Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// My misfits

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Ze wist het. Er was een reden dat ze zijn huid doorboord had, ze wist dat hij niet toe zou laten dat ze hem liet bloeden, hoe weinig ook. Het waren een paar druppeltjes, maar daar scheen de aansteller zich niets van aan te trekken. Schaduwen schaarden zich om haar heen, grepen haar armen vast en hielden Yreal strak op haar plaats. Hun nagels, als je het al zo kon noemen, boorden zich in haar armen, diep genoeg om pijn te doen, maar niet zo diep dat ze er echt last van had. Hij was zo zachtjes met haar, wist hij werkelijk niet wat voor monster ze in haar leven was geweest? Zachtjes bleek overigens te snel gezegd, hij greep haar keel vast en kneep er hard in. Nog steeds niet hard genoeg.
'Natuurlijk, príns,' de woorden waren lastig uit te spreken, haar stem klonk ook niet helemaal zoals die normaal zou klinken. Ach, je kon niet alles hebben. Bovendien wist Yreal zeker dat hij teleurgesteld zou zijn als ze hem niet op de proef gesteld had. Dat deed ze bij iedereen die haar inhuurde, bij de meesten nog veel erger dan dit. Zij was een monster, zo keken mensen naar haar, het was beter om hen gelijk te geven. Monsters lieten zich niet inhuren door de eerste de beste, zelfs niet als deze koninklijk bleek te zijn. Dat die andere twee zich zo snel gewonnen gaven, betekende niet dat zij hiertoe in staat was. Ze ging haar leven niet op het spel zetten voor een of andere koninklijke hoogheid die dacht dat hij het recht had om het land te besturen, alleen omdat hij het zei.
Thomas had inmiddels een stapel brandhout op een hoop gegooid, hij klapte de vuurstenen tegen elkaar. De vonken sloegen over (cute he) en al snel brandde er een flink vuur. Zijn blik ging richting de vrouwelijke shifter, Yreal en de prins negerend. 'Kan jij koken? Ik wil het best doen, daar niet van, maar ik kan niet beloven dat het eetbaar zal zijn. Gemiddeld eet ik dingen rauw,' het was zijn soort van excuses. Soort van. Hij zou nooit echt zijn excuses aanbieden, man of vrouw, maar hij kon wel waarderen hoe ze haar mannetje stond. Wat hij echter niet zag, doordat zijn blik op Irina gericht was, was de reactie van Yreal op het vuur. Ze voelde het onmiddellijk. Voelde hoe het haar lichaam meteen uit begon te drogen. Ze wilde hier weg en het water in, de tijd op het land was wel weer lang genoeg geweest.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Alexander kon zich niet inhouden en kneep nog wat harder. Hij had haar nodig voor het plan, ze was een van de beste daarom had hij haar uitgekozen. Als dat echter niet zo was geweest dan had ze dit niet overleefd. Met een kille blik bekeek hij haar reactie op het vuur en hij liet haar langzaam los. "Gedraag jezelf." Hij keek toen naar de andere twee. "Over een paar dagen ben ik weer hier, met het plan en jullie taken.' Hij floot even en liet zijn paard door de schaduwen naar hem toe komen. Kalm steeg hij op en bekeek het drietal even. "Probeer elkaar niet uit te moorden." Zonder ze verder nog een blik waardig te keuren gaf hij zijn paard de sporen en reed al snel weg.
Irina knikte even. "Ja dat is prima. Ik liever niet." Ze keek even naar hem, ze gokte dat Yreal haar eten uit het water zou vissen (badum tss) dus dit was eigenlijk alleen voor haar nodig. Ze had een kleine voorraad meegenomen, zoals gevraagd was toen ze werd verzocht hier te zijn. Even had ze niet meer op Yreal en de prins gelet, tot ze het geluid van een aankomend paard hoorde. Ze keek toe hoe de prins opsteeg en vertrok. Haar blik gleed vervolgens naar Yreal, ze ging er niet vanuit dat ze bij hen kwam zitten dus zat ze alleen opgescheept met Thomas. Dat zouden een paar geweldige dagen worden, dat zag ze nu al voor zich. Irina moest haar best doen om niet met haar ogen te rollen bij die gedachte.
De jonge vrouw nam plaats bij het vuur en besloot eerst maar voor Thomas het vlees te braden. Irina haalde het uit haar tas en reeg het vlees om een van de takken die nog niet in het vuur lag. Kalm hield ze die erin en bekeek soms hoe het vlees eruit zag. Zodra het niet meer knalrood was stak ze het uit naar Thomas. "Als je het rauwer wilt dan geef hem maar terug."

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Het was de derde keer dat Yreal uit het water was gekomen sinds ze op de open plek was met de andere twee huurlingen. Ze lag half in het water, tot en met haar borsten lag ze erin, maar haar hoofd lag op de oever. Haar ogen waren gesloten, haar haren lagen verspreid op de oever en ze genoot van de zon. Er was niets mis met genieten van de zon, zolang ze maar in het water kon blijven. Zon zou haar niet meteen uitdrogen, maar ze had ook geen zin om het risico te lopen. Haar houding had niet heel erg geholpen bij de teambuilding, ze was amper op het land geweest en als ze er was, dan sprak ze niet heel veel met haar partners. Er was geen reden om bevriend met hen te raken. Ze wist hun namen, wist wat ze konden doen en daar hield het eigenlijk wel bij op. De andere twee waren bijna verplicht elkaar te leren kennen, hoewel ze echt wel door had, zelfs vanaf het water, dat Thomas er af en toe vandoor was gegaan als een enorm beest. Een wyvern. Toch wel interessant dat die ook bestonden. De grond begon te trillen, ze voelde het aan hoe het water op het land reageerde. Er kwam iemand aan. Te lui om echt op te staan, draaide ze om en ging op haar buik liggen. Haar hoofd legde ze in haar handen, zodat ze kon kijken wat er ging gebeuren. Geen probleem als het Alexander was, ook niet als het een ongelukkige reiziger was. Het was namelijk wel heel jammer als je in de schuilplaats van drie moordenaars naar binnen reed. Ach, een beetje voedsel was ook niet erg. Mensen smaakten prima.

Hij mocht haar wel. Thomas was over het algemeen goed met vrouwen, hij wist wat hij van ze kon verwachten als het om zijn uiterlijk ging en zelfs als hij geen interesse in hen had, dan was hij nog steeds bevriend met ze. Met een aantal, de dames die met hem sliepen en in wie hij daarna geen behoefte meer had, vonden hem niet zo heel aardig. Ach, genoeg vrouwen om uit te kiezen. Irina, daarentegen, leek absoluut geen interesse te hebben in wie dan ook. Hij had haar uitgehoord, hij moest iets terwijl ze op Alexander wachten, maar was weinig te weten gekomen. Genoeg om haar te mogen, niet genoeg om te weten wie ze was. Jammer. Over Yreal wist hij nog minder, maar het was geen verrassing dat de jongedame amper op het land was geweest. Het was lente, maar erg koud, waardoor ze het vuur bijna dag en nacht aan gehad hadden. Schijnbaar hield ze daar niet zo van. Ieder z'n ding. Hij betwijfelde überhaupt of ze er wel geweest was als ze geen vuur gemaakt hadden. Op het moment dat Yreal reageerde, hoorde hij het paard ook aankomen. Hij hoopte zo dat het niet Alexander was, het was veel leuker om een vreemdeling te verrassen.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Irina had haar dagen vooral doorgebracht met Thomas. De vrouw was in het water gebleven en leek weinig interesse in hen beiden te hebben, al kon het misschien ook door het vuur komen, maar het was koud dus Irina was dankbaar voor het vuur. Haar dagen met Thomas waren wel prima geweest, soms ging hij er vandoor voor meerdere uren en soms was hij er wel. Ze wist iets meer van hem en gaf hem soms wat informatie terug. Nooit teveel, hij kon best dingen weten, maar ze wilde niet dat hij teveel dingen over haar wist. Voor haar gevoel was het nog altijd een vreemde. Langzaam keek ze op toen de anderen ook op keken. Het was duidelijk dat ze iets gehoord hadden, wat zij nog niet gehoord had. Pas toen het geluid dichterbij kwam, kon Irina opmerken dat het een paard was. Ze bleef kalm zitten, wie het ook zou zijn ze had geen zin om die problemen op te lossen.
Alexander reed naar de plek waar hij ze achter had gelaten. Een deel van hem vroeg zich af of ze er nog zouden zijn en of ze hem niet verraden hadden. Zijn broers hadden echter niets tegen hem gedaan dus hij ging er niet vanuit. Hij kwam steeds dichterbij en liet zijn schaduwen de plek weer omsingelen, al was het alleen maar om hen wat privacy te geven. Langzaam kwam hij tussen de bomen tevoorschijn en steeg af. Hij bekeek zijn groepje moordenaars en grijnsde een beetje. Hij had een goede gok genomen.
"Ik ben blij dat jullie er nog allemaal zijn." Rustig bekeek hij ze allemaal even en knikte kalm. "Het plan is klaar en vanavond gaan we aan de slag." Rustig kalmeerde Alexander zijn paard nog even en liep toen naar de drie toe. "Het is vrij simpel. Jij," hij wees naar Yreal en kon een kleine grijns niet onderdrukken, "gaat met mij mee als mijn gast naar het bal. Jou," Alexander knikte kort naar Thomas, "kan ik wel binnenkrijgen als bediening." Zijn blik gleed nu naar Irina en hij glimlachte even tevreden. "En ik neem aan dat je vast wel binnen kunt komen als een dame van adel." Langzaam zwakte zijn glimlach weer en maakte plaats voor een serieuze blik. "Daar moeten jullie je gedragen alsof jullie daar horen. Thomas kan blijven tot na het feest met gemak, Yreal komt met mij mee en Irina veranderd in een van de wachters. Eenmaal op de afgesproken plek gaan jullie door naar de vleugels van de koninklijke familie en doen wat jullie het beste doen."

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Het bleek inderdaad Alexander te zijn, wat jammer nou. Ze had het best leuk gevonden om iemand het water in te sleuren, te verdrinken en aan stukken te rijten. Mensen dachten altijd dat het enge beesten waren die ervoor zorgden dat het water rood kleurde, maar ze wisten niet dat dit specifieke beest er een knap gezichtje bij had. Dat maakte het zoeken van eten wel een stuk makkelijker. Zeker mannen waren te dom om te geloven dat zij een bedreiging was, daar had ze de stem van haar soort niet eens voor nodig. Haar stem werkte ook niet op die manier, dat gezegd hebbende.
Alexander begon inmiddels te praten en nieuwsgierig keek ze hem aan, hoewel die nieuwsgierig al snel plaats maakte voor verbazing. Zijn... Date? Hij noemde het gast, maar iedereen wist dat je een date mee nam naar een bal, niet gewoon een gast. Ze zou moeten doen alsof ze hem aardig vond. Alsof ze hem leuk vond, nog erger. Sterker nog, ze zou waarschijnlijk moeten doen alsof ze kickte op zijn macht, aangezien dat de gehele reden was dat mensen uitgingen met mensen van stand. Dit werd een verschrikking. 'Ja, leuk en aardig allemaal, maar ik heb geen jurk en ik kan niet dansen.' Ze liet even achterwege dat ze ook niet zo blij was met hem, dat kon hij zelf wel bedenken. Waarom hadden Thomas en Irina de makkelijke klussen? Zij hoefden niet bij hem in de buurt te blijven. Alle ogen zouden op haar gericht zijn, omdat zij de date van de prins was. Ze was een huurmoordenaar, die kwamen gemiddeld niet op een bal om zichzelf aan iedereen te laten zien.
Thomas vond het zeer interessant wat Alexander had bedacht. Hij kon zich inderdaad wel voordoen als bediening, dat zou niet zo'n probleem zijn. Als dat hem binnen bracht, dan deed hij dat. De meiden daarentegen hadden veel leukere klussen. Irina mocht zich voor adel uitgeven en Yreal ging daten met de prins. Hoewel ze daar niets over zei en het gooide op de jurk en het dansen, wist iedereen van deze groep dat ze het gewoon niet zo op hem had. Maakte niet uit, niet zijn probleem. Zijn blik ging naar Irina. Ze hadden kunnen zien hoe hij uit elkaar klapte om een wyvern te worden, wat er echt niet heel charmant uit zag, maar hij had nog niet gezien hoe zij van huid wisselde. 'Vertel, hoe doe je het? Verandert alles gewoon heel langzaam of is het een lichtflits en boem klaar?' De boem klaar sloeg op hem, zijn verandering maakte nogal wat geluid en hij was nieuwsgierig of dit bij Irina ook het geval was.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Hij had de reactie van Yreal wel verwacht, maar dat deed hem niet veel. "Dansen hoef je niet te kunnen, ik leid je. Kleding heb ik al voor jullie geregeld. Er zijn een paar jurken waar je uit kunt kiezen, het zal geen probleem moeten zijn." Hij hield zijn blik even op haar, hij had geen zin in nog meer tegenspraak. Ze diende simpelweg haar plek in te nemen naast hem en een avondje te doen alsof. Zo moeilijk zou dat voor haar niet moeten zijn. "Er komt zo een gesloten koets aan, daarin zal alles liggen wat jullie nodig hebben om je voor te bereiden. Dezelfde koets zal jullie vanavond naar het kasteel brengen." Daarmee doelde hij op Irina en Thomas. "Jij kan al eerder met mij mee." Ze zou met hem arriveren, dus ze zou eerder in het paleis zijn.
Irina glimlachte een beetje, ze was wel tevreden met haar taak. Ze kon voor iedereen uitgaan en zeker wel voor een dame van adel. Bij de vraag van Thomas keek ze even op. "Ik kan het wel laten zien." Ze bekeek hem even en glimlachte. Haar lichaam veranderde snel, alsof het schubben waren die omsloegen (ken je Mystique van X-Men? Kinda like that alleen is Irina niet blauw). Zonder moeite zag ze er net zo uit al Thomas, zelfs haar kleding veranderde met haar mee.. "Zo dus." Ze glimlachte even, op dit moment klonk zelfs haar stem als die van hem. Natuurlijk had ze niet zijn ondoordringbare huid, maar het ging om het uiterlijk en de stem. Dat kon ze zonder problemen nabootsen. Al snel veranderde ze weer terug naar zichzelf. "Dus, verder nog vragen?" Ze was rustig blijven zitten.
Alexander had kort even toegekeken hoe Irina veranderde en kon een lichte glimlach niet onderdrukken. Ze had niet eens per se een jurk nodig, maar hij zou haar er toch een laten uitkiezen als ze wilde. Hij wilde niet nog meer woede op zich krijgen. Hoewel hij de woorden van Irina nauwelijks woede kon noemen, hij kon enkel hopen dat ze zich zou gaan gedragen op het bal.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Hij had aan alles gedacht. Fijn. Dat viel te verwachten, Alexander kwam niet over als iemand die dingen aan het toeval toe zou laten, maar ze had liever niet dat hij haar in een jurk propte en rond ging paraderen. Yreal wist heel goed dat ze knap was en dat ze er in een jurk prima uit zou zien, maar het beperkte haar bewegingsruimte en daar hield ze niet van. Hij schonk haar een zeer duidelijke blik met de mededeling dat ze haar mond moest houden en moest accepteren wat er ging gebeuren. Ja baas.
Yreal dook terug het water in en verdween, als het dan de bedoeling was dat ze er als een dame uit zou zien, dan moest ze toch echt eerst de modder uit haar haren zien te krijgen. Een paar minuten later liep ze, schoon en wel, het land op, waar ze zich eens goed uitschudde. Het was de snelste manier om van het overtollige water af te komen. Als het daarbij op de andere drie terecht kwam, was dat niet haar probleem. 'Dus ik moet nu met jou mee? O, dat gaat gezellig worden.' De koets kwam op dat moment de open blik op rijden en zonder twijfeling liep Yreal erop af en besloot eens door de jurken te gaan spitten. Ze vond al snel een jurk die aan al haar eisen voldeed. 'Is het de bedoeling dat ik hem nu al aantrek of wil je de jurk bewaren tot vanavond?' Zelfs vanuit de koets verstond hij haar vast wel.
'Verander nog eens in die vent, dat is een veel knapper uiterlijk dan je nu aanneemt,' hij was niet subtiel, hoewel ze er vast wel uit kon halen dat het een grap was. 'Maar vertel, is dit je echte uiterlijk of houd je dat nog geheim voor ons?' Hij was zeer nieuwsgierig hoe ze eruit zag, dat stak hij niet onder stoelen of banken, hoewel hij het zou snappen als ze het niet liet zien. Als hij de optie had om zijn echte uiterlijk niet te laten zien, dan zou hij dat ook doen. Wat dat betrof was deze missie voor Irina het veiligste. Zij kon er tussenuit en naar huis wanneer ze daar zin in had door gewoon een ander uiterlijk aan te nemen. Hij kon ook wegkomen door te veranderen, maar zijn rode haren zouden opvallen de volgende keer dat hij ergens zich zou willen vertonen. Misschien maar beter om dan gewoon naar een ander continent te vliegen.
De koets kwam aan op de open plaats en Yreal verdween er meteen in. Verbazingwekkend genoeg had de blik die Alexander haar gegeven had ook echt gewerkt. 'Leer mij eens hoe je iemand zo'n blik geeft die ervoor zorgt dat ze doen war je wilt, het ziet er heel handig uit,' hij was amper klaar met praten of er kwamen al een paar verwensingen zijn kant op vanuit de koets. Arme meid, ze had het ook zo zwaar te voortduren. Hij en Irina konden tenminste nog even van het vuur en hun eten genieten voor ze weg moesten.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Irina keek naar hem en schudde haar hoofd met een kleine grijns. "Nee, dit is niet mijn echte uiterlijk. Je bent heel aardig hoor, maar ik vertrouw jullie nog niet genoeg dat Julie dat kunnen zien." Ze keek hem tevreden aan en keek naar de koets die aan was gekomen. Ze wachtte rustig op Yreal tot de jonge vrouw klaar zou zijn. Ze wist niet hoeveel keuze er was. Kalm keek ze nog even naar Thomas. "Dus nog een voorkeur hoe ik eruit moet zien?" Haar blik gleed toen ook even naar Alexander en trok een wenkbrauw op. "Alles is mogelijk." Ze keek toen even naar Thomas en wierp een blik in de koets. "Is er veel keuze?" Vroeg ze kalm aan Yreal. Ze negeerde de verwensingen die ze hoorde.
Het was heel duidelijk dat Yreal er geen zin in had om met hem te zijn, maar dat deed hem vrij weinig. Het enige waar hij om gaf was zijn plan en als ze er geen heil in zag, dan zou hij haar wel omleggen. Zo simpel was het voor hem. "Dat mag je zelf kiezen, je mag hem ook bewaren voor vanavond. Wat je makkelijker vind." Hij was allang blij dat ze in ieder geval naar hem luisterde en de discussie niet aan ging. "Het is ook heel handig, maar zoiets leer ik je pas als je luistert zonder dat ik je daarvoor moet aankijken." Bij de vraag van Irina haalde hij zijn schouders op. "Als ze er maar rijk uit ziet, meer is er niet nodig." Hij knikte even en bekeek de koets toen weer. Ongeduldig wachtte hij tot Yreal klaar zou zijn en ze konden vertrekken.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Het was niet de eerste keer dat Yreal ervoor zorgde dat ze er gewild uit zou zien, het was wel de eerste keer dat ze de date van iemand van het koninklijk huis was. Dat was een ander niveau van 'er goed uitzien'. De jurk die ze gekozen had om te dragen, sloot heel nauw aan op haar torso, maar liep daarna wat verder naar de zijkanten uit. Het was een donkere kleur blauw, met donkerblauwe en zilveren versiering op de mouwen, aan de voorkant en op de kraag. Het zilver kwam terug in de hangers die ze in haar oren stopte, in de schoenen en in de armbanden en ringen die ze besloot te dragen. Haar haren kamde ze naar achteren, zette dit met speldjes vast en liet de zilveren slierten ook daar weer terug komen. Ze had dit eerder geprobeerd, maar het nooit gebruikt omdat het te koninklijk was. De manier waarop haar zwarte haren met het zilver in contact stonden en combineerden met de jurk, die op zijn beurt weer matchte met haar ogen, maakte het een prachtig geheel.
Yreal tilde haar jurk op zodat ze er niet overheen zou vallen en liep de koets uit. Ze was er zeer van op de hoogte dat deze jurk alles aan de verbeelding over liet, maar net genoeg liet zien om daar nieuwsgierig naar te zijn. Er waren algemene regels dat vrouwen aan het hof de adel niet mochten overschaduwen, maar ze was de date van een van de prinsen, wat haar het recht gaf om in de spotlights te staan. Zowel met haar uiterlijk als met de kleding en attributen die ze droeg. 'Tevreden?' De blik en opgetrokken wenkbrauw die ze Alexander gaf, waren scherp contract met de kleding die ze droeg. Daar was niets koninklijks aan. Ze liep op hem en zijn paard af en stopte. Ze zou nooit op dat paard komen zonder dat hij haar erop tilde, niet met deze jurk aan. Een zucht verliet haar lippen terwijl ze haar armen naar hem optilde. 'Als je zo graag wilt gaan, dan zal je moeite moeten doen ook.'

Aardig? Hij trok zijn wenkbrauw op en grinnikte zachtjes. Als ze hem aardig vond, dan was haar standaard wel vrij laag, maar dat waren zijn zorgen niet. Hij had geïnteresseerd toe gekeken hoe haar lichaam gewoon omklapte en in iets anders veranderde, maar hij was wel benieuwd waar ze in ging veranderen voor later. Ze stelde een paar vragen aan de mensen om hen heen, maar zowel Alexander als Yreal leken niet echt interesse te hebben in wat ze vroeg. Yreal zag er prachtig uit, maar de bliksemschichten in haar ogen zeiden genoeg over hoe zij dacht over de situatie. Ergens snapte hij het wel. Als huurmoordenaar was het al lastig om de touwtjes uit handen te geven aan een baas, ingehuurd worden door iemand en het krijgen van instructies over hoe je het moest doen, waren twee zeer verschillende dingen. Laat staan dat ze nu als een opgedirkte adellijke dame rond moest gaan paraderen. Weg van het water, weg van haar zekerheid. Zelf zou hij het misschien niet eens gedaan hebben, het was te vergelijken met zijn mogelijkheid om te veranderen in een wyvern. Als die zekerheid weg was, dan nam hij de klus niet aan.
'Kom op Irina, laat die tortelduifjes elkaar maar tot last zijn, jij hebt niet eens de jurken in die koets nodig om er knap uit te zien.' Het was geen compliment, het was een feit. Hij zou haar niet knap noemen tot hij wist hoe ze er in haar eigen huid uit zag. De rest was schijn. Nep. Geen reden voor complimenten als het niet de waarheid was. Hij stak inmiddels nog een van de geroosterde stukken vlees in zijn mond. Thomas had een oneindige honger, hij verbrandde dan ook iets meer calorieën dan mensen gemiddeld deden.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Tevreden bekeek Alexander de jonge vrouw toen ze uit de koets kwam. Hij zag welke jurk ze uitgekozen had en hij bekeek haar rustig. "Ja ik ben zeer tevreden, je hebt goed gekozen." Hij keek nog even naar haar en liep toen eerst naar de koets. Daar haalde hij nog een mantel uit. Hij liep naar haar toe en legde die om haar schouders heen. "Het zou zonde zijn als iedereen je jurk al zag." Hij keek even naar haar en tilde haar daarna op het paard. Rustig ging hij daarna achter haar zitten en bekeek de andere twee even. "Zorg dat jullie op tijd zijn, ik wil dit plan goed uit kunnen uitvoeren en daar hebben we genoeg tijd voor nodig." Hij keek streng naar ze en hield ze even in de gaten. Zonder hun antwoorden af te wachten gaf hij zijn paard de sporen. Alexander reed terug naar het paleis met Yreal. Hij bekeek haar even en glimlachte kalm. Rustig reed hij door en uiteindelijk kwamen ze daar steeds meer aan. "We gaan richting mijn vleugel, dus dit komt wel goed."

Irina keek even naar hem en grinnikte even. "Ik heb ze niet nodig, maar ik wil ze toch wel even bekijken." Ze glimlachte even en keek naar hem. "Maar er hangen hier ook nog wel dingen voor jou hoor." Zei ze zodra ze in de koets was gegaan. Ze glimlachte tevreden en keek naar de jurken. Uiteindelijk bekeek ze een jurk en nam die mee naar buiten. "Zal ik deze aan doen?" Zachtjes beet ze op haar onderlip en liet hem zien aan wat ze gepakt had. Glimlachend hield ze die even voor zich en bekeek zichzelf zo goed ze kon. "Kon jij maar veranderen, dan kon ik tenminste makkelijker zien hoe deze jurk eruit zag bij mij." Irina bekeek hem even en keek toe hoe hij zijn eten naar binnen schrokte.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Ze vond dat hij wel iets minder blij met zichzelf mocht kijken. Alexander was niet degene die zich in een jurk had moeten heisen en die zoveel moeite aan zijn uiterlijk had besteed. Wie weet moest hij dat vanavond nog, maar tot nu toe was dat in ieder geval niet zo. Ze wist eigenlijk niet goed wat de mannelijke adel droeg als het ging om een feest, ze was wel benieuwd wat hij uit de kast zou trekken. Beter matchte het met haar jurk, anders had hij een probleem en zou ze niet naast hem op het feest verschijnen. Als Yreal naar een bal ging, dan deed ze het goed ook. Dat was wel te zien aan haar date, niet iedereen wist dat voor elkaar te krijgen, ware het niet dat ze liever helemaal nergens naartoe ging met hem en zeker geen bal.
Alexander legde een mantel om haar heen en zette haar op het paard. Hij zat veel te dichtbij naar haar smaak. 'Ik kan je verzekeren dat je na deze klus nooit meer zo dichtbij mij gaat komen. Plan dat niet meer, anders kan je iemand anders zoeken voor je klussen.' Ze was erg op haar lichaam gesteld en zeker op haar privacy. Dat had hij moeten weten, maar toch koos hij ervoor om haar op dit paard te zetten en met haar te gaan dansen. Het was dat ze niet terug wilde komen op deze klus, anders had ze er moeilijk over gedaan. Het tweetal kwam al snel aan bij de poort van het kasteel, in eerste instantie stonden de wachters voor de opening, maar ze gingen heel snel aan de kant toen ze door hadden wie er binnen kwam rijden. 'Zullen we iemand halen voor uw paard, hoogheid? En misschien een chaperonne voor uw... gast?' Ze wisten duidelijk niet zeker wat zij was. Waarschijnlijk was de keuze tussen hoer en gast, dan was gast inderdaad de veiligere keuze.

'Ik kan veranderen, maar ik weet zeker dat de jurk dan beter staat op mijn huidige lichaam,' hij trok een wenkbrauw naar haar op en grinnikte. 'Het punt is, Irina, dat jij je uiterlijk aan kan passen op die jurk. Er is niets dat jou niet formidabel zal staan en ik heb te weinig verstand van kleding om een onderbouwde mening te geven over welke kleur in het algemeen mooier is.' Hij trok zijn schouders omhoog en schudde zijn hoofd. Het was de waarheid, zowel over het veranderen als zijn mening over mode. Het interesseerde hem ook eigenlijk niet wat ze besloot aan te doen. Thomas mocht haar, dat was zeker waar, maar ze bleef deel van een klus en het was niet zijn baan om haar complimenten te geven en te helpen met de kleding die ze aan ging doen.
'Hoewel ik met roze zou gaan, hoe onschuldiger je eruit ziet als een dame, hoe minder snel mensen je als een bedreiging zien. Wat best handig kan uitpakken voor jou.' Hij merkte in ieder geval van zichzelf dat dit vaak het geval was. Als een dame rondhuppelde in roze en bloemen, dan schonk hij haar geen tweede blik. Niet interessant genoeg, geen uitdaging. Als hij zo al dacht, dan zouden andere mannen dat vast ook doen. Wat dat betrof waren ze allemaal hetzelfde, daar was hij wel van op de hoogte. Bovendien was het een bal, dan was het goed om geen ongewilde aandacht te trekken.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Om dicht bij haar te zitten vond hij helemaal niet erg, Alexander had een oog voor vrouwelijk schoon en niemand zou ontkennen dat Yreal daaronder zou vallen. Daarnaast had hij ook geen angst voor haar, dus haar dreigementen kwamen niet echt bij hem. Hij reed in een stilte naar het kasteel toe en keek naar zijn wachters. "Ik zal mijn gást zelf begeleiden, dankjewel." Hij schonk zijn wachter een vernietigende blik en steeg af. Vervolgens tilde hij Yreal met alle gratie van het paard af en bood haar zijn arm aan. Met haar aan zijn zijde liep hij rustig het kasteel binnen. Hij had een tevreden, haast arrogante glimlach op zijn gezicht. Hij wist dat ze er samen goed uit zagen en zij helemaal.
Met Yreal aan zijn zijde liep hij naar zijn vleugel toe en opende de deur voor de woonkamer voor haar. "Maak het je hier vooral gemakkelijk." Er werden meteen twee glazen wijn voor hen ingeschonken. "Ik zal me zo even gaan omkleden." Met een beweging waren zijn kamerheren weg. "Je weet hoe je moet dansen en je dient te gedragen op een koninklijk feest?" Zelf liet hij haar in zijn woonvertrek en liep door een van de deuren die op het vertrek aansloten naar zijn slaapkamer en vanuit daar naar de kamer waar hij zich om kon kleden. De deuren liet hij open zodat hij haar antwoord kon horen. Alexander hoopte niet teleurgesteld te worden want dan hadden ze nog een lange paar uur voor de boeg in plaats van wat tijd die vol zou komen met wijn en lekker voedsel. Ze moest op z'n minst wel enkele basisdansen kennen en weten hoe ze mensen zou moeten aanspreken.
Zijn kleding was al voor hem klaar gehangen en normaal zou zijn kleermaker hem er ook bij helpen, maar omwille van Yreal had hij hem niet opgeroepen. Het blauw matchde bij haar jurk en hij verbaasde zich er even over hoeveel ze er waarschijnlijk als een paar uit zouden gaan zien. Hoe erg zou Yreal dat vinden? Ze had het al niets gevonden om zo dicht tegen hem aan te moeten zitten.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Yreal wist dat ze nooit op een gracieuze wijze van het paard af was gekomen zonder dat Alexander haar eraf tilde, maar ze vond het helemaal niets dat zijn handen op haar heupen lagen. Er was nog nooit een klus geweest waarbij ze zoveel fysiek contact moest hebben met iemand, laat staan met de persoon die haar in had gehuurd voor de klus. Iemand laten denken dat ze iets leuks gingen doen daarna zijn of haar keel doorsnijden, was heel iets anders. Alexander kon ze niet vermoorden. Afgezien van het feit dat ze dan geen geld zou krijgen, wist ze überhaupt niet zeker of het haar wel zou lukken.
Ze haakte haar arm door de zijne en volgde hem richting zijn vertrekken. Yreal was nog nooit in het kasteel geweest, dus ze keek nieuwsgierig om zich heen. Niet alleen omdat dit verwacht zou worden van een dame die door een prins het kasteel binnen werd gehaald, ook om ervoor te zorgen dat ze wist waar alle uitgangen waren. Dat had ze zich al snel in dit vak aangeleerd, je moest weten wanneer je ervandoor kon gaan en dan was het ook handig om te weten wat de makkelijkste weg naar buiten was. Eenmaal in zijn vertrekken liet ze zich op een van de banken vallen en besloot inderdaad om het makkelijk te doen. 'O, ik was onder de indruk dat jullie voornamelijk pronkten met vrouwelijk schoon en dat er niet verwacht werd dat ik überhaupt kan praten? Maar ik weet wel hoe ik indruk kan maken als dat nodig is, maak je daar geen zorgen over. Dansen daarentegen... Is een ramp.' Onder water kon ze prima dansen, dan draaide en zwierde ze alle kanten op, maar onder water was een heel ander concept dan op een dansvloer. Om te beginnen was daar zwaartekracht, iets wat haar tegen hield om gracieus te zijn. Daarnaast had ze een partner en waren er meerdere mensen op de vloer. Allemaal mensen bij wie ze op de tenen kon gaan staan of tegen wie ze aan kon botsen. Zoals ze al zei, een ramp. 'Maar ik dacht dat jij mij ging leiden? Want geloof me, als je dat niet doet, dan hebben je voeten daar aan het eind van de avond spijt van.' Dat was geen dreigement, het was een feit. Ze kon het niet en vond het ook niet interessant genoeg om te kunnen dansen. Alexander zou zijn handen vol hebben aan haar.

TheBurrow
Wereldberoemd

TheBurrow schreef:
Het was teleurstellend dat deze vrouw niet kon dansen, hijzelf was een uitstekende danser. Hij begreep dan ook niet echt waarom niet iedereen het zou leren, het was een geweldig iets om te kunnen doen. Het was in ieder geval prettig dat ze wel wist hoe ze met mensen moest praten, hoewel hij dat ook niet helemaal vertrouwde. Hij betwijfelde of hij haar uit het oog kon verliezen, want ze zou vast niet in staat zijn iedereen bij de juiste titel aan te spreken.
Eenmaal goed aangekleed kwam hij de kamer weer inlopen. "Ja, ik ga je ook leiden, maar dat betekend niet dat ik niet gehoopt had dat ik een goede danspartner zou hebben." Hij schonk zichzelf wat wijn in en keek even naar haar. "Jij ook?" Na haar antwoord nam hij rustig plaats op een van de zetels en keek even naar haar. "Ik neem aan dat je nog wel iets wilt eten voor we gaan? Of kunnen je zenuwen dat niet hebben?" Hij grijnsde een beetje, Alexander kon niet ontkennen dat het ongemak dat in deze vrouw naar bovenkwam door zijn handelingen. Hij hield zich niet in om haar soms een beetje extra aan te raken, niemand anders zou het merken behalve zijzelf. Wat kon ze er tegen doen? Helemaal niets.
"Je zei trouwens net dat je kan praten, maar ik zou willen dat je niet teveel praat. Je kent de mensen niet en ik wil niet dat je extra problemen oplevert, het is wel de bedoeling dat die groep me steunt na de trieste gebeurtenis van vanavond." Hij was niet de opvolger voor de troon en hij zou de enige overlevende zijn samen met zijn moeder. Het was de bedoeling dat de adel zijn claim steunde. Met hun steun werd zijn grip op de troon nog wat sterker. Hij zou Irina vragen om hem te verwonden, als hij het Yreal na deze avond zou vragen... Daar zou niets goeds uitkomen. Ze zou waarschijnlijk gekrenkt zijn door hoe hij zich gedroeg en Alexander had geen zin in een groot gevecht. Vooral niet na een avond die ook gevuld was met drank en de spanning van zijn plannen.

Anoniem
Wereldberoemd

Riraito schreef:
Langzaam liet ze haar ogen over zijn lichaam glijden, maar erg indrukwekkend was het niet. Gewoon een rijke man die dat graag liet zien, alsof ze dat nog nergens anders had gezien. 'Als je een goede danspartner gewild had, dan had je niet iemand moeten kiezen die vrijwel haar volledige leven in het water is. Irina was er vast beter in geweest, maar die koos je niet, dus doe het ermee.' Ze schudde haar hoofd toen hij haar wijn aanbood, ze hield niet heel erg van drank. Het verpestte haar reflexen, maakte haar een makkelijk doelwit en daar walgde ze van. Ze was geen makkelijk doelwit, zij was de persoon die je inhuurde om mensen van kant te maken, niet de persoon die je gebruikte voor een leuke avond uit.
'Geen zorgen, ik ben een siren, wij eten eens in de twee weken een flinke maaltijd en verder niet,' heel even bleef ze stil terwijl ze zijn kant opkeek en knipoogde, 'en ik heb vijf dagen geleden al een man gegeten, zelfs al was hij niet heel smaakvol.' De man had genoeg vet aan zijn lichaam gehad, dat was het punt niet, maar hij smaakte nog steeds naar een boer en daar hield ze niet van. Kinderen waren eigenlijk het beste, die waren malser dan volwassenen, maar ze zagen er ook zo zielig uit wanneer ze het hoofd van de romp scheidde. Ze liep op de prins af en hield voor hem halt, als hij zo graag wilde dat ze kon dansen, dan moest hij haar de basis uitleggen. Ze was een snelle leerling, zo moeilijk kon het niet zijn.
'Wie zei iets over praten? Toen ik zei dat ik weet hoe ik indruk moet maken, doelde ik op de gigantische flirt die jouw oudste broer is. Ik hoef niet te praten om onweerstaanbaar te zijn voor een man zoals hij. Nu, sta op, we hebben nog een paar uur en ik sta liever niet voorschut op het bal. Dat is niet goed voor mijn humeur, mensen gaan dan misschien per ongeluk wat eerder dood dan de bedoeling was.' Even bleef het stil. 'Of jij, als je er teveel plezier uit haalt.' Hij vond het leuk om haar te treiteren, dat had ze echt wel door. De manier waarop hij haar vast had gehouden op het paard, het feit dat hij haar voor deze klus zo in wilde zetten... Het zei genoeg, hij wist dat ze niet van contact hield en toch koos hij ervoor om haar daarvoor te gebruiken. Dan kon ze best duidelijk maken dat hij moest uitkijken, wilde hij al zijn ledematen behouden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld