Demish schreef:
Rhi.
Het boeide mij echt heel weinig wat die kinderen wel mochten horen en wat niet? Dat jochie was al tien, wat betekende dat hij vast al wel een paar dingen had gehoord. Dat leek me tenminste. Toen ik tien was geweest, had ik ook al wel wat dingen geweten? Tegenwoordig ging dat gewoon een stuk sneller. Het zou mij niks verbazen als hij al plaatjes van borsten op had gezocht op zijn telefoon, aangezien hij die gewoon had. Edyn dacht misschien nog dat hij klein en onschuldig was, maar dat viel vast wel mee. Het leek me in elk geval sterk dat hij nog nooit zoiets had gehoord! Dat Eve het hoorde, maakte me ook niks uit. Alsof ze morgen nog zou weten wat ik had gezegd. Het was een kind van drie, wat betekende dat ze toch wel weer afgeleid zou zijn door iets anders! Dus Edyn moest zich niet zo aanstellen om wat ik net had gezegd. Het was nog redelijk onschuldig geweest? Als ze hier nog langer zou blijven werken, dan zou ze vanzelf wel een keer Danny zijn kamer binnen lopen en hem betrappen. Vroeg of laat gebeurde dat gewoon. ‘Ik zeg wat ik wil zeggen,’ maakte ik haar nog duidelijk. Als ik iets wilde zeggen, dan deed ik dat! Dan boeide het me vrij weinig wat zij er precies van vond. Gelukkig ging ze al snel een pyjama voor me uitzoeken. Ik had het liever niet, maar ik kon moeilijk in deze natte kleding blijven. Ik haalde een paar handdoeken van me af, aangezien ik moeilijk zo kon blijven staan. Ik snapte ook niet wat haar logica achter tien handdoeken was, maar goed. Edyn had nou niet altijd logica. Ik deed mijn jasje alvast uit en vervolgens mijn schoenen en sokken. Alles was echt volledig doorweekt! Ik keek in de spiegel en zuchtte, waarna ik wat van het zwart onder mijn ogen probeerde te vegen. Edyn kwam al snel weer terug met een pyjama, die natuurlijk roze was. Volgens mij had ze niets anders in haar kast liggen! ‘Ik heb hem uitgezocht!’ riep Eve trots. ‘Hij is roze.’ Ik zag ook nog wel dat dat stomme ding roze was! Waarschijnlijk was dat ook de reden dat Eve hem uit had gezocht. Volgens mij nam ze letterlijk alles over van Edyn. Iets wat echt niet goed kon zijn. ‘Ik ga me even omkleden.’ Ik liep naar de deur en gebaarde dat ze nu wel weer weg konden gaan. Of ze mochten blijven kijken, dat was hun keuze. Toen Edyn weer de badkamer uit was met Eve, deed ik de deur achter hen dicht. Ik trok de rest van mijn kleding uit en hing ze over de kachel, zodat ze konden drogen. Dan hoefde ik morgen tenminste niks van Edyn te leren, want dat zou nog erger zijn dan deze belachelijke pyjama! Ik had echter niet heel erg veel keuze, dus ik trok hem maar gewoon aan. Vervolgens pakte ik één van de doekjes die er lagen en probeerde ik mijn gezicht nog een beetje schoon te maken. Ik gooide het doekje weg en liep vervolgens naar de kamer van Edyn, waar zij nog niet was. Waarschijnlijk was ze naar beneden gegaan om Michael gedag te zeggen, of wat dan ook. Moest ze ook vooral doen. Ik ging op het bed van Edyn zitten en keek om me heen. Waarschijnlijk zou Edyn straks wel willen weten wat er was gebeurd, maar dat ging haar niks aan? Anders zou ze het toch weer aan Michael vertellen, die het weer zou vertellen aan Luke. Dus daar had ik geen zin in! Daarnaast waren het ook helemaal niet haar zaken! Ik wist dat het lief bedoeld was dat ik hier mocht blijven slapen en alles, maar dat betekende niet dat ik haar precies moest vertellen wat er was gebeurd? Dat was iets tussen mij en Luke. Iets wat ook tussen mij en Luke zou blijven, hoopte ik. Al zou dat joch het waarschijnlijk wel aan Michael vertellen en dan zou het alsnog bij Edyn terecht komen.
Rhi.
Het boeide mij echt heel weinig wat die kinderen wel mochten horen en wat niet? Dat jochie was al tien, wat betekende dat hij vast al wel een paar dingen had gehoord. Dat leek me tenminste. Toen ik tien was geweest, had ik ook al wel wat dingen geweten? Tegenwoordig ging dat gewoon een stuk sneller. Het zou mij niks verbazen als hij al plaatjes van borsten op had gezocht op zijn telefoon, aangezien hij die gewoon had. Edyn dacht misschien nog dat hij klein en onschuldig was, maar dat viel vast wel mee. Het leek me in elk geval sterk dat hij nog nooit zoiets had gehoord! Dat Eve het hoorde, maakte me ook niks uit. Alsof ze morgen nog zou weten wat ik had gezegd. Het was een kind van drie, wat betekende dat ze toch wel weer afgeleid zou zijn door iets anders! Dus Edyn moest zich niet zo aanstellen om wat ik net had gezegd. Het was nog redelijk onschuldig geweest? Als ze hier nog langer zou blijven werken, dan zou ze vanzelf wel een keer Danny zijn kamer binnen lopen en hem betrappen. Vroeg of laat gebeurde dat gewoon. ‘Ik zeg wat ik wil zeggen,’ maakte ik haar nog duidelijk. Als ik iets wilde zeggen, dan deed ik dat! Dan boeide het me vrij weinig wat zij er precies van vond. Gelukkig ging ze al snel een pyjama voor me uitzoeken. Ik had het liever niet, maar ik kon moeilijk in deze natte kleding blijven. Ik haalde een paar handdoeken van me af, aangezien ik moeilijk zo kon blijven staan. Ik snapte ook niet wat haar logica achter tien handdoeken was, maar goed. Edyn had nou niet altijd logica. Ik deed mijn jasje alvast uit en vervolgens mijn schoenen en sokken. Alles was echt volledig doorweekt! Ik keek in de spiegel en zuchtte, waarna ik wat van het zwart onder mijn ogen probeerde te vegen. Edyn kwam al snel weer terug met een pyjama, die natuurlijk roze was. Volgens mij had ze niets anders in haar kast liggen! ‘Ik heb hem uitgezocht!’ riep Eve trots. ‘Hij is roze.’ Ik zag ook nog wel dat dat stomme ding roze was! Waarschijnlijk was dat ook de reden dat Eve hem uit had gezocht. Volgens mij nam ze letterlijk alles over van Edyn. Iets wat echt niet goed kon zijn. ‘Ik ga me even omkleden.’ Ik liep naar de deur en gebaarde dat ze nu wel weer weg konden gaan. Of ze mochten blijven kijken, dat was hun keuze. Toen Edyn weer de badkamer uit was met Eve, deed ik de deur achter hen dicht. Ik trok de rest van mijn kleding uit en hing ze over de kachel, zodat ze konden drogen. Dan hoefde ik morgen tenminste niks van Edyn te leren, want dat zou nog erger zijn dan deze belachelijke pyjama! Ik had echter niet heel erg veel keuze, dus ik trok hem maar gewoon aan. Vervolgens pakte ik één van de doekjes die er lagen en probeerde ik mijn gezicht nog een beetje schoon te maken. Ik gooide het doekje weg en liep vervolgens naar de kamer van Edyn, waar zij nog niet was. Waarschijnlijk was ze naar beneden gegaan om Michael gedag te zeggen, of wat dan ook. Moest ze ook vooral doen. Ik ging op het bed van Edyn zitten en keek om me heen. Waarschijnlijk zou Edyn straks wel willen weten wat er was gebeurd, maar dat ging haar niks aan? Anders zou ze het toch weer aan Michael vertellen, die het weer zou vertellen aan Luke. Dus daar had ik geen zin in! Daarnaast waren het ook helemaal niet haar zaken! Ik wist dat het lief bedoeld was dat ik hier mocht blijven slapen en alles, maar dat betekende niet dat ik haar precies moest vertellen wat er was gebeurd? Dat was iets tussen mij en Luke. Iets wat ook tussen mij en Luke zou blijven, hoopte ik. Al zou dat joch het waarschijnlijk wel aan Michael vertellen en dan zou het alsnog bij Edyn terecht komen.