Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

20 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O5SOS| Grassias.

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het was wel duidelijk dat Jacob het behoorlijk druk had en dit niet in zijn eentje aan zou kunnen. Misschien kwamen er straks mensen om te helpen, maar het leek me echt een ramp om nu door dit weer te rijden. Het leek alsof het ineens helemaal om was geslagen. Niet alleen de onweer, maar ook de regen en volgens mij was er ook nog eens best wel veel wind. Het was dan best wel gevaarlijk om de weg op te gaan .Zeker als het in zo’n korte tijd zo erg was geworden. Ik zou nu niet naar buiten gaan en ik snapte dat er nu geen specialist kon komen en dat een brandweer op het moment veel te druk was met hele andere dingen.
"Het kan wel even duren denk ik. Meneer Hanson had het wel over het systeem, maar hij weet zelf volgens mij niet hoe hij het weer aan de praat moet krijgen en met dit weer zou er wel niemand kunnen komen. Ik denk dat hij het bedrijf gaat bellen en ons dan wel terug belt met meer informatie." Daar ging ik in ieder geval vanuit. Of hij zou ons hier uit komen halen. Al was hij duidelijk ook nog druk met de mensen in de gymzaal, waar het misschien nog wel wat dringender was. Hier was het al fris aan het worden, maar daar volgens mij nog wel meer?
Ik liep met Rose mee .Het leek me niet een goed idee om haar hier nu in haar eentje rond te laten zwerven. Het was maar een bibliotheek maar het was behoorlijk donker en er kon van alles gebeuren? Als er een te harde knal was, konden zo een paar boekenkasten om kunnen vallen. Misschien gebeurde er nog wel meer door het weer! Dan was deze plek eigenlijk nog best wel veilig. Het was ook helemaal niet zo dat ik totaal niet bij haar in de buurt kon zijn. Het was ongemakkelijk, maar op het moment moest ik gewoon denken als een leraar en het was belangrijk om bij mijn leerling te blijven en er voor te zorgen dat alles goed met haar ging.
"Ik heb nog wel wat te eten. Ik ga even mijn spullen ophalen. Blijf hier zitten alsjeblieft, het lijkt me niet handig om elkaar kwijt te raken." Daarbij kon ik nog even kijken of er meer leerlingen waren die hier vast zaten. Het had hier net echt leeg geleken, maar toen was Rose hier ook ineens geweest.
Ik liep heen en terug naar de plaats waar ik net had gezeten. Ik pakte mijn tas en haalde de testen van de tafel af, waar na ik weer terug liep. Ik plofte op één van de zitzakken en ritste mijn tas open. "Mijn huisgenoot heeft een soort van veel te gezonde salade gemaakt." Ik haalde het bakje eruit, samen met de lepel die er bij zat. Ik haalde er verder een zak met zoutjes uit, die ik er ook maar bij in had gepropt en mijn vest. "Als je het echt zo koud hebt, mag je deze best lenen?"
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Wat een rare situatie. Zo loop je boos het lokaal uit en het volgende moment is er door een storm alle elektriciteit uitgevallen. En dan was het ook nog is zo dat ik met de docent waar ik dus zo boos op was samen opgesloten zat in de bibliotheek. Mij kon je weg dragen, dit was typisch iets voor mij. Alle gênante dingen gebeurde alleen maar bij mij.
Toen ik meneer Hemmings hoorde zeggen dat ik beter kon blijven zitten zuchtte ik. Waarom zou ik ook echt naar hem luisteren? Het is niet zo dat hij een goud eerlijke vent was. Nog voordat ik op kon staan en weg kon lopen kwam hij er al weer aan. 'Eet smakelijk.' zei ik terwijl ik mijn hoofd weg draaide van hem. Dit was niet eerlijk.
Ik keek naar de grond. Ik had geen idee hoe ik me moest gedragen op dit moment. Ik hoorde hem zeggen dat ik zijn vest mocht lenen. Ik keek hem kort aan. 'Nee, bedankt meneer Hemmings.' zei ik terwijl ik mijn Harry Potter boek weer vastpakte. Ik kon echt helemaal niks lezen maar ik kon best doen alsof.
-
SORRY MEL

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Geef niet lieffie!
~
Luke.
Ik wist niet zo heel erg goed wat voor houding ik mezelf moest geven. Rose en ik hadden voor dat ik haar nu kende, al veel te veel meegemaakt. Het was zo raar dat ze mijn leerlinge was, maar aan de andere kant had ik ook zoveel voor haar had gedaan. Iets wat ik graag had gedaan en natuurlijk vond ik fijn om daar een compliment over te krijgen of in ieder geval te horen dat ze het fijn had gevonden. Dat ik haar echt had geholpen. Maar vervolgens had ze net toch wel een klein uitbarsting gehad en zaten we op het moment in deze situatie. Iets waardoor ik wel echt het idee kreeg dat ik een beetje op haar moest passen. Hoe zou ik het strak uit moeten leggen dat mijn leerlinge onderkoeld was, terwijl ik gewoon een vest in mijn tas had zitten. Het was wel duidelijk dat ze het geen goed idee vond. Dat ze het in ieder geval niet echt wilde hebben.
"Dan niet." Mompelde ik. Veel had ik er niet over te zeggen, ik had net ook wat gedaan wat niet oké was en natuurlijk wilde ze daardoor niets meer van me aannemen. Ik was gewoon niet heel erg eerlijk bezig geweest en dat was niet echt oké, maar ik kon er ook niet heel erg veel aan doen. Ik ging hier ook niet toegeven dat ik het toch wel had gedaan. Dat zou echt idioot zijn om te doen! Of niet. Ik wist niet in ieder geval niet heel erg goed.
Ik besloot het er maar bij te laten en de stilte en tijd te gebruiken om toch nog iets na te kijken. Ik legde de papieren op mijn benen, die ik iets op had getrokken Ik legde mijn mobiel met de zaklamp aan erbij, zodat ik kon zien. Het was heel wat dat ze hier gewoon zitzakken hadden. Het was heel anders dan het bij mij op school was geweest. Ik kon me niet voorstellen dat het hier niet heel wat drukker was. Het was een fijne plaats om te zitten met een boek.
Het duurde ongeveer een kwartiertje totdat de stilte in de ruimte werd onderbroken door mijn mobiel die afging. Ik pakte van mijn benen af en deed eerst de zaklamp uit, zodat ik niet ineens in het gezicht van Rose scheen. "Hallo Jacob." Ik wist gewoon dat hij het was! Waar ik al snel mijn gelijk in kreeg, toen ik een hallo terug kreeg. "Luke, slecht nieuws. Op het moment kan er niemand van het bedrijf naar de school komen omdat het een ellende op de weg is. Het schijnt de rest van avond ook zo te blijven, dus er kan pas iemand in de ochtend komen. We zitten hier voorlopig opgesloten." Ik zuchtte door die woorden. We konden hier niet weg! Wat een geweldig begin! "Laat de leerlinge haar ouders bellen. Probeer een veilige plaats te vinden. Als er iets is kun je altijd bellen. Voor nu kunnen we geen gebruik maken van politie of brandweer, die zijn te druk met al het andere. Mocht de situatie hoe het nu is veranderen, meteen bellen." "Ja is goed, dankjewel Jacob."
Ik keek naar Rose en zuchtte zachtjes. "We zitten hier voor de rest van de nacht. Het is verstandig als je je ouders belt." Zei ik tegen haar.
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Er hing geen fijne sfeer. Ik wou dat ik er wat aan kon doen. Helaas was dat niet zo. Ik had dit veroorzaakt toen ik zo tegen meneer Hemmings uitviel. Of hij had het veroorzaakt toen hij ontkende dat hij mij geholpen had. Hoe dan ook, het was al gebeurd. Veel kon ik er niet meer aan veranderen. Ik klapte m'n boek dicht en legde hem op de grond naast mij neer. Ik keek op mijn telefoon hoe laat het was. 6 uur alweer. Ik was dan ook pas half 6 uit vandaag, een veel te lange dag op school.
Toen ik hem hoorde zeggen dat we morgen ochtend pas weer naar buiten konden zuchtte ik diep. Hoe ging ik dit overleven? Ook hoorde ik hem zeggen dat ik mijn ouders moest bellen. Ik knikte kort en pakte mijn telefoon weer. Ik scrolde in mijn contacten naar "Paps" en drukte op het groene telefoontje. Mijn vader was net klaar met werken dus hij zou wel op nemen, hoopte ik.
"Hey Rose." hoorde ik hem aan de andere kant van de lijn zeggen. 'Hey pap. Ik heb slecht nieuws.' zei ik terwijl ik op mijn lip beet. Mijn vader was enorm beschermend tegenover mij en mijn kleine zusje, hij ging dit dus totaal niet leuk vinden. 'Er is een stroom storing op school vanwege de storm. De deuren gaan niet meer open, ik zit vast in de bibliotheek.' Toen ik het hardop zei besefte ik het pas. Ik zou hier de hele avond zitten met meneer Hemmings, zonder eten en ik zou morgen weer om 08:30 moeten beginnen in de les. Dit ging hem niet worden. "Hoe bedoel je je komt er niet uit? Ze moeten iemand sturen om je er uit te halen!" Ik hoorde dat hij lichtelijk in paniek was. 'Sorry pap. Ik kan ook niks doen, het gaat echt niet open ben ik bang.' Ik hoorde hem nog even mompelen dat ze dat niet konden doen en dat hij mij morgen thuis zou houden. Ik lachte zachtjes en keek naar meneer Hemmings. 'Ik ben hier met een docent, maak je geen zorgen pap. Ik hou van je.' zei ik terwijl ik ophing. Ik vond het wel lastig om hem zo in paniek te horen.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Hoeveel ongeluk kon je hebben? Het was alsof alles me hier aan het tegenwerken was. Allereerst was ik het eerste uur van slag geweest omdat ik Rose had gezien. Wie me duidelijk geen makkelijke tijd wilde geven. Nu kwam dit er ook nog eens bij en wie moest ik weer vastzitten. Toeval was altijd al een woord waar ik niet zo fan van was geweest. Toeval kon gewoon niet, niet alles kon op deze manier ineen vallen. Wat het dan wel was, wist ik echt totaal niet.
Ik keek naar Rose die in gesprek was met haar vader. Volgens mij vond hij het niet heel erg leuk om te horen. Dat was het ook niet. Het was wel logisch dat hij zich een beetje zorgen maakte. Het weer buiten was vreselijk en niemand hoorde graag dat zijn dochter ergens vast zat binnen. Beter hier dan ergens anders en ik wilde nog wel aangeven dat ze de telefoon wel even aan mij mocht geven, zodat de man in ieder geval wist dat ze hier echt bij een leraar was op school en niet heel ergens anders. Er waren vast wel kinderen die dat soort smoesjes gebruikten. Ik moest toegeven dat er van mijn kant ook behoorlijk was smoesjes waren gekomen. Op school had ik het misschien wel goed gedaan, maar ik was totaal niet populair geweest, wat op sommige momenten best wel zwaar was geweest? Ik had hier nog niet heel erg veel van dit soort dingen gezien, maar dat zag je ook niet binnen één dag. Sommige mensen waren zelfs heel erg goed het te verstopen voor echt iedereen.
Rose hing op, waardoor ik zuchtte. Haar vader had het totaal niet leuk gevonden. "Ik denk dat ze morgen de school dichtgooien." Dat kon haast niet anders, anders was het super koud en ze moesten morgen nog van alles gaan sleutelen aan het hele systeem. Het kon haast niet dat ze het aandurfden om er morgen nog mensen hier in de bibliotheek of in de gymzaal vast te hebben zitten, waar blijkbaar ook zo’n raar systeem op zat.
"Je moet ook wat eten. Ik wil dat van mij wel delen?" Ik wist dat ze het net niet heel erg graag had gewild. Maar ze moest wel iets eten? Ik kon het er niet bij hebben dat ze hier ook nog hongerig zat en daarbij ook onwel werd. Ik schoof mijn vest nog wat in haar richting. Ik had het zelf nog niet koud, al kon ik ook wel voelen dat het frisser werd. "Ik snap dat je eigenwijs wil zijn, maar daar is het nu niet het goede moment voor." Gaf ik haar aan. "Dat mag je weer bij mij in de les doen. Maar voor nu is het handig als je wat eet en het niet te koud krijgt."
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Mijn gedachten gingen naar alle andere mensen die hier vast zaten en dan niet in deze ruimte maar in de rest van de school. Hoeveel mensen zouden dat zijn? Ik denk redelijk veel aangezien het net een tijd was waarin de meeste examenklassen pas uit waren. Ik hoopte het niet maar helaas kon ik er niet veel meer aan doen.
Toen ik meneer Hemmings hoorde zeggen dat ze morgen waarschijnlijk de school dicht zouden gooien haalde ik opgelucht adem. Ik zou het oprecht niet aankunnen om morgen nog de hele dag door te halen zonder eten of wat dan ook. Alsof meneer Hemmings mijn gedachten kon lezen hoorde ik hem zeggen dat hij zijn eten wel wou delen. Het was tijd om mijn eigenwijze kant opzij te zetten en mijn verstand vooraan te laten staan. Ik móest eten. Anders zou het totaal niet goed met mij gaan vanavond. Met een twijfelachtige blik knikte ik toch maar. 'Heel erg bedankt, meneer Hemmings.' Ik begon te lachen toen ik hem hoorde zeggen dat ik nu niet eigenwijs moest zijn maar dat ik dat beter in de les kon doen. 'Daar hou ik u aan! De eerst volgende les ga ik eigenwijs zijn.' zei ik knikkend om mijn eigen woorden te bevestigen. 'Nee, grapje hoor. Maakt u zich geen zorgen.' Ik haalde mijn schouders op. 'Een vest zou ook wel lekker zijn inderdaad. Ik bevries.' beaamde ik dan toch maar. Het was niet iets voor mij om dit soort dingen toe te geven maar soms moest je wel. 'Heel erg bedankt meneer Hemmings.'
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Ik wist niet hoe we de nacht door zouden komen. Er waren hier dan wel zitzakken, maar die leken me niet comfortabel genoeg om op te slapen. Het leek me helemaal een rare gewaarwording om hier te slapen. Het was volgens mij wat iedere leerling stiekem wel wilde. Hoe vaak ik vroeger wel niet het voorstel had gehoord dat we een keer op school moest blijven slapen. In de gymzaal, op de grote matten. Het leek me echt helemaal niets. Dan was dit misschien nog wel een betere plek, hier lag tenminste vloerbedekking, wat het een beetje warmer aan zou voelen, leek me.
Gelukkig leek Rose haar eigenwijsheid een beetje opzij te willen zetten. Ik moest wel op haar lachen, ik zag het nu voor me dat ze de volgende les echt eigenwijs zou gaan doen. Ondanks dat ze naar eigenzeggen een grapje maakte. Rose leek me wel een meisje dat behoorlijk geliefd was bij haar medeleerlingen. Ik had haar wel met verschillende mensen zien praten. Ik had geen idee of het echt haar vrienden waren of niet, maar ze lag vast wel goed in de groep? Waardoor het nog wel eens kon dat mensen haar voorbeeld zouden gaan volgen. Dan zou mijn volgende les echt een hel worden.
Ik hoorde haar een paar meneer Hemmings zeggen, wat niet meer dan logisch was. Maar ik had geen zin om de rest van de avond zo te worden genoemd? "Misschien moeten we het voor nu maar op Luke houden? Mevrouw Davids " Zei ik lachend.
Ik pakte het eten erbij en opende de deksel. Nu was ik Calum wel dankbaar dat hij het klaar had gezet, voor het geval dat ik honger had gekregen. Hij had toch iets voor zichzelf gemaakt en hij had meer dan genoeg over gehad. Dat was in ieder geval zijn eigen redenatie geweest. Ik had echter maar één lepel meegenomen. "Ik heb maar één lepel." Het was ergens wel een raar idee om die met Rose te delen. Met mensen die ik kende, maakte ik daar echt geen probleem over. En dat wilde ik nu eigenlijk ook niet doen. Zo lang Rose er geen problemen mee had, dan konden we het best wel delen. Ik gaf hem maar eerst aan haar, zodat ze zelf eerst kon eten. Daarna maakte ik de zoutjes open en pakte ik er daar een paar uit.
"Wat was je aan het lezen?" Vroeg ik, terwijl mijn mond misschien nog een beetje vol zat. Ik had net wel gezien dat het een Harry Potter boek was, maar ik had zo snel niet kunnen zien welke precies? Het was echt veel te lang geleden dat ik die boeken had gelezen, terwijl ze wel echt heel erg leuk waren! Net zoals de films!
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Ik zag dat Luke een bakje met pasta salade had. Mijn maag begon te rommelen. Pasta was mijn lievelingseten! Toen ik hem hoorde zeggen dat ik hem Luke mocht noemen knikte ik. 'Natuurlijk Luke. Maar mij moet je inderdaad mevrouw Davids noemen!' zei ik lachend. 'Nee, natuurlijk niet.' Ik haalde mijn schouders op. 'Ik ben niet zo snel vies van mensen gelukkig. Eet jij eerst maar. Ik kan wel wat hebben.' zei ik glimlachend.
Ik pakte stiekem een zoutje terwijl ik de lepel terug gaf aan Luke. Het was zijn salade. Hij moest sowieso eerst eten, anders at ik misschien te veel aangezien ik redelijk veel honger had. 'Harry Potter en de steen der wijze. Een van mijn favorieten!' Ik liet de voorkant van het boek even zien. 'Ik ben echt een nerd met deze dingen hoor!' waarschuwde ik hem. 'Ik kan alle details uit de films en de boeken opnoemen voor je.'
Ik strekte even mijn benen. 'Luke.. Nu ik je toch al zo mag noemen mag ik je vast ook wel wat vragen.' zei ik lachend. Mijn gezicht keek hem daarna meteen serieus aan. 'Waarom loog je? Ik zal beloven niks te zeggen tegen de andere leerlingen, docenten of weet ik veel waar je bang voor bent. Ik hou het voor mezelf maar ik moet het gewoon weten. Jij was het hé? Ik weet het zeker. Ik ben je gewoon heel erg dankbaar.' zei ik terwijl ik de brok in mijn keel weg aan het slikken was. 'Ik wil niet weten wat er zonder jou gebeurd was.' Oprecht wou ik er niet aan denken. Er hadden zoveel dingen kunnen gebeuren als hij Dylan niet bij mij weg had gejaagd.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Het leek nu wel iets beter te gaan? Rose praatte in ieder geval met me en ze wilde wel iets van het eten hebben. Het kon ook haast niet dat ze door ging zonder? Een mens kon echt wel een dag zonder eten, maar het was hier al niet heel erg warm, dus onze lichamen waren al druk bezig met het warm houden. Daar hadden we het eten wel voor nodig.
Ik nam zelf eerst een paar happen, wat nu toch best wel goed smaakte. Vervolgens schoof ik het bakje naar Rose toe. Ik wilde niet eerst van alles op eten, terwijl zij misschien ook wel honger had.
Net toen ik bezig wilde gaan met de zoutjes, kreeg ik weer de vraag van Rose. Ze bleef er echt in volhouden. Iets wat ik niet had verwacht. Ik had gedacht dat het na vanmiddag wel een beetje over was geweest. Dat ze de hoop op had gegeven. Iets wat duidelijk niet was gebeurd. "Je bent zo volhardend. Ik weet niet of ik het respecteer of irritant vind." Ik probeerde wel een beetje te lachen, maar zelf voelde ik me wel een beetje zo.
"Kan dit hier tussen deze muren blijven?" vroeg ik zachtjes aan Rose. Ik wilde niet dat dit hier buiten kwam. Echt niet! Dan zou het echt helemaal mis gaan. Ze had wel gezegd dat ze tegen helemaal geen andere leerlingen zou vertellen of docenten. Maar ik wist ook dat ze familie hier op school had zitten en er waren altijd wat vriendinnen. Dus ik wilde gewoon niet dat het verder kwam. Ik moest haar er maar op vertrouwen, want ze zou dit niet zomaar stoppen.
Ik zakte iets onderuit op de zitzak en keek opzij. Het was misschien donker, maar ik kon het gezicht van Rose er nog precies uithalen. Iets wat zo goed mogelijk in de gaten hield. "Ik kon niet echt slapen die nacht, omdat ik zo nerveus was voor mijn nieuwe werk. Dus ik besloot om te gaan hardlopen. Ik hoorde het feestje al wel door mijn oortjes heen en zag jou en die jongen buiten staan." Zei ik zachtjes. Er was niet eens echt iets in mijn hoofd geweest wat had gedacht om een andere kant op te rennen. Het had gewoon niet helemaal goed geleken. "Ik vertrouwde het niet helemaal? En toen ik dichterbij kwam was wel duidelijk dat ik goed zat. Niemand mag een ander zo behandelen? Dus is kon niets anders." Dat was volgens mij ook wel duidelijk, leek mij. Ze wilde vooral weten wat er vervolgens was gebeurd.
"Ik kon haast niet geloven dat je de klas binnen kwam lopen. Ik wist haast niet wat ik moest doen. Net met het nablijven ook niet? Ik wil gewoon niet dat één van ons in de problemen komt. Misschien alleen ik zelf en dat is egoïstisch. Maar ik ging er vanuit dat als jij hier op school zit, hij dat misschien ook zit?"
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Ik pakte het bakje over van Luke en begon te eten. Dit was echt heerlijk. Ik maakte dan ook een goedkeurend geluidje. Toen ik de helft er van had opgegeten gaf ik het terug aan Luke. Ik ging zijn eten echt niet helemaal opeten, dat vond ik enorm asociaal.
Toen ik hem het hele verhaal hoorde vertellen knikte ik voorzichtig. Hij was echt mijn held geweest op dat moment en nu nogsteeds. Ik had niet geweten wat ik had moeten doen. 'Hij zit hier niet op school, maak je geen zorgen.' Ik pakte een zoutje uit het zakje en at die op. 'Hij zit op een heel ander niveau dan deze school. Mijn broer zit hier wel maar volgens mij heeft die jou niet gezien die avond, anders had hij zelf wel geholpen.' zei ik. Ik wist niet zo goed wat ik nu moest doen maar mijn gevoel zij dat ik hem moest knuffelen. Dus dat deed ik. Ik sloeg mijn armen om zijn lichaam heen en knuffelde hem. Ik was enorm blij dat hij die avond zo'n gevoel had. Het heeft oprecht het verschil gemaakt.
Ik liet hem weer los toen ik besefte dat hij mijn docent was. 'S-Sorry.' zei ik best verlegen. Wat had ik gedaan?
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Twee maandjes later (:
---
Luke.
Er was in mijn ogen zoveel veranderd, terwijl het in werkelijkheid wel echt meeviel. Ondertussen stond ik al een tijdje in mijn eentje voor de klassen en ik had toch wel echt het gevoel dat ik echt als een leraar werd gezien! Maar ook dat de leerlingen wel echt iets leerden? De cijfers gingen vooruit en de lessen waren naast leerzaam, in mijn ogen, ook best wel leuk om te volgen.
Sommige dingen veranderden echter niet. Rose was nog steeds graag te laat en ik had haar al vaak genoeg een nablijfbriefje moeten geven. Waardoor ik haar ook wel eens in de middag terug had gezien bij dat lokaal. Gelukkig had ze inderdaad haar mond gehouden, daar leek het in ieder geval op. De jongen zat niet bij ons op school en dat was toch wel een hele opluchting geweest. Ik had er wel echt mee door kunnen gaan. Ik vond het nog steeds vervelend wat er allemaal gebeurd was, maar dat was nu een tijdje geleden. Ik probeerde af en toe wel een beetje in de gaten te houden of Rose er last van had of niet? Dat soort dingen konden heel erg lang blijven hangen of ineens weer omhoog komen. Ik was er niet echt over begonnen en dat wilde ik ook niet doen, maar als er iets was, wilde ik haar wel proberen te helpen.
Voor de klassen die ik les gaf, was dit het laatste jaar. Zij waren niet de enige, er waren ook andere klassen die in hun examenjaar zaten. Samen met de andere leraar van de laatstejaars en mevrouw Hall, hadden we bedacht om samen op pad te gaan met alle Wiskundeklassen die dit jaar eindexamen deden. De hoeveelheid viel wel mee. We waren nu met drie leraren. Omdat mevrouw Hall ook echt mee had gewild, als een soort van afscheid. Wat was begonnen als iets kleins, één middag iets met z’n allen doen, was uitgelopen op iets best wel groot! We hadden in de afgelopen paar weken een kamp georganiseerd, met alles erop en er aan! Dit was hun laatste jaar, ze moesten dingen doen die ze nooit meer zouden vergeven en ik wist zeker dat deze dagen daar echt een deel van zouden zijn! Het was een lang weekend en ik had er zelf toch ook wel heel erg veel zin in.
We waren een tijdje geleden aangekomen met de bussen die we hadden geregeld. We hadden het geluk dat we nog een kamp hadden kunnen vinden in de buurt, die huisjes hadden. Want tenten regelen was echt een vreselijk gedoe geweest. We hadden allemaal een paar hutten waar we op zouden moeten passen en bij in de buurt moest slapen. We zouden ook samen heel wat activiteiten doen! Dus ik was echt benieuwd naar dit weekend!
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Vandaag was het de dag. Na een relatief korte busreis waren we dan eindelijk aangekomen bij de huisjes waar ons kamp zou zijn voor dit weekend. Ik deelde een huisje met twee klasgenoten. Ik had niet echt goede vrienden in m'n klas dus voor mij had het niks uitgemaakt met wie ik zat. Ik kon het met iedereen wel redelijk vinden. Ik vond alles eigenlijk wel goed?
Met mijn koffer liep ik het huisje in die wij dus moesten delen met z'n drieën. De eerste de beste kamer die ik tegen kwam liep ik in en zette ik mijn koffer neer. Deze kamer was voor mij! Over een kwartiertje moesten we alweer verzamelen om te gaan eten. Het was donderdagavond en we zouden hier tot zondagavond blijven. Ik was heel benieuwd hoe het zou zijn! Mijn oordopjes deed ik uit mijn oren en mijn muziek zette ik uit. Ik had de hele reis naar Ed Sheeran geluisterd. Ik hield van die muziek! Wat ik wel heel jammer vond was dat ik niet naast meneer Hemmings, of Luke, mocht zitten. De laatste tijd hadden we heel veel tijd samen doorgebracht op school. Ik was expres te laat gekomen op de dagen dat hij de nablijflessen gaf. Ik had een crush op hem, op mijn docent. Ik schaamde me er wel een beetje voor, niemand wist het dan ook, zelfs niet mijn beste vriendin. Ik spoot wat van mijn luchtje op en vond dat het zo wel goed was om te gaan eten. Ik liep straal langs de twee meiden met wie ik het huisje deelde. Ik had gewoon niks wat ik tegen ze moest en kon vertellen nu. Toen ik eenmaal buiten was zag ik Luke lopen. 'Lu- Meneer Hemmings!' riep ik terwijl ik een sprintje naar hem toe nam. 'Hallo meneer Hemmings.' Ik glimlachte en keek hem aan terwijl ik naast hem liep. Hij was echt heel knap! En hij had de zelfde muziek smaak. Ik hield van Ed Sheeran en Green Day en hij ook! Ik was spontaan verliefd.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
De buitenlucht was heerlijk. Het was goed weer en ik hoopte dat we dat dit weekend ook zouden houden. Dan konden we gewoon zoveel mogelijk van de dingen doen die we op de planning hadden staan. We hadden er wel iets van Wiskunde in willen gooien, maar niet op een manier dat het vervelend werd. Er was alleen een soort van speurtocht waar ze vraagstukken op moesten lossen. Het waren niet echt wiskundige vergelijkingen, maar je had uiteindelijk wel kennis van Wiskunde nodig om ze te beantwoorden. Ik had het heel erg leuk gevonden om het in elkaar te zetten. Er waren echter nog veel meer andere dingen waar ik best zin in had. Ik had mijn gitaar meegenomen, omdat er in de avonden een kampvuur gepland stond en wat was dan beter om er ook wat muziek bij te spelen?
Ik had er echt zin in en daarom had ik net ook alles zo snel mogelijk weg geborgen. Ik hoefde mijn hut gelukkig niet te delen, wat ik zelf wel fijn vond? Ik was naar buiten gelopen, zodat ik had kunnen genieten van het zonnetje dat recht aan de blauwe hemel stond. Daarom had ik een stukje willen lopen, om alles een beetje te verkennen. Er was natuurlijk een grote ruimte waar zou worden gegeten en gedronken. De mensen die dit kamp op hadden gezet, werkten daar en ze zouden ook een beetje helpen met de op de leerlingen letten. Daardoor hadden we iets minder personeel gehad. We hadden niet teveel lessen uit mogen laten vallen, het was nu immers vrijdag en dat betekende dat de leerlingen wel wat lessen misten. Dat was vast niet erg? Er was vooral veel herhaling.
Toen ik mijn naam hoorde, stopte ik met lopen en al snel had ik door dat de stem bij Rose hoorde, die ik uiteindelijk ook in mijn versier kreeg. "Hee Rose!" Ik vond het altijd wel leuk om haar te zien. Ze was misschien niet altijd netjes op tijd in de les, maar er kwamen genoeg grappige dingen over haar lippen heen. Tijdens het nablijven had ik al verscheidene keren om haar moeten lachen en volgens mij was dat andersom ook wel het geval geweest. Waar het eerst ongemakkelijk was, vond ik het nu wel fijn om haar in mijn klas te hebben. Ik probeerde het echt een beetje in de gaten te houden, maar ondertussen was het niet vervelend om haar in de klas te hebben?
"En hoe vind je het hier? Hebben we het een beetje goed gedaan?" We hadden niet heel erg veel keuze gehad. Ik vond dit echter niet alles behalve vreselijk! Het zag er goed uit. Mijn hut had er best netjes uitgezien dus ik ging er vanuit dat het van de leerlingen ook meeviel. Zij hadden alleen stapelbedden, volgens mij? "Heb je een beetje een leuk groepje?" Vroeg ik wat zachter. Ik mocht natuurlijk niet bevooroordeeld zijn, maar ik had zelf wel leerlingen die ik gewoon wat minder vond in de klas? En er waren nu ook genoeg leerlingen bij die ik niet kende?
~

Anoniem
Internationale ster

Insanis schreef:
Rose.
Ik bekeek zijn gezicht. Hij was lichtjes gebruind door de zon die de afgelopen dagen rijkelijk had geschenen. Meteen begon ik te knikken. Het zag er hier prachtig uit, we zaten in een prachtige omgeving midden in de natuur. Ik was alleen wel bang om 's avonds in een bos te zijn dus ik hoopte dat we dat niet zouden doen! 'Het ziet er heel goed uit maar het eten is natuurlijk het belangrijkst en dat heb ik nog niet gehad!' zei ik grijnzend. Ik had geen woord gelogen. Ik gaf hem een zacht duwtje tegen zijn schouder. 'Zegt meneer Hemmings nou gewoon tussen neus en lippen door dat hij zijn favorieten heeft? Ik gok dat ik daar niet bij hoor.' zei ik lachend. 'Doornroosje.' grapte ik. Omdat ik Rose heette werd ik door mijn broer wel is zo genoemd, ik hield van slapen en was daar dan ook vaak genoeg te laat door.
Ik liep naast Luke richting de 'kantine'. Er was een grote hal met een keuken waar we ook meteen moesten eten, aan grote tafels. 'Dus, Luke, Meneer Hemmings bedoel ik, wat gaan we vanavond doen?' zei ik terwijl ik aan een van de tafels ging zitten. Er was nog niemand, we waren dan ook vijf á tien minuten te vroeg.
De afgelopen maanden had ik veel nagedacht over Luke. Hij was maar een paar jaar ouder dus het was niet heel erg onrealistisch dat ik toch de gedachte had dat het wel wat zou kunnen worden tussen ons. Ik beet zachtjes op mijn lip toen ik hier weer over na dacht. Dat wou ik best graag.
-

Elysium
Internationale ster

Elysium schreef:
Luke.
Volgens mij had iedere leraar wel de voorkeur voor een bepaald aantal leerlingen. Er waren natuurlijk allemaal verschillende mensen. Sommige lagen je en sommige niet? Zo was het gewoon in het leven en zo was het dus ook met de leerlingen die in mijn klassen zaten. Er waren mensen die overal doorheen schreeuwden. Rose was misschien ook wel een beetje aanwezig en ze gaf me in de ochtend nog wel eens een moeilijke tijd door zo laat te komen, maar ik vond haar wel grappig? Dat ik er nooit echt heel erg geïrriteerd door kon raken. Er waren ook andere leerlingen? Ik had soms het idee dat er in de klas een meisje zat, dat gewoon iets te dicht bij kwam? Ze kwam in ieder geval iets te veel in mijn persoonlijke ruimte en daardoor voelde ik me op sommige momenten ook super ongemakkelijk? Als ik er iets over zei dan maakte ik het waarschijnlijk alleen nog maar erger dan het was. Ik probeerde haar subtiel te laten zien dat ze er vooral mee op moest houden? Het hoorde gewoon niet. Iemand hoorde niet aan een leraar te hangen.
Met Rose was het gewoon heel anders, we konden gewoon met elkaar praten en daar was ook helemaal niets mis mee? Er waren meer leraren die een gesprek hadden met hun leerlingen. Dat hoefde echt niet altijd over Wiskunde te gaan. Ik moest juist wel lachen om Rose, nu ook weer! "Als ik een Disneyprinses moest kiezen, dan is Doornroosje wel één van mijn favorieten ja." Misschien dat het een beetje indirect ook naar haar was? Ik had haar gewoon graag in de klas, ze hield het levendig. Ze was misschien niet het beste in Wiskunde. Maar in de tijd dat ze nableef had ik haar wel geprobeerd te helpen met kleine dingen, die nu een stuk beter te leken gaan.
Ik vond de verspreking van Rose niet eens heel raar. Het voelde best natuurlijk dat ze me Luke noemde. Pas toen ze meneer Hemmings noemde, had ik door dat het niet hoorde. Het was ook raar, want we hadden wel één nacht met elkaar in de bibliotheek door gebracht, waar we gewoon hadden gepraat als Luke en Rose. Niet als meneer Hemmings en zijn leerlinge. We hadden het over hele normale dingen als muziek, boeken en films gehad. Ik wist ook gewoon meer van Rose dan van de meeste andere leerlingen?
"Nou Rose." Zei ik lachend. "We zaten er aan te denken om een kampvuur te maken, want wat is er nou meer kamp dan een kampvuur? Ik heb mijn gitaar meegenomen, dus ik denk dat ik wat ga spelen. Als mensen daar op zitten te wachten." Ik ging bij Rose aan de tafel zitten. Er was toch nog niemand en het was niet zo dat de leraren verplicht waren om bij elkaar te zitten. Dit ging juist om een gezellig weekendje weg met onze klassen?! "Dus als je nog verzoekjes hebt, die zijn altijd welkom." Ik wist dat ze van dezelfde soort muziek houdt? Dus dat was goed!
~

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld