Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

14 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

5SOSO▲All that you are, is all that I'll ever

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik vond het echt heel erg lief dat Rhi en Logan hier waren! Michael had het aangegeven, of zelfs gevraagd, maar dat ze hier waren gekomen was uiteindelijk hun eigenlijk beslissing geweest. Het hielp een beetje om mijn hoofd te verzetten. Daar hoopte ik in ieder geval op. Zo kon ik Logan een beetje leren kennen en wat tijd doorbrengen met Rhi. Een jaar geleden was ze er ook voor me geweest, twee jaar terug had ze me zelfs onder de dekens proberen weg te trekken. Er was zoveel veranderd, maar ook weer niet. Rhi deed wel echt haar best met alles en dat vond ik heel erg fijn om te zien, gewoon omdat ik aan haar zag hoe gelukkig het haar maakte. Zeker haar relatie met Logan leek haar heel erg goed te doen! “Dat is zo lief van je Logan, je bent echt een schatje.” Ik keek even naar Rhi en knikte, ten teken dat ze het echt heel erg goed had gedaan. Ze waren nu echt samen! Hoe goed was dat! Het maakte mij toch weer iets meer blij van binnen, gewoon omdat ik Rhi al dat geluk gunde en ze dat wel echt leek te hebben gevonden. Logan reed ons naar een heel schattige straatje waar allemaal winkeltjes zaten. Toen ze eenmaal de auto had geparkeerd, liet ik mezelf er uitglijden. Rhi was nu veel bezig met auto’s en samen met papa had ze deze volgens mij helemaal opgeknapt, wat ik echt een heel erg cool idee vond. Dat ze het zomaar konden? Ik was al blij dat ik wist waar ik het schoonmaakspul voor de vooruit in moest gooien. Logan liep voorop naar het tentje, waar ze buiten ging zitten. “Ze hebben hier hele bijzondere ijsjes.” Ze pakte mijn kaart en opende hem, om mij plaatjes te laten zien. “Cotton candy tacos?” vroeg ik verbaasd. Dat klonk echt heel erg goed! Het was niet zomaar ijs dat naar suikerspin smaakte, maar op het plaatje leek het echt alsof het erin zat. “Het is echt heel erg lekker.” Logan had het blijkbaar al eerder gehad en ik geloofde haar meteen nu ze vertelde. “Dat klinkt echt belachelijk zoet.” Zei Rhi lachend. “Het valt eigenlijk best wel mee?! Maar ik denk dat je er niet zo van houdt.” Logan wist gewoon al wat Rhi lekker vond en wat niet? Dat was zo lief. “Maar ze hebben hier ook koffie.” Niet veel later, bestelden we precies dat. Logan en ik namen het ijsje en Rhi nam een kop koffie. “Michael noemt het altijd fairy floss, dat klinkt toch veel schattiger?” Ik vond het echt een veel leuker woord! Het maakte het magisch, wat het toch ook echt wel was. Het was toch gek dat suiker zo’n vorm aan kon nemen. “Dat klinkt heel leuk.” Ik vond het echt leuk. Er waren wel andere dingen die Michael een beetje anders zei, al was dat met de jaren ook wel weer anders geworden. We namen heel veel dingen van elkaar over? “Ik vind het wel echt leuk om een keer samen iets te doen.” Ik snapte ook wel dat Rhi het allemaal nog een beetje van ons af had willen laten, juist omdat ze het niet zo gewend was. Ik had het echter wel jammer gevonden dat Logan er niet was geweest met Rhi haar verjaardag een paar maandjes geleden. Ergens wilde ik haar uitnodigen voor Thanksgiving, omdat ze het verdiende om daar bij te zijn. Maar ik wist niet of ik het moest vragen, misschien moest Rhi dat doen. “Moeten we vaker doen. Als jullie dat ook willen natuurlijk.” Ik wist zeker dat Michael het ook wel goed kon vinden met Logan. Tussen Michael en Rhi ging het ook gewoon steeds beter? “Ja natuurlijk. Rhi en ik hebben vandaag nog afgesproken om een keer te gaan surfen, ze zei wel dat jullie het allemaal leuk hadden geleken?” Ik keek naar Rhi. “Echt?” “Ja weet je nog dat we het er over hebben gehad toen we in Noorwegen waren, nadat we op de sneeuwscooters waren geweest? Tyler en Jake zagen het ook helemaal zitten, maar we hebben er nooit iets mee gedaan. Logan kan een beetje surfen en ze kent mensen die het ons kunnen leren.” “Ja! Ik weet zeker dat ze het heel erg leuk vinden om dat een keer te doen. Ik ook.” Het leek me echt heel erg cool om te leren? Gewoon op de golven staan! Ik vond het echt een gek idee dat het zomaar kon, dus natuurlijk wilde ik dat een keer leren.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was eindelijk zo ver! Het had lang geduurd voordat Edyn en ik eindelijk naar Luke en Michael hadden gemogen. Het was iets waar we allemaal aan toe waren. Luke had me iedere dag laten weten dat hij niet had kunnen wachten totdat ik hier was geweest. Iets wat ik ook niet meer had gekund! Meer en meer was ik gaan verlangen naar het moment waarop ik me in zijn armen kon laten sluiten. Niet alleen Luke en ik hadden het nodig, maar ook Edyn en Michael! Volgens mij hadden ze elkaar nog nooit op deze manier moeten missen en ik had aan Edyn gemerkt dat het echt veel van haar had gevraagd! Vandaag was ze echter de vrolijkheid zelve geweest, ook omdat ze nog een extra verrassing voor Michael had. Loulou was mee! Ik wist zeker dat Michael het geweldig zou vinden, want hij had haar vast ook gemist! We waren vanochtend naar Denver gevlogen, wat net iets minder dan drie uur had geduurd. Op het vliegveld waren we opgehaald door een taxi die voor ons was geregeld en die bracht ons nu naar de venue, waar zij nu al waren! Edyn had Luke en Michael een foto gestuurd van ons in de taxi, eentje zonder Loulou natuurlijk! ‘Michael gaat zo verrast zijn!’ zei ik tegen Edyn. Volgens mij had hij het echt niet door dat Loulou ook mee zou komen. Hij was zo dol op haar en ik wist dat Loulou ook wel echt het meeste naar hem trok. Dus ook zij zou vast door het dolle heen zijn dat ze weer met Michael zou kunnen knuffelen en spelen! ‘Het is jammer dat Pix en Star niet mee konden,’ zei Edyn, terwijl ze Loulou aaide. ‘Maar dit is beter zo. Loulou heeft het heel goed gedaan in het vliegtuig.’ Ik knikte! Ze was heel erg rustig geweest. Ik wist niet precies hoe Edyn het had geregeld, maar Loulou had bij ons mogen zitten en ze had zich echt goed gedragen! Ik keek uit het raam en zag dat we al via een bepaalde weg naar de parkeerplaats van de zaal gingen, waar ook de tourbussen stonden. ‘Volgens mij zijn we er bijna, kijk!’ Ik wees door het raam naar de zaal. Ik hoopte dat Michael en Luke niet te druk waren. Ik wist hun precieze tijdschema niet. Het kon zijn dat ze al bezig waren met een soundcheck, maar het was nog vrij vroeg in de middag. Dus wie weet hadden ze nog wat vrije tijd en waren ze ergens anders mee bezig! We zouden vanavond, nadat zij klaar waren met hun deel van het concert, doorrijden naar Utah, waar we Michael zijn verjaardag zouden vieren. In de sneeuw! Dus wie weet waren ze daar nog wel voor aan het inpakken. De auto kwam tot stilstand, vlakbij de bus. Het was lastig om te zien of ze daar in zaten, aangezien alle ramen zwart waren! Er was geen beweging te zien! ‘Ik denk dat ze al binnen zijn,’ zei Edyn. ‘Dus als we onze spullen ergens hebben neer gelegd, dan kunnen we naar binnen om ze te zoeken!’ Iedereen wist volgens mij dat we kwamen, dus het zou gemakkelijk zijn om ergens naar binnen te komen. Ik knikte en opende de deur van de taxi, zodat ik uit kon stappen. ‘Het is hier zo koud!’ In Los Angeles was het nog veel warmer geweest. Daar was het zeker tien graden warmer! Ik liep naar de achterbak, zodat ik de chauffeur kon helpen met de koffers van mij en Edyn én de kleine koffer waar ze volgens mij een paar spulletjes voor Loulou in had gedaan. Ik bedankte de chauffeur en zocht in mijn tas naar een briefje, zodat ik hem nog een fooi kon geven. Hij had ons immers hier gebracht! Ik wist dat de rest al geregeld was, maar de man verdiende ook wat!

Michael.
Vandaag kwam Edyn! En Frankie, maar vooral Edyn! Niets kon mijn dag vandaag nog verpesten, echt helemaal niets. Het was veel te lang geleden dat ik Edyn écht had kunnen zien. Zo goed als twee maanden! Gelukkig hadden we de komende paar dagen om met elkaar door te brengen en daar was ik echt heel dankbaar voor! We hadden er voor gezorgd dat de shows in Californië rondom Thanskgiving zouden vallen, zodat iedereen tijd zou hebben om even thuis te genieten van de feestdag en daarnaast ook al zijn vrienden en familie kon opzoeken. Gelukkig hoefde ik niet te wachten tot Thanskgiving, want binnen nu en een uur zou Edyn al hier zijn! Ze zat zelfs al in de taxi! Ik wist dat Luke net zo blij was als ik. Hij kon ook niet wachten om Frankie weer te zien. Iets wat ik heel goed snapte, zeker na wat er was gebeurd! Dat soort dingen wilde je niet meemaken en als het dan gebeurde, dan wilde je er het liefst meteen iets aan doen en diegene steunen. Dat was lastig geweest, omdat hij Frankie niet direct had kunnen zien! We hadden echter allebei ons best gedaan om haar, maar ook Edyn, te steunen. We hadden onze mening laten horen en gelukkig waren de meeste fans het met ons eens geweest! Hetgeen wat sommigen deden, dat was niet oké! Dat waren echter momenten waar ik nu niet meer aan wilde denken. De komende paar dagen zouden bestaan uit alleen maar goede dingen. Omdat we hadden geweten dat Edyn en Frankie elk moment hadden kunnen arriveren, hadden we besloten om richting de parkeerplaats te gaan. Dan konden we hen immers opwachten! De snelste weg vanuit de zaal was met een karretje geweest, die iemand anders voor ons bestuurde. ‘Ik ben zo blij dat ze ook de show nog kunnen zien!’ Ze waren hier deels voor mijn verjaardag, maar Frankie en Edyn hadden allebei nog niet de show kunnen meemaken. We waren er heel erg trots op! We speelden al twee van de nummers die we hoopten uit te brengen op ons album in het nieuwe jaar en ze pasten zo goed bij de rest van de set! Ik controleerde mijn telefoon, om te zien of Edyn al had laten weten dat ze er bijna waren. Het laatste wat ze had gestuurd, was de foto van haar en Frankie in de taxi. Ik had echter geen idee wanneer ze die foto had gemaakt! We reden de parkeerplaats op en ik zag als eerste Frankie, die al bij de koffers stond. Edyn was net de auto uit gestapt, waardoor ik meteen een glimlach op mijn gezicht kreeg. Ze was eindelijk hier! En ze zou de komende dagen ook niet zomaar weg gaan! Na Edyn kwam er echter nog iemand de auto uit gesprongen. Ik moest twee keer kijken voordat ik me besefte dat het Loulou was! Ze had Loulou meegenomen! ‘No way!’ riep ik uit. Edyn had ik verwacht, natuurlijk! Maar niet dat ze Loulou ook mee zou nemen hier naar toe. Het gebeurde wel eens dat iemand een hond meenam, maar ik had niet gedacht dat Edyn dat ook nog eens zou regelen. Het karretje stopte, zodat ik op kon staan. ‘Lou, kom eens?!’ Volgens mij had ze me meteen door, want ze rende enthousiast af op het geluid van mijn galmende stem. Ik knielde neer op de grond en spreidde mijn armen, zodat ik haar in ontvangst kon nemen. Ik was vergeten hoe zacht ze was! ‘He girly,’ zei ik tegen haar, waarna ik haar lachend aaide. Ze was zo enthousiast om me weer te zien! Ik had gedacht dat ik daar nog een maand op had moeten wachten en nu was ze hier! Dit was al het beste cadeautje wat Edyn me had kunnen geven! Ik voelde haar poten tegen mijn borstkas aan en ze likte me enthousiast. ‘Ja, ik heb jou ook heel erg gemist!’ Natuurlijk had ik dat! Loulou was echt één van de beste honden die iemand kon hebben!

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De afgelopen weken waren een mentale strijd geweest. Ik had het geweldig gevonden om op het podium te staan. Dat was hetgeen wat ik ieder moment van de dag wel zou willen doen. Hetgeen wat ik dan voelde, was niet te beschrijven. Ik had het echter steeds moeilijker gevonden om zover weg van Frankie te zijn. Zeker na alles wat er was gebeurd. Natuurlijk hadden we ons best gedaan. Michael en ik hadden er zoveel mogelijk voor haar willen zijn, we hadden zelfs aangegeven dat er grenzen waren. Toch was hetgeen wat ik het liefst had gewild, gewoon niet gekund. Frankie in mijn armen nemen en haar vertellen wat ik van haar vond, dat ze er mocht zijn en dat soort mensen er alleen maar waren omdat ze het gewoon niet snapten. Dat ze niet leken te begrijpen hoe je met anderen om moest gaan. Ik vond het vreselijk dat het was gebeurd door de relatie die we hadden. Frankie ging er echter zo dapper mee om? Ze was heel duidelijk geweest dat ze zich niet onder zou laten doen door alles wat was gebeurd en was dan ook behoorlijk snel weer gaan werken. Daar was ik toch echt wel trots op? Ergens was het wel de middelvinger die iedereen verdiende! Ik hoopte dat de meiden die Frankie op waren komen zoeken het mee hadden gekregen, ook wat Michael en ik er over hadden gezegd. Nu lag dat misschien achter ons, het betekende echter niet dat we het ook meteen moesten vergeten. Dit was het eerste moment dat ik Frankie sinds dat alles zag en het enige wat ik wilde was haar vasthouden, en haar niet meer los laten. We reden naar buiten en Michael was al heel erg snel uitgestapt. Loulou was op ons af komen rennen! Op het moment voelde ik me wel een beetje zoals haar! Zeker toen ik Frankie zag staan. Ik kon gewoon niet anders doen dan naar haar toe rennen. Ze was hier eindelijk! Natuurlijk was ik ook blij om Edyn en zelfs Loulou te zien, maar Frankie was hier en het leek even alsof al het andere was verdwenen. Ik wist nog hoe Edyn haar vorig jaar een keer mee had genomen. Alles voelde nu zo anders. Beter. Goed. Ik zag dat Frankie een beetje moest lachen, maar wel in mijn richting kwam lopen. Ik rende verder op haar af, zodat ik uiteindelijk mijn armen om haar heen kon slaan. Doordat ik met zo’n vaart op haar af was komen rennen, was het niet heel erg makkelijk voor Frankie om te blijven staan. Ik merkte dat ze wiebelde op haar benen, maar het maakte me allemaal even niet uit. Als ik haar maar vast kon houden. We bleven dan wel staan, maar ik viel wel half tegen haar aan, waardoor ik in haar armen stond. “Eindelijk.” Zo voelde het wel een beetje. Misschien waren het maar twee maanden geweest, maar in mijn hoofd en hart voelde het minstens als een half jaar. Zo’n lange tijd zonder Frankie en nu was ze hier! Vanavond kon ze de show zien, wat ik een heel fijn idee vond. En dat niet alleen! We zouden een paar dagen doorbrengen in een huisje in de sneeuw, wat het alleen nog maar beter maakte. “Ik heb je zo gemist.” Er waren geen woorden die dat echt uit konden drukken. Haar hier hebben, het voelde compleet. Alles wat ik de laatste tijd nodig had gehad en ik wist zeker dat Frankie het ook zo voelde. Ik wilde haar dan ook niet zomaar loslaten, wat ook gewoon niet hoefde!

Edyn.
Ik wist dat ik Michael van alles voor zijn verjaardag kon kopen, maar er eigenlijk maar één ding was waar hij dol gelukkig van zou worden: Loulou. We waren allebei gek op al onze huisdieren, maar het was geen geheim dat Michael en Loulou het meest naar elkaar toe trokken. Hij was gek op haar en zij op hem. Dus toen ik het er met Frankie over had gehad, was het voor mij ook al snel duidelijk geweest dat ik haar mee moest krijgen. Loulou was vaker met ons meegereisd en dat was tot nu toe goed gegaan. Pixie deed het ook wel goed, maar voor hem was het allemaal wat moeilijker? Een vliegtuig was niet zo heel erg goed voor zijn ademhaling en ik wilde niet dat hij zich ergens slecht bij zou voelen, zeker niet omdat we meer moesten reizen. Ik had het zelf wel moeilijk gevonden om hem achter te laten, op het laatste moment had ik hem toch nog stiekem mee willen nemen. Nu was ik toch wel echt heel erg blij om te zien te zien dat Loulou haar aanwezigheid in ieder geval goed uit was gepakt. Ik liep naar Michael en Loulou, ik wilde hem ook heel erg goed knuffelen! Het was echt veel te lang geleden. Deze keer had ik er zoveel meer last van gehad dan ooit van te voren. Misschien kwam het omdat ik er in het begin niet bij had kunnen zijn, misschien door de tijd van het jaar. Maar vooral door Michael. Ik was zo gek op hem, dat het soms gewoon moeilijk was om een lange tijd zonder hem te moeten! Gelukkig hoefde dat nu niet meer. We konden nu samen zijn, een hele tijd van elkaar genieten. Michael zijn verjaardag vieren. Het was alsof alle weken weg waren gevaagd, want dit moment was zoveel belangrijker dan verdriet van het verleden. Natuurlijk was dat er wel, maar er samen zijn, hier samen zijn en kunnen genieten van alles. Van Michael zijn verjaardag! Ik knielde bij Michael en Loulou neer en sloeg mijn armen om beiden heen. “Ik kan niet geloven dat je haar mee hebt genomen. Dat is echt de beste verrassing.” Ik knikte “Dat wist ik.” Ik had gewoon zeker geweten dat Michael dit het beste had gevonden. Gewoon zijn Loulou die er ook even bij was. Iemand extra om mee te knuffelen, wat Loulou heel erg goed kon. Dat niet alleen, ze wist ook precies wat iemand nodig had. Wat soms heel erg bijzonder was. Ik voelde Michael zijn armen om me heen, waarna hij mij een kus gaf. “Hé.” Ik moest er zachtjes om lachen. “Hey Mikey.” Ik gaf hem een kus terug. Het was echt veel te lang geleden dat we samen waren geweest. Vandaag had ik het al wel gevoeld, dat we weer samen zouden zijn. Het had zoveel gedaan met mijn humeur, dat de afgelopen tijd toch niet echt het beste was geweest. “Ik ben zo blij dat we hier zijn.” Ik was niet de enige die het nodig had gehad. Frankie ook! Ze verdiende de knuffels van Luke, want hoe goed ik haar ook vast had gehouden en ik voor haar had geprobeerd te zorgen, wist ik maar al te goed dat sommige dingen alleen maar beter konden worden door de aanwezigheid van Luke. Zo voelde ik me ook over Michael. “Ik ben blij dat jullie hier zijn! Jullie alle drie.” Ik aaide even over het hoofd van Loulou. “Deed ze het goed in het vliegtuig.” Ik knikte, ze had het heel erg goed gedaan. “Ze mag vanaf nu altijd mee in het vliegtuig.” Daar had ze wel een test voor moeten doen, maar die had ze gehaald en daardoor zou het voor Michael misschien al fijner zijn om sommige stukken te vliegen.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Ik had niet verwacht dat Luke daadwerkelijk op me af zou rennen, hoe erg we elkaar ook gemist hadden. Dat was echter wel wat er gebeurde en ik had echt mijn balans moeten houden om niet om te vallen door het plotselinge gewicht dat bij mij was gekomen. Lachend had ik Luke in mijn armen gehouden, terwijl de schrik langzaam weg ebde. Luke zei precies de juiste woorden. Eindelijk. We hadden zo lang moeten wachten totdat dit mogelijk was geweest. Het was al moeilijk geweest, maar sinds de gebeurtenis me de fans, had ik toch wel echt verlangd naar Luke. Ik had zo graag even in zijn armen willen staan en hem aan kunnen kijken terwijl hij me had verteld dat alles wel goed zou komen. Hij had zijn best gedaan op afstand. Hij had geprobeerd om me veilig te laten voelen en hij had er alles aan willen doen om er zeker van te zijn dat het goed met me ging. Alles wat hij had kunnen doen, had hij gedaan. ‘Ik jou ook, zo erg,’ fluisterde ik. ‘Ik had zo graag gewild dat je bij me was geweest, in Los Angeles.’ Het was onmogelijk om dat hem kwalijk te nemen. Hij had zijn werk en dat was ook waar hij hoorde te zijn. Hij had niet naar mij toe kunnen komen en wie weet was het ook wel gebeurd als Luke wel in de buurt was geweest. Fans waren in dat opzicht heel onvoorspelbaar en ze gaven lang niet om de dingen waar ik dacht dat ze om gaven. Gelukkig was ik nu bij Luke. Voor de komende paar dagen zouden we hier samen zijn en zouden we van alles genieten wat zijn leven hier ons te bieden had. We zouden over een paar dagen zelfs mijn ouders opzoeken en ze zouden kome kijken bij de show, net als mijn broer en zijn vrouw! Een heel bijzonder moment, aangezien het nog nooit eerder was gebeurd. Vanavond hadden we echter nog een andere show en daarna zouden we Michael zijn verjaardag gaan vieren in een huisje, ergens in Utah! Volgens Edyn had er heel erg veel sneeuw gelegen, waar ze heel blij mee was geweest. Mij maakte het niet echt uit wat voor een weer het was, als ik maar kon genieten van de tijd die ik met Luke had! We zouden weer kunnen praten, lachen en ons ding kunnen doen. Ik boog naar Luke toe, zodat ik hem een kus kon geven. ‘Ik ben zo blij dat ik hier nu ben. Dat we dit samen kunnen doen,’ zei ik zacht. Het was heel bijzonder dat ik dit met hem mee mocht maken! Vorig jaar waren we ook samen geweest. Rond deze tijd zelfs! Misschien was het net een week eerder of later. Volgens mij eerder, omdat Michael toen aan het einde van de tour jarig was geweest. Dat betekende dat Luke en ik nu al een jaar samen waren! De precieze datum had ik niet in mijn hoofd, maar ik wist wel zeker dat Luke die wel wist! We hadden hem volgens mij gemist, maar het maakte eigenlijk niks uit? Voor mij in ieder geval niet. Als we maar konden genieten van het jaar dat we hadden gehad en met plezier terug konden kijken op alles, was het al goed genoeg! ‘Ik ben ook heel blij dat je hier bent!’ zei Luke, terwijl hij me nog altijd vasthield. Ik snapte het maar al te goed, want ik wilde hem ook helemaal niet loslaten. Nog niet! Straks zou hij weer allerlei dingen moeten doen, om zich voor te bereiden op de show van vanavond. Dus alle tijd die we nu samen hadden, was belangrijk! ‘Als ik zo mijn spullen opruimen, dan kun je me de zaal laten zien!

Michael.
Frankie en Edyn waren al meer dan genoeg geweest! Nu was Loulou er ook nog eens! Edyn had het speciaal voor mij geregeld en daar was ik haar ontzettend dankbaar voor! Natuurlijk kon ik haar niet negeren en ik was ook ontzettend blij dat ze hier was. Gelukkig was ze al snel naast me komen zitten, zodat ik ook haar in mijn armen had kunnen nemen. Haar en Loulou! Deze dag was al goed geweest, omdat ik had geweten dat ik Edyn eindelijk weer had kunnen zien. Dat Loulou daar nu ook nog bij was gekomen, maakte het toch wel de beste dag die ik in een lange tijd had gehad. ‘Je bent zo’n goede doggo!’ zei ik tegen Loulou, terwijl ik haar bleef aaien. Ze mocht vanaf nu altijd mee in het vliegtuig! Iets wat heel erg goed was om te horen! Natuurlijk zou het voor lange vluchten een stuk lastiger zijn, ook voor haar. Dat was niet meer dan logisch! Het idee dat ze bij Edyn en Frankie had mogen zitten, in plaats van in het ruim, vond ik wel heel prettig! Want dat was wel wat Loulou verdiende. Voldoende liefde en aandacht en geen gedoe omdat ze in het ruim moest. Dat was eigenlijk ook zielig! Ik trok Edyn wat beter tegen me aan en gaf haar een kus op haar wang. ‘Dankjewel dar je Loulou mee hebt genomen. En dat je hier naar toe bent gekomen.’ Ze had er wel wat voor moeten regelen! Niet alleen met haar werk, maar ook met Pixie en Star! Die waren volgens mij allebei nu bij Jackie en Keith. Iets wat ze nooit erg vonden. De kinderen waren ook dol op hen en ze kregen daar volgens mij meer dan genoeg aandacht. ‘We kunnen Lou zo laten zien waar ze hangt.’ We hadden immers een muur voor alle dieren! Die werd iedere keer weer opnieuw opgeplakt en ik vond het altijd leuk om er langs te lopen en de foto’s van Loulou, Pixie en Star te zien! ‘En haar broertjes, natuurlijk.’ Want Loulou was niet de enige die daar ging. Pixie en Star hingen er naast. Ik vroeg me af of ze he zou herkennen vanaf een foto. Loulou was echt heel erg slim, zoals die keer dat ze naar de telefoon was gelopen omdat ze had geweten dat ik daar was geweest! Ik kwam weer overeind en hielp Edyn vervolgens ook. ‘We kunnen zo alle spullen alvast bij die van ons brengen, want we gaan niet met deze bus naar het huisje.’ Zij zouden gewoon doorrijden naar de volgende zaal, waar wij na een paar dagen weer naar toe zouden gaan! We zouden een kleiner busje nemen, groot genoeg voor ons allemaal. Die was er echter nog niet, dus we zouden spullen nog niet op kunnen bergen. ‘Maar ik wil eerst gedag zeggen tegen Franks.’ Ik wilde haar ook knuffelen! Ze had het zo zwaar gehad en ik wist dat ze haar best had gedaan om er sterk onder te blijven. Ze had zich niet willen laten kennen en dat koste soms echt heel veel energie! Ik had ook mijn best gedaan om er voor haar te zijn, net zoals iedereen om haar heen. ‘Ze heeft jou ook heel erg gemist!’ zei Edyn. ‘Net als ik.’ Ik glimlachte en sloeg mijn armen weer om Edyn heen, zodat ik haar nogmaals kon knuffelen. Zoiets was gewoon nooit genoeg, niet op dit moment! Niet nadat we elkaar voor een lange tijd niet hadden gezien. ‘Zeg de volgende keer maar tegen Rapunzel dat het niet meer zo lang mag duren. Ik snap dat ze je nodig heeft, maar ik heb dat ook.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ondanks dat het lastig was geweest om Frankie de hele tijd niet te zien, was alles wel heel erg goed gepland. We hadden het juist zo gedaan zodat we naar haar familie konden gaan in de tijd dat we in Phoenix waren. Ze zouden zelfs komen kijken, dat niet alleen, maar haar broer en zijn vrouw ook! Nu ik de rest van haar familie had ontmoet en genoeg dingen over hem had gehoord, wilde ik Kinton nu ook wel echt een keer ontmoeten! Natuurlijk ging dat niet zomaar. Maar het maakte het alleen nog maar meer bijzonder dat hij zijn vrije tijd wilde besteden bij één van onze concerten! Frankie had niet precies geweten hoe lang hij thuis was, ze had zelfs verteld dat wanneer hij een tijd kreeg er nog niet eens heel erg veel zekerheid aan zat dat het ook echt op die manier ging. De donkere wolk dat hij opgeroepen kon worden, hing altijd wel een beetje boven hun hoofd. Toch leek Kinton het zelf niet erg te vinden en had ik ondanks het gemist, alleen maar goede dingen over hem gehoord. Alle verhalen waren even indrukwekkend. Gewoon het feit dat hij had besloten dat hij voor het land wilde vechten, dat hij andere landen beter wilde maken, mensen wilde helpen, wat er ook allemaal op het spel kon staan. Hem ontmoeten lag echter voor ons, voor nu was het veel belangrijker dat we de tijd hier hadden. Met alles wat er was gebeurd voelde het te lang geleden. “Ja kom!” Ik pakte haar koffer, zodat ik in de richting van het gebouw kon lopen. Michael en Edyn kwamen echter al onze kant opgelopen, waardoor ik me bedacht dat ik Edyn nog helemaal niet had begroet. Net als Frankie had ze niet de beste tijd gehad, dus ik was blij dat ze hier beiden hadden en we samen konden genieten van de tijd. Zeker omdat Michael zijn verjaardag er aan kwam en we naar de sneeuw zouden gaan. We konden ons echt even helemaal terug trekken als we dat wilden. “Luca!” “Eddy!” Bracht ik lachend uit. Ik liet de koffers los, zodat ik mijn armen om Edyn heen kon slaan. “Het is zo fijn dat jullie er zijn!” Dat was het echt. Een paar jaar geleden had het me echt heel erg weinig geboeid of Edyn er was of niet, alleen als ze Rhi mee had genomen. Ik had haar altijd een beetje genegeerd, totdat ze er voor me was geweest toen ik het echt heel erg moeilijk had gehad. Nu kon ik me echt niet indenken wat ik zonder haar moest. Door haar hadden we Frankie in ons leven! “Ja! Ik heb jullie echt heel erg gemist.” Ik voelde een hond tegen me aanspringen, wat hier wel vaker gebeurde omdat er ook honden op tour waren. Loulou was echter mee! Ik liet Edyn los, om Loulou even goed te aaien. “Hé meisje, heb je de laatste tijd goed op Pix en Piggy gepast?” Ik wist dat Edyn en Frankie afwisselden als ze moesten werken, zodat de hondjes nooit te lang alleen thuis waren. “Natuurlijk heeft ze dat!” Ik aaide nog even langs haar oren en stond op, Loulou was ook wel echt een schatje, natuurlijk had ik het liefst gehad dat Petunia hier was geweest. Ze was nu echter op een plekje waar ze goed verwend werd en over een tijdje zou ik haar weer kunnen zien! “We wilden naar binnen gaan. Ik denk dat we zo wat eten gaan bestellen.” We hadden ook wel catering, maar op het moment wilde ik me gewoon even terug trekken met Frankie. Dan vond ik het echt niet erg dat Michael en Edyn er ook bij waren. We konden juist bijkletsen. “Willen jullie mee?” Ik had voor vandaag al macarons besteld, die ik straks met Frankie op zou eten, want het deed me gewoon denken aan toen we in Parijs waren geweest. Die waren voor later. “Ja lekker!” Zei Edyn meteen.

Edyn.
Ik vond het heel fijn om iedereen weer te zien. Natuurlijk Michael het meeste, maar het was ook heel erg fijn om Luke weer even te kunnen knuffelen. Hij en Michael hadden hele lieve dingen gedaan toen Frankie zo verdrietig was geweest. Ik had online wel gezien dat niet iedereen het even goed had opgepakt, gelukkig de meeste mensen wel! Soms was het wel moeilijk om te zien wat ze allemaal schreven. Zeker als er zoiets vervelends gebeurde! We waren hier nu, dus het was allemaal goed. Zeker als we nu gezellig iets met z’n viertjes konden gaan eten. “Oh nee, we kunnen niet. We hebben andere plannen.” Zei Michael, wie Frankie goed had geknuffeld. Ik snapte niet heel erg goed waar Michael het over had. “Hebben we andere plannen?” Ik wist van niets! “Ja we kunnen de spulletjes zo binnen zetten, maar daarna hebben we een taxi nodig, want we gaan naar de bioscoop.” We gingen naar de bioscoop! Ik wist wat dat betekende! We zouden naar de nieuwe Frozen film gaan! Hij was aan het begin van de maand al uitgekomen en ik had hem zó graag willen zien. Toch had ik met Michael afgesproken om er samen naar toe te gaan. Dus ik had gewacht en nu konden we er echt naar toe! “Gaan we echt naar Frozen?!” Ik dacht dat ik had moeten wachten totdat Michael weer in Los Angeles was geweest, wat nog een maandje duurde. Dan zou het wel heel erg moeilijk worden om geen dingen op te vangen op werk. Nu was het wel redelijk goed gegaan, ondanks dat ze wel met nieuwe parades bezig waren. “Ja. Ik heb gekeken voordat je hier kwam en in de buurt draait hij, dus daar kunnen we naar toe.” Ik klapte in mijn handen, het was zo leuk! Ik sloeg mijn armen nog even om Michael heen, want het was misschien maar een film waar we naar toe gingen, maar het was er wel eentje waar ik heel erg lang naar uit had gekeken en die we nu samen konden zien. “Dat is zo lief van je.” Dan kon ik de komende tijd misschien nog wel een keer, al was het fijn dat Michael nu meeging. “Kom, dan brengen we je spullen weg en gaan we opzoek naar Calum. Ik weet zeker dat hij wel even op Loulou wil passen. Dan hebben Luke en Franks ook even tijd voor henzelf.” Ik knikte, als Calum wilde oppassen vond ik dat helemaal geen probleem. Loulou moest waarschijnlijk wel een stukje wandelen of in ieder geval een beetje uitrazen! Ze had de hele tijd in het vliegtuig moeten zitten, daarna had ze ook nog netjes in de taxi moeten zitten. We liepen met z’n vieren naar het grote gebouw. Achter me hoorde ik Luke aan Frankie vertellen dat hij al wat lekkers had gekocht. “We gaan toch wel popcorn kopen he?” Daar had ik nu wel echt heel erg veel zin in! Ik had wel wat lekkers gemaakt voor in het vliegtuig en we hadden op het vliegtuig nog starbucks gekocht, maar niets was zo goed als een leuke film met popcorn. “Natuurlijk! Een hele grote bak!” Ik pakte de hand van Michael vast. “Ik heb je echt heel erg gemist.” Ik kon het wel blijven zeggen. Dit keer was het gewoon zo anders geweest. “De volgende keer zorg ik dat ik in het begin mee kan.” Zo was het altijd gegaan en zo hoorde het gewoon te gaan! Ik vond het heel fijn om hier te zijn, echt heel erg. Maar het had allemaal te lang geduurd. Al was het wel een fijn idee dat we de komende tijd samen hadden. Michael kon zelfs met ons Thanksgiving vieren! En als Michael dan weer thuis was, konden we echt samen op zoek naar een nieuw huisje.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Het deed me echt goed om te zien dat Edyn hier was en dat ze er ook echt van genoot. Ze was blij om hier te zijn, maar ook om Luke te zien! Ik vond het fijn dat ze zulke goede vrienden waren geworden. Dat hielp soms in bepaalde dingen! Edyn en Luke zouden echter een ander moment moeten vinden om bij te praten, want ik had een bioscoop in de buurt gevonden waar Frozen draaide! Edyn en ik hadden aan elkaar beloofd dat we hem samen zouden bekijken en vandaag was daar de perfecte dag voor! De film zou over ongeveer een uur beginnen, dus we zouden ook nog op tijd terug zijn voor vanavond. Daarnaast had Edyn ook niet te lang gevlogen, dus zou het niet teveel voor haar zijn! We zouden echter eerst Loulou naar Calum moeten brengen. Hij had al gezegd dat hij graag op haar wilde letten. Ik keek opzij naar Edyn en knikte. ‘Ik wil je ook heel graag meehebben aan het begin.’ Dit keer had het niet gekund, maar het was toch wel degelijk traditie. Edyn was er altijd aan het begin geweest. Dat zij dat ook belangrijk vond, liet ze nu wel weer merken. ‘Maar ik ben blij dat je er nu bent. Dat we samen naar de film kunnen en mijn verjaardag kunnen vieren. In de sneeuw.’ Dat was nog wel het leukste! Ik wist hoeveel Edyn van sneeuw hield en ik wist ook dat ze er ontzettend van zou gaan genieten als we er eenmaal zouden zijn. Dat was eigenlijk al het mooiste cadeau, samen met de aanwezigheid van Loulou natuurlijk! ‘We hebben zulke leuke onesies gekocht voor in de sneeuw, Mikey! Dus dan krijgen we het vast niet koud.’ Ik schudde lachend mijn hoofd. We zouden het hoe dan ook wel koud krijgen, maar dat maakte me niks uit! Ik liep door het gebouw heen naar onze kleedkamer, waarvan ik had geweten dat Calum daar was. Ik deed de deur open en zag Calum al opveren bij het aanzicht van Loulou. ‘Loulou, kom hier!’ Calum knielde neer op de grond en spreidde zijn armen. ‘Come to uncle Cal.’ Lachend liet ik Loulou los, zodat ze naar Calum kon rennen. Iedere hond was dol op hem, en andersom. Ik had nog nooit gezien dat een hond de andere kant op was gered. Calum had een hele goede energie en waarschijnlijk voelden ze dat aan. ‘Bedankt dat je op Lou wil passen, Calum. Dat is echt heel erg lief,’ zei Edyn. Ze zette haar spulletjes aan de kant en liep nog naar Calum toe, om ook hem nog te begroeten. Ik wist zeker dat ze iedereen nog zou begroeten als we ze tegen zouden komen. Ik pakte mijn rugzak, zodat ik zeker wist dat ik alles mee had wat ik nodig had voor de bioscoop. Ik pakte mijn telefoon om de taxi te regelen, terwijl ik luisterde naar het gesprek tussen Calum en Edyn, wat voornamelijk over Loulou ging. ‘Ze mag ook nog wat lekkers, want ze heeft het heel goed gedaan in het vliegtuig en in de rit hier naartoe,’ zei Edyn, terwijl ze alle spullen op de bank legde. ‘Dat is alles denk ik. Veel plezier samen! Ik weet zeker dat dat wel goed komt.’ Ik knikte, Calum zou echt goed voor Loulou zorgen. Edyn liep weer naar me toe en ik nam haar hand vast. ‘De taxi komt er aan, dus we kunnen buiten wachten. Of we kunnen nog een paar anderen opzoeken.’ Ze wilde vast nog wel gedag zeggen tegen Ashton, Andy of iemand anders uit de crew! Een groot deel van de mensen kende ze immers nog van vorig jaar en ik wilde haar ook nog voorstellen aan Alex en Drew! Dus dat zou misschien ook nog wel kunnen! Edyn wilde altijd graag iedereen ontmoeten en da maakte het ook zo leuk als ze hier was! Ze maakte echt de hele sfeer beter. Zelfs al door alleen maar rond te lopen. ‘Oh, of we kunnen de hondenmuur bekijken!’

Frankie.
Ook al was dit een gekke wereld en had Luke veel bezigheden, leek het zo simpel dat we eten konden bestellen en ergens in een ruimte samen zouden kunnen zitten. Ik had het ook niet erg gevonden als Michael en Edyn ons hadden vergezeld, want dat was altijd erg gezellig en ik wist zeker dat Luke en Michael allebei veel verhalen over de tour hadden! Het bleek echter al snel zo te zijn dat Michael iets had gepland en dat ze daardoor niet bij ons konden zitten. Ondanks dat ik hun aanwezigheid niet erg had gevonden, was ik ergens ook wel blij dat ik samen ergens met Luke kon zitten. ‘Dan is het jij en ik!’ zei Luke enthousiast, terwijl hij me meenam naar de kleedkamer, vermoedde ik. In een groot gebouw als dit waren er echter meerdere ruimtes beschikbaar. Dat moest ook wel, aangezien ze op een tour waren met nog twee andere acts! Dus er moest zeker genoeg ruimte zijn. Ik had echter niet verwacht dat we zomaar met z’n tweetjes ergens konden gaan zitten, maar Luke leek er geen erg in te hebben. Luke opende de deur en deed het licht aan. Het leek er zelf nog op dat hij het een beetje gezellig had gemaakt voor ons! Luke zette mijn koffer neer en liep weer terug naar mij, zodat hij zijn armen om me heen kon slaan. Glimlachend legde ik mijn armen rond zijn hals en gaf ik hem een kus. ‘Wat wil je bestellen?’ vroeg ik aan hem. Misschien had hij al wel opgezocht wat lekker was hier in de buurt, of had hij een idee van waar hij zin in had. Mij maakte het echt niks uit! Ik had gereisd, dus eten kon er altijd wel in en Luke hield er altijd rekening mee wat ik lekker vond. ‘Nee, jij mag kiezen! Jij bent degene die de reis heeft gemaakt,’ zei Luke meteen. ‘Mar ik heb al wel iets anders!’ Hij liet me los en liep naar de spullen die hij klaar had gezet, waar hij een mooi ingepakt doosje vandaan haalde. Hij maakte hem open en liet me trots de inhoud zien. Macarons! Die hadden we vorig jaar in Parijs gegeten en daar hadden we toen echt van genoten, maar ook veel om gelachen! Zeker omdat sommige smaken niet waren geweest wat we hadden verwacht en we het hadden moeten raden aan de hand van de kleur. ‘Dat is zo lief! Net als vorig jaar, toen ik mee was op de tour.’ Het was maar een heel klein dingetje, maar ik vond het wel heel lief dat hij zoiets nog wist! Toen we van de zomer samen in Parijs waren geweest voor de promotietour van het nieuwe nummer, had ik voor hem ook macarons gehaald. Luke zette het doosje neer bij de bank en trok me daar mee naar toe. ‘Ik wilde nog iets doen, omdat ik er niet kon zijn op de dag dat we een jaar samen waren.’ Was dat al geweest?! Een beetje betrapt keek ik hem aan. Hij had dat duidelijk beter onthouden dan ik. Ik wist wel dat het in november was geweest, dus het was zeker rond deze tijd. Maar de precieze datum wist ik zelf helemaal niet! ‘Ik weet dat het in Parijs was,’ bekende ik aan hem. ‘Maar wanneer het precies was?’ Ik haalde mijn schouders op. Ik vond het wel heel lief dat hij het wel wist! Ik ging naast hem zitten en nam zijn hand vast. ‘Dat is echt heel erg attent van je, Luke. En ik hoop dat je ook weet dat ondanks dat ik niet helemaal helder heb wanneer het precies was, dit wel het beste jaar ooit was.’ Dat was het echt geweest! Ik was afgestudeerd, ik had een baan gekregen, ik had samen met Luke kunnen reizen! Al dat soort dingen hadden er voor gezorgd dat het een heel mooi jaar was geweest en dat had niet gekund zonder hem.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Michael zien optreden was één van de beste dingen. Om hem op dat podium te zien, terwijl hij iets deed waar hij echt van hield. Toch ging er niets boven Michael te zien op dit soort plekken! Hoe fijn hij het ook vond op het podium, ik kon vandaag echt een soort van rust bij hem zien. Misschien kwam het door de omgeving, of omdat het zijn verjaardag was, misschien zelfs omdat we hier samen konden zien met Loulou! Het maakte niet uit, want het was fijn om hem op deze manier te zien. We hadden vanmorgen een heel eind gewandeld. Het was misschien koud buiten geweest, dat had echter niet heel erg veel uitgemaakt! Zelfs niet toen we helemaal onder hadden gezeten. Hier in het huisje hadden we immers weer onder de douche kunnen springen en ons om kunnen kleden in onesies die Frankie en ik mee hadden genomen! Het hoefde allemaal niet over de top vandaag, het was juist belangrijk dat Michael een fijne tijd had en ik wist dat het zo was als hij niet te veel hoefde te doen, er niet te veel verwacht was. Omdat we een heel eind hadden gewandeld met zijn allen en het nog geen tijd was voor het avondeten, had ik besloten om s’mores te maken. Al waren Michael en ik er nog mee bezig. Ik had nog wel wat boodschapjes kunnen doen voordat we hier naar toe waren gekomen. Daardoor had ik nu allemaal lekkere dingen op het aanrecht liggen. Ik wilde een bord maken, zodat mensen zelf hun s’mores konden maken, maar ik wist dat Frankie sowieso nieuwsgierig was naar hoe ik ze maakte en ook Luke had al geroepen dat hij er een paar van mij wilde hebben. Zo moeilijk was het niet! Ik had jaren lang oefening gehad met wat lekker bij elkaar smaakte. Toch lieten ze mij op vakantie het ook altijd doen. Iets wat ik met alle liefde deed! Ik vond het juist heel fijn om eten te maken wat iedereen lekker vond. Michael was met me in de keuken komen zitten, wat echt heel erg gezellig was! Ik vond het fijn dat we nu echt tijd samen door konden brengen! We waren zelfs naar Frozen geweest! Het was zo’n mooie film, maar ook heel erg zielig. Ik had er best wel om moeten huilen! Gelukkig was Michael mee een had ik dicht tegen hem aan kunnen kruipen. “Heb je nog naar de foto’s kunnen kijken die ik je laatst van het huis had gestuurd?” Ik keek om naar Michael, die op de grond zat samen met Loulou. Ik knikte, we waren al een paar maandjes op internet aan het kijken naar huisjes die we er leuk uit vonden zien. Soms wilde ik me er echter niet te enthousiast over maken, want ik wist niet wat er ging gebeuren. Michael was ooit heel erg duidelijk geweest over samenwonen. Het was misschien zo dat we nu samen in één huisje woonden, maar het was Michael zijn huis. Alles werd anders als onze namen beide op de papieren zouden staan. Dat was een hele andere stap en ik wilde niet dat Michael zich er niet goed bij voelde of zich juist ineens zou gaan bedenken. “Ja, het was echt een heel erg mooi huis.” Ik had het er echt heel erg schattig uit vinden zien. Het was heel anders dan het huis waar we nu in woonden en ook weer heel anders dan ik bij mijn ouders was gewend. Er waren best wel veel kamers geweest en dat was zeker fijn. Dan konden er genoeg mensen blijven slapen, maar zouden er uiteindelijk ook kamers zijn voor als er kindjes kwamen. Al die dingen waren echter iets waar ik nu niet te veel over na wilde denken? Wat nou als het ineens toch niet zou gebeuren. Ik wist zeker dat het dan ineens hard aan zou komen. Dus voor nu was het beter om me niet te enthousiast over dit alles te maken, ondanks dat het heel erg moeilijk was om te doen! “Maar?” Ik schudde mijn hoofd. “Niets echt maar. Er was een mooi zwembad en een grote tuin.” Ik zag Star daar al wel rond struinen, terwijl Loulou aan het zwemmen was en Pixie lekker op een bedje lag te kijken naar alles wat er gebeurde.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Dit was de tijd waar ik op had gewacht! Dat ik Edyn had kunnen laten zien hoe de tour er nu uit zag en wat we speelden. Ze had al één show gezien, maar ze zou er nog veel meer kunnen zien! Al was dat nog niet eens het belangrijkste. Het belangrijkste was dat we samen waren en dat we dingen samen konden doen. Zo waren we gisteren naar Frozen gegaan! Ik had het vooral heel grappig gevonden hoeveel ik me had herkend in Kristoff, die Anna steeds ten huwelijk had willen vragen. Anna had er echter omheen gepraat en dat had Edyn ook gedaan! Niet bewust, maar het was wel gebeurd! Daardoor had ik tijdens de film heel vaak geroepen dat ik net als Kristoff was. Vandaag was mijn verjaardag, die we wat mij betrof op een goede manier vierden. Rustig, zonder al teveel gedoe. Edyn en ik hadden met Loulou gewandeld en we hadden in de sneeuw gespeeld. Ik had cadeautjes gekregen en we genoten allemaal van de rust! Edyn was nu bezig met het maken van s’mores en ik was bij haar gaan zitten. Edyn was Edyn niet als ze een heel bord had gemaakt, met allemaal verschillende toppings. Echter waren Edyn haar s’mores het beste en dat had iedereen al gehoord, dus Edyn was nu ook bezig met haar eigen recept! Ik keek op van Loulou en bestudeerde Edyn. We hadden het over het huis en ondanks dat ik het idee had dat ze wel enthousiast was over het huis wat ik had gestuurd, merkte ik dat er wel iets was. Iets wat ze niet meteen zei! ‘Hé,’ zei ik zachtjes, waarna ik overeind kwam. Ik ging achter haar staan en sloeg mijn armen om haar heen. Ik wreef zachtjes langs haar zij en legde mijn hoofd op zijn schouder. ‘Je kan het me vertellen. Als je toch liever een ander soort huis het, of dat de locatie toch niet is wat je voor ogen had, dan zoeken we gewoon weer verder.’ Dat maakte mij echt niks uit! We hoefden ook niet voor het einde van het jaar te verhuizen. Dat was nooit de planning geweest. We wilden gewoon kijken of we iets konden vinden wat ons allebei aansprak! Edyn schudde haar hoofd. ‘Het is niet het huis,’ fluisterde ze. ‘Maar het is jouw verjaardag. We kunnen het er een andere keer over hebben.’ Ik schudde mijn hoofd. Het maakte mij niet uit dat het mijn verjaardag was. Als er iets was wat Edyn dwars zat, dan had ik liever dat ze het vertelde. Zeker nu! Want nu had ze indirect toegegeven dat er wel iets aan de hand was en ik zou het niet fijn vinden als ik me daar de hele tijd zorgen om zou maken. Ik kon wel proberen om dat niet te doen, maar zo zat ik niet in elkaar. Iets wat Edyn ook heel goed wist! ‘Kunnen we het er nu over hebben?’ vroeg ik dan ook voorzichtig. ‘Ik merk dat er iets is. Als je het nu echt niet wil bespreken, dan is dat oké. Maar ik vind het vervelend dat er iets is.’ Ik hoopte dat Edyn dat niet verkeerd op zou vatten! Ik wilde haar alleen maar helpen en als het echt ging over het verhuizen, dan was het wel belangrijk dat we het er samen over zouden hebben! Het was iets wat we samen zouden doen. Edyn knikte en legde haar spullen aan de kant, waarna ze zich omdraaide. Ik voelde haar handen op mijn borstkas en ik keek eventjes naar beneden, om haar gelakte nagels te bestuderen. ‘Soms vind ik het een beetje eng,’ bekende Edyn. Ik keek op naar Edyn. Ergens stelde het me gerust dat ze dat zei! Want verhuizen was best eng. Dat vond ik ook! Het was moeilijk om de goede keuze te maken, maar ik wist zeker dat we daar samen toe in staat zouden zijn. ‘Ik snap het,’ zei ik dan ook tegen haar. ‘Ik vind het soms ook eng. Ik weet ook niet goed hoe alles moet, maar daarom hebben we mensen die ons helpen. En zolang ik het met jou doe, is het al een stuk minder eng.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ondanks dat het misschien al een paar jaar geleden was, had een gesprek dat we in Japan hadden gehad, heel veel indruk gemaakt. Toen was alles goed gegaan, totdat we dingen hadden besproken waar Michael nog niet klaar voor was geweest. Vanaf daar was het heel erg snel bergafwaarts gegaan en het was misschien niet voor de volle honderd procent onze schuld, uiteindelijk waren wij wel de personen geweest die niet goed hadden besproken. Toch was het iets engs? We woonden dan wel samen, maar een huis samen kopen was heel erg anders. Het was iets groots en wat nou als Michael diep van binnen er toch niet klaar voor was en daar pas achter kwam op het moment dat het te laat was. Ik keek op naar Michael, die ook vertelde dat hij het eng vond. Hij wist echter nog niet de hele reden, waardoor ik me een klein beetje ongemakkelijk voelde. Nu we er toch over aan het praten waren, was het goed om alles te vertellen. Dit was echter Michaels verjaardag en ik wilde niet dat hij zich ergens slecht over zou voelen, zeker door iets wat ik zei! “Ik vind het ook een beetje eng door hetgeen wat er een paar jaar geleden in Japan is gebeurd?” Aan Michaels gezicht was te zien dat hij het niet helemaal begreep. Ik liet mijn vingers iets over de zachte stof van zijn onesie glijden, terwijl ik de juiste woorden zocht om het uit te leggen. “Weet je nog toen we in het unicorn café in Japan waren en ik de bank mooi vond en we het toen hadden over samenwonen?” Fluisterde ik. Ik wist het nog heel erg goed, want het had best wel veel pijn gedaan dat het toen zo was gegaan. Ik wist ook wel dat het heel erg lang geleden was! “Dat is al een heel tijdje geleden.” Ik knikte, dat was ook wel echt zo! “En we wonen nu al samen?” Dat was ook zo! Toen Michael me had gevraagd om samen te wonen toen we op vakantie waren geweest in Mexico, had ik het bijna niet geloofd! Nu waren we er echt wel aan gewend dat we echt samen woonden en ik vond het heel erg fijn! “En dat vind ik heel erg fijn. Ik wil niets anders dan dat.” Vertelde ik. Ik kon me echt niet indenken om niet meer met Michael te wonen. Dat maakte het ook wel een beetje eng, want wat nou als Michael het ineens wel te veel vond? Dat mocht! Daar had iedereen zijn eigen gevoel voor en ik wilde daar wel echt rekening mee houden. “Maar het is anders. Dat..” Ik haalde even adem. “Dat het gewoon ons huis is. Nu woon ik bij jou en straks hebben we samen een huisje en dat is gewoon een hele stap.” Daarbij kwamen ook wel de dingen die Michael net aan had gegeven! Ik had geen idee hoe het allemaal werkte? Ik wist niet hoe je een huis moest kopen, of dat zomaar kon. “En ik wil niet dat het te veel voor je wordt?” Ik voelde hoe Michael mijn handen pakte en ze voorzichtig om zijn hals heen legde, waardoor hij mij vervolgens wat dichter tegen zich aan trok. “Snow.” Ik vond het lief dat Michael me nog steeds af en toe zo noemde, het klonk zo lief! “We zijn verloofd. Ik wil met je trouwen. Natuurlijk wil ik samen met je wonen, of dat nou in mijn huis is of in ons huis. Ons huis klinkt toch wel beter.” Ik knikte, het klonk wel heel erg goed! “Maar ik snap dat het toen allemaal heel erg eng was en dat je bang bent dat het nog een keer gaat gebeuren.” Ik vond het fijn dat Michael het begreep n dat ik hem niet te erg had geraakt met mijn woorden. “Maar dat gaat het niet. Dat zou het nooit meer doen. Ik kan niet wachten totdat we samen een huisje hebben, een plekje waar iedereen zich op zijn gemak voelt.”

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Michael.
Ergens was ik verbaasd dat dit nog zo goed in Edyn haar geheugen stond, terwijl ik het eigenlijk al weer was vergeten. Toen Edyn me had gevraagd om samen te wonen, had ik dat echt niet gewild. Ik had paniek gevoeld bij dat idee en dat had ik, onterecht, naar haar geuit. Dat bewees wel weer hoe je je omgeving mee kon trekken in dat soort dingen. Voor mij was het nu echter niet meer aan de orde. Ik hield van Edyn. Ik wilde met haar trouwen! Voor mij hoorde samenwonen daar bij. Dat deden we al, maar niet in een huis dat we samen uit hadden gezocht. Eentje waar we echt voor een langere tijd zouden kunnen wonen, met al onze diertjes en uiteindelijk ook onze kindjes! Dat laatste was nog wel ver weg, voor mij in ieder geval, maar ik was er zeker van dat ik dit wilde. Ik hoopte ook dat ik Edyn daarin een beetje had kunnen geruststellen. Ik zou echt niet zomaar van gedachten veranderen, laat staan dat ik weer iets voor mezelf zou zoeken. Ik vond het juist heel fijn om bij Edyn te zijn! Fijner dan alleen. ‘Ik wil dat ook heel graag,’ gaf Edyn aan. ‘Ik zag al voor me hoe Lou in het zwembad zou zwemmen en Star zou de tuin vast heel leuk vinden. En Pix die zou gewoon lekker zonnen en toekijken.’ Ik lachte en knikte. Dat was inderdaad hoe het zou gaan met onze dieren! Loulou was heel enthousiast en zou zeker willen zwemmen. Pixie hield daar wat minder van, maar hij zou kunnen genieten van de zon en kunnen rondrennen als hij dat wilde, samen met Star! Hoe Edyn het beschreef, klopte en dat zag ik ook wel voor me! Een heel goed beeld, als je het aan mij vroeg. ‘Dus je vond het huis leuk?’ vroeg ik haar nogmaals, waarop Edyn meteen knikte. Ik glimlachte en gaf haar een kus. Als zij het ook zag zitten, dan zouden we voor over een paar weken een afspraak kunnen maken. Of misschien wel op mijn vrije dag in Los Angeles! Als het op korte termijn zou kunnen, dan zou dat alleen maar goed zijn! ‘Zullen we dan vragen of we zo snel mogelijk kunnen kijken?’ Misschien zou het wel allemaal tegenvallen. Dat kon! Hoe vaak kwam het nou voor dat het eerste huis meteen het juiste was? Volgens mij nooit! Maar hoe meer we er zouden bekijken, hoe meer we het idee zouden krijgen wat we nou precies wilden! Edyn knikte, wat betekende dat we dat in ieder geval een keer konden regelen! ‘Maar niet vandaag, want vandaag ben je jarig,’ zei Edyn, waarop ik lachte. Ik knikte en draaide haar plagend weer om. ‘Inderdaad, en ik wil s’mores!’ Edyn mocht er zo lang over doen als ze wilde, natuurlijk! Dat was echt geen probleem. Volgens mij was ze ook wel bijna klaar! ‘Zijn de s’mores al klaar?!’ Frankie kwam de keuken binnen wandelen in haar badjas en met een handdoek over haar arm geslagen. Waarschijnlijk had ze eventjes in de jacuzzi gezeten met Luke, die niet veel later ook de keuken binnen kwam. Hij leunde tegen het aanrecht en wreef met een pijnlijk gezocht over zijn knie. ‘Luca, gaat het wel?’ vroeg Edyn meteen bezorgd. ‘Mike, je raad nooit wat er is gebeurd,’ zei Frankie meteen, waarna ze naar me toeliep en haar telefoon uit haar badjas haalde. ‘Ik was foto’s aan het maken van Luke en hij stootte zijn knie! Kijk, ik heb er per ongeluk een foto van gemaakt.’ Frankie leek haar best te moeten doen om haar lach in te houden. Iets wat ik niet kon toen ik de foto zag. Het beeld van Luke die zijn knie stootte was simpelweg te grappig! ‘Het deed pijn!’ klaagde Luke. Frankie lachte en trok hem naar zich toe, zodat ze hem een kus kon geven. ‘Daarom gingen we hier naar toe, voor s’mores!’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Edyn.
Ik vond het wel fijn toch nog even te horen dat alles goed was. Dat Michael het huisje ook zag zitten en hij niet van plan was om daarin van gedachten te veranderen. Gelukkig begreep hij het allemaal heel erg goed en was hij er niet boos om geworden. Soms was het gewoon niet heel erg leuk om dat soort dingen te horen. Gelukkig hadden we er nu even over kunnen praten en voelde het voor mij ook weer wat beter? Durfde ik de stap ook wel iets meer aan. Ik kon namelijk echt niet wachten om de huizen te bekijken, te bedenken hoe we iedere kamer in wilden richten, om uiteindelijk een plaatsje te hebben waar we verder konden groeien. Al waren die gedachten ook al snel weer weg, omdat Frankie en Luke bij ons kwamen staan. “Gaat alles wel goed?!” Ik keek naar Frankie en Michael. “Dit is niet grappig, Luke heeft zich pijn gedaan.” Frankie en Michael waren gewoon aan het lachen, terwijl Luke zich duidelijk niet goed voelde! Je knie stoten kon heel erg pijn doen, je kon er zelfs dagen last van hebben, dat terwijl Luke morgen gewoon weer op het podium moest staan. “Dank je!” Ik maakte me los uit de armen van Michael, zodat ik naar Luke toe kon lopen om hem een knuffel te geven. “Kan ik iets voor je doen? Moet het worden gekoeld?” Het lag een beetje aan hoe hard de klap precies was geweest, maar soms kon het heel hard aankomen? Dan kond er zelfs een hele grote bult aan komen en dat was niet de bedoeling. “Nee dat denk ik niet, maar dankjewel, je bent heel erg lief.” Ik voelde de armen van Luke om me heen en sloeg mijn armen ook even om hem. “Natuurlijk Luca.” Ik vond het niet fijn om iemand te zien die pijn had! “Het is niet leuk om daar over te lachen.” Ik keek even boos naar Michael en Frankie. Ik was niet echt boos op ze, maar wel een beetje teleurgesteld, je hoorde niet te lachen om de pijn van anderen? “Wil je s’mores? Dan maak ik voor je extra bijzondere, die Michael eigenlijk kreeg voor zijn verjaardag, maar nu niet meer verdient.” Dat was niet echt waar, want dat deed hij wel. Michael was net juist heel erg lief voor me geweest! Ik roosterde één van de marshmallows die ik al klaar had gelegd en legde die op de cracker, samen met wat andere lekkere dingen. “Hier.” Het deed me altijd een beetje denken aan het huisje waar we kampeerden. Luke was ook al twee keer mee geweest. Misschien dat Frankie de komende vakantie zelfs even langs kon komen, als ze dat wilde! “En we nemen een deel van de rest wel mee en dan gaan we samen in het de hottub.” Ik had hem al wel gezien en het had er lekker uit gezien. Zeker met de kou buiten! Dan was het heerlijk om weg te kruipen in iets wat juist warm was, juist omdat je de sneeuw kon zien. “Dan ga ik me even omkleden. Als je nog terug wil?” Het kont best dat Luke er nu klaar mee was, omdat hij zich pijn had gedaan. “Jawel.” “Oké dan doe ik dat als ik klaar ben.” Er moesten nog wel een paar dingetjes gebeuren voordat ik al het lekkers had. “Dan ga ik me ook wel omkleden.” Zei Michael. Ik schudde mijn hoofd. “Nee, jullie mogen niet meer mee, jullie kunnen hier samen gaan zitten om te lachen om mensen die pijn hebben! Dat verdienen jullie.” Ik was Michael nu gewoon een beetje aan het pesten, juist omdat hij had moeten lachen! Het was juist wel fijn om gewoon even met zijn vieren te zitten, daar hadden we tot nu toe nog niet echt heel erg veel tijd voor gehad. Ik wilde ook gewoon weten hoe het met Luke ging. Wat voor verhalen we allemaal hadden gemist in de tijd dat we er niet waren geweest.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Het was al weer de laatste dag van de kleine vakantie in de sneeuw. Het volgende concert zat er al weer aan te komen, wat betekende dat we na vandaag zouden moete vertrekken. Hoe leuk het ook was geweest, erg vond ik het niet! Want dat betekende dat we al vlak bij het concert in Phoenix waren en dat ik mijn familie weer zou zien. Niet alleen mijn ouders, maar ook mijn broer! Dat was echt al een lange tijd geleden en ik kon dan ook niet wachten om hem in mijn armen te sluiten. Daarnaast zou ik hem ook eindelijk aan Luke kunnen voorstellen, wat ik toch wel belangrijk vond! Hij had het zelf ook al vaak over Kinton gehad en hoe graag hij hem wilde ontmoeten. Ik was heel benieuwd wat ze van elkaar zouden vinden! Omdat het vandaag de laatste dag was, hadden we besloten om vanavond te gaan fondueën. Ik wist niet eens meer wiens idee het was geweest, maar ik was er erg enthousiast over! Ze waren nu al druk in de keuken bezig met van alles en ik wilde straks gaan helpen, maar voor nu hadden Luke en ik ons teruggetrokken op onze kamer om op bed te liggen. Het was weer gaan sneeuwen en zo hadden we een hele tijd naar buiten gekeken hoe de sneeuw was gevallen. ‘Franks?’ Luke zijn stem verbrak de stilte. Ik humde en draaide me om, zodat ik hem daadwerkelijk aan kon kijken. Het klonk alsof hij iets wilde bespreken, dus dan leek het me beter als ik zijn gezicht in de gaten kon houden om te peilen waar het over ging en hoe hij zich voelde. ‘Ik ben heel blij dat je de afgelopen tijd zo vaak bij mij thuis bent geweest, en bij Petunia.’ Ik knikte, ik vond dat ook heel fijn! Zeker na wat er was gebeurd op de campus, voelde Luke zijn huis toch een stuk veiliger. Dat was minder bereikbaar. Zelfs als er fans in de buurt zouden zijn, zouden ze niet zomaar kunnen aanbellen om me aan te spreken. Daarnaast was het ook fijn voor Petunia om in haar vertrouwde omgeving te blijven! Ze was al wat ouder en om haar steeds heen en weer te moeten brengen, was alleen maar zielig voor haar! Ook werkte ik heel prettig in Luke zijn huis, omdat hij een kamertje voor me had ingericht om te werken! ‘Ik ook. De werkplek is echt heel erg fijn en ik voel me daar erg op mijn gemak.’ Meer dan dat ik op de campus zou doen! Het was niet dat ik mezelf daar zou opsluiten en verstoppen, maar de aanvaring met de fans was heel naar geweest en soms merkte ik aan mezelf dat ik banger werd als een groepje meiden op me af kwam. Niet extreem, maar toch ging het wel even door mijn hoofd dat zij, net als de anderen, naar me toe kwamen om me te vertellen wat ze van me vonden. Dat was natuurlijk niet zo, dat wist ik ook wel! Het was een uitzondering geweest, maar wel een hele nare. ‘Ik ben blij dat je dat zegt, want-‘ Luke begon zijn zin, maar hij maakte hem niet af. Ik hield mijn hoofd schuin en keek hem afwachtend aan. Soms was het beter om iemand zelf even te laten zoeken naar de woorden die ze nodig hadden. Ik kon nu wel proberen in te vullen wat hij duidelijk wilde maken, maar daar hadden we allebei niks aan. Wie weet zou ik wel het verkeerde noemen, of zou ik hem daardoor wel ontmoedigen in wat hij nu wilde zeggen of vragen. Ik glimlachte en ging met mijn vingers door zijn krullen. Dit soort momentjes waren misschien wel de beste. Je miste zoveel van elkaar als je een lange tijd van elkaar gescheiden was, dus dat we nu even op een normale manier bij elkaar konden liggen, was eigenlijk al meer dan genoeg.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het waren maar een paar dagen, toch voelde de tijd in het huisje voor mij als een soort van welverdiende vakantie. We konden doen en laten wat we maar wilden. Er was van alles om te doen, maar we konden er ook voor kiezen om gewoon een tijdje op bed te blijven liggen. Iets wat Frankie en ik voor nu hadden besloten. Edyn had al genoeg hulp met het maken van het eten en als we straks zouden helpen, kwam het vast wel goed. Ik wilde echter eerst iets bespreken met Frankie. Voor de tour had ik het huis zo ingericht dat ze het fijn had als ik er niet was. Ze kon er werken, er waren dingen voor haar die ze nodig had. Zo was het makkelijk geweest voor haar om op Petunia te passen. We hadden het er eigenlijk nog niet over gehad wat er zou gebeuren als ik weer in Los Angeles was, maar waarschijnlijk zou Frankie dan weer voor het grote gedeelte naar haar eigen plek gaan. Eentje op de campus. Bij mij had al een tijdje het idee gespeeld dat Frankie misschien kon blijven, dat we samen konden wonen. Door het enthousiasme waarmee Edyn vandaag het huisje had laten zien waar zij en Michael naar wilden gaan kijken, was het idee weer op komen spelen. Als ik terug was in Los Angeles, zou ik niets liever willen dan Frankie daar ook hebben? Het was niet heel lang, een paar maanden en in die tijd zouden we het druk hebben met een nieuwe album. Ieder moment van de dag dat ik wel met haar door kon brengen, was dan wel mooi meegenomen. Iets wat veel beter ging als we samen woonde. Het huis voelde beter als zij er was, minder leeg. Petunia was gek op haar. Ze kon er goed werken. Er waren allemaal dingen waardoor het een goed idee was. Misschien was het snel, we waren nu net iets meer dan een jaar samen. Ik vond echter dat het in iedere relatie anders was. Het lag net aan de omstandigheden en die van ons waren in mijn ogen heel erg logisch om samen te wonen. Frankie bleef me vragend aankijken, niet op een vervelende manier. Het was juist fijn dat ze de ruimte gaf om rustig na te denken over hetgeen wat ik wilde zeggen en of ik het echt wilde zeggen. Ergens was het wel eng om voor te stellen, zeker omdat er ook een afwijzing om op volgen. Frankie kon er nog niet klaar voor zijn en dat moest ook prima zijn. Natuurlijk zou het wel even pijn doen, maar het kon! Voor iedereen voelde het anders. “Ik dacht misschien dat je kan blijven?” Ik wist dat Frankie het zoeken naar een ander appartement sowieso op een laag pitje had gezet omdat ze het makkelijk vond om naar de universiteit te komen. Vanuit mij was dat wel iets lastiger. Maar als ze een lange dag had gehad en ik kon wat eten voor haar maken, of het laten bezorgen als ik er niet was, dan leek het me het wel waard om een stukje verder te moeten reizen. “Dat we samen konden wonen. Ik weet dat je het fijn hebt en dat je ook goed kan werken bij thuis en…” Ik wilde nog van alles zeggen, maar ik hoorde Frankie al zachtjes mijn naam zeggen. Waarschijnlijk omdat ik nu wel echt begon te ratelen. Ik pakte haar hand vast en wachtte af tot hetgeen wat zij te zeggen had, want ik kon aan haar gezicht zien dat ze dat genoeg had. Als ik het zo af las, dan was het juist iets goeds, er stond immers een hele grote glimlach op! “Het lijkt me echt geweldig Luke.” Ik keek haar alsnog behoorlijk verbaasd uit, want het leek zo makkelijk te gaan. “Echt waar?” vroeg ik voorzichtig. Ik wist dat ze het net had gezegd, toch waren dit soort dingen wel hetgeen waar ik nog niet heel goed in was. Er was altijd iets in mijn lichaam of hoofd dat vertelde dat het zomaar anders kon zijn. Dat was immers wat ik een hele tijd gewend was.

Demish
Internationale ster

Demish schreef:
Frankie.
Samenwonen met Luke was de volgende stap geweest in onze relatie. Ik had gehoopt dat die stap er aan had zitten komen, maar ik had het vooral bij Luke willen leggen? Hij had me verteld dat hij samen had willen wonen met Rhi en hij had ook benoemd hoe zij daar op had gereageerd. Daardoor was het niet meer dan logisch dat Luke nu meer de tijd nam voor dingen. Dat hij soms nog wat extra bevestiging wilde voordat hij zo’n vraag zou stellen. Of na de vraag, zoals hij dat nu deed. Iets wat ik heel goed begreep, maar ik wilde echt graag met hem gaan samenwonen! ‘Echt’ verzekerde ik hem dan ook. Ik ging overeind zitten en Luke volgde al snel mijn voorbeeld. ‘Ik vind het heel erg fijn als we samen zijn en ik denk ook echt dat we het kunnen. En ook al heb ik een plekje op de campus, ik voel me toch echt een stuk veiliger bij jou en Petunia. Daar voel ik me echt thuis en kan ik alles doen wat ik wil doen.’ Het voelde veilig daar. Zelfs toen Luke er niet was geweest, had ik genoeg van hem om me heen gehad en dat had gemaakt dat ik me er echt thuis had gevoeld. Samen met de kamer die hij voor me had ingericht! Ik had vaak genoeg daar gewerkt, of even geknuffeld met Petunia op de heerlijke bank die daar stond. ‘Dus je vindt het echt een goed idee?’ vroeg Luke nogmaals, waardoor ik lachte en mijn armen om hem heen sloeg. Ik vond het echt een heel erg goed idee! Ik wist zeker dat we dit konden. Normaal gesproken had ik misschien niet na een jaar al samen willen wonen met iemand, maar de relatie van mij en Luke zat in een hele andere versnelling en dat was ook logisch! Door zijn werk was het lastig om een relatie op te bouwen als ieder ander, maar dat betekende niet dat het daardoor onmogelijk was! In mijn ogen deden we het juist erg goed samen! We praatten veel, we namen elkaars gevoelens in acht en als we elkaar nodig hadden, dan maakten we daar tijd voor. Zelfs toen we uren uit elkaar hadden gezeten, was dat nog gelukt! Dus ik wist zeker dat we ook samen zouden kunnen wonen! Ik voelde Luke zijn armen ook om mij heen. Glimlachend liet ik mijn hoofd tegen dat van hem rustten. ‘Ik ben echt heel blij dat je het aan me hebt gevraagd en dat jij dit ook wil.’ Het was ook heel knap van hem! Het was best een kwetsbaar iets om te vragen. De vorige keer dat hij dat had gedaan, was het immers mis gegaan en ik wist hoe moeilijk zulke dingen voor Luke konden zijn. ‘Ik ben trots op je,’ fluisterde ik hem toe. ‘En ik ben vereerd dat je dit met mij wil doen. Echt.’ Hij moest zich hier ook goed bij voelen! Iets wat hij vast wel deed, anders had hij het niet willen vragen. Het was fijn om te weten dat hij hier ook positief in stond! En dat hij dit aan mij had durven vragen, zei ook wel iets over onze relatie. ‘Ik ben zo blij dat ik straks terug kan komen naar huis en dat mijn twee queens op me zitten te wachten,’ zei Luke, waardoor ik moest glimlachen. Ik vond het zo lief als hij me zo noemde! Hij meende het ook echt. Dat merkte ik aan hoe hij het zei, wat hij er precies mee bedoelde. In zijn ogen was ik echt die persoon en dat was iets heel erg moois. ‘Petunia is wel de echte queen,’ merkte ik lachend op. ‘Maar ik deel die titel graag met haar.’

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik kon haast niet geloven dat het zo makkelijk ging. Dat soort dingen speelden dan ook gewoon best wel snel met mijn hoofd. Had Frankie nu iets gezegd omdat ze dacht dat ik het had willen horen? De manier waarop ze praatte, zorgde echter voor geruststelling. Het leek alsof ze er zelf ook over na had gedacht en dat het voor haar ook niet helemaal uit de lucht kwam vallen. “Ik vind het echt heel erg fijn.” Gaf ik nogmaals aan. “Dat ik thuis ben en dan ook écht thuis ben.” Zo voelde het wel echt bij Frankie. Het maakte niet eens uit waar we precies hier waren. Nu ze hier was, voelde ik me ook al veel meer op mijn gemak dan ik de afgelopen weken had gedaan. Niet dat het erg was geweest, helemaal niet. Met Frankie erbij, had echter wel mijn voorkeur. Samen tijd doorbrengen voelde het beste. Gewoon dit soort momenten, dat we samen op bed lagen en rustig met elkaar konden praten. Ik gaf Frankie een kus. “Ik ben hier echt heel erg blij mee.” Fluisterde ik. Gewoon de komende tijd. We zouden de feestdagen samen doorbrengen. Iets wat sowieso al het plan was. We zouden immers Thanksgiving met haar familie doorbrengen. Daar had ik echt heel erg veel zin in! “Ik ook. Het lijkt me heel erg fijn.” Ik vond het zo fijn om dat soort dingen te horen. Daarom sloeg ik mijn armen nog eens goed om Frankie heen. “Je maakt me zo gelukkig.” Dat was echt zo. Na mijn relatie met Rhi had ik nooit gedacht dat er iemand zou komen met wie ik zo’n klik had, waaruit zo’n goede relatie uit was gegroeid. Ondanks dat ik het niet makkelijk vond om dit soort dingen aan te geven, had ik er wel de ruimte voor en was Frankie er om enthousiast te reageren. Ze gunde mij de ruimte om alles goed te verwoorden. “Het zijn dit soort dingen, Luke. Dat je dit zegt, dat maakt mij ook gelukkig. Zeker omdat ik weet dat je er soms moeite mee hebt om te doen.” En het waren juist dit soort dingen aan Frankie wat mij gelukkig maakte. Dat ze me mij vertelde dat ze trots op me was. Beetje bij beetje zorgde het er voor dat ik mijn vertrouwen meer terug kreeg. Zo konden we ook echt groeien in onze relatie. “Wat denk je? Zullen we ze het goede nieuws vertellen?” Ik hoorde Edyn vanaf beneden meezingen, die leek echt een geweldige dag te hebben. Ik wist nu al wel hoe ze zou reageren op het nieuws. We zouden allebei een hele dikke knuffel krijgen. Frankie hield me nog even vast. “Ja nog een paar seconden.” Ik drukte een kus op haar haren. “Ik kan Edyn soms niet genoeg bedanken dat ik jou in mijn leven heb.” Het was echt uit het niets gekomen en het had ook heel erg naar kunnen aflopen, maar het was alsof Edyn precies wist wie ze tegenover zich had. Ze had bij Frankie heel erg goed doorgehad wat voor vrouw ze tegenover zich had. Anderen noemden het misschien naïef, maar zo zag ik het niet echt. Op die manier waren zij en Michael ook bij elkaar gekomen. Omdat ze iets had gezien wat ze geweldig had gevonden, meteen al en dan gingen dingen misschien wat sneller in het begin. Ik vond het juist wel mooi. “Ze verdient er echt iets voor.” Zeker als we echt samen zouden wonen. Anderhalf jaar geleden had mijn leven er nog zo anders uitgezien, nu had ik Frankie en zouden we gaan samenwonen. “Misschien kunnen we iets voor haar uitzoeken als je terug bent van tour?” Ik knikte, dat was wel een goed idee. Al wilde ik dan wel iets waar ze zelf iets aan had, gelukkig van werd. We konden haar ook uitnodigen voor een etentje en dat zou ze vast ook geweldig vinden, maar dit ging om meer dan dat. Ze had onze levens compleet veranderd, op een goede manier. Dan was iets kleins in mijn ogen niet goed genoeg?

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld