Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - The deadliest predator

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Ik deed ontzettend best me in te houden toen ik Charlotte haar stem hoorde. Wat deed ze hier? Dat ze mij belachelijk maakte vond ik niet zo erg, dat was ik nu wel van haar gewend. Toen ze op het bed zat en niet luisterde naar William, was ik er toch echt helemaal klaar me. De dekens trok ik van me af en trapte Charlotte kei hard van het bed. "Donder op." Gromde ik kwaad naar haar. Ze keek me met een pijnlijk gezicht aan en stond op. Ik ging ook van het bed en trok mijn kleren aan. "Wat doe jij hier?" Kreeg ze eindelijk voor elkaar. "Jouw droom om met prins William te trouwen verpesten." Charlotte stormde op mij af en ik ontweek elke klap met gemak. "Ik kan je hier ter plekke vermoorden als ik wil." Gromde ik kwaad en trapte haar toen de kamer uit. Pas nu realiseerde ik me dat William al die tijd gekeken had. Ik had mezelf ontmaskerd. Zo snel ik kon pakte ik zijn zwaard en drukte die tegen zijn keel. "Wou niet dat het op deze manier zou eindigen." Zei ik zachtjes.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Wat er toen gebeurde was onbeschrijvelijk, Alessia kwam onder de dekens vandaan en begon Charlotte aan te vallen. Met open mond sta ik te kijken, ze was goed. Ze wist wat ze aan het doen was, hier voor moet ze wel getraindt hebben. Niemand kon zo goed vechten door een paar zelfsverdedigings lessen. Als Charlotte hardhandig de kamer uit is getrapt door Alessia wil ik net wat zeggen tot ze mijn zwaard pakt en hem tegen mij keel drukt. 'A-alessia?' zeg ik ongelovig, 'Waarom?' vraag ik zacht en voel het zwaard een snee maken in mijn keel door dat ik beweegde.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Daar stond ik dan, dit was het moment van de waarheid en ik kon het niet. Ik kon het gewoon niet. Normaal had ik die gene niet eens een woord laten zeggen. "Omdat ik niet de dochter ben van Heer Silverstone. Hij bestaat niet eens. Ik heb geen ouders en leef op de straat. Verdien mijn geld op de verkeerde manier." Gooide ik eruit en keek hem aan. "De enige reden dat ik hier ben is om je te vermoorden." Ik voelde dat mijn hand begon te trillen. Kwaad herstelde ik mezelf en drukte het zwaard weer beter tegen zijn keel. "Jij maakte me zwak. Je liet gevoelens in me op komen die ik nooit heb gekend." Het zwaard liet ik afzakken en liep naar de deur om die op slot te doen. De bewakers zouden hier elk moment zijn, maar zo kon ik iets meer tijd rekken. Ruw duwde ik William naar het bed en ging bovenop het zitten zodat hij geen kant op kon. "Het spijt me, maar ik heb geen andere keus." Mijn handen klemde ik om zijn hals en drukte zo erg dat hij geen adem meer zou kunnen krijgen.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Met wat medelijden luister ik naar haar verhaal, ik wil haar graag helpen maar eerst moet dit zwaard van mijn nek af. 'Dit hoeft niet zo te gaan, ik kan je helpen.' zeg ik als ze de deur opslot doet. Ik had niet verwacht dat ze zo sterk was, ik kan ook niet geloven dat zij dit is. Doordat ik zo geschokt ben heb ik pas te laat door dat ze me op het bed gooit en me bij mijn keel grijpt. Ze probeerdt me te wurgen. Ik pak haar polsen vast en probeer de druk op mijn keel te verminderen, ik kreeg een heel klein beetje meer adem. 'Ik dacht dat je van me hield.' probeer ik boos te zeggen maar je hoort de wat verdrietige ondertoon. Hoe kon ze dit doen? Ik hield van haar..

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
"Nee, je begrijpt het niet." Bracht ik uit en voelde tranen opkomen. "Als ik het niet doe, zal iemand anders het doen. Die gene zal het je makkelijk dood laten gaan." De tranen rolden al over mijn wangen. Zo had ik me nog nooit gevoeld. Normaal had ik geen enkele emotie toen ik iemand ombracht, maar dit was anders. Ik hield van hem en wilde hem helemaal niet kwijt. "Ik heb geen keus. Ze gaan je sowieso van mij afnemen." Er werd al op de deur geramd en gezegd dat ik die open moest doen, maar dat deed ik niet. Ik had mijn greep rond zijn keel iets los gelaten en keek hem aan. Mijn handen trilden weer. Ik kon het gewoon niet. "Ik hou van je." Bracht ik uit, maar natuurlijk was dat niet overtuigend nu ik nog steeds zijn keel dicht kneep.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Ze heeft een firme grip op mijn keel waar door ik langzaam licht in mijn hoofd begin te worden, nog steeds probeer ik haar met alle macht van me af te duwen. 'Je hebt altijd een keus.' zeg ik half stikkend, mijn zicht begon langzaam te veranderen in zwarte vlekken en ik voel mijn grip op haar polsen verslappen. Ik weet dat dit het is, het einde. Veraden door de vrouw waar ik van hield, waar ik de rest van mijn leven samen mee wilde doorbrengen. En nu is het voorbij. Met die gedachtes voel ik mij zelf weg slippen van bewust zijn.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Zodra William zijn bewustzijn verloor, liet ik los. Ik kon het niet afmaken. Hij had niks verkeerds gedaan. Het gebonk op de deur werd alleen maar luider. Ze waren echt bezig om in te breken. "Ik hou echt van je." Zei ik zachtjes en drukte een kusje op zijn lippen. Voor dat de deur open ging was ik via het raam verdwenen. Er was geen plek waar ik naar toe kon, maar de gevangenis wilde ik ook niet in. Al zat mijn dood er net zo goed aan te komen.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Als ik mijn ogen open word ik verblind door het licht, verward ga ik recht op zitten. Ik ben ik de ziekenboeg? Een steek gaat door mijn keel als ik wat probeer te zeggen, mijn handen gaan naar mijn keel en ik voel een soort verband zitten en dat het redelijk beurs is. Snel pak ik het glas water wat naast het bed stond en drink ik het op, mijn keel is droog en doet pijn, voor hoelang was ik weg? Plotseling herinner ik me wat er was gebeurdt, Alessia heeft me veraden. Na alles wat we hebben gedaan, ik vraag me af waar ze nu is.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Met de capuchon over mijn hoofd liep ik over straat. Ik had honger en dorst, maar kon nergens terecht zonder geld. Terug naar mijn baas was helemaal geen optie. Vermoeid zakte ik in elkaar op straat. Een paar bewakers kwamen op mij af en hoorde nog net dat ze mij herkeden. Wat er daarna gebeurde wist ik niet. Alles werd zwart voor mijn ogen.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Na een dag of twee voelde ik mij wat beter, mijn keel deed nog steeds pijn en je zag ook duidelijk haar hand afdrukken. Het maakte mij boos dat ze mij zo heeft veraden, waarschijnlijk was alles nep en hield ze geen eens echt van mij. Vanochtend had een wachter mij verteldt dat ze Alessia hadden gevonden en dat ze in de kerkers opgesloten zit. Het is tijd dat ik antwoorden ga vragen bij haar, ondanks dit alles voel ik nog steeds wat voor haar. Niet veel later kom ik bij de kerkers aan en de wachters twijfelen even of ze me binnen mogen laten maar ik loop door ze heen naar binnen, ik moest haar zien.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Ik werd pas weer wakker toen ik was opgesloten. Ik voelde me zwak en eenzaam. William was niet meer in mijn leven en dat had een groot gat achter gelaten. In een hoekje kroop ik in elkaar en trok mijn capuchon weer over mijn hoofd. Hier ging ik sterven, ik wist het zeker.

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Ik loop langs de kerkers en zie een paar van de meest gevaarlijke criminele maar nog geen Alessia, rustig loop ik veder tot ik een cel zie met een wachter er naast. Ik kijk de cel in en zie in een hoekje een figuur wat ik herken als Alessia. Ik zeg tegen de wachter dat hij zo terug kan komen en als hij weg is zet ik een stapje dichterbij haar cel, 'Alessia?' vraag ik zacht aangezien mijn keel nog steeds pijn doet. Ergens weet ik dat ze dit verdiendt maar diep van binnen hou ik nog steeds van haar.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Stil bleef ik in het hoekje zitten. Het was hier beneden koud, maar gelukkig bracht mijn mantel nog iets van warmte. Ik kijk op wanneer ik mijn naam hoor en zie William staan. Meteen kruip ik in elkaar. Ik wilde hem niet zien. Niet na wat ik hem had aangedaan. "Laat me met rust William. Je hebt hier niks te zoeken. Ik ben eindelijk op de plek waar ik thuis hoor." Zei ik en bleef zo zitten. Waarom kwam hij me uberhaupt opzoeken?

Anoniem
Landelijke ster

Mortifero schreef:
William
Mijn oog valt op het slot, ik wist waar de sleutel lag dus in principe zou ik naar binnen kunnen. Ik weet dat dat niet slim is paar het liefst zou ik haar nu in mijn armen nemen, ik kan er niet tegen hoe ze daar zo zielig en alleen in een hoekje zit. 'Waarom wilde je me vermoorden?' vraag ik zacht, ik moet de reden weten. Vermoorden klinkt gewoon niet logisch, je zou de kroon prins eerder gijzelen en veel los geld vragen. Niet dat ik zeg dat ik veel waard ben maar de status van kroonprins is dat wel.

Anoniem
Wereldberoemd

Ingenting schreef:
Alessia
Blijkbaar zou hij niet snel opgeven, want hij ging niet eens op mij in. Meteen werd dan ook de wel bekende vraag gesteld. "Ik wilde je niet vermoorden, ik moest." Zei ik en keek toch maar zijn kant op. "William, ik ben een assassin. Ik heb veel mensen vermoord. Altijd gedacht dat die genen het verdienden." Zuchtend keek ik weer naar de grond. "Altijd gedacht dat jij en je vader niks gaven om de arme mensen, maar nu ik die vrouwen zie.. zij zijn nog zoveel erger." Nu we het toch over de vrouwen hadden. "Met wie ga je trouwen?" Vroeg ik dan ook en was er best nieuwsgierig naar.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld