Elysium schreef:
Edyn.
Er waren volgens mij best wel veel mensen die niet snapten dat ik dit wilde doen. Ik was echter al best wel wat gewend? Er waren bij ons thuis wel vaker kleine kinderen geweest. Soms voor een paar dagen, anderen voor een paar weken, als een soort van crisisopvang. Iets wat we nu niet meer deden. Als het goed was, zouden alle kindjes nu blijven, zo lang ze niemand hadden die voor hen kon zorgen. Wat in hun gevallen zo wel. Aan alle kinderen had ik toch wel het een en ander geleerd! Waarom zou ik niet op dezelfde manier voor Eve, Danny en Rosa zorgen? Ze waren dan niet echt familie, maar voor mij voelde het wel een beetje zo. Alsof ik hun grote zus voor die voor hen zorgde. Ik kreeg en dan wel geld voor, maar misschien dat ik het ook wel had gedaan als ik dat niet had gekregen? Als ik alleen inwoning en dat soort dingen had gekregen. Nu kon ik echter sparen voor later en mijn vader zei altijd dat het best wel belangrijk was. Ik verdiende goed, dus ik kon soms echt wel een dag los gaan met shoppen. Ik moest toch ook leuke spulletjes hebben! Daarbij had ik nog wel een tijdje om te sparen, ik was niet van plan om hier snel weg te gaan. Ik was gek op die drie! Ik vond het heel fijn om voor ze te zorgen! Wat andere mensen daar ook over te zeggen hadden! Ik kneep zachtjes in het handje van Eve, die onze handen om hoog had gehouden, ze was nu toch wel weer afgeleid en dat kwam door Michael! Michael was daar ook wel heel erg goed in! "Hé! Kies je nou al zijn kant?" vroeg ik lachend aan Eve, die Michael beter vond. Dat van hem klonk ook wel beter. Al had hij niet eens heel erg veel andere dingen gezegd als ik, het kwam op hetzelfde neer. Eve vond het blijkbaar beter en zo lang zij dat vond was het goed. Zij was immers diegene die afgeleid moest worden. Ik kriebelde met mijn vrije hand langs de zij van Eve, waardoor ze heel erg moest lachen. "Edyn!" Bracht ze lachend uit. Waarna ik mijn hand gewoon weer terug trok. Ze was echt aan het lachen en dat was gewoon heel erg lief om te zien! Nu had ze even niets om bang te zijn. Totdat er misschien weer een harde klap kwam, die haar aangaf dat er nog steeds onweer was. Al was het onweer stom en konden we dat altijd roepen! Zolang we maar niet te luid waren, want Danny sliep natuurlijk nog wel. Het was echter best wel moeilijk om gewoon rustig te praten. Volgens mij hadden Michael en ik daar allebei een beetje last van? Als je enthousiast was moest je dat ook gewoon laten weten! Daardoor begon ik echter een beetje luider te praten! Eve was al weer ergens anders door afgeleid, wat alleen maar goed was! Hoe meer afleiding, des te beter! Ik had niet echt geweten hoe ik aan Eve uit had moeten leggen wat tatoeages nou precies waren geweest toen Rhi een keer langs gekomen en die in haar nek zichtbaar was geweest. Uiteindelijk waren het een soort van tekeningentjes, dus had ik het daar op gelaten. Ondanks dat Rhi een tekst had, eentje die ik echt nog niet helemaal snapte! Ik snapte ook niet helemaal waarom ze hem in haar nek had laten zetten, zeker omdat ze kort haar had, daar konden bedrijven nog wel eens lastig om gaan doen? Daar zei ik maar niets over, want anders kwam er zo ruzie en dat wilde ik niet? Ik streek zachtjes door de haartjes van Eve, die helemaal in de war zaten, waarschijnlijk had ze heel wat gewoeld. "Rhi is lief toch?" Nu konden we over Rhi praten, waar ze ook wel door af werd geleid. Eve begon enthousiast te knikken. "Rhi is heel erg lief! Ze schreeuwt soms alleen een beetje te veel." Mompelde ze er achteraan, waardoor ik wel een beetje moest lachen.
Edyn.
Er waren volgens mij best wel veel mensen die niet snapten dat ik dit wilde doen. Ik was echter al best wel wat gewend? Er waren bij ons thuis wel vaker kleine kinderen geweest. Soms voor een paar dagen, anderen voor een paar weken, als een soort van crisisopvang. Iets wat we nu niet meer deden. Als het goed was, zouden alle kindjes nu blijven, zo lang ze niemand hadden die voor hen kon zorgen. Wat in hun gevallen zo wel. Aan alle kinderen had ik toch wel het een en ander geleerd! Waarom zou ik niet op dezelfde manier voor Eve, Danny en Rosa zorgen? Ze waren dan niet echt familie, maar voor mij voelde het wel een beetje zo. Alsof ik hun grote zus voor die voor hen zorgde. Ik kreeg en dan wel geld voor, maar misschien dat ik het ook wel had gedaan als ik dat niet had gekregen? Als ik alleen inwoning en dat soort dingen had gekregen. Nu kon ik echter sparen voor later en mijn vader zei altijd dat het best wel belangrijk was. Ik verdiende goed, dus ik kon soms echt wel een dag los gaan met shoppen. Ik moest toch ook leuke spulletjes hebben! Daarbij had ik nog wel een tijdje om te sparen, ik was niet van plan om hier snel weg te gaan. Ik was gek op die drie! Ik vond het heel fijn om voor ze te zorgen! Wat andere mensen daar ook over te zeggen hadden! Ik kneep zachtjes in het handje van Eve, die onze handen om hoog had gehouden, ze was nu toch wel weer afgeleid en dat kwam door Michael! Michael was daar ook wel heel erg goed in! "Hé! Kies je nou al zijn kant?" vroeg ik lachend aan Eve, die Michael beter vond. Dat van hem klonk ook wel beter. Al had hij niet eens heel erg veel andere dingen gezegd als ik, het kwam op hetzelfde neer. Eve vond het blijkbaar beter en zo lang zij dat vond was het goed. Zij was immers diegene die afgeleid moest worden. Ik kriebelde met mijn vrije hand langs de zij van Eve, waardoor ze heel erg moest lachen. "Edyn!" Bracht ze lachend uit. Waarna ik mijn hand gewoon weer terug trok. Ze was echt aan het lachen en dat was gewoon heel erg lief om te zien! Nu had ze even niets om bang te zijn. Totdat er misschien weer een harde klap kwam, die haar aangaf dat er nog steeds onweer was. Al was het onweer stom en konden we dat altijd roepen! Zolang we maar niet te luid waren, want Danny sliep natuurlijk nog wel. Het was echter best wel moeilijk om gewoon rustig te praten. Volgens mij hadden Michael en ik daar allebei een beetje last van? Als je enthousiast was moest je dat ook gewoon laten weten! Daardoor begon ik echter een beetje luider te praten! Eve was al weer ergens anders door afgeleid, wat alleen maar goed was! Hoe meer afleiding, des te beter! Ik had niet echt geweten hoe ik aan Eve uit had moeten leggen wat tatoeages nou precies waren geweest toen Rhi een keer langs gekomen en die in haar nek zichtbaar was geweest. Uiteindelijk waren het een soort van tekeningentjes, dus had ik het daar op gelaten. Ondanks dat Rhi een tekst had, eentje die ik echt nog niet helemaal snapte! Ik snapte ook niet helemaal waarom ze hem in haar nek had laten zetten, zeker omdat ze kort haar had, daar konden bedrijven nog wel eens lastig om gaan doen? Daar zei ik maar niets over, want anders kwam er zo ruzie en dat wilde ik niet? Ik streek zachtjes door de haartjes van Eve, die helemaal in de war zaten, waarschijnlijk had ze heel wat gewoeld. "Rhi is lief toch?" Nu konden we over Rhi praten, waar ze ook wel door af werd geleid. Eve begon enthousiast te knikken. "Rhi is heel erg lief! Ze schreeuwt soms alleen een beetje te veel." Mompelde ze er achteraan, waardoor ik wel een beetje moest lachen.