Ashton.
Naylene was niet het type meisje dat zich helemaal op zou doffen voor een date, dat had ze nu ook niet gedaan! Ze had zich gekleed als zichzelf en dat vond ik eigenlijk al leuk genoeg? Ze had haar leuke broek weer aan! Eentje die ik al eerder had gezien in Sydney en ik had hem toen ook al heel erg leuk gevonden. Het was een cartoon-broek, zo noemde ze het in ieder geval! De broek had ook zulke zwarte, dikke lijnen dat het er inderdaad wel een beetje op leek. Ik vond het heel erg leuk staan, het paste gewoon bij Naylene. Zij hield van dit soort dingen en het was aan haar te zien dat ze dit veel fijner vond om te dragen dan de kleding die ze aan had als ze van haar ouders kwam. Nu had ze bij Linn geslapen, gokte ik. Al waren haar ouders ook weg, dus wie weet had ze wel het huis voor zichzelf gehad en dan maakte het natuurlijk allemaal niets uit! Dan kon ze doen en laten wat ze wilde, zonder dat iemand haar aansprak of haar vertelde dat iets niet mocht. Iets wat mij heel erg vervelend leek, want het was je eigen leven en daar moest je toch ook wel grip op hebben? Iets wat Naylene niet echt had en ik gunde het haar echt! Want ze verdiende het ook om gelukkig te zijn, ik wilde dat ze gelukkig was! Stiekem hoopte ik dat ik daar een beetje aan mee zou kunnen werken. ‘Dan gaan we schieten,’ stemde ik in. Naylene wist wel wat ze wilde doen en ik vond het allemaal wel prima? Ik was op date met Naylene! Dat was alles wat ik had gewild en daarom zou ik echt niet moeilijk doen over een spelletje. Ik voelde Naylene haar hand in de mijne en glimlachte automatisch, hoe stom het misschien ook was. Ik had haar gister een kus gegeven en dat had ze niet erg gevonden, maar dat zorgde er niet voor dat dit minder speciaal voelde. In mijn ogen voelde het namelijk heel speciaal en als het aan mij lag, dan hield ik de hele dag door haar hand vast. Dat ging natuurlijk niet, want we zouden spelletjes moeten spelen. Heel erg veel spelletjes! Naylene zou hier vast een paar uur door kunnen brengen en wie weet deden we dat ook wel? Ik was bij Naylene, dus het maakte me niet heel erg veel uit wat we zouden doen en hoe lang we hier zouden zijn! Als ik maar kon zien dat Naylene van de tijd genoot en dat ze zich niet dood verveelde! Ik stopte bij het spelletje wat Naylene had bedoeld en ik keek bedenkelijk naar de beschrijving, opzoek naar hoeveel muntjes we er in moesten stoppen. Allebei één, dus dat viel nog mee. Ik haalde er twee muntjes uit en gaf er eentje aan Naylene. ‘Ik wed dat jij hier veel beter in bent dan ik.’ Zij had dit vast al veel vaker gedaan dan ik! Zij was degene die hier veel vaker was gekomen, ik was vroeger nooit echt naar dit soort dingen gegaan. We waren in Japan wel naar een soort gamehal gegaan, maar het was niet echt hetzelfde? Daarbij was dat Japan! Japan was iets wat gewoon zo vreemd was dat de meest simpele spelletjes niet normaal zouden kunnen worden gespeeld, zonder dat er nog iets bij kwam kijken! Ik pakte één van de geweren vast en gooide mijn muntje er in. Ik richtte mijn pistool op het scherm en activeerde hem. Dat was het enige wat ik nog moest doen! Nu moest ik alleen nog wachten op Naylene, die ook nog haar spel moest activeren en dan zouden we kunnen beginnen! Ik was wel nieuwsgierig naar hoe actief en fanatiek Naylene zou zijn. Waarschijnlijk heel erg fanatiek! Want zo was ze gewoon.