Demish schreef:
Frankie.
Mee op reis gaan met Luke was erg speciaal. Met name omdat dit ook een deel was van zijn werk. Het vertellen over zijn muziek, het de wereld in verspreiden. Het was ontzettend speciaal dat hij dat mocht doen, en nog specialer dat ik mee mocht. In Londen had ik niet veel meegekregen van wat hij daar had moeten doen, omdat ik voor Edyn had gezorgd. De afgelopen dagen waren we in Nederland en Duitsland geweest, nu waren we alweer in Frankrijk! Volgens mij zouden we nog doorgaan naar andere landen in Europa. Ik wist het niet zeker, wat ook kwam door alle schema’s die we iedere dag kregen. Daarop stond precies hoe laat Luke ergens klaar moest staan, waar ze naar toe zouden gaan en hoeveel tijd dat zou kosten. Ik had geweten dat hij vanmiddag, na het bezoeken van verschillende radiostations, vrij was geweest en ik had hem willen verrassen. De afgelopen paar dagen hadden we niet heel veel tijd voor elkaar gehad, maar ik had ook gemerkt dat het reizen Luke wel begon op te breken. Hij was moe en werkte hard. Ondanks dat hij er gezond uitzag en zijn best deed om zo goed mogelijk voor zichzelf te zorgen, kon ik elke dag zien dat er steeds iets meer vermoeidheid op zijn gezicht verscheen. Daarom had ik hem een ontspannen middag willen gunnen. Ik had vanochtend al het meeste klaargezet, zodat we samen tussen de kussentjes en met een dekentje naar het uitzicht van Parijs konden kijken. Zodra Luke weg was geweest, was ik de stad in gegaan. Ik had niet meer het cafeetje kunnen vinden waar we de vorige keer allemaal macarons hadden geproefd, maar gelukkig werden de koekjes hier aan de lopende band verkocht en had ik een andere plek gevonden, waar ik een grote doos had gekocht. Met een fles champagne was het beeld wat ik voor ogen had, compleet geweest. Nu Luke hier was, leek hij behoorlijk verbaasd te zijn dat ik dit voor hem had geregeld. In mijn ogen verdiende hij echt een middag waar hij eventjes kon ontspannen en niks hoefde te doen. Na de kus glimlachte ik en sloeg ik mijn arm om zijn middel. ‘Je bent zo druk geweest de afgelopen tijd. Ik ook. En nu hebben we een middag samen, maar ik wilde ook niet teveel doen,’ legde ik uit. We hadden wel door de stad kunnen lopen, maar dat had ons allebei meer energie gekost en vandaag was juist voor het opladen. Ik pakte met mijn hand de doos vol macarons, die allemaal netjes op kleur lagen en dan ook nog eens zo dat ze elkaar niet aanraakten. Ik maakte hem open en zette hem bij ons neer. De vorige keer hadden we heel veel lol gehad met het proeven en raden van allerlei smaken. Nu wist ik wel een beetje wat er in zat, maar Luke niet. Luke had het zichzelf ondertussen comfortabel gemaakt en leunde nu tegen me aan, waardoor ik ook iets moest verzitten. ‘Niet teveel doen klinkt perfect,’ zei hij, waarop ik knikte. Gelukkig maar, want ik had Luke op een goede manier willen verrassen. Ik pakte één van de macarons en hield hem die voor, zodat hij die kon proeven. ‘Je moet mij niet meteen de rare geven, Franks!’ Ik schudde lachend mijn hoofd. ‘Er zitten geen rare tussen, zoals de vorige keer. Kijk maar.’ Ik nam zelf een hap van het koekje, om Luke te laten zien dat ik hem geen vreemde smaken zou voeren. De vorige keer was mijn eerste macaron er eentje met champagne geweest! Die was alles behalve lekker geweest en had de koekjes zeker geen eer aan gedaan. Ik schoof de doos nog wat naar Luke toe en liet mijn armen vervolgens op zijn schouders rustten, zodat ik met mijn vingers bij zijn haren kon. ‘Wat hebben jullie vandaag allemaal gedaan? Waren de interviews nog interessant?’ Ze kregen natuurlijk dagelijks dezelfde vragen en zelfs de spelletjes die ze deden waren soms alles behalve origineel, waardoor het niet altijd leuk was om daar te zitten. Ik wist dat Luke altijd zijn best deed om daar zo goed mogelijk zijn muziek en zichzelf te presenteren, maar ook dat kostte veel energie.
Frankie.
Mee op reis gaan met Luke was erg speciaal. Met name omdat dit ook een deel was van zijn werk. Het vertellen over zijn muziek, het de wereld in verspreiden. Het was ontzettend speciaal dat hij dat mocht doen, en nog specialer dat ik mee mocht. In Londen had ik niet veel meegekregen van wat hij daar had moeten doen, omdat ik voor Edyn had gezorgd. De afgelopen dagen waren we in Nederland en Duitsland geweest, nu waren we alweer in Frankrijk! Volgens mij zouden we nog doorgaan naar andere landen in Europa. Ik wist het niet zeker, wat ook kwam door alle schema’s die we iedere dag kregen. Daarop stond precies hoe laat Luke ergens klaar moest staan, waar ze naar toe zouden gaan en hoeveel tijd dat zou kosten. Ik had geweten dat hij vanmiddag, na het bezoeken van verschillende radiostations, vrij was geweest en ik had hem willen verrassen. De afgelopen paar dagen hadden we niet heel veel tijd voor elkaar gehad, maar ik had ook gemerkt dat het reizen Luke wel begon op te breken. Hij was moe en werkte hard. Ondanks dat hij er gezond uitzag en zijn best deed om zo goed mogelijk voor zichzelf te zorgen, kon ik elke dag zien dat er steeds iets meer vermoeidheid op zijn gezicht verscheen. Daarom had ik hem een ontspannen middag willen gunnen. Ik had vanochtend al het meeste klaargezet, zodat we samen tussen de kussentjes en met een dekentje naar het uitzicht van Parijs konden kijken. Zodra Luke weg was geweest, was ik de stad in gegaan. Ik had niet meer het cafeetje kunnen vinden waar we de vorige keer allemaal macarons hadden geproefd, maar gelukkig werden de koekjes hier aan de lopende band verkocht en had ik een andere plek gevonden, waar ik een grote doos had gekocht. Met een fles champagne was het beeld wat ik voor ogen had, compleet geweest. Nu Luke hier was, leek hij behoorlijk verbaasd te zijn dat ik dit voor hem had geregeld. In mijn ogen verdiende hij echt een middag waar hij eventjes kon ontspannen en niks hoefde te doen. Na de kus glimlachte ik en sloeg ik mijn arm om zijn middel. ‘Je bent zo druk geweest de afgelopen tijd. Ik ook. En nu hebben we een middag samen, maar ik wilde ook niet teveel doen,’ legde ik uit. We hadden wel door de stad kunnen lopen, maar dat had ons allebei meer energie gekost en vandaag was juist voor het opladen. Ik pakte met mijn hand de doos vol macarons, die allemaal netjes op kleur lagen en dan ook nog eens zo dat ze elkaar niet aanraakten. Ik maakte hem open en zette hem bij ons neer. De vorige keer hadden we heel veel lol gehad met het proeven en raden van allerlei smaken. Nu wist ik wel een beetje wat er in zat, maar Luke niet. Luke had het zichzelf ondertussen comfortabel gemaakt en leunde nu tegen me aan, waardoor ik ook iets moest verzitten. ‘Niet teveel doen klinkt perfect,’ zei hij, waarop ik knikte. Gelukkig maar, want ik had Luke op een goede manier willen verrassen. Ik pakte één van de macarons en hield hem die voor, zodat hij die kon proeven. ‘Je moet mij niet meteen de rare geven, Franks!’ Ik schudde lachend mijn hoofd. ‘Er zitten geen rare tussen, zoals de vorige keer. Kijk maar.’ Ik nam zelf een hap van het koekje, om Luke te laten zien dat ik hem geen vreemde smaken zou voeren. De vorige keer was mijn eerste macaron er eentje met champagne geweest! Die was alles behalve lekker geweest en had de koekjes zeker geen eer aan gedaan. Ik schoof de doos nog wat naar Luke toe en liet mijn armen vervolgens op zijn schouders rustten, zodat ik met mijn vingers bij zijn haren kon. ‘Wat hebben jullie vandaag allemaal gedaan? Waren de interviews nog interessant?’ Ze kregen natuurlijk dagelijks dezelfde vragen en zelfs de spelletjes die ze deden waren soms alles behalve origineel, waardoor het niet altijd leuk was om daar te zitten. Ik wist dat Luke altijd zijn best deed om daar zo goed mogelijk zijn muziek en zichzelf te presenteren, maar ook dat kostte veel energie.