Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

RPG ~ Ever after high Speeltopic

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Christopher slikte toen hij met zijn oude koffer voor het immense schoolgebouw stond. Hij had zelf gekozen om naar deze school te gaan. Zijn vader was er niet bepaald happig op. Wat kon hij daar nog leren dat hij hem niet zou kunnen aanleren. Christopher vertelde hem dat het de perfecte gelegenheid was om zijn wereldbeeld te verruimen, om wat meer onder de mensen te komen. Daarop barstte hij in lachen uit. Mensen waren allemaal zielig, ze verdienden het om te sterven, maar hij wou dat zijn zoon gelukkig was en als die school hem gelukkig maakte kon hij gaan.
Christopher was dolgelukkig. Hij had zijn vader omhelst en was meteen zijn koffers gaan maken.
Net voor zijn vertrek gaf zijn vader hem nog een klein kistje met speciale scheermessen mee. De handvaten waren van zilver met sierlijke patronen in gegraveerd. "Wow ze zijn fantastisch." zei Christopher met grote ogen.
"Beloof me dat je er goed zorg voor draagt en genoeg mee oefent."
"Natuurlijk" antwoordde hij en omhelsde zijn vader nog een laatste keer.
Nu hij hier stond zonk de moed hem in de schoenen. De omgeving was zoveel kleurrijker dan het grauwe Londen waar hij vandaan kwam. Het deed bijna pijn aan zijn ogen. Hij had geen flauw idee waar hij heen moest.
Iets verderop zag hij een meisje met witte konijnenoren staan. Aarzelend liep hij naar haar toe. In zijn hoofd oefende hij hoe hij haar zou aanspreken.
"Excuseer me mevrouw, mijn naam is Christopher Todd. Ik ben nieuw op deze school en vroeg me af of u zo vriendelijk zou willen zijn mij naar mijn kamer te begeleiden." Hij deed een poging tot glimlachen, maar dat draaide uit tot een of andere pijnlijke grimas.

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:
Vivid rende de school in en kwam daar, nogmaals, hijgend tot stilstand. Zijn hoofd stond op barsten en zijn lichaam voelde warm aan, iets wat niet hoorde bij hem. Een paar leerlingen keken hem vragen aan, een beetje bezorgd, maar iets weerhield hun er van om dichterbij te komen. Waarschijnlijk omdat de haren van Vivid alle kanten opstonden en de grond om hem heen in ijs was veranderd in een poging om hem te verkoelen. Met veel moeite liep Vivid de trap op, richting zijn kamer. Eenmaal daar aangekomen liet hij zijn krachten even vrij, de hele kamer veranderde in een soort ijskast. Hij zou, als zijn kamergenoot de kamer in zou willen, natuurlijk al het ijs weer doen verdwijnen, en dan zou het precies als voorheen zijn, maar nu had hij de verkoeling nodig. Hij ging op de grond liggen, compleet omhuld door een schild van ijs en sneeuw. De kou drong zijn lichaam in, en eindelijk kon Vivid weer even helder nadenken. De zon was te gevaarlijk voor hem, hij moest op deze dagen de zon vermijden. Hij zou kunnen smelten.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Darren wou net de hand van zijn kamergenoot schudden toen deze plots oogcontact maakte met scout. Zijn huisdier zette zijn vacht recht overeind en toonde zijn grote voortanden. Slechts enkele seconden later sloeg de deur met een luide knal dicht en was de jongen weer verdwenen. Scout trok zich terug onder Darrens hoed.
Darren opende de deur en staarde verbaasd naar de jongen die zich had voorgesteld als Zu Nekomi net voordat hij een ijselijke gil had geslaakt.
"Heb ik het correct als ik aanneem dat je niet echt op ratten gesteld bent?" zei hij rustig. "Want Scout blijft in de kamer. Het kan me niet schelen hoe hard je gilt. Het is of de rat of je gaat op zoek naar een andere kamer. Mijn naam is Darren Piper trouwens." voegde hij er op het einde aan toe. "En deze jongen is Scout. Hij bijt niet, normaal gezien toch. Al lijkt hij jou niet echt te mogen. Ik vraag me af waarom." De rat liet even zijn fonkelende, zwarte kraaloogjes zijn een piepte gemeen.
"Wel ik zal de deur openlaten, want je gaat die angst van jou toch onder ogen moeten zien en ooit binnenkomen. Maar doe maar rustig. Ik heb tijd genoeg."

Anoniem
Wereldberoemd

Saturn schreef:
Ik zat op mijn bed een boek te lezen toen Jane opeens de kamer uit rende. "Wat ga je doen?" Zei ik maar ze hoorde het niet. Een seconde later hoorde ik een knal en heel veel voetstappen in de verte. Ik besloot er niet erg over na te denken, maar toen ze na een half uur nog niet terug was werd ik ongerust. Ik liep de kamer uit en zag een jongen angstig de deur achter zich dicht doen. Het is die jongen die mij bijna de trap af duwde. "Gaat het?" Zei ik verbaast en ik zette een stap in zijn richting. "Is er iets gebeurt?"

Anoniem
YouTube-ster

Envy schreef:

Zu begreep ergens wel dat zijn kamergenoot niet zijn huisdier zou wegdoen puur vanwege hem, dat had hij zelf ook niet gedaan, maar hij was totaal niet tevreden met hoe dingen waren gelopen. Ten eerste schaamde hij zich rot vanwege zijn gil, en ten tweede had heen geen andere keuze dan op dezelfde kamer zijn als een rat. Het enige voordeel was dan nog wel dat het niet een gigantische goblin-rat was, bedacht hij bitter. Toch besloot hij nog even niet de kamer in te gaan. Plotseling stond er een meisje voor zijn neus die hem vroeg of alles goed ging. Meteen zette Zu zijn masker op, niet letterlijk natuurlijk. Er verscheen een grote, ondeugende grijns op zijn gezicht.

'Oh ja hoor, alles gaat prima. Er is niets gebeurd.' Zu wilde een hand door zijn haren halen, maar daardoor gleed bijna zijn hoodie van zijn hoofd af, waardoor zijn oren bijna zichtbaar waren. Snel pakte hij zijn hoodie stevig vast en trok het weer ver over zijn haren heen. Hij nieste even omdat hij een haar van zichzelf bij zijn neus kreeg.

'Euhm, excuseert u mij.' Mompelde hij beleefd terwijl hij zich omdraaide en de kamer in ging en de deur achter zich dicht trok. Hij had zich er bij neer gelegd dat de rat zou blijven, blij was hij er niet mee, maar hij had weinig keuze.

'Ik ben inderdaad niet zo op ratten gesteld, ratten ook niet zo op mij. Knaagdieren over het algemeen niet zo op mij. Ik vind het prima als de rat blijft, het is je huisdier en daar leg ik mij gewoon bij neer, maar ik wil hem niet in mijn bed hebben, of op mij. In de kamer is prima, maar graag een meter afstand.' Hij keek de rat even aan met samengeknepen ogen.

'Darren, zei je? Prettig kennis te maken.' De rat mocht hij misschien niet, maar het baasje van de rat vond Zu stukken leuker.

'Oh, ene..' Zu vroeg zich af of hij misschien iets meer over zichzelf moest vertellen, het jaar daarvoor had hij een kamer voor zichzelf gehad aangezien hij toen meer last van allergieën had en niemand op een kamer wilde met iemand die constant aan het niezen was, hij had dus op de kamer zelf nooit zijn staart en oren hoeven te verbergen. Zu besloot dat hij het nog wel even voor zich kon houden, en anders zou Darren er vanzelf wel achter komen.

'Laat maar.' Glimlachte hij, in zijn ooghoeken nog steeds de rat wantrouwend aankijkend.

Anoniem
Wereldberoemd

Saturn schreef:
"Oh, fijn. Ik ben trouwens-" Voordat ik mijn zin kon afmaken rende de jongen weer de kamer in. Ik keek hem verbaast na. "Vorig jaar waren de leerlingen lang niet zo vreemd" Zei ik hardop. Ik keek om me heen. Ik kon kijken waarom die jongen zo bang was. Ik heb nog niemand gesproken behalve Jane en die jongen. Hij zal vast wel een kamergenoot hebben. Ik zuchtte en liep naar de deur waar de jongen in en uit rende. Ik klopte op de deur. "Uhm, hallo? Kan ik binnenkomen?" Zei ik en ik wachtte op een antwoord.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Ik rende achter hem aan wacht, "ik moet je nog iets terug geven." Ik gaf een hart uit puur goud aan Vivid, "Sorry dat ik je kom storen trouwens." Ik liep terug naar onze kamer ik zag Tina aan een deur kloppen. "Hallo Tina hoe gaat het met je sorry van al dat gedoe van daarnet ik moet even naar iemand opzoek." "Bunny?" Schreeuwde ik door de gangen ik rende naar haar kamer en klopte aan. Niemand deed open ik ging maar terug naar het hek misschien stond ze daar nog. Ik liep naar het hek toe en ik zag niemand staan ik keek teleurgesteld. Ik had nooit tegen Bunny moeten liegen maar ze is slim ze weet vast wel dat ik op Vivid ben ik liep stoer terug naar de gangen van de school ik had natuurlijk wel een reputatie die ik omhoog moest houden anders werd ik voor eeuwig gepest. Ik liep naar haar kamer en klopte op de deur. "Is er iemand?" Zei ik rustig misschien was de kamergenoot van Bunny wel bang voor mij dus ik zal lief tegen haar doen als ze open doet. Nou minstens misschien doet Bunny open. Ik weet het niet ik wachtte geduldig op antwoord en ik hield de prachtige rode Robijn uit mijn jas zak. Ik keek er naar het was mijn favoriete steen ik was er helemaal ontroerd door. Volgens mij hoorde ik wat in de kamer ik deed de Robijn snel terug in mijn jaszak en ik wachtte op dat iemand de deur open deed nog steeds. Er deed niemand open ik klopte maar bij Vivid aan

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
Ik merkte plotseling dat ik in de verkeerde kamer zat, want er was nog niemand binnengekomen. Ik zuchtte en begon mijn spullen weer in te pakken, en trok mijn koffers achter me aan. op zoek naar de juiste kamer. Na een hele tijd besloot ik, om teug te lopen naar het bord met de kamerindeling erop. Eenmaal daar aangekomen zag ik dat ik inderdaad verkeerd zat. ik zat met Jane en Valentina op een kamer. Ik trok mijn koffers weer de trap op, en ging op zoek naar de juiste kamer. Toen ik die eindelijk, na een lange tijd zoeken had gevoden. Klopte ik ietwat aarzelend aan. Hoe zouden ze rop reageren dat ik veel later kwam?

(srry kort. weet ff nii hoe ik het anders moest doen?

First
Internationale ster

First schreef:
Toen Hope eindelijk bij Raven Queen aankwam was niet meer zo druk op het plein. Meiden die net als Hope te laat waren gekomen gaven elkaar een knuffel en hier en daar stonden wat leerlingen te kletsen. Bij een raam wat verderop zag ze een groepje mensen staan. Hope werd opgeslokt door de nieuwsgierigheid waar haar kamer zou zijn, en wie haar nieuwe kamergenoot zou worden. Met grote passen liep ze naar het mededelingenbord en las haar kamernummer 007. Ze wist precies waar hij was en dat het een grote kamer was. 'Nu alleen nog een leuke kamergenoot en dan zit alles mee.' Fluisterde ze zachtjes terwijl ze zenuwachtig voor de deur van kamer 007 stond. Stilletjes deed ze de deur open en keek ze om de hoek van de deur.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
Vivid deed niet open intussen zat ik al op de kamer van mij. Ik `hoorde iemand aankloppen. "Tina of Bunny zijn jullie dat kom maar binnen!" Ik liep naar de deur en opende hem ik zag iemand die op een of andere zeemeermin leek ze zag er wel leuk uit. "Hey ik denkt dat je bij de verkeerde kamer zit maar kom maar binnen ik ben in een goed humeur!" Ik verstopte mijn haak onder mijn jas zodat ze die voor geen rede kon zien. "Hey wie ben jij en hoe heet jij en uit welk sprookje kom je?" Dat waren gewoon vragen die mij te binnen schoten ik wou supergraag naar Bunny toe ik ging op mijn bed zitten kom erbij zitten natuurlijk alleen als je wil zei ik. Ik verstopte mijn haak nog steeds onder mijn jas hopend dat ze niets zou vragen.

Anoniem
Minister of Pop

Felicia schreef:
''Je hoeft niet zo te ratelen hoor.'' Zeii ik met een glimlach om mijn mond. '' Ik ben Gabriella, en ik ben de dochter van Ariel.'' Antwoordde ik op haar vragen. '' En ik zit wel bij de goede kamer, want ik was blijkbaar hier ingedeeld.'' Zei ik zachtjes. In het vervolg moesten ze de kamerindeling beter regelen vond ik. '' Ik zat net ook al bij de verkeerde kamer, en het moest maar niet zo zijn dat ik nu weer verkeerd zit.'' Zuchtte ik. Ik liet mijn koffers voor de zekerheid nog even staan, want ik wist niet honderd proent zeker of ze al op de hoogte waren dat ik hier ingedeeld zat. ''Maar genoeg over mij en dat gedoe met de kamerindeling. "Wie ben jij?'' Vroeg ik. Ik keek haar nieuwsgierig aan, terwijl ik mijn bril iet beter op mijn neus zette. Vervolgens vroeg ik. ''Zijn jullie al op de hoogte dat ik hier ingedeeld ben?'' Ik keek haar aan. In eerste instantie leek ze me wel aardig, en ik hoop dat ze dat ook van mij vond.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Prima. Ik denk dat hij van zichzelf al bij je uit de buurt gaat blijven." merkte Darren op en ging op zijn bed liggen. Eigenlijk was hij best wel nieuwsgierig naar wat zijn kamergenoot te zeggen had, maar hij besloot er niet op door te vragen. Uiteindelijk vond hij het zelf ook uiterst irritant als mensen dat bij hem deden.
"Aan welk verhaal ben je trouwens verbonden?" vroeg hij. "Waarschijnlijk weet je al wel dat ik de zoon van de rattenvanger van Hamelen ben. Maar ik kan jou nergens plaatsen."
Net toen hij deze woorden had uitgesproken werd er op de door geklopt. "Heb je mensen uitgenodigd?" vroeg hij aan Zu.
Hij stond op en opende de deur. "En je wilt binnenkomen omdat?" vroeg hij aan het meisje met roze haar en witte gevederde vleugels. Darren beschouwde zijn kamer als zijn rustige plek. Hij was niet bepaald op gasten gesteld, zeker niet als ze geen geldige reden hadden om aan te kloppen. Scout had ondertussen zijn vast plekje op Darrens linkerschouder weer ingenomen en nam het meisje op met zijn fonkelende kraaloogjes.

Solis
Landelijke ster

Solis schreef:
"Nee maar dat geeft niet denk ik er is nog een bed over dus ja het zal wel goed zijn." Ik stond open legde haar koffer op haar bed. "Ik moet even gaan ik vind je wel oké trouwens hoor." Ik liep naar de kamer van Darren en Zu. "Tina ben jij hier?" Ik zag haar al staan. "Aha daar ben je Tina we hebben bezoek en weet jij waar Bunny White is ik vind haar niet." Ik trok haar mee naar onze kamer. "Dit is umh... Hoe heet je ookalweer ik ben het vergeten maar ja ik moet gan ik ga zoeken naar Bunny ik zie jullie later. Ik liep naar de kantine en bestelde een taartje terwijl ik die rustig opat keek ik naar de mensen om me heen zo veel mensen uit zo veel sprookjes...

Anoniem
Wereldberoemd

Saturn schreef:
Iets later opende een jongen de deur. Het was niet dezelfde jongen als net. Toen hij vroeg waarom ik aanklopte voelde ik me een beetje ongemakkelijk. "Oh, tja, ik wil gewoon wat mensen leren kennen? Tenzij je geen zin hebt in bezoek..." Ik keek naar de rat die op zijn schouder zat. "Ahw, wat een leuke rat!" Floepte ik er opeens uit. "Sorry, ik ben een beetje overenthousiast" Zei ik met een nerveuze lach. "Echt een goede manier om je voor te stellen Tina" Mompelde ik.

Account verwijderd

schreef:
Cerise nam plaats op haar bed die ze geclaimd had en ging er languit op liggen. Ze sloot kort haar ogen waarna ze wegdommelde in een korte slaap die verstoord werd door een deur die open ging. Cerise schrok waardoor ze meteen rechtop ging zitten en haar nieuwe kamergenoot geïrriteerd aan keek. "Verdomme, je liet me schrikken." mompelde ze waarna ze met een diepe zucht op stond. Toen Scarlett haar hand naar Cerise toe stak keek Cerise voor een aantal seconden naar Scarletts hand waarna ze hem aannam en stevig haar hand schudde. Het lukte Cerise om een geforceerde glimlach op te zetten waarna ze (met veel moeite) Scarlett in een knuffel trok. "Zoals je weet ben ik Cerise, dochter van Roodkapje. Maar verwacht niet dat ik het zelfde gedrag als haar heb want anders moet ik je helaas teleurstellen." glimlachte Cerise vals waarna ze Scarlett meteen weer los liet. "Goed, een aantal regels: Je blijft van mijn spullen af als je niet op een jonge leeftijd dood wil gaan. Je maakt me niet midden in de nacht wakker om welke reden je dan ook kan hebben, want weet alvast dat als ik verstoord wordt tijdens mijn slaap ik chagrijnig ben en ook nog eens agressief en dat betekent dus dat mijn wolf de controle over me kan nemen. En nog één ding, neem nooit je vriendje mee naar deze kamer want ik haat kleffe gedoe." glimlachte Cerise nep waarna ze haar wenkbrauw op stak. "Begrepen?" vroeg ze met nog steeds één wenkbrauw opgetrokken. Misschien had Cerise een poging moeten wagen om vrienden te worden met Scarlett. Maar toen Scarlett haar hand uit stak naar Cerise om zo kennis te maken besefte Cerise heel goed dat een vriendschap tussen de twee waarschijnlijk niet zou werken. "Verder ben ik wel een heel aardig persoon hoor." glimlachte Cerise nep erachteraan. Misschien had ze Scarlett nu wel afgeschrikt, maar of dat Cerise veel boeide? Niet echt. Het liefst zou ze haar kamer weer willen delen met Raven Queen, maar helaas had het schoolbeleid gemerkt dat dat geen goed plan was.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld