Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - What if you and I were meant to part

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dante begon met zijn lichaam iets meer richting de vrouw te keren, zo kon hij haar nog beter zien als wanneer hij gewoon opzij keek. Dante gaf het niet graag toe, het was voor hem toch een aardige opluchting om te horen dat de vrouw nog niet getrouwd was. Niet alleen omdat er dan straks niet een kwade echtgenoot zou zijn die op zoek was naar Dante omdat hij met de man zijn vrouw alleen stond te praten op het balkon maar ook omdat dat betekende dat de vrouw dus nog niet bezet was. Niet dat er een grote kans was dat hun twee nu samen een toekomst zouden hebben, in tegenstelling zelfs, ze hadden elkaar deze pas avond leren kennen en zouden elkaar na deze avond waarschijnlijk nooit meer zien. Al zou Dante dat toch graag willen. Maar zelfs dan, zelfs als ze elkaar vaker zouden zien, het was duidelijk dat beide een geforceerd huwelijk in hun toekomst hadden liggen en ze dus niet ervoor konden kiezen met wie ze wouden trouwen. “I have to say, secretly.. that is quite a relieve to hear.” Een flirtende glimlach stond op het gezicht van Dante terwijl hij de vrouw aankeek. Toch kon de man het niet laten om een opmerking als die te maken richting de vrouw.
Dante gaf de vrouw een kleine knik om daarmee ‘geen dank’ te zeggen. “Why not try and take your freedom into your own hands? Even when you are married off.” Het was erg ongewoon voor iemand van koninklijke afkomst om zo te denken, dat wist Dante ook wel. “Any husband would be lucky enough to have a wife that loves to go explore.” Dat meende Dante, het was voor hem niet een manier om te flirten of iets in die richting. Hij stond daadwerkelijk bij die woorden. Hij mocht toch hopen dat hij kon trouwen met een vrouw die meer wou doen dan binnen kasteelmuren blijven om een boek te lezen. Zelf was Dante ook erg van het avontuur opzoeken en zou dus graag iemand aan zijn zijde willen hebben die daar hetzelfde over zou denken. Helaas zou de kans erg klein zijn, de meeste vrouwen die van hoge status waren hielden niet zo van dingen doen, ze wouden graag verwend worden, mooie jurken passen. Niet dat dat iets mis mee was, iedereen had zo zijn eigen ding en Dante had dan toch liever een vrouw waarmee hij iets gemeen had.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Zodra ze hoorde dat hij eigenlijk wel opgelucht was dat ze nog niet getrouwd was keek ze op en zag ze de flirtende glimlach die rond zijn lippen lach. Verlegen lachte ze en draaide haar hoofd weg, omdat ze voelde dat haar wangen rood kleurden. Ze wilde eigenlijk niet dat hij dat zou zien, en hoopte dat de donkere nacht haar verlegenheid zou verbergen. Het was niet zo dat ze altijd verlegen werd van flirtende opmerkingen, meestal negeerde ze dat gewoon van de mannen waar ze geen interesse in had, maar bij deze jongeman was het anders. Alsof ze juist wilde dat hij met haar zou flirten, en ze daardoor verlegen werd.
Zodra ze haar gezicht voelde afkoelen keek ze onder haar lange wimpers vandaan in zijn gezicht en luisterde ze naar zijn woorden. Toen ze zag dat hij zich meer naar haar toe draaide deed ze als automatisch hetzelfde, en luisterde geïnteresseerd naar zijn woorden. Ze lachtte zachtjes.
''I don't think it is that easy....'' Zei ze spijtig. De mogelijkheid om te doen wat ze zelf wou was vrij klein. Als ze eenmaal getrouwd was had ze gewoon de verplichting aan haar man om erfgenamen op de wereld te zetten en daar kon ze niet omheen. En als er eenmaal kinderen waren zou ze ook niet meer weg kunnen, al zou ze dat waarschijnlijk zelf ook niet willen. Het was iets waar ze vaak over had nagedacht. Het enige wat ze kon doen was hopen dat ze een man trof die dezelfde interesses had, al was die kans vrij klein, en dat moest hij vast ook wel weten.
''Let's hope my parents will find a suitable man with the same passion as I have.'' Zo iemand als jij, dacht ze, al durfde ze dat niet hardop te zeggen. De woorden lagen op het puntje van haar tong, maar ze kreeg zichzelf niet hardop zover om dat te bekennen. Toch was de bewondering die ze voor hem had duidelijk te zien in haar gezicht en keek ze dromerig in zijn donkere ogen. Alles in haar houding duidde erop hoeveel ze zich tot hem aangetrokken voelde, maar ze vond het moeilijk om het onder woorden te brengen, omdat het ergens fout was om zoiets te voelen voor een onbekende man waarvan ze zijn naam nog niet eens wist. En misschien was dat wel beter zo, ze zouden elkaar na deze avond hoogswaarschijnlijk niet weer zien en beide uitgehuwelijkt worden aan iemand anders.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Wanneer de vrouw weg keek van hem richtte Dante zijn blik op de sterrennacht. “I know you are blushing.” Het was eigenlijk een grote bluf, het was te donker voor hem om het daadwerkelijk te zien en zelfs als het goed belicht was, de vrouw had snel haar hoofd weggedraaid. Juist omdat ze haar hoofd zo bijgedraaid had was Dante ervan uitgegaan dat het was omdat ze moest blozen en ze dit niet wou laten merken aan Dante. Het was eigenlijk logisch nadenken, dat en Dante had het vaker gezien bij vrouwen. Altijd als hij een opmerking maakte die zorgde voor blosjes op de wangen dan hadden ze hun best gedaan weg te kijken zodat Dante het niet zou zijn. Waarom ze dat altijd deden begreep hij niet zo goed, hij vond het altijd wel schattig als een vrouw aan het blozen was. “There is no use hiding it.” Een plagerige toon was te horen in de stem van Dante terwijl hij zijn blik weer terug bracht naar de vrouw.
Daar had de vrouw gelijk in en dat had hij al wel geweten voor hij het idee voorstelde. Het was inderdaad niet makkelijk. “Of course it won’t be easy, but if it’s something you truly want, then won’t it be worth fighting for?” Hij als man had het wel makkelijker uiteraard, hij hoefde zich geen zorgen te maken over zogenaamde regels over zijn puurheid te behouden, hij was ook een stuk vrijer in het gaan en staan waar hij wou. Uiteraard waren er grenzen en regels waar ook Dante zich aan moest houden maar het was toch wel minder dan wat voor standaarden er voor vrouwen werd gehouden.
Dante gaf een korte knik. Het leek er eigenlijk op dat de twee gezamenlijk een perfecte match zouden zijn. Ze hadden het gezellig samen, leken dezelfde dingen leuk te vinden. Als Dante aan haar uitgehuwelijkt zou worden dan zou je hem er niet over horen klagen, integendeel zelfs, met de manier waarop de avond verliep zou hij met alle genoegen met deze vrouw richting het altaar lopen. Het klonk misschien erg intens, ze kende elkaar nog niet eens 24 uur maar toch voelde Dante zich er aangetrokken tot deze vrouw, op een manier waarop hij nog nooit eerder zich aangetrokken voelde tot een vrouw. In zijn hoofd moest dat ook iets betekenen, een flirt die het ineens niet erg vond om hemzelf voor de rest van zijn leven samen te zien met een vrouw. "Yes, a man with a love for adventure who would love to share that with you... where would you find such a man?" Grapte Dante, duidelijk doelend op hemzelf.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Ondanks dat Madeleine wel hoorde dat hij doorhad dat ze moest blozen wilde ze het hem nog steeds niet laten zien. Hoe had hij haar zo snel door? Had hij gewoon door of was het een pure gok? Was hij zo zelfverzekerd als dat hij wou overkomen? De vragen over de jongen stapelden zich razendsnel op en ze werd steeds nieuwsgieriger naar wie hij was en wat hij nog meer zou vertellen.
''Yes... I think you're right,'' Sprak ze zachtjes. Ze wilde ook voor haar dromen vechten. Ze deed er ook alles aan om te doen wat ze zelf wou, en dat zou ze ook altijd proberen te doen. Maar zodra ze getrouwd was ging haar plicht aan haar man voor en kwam haar geluk als tweede. Misschien was dat voor hem moeilijker om te begrijpen, gezien er een onderscheid was tussen vrouwen en mannen. Het was niet de man die het kind moest dragen en als er kinderen geboren werden had hij niet echt de plicht om ook daadwerkelijk voor het kind te zorgen. Als de man dat wou, kon hij gaan en staan waar hij wou, en zelfs voor het huwelijk kon hij dat gemakkelijk, mannen konden het bed delen met wie ze wilden, terwijl vrouwen om hun maagdelijkheid moesten denken. Een vrouw moest er niet aan denken dat ze zwanger zou raken voor een huwelijk, dat zou meer dan een schande zijn. Een man daarintegen hoefde daar dus niet bij stil te staan.
De opmerking die hij maakte, duidelijk doelend op zichzelf zorgde ervoor dat ze moest lachen. ''I guess you just need luck to bump into such a man,'' Antwoorde ze hem. Het was eigenlijk nooit eerder voorgekomen dat ze bij toeval met iemand in gesprek raakte die dezelfde passie had voor reizen en het ontdekken van de wereld, al betwijfelde of er vrouwen hadden die er zo over dacht als zij, dus eigenlijk zouden ze een perfecte match voor elkaar zijn. Ze glimlachte om die gedachte, want het was voor het eerst dat ze zichzelf met iemand voor zich zag, want er was geen andere man geweest die zo'n indruk op haar wist te maken. Het leek als een droom om met iemand samen te zijn die dezelfde passies had als haar, iemand zo aantrekkelijk als hem en het juiste leek te zeggen op elk moment. Hij was de prins op het witte paard, de man waarvan ze gedroomd had, al wist ze dat het zeer onwaarschijnlijk was dat ze ooit een stel zouden zijn. ''You seem like the perfect man for a succesfull marriage.'' Gaf ze toen toe. ''You convinced me, honestly. Now the question is if you would fit the standards of my parents,'' Gezien hij zojuist al door had gehad dat ze moest blozen durfde ze hem nu te blijven aankijken terwijl ze dat zei, aangezien het geen zin had om het voor hem te proberen te verbergen.
Als ze kon trouwen wie ze wilde, was ze misschien eerder bezig geweest met liefde en haar dromen achterna te gaan. Als dat kon, zou ze haar tijd en hoop investeren in een man zoals hem, of daadwerkelijk hem, al was dat best vroeg om overna te denken. Alles aan hem overtuigde haar ervan dat hij de man was waarvan ze droomde, en de aantrekking die ze voelde maakte dat gevoel nog sterker.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Dante had dan wel gelijk gekregen van de vrouw voor hem, toch leek het te zijn alsof ze het niet helemaal met hem eens geweest was. De jongeman leek het zowel uit de toon van haar stem te kunnen halen als haar lichaamstaal en gezichtsmimiek. Alsof ze er toch ietsjes anders over na dacht, wat toch wel begrijpelijk was. Het was niet alsof Dante verwacht had dat wanneer hij tegen de vrouw zei dat ze moest doen wat ze zelf wou dat dat betekende dat ze meteen alle regels en taken die er voor de vrouw waren achter zou laten. Natuurlijk was het niet zo makkelijk. Er was nog steeds een bepaald standaard waar ze zich aan zou moeten voldoen, zelfs wanneer Dante haar zou vertellen dat ze zich daar niks van moest aantrekken. “I am sure you will be alright” Sprak hij op een toon in zijn stem waarmee hij haar duidelijk probeerde gerust te stellen. Het liefst had hij haar willen beloven dat ze gewoon haar leven kon leiden zoals zij dat graag gewild willen hebben maar helaas kon hij haar dat niet verzekeren. Na hij zijn woorden gesproken had haalde hij zijn hand omhoog om een pluk haar van de vrouw achter haar oor te steken. “I am sure your parents would only want the best for their daughter.” Ook dat was een gok, zoiets was namelijk niet altijd waar als het ging om het leven van koninklijke families. Het kon zomaar zijn dat haar ouders waren zoals die van hem en ze alleen maar gaven om hun land en macht. Toch hoopte hij voor de vrouw dat dit bij haar niet het geval was.
De lach van de vrouw voor hem bracht immense blijdschap naar Dante wat zorgde dat hij een brede grijns op zijn gezicht kreeg. “I heard amazing guys like that are very, very rare. So good luck ever finding one.” Ging Dante verder. “If you ever find one you really need to go for him.” Lachte hij, gevolgd door een knipoog. Het was misschien gebracht op een plagerige manier maar een gedeelte van de man was toch ook zeker ook serieus over zijn opmerking. Ondanks hij wist dat de vrouw niet haar eigen man kon kiezen. “Well, what kind of standards could I expect from your parents?” Oprecht nieuwsgierig of er een kans zou zijn dat de man een kans zou hebben bij niet alleen de vrouw maar dan ook of hij door de keuring van haar ouders heen zou kunnen komen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Aan zijn stem te horen probeerde hij haar gerust te stellen en dat lukt enigszins. Ze gunde hem en zwakke glimlach en knikte, haar ouders zouden haar ook zeker niet aan haar lot overlaten over haar aan een man uithuwelijken die geen respect voor vrouwen zou tonen. Het zou ook wel goed komen, maar of ze daarmee haar geluk zou vinden was een andere vraag. Jammer genoeg was dat niet iets waar zij als jonge vrouw uit een belangrijk gezin invloed op had, ze begreep haar rol als vertegenwoordiger van het land en haar volk.
Toen ze plotseling zijn hand langs haar gezicht voelde strijken om een verdwaalde blonde lok achter haar oor te steken keek ze blozend op. The best for their country, dacht ze, al zei ze dat niet hardop. Hoewel zijn donkere ogen haar geruststelden dat ze de waarheid kon spreken, en haar gedachte hardop kon vertellen zoals ze al had gedaan, wilde ze er niet te diep op in gaan. In haar ogen was het een zinloze discussie, en misschien ook wel niet iets wat ze met iedereen moest bespreken. Hoewel de haat tussen Spanje en Portugal al jaren bekend was voor zowel iedereen, leken de laatste jaren cruciaal te zijn. Zo was Madeleine er wel van op de hoogte dat de oudste zoon van de koning op een leeftijd was gekomen om te trouwen, en dat zijn vrouw het leger van Spanje alleen maar kon aanvullen en versterken. Hoewel ze de naam van de kroonprins niet had onthouden, had ze zichzelf wel laten vertellen dat het een aantrekkelijke jongeman was maar een met een arrogante uitstraling. Zo had ze gehoord dat hij vooral oog had voor andere jongen vrouwen en nog niet erg actief opzoek was geweest naar een mogelijke vrouw van dezelfde klasse. Voor Portugal was het dus cruciaal om hun een stap voor te zijn. Madeleine moest een geschikte man trouwen, vóórdat Spanje de volgende stap zou zetten en hun land zou binnenvallen.
''The reason they are rare is probably because they are never at one place. How am I supposed to catch someone like that?'' Ging ze op hem in, een amuserende glimlach op haar gezicht. Het gesprek bevatte steeds meer flirtende opmerkingen, maar in plaats van dat ze zich daardoor ongemakkelijker ging voelen, voelde ze zich juist het tegenovergestelde bij hem. Het was alsof het vanzelf ging, en het gevoel dat ze bij hem had haar verzekerde dat ze zichzelf kon zijn. Ze dacht even na voor ze inging op zijn vraag. ''Well, besides talking about politics, my father likes to go hunting, and I am sure any decent man would do for my mother. But that is only if you can provide a large army, promosing trade routes, useful landscapes, and what else that would benefit the country.''
Ze liet weg dat haar moeder genoeg zoons in haar leven had om haar het leven gek te maken en dat haar vader zich meer zorgen maakte om de strategische inzichten van een mogelijke schoonzoon, gezien hij wel advies kon gebruiken omtrent te situatie met Spanje. Maar al die details liet ze liever weg, al kon hij min of meer opmaken uit haar woorden dat ze uit een koninklijk gezin kwam, ze wilde niet laten merken wie ze daadwerkelijk was. Er waren overal relschoppers en bedriegers, mensen die een zeer uitgesproken mening hadden over Portugal, al vertrouwde ze er genoeg op dat hij dat niet was, want dan had ze dat al wel aan zijn persoonlijkheid kunnen merken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Met een overdreven geïnteresseerde blik keek Dante de vrouw aan, langzaam begon hij te knikken. “That is a good question. It doe sound like quite the impossible mission, doesn’t it?” De plagerijen en grappen maken tussen de twee leek niet snel tot een einde te komen. Niet dat Dante dat erg vond, absoluut niet. Erg was toch wel het laatste woord wat hij zou gebruiken om de huidige situatie te omschrijven, persoonlijk zat hij meer te denken aan woorden als plesant of gezellig. Het was fijn om een vrouw tegen te komen die niet sprak wanneer er tegen hen gesproken werd, die het gevoel hadden alsof ze minder waren dan Dante puur door hun geslacht. De vrouw voor hem leek helemaal niet zo te denken over haarzelf, ze leek haarzelf als een gelijke te vinden en sprak gewoon op een manier met de man waardoor het gesprek makkelijk verliep. De hoeveelheid vrouwen die de man tegen gekomen was die zich lieten behandelen als niks minder dan een bezitting van een man, of alsof ze niets meer zouden worden dan het eigendom van een toekomstige man. Niet dat Dante daar wel over klaagde, dat soort vrouwen waren toch redelijk makkelijk te versieren aangezien ze zich snel speciaal en bijzonder voelde als Dante ze niet zo behandelde, als hij ze behandelde alsof ze zoveel beter waren dan dat. Deze vrouw was toch anders en in plaats van dat Dante geïrriteerd raakte dat ze ondertussen niet al met elkaar in een bed lagen was hij juist blij dat hij met haar kon blijven praten en haar beter kon leren kennen. Niet echt iets wat paste bij de man zijn reputatie.
Dante had misschien dan een groot ego, dus het kon zijn dat hij lichtelijk partijdig was naar hemzelf maar als hij de vrouw voor hem moest geloven, dan betekende dat dat hij toch wel aan de eisen van haar ouders moest doen. “Well, I may not be big on politics but I can pretend. Hunting however, I do quite enjoy.” Begon de man te vertellen alsof hij zichzelf probeerde te verkopen. “And as for your mother… If I am honest, I do think I am quite a decent man, who can in fact provide all of those things.” Natuurlijk wou Dante niet te veel weggeven maar tegelijkertijd wou hij de vrouw toch wel laten weten dat hij zeker wel aan de eisen zou voldoen. Spanje stond toch bekend als een aardig sterk land en dus had hij zeker een sterk genoeg leger, ook handelsroutes en landschappen moest zeker wel goed komen. “So I think we should just look for your parents and introduce your new husband.” Grapte Dante terwijl hij weer een paar stappen terug deed naar de deur die hun naar binnen zou brengen. Na even gelachen te hebben zette hij al snel weer de stappen terug zodat hij weer aan het balkon stond. “Or am I moving too fast now?”

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Madeleine lachtte zachtjes om zijn opmerkingen, was hij daadwerkelijk zichzelf aan het proberen op te wegen tegen de eisen van haar ouders? Ze kon niet geloven dat een knappe jonge man zoals hem haar zou willen. Ze had uberhaupt nooit durven dromen dat zo iemand als hem aan de eisen zou kunnen voldoen, in plaats van oudere, saaie mannen waar ze niet op zat te wachten. Het idee alleen al zorgde voor een ongewoon gevoel, en ze wist zeker dat als er zoiets bestond als 'vlinders in je buik', dat dit het dan was. Ze glunderde van zijn opmerkingen en haar ogen glinsterden, maar zodra hij een paar passen naar de deur zette legde ze vlug haar hand rond zijn arm. ''No, I don't think that is a good idea,'' zei ze, al had ze al gauw genoeg door dat hij een grapje maakte en weer bij het balkon kwam. Aan de enige kant dacht ze na over hoe haar ouders zouden reageren als ze hem daadwerkelijk aan hun zou voorstellen. Het was natuurlijk zeer ongepast en haar moeder zou haar daar dan ook direct op wijzen als ze uit het zicht van anderen waren, dat wist ze zeker. En waarschijnlijk zou ze er ook nog een preek krijgen over het feit dat ze was weggelopen van het bal, met een vreemde man, en zich had laten meenemen waar niemand hun kon zien. Waar van alles had kunnen gebeuren. Al die punten, en dan uiteindelijk zouden ze hem misschien in overweging nemen. Misschien. Want ze namen haar mening vaak toch niet serieus.
''For my parents, maybe.. Not for me,'' antwoorde ze uiteindelijk, en ze keek even op in zijn donkere ogen.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Nog even had Dante gelachen om de vrouw haar reactie. Ze was te schattig, dat was Dante zijn mening over haar althans. Hij had de hele avond en nog veel langer dan dat kunnen kijken naar haar, kunnen luisteren naar haar aandoenlijke lach, met haar kunnen praten. Het was misschien cliché van Dante om te denken maar hij wou dat deze avond nooit zou eindigen. Dat hij nooit meer hoefde terug te keren naar het leven als kroonprins van Spanje, geen saaie politieke gesprekken meer of vergaderingen over het land. Gewoon alleen nog deze avond. “Alright, alright. Maybe another day.” Moest Dante dan toch nog maar even terug grappen, zichzelf niet kunnen helpen om toch weer verder te plagen. “But it’s not like you are ashamed of me? Or are you? Is that why you don’t want me to meet your parents?” Een overdreven pruillip verscheen op het gezicht van de jonge prins, gepaard met de grootste puppy ogen die de man had kunnen opzetten. Natuurlijk was dat niet het geval en dat wist Dante ook wel. Het was allemaal een stuk complexer dan dat, helaas.
De blik van de vrouw samen met haar woorden leek Dante onder een soort spreuk gezet te hebben. De jongeman wist niet wat hem overkwam maar het leek het perfecte moment. Alsof de vrouw die voor hem stond breekbaar was legde hij zo voorzichtig mogelijk zijn hand op haar wang. Zijn hoofd bracht bij langzaam dichter naar die van haar toe tot er nog maar een paar centimeter tussen zat. “Then I hope you won’t mind this.” Waren de enige woorden die Dante zachtjes wist te fluisteren voor hij zijn lippen tegen de hare aan drukte. Zijn ogen waren gesloten voor de paar seconden dat de twee een kus deelde. Normaal had het Dante nooit uitgemaakt of een vrouw het erg vond of niet wanneer hij een stap probeerde te zetten, als ze het niks vond dan zou hij doorgaan naar de volgende vrouw en als ze het wel goed vond was het een winst voor hem. Nu was het weer anders, alles was anders bij deze vrouw. Dante voelde zich zoals hij zich nog nooit eerder gevoeld had. Op dit moment was dat gevoel toch wel angstig, bang dat zijn kus niet geaccepteerd zou worden. Om het niet al te lang te laten duren trok de man naar een paar korte seconden toch zijn hoofd weer terug, al trok zich niet helemaal terug. Met nog steeds een paar centimeter verschil tussen de twee gezichten keek Dante de vrouw aan. “I’m sorry if-” Dante kon de onzekere toon in zijn stem terug horen, een toon die hij nog nooit eerder gehoord had van hemzelf. In zijn beste poging om zelfverzekerder te klinken schraapte de man zijn keel en trok hij zichzelf weer wat verder terug van de vrouw zodat hij overeind stond, beide handen achter zijn rug geplaatst.. “I am sorry if that was inappropriate.” Ditmaal toch wat zelfverzekerder. Het was niks voor hem om niet een verzekerd gevoel te hebben en hij vond het ook maar niks om zo kwetsbaar over te komen.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Madeleine lachte zachtjes toen hij vroeg of ze misschien beschaamd voor hem was en dat ze hem daarom niet aan haar ouders wilde voorstellen. Ze wist dat hij een grapje maakte toen hij een pruillip trok, en hoewel haar ouders haar geleerd hadden om serieus en beleefd te blijven durfde ze plagerig op hem in te gaan. “I was afraid to tell you... Yes you got me,” zei ze, terwijl ze een stapje in zijn richting zette zodat de ruimte tussen hun kleiner werd.
Haar glimlach maakte plaats voor blosjes op haar wangen toen ze zijn handen plots om haar gezicht voelde, zo teder en voorzichtig alsof ze anders onder zijn aanraking zou breken. Ze legde haar hand om een van zijn armen en keek in zijn ogen, zijn gezicht nog maar een paar centimeter van haar verwijderd. Haar blik dwaalde naar zijn lippen en ze wist zeker dat ze nog nooit zo graag iemands lippen op die van haar had willen voelen. De woorden die hij fluisterde gingen haar wazig voorbij, en voor ze het wist kuste hij haar. Ze voelde haar hart zo snel kloppen dat ze haast bang was dat hij het zou horen, en veel te snel liet hij haar los en trok zich terug. Om haar teleurstelling te verbergen staarde ze even naar de grond, nog steeds verbaasd over hoe snel het gebeurde en hoe snel de kus voorbij was. Ze keek op toen ze zijn stem weer hoorde, al klonk hij meer kwetsbaar dan voorheen. Als vanzelfsprekend liet ze haar hand weer zakken toen hij nog een pas achteruit zette, en de frisse buitenlucht zich weer tussen hun plaatste. Ze wist niet dat ze zo erg kon verlangen naar de aanraking van een man, maar het liefst wierp ze zich in zijn sterke armen en kuste hem alsof het de laatste was.
Ze luisterde half naar zijn verontschuldiging en zuchtte bijna onhoorbaar, stiekem was ze opgelucht dat hij zich terugtrok omdat hij dacht dat ze het misschien ongepast vond, en niet omdat hij haar eigenlijk niet wilde. Daardoor liet ze een kleine glimlach op haar gezicht verschijnen. “Don’t be,” zei ze toen zelfverzekerd, terwijl ze dichterbij hem kwam en haar handen over zijn borst en schouders liet glijden, tot ze bij zijn nek eindigde en zachtjes in zijn donkere haren kroelde. “Only for pulling away so soon.” En toen beantwoorde ze zijn kus met een kus, met alle passie die ze voor hem voelde, met al haar verlangen naar liefde die ze ooit had gevoeld, op een manier zoals ze zichzelf nog nooit had opengesteld aan een jongen.
Zijn woorden, zijn ogen, zijn aanwezigheid zorgden ervoor dat Madeleine zich voelde zoals niemand haar kon laten voelen. Als iemand haar gister had gezegd dat ze vandaag een jongeman op het balkon zou kussen zoals ze nu deed, dan zou ze diegene voor gek hebben verklaard. En hoewel hij gelijk had, en het in werkelijkheid ongepast was zou ze het zo weer doen en niemand kon haar tegenhouden.
Hij had haar het zelfvertrouwen gegeven om hem te kussen, nadat hij de eerste stap had gezet, en dat was alles wat ze nodig had om zichzelf aan hem over te geven. Ze was onder de indruk van hem, en ze wilde zijn aanraking, maar de grootste reden dat ze het durfde, was omdat ze wist dat ze hier nog maar een paar dagen zou zijn. Diep van binnen sloegen haar gedachten op hol. Was als hij echt een match voor haar kon zijn? Wat als ze echt konden trouwen en het meest liefdevolle en uitdagende leven konden hebben samen, en elkaar gelukkig konden maken? Wat als ze haar liefde had gevonden, met wie ze het volk kon redden en de oorlog met Spanje mee kon beëindigen? Ze wist hoeveel stappen ze nog moesten zetten om zoiets te bereiken, en het voelde allemaal té goed om waar te zijn. Ze wilde er niet in geloven omdat ze haar hart zou breken, ze kon er niet in geloven omdat ze het gevoel had dat er iets niet klopte wat al haar dromen zou verpesten. En juist daarom gaf ze zichzelf nu aan hem over, want voor ze er erg in hadden was hun moment al voorbij.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was voor Dante toch meteen een behoorlijke opluchting om te horen van de vrouw voor hem dat er geen reden geweest was voor de man om zijn excuses aan te bieden. Al hadden haar volgende woorden en actie de man toch een beetje overrompeld, al klaagde hij niet over uiteraard. De manier waarop de vrouw het heft in eigen handen nam sprak Dante alleen maar weer meer aan. Hij vond het toch verschrikkelijk prachtig hoe de vrouw zo zeker leek te zijn en zelf actie begon te ondernemen. Nog nooit had hij een vrouw zo zien doen, normaal was een vrouw niet van het actie nemen. Met de seconde leek de blonde vrouw een betere match te worden voor Dante en voelde hij zich steeds meer tot haar aangetrokken. Door de kus die Dante weer van de vrouw kreeg werd zijn houding vrijwel meteen een stuk minder gespannen. Niet langer had hij twee gebalde vuisten achter zijn rug, strakke schouders en een ongemakkelijk gevoel. Dat alles leek geen plaats meer te hebben, in plaats daarvan had Dante nu een meer ontspannen houding, zijn handen plaatste hij opnieuw langzaam en voorzichtig op de wangen van de vrouw. Haar zachte huid voelde goed aan zijn handen, zelfs de paar losse plukken die hij aan zijn hand voelde kietelen hadden een kalmerend gevoel. Het was allemaal maar raar wat de vrouw met de man leek te doen. Dante was het niet gewend om zich zo te voelen bij het kussen van een vrouw. Alsof er echt passie bij kwam kijken, het was meer dan puur uit plezier of verveling. Dante voelde zich daadwerkelijk prettig en goed.
Na een paar seconden trok Dante zich weer terug, al liet hij ditmaal zijn gezicht niet al te ver gaan van die van de vrouw. Een paar centimeter zat nog tussen het gezicht van Dante en de blondine. De jongeman had deze paar stille seconden genomen om haar gezicht goed te bestuderen, elke centimeter goed te bekijken en niks ongeziens te laten. Hij kon zichzelf gewoon niet helpen om de vrouw zo te bewonderen. “You are an absolute gorgeous women.” Sprak hij zachtjes, alsof niemand anders het mocht horen. Ook al was er absoluut niemand bij hun in de buurt. Het compliment kwam misschien een beetje uit het niets maar Dante kon het niet helpen om de woorden toch uit te spreken, alsof het iets was wat ze absoluut moest weten.
De realisatie kwam langzaam binnen, Dante wist haar naam nog niet en zij wist de naam van hem nog niet. Toch, ook al kwam deze realisatie binnen, hij had niet de dwang om haar naam te weten, om het nu meteen te vragen. Niet nu maar dat betekende niet dat hij er niet achter zou komen. “It’s late, but…” Mompelde de man, duidelijk nog diep aan het nadenken over wat hij ging zeggen terwijl de woorden uit zijn mond kwam. Voor hij morgen zou vertrekken zou hij nog graag de vrouw willen zien. Niet alleen morgen, eigenlijk nog vaker maar morgen was toch wel ietwat een prioriteit voor de man. “... Tomorrow, meet me at the fountain in the back of the garden, around 10 in the morning.” De man pakte de handen van de vrouw vast. “For now I must leave but I hope to see you tomorrow.” Met deze woorden drukte hij een kus op de vrouw haar lippen en vertrok hij terug naar zijn kamer. Het was laat en hij moest niet al te lang wegblijven of zijn ouders zouden hem zoeken en konden hem dan vinden met een vrouw, iets waar ze niet erg blij mee zouden zijn.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Madeleine wist heel goed dat haar handelingen ongepast waren. Dat alle handelingen die ze deden eigenlijk pas toegestaan waren na het huwelijk, en dat niemand hier achter mocht komen. Maar juist dat maakte de kus nog spannender, en durfde ze zich bloot te stellen voor de jongeman waarvan ze zijn naam nog niet eens wist. Ze voelde zijn handen nogmaals rondom haar gezicht en ze genoot van elke aanraking, en uit eindelijk was hij degene die zich als eerst terugtrok maar zijn gezicht op maar een paar centimeter afstand hield van de hare. Ze kon niet anders dan glunderen terwijl ze in zijn donkere ogen keek, en hij haar een compliment gaf. Ze had niet verwacht dat ze zou vallen voor een man zoals hij, zo charmant en zelfverzekerd, maar ze voelde de grond figuurlijk onder haar wegglijden en ze kon de hele wereld om haar heen vergeten.
Helaas kwam er een einde aan de avond, en hij bevestigde dat zodra hij zei dat het laat begon te worden. Op dat moment drong de realiteit weer bij Madeleine naar binnen en ze wist dat ze niet lang meer konden samen zijn. Ze vond het jammer dat ze afscheid moesten nemen. Wetend dat ze beide waarschijnlijk morgen weer zouden vertrekken naar hun eigen land, zorgde ervoor dat ze het liefst wilde dat de avond niet eindigde, en ze nog even langer op het balkon konden blijven. Helaas zat die optie er niet in, maar toen hij vroeg of ze morgen wilde afspreken lichtten haar ogen op. Wetend dat ze waarschijnlijk in de middag zou vertrekken was het mogelijk om hem in de ochtend nog te zien. Ze knikte zachtjes. ''I'll be there.'' Beloofde ze hem, en ze keek al uit naar de volgende ochtend. Ze voelde hoe hij haar nog een laatste kus gaf en glimlachte. ''Thank you for tonight.'' Bedankte ze hem voordat hij zijn weg naar binnen terug vond, en Madeleine nog even bleef staan. Ze legde een hand op haar hals en haalde diep adem. Ze kon haast niet geloven wat er zojuist allemaal was gebeurd, en eigenlijk wou ze het zo gauw mogelijk met iemand delen. Helaas waren er geen hofdames hier met wie ze kon praten over zulke dingen en moest ze haar geheime ontmoeting nog even voor haarzelf houden.
Niet veel later vertrok ze naar binnen en twijfelde ze kort of ze nog wel de balzaal in kon gaan. Haar ouders zouden haar vragen waar ze was geweest maar ze bedacht dat als ze niks zou zeggen dat ze misschien ongerust zouden raken. Daarom besloot ze om snel naar binnen te gaan en ze daarna naar haar slaapvertrekken zou vluchten.

Even later die avond bevond ze zich in haar slaapvertrekken. Gelukkig hadden haar ouders niet al te moeilijk gedaan over het feit dat ze bijna de hele avond was weggeweest, het was haast alsof ze het niet door hadden gehad. Dromerig bracht ze een borstel door haar lange blonde haar, en even later was ze klaar om naar bed te gaan. Hoewel het een lange avond was geweest, kon ze haast geen slaap vatten door alle spontane gebeurtenissen van de avond, en ze kon niet wachten tot morgenochtend.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Het was een lange nacht geweest, de man had moeite gehad met in slaap komen. In plaats van een goede nachtrust te krijgen had Dante de hele nacht wakker gelegen, zijn gedachte alleen maar bij de vrouw. Nu begon hij toch steeds meer de vraag te krijgen wie ze nou eigenlijk was, waar ze vandaan kwam, was het mogelijk voor hem om haar vaker te zien? Hopelijk werden deze vragen morgen beantwoord, dan vooral de laatste. Al was Dante er bang voor, nooit weten met wie hij deze avond gedeeld had. Het zou zonde zijn als hij nooit antwoord zou krijgen op de eerdere vragen. Het onwetende, de onduidelijkheid, dat stond Dante maar niks aan. Toch, aan de andere kant, de jongeman had geen idee of hij zichzelf er toe kon zetten om morgen aan de vrouw te vragen wie ze was. Het was toch ook wel mysterieus, niet weten wie ze was. Ook wist hij niet of de vrouw wou blootgeven wie ze was, misschien wou ze alleen een leuke avond hebben met Dante en meer niet, zou ze niet eens komen opdagen op de afgesproken plek. Ze had gezegd dat ze er zou zijn, Dante kon de woorden nog horen alsof ze op dit moment gesproken werden, toch was dat nog geen garantie. Niet dat hij ervan uitging dat de vrouw zou liegen maar het was toch die stem in de man zijn achterhoofd die bleef opkomen met ‘wat als’ scenario’s. Wat als ze niet kwam opdagen, wat als ze kwam opdagen om hem te vertellen dat afgelopen avond een fout was, wat als dit allemaal een grote grap was. De man maakte zichzelf gek met zijn gedachten en het werd hem al snel duidelijk dat hij alleen ging kalmeren als hij de vrouw weer zou zien, weer met haar kon spreken.
Na een slapeloze nacht en een vermoeiende ochtend was het dan zo ver, Dante kon na de afgesproken plek en zou daar hopelijk de vrouw tegenkomen. Zo snel als hij kon maakte hij zijn weg door de gangen, op weg naar de fontein. Hij had geen idee hoelang hij zou hebben, zijn ouders waren bezig met alle spullen in te pakken, of eigenlijk waren zijn ouders meer bezig met ervoor te zorgen dat er bedienden waren die alle spullen inpakten. Gelukkig was Dante hier niet voor nodig, wat maakte dat hij naar de plek kon. Zo snel als zijn voeten hem konden dragen maakte hij zijn weg naar de tuin om hier vervolgens de fontein weer op te zoeken die in het hof stond van het kasteel van Schotland. Het had dan ook niet lang geduurd voor de fontein in zicht was. Helaas was dat ook het enige wat de man zag, nog geen blonde vrouw te zien die op hem stond te wachten. Dit betekende natuurlijk nog niks, ze kon nog onderweg zijn. Dante haalde even diep adem terwijl hij de laatste paar stappen naar de fontein zette. De tijd was dan ook onbekend voor Dante, misschien was hij wel vroeg en dus had de vrouw nog wel even om op te komen dagen, of ze kon natuurlijk wat later zijn. Het betekende niet veel dat ze er niet meteen al was, uiteraard.
Met een grote zucht plaatste hij zichzelf op de rand van grote fontein. Het duurde niet lang voor zijn blik alsmaar bleef rond kijken, hopend dat hij de vrouw van gisteravond in zijn zicht zou krijgen. Ze ver nog niks maar Dante kon niet wachten tot hij haar weer kon aanraken, tot hij haar stem weer kon horen. Het was raar wat 1 avond met een vrouw met Dante gedaan had. Zijn vrienden terug in het kasteel van Spanje zouden hem voor gek verklaren als ze zouden horen hoe Dante zich voelde. Als het niet nodig was zou hij om die reden dan hoogstwaarschijnlijk ook niks aan ze vertellen, hij zou het einde er niet van horen. De man die bekend stond om het versieren van vrouwen was nu ineens helemaal gek van iemand? Het kon gewoon niet.

Marlee
Landelijke ster

marlee schreef:
Na een rusteloze nacht kon Madeleine niet vroeg genoeg opstaan om naar de afgesproken plek te gaan. In de tussentijd durfde ze niet te vragen waar haar ouders waren want dan zouden ze haar misschien tegenhouden om te gaan, maar ze had van haar broer gehoord dat ze in de middag zouden vertrekken. Dat gaf haar tijd genoeg om nog wat tijd te spenderen met de bijzondere man die ze gisteravond had ontmoet, waarvan ze zijn naam nog niet eens wist, en zo veel meer dingen...
Terwijl de dienstmeiden begonnen met haar spullen bij elkaar te pakken liep Madeleine door de gangen en de hal naar beneden. Met gemak vond ze haar weg naar de tuin, haar hart kloppend in haar keel omdat ze stiekem wel zenuwachtig was. Er speelden zoveel vragen door haar hoofd die ze hem nog wilde stellen, al waren sommige onderwerpen misschien beter onbesproken. Ze liet nu haar verwachtingen en dagdromen de vrije loop gaan, ze wilde niet dat haar beeld verpest werd door de harde realiteit. De kans was groot dat hij iemand was die ze nooit of bijna onmogelijk nog zou kunnen terugzien, laat staan iemand met wie ze de rest van haar leven kon delen...
Zodra ze richting de fontein liep waar ze hadden afgesproken zag ze de jongeman al staan en ze beet even op haar lip voordat ze verder liep. Normaal was ze nooit zenuwachtig. Normaal gesproken konden mannen haar niet verlegen maken, haar laten blozen. Maar bij hem voelde alles anders, en wilde ze niet verpesten wat ze tot noch toe hadden.
Zodra ze bij de fontein was bleef ze even op gepaste afstand staan en richtte haar ogen op hem. ''Goodmorning to you,'' begroette ze hem, waarna ze een glimlach niet kon onderdrukken.

Kittenpainfull
Wereldberoemd

Kittenpainfull schreef:
Uiteraard, net wanneer Dante zijn blik op het pad links geforceerd had was de vrouw van rechts komen lopen. Haar voetstappen en stem hadden zijn blik doorbroken en ervoor gezorgd dat hij vrijwel meteen haar kant opkeek, ook stond hij meteen op van de fontein zodat hij tegenover haar stond. Daar zag hij meteen de vrouw, in het zonlicht leek ze haast nog mooier te zijn dan op het slecht belichte balkon, al had hij niet gedacht dat ze daadwerkelijker nog prachtiger kon zijn. Een beetje overrompeld en geschrokken door het feit dat ze ineens naast hem stond keek hij haar aan. Dit moment was nog beter dan hij zich had kunnen voorstellen. De hele nacht in bed had hij er uiteraard nog over nagedacht, over hoe het zou zijn om de vrouw weer te zien. Natuurlijk kon hij het niet anders omschrijven dan geweldig en toch, nu leek het beter dan geweldig te zijn.
“Goodmorning to you too.” Een glimlach meteen te zien op zijn gezicht, alleen al door het horen van de vrouw haar stem en het feit dat hij haar weer zag. “Did you sleep well?” Was de eerste vraag die de man stelde, al was dat toch wel de laatste vraag die hij haar wou stellen. Niet omdat hij geen interesse had in hoe ze geslapen had maar meer omdat hij andere vragen had voor haar, vragen waarvan hij het antwoord een stuk belangrijker vond dat alleen een ja of nee. Toch leek het hem wel zo beleefd om te vragen na of ze goed geslapen had, ook omdat haar welzijn hem toch wel interesseerde. Het was dus alleen niet zijn nummer 1 prioriteit, niet haar welzijn maar haar slapen. Haar welzijn was toch wel belangrijk in de ogen van Dante, hij wou graag dat ze zich goed voelde. Dante merkte alweer dat hij zichzelf in zijn gedachten veels te gek maakte met van alles en nog wat. Hij maakte zich te veel zorgen om een simpele vraag en hoeveel die vraag voor hem een prioriteit was. In een poging om hemzelf wat te kalmeren haalde Dante diep adem, iets wat toch wel redelijk leek te helpen met de zenuwen te laten zakken.
Dante hield zijn arm uit zodat de vrouw haar arm om de zijne kon slaan, zo zouden ze arm in arm kunnen lopen. “Care to join me for a walk around the garden?” Dat was dan ook de reden dat Dante zijn arm zo voor de vrouw uithield. Ze konden natuurlijk ook zo bij de fontein blijven staan maar het leek Dante wel net zo gezellig om samen de tuin te verkennen. De man had de afgelopen tijd terwijl hij verbleef in Schotland de tuinen van het kasteel al wel een beetje verkend maar hij had daadwerkelijk geen idee hoe elk gedeelte van de tuin eruit zag. Niet dat het nodig was, zo vaak zou hij niet komen in Schotland.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld