug naar het kasteel kon toch niet. De tas hees ik weer op mijn schouder.
Na een lange tijd gelopen te hebben, kwam de zon al op en begon ik redelijk moe te worden. Ik zocht naar een schuilplek en vond al snel een grot, mijn paard leiden in er heen, eenmaal in de grot, liet ik haar nog op het paard zijn rug hangen, verzamelde wat mos en maakte een bed er van, haalde haar van het zadel af en legde haar op het mos. Dan knielde ik weer bij haar been neer en gleed met mijn hand over haar been. Door de twee soorten magie ging het niet goed, een zucht kwam over mijn lippen en begon het weer, zo goed mogelijk, te helen. Dat klaar, legde ik de deken over haar heen die voor mij was, maakte dan een vuurtje om haar warm te houden nadat ik wat takken had gesprokkeld, ging aan de andere kant zitten en zette de tas, met het ei, voor mijn voeten neer en opende het. De scheuren waren nog meer geworden. Mijn hand gleed over de scheuren en zette mijn kaken op elkaar. "Jayden." hoorde ik weer, maar dit keer was het zo duidelijk, alsof het naast mij stond. Ruw schudde ik mijn hoofd en ging liggen. Mijn arm legde ik zo neer dat ik met mijn hoofd er op kon liggen, maar hield mijn ogen op het ei gericht. Het duurde niet lang of ik was ook in slaap gevallen. Tijdens het slapen kwamen er veel beelden voorbij, en ook dat van het ei dat die uit kwam. Maar het was een droom, dus het kon niet echt zijn. Maar legde mijn hand op het ei en uit kwam door mijn aanraking.
Terwijl ik sliep, was het uit dus uitgekomen en een jonge draak kwam er uit gekropen, het keek rond en zag mij dan als eerste, wat wankelend kwam het naar mij toe gekropen, uit de tas en ging tegen mij aan liggen. Maar nog voordat het in slaap viel, stootte het draakje met zijn snuit tegen mijn hand aan waardoor er een teken er op verscheen aan de binnenkant. Ik trok een pijnlijk gezicht in mijn slaap en trok mijn hand terug, maar de pijn verdween al snel weer en rust kwam weer in mijn lichaam.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Heftige dromen kwamen voorbij in de tijd dat ik bewusteloos was. Het was net of kwam ik in een hele andere wereld terecht. Een oudere man stond voor me en liep nieuwsgierig een rondje om me heen. Hij leek tevreden en een glimlach kwam op zijn gezicht. Ik fronste en bleef een beetje ongemakkelijk staan. "Waar ben ik?" Vroeg ik uiteindelijk, maar kreeg er geen antwoord op. "Ik kan niet wachten om je te ontvangen Idda." Zei hij en keek me aan. Hij liep nu op me af en pakte mijn kin vast. "Het begin is er." Vervolgde hij en de glimlach veranderde in een grijns. "Welk begin? Wie bent u?" De ene naar de andere vraag stelde ik, maar hij liep bij me vandaan en verdween uiteindelijk. Ik opende mijn ogen en kwam overeind. "Dat was echt veel te raar." Zei ik zachtjes en haalde even diep adem. Mijn blik ging rond en zag dat de jongen me meegenomen had. De zon kwam alweer op en ik merkte iets roods naast hem op. Voorzichtig kwam ik overeind en liep naar hem toe. Wanneer ik zag wat er naast hem lag kwam er een gil over mijn lippen. "Nee, dit kan niet. O god nee." Ik ging met mijn handen door mijn haren en voelde woede en verdriet tegen elkaar vechten. Ik had zo vreselijk erg gefaald.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Een luide gil galmde door de grot en zo in mijn oren. Meteen schrok ik en kwam omhoog, greep ik naar mijn zwaard die naast mij lag. Deze hielt ik voor mij uit en zag dat ze wakker was geworden, maar als ik zag waar ze naar keek, voelde ik beweging naast mij. Mijn ogen werden groot, dit kon niet waar zijn. Dan voelde ik een pijnlijke steek in mijn linker hand en keek er naar. "Nee!" riep ik zowat en kwam ruw omhoog, waarbij ik mijn rug open haalde aan de ruwe grot want. "Verdomme!" gromde ik en zakte door mijn benen van de pijn. De jonge draak was ook wakker geworden en keek mij aan terwijl het zijn kop schuin hielt. Het kwam dichterbij en drukte de snuit weer tegen mijn linker hand. Uiteindelijk keek ik er naar en zag wat voor teken er op stond, alles wat ik gedroomd had was dus echt, het was. Nee, dit kon niet echt zijn. Mijn ogen liet ik meteen richting de jonge dame gaan die daar ingekrompen zat. Voorzichtig stond ik op en draaide haar mijn rug toe. Dat wilde ik even niet zien. Na een paar minuten, stond ik toch maar op en liep de grot uit, er was hier een smal riviertje waar ik mijzelf op kon frissen. Rustig liep ik daar heen, meteen volgde de jonge draak mij mee naar buiten. Ik liet het maar zo en vervolgde mijn weg richting het riviertje. Daar eenmaal aan gekomen, trok ik mijn boven kleding uit en begon mijzelf te wassen. Als het water de nieuwe wonden op mijn rug raakte, kromp ik even in elkaar. De jonge draak was zelf in het water aan het spelen en probeerde de vis te vangen die er zwom tot ik dus in elkaar kromp, kwam het op mij af en ging achter mij staan. Eerst wilde ik hem of haar weg duwden, maar dan voelde ik hoe de snuit over mijn rug heen ging, en uiteindelijk de tong voelde. Even voelde het vreemd, maar dan voelde het fijn, de pijn trok weg en een gerust gevoel ging door mij heen. "Bedankt." zei ik en knikte. De jonge draakje kwam blij voor mij staan en ik aaide het over zijn kopje. Friste mij verder op en trok mijn kleding weer aan. "Heb je honger?" vroeg ik en zag de jonge draak meteen het water weer in springen. Even glimlachte ik en stapte het water dan ook in, trok mijn zwaard en ving enkele vissen, gooide deze op de kant en meteen ging de jonge draak er op af.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Daar zat ik dan op de grond. Eenzaam en alleen. De jongen en de draak hadden net de grot verlaten en ik had niet echt zin om achter hun aan te gaan. Ik balde mijn vuisten en voelde tranen over mijn wangen rollen. "Ik heb het verpest. Alles." Zei ik tegen mezelf en trok mijn hele harnas uit. Die was niet meer nodig. Als de jongen me dood wilde hebben had hij dat nu al lang gedaan. Ik kwam overeind en ging nu toch naar buiten en liep in de richting van de rivier. Op een afstandje bleef ik kijken en zag dat de twee plezier hadden. Woede nam weer in me toe. Hoe kon hij plezier hebben? Weer balde ik mijn vuisten en sprak zonder er bij stil te staan een paar duistere woorden uit. Al snel kon ik aan de jongen zijn gezicht zien dat hij moeite kreeg met ademen en een grijns verscheen op mijn gezicht. De greep maakte ik strakker en gooide hem toen verder op in de rivier voor dat de draak op me af kon komen. "Waarom verdedig je hem? Hij is van het kwaad en je helpt hem gewoon?" Riep ik naar de kleine draak. Dichterbij kon ik niet komen want het kleine draakje stond voor me en had zijn tanden al ontbloot. Mijn hele leven was een chaos en ik wist niet meer wat ik moest.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Op een vreemde manier voelde het fijn om met de jonge draak zo te spelen. Het leek alsof ik ergens van verlost was. Ik had nog enkele vissen gevangen en die naar de jonge draak gegooid die het meteen opving en naar binnen schrokte. Maar dan voelde ik een greep rond mijn keel gaan en liet mijn zwaard in het water vallen en greep zelf naar mijn keel. Mijn ogen werden wijd en ik probeerde naar adem te happen. Voor ik het wist, werd ik verder de rivier in geslingerd en belanden ik onderwater. Voor enkele seconde bleef ik onder water, tot de greep weg ging en ik mijzelf meteen afzette op de bodem en naar boven kwam om naar adem te happen. Even keek ik verward om mij heen, en zag toen de jonge dame verder op staan, de jonge draak was voor haar gaan staan, had de vleugels wijd uitgespreid en de tanden ontbloot naar haar toe. "Stop!" riep ik en zwom/liep naar de kant, stapte uit het water. Ik schudde mijn hoofd, en merkte nu dat de donkere modder uit mijn haar droom langs mijn nek. "Verdomme." gromde ik, wat maakte het ook uit. Met grote stappen liep ik richting de twee en ondertussen haalde ik zoveel mogelijk de modder uit mijn haar. Langzaam kwam nu mijn witte haar tevoorschijn. Ik zag dat de jonge draak nog steeds naar de jonge dame de tanden had ontbloot, de vleugels waren inmiddels wel ingetrokken. "Kalm nu." zei ik als ik achter de jonge draak stond.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Hier kon ik echt niet tegen. Die onrecht. Mijn ademhaling nam toe en kwaad keek ik van de draak naar de jongen die achter hem stond. "Waarom heb je me niet gewoon gedood? Of vind je het gewoon leuk om me zo nog te martelen, me constant er aan te herinneren dat ik gefaald heb." Pijn ging weer door mijn lichaam, maar ik negeerde het. "Ik heb geen idee wat je met me gedaan hebt, maar mijn hele lichaam is uit balans. De pijn is bijna niet te verdragen al is mijn been hersteld." Weer voelde ik me licht in mijn hoofd worden en viel om. "Maak er alsjeblief gewoon een einde aan, ik wil dit niet." Bracht ik met moeite uit en probeerde weer een beetje overeind te komen. Hij had me vast op een of andere manier vervloekt, dat ik constante pijn zou ervaren. Ik had nog liever dat hij me gewoon doodde dan dit, al was martelen een van de favoriete dingen die ze deden in de duisternis.

Anoniem
Wereldberoemd

CreepDoll schreef:
Jay

Het leek alsof ze helemaal van het lint ging, de energie voelde ik in de lucht trillen en haalde diep adem, zeker toen ze dat allemaal zei. Ik schudde mijn hoofd, maar bleef haar aankijken, "Ik doe helemaal niks, je doet dit je zelf aan." zei ik en kneep mijn ogen wat toe. "Voel je de lucht dan niet trillen? Dat moet wel, maar je zit met twee soorten energie in je lichaam. De duistere en de goede magie." zei ik, Voorzichtig zette ik een stap vooruit. Waarom zei ik dit allemaal? Ach wat maakte het uit, eenmaal eruit is eruit. Ze was dan ook op de grond gevallen en smeekte om er een einde aan te maken. "Nee, je moet dit zelf oplossen." zei ik waarna ik toch mijn hand omhoog hielt. Waar ik alleen aan kon denken was een schild om haar heen te gooien zodat ze het zelf op kon lossen. Nog steeds wist ik niet waarom ik haar hielp. Een zucht kwam over mijn lippen en mompelde wat woorden, er zat nog onweer in de lucht dus enkele flitsen kwamen naar beneden die door mij heen stroomde. "Het kant even prikken." zei ik, waarna ik mijn hand naar haar toe uithaalde en een energieveld om haar heen zette. "Vecht het maar met je zelf uit, oh en trouwens, je haar kleurt zwart. Dus als je wilt dat dat stopt, stop met duistere magie." zei ik waarna ik mijzelf omdraaide en wegliep. De jonge draak liep achter mij aan en ik ging bij de rivier zitten om vervolgens mijn eigen haar schoon te spoelen. Het was nog een wonder dat mijn haar niet zo gekleurd was, zelf gebruikte ik dagelijks duistere magie. Maar daarom kleurde ik mijn haar donker door middel van het modder om Lord Odis te laten merken dat ik aan zijn kant stond. Maar toch, al die jaren,voelde het gewoon niet goed dat ik hem hielp. Waardoor mijn haar waarschijnlijk wit bleef.
Weer zuchtte ik en schudde mijn hoofd. Nog één keer ging ik met mijn hoofd onder water om het laatste beetje eruit te krijgen. Als ik weer omhoog kwam, schudde ik mijn hoofd om het water eruit te krijgen. Om eerlijk te zijn voelde het wel fijn om mijn eigen haar weer eens te voelen. Nog even keek ik om, om te kijken hoe het met haar ging, of het haar lukte. Iets in mij trok me tot haar aan. Was het omdat ze ook wit haar had? Ach wat maakte het uit, dat was straks toch zwart als ze zo door zou gaan. Ik stond op, rekte mij uit en haalde de stukken masker uit een buidel die om mijn riem heen zat, leegde deze en leegde de stukken zo goed dat ik kon zien of ik wat miste. Gelukkig niets, hoopte ik eigenlijk. Dan hield ik mijn handen er boven, haalde diep adem, mompelde wat woorde en langzaam, heel langzaam, gingen de stukken tegen elkaar aan zodat het weer één geheel werd.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Idda
Mijn blik bleef op hem gericht en voelde wat het inderdaad prikken toen hij een schild om me heen zette. Ik deed mijn mond open om wat te zeggen, maar sloot die meteen weer. Zuchtend liet ik me terug in het gras vallen en keek naar de lucht. Het regende gelukkig niet meer, maar de zon was het helaas ook niet. Misschien moest ik proberen contact met die man proberen te maken? Hij leek op mij te wachten en misschien kon hij me hier ook wel mee helpen. Dus kwam ik weer overeind. Rustig liep ik naar de rivier en keek naar de stroming. Dit zou voor eerst wel kunnen helpen, al was ik niet echt blij dat die jongen hier bij in de buurt was. Mijn kleren trok ik uit en stapte toen het water in. Ik wist alleen goed om te gaan met mijn eigen krachten, niet met die van de duisternis. Door het water kon ik ze misschien voor een kleine periode afsluiten. Ik sprak een spreuk uit zodat ik onder water kon ademen en verdween toen onder water. Mijn ogen sloot ik en probeerde te ontspannen. Ik zakte zo erg weg dat ik weer in de zelfde omgeving kwam dan in mijn droom. Helemaal doorweekt stond ik daar met een doek om me heen geslagen. De man kwam weer tevoorschijn en liep op me af. "Je probeerde onbewust contact met me te maken." Zei hij met een kleine glimlach op zijn gezicht. "Ik heb uw hulp nodig." Bracht ik uit en keek daarna meteen naar de grond. "Dat komt goed. Binnenkort zul je me zien. Dan hebben we tijd genoeg." Ik knikte maar was totaal niet gerust gesteld. Voor ik het wist was ik weer terug in het water en kwam zo snel mogelijk boven. Ik klom het water uit en bleef even in het gras liggen om het op me in te laten werken. Moest ik nou de jongen en zijn draak achter laten en die man zoeken? Wat deed ik eigenlijk nog steeds hier? Hij dat mijn leven overhoop gehaald en ik bleef maar bij hem in buurt. Dat ei was nu uitgekomen en ik kon beter terug gaan naar Eragon. Maar die zou aan mijn haar zien wat er was gebeurt en dan werd ik waarschijnlijk opgesloten. Iets wat mijn medebewakers vast heel graag wilden zien gebeuren.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld