Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// Eternal Darkness pt. 2

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het was alsof hij het niet horen wilde. Alsof niet gemogen worden een deel van zijn image was die hij wilde blijven vertonen. Cassidy zuchtte een keer, haar handen op zijn wangen gelegd om zijn gezicht vast te houden zodat hij haar aan zou kijken. 'I like you quite a lot, pops likes you, that dude that's always around pops likes you. Why do you keep thinking you're the devil?' Het verbaasde haar werkelijk, tot op het punt dat het bijna medelijden was.
Het kostte haar even voordat ze zich besefte wat ze als reden had gebruikt. Ze liet hem los, ietwat ongemakkelijk een stap achteruit gezet. Ook Cassidy keek even van hem weg. 'You're right.' Murmelde ze, haar ogen gericht op het asfalt onder haar voeten. 'I'm eh, you know.. I'm sorry.' Wat onduidelijk kwam het haar mond uit, onderwijl ze oogcontact bleef vermijden. Het was niets om als excuus te gebruiken en zeker niet alleen om een hond.
Voor even bleef ze stil, zijn middenweg wel aangehoord maar het in eerste instantie niet willen accepteren. Ze dacht hem eerder die dag van de gewoonte af te hebben gekregen, maar het bleek dat hij niets liever wilde dan terugvallen op zijn ongezonde verslaving. Het zorgde ervoor dat Cassidy ook enigszins geïrriteerd raakte, al schudde ze dit gauw van haar af, ze had geen zin in een argument. Het was nu simpelweg gemakkelijker om hem zijn zin te geven. 'You're an evil man, Gorbachyov, but alright. We've got a deal.' Ze draaide zich weer naar de hond, opnieuw voor het dier neer, die met zijn voorpoten op haar knieën ging staan, alsof hij het begrepen had wat Demyan had verteld. Ze glimlachte even, en aaide het dier opnieuw over zijn kop, vooraleer ze voorzichtig opstond en met diezelfde glimlach naar de Rus keek. 'Let's go find a car.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar handpalmen omringden zijn gezicht. Hij werd gecorrigeerd, ertoe gewrongen zijn ogen bij de hare te laten terwijl hem de uitweg afgenomen werd. Staren naar alles behalve haar was eenmaal onmogelijk gemaakt; hij moest op haar neerkijken, de warmte van haar handen voelen klampen tegen zijn wangen daar waar ze ze liefdevol neer had gelegd. Haar geslaakte zucht werd opgevolgd door één van zijn kant. "Drew? He likes everyone that hangs around Pops, is basically his son by everything other than his bloodline itself. Doesn't mean a thing." Voor zover hij weten kon deed hij het enkel uit beleefdheid, precies als bij elk ander menselijk gedaante. "I don't think so, I know it. Because that's exactly what people see in me and what they've always seen."
De aangeboden excuses leverde een bescheiden knik op, uitgebracht als miniem teken van dankbaarheid. Dezelfde ingelaste afstand liet ook hij vergroten. Zoals ze van hem weg stapte, zette ook Demyan zijn voeten naar achteren, haar evenzeer vermeden als dat zij bij hem deed. Op de een of andere manier bleken ze beide in situaties van frustratie en schaamte geneigd te zijn elk oogcontact te vermijden, hoe kleinschalig dan ook. Echter bracht haar acceptatie van de deal daar verandering in. Nogmaals keek hij haar aan, doende dat hij zich voor geen seconde van haar weggedraaid had en liet ondanks de vorige gespreksonderwerpen een glimlach zien. "Great." Hij wendde zich tot het dier waarnaar Cassidy's aandacht verschoven werd. Jaloezie was het niet richting de hond, maar ergens had hij zo'n vermoeden dat het beest meer liefde krijgen zou dan dat hij deze zou ontvangen. Al snel keek hij wat koelbloedig weg. "But let it be clear you gotta take care of it. And when it gets us into too much trouble, we're leaving him behind." Met dat uitgesproken te hebben draaide hij zich tot het volgende probleem; het vinden van een auto. Verloren keek hij rond. "Hm.. which vehicle would you bet your money on to work?"

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Ze schudde haar hoofd even, niet helemaal zeker hoe ze moest reageren op wat hij zei. Niets wat ze had als antwoord leek goed genoeg om een ander beeld van hem te scheppen dan dat wat hij al van zichzelf had. Stil bleef ze staan, geen woord kunnen bedenken wat ze als antwoord zou kunnen geven, ondanks hoe ze het probeerde. Hij had gelijk, het was een leugen als ze het er niet mee eens zou zijn. Cassidy kende hem inmiddels goed genoeg om te weten dat hij enkel de waarheid sprak, en niets zou ze erop in kunnen brengen.
Even keek ze op, de glimlach gezien die hij op zijn gelaat had staan, en deze beantwoord met haar eigen, al verwaterde deze al snel bij wat hij zei. 'The minute you abandon the dog, you better stop smoking too.' Was alles wat ze als antwoord had. Natuurlijk wist ze dat zij voor het dier zou moeten zorgen, niets van Demyan verwacht. Ze wist niet beter van hem. De hond leek haar elke stap te volgens, wat toch redelijk handig was. De manier waarop hij van haar wegkeek, liet haar vragend een wenkbrauw optrekken. Soms begreep ze de jongen niet meer, al schoof ze dit vaak af op een cultureel verschil.
Ook Cassidy keek even om haar heen, alle auto's in haar opgenomen en uiteindelijk gewezen naar een volkswagen busje. 'The van.' Sprak ze enkel, er traagzaam op afgelopen, toch wel enkele zombie's verwacht op de parkeerplaats. Het kon er onmogelijk zo rustig zijn. Het voelde er gewoon onveilig, niet alleen door het gebrek aan walkers, maar ook zeker door de stilte die er leek te heersen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Uit gewoonte hief hij een wenkbrauw op, met enigermate weerzin en verzuchting van haar weggekeken. “You for real?” Nog altijd beschouwde hij het gedoe rondom zijn roken als waanzin. Hem hoorde ze niet commanderen wanneer ze te weinig at, pakje na pakje oprookte indien de sigaretten haar vingers meer bezet hielden dan de zijne hiervoor in aanmerking kwamen. Hij schatte het geenszins in als zijn zaken om haar hierop aan te spreken en hetzelfde verwachtte hij eigenlijk ook van haar terug, maar bij nader inzien werd het tijd zich aan haar speelwijze aan te passen. Hij zou zich voortaan ook niet inhouden zijn gedachten tegenover haar ongezonde aanwenselen uit te spreken. Zij deed dit te slotte ook.
Zich van het onderwerp afgesloten wierp hij zich ook op het busje. Het voertuig bleek even verlaten als de rest op de parkeergronden, de strepen van bloed en vuil nog op de lak staande. Het haalde echter niet weg dat het nog in goede staat leek te zijn en mogelijk een best goede gok om te wagen. De velgen waren gebruikt maar zeker niet erg beschadigd, de banden zagen er nog aardig uit en geen tekenen van inbraak kon hij bespotten eenmaal hij ernaar toe was gelopen. Enkel aanwijzingen die wezen op het lange stilstaan van het rijtuig waren aanwezig geweest, desalniettemin hij er een ronde omheen liep en tot stilstand kwam bij de achterportieren om een blik naar binnen te werpen. Het voertuig was klaarblijkelijk niet afgesloten geweest. Hij kon in een handomdraai de portieren van het slot halen en, al verrast, geconfronteerd worden met de inhoud. De hond had sindsdien zijn gedachten verlaten, ontstemd waargenomen hoe zich een schuilplaats binnen bevond. “What the hell..” Stil keek hij toe hoe grofweg de matras van een twijfelaar met lakens en al in de achterbak gedumpt was. Een aantal andere spullen waren er nog rondomheen verzameld geweest. Benodigdheden voor een roadtrip, hoogstwaarschijnlijk, en wellicht het beste wat hen had kunnen overkomen. Overspoeld met verbazing keek hij naar Cassy. “We got lucky.”

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Vragend keek ze hem aan, nog altijd niet begrepen wat hem zo wazig liet denken over het onderwerp. Het was niet dat ze hem haatte of zijn leven lastig wilde maken. Zuchtend schudde ze vervolgens haar hoofd, zich weer gericht op de hond. Het was een betere afleiding dan een van de auto's op het moment. Het dier had zichzelf gezeten naast het busje, duidelijk geen mening gehad over het voertuig of welke ze uiteindelijk besloten mee te nemen. Wat zal het ook uitmaken? Zolang het werkte was het prima.
Cassidy, staande aan de zijkant van het busje, keek toe hoe Demyan de portier achteraan opende en vragend bleef kijken. Verbaasde woorden verlieten zijn mond, haar enigszins bezord naar de jongen toe laten lopen. Zodra ze zelf bekeek wat hem zo naar het busje liet kijken, was ook zij van mening dat ze geluk hadden gehad. 'Yeah, that's nice.' Sprak ze enkel, vooraleer ze terugliep naar waar ze eerder stond, ditmaal de portier van de bijrijderskant opengetrokken, die iets kraakte bij de beweging. Zonder op de Rus te wachten, stapte ze in het voertuig, gezien hoe de hond naar binnen sprong, om bij haar voeten te blijven zitten. Wachtend zat ze in het busje, toch redelijk blij om weer even te kunnen zitten.
Zonder reden bleef de hond zitten, geen beweging gemaakt om ook maar iets van comfortabel te gaan zitten. Lachend keek ze naar het dier, dat haar weer aankeek, met een scheef gehouden kop. Hoe Demyan niet in kon zien dat het een leuk beest was, was voorbij haar. Ze wist dat hij bitter was en vrijwel niets leuk vond, maar het was een hond, een schattige hond daarbij zelfs.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Ze leek minder verstomd als dat hij was geweest. Haar reactie was neutraal, toegevend maar niet enthousiast zoals hij eigenlijk verwacht had. Het was niet dat ze elke dag een vondst als deze tegenkwamen. Vaker was hij tegen niet-werkende voertuigen aangelopen, een autoframe die te ver afgetakeld was om nog een meter te kunnen afleggen of was deze belagen met de overblijfselen van walkers. Soms mocht hij nog het dode lichaam van een mens aantreffen, maar zelfs dit vormde een schouwspel die hij zelden spotten kon. Ze hadden nu een voertuig gevonden wat grofweg alles had waar ze naar hadden kunnen zoeken. Waarom leek ze dan niet op zijn minst vergenoegd? Het verwarde hem des te meer dan de ontdekking. Hij keek haar ontsteld na, een ogenblik geduurd voordat hij dan de portieren dichtgooide om naar de bestuurderszijde heen te wandelen. Vragen naar wat haar probleem was had hij graag gedaan. Echter vermeed hij het onderwerp, van binnen eigenlijk al geweten naar welk antwoord het leiden zou. Misschien had zijn gedrag dit alles dan toch veroorzaakt.
Hij had zijn vingers rondom het stuur geklemd, onbewust een stevige grip op het materiaal gehad. Hij was gefrustreerd door hoe ze had gedaan. Alhoewel hij het weigerde uit te spreken, zich stug hield en dan liever in stilte de gok waagde op het starten van de motor. De sleutel draaide hij voorzichtig om in het slot. "Please, let this thing work." Het was uit reflex geweest dat hij tegen zichzelf aan het mompelen was; zijn concentratie was zelfs dermate op het starten van de bus gericht dat hij voor even de hond uit zijn gedachten weggecijferd had.
Het wonderlijke geluid van de draaiende motor rolde in de atmosfeer. Hij greens, zijn handpalm van het metaal weggetrokken om deze op het stuur terug te brengen. "Looks like today might be a good day after all."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Met een opgetrokken wenkbrauw keek zenopzij naar de jongen, wie inmiddels plaats had genomen in het voertuig. Het was duidelijk dat hij geïrriteerd was, al wilde Cassidy niet vragen waardoor het kwam. Het was duidelijk hoe hij antwoorden zou en ze wilde niet aanhoren hoe zij de schuldige was van zijn slechte humeur, zoals gewoonlijk. Zuchtend keerde ze zich tot de buitenwereld, door het raam naast haar, alles gedaan om oogcontact te vermijden. Het was zo goed als een gewoonte geworden om elkaar niet langer aan te kijken zodra een van hen een slecht humeur had. Ditmaal echter leken ze beiden niet al te gelukkig.
Het duurde niet lang voordat het haar begon te irriteren, het was immers de tweede keer dat ze een argument hadden die dag. 'No, fuck this, we're not doing this again.' Murmelde ze, na een keer te hebben gezucht en de jongen aan te kijken. 'I won't tell you what to do anymore, but for the love of god stop being so damn angry all the time.' Het was duidelijk hoorbaar aan haar stem dat ze er genoeg van had, niet langer in stilte willen blijven zitten in de hoop dat het iets op zou lossen.
Zijn gepraat tegen de auto negeerde ze, haar aandacht voor kort gericht op de hond, die bij haar voeten was gaan liggen. 'We still gotta name the dog.' Vertelde ze Demyan toen, niet zeker of hij wel wilde helpen met het bedenken van een naam. Toch was het een beter gespreksonderwerp dan alles waar ze het eerder die dag over hadden gehad.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I'm not angry." Gaf hij in gemompel weer, even uit het raam naast zich gekeken terwijl hij begon met rijden, voordat zijn blik bij de voorruit bleef. "This is my normal face." Hij vond het vreemd dat ze dacht dat hij boos was. Dan wel was hij wat gefrustreerd geweest, maar meer dan lichtelijke ergernis had hij niet door zich heen voelen gaan. Hij had gewoon het gevoel dat ze altijd iets op hem aan te merken had.
Een naam aan de hond geven. Het was het laatste waar hij zin in had, zich niet zo gehecht aan het beest als Cassidy had gedaan. Vanaf het begin had ze het al lief gehad. Hij hoefde het niet uit haar mond te horen om het zich te beseffen, haar kunnen doorgronden slechts door de wijze waarop ze naar het dier keek. Van haar vond hij het schattig maar van de hond grofweg wat minder. Hij zuchtte. "I don't know what to call him." Hij had in zijn hele leven één hond gehad en deze had van zijn zusje een naam gekregen, omdat zijn ouders vonden dat ze een betere invloed op het huisdier had. Hijzelf deed dus enkel aan bijnamen. "I'm not good with names." Vanuit de achteruitkijkspiegel zocht hij naar haar ogen. "Little monster?" Het was eigenlijk serieus bedoeld, maar met het weerhoren van zijn eigen woorden was het toch een grijns die zijn lippen verstreek. "Yeah. I'd vote for that one." Hij keek kortstondig naar de hond, hem een keer horen blaffen toen het merkte dat hij hem aankeek. Zijn grijns vergrootte zich. "Think he likes it too." Het was waarschijnlijk meer een teken van protest geweest, al kon dat hem niet baten. Hij vond het vermakelijk om zowel Cassy als het dier dwars te zitten en draaide zich geamuseerd weer terug naar de weg.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Lachend keek ze hem aan, haar hoofd geschud bij zijn uitspraken. 'Right. You do realise that I know you better than that, don't you?' Het was zeker niet how hij er gewoonlijk uitzag. Iedereen kon het verschil zien tussen hoe hij er uitzag als zijn humeur neutraal was en de manier dat zijn gelaat zich veranderde zodra hij kwaad was. 'Nevermind, you look great no matter what.' Murmelde ze toen, niet steeds negatief willen zijn rondom de jongen, zoals ze normaal gesproken was rondom iedereen.
Het was ditmaal de Rus waarbij haar ogen bleven hangen, in plaats van het dier dat bij haar voeten lag, zoals het gedaan had vanaf het moment dat ze in het voertuig zat. Hoe hij haar vertelde dat hij niet goed met namen was, was niets minder dan verwarrend voor Cassidy. Hij leek een bijnaam te hebben voor iedereen, dat moest een talent zijn. De korte stilte die viel liet haar ook even denken, vooraleer ze de jongen weer hoorde praten. Vragend trok ze een wenkbrauw op, haarzelf afgevraagd of hij serieus was, al kon ze hier al vrij snel een antwoord op bedenken. Stil bleef ze hem aankijken, geluisterd naar alles wat hij vertelde. Het geblaf van de hond kwam haar oren binnen met een lichte blik van afkeur op haar gelaat. 'You think?' Vroeg ze hem met een enigszins sarcastische toon in haar stem. 'You know what? Sure. That's it's name now.' Geweten dat hij het dier toch zo zou noemen, ondanks Cassisy's beste pogingen om hem te overtuigen van een andere naam. Daarbij was een naam niet belangrijk genoeg om opnieuw een argument over te hebben en het dier leek er al op te reageren.
Na een zucht te laten horen keek ze wederom door het raam voor haar, niet omdat ze het belangrijk vond om te weten waar ze waren, maar puur om ergens anders naar te kunnen kijken dan de overige twee gedaantes in het busje. 'You got cigarettes on you?'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar gelach beantwoordde hij met een schuine blik. “Fine, I’m frustrated.” Het kwam met een kleine zucht over zijn lippen, dan wel hij zijn gegrom in had gehouden om niet nogmaals een discussie te laten ontstaan. “That what you wanna hear?” Hij zat met te veel malende gedachten tegelijkertijd. Dat ze als magneten naar elkaar toe waren getrokken, betekende niet dat ze zich niet als tegenpolen van elkaar af konden stoten. En op die momenten zou hij willen dat hij kon weten wat er in haar hoofd omging.
Het was alsof ze een open boek was rondom haar gelaatsexpressies en hij haar tegelijkertijd niet lezen kon.
Hij richtte zich weer op de weg, het voertuig om een paar gestrande auto’s heen geleid om dezelfde snelweg weer te kunnen volgen. Het was haar stem die hem na een tijdje van zwijgzaamheid weer naar haar toebracht, om op te kijken van de voorruit.
”I don’t know?” mompelde hij terug. “Only dog we had, my sister named Jax. I called him Akrit, or Vohlk.” Hij was destijds acht geweest. De zwarte hond had hem herinnerd aan een wolf, dus dat was alles waar hij hem aan linken kon.
Hij had zich al behoorlijk door zijn voorraad met sigaretten heengewerkt. Nog een enkel aangebroken pakje was dat wat hij in zijn zak vinden kon, maar hij bedwong zichzelf ervan dat uit te brengen. In plaats daarvan reikte hij haar een sigaret en zijn aansteker aan.
Vastbesloten om zijn lichte irritatie van eerder te laten varen, sprak hij een net in hem opgekomen idee uit in de poging om de sfeer te veranderen.
“Ever been to a movie theatre?”

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Haar nog enigszins vrolijke gelaatsuitdrukking verwaterde naar lichte irritatie. 'Yeah no shit.' Murmelde ze terug. Dat ze doorhad gehad hoe hij zich voelde was geen geheim, maar dat hij het haar zo vertelde was niet precies de manier waarop ze het wilde horen. Hoe hij het altijd voor elkaar kreeg om ook bij haar wat irritaties naar boven te brengen was een wonder. 'Obviously I love hearing how bad of a mood you're in.' Zuchtend keek ze opzij, niet precies geweten wat ze met de jongen aanmoest. 'I let you smoke, don't I? So why don't you cheer the fuck up a little?'
Haar ogen wendde ze weer van hem af, haar aandacht verplaatst naar de weg voor hen. Ook de hond had tijdelijk haar aandacht niet kunnen trekken. Het dier lag nog altijd vredig bij haar voeten, alsof het eindelijk een keer rustig slapen kon.
'I'm not surprised.' De Russisch klinkende namen die hij vervolgens aan haar liet horen waren er geen die ze nogmaals uitspreken kon, en daarmee had ze al snel besloten dat het misschien beter was als ze het dier werkelijk ''little monster'' noemen zouden, sinds het iets was wat ze beiden uit konden spreken. 'Little monster it is.' Op een zekere manier had ze de jongen zijn zin gegeven en hoewel dit verre was van wat ze gebruikelijk deed met zijn ideeën, was het ditmaal misschien haar beste optie.
De sigaret nam ze aan, deze al snel aangestoken met de aansteker die ze hem niet veel later teruggaf. Zijn vraag kwam uit het niets, niet gewend geweest van de jongen dat hij haar zoiets vroeg, laat staan na het geïrriteerde gesprek wat ze zojuist nog hadden. 'Can't say I have during the apocalypse.'

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar gezucht werd genegeerd. Beide hadden de neiging om hun irritaties meer dan duidelijk te uiten wanneer de sfeer veranderde, maar deze keer zette hij deze gewoonte niet door. In plaats daarvan liet hij zijn frustratie een beetje vergaan. Hoewel hij geen grote glimlach op zijn gelaat had staan noch de blijdschap van die vorige nacht, mocht het overgekomen zijn dat hij een poging deed om zijn en haar bui links te laten liggen.
Boos blijven kon hij hoe dan ook niet; hij werd te veel afgeleid door de sigaret tussen haar lippen, die ze nonchalant aanstak om vervolgens de aansteker terug te geven. Op de een of andere wijze was de manier waarop ze rookte in zijn ogen aantrekkelijk.
Met dat in zijn achterhoofd richtte hij zich weer op het wegdek. "Then this is goin' to be a first time for both of us." Zelf was hij nog nooit in een bioscoop geweest. Hij had er nooit het geld voor gehad en daarnaast was de bios die ze hadden in zijn thuisstad er een die tot de elite thuishoorde. Wellicht was hij toen hij klein was naar binnen gedrongen zonder te betalen, maar hij was er heilig van overtuigd dat dat wat zij toen een bioscoop noemden, allesbehalve was wat men hier kende. "Let's spend the night in one of the movie theatres in town. Maybe we get to see a movie or we'll just get the popcorn machine started and trash the place." Beide suggesties klonken prima in zijn oren, omdat het hoe dan ook een verrassing zou zijn wat ze aan zouden treffen.

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
De sigaret hing brandend tussen haar lippen, achteloos liet ze zo nu en dan wat rook los. De jongen naast haar was geenszins haar punt van aandacht. Haar ogen had ze gericht op de weg voor hen, alsof het werkelijk haar interesse had. Het was pas zodra hij begon te praten dat ze haar hoofd iets naar hem toedraaide. 'Really? I figured you'd be livin in theatres since the hell broke loose. Guess I was wrong.' Het was grotendeels sarcastisch, dat was echter duidelijk te horen in haar stem. Zelf had ze ook geen idee hoe het eruit zou zien nu dat de wereld zo goed als vergaan was en geen enkel gebouw nog te aanschouwen was in de staat zoals vroeger. Voor dit alles was ze wel in bioscopen geweest, niet vaak in verband met de eindeloze uren die ze werkte, maar af en toe was ze er te vinden, soms om de film te bekijken en andere keren puur om de andere mensen te irriteren.
'How about we do all of that and consider it a date?' Lachend vroeg ze het hem. Een date was wel het laatste wat ze verwachte van de apocalypse, al was er toch nog wat positiviteit in te vinden. De sigaret had ze tijdelijk tussen haar lippen weggehaald om tegen hem te kunnen spreken, al hing deze al snel weer op de plek waar ze hem eerder hield.
Voorzichtig plaatste ze haar hand tegen zijn bovenarm. 'Who knew you were the romantic type.' Zacht gegrinnik kon ze niet onderdrukken na haar eigen uitspraak, maar wat kon ze dan ook doen? Iedereen wie ooit ook maar een gesprek met de jongen had gehad moest beter weten dan hem zo te noemen en toch deed ze het, dan wel met een hint van sarcasme, maar op een bepaalde manier meende ze het toch.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zijn vingertoppen tikten tegen het stuur, zacht maar enigszins verveeld. Zelf staarde hij wat gedachteloos voor zich uit. Ondanks dat hij aardig goed geslapen had voelde zijn lichaam zwaar en vermoeid, dat wat hij niet echt verklaren kon.
Cassy's woorden wisten hem weer uit zijn kleine trance te halen, noch hij zich lastig weer focussen kon; zijn concentratie was voor even verdwenen geweest, zelfs al had hij prima haar sarcasme kunnen horen. "Ah, we both know I've been living at the carnival since the very start." Hij gaf haar het sarcasme terug, kort een wenkbrauw opgetrokken om haar ietwat te stangen. Beide wisten dat hij normaal gesproken geen persoon was voor vrolijke plekken als een kermis, laat staan een bioscoop.
Hoe zijn plan had geklonken als dat van een date, was echter nog niet tot hem gekomen totdat ze het opmerkte. Het maakte hem aan het glimlachen. Waarom, wist hij ook niet, aangezien het niet bij hem paste om in te stemmen met zo'n voorstel. Had ze dan toch meer invloed op hem dan hij beseffen wilde?
"Consider that a deal." Prevelend zag hij hoe ze de sigaret wederom tussen haar lippen liet hangen. Haar hand voelde hij op zijn bovenarm, al dan deze keer om hem uit te lokken. Hij hoefde haar blik niet te zien om te weten dat ze het deed om hem uit te lokken. "I'm obviously the guy that brings you roses every day and gives you all of those relationship nicknames. I'm the definition of romantic." Dat hij allesbehalve romantisch was, hoefde hij hoe dan ook niet meer aan haar uit te leggen.
"But maybe for the date, I'll try to be."

LadyStardust
YouTube-ster

LadyStardust schreef:
Het getik van de jongen zijn vingers zou in elke andere situatie op haar zenuwen hebben gewerkt en toch had ze er op het moment geen last van. Het was verre van kalmerend, maar om het nou irritant te noemen wilde ze ook niet. Misschien begon ze langzaamaan dingen te tollereren die ze normaal gesproken niet uit kon staan.
Haar lach liet ze wederom klinken, vrolijk zoals ze al jaren niet had geklonken. Wat het was aan de Rus wat haar in dit soort humeuren kreeg was niets minder dan een wonder. 'Oh yeah, how could I forget that? You're absolutely the kinda guy that would spend his time at the carnival.'
Zijn glimlach was een uitdrukking die ze niet gewend was en toch hoopte ze keer op keer het vaker van hem te zien. Wat het was wist ze niet, naar het stond hem gewoon goed. 'Goddamn it, you're adorable when you smile.' Fluisterend sprak ze het uit, bijna alsof ze niet wilde dat hij het hoorde uit angst dat het hem ervan zou weerhouden de gezichtsuitdrukking te vertonen.
Wederom nam ze de sigaret weg van tussen haar lippen, vooraleer ze een kleine glimlach vertoonde die al snel veranderde in een grijns. Haar hand bewoon ze omhoog tot ze hem kon laten rusten op zijn kaak, haar duim over zijn wang bewogen. Het was grotendeels om een reactie uit hem te krijgen. 'Honestly I like you just the way you are, but roses would be nice every now and then.' Een zachte lach kon ze niet onderdrukken en deze liet ze dan ook horen. 'But yeah, you're totally the romantic dream guy every girl wants.. too bad you're stuck with me.' Voor even zakte de grijns weg, enigszins door verwarring en simpelweg omdat ze verbaasd was om zijn uitspraak. 'You- eh.. yeah, good luck.' Was alles wat ze lichtelijk stamelend uit wist te brengen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld