Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ When two idiots meet, you know that

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
*wendy.exe has stopped working because Yeonwoo is being too cute for his looks*
~
"Niet wil slapen?" Vroeg Hayeong kort en keek hem fronsend aan. "Hoezo zou je niet willen slapen?" Vroeg zij er nog bij. Het was namelijk nogal verwarrend voor haar, maar vaak was zij ook niet echt het meest intelligente wezen dat je zou vinden en dat al helemaal niet als het zo laat was.
"Ik hoop voor je dat het enkel dat was en niks verder." Hayeong keek even rond en zag dat er serieus zowat niemand was. Het enige waren wat auto's die vreemd genoeg nog rond deze tijdstip reden. Misschien hadden zij ook wel werk tot heel laat, net zoals haar en gingen zij nu naar huis. Het was immers niet relevant voor haar, maar het verbaasde haar dat er mensen rond deze tijd nog wakker en/of buiten waren.

Oh gosh, de vraag die Hayeong zo vaak naar haar hoofd kreeg gegooid, omdat mensen zo nieuwsgierig waren... Zodra hij had verteld dat hij het nut was verloren en de slechte kant op deed, merkte zij wel dat het niet eerlijk was dat zij zo deed. Het was een soort van sympathie dat zij voor hem voelde, wat vreemd was door het feit dat zij dat niet vaak voelde. Het was niet eens vreemd dat het dan slecht met hem ging, want het was lastig om stabiel in je schoenen te blijven staan, als je het gewoon niet meer zag zitten. Het was immers nog wel een wonder dat hij geen ergere dingen aan het doen was, dus dat was sowieso al een pluspunt.
"Ah, mijn werk. Ik ben een assistent bedrijfsleider." Antwoordde zij. Het was een zeer grote verantwoordelijkheid, want vele dingen kwamen ook haar kant op. Soms was het prettig, maar soms was het gewoon teveel voor haar. Er gingen wel eens vaker verhalen rond van dat mensen het niet aankonden en Hayeong begreep dat nooit, maar nu zij in die positie zat, kon zij prima begrijpen van waarom mensen dat zeiden. Je moest sterk in je schoenen staan, je moest belangrijke besluiten nemen en je moest logisch en realistisch nadenken, want er zat immers veel op het spel, waar je zeker rekening mee moest houden.

"Leuk om je dan te ontmoeten, Yeonwoo." Kwam er uit Hayeong, maar deze keer met een vriendelijke stem en een glimlach. Het was niet eerlijk dat zij bot ging doen, alleen omdat zij in paniek was en omdat een wildvreemde opeens op haar afkwam. Dat was geen goede eerste indruk, of in dit geval de tweede indruk, wat niemand verdiende. Natuurlijk wilde zij nieuwe mensen leren kennen en gewoon meer plezier hebben, sociaal zijn, vrienden hebben. Als zij dat wilde, betekende dat dat zij geen mensen mocht wegduwen en hopelijk gebeurde dat deze keer niet opnieuw, zoals de vele andere malen in het verleden.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo dacht even na, 'Niet willen slapen omdat het verleden je achterna zit wanneer je je ogen sluit misschien? Of omdat het moment dat je gaat liggen je hoofd besluit je tegen te werken?' een zwaar geprobeerd glimlachje verscheen op Yeonwoo zijn gezicht. Wat hij zei was wel waar, het moment dat hij zijn ogen sloot ging het erger dan wanneer hij deze open hield. Iets wat bij vele andersom zou zijn. Yeonwoo zag dat ze rond keek en volgde haar blik door de omgeving. Hij merkte dan ook op dat het heel rustig was en dat er niemand meer rond liep, zelfs voor de niet slapers werd het te laat. Daarentegen zat hij nu met een meisje dat hij amper kende op een bankje, te praten over dingen waar hij normaal niet eens met zijn familie over zou praten. Toen ze nog met hem praatte tenminste..

'Assistent bedrijfsleider..' herhaalde hij haar nadat ze haar verhaal had afgerond. 'Dat klinkt, nogal zwaar eigenlijk. Alsof je heel veel verantwoordelijkheid hebt en veel werk om te doen' hij keek haar aan. 'Het helpt je slaapritme niet echt he?' zijn ogen scande haar gezicht. Ze zag er moe uit, haar gezicht straalde geen energie uit, haar ogen ook niet terwijl deze er ondanks de staat waarin ze zich bevonden er nog steeds schitterend uitzagen. 'Te weinig slaap zou je schoonheid verpesten, let er op oke? Niet dat ik nu echt help aangezien je anders nu niks te doen had gehad buiten en je waarschijnlijk weer zou zijn vertrokken..' een kleine zucht verlaatte zijn lichaam. 'Maar alsjeblieft Hayeong let op je gezondheid ja? Het is iets belangrijks wat je niet moet verpesten, ook niet voor een baan..' hij glimlachte even lief en keek toen weer vooruit. Hij gaf advies aan iemand die hij amper kende, iemand die zijn advies waarschijnlijk ook niet erg belangrijk vond om die reden maar toch.. het voelde alsof hij het moest zeggen. Hij had het gevoel dat ze het ergens toch zou onthouden aangezien ze nog niet was weggegaan na zijn mislukte binnenhaal pogingen, nu hij weer een beetje helder was kon hij zichzelf wel voor zijn kop slaan. Hij dronk zijn problemen vaker weg, iets wat niet slim was en hem vaak alleen maar in meer problemen bracht. Het was een gewoonte geworden, na een breakdown te hebben het te vergeten door iets te drinken te pakken.

'Ook leuk om jou dan te ontmoeten.. Hayeong.' hij glimlachte kort. 'Sorry voor het verpesten van onze ontmoeting deze keer, aangeschoten ik kan soms..' hij zuchtte even uit schaamte. 'Kort door de bocht zijn.. ' hij pakte vluchtig een stukje papier uit zijn zak en scheurde er een stuk vanaf, hij schreef met een pen er zijn nummer op. Hij stond op en ging voor haar staan, hij legde het briefje op haar schoot. 'Ik hoop dat ik het de volgende keer beter kan beginnen.' hij knikte naar haar voordat hij zonder verder nog iets te zeggen of op haar reactie te wachten zich omdraaide en wegliep. Hij schaamde zichzelf, hij had zichzelf voor schut gezet. Zich slecht gedragen, hij wou weggaan voordat hij iets ondanks zijn heldere hoofd erger zou maken.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
"Ah, op die manier..." Knikte ze. "Je moet immers iets in die tussentijd doen." Mompelde ze en keek hem aan. Hij leek best moe, maar hij had een goede reden. Hayeong kon het hem moeilijk kwalijk nemen, dus tja. Hoogst waarschijnlijk was er nog meer aan de hand, maar het was niet haar zaak om iets te vragen wat misschien persoonlijk lag bij de ander, dus besloot Hayeong maar om verder geen vragen erover te stellen.

"Het werk is zeker zwaar. Als de leider er niet is, moet ik al het werk overnemen en het is gewoon zo zenuwslopend." Antwoordde ze. Soms moest ze vergaderingen overnemen, beslissingen nemen, mensen aansturen, een hele boekwinkel aan papierwerk doen, zowat heen en weer rennen en meer. Het was al een wonder dat zij niet op het punt kwam van dat zij teveel deed en dat haar lichaam het niet aankon. Tot nu toe was zij aardig in orde, zonder enige problemen. "Het helpt mijn slaapritme zeker niet."

Het was een lange tijd geleden dat zij iemand had horen zeggen dat zij op haarzelf moest passen, al moest het van iemand zijn die zij pas net kende. De laatste keer dat zij ooit zoiets had gehoord was veel te lang geleden en het bracht weer een aantal herinneringen terug. De tijd van toen haar ouders en vrienden nog veel om haar gaven, die altijd vroeg van hoe het ging, of ze iets nodig had, of ze wel goed had geslapen. Eigenlijk gewoon de dingen die mensen vroegen om te checken of je jezelf niet verder de grond in werkte.
Het was een tijdje stil, maar Hayeong besloot om haar mond open te trekken. "Enorm bedankt voor je advies. Dat is iets wat ik een lange tijd niet heb gehoord en het is iets wat ik momenteel wel nodig heb. Ik waardeer dat enorm, Yeonwoo." Glimlachte ze. "Je moet ook voor jezelf gaan zorgen. Het is ook belangrijk dat jij gezond blijft en dat je op jezelf let." Vulde ze nog aan. Het was niet vaak dat zij zo deed, maar iemand zoals hem zou het nodig kunnen hebben. Je wist maar nooit wat er met de ander aan de gang was.

"Daar hoef je je excuses niet voor aan te bieden. Ik kan het prima begrijpen, aangezien ik vaak ook domme en stomme dingen kan doen, zodra ik wat alcohol op heb gehad." Zei ze. Wat fronsend keek Hayeong op toen hij voor haar stond en keek kort naar het briefje, zat zich nu op haar schoot belandde. Wat verward keek zij weer op naar hem, maar zag dat hij al wegliep. Haar blik ging weer naar het briefje. Er was nog maar net voldoende licht om te kunnen lezen wat er stond en op het briefje stonden wat cijfers, maar elk wezen met hersens zou weten dat het een telefoonnummer is. Weer keek zij naar Yeonwoo, die inmiddels al verder in de horizon verdween.

Account verwijderd

schreef:
Na ongeveer een half uur kwam Yeonwoo veilig thuis aan, de klok sloeg 7 slagen toen hij zich op de bank plaatste. Het eerste waar hij aan dacht was Hayeong, hoe ze tegen hem sprak, hoe ze naar hem keek. Ze was het eerste persoon in een lange tijd waar hij aandacht in wou steken en waar hij mee wou praten. Een zucht verliet zijn lichaam, een zucht van vermoeidheid van de tweestrijd die hij aan voelde komen. Hij had nooit het nut gezien van een goede baan krijgen, goed voor zichzelf zorgen of gelukkig zijn en dan komt er een avond. Een avond die zijn gedachte in tweestrijd bracht, een persoon dat zich waarschijnlijk zelf van geen kwaad bewust was.

Hij snapte het alleen niet, zelfs niet na een half uur er over nagedacht te hebben. Waarom zij? Waarom van al de personen om wie hij kon geven, al de personen die hij in zijn hart kon sluiten was zij het. Hij kende haar niet eens, hij wist alleen dat ze Hayeong heette en wat ze deed, en dat haar geen goed deed. Hij ging rechtop zitten en keek op de klok, 8 uur. Hij stond moeizaam op en slofte richting zijn slaapkamer waar hij op zijn bed plofte en naar het plafond keek. Hij snapte het niet, maar het voelde alsof hij haar al jaren kende. Dat ze al jaren bevriend waren, terwijl ze elkaar misschien maximaal 5 uur kende.

Het enigste wat hij zeker wist is dat hij hoopte een bericht van haar te zien op zijn mobiel, al was het alleen maar een 'Hi'

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
De tijd op de klok tikte verder en Hayeong bevond haar eindelijk thuis. Met een zachte plof belandde zij op haar bed en weer kwam datzelfde gevoel weer terug. Het gevoel van alleen zijn. Buiten waren er al een aantal geluiden te horen. Grotendeels van kinderen die naar school gingen, mensen die richting hun werk of iets moesten gaan, de vogels die aan het fluiten waren en nog meer. Haar blik ging naar de gordijnen, die nog steeds dicht zaten. Al het licht van buiten scheen al door de kiertjes naar binnen.

Met veel tegenzin kwam zij eruit en besloot maar om haar om te kleden in wat comfortabeler kleding. Toen zij haar shirt net aankreeg, merkte haar iets op. Op de grond lag wat, wat niet eens zo enorm vreemd was, doordat haar kamer een enorme bende kon zijn. Vaak stelde zij het uit om haar kamer op te ruimen en uiteindelijk was het maanden verder en had de rommel de kans gekregen om zichzelf meerdere malen te vermenigvuldigen.
Hayeong raapte het ding op en zag dat het het briefje was, die zij toen had gekregen. Terwijl zij ernaar keek, riep zij richting haar bed, hopend dat zij weer eens niet over iets zou struikelen, ergens tegenaan zou botsen of iets. Een aantal gedachten ging door haar hoofd, maar ze wist niet zeker wat ze moest doen. Momenteel was zij enorm moe, maar ook bezorgd over iemand. "Well, fuck it..." Mompelde Hayeong en pakte haar mobiel van haar nachtkastje vandaan. Ze toetste het nummer in en sloeg het op in haar telefoon. -안녕하세요~- Stuurde ze maar en ging rustig liggen, terwijl zij haar dekens over haar heen trok.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo hoorde het geluid van zijn telefoon en draaide zich om, in het beeld zag hij een bericht van een vreemd nummer. Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht, hij pakte zijn telefoon op en opende het gesprek. Hij besloot na even na te denken om 2 zwaai emoji's te sturen in plaats van een meters lang bericht terug te schrijven. Na een paar minuten stuurde hij er nog wel -잘 지내요?- achteraan. Op de een of andere manier was hij opgelucht dat ze hem een bericht had gestuurd, nu wist hij zeker dat hij haar niet kwijt zou raken.

Yeonwoo draaide zich weer recht en keek naar het plafond, vandaag was raar begonnen. Hij had iemand ontmoet die hij nooit dacht te ontmoeten en hij voelde eindelijk iets. Na een aantal minuten doelloos ronddraaien accepteerde hij zijn slapeloosheid en hij stond op om zijn zooi in de badkamer op te ruimen. 'Nu moet ik een nieuwe spiegel kopen..' mompelde hij zacht terwijl hij de stukken glas van de grond raapte en ik een vuilniszak deed. Toen hij klaar was pakte hij zijn mobiel van zijn bed en hij liep naar zijn keuken om een kop koffie te zetten. Samen met zijn kop koffie liep hij naar de bank waar hij zich langzaam liet vallen.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Hayeong had haar voor maar nog niet eens vijf tellen dicht, of haar telefoon trilde al in haar hand. Door het getril schrok zij wel wakker en merkte hoe hard haar hart bonkte van de onverwachte actie. Met veel vermoeidheid kon zij haar ogen openen en keek naar haar scherm, die voor enkele momenten onscherp bleef. Uiteindelijk kon zij lezen wat zij had gekregen en een kleine glimlach vormde op haar gezicht. -I'm tired... Dus het spijt me als ik niet reageer, dan ben ik hoogst waarschijnlijk in slaap gevallen T_T- Stuurde ze en gaapte. -Met jou?- Was het volgende bericht dat zij stuurde.

Inmiddels begon het warm te worden in Hayeong's bed en ze knuffelde een mengsel van haar kussen en deken. Het was een gewoonte geworden dat zij altijd iets of iemand nodig had om te knuffelen, want anders zou zij niet in slaap kunnen vallen. De laatste keer dat zij in slaap was gevallen, terwijl zij een persoon knuffelde, was veel te lang geleden en nu realiseerde zij hoe eenzaam het soms kon zijn. Een relatie was niet echt de oplossing voor alles, maar ze had gewoon iemand nodig die bij haar zijde stond.

Aangezien ze nog niets terug had gekregen, besloot ze zachtjes wat muziek aan te zetten. Het was kalmerend en het verbrak de stilte die in haar kamer was. Hayeong checkte de tijd en zag dat de meeste mensen nu al bezig waren met hun werk. Met wat moeite trok zij de dekens over haar hoofd heen en enkele momenten later viel zij al in slaap.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo was helemaal opgegaan in de serie die op de tv aan het afspelen was en had niet gehoord dat iemand hem een bericht had gestuurd, toen hij het na 20 minuten las kwam een kleine glimlach te voorschijn. Aangezien hij aardig laat reageerde ging hij er van uit dat ze in slaap was gevallen, -Met mij gaat het prima, slaap zacht Hayeong.- typte hij rustig en hij klikte op verzenden. Hij nam een slok van zijn koffie die nu aardig koud was geworden, hij keek iets over het leger in Korea.

Ergens voelde hij spijt, dat hij het leven in het leger had opgegeven. Hij had het niet eens een echte kans gegeven, hij weet nog hoe zijn moeder er over dacht toen ze erachter kwam. 'Yeonwoo, je geeft alles op. Eerst school, nu dit. Dit is het enige wat je nog kon doen in de toekomst. Je bent een mislukkeling, ik heb gefaald als moeder.' Een van de laatste dingen die ze tegen hem zei voordat ook zei het contact verbrak over de telefoon. Het was allemaal waar, hij was een mislukkeling en nu kon hij niks meer bereiken.

'Het spijt me mam.' mompelde hij zacht voordat een aantal tranen over zijn wangen rolde, hij zette zijn koffie weg en veegde met zijn mouw zijn wangen droog. Aan de ene kant wou hij het veranderen en nog iets doen, aan de andere kant had hij er de puf niet voor. Hij wist het gewoon nog steeds niet, wou hij wel verder? Of toch niet..

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
In die tussentijd waren er uren verstreken en Hayeong werd eindelijk wakker. Met veel moeite kon zij haar ogen open krijgen. Kort wreef zij in haar ogen en bleef zo even liggen. Waarschijnlijk was het nu wel laat geworden, wat haar niet eens zou verbazen en met laat bedoelde zij ergens in de middag.

Hayeong rekte haarzelf uit en hoorde toen iets vallen op de grond. "You must be kidding me..." Fluisterde zij zachtjes en hing half uit het bed om het voorwerp te vinden. Al snel zag zij dat het haar mobiel was, die op de grond was beland. Ze raapte haar mobiel op en ging weer terug in bed liggen, zonder enige interesse of motivatie om uit haar bed te komen.

Zodra zij haar scherm aandeed, zag zij enkele berichten verschijnen, onder nadere van Yeonwoo. Nog steeds half slapend, opende zij het bericht en las het. -Goede middag. Je "popje" is ook eindelijk wakker- Stuurde zij, wat natuurlijk veel te lang duurde om te typen doordat Hayeong gewoon niet normaal kon typen. Ze drukte op verzenden en merkte dat zij uiteindelijk trek begon te krijgen. Ze kon wat te eten maken en desnoods bestellen, als zij niks in huis had. Of tenzij zij opeens energie had, kon zij nog even naar buiten, maar dat was iets waar zij momenteel geen behoefte aan had. Ze keek naar het raam en merkte het felle zonlicht dat haar kamer probeerde binnen te dringen, maar grotendeels werd tegengehouden door haar gordijnen.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo was het overige deel van de nacht en ochtend doorgekomen op de bank, met zijn wangen nat van de tranen en zijn onderarmen met dingen waar mensen het liever niet over hebben. Rond een uur of 12 besloot hij te gaan douchen en schone kleren aan te doen, om er zo nog een beetje menselijk uit te zien. Toen hij de douche uitkwam zag hij dat Hayeong hem een bericht had gestuurd, -Goeie middag popje, lekker geslapen?- Hij besloot om mee te gaan met het popjes gedoe aangezien het leek of ze er op dit moment wel mee in ging. Hij pakte een handdoek en droogde zijn haren er mee voordat hij zich in zijn kleding hees.

Hij pakte een sigaret uit het pakje dat op de tafel lag en stak hem aan voordat hij op het aanrecht sprong en op de rand zat, na een paar seconden stilte hoorde hij een raar geluid wat hij even later koppelde aan zijn buik. Hij had de hele nacht niet aan eten gedacht en merkte nu pas dat zijn lichaam energieloos was geworden. Hij sprong van het aanrecht af en opende zijn koelkast, maar hij had t kunnen weten: Niks. Hij zuchtte en besloot om maar even snel langs de supermarkt te lopen om eten te halen, hij schoot in zijn schoenen en hij plukte zijn bos sleutels van de tafel voordat hij de voordeur sloot.

De dichtstbijzijnde supermarkt was misschien 10 minuten lopen maximaal, het was een klein winkeltje met eigenlijk alleen maar de echte benodigdheden maar het was genoeg voor hem. De baas van de supermarkt kende hem dan ook wel omdat hij hier dagelijks of zeker om de dag kwam. Hij knikte vriendelijk naar het persoon achter de balie voordat hij richting het schap met de ramen liep.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Aangezien Hayeong anders niet wakker zou worden, besloot zij maar om een douche te nemen. Met veel tegenzin ging zij het bed uit en liep richting de gordijnen. Het felle zonlicht begroette haar zodra zij de gordijnen opzij schoof, waardoor zij haar ogen wat dichtkneep uit reflexen. Ook kon zij gelijk de hitte ervan voelen, wat misschien niet het prettigste ooit was.

Om snel uit de hitte te gaan, liep zij richting haar kledingkast, waar zij op zoek ging naar wat nieuwe kleding. Met een stapeltje kleding en haar mobiel, liep ze richting de badkamer. In de badkamer was het eerste gevoel de kou die zij met haar voeten kon voelen. Het was mooi dat het in de badkamer tenminste nog fris was, vergeleken met de zon die haar besloot om haar op te warmen.
Een geluidje echode door de badkamer, waarvan Hayeong opkeek. Enkel de naam van Yeonwoo kwam tevoorschijn en ze las zijn bericht. Zijn bijnamen voor haar waren soms enorm vreemd voor iemand die haar pas een aantal uren kende. -Hoeveel bijnamen ga je nog voor mij hebben aan het einde van de dag? Maar ik heb goed geslapen hoor, bedankt voor de vraag. Heb jij eigenlijk wel een oog dichtgedaan of niet?- Na wat na te denken en te twijfelen besloot zij eens wat te doen wat zij nooit eerder had gedaan. -Trouwens, heb je zin om zo ergens te gaan eten?- Stuurde zij, hopend dat het goed ging. Elke keer als zij iemand iets vroeg, al was het maar voor iets simpels, was zij bang dat ze zou worden afgewezen, vreemd genoeg. Er ontstond dan een hele paniekaanval, voor bijna niets.

In die tussentijd dat Hayeong toch moest gaan wachten, besloot zij maar om hetgeen te doen waarvoor zij in het begin al hier kwam: een douche nemen, zodat zij wakker zou blijven. Na wat gedoe stond zij onder de douche en genoot van de koude stralen.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo pakte een aantal pakken ramen uit het schap en gooide die in zijn mandje, hij liep wat rond tot hij zijn mobiel voelde trillen. Hij pakte het ding uit zijn zak en klikte hem aan, het was Hayeong. Hij las haar bericht en glimlachte even, -Ja is goed, waar wil je eten dan? En.. waarschijnlijk een stuk of 5- hij liep naar de kassa en rekende de ramen af waar na hij nog een kort gesprek had met het persoon achter de balie.

Rustig begon hij terug te lopen, terwijl hij een liedje in zijn hoofd had. Hij had niet verwacht dat Hayeong hem zou vragen om samen iets te gaan eten maar hij zou er ook geen nee tegen zeggen. Ergens leek het hem oprecht een leuk iets om te doen met haar, gewoon omdat het aardig rustig was. Alleen lunchen zou vast geen probleem kunnen worden, het is niet naar een attractiepark gaan ofzo..

Eenmaal thuis kleedde hij zich snel ietsjes netter aan, hij moest er niet weer uitzien als een slons. 1x was al teveel eigenlijk. Toen hij klaar was plofte hij op de bank en wachtte op een antwoord van Hayeong.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Enkele momenten gingen voorbij en Hayeong kwam uit de douche vandaan. Meteen was er een koude bries te voelen, wat er ergens ook voor zorgde dat zij wakker werd. Snel pakte zij een handdoek, droogde haar af en kleedde haar aan. Haar blik ging naar haar spiegelbeeld en merkte dat haar haar enorm door de war zat.
Kort gingen haar ogen naar haar telefoon. Ze drukte op een knopje en het bericht kwam tevoorschijn. Ze las het bericht en dacht even na. Er waren een aantal plekken waar je kon eten hier. Hayeong stelde een plaats voor, waar er goed eten was, niet al te duur en waar het niet al te druk was. -Hmm... Ik weet niet of ik het met jou ga overleven als je zo een hele lijst met bijnamen voor mij hebt, Yeonwoo- Stuurde zij over de bijnamen. Het was al gek genoeg dat zij de moeite erin stak om met hem te communiceren.

Hayeong legde haar mobiel neer, pakte een borstel en deed haar haar. Ze wilde er nog een beetje redelijk uitzien, aangezien zij waarschijnlijk toch wel de tijd ervoor zou hebben en vaak duurde het niet al te lang, tenzij alles opeens besloot om tegen haar te gaan werken, wat hoogst waarschijnlijk zou gaan gebeuren.

Eindelijk was ze klaar met alles. Ze had kleding aan waar ze comfortabel in was, maar ook gewoon bij een dagje uit paste, ze had haar haar en nog wat andere dingen gedaan. Nu moest zij alleen nog wachten op een bericht, om te checken of alles in orde was voor hem. In die tussentijd schonk zij wat te drinken voor haarzelf in en nam er rustig een slok van.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo las het bericht en zocht de plek even op, het zag er wel goed uit. Hij opende het gesprek weer en stuurde een 'okay' emoji. -Zie je over 10 minuten?- hij drukte op verzenden en stond rustig op. Hij liep naar een spiegel om te checken of hij er wel oke uitzag en of zijn haar goed zat. Hij wou in ieder geval proberen een goede indruk te maken als ze echt iets afspraken en niet random elkaar tegen kwamen. Het restaurant was ongeveer 5 minuten lopen, maar dan had hij daar nog een tijd om een plekje te regelen waar ze konden zitten. Onderweg dacht hij na over haar opmerkingen over de bijnamen, een zacht lachje kwam uit zijn mond toen hij er aan dacht. 'Ik ben ook zo super cringy soms he..' mompelde hij zachtjes in zichzelf.

Na ongeveer 5 minuten kwam Yeonwoo aan bij het restaurant, hij regelde een tafel voor 2 aan een raam en bestelde al een stukje brood als snack voor als Hayeong aan zou komen. Zijn blik ging het raam uit wachtend op het moment dat hij haar aan zou zien lopen.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Zodra zij haar glas had weggelegd voelde zij al haar mobiel trillen. Eerst ruimde zij wat dingen op en checkte vervolgens wat hij had gestuurd. -Ik zal er zijn- Stuurde ze naar hem en keek even op de klok. Dus nog zo'n 10 minuten... Dat zou wel te halen moeten zijn. Hayeong checkte alles voor de laatste keer en verliet toen haar huis.

Buiten was het zo anders vergeleken met binnen. De zon scheen wat en het was zo'n typische dag dat mensen naar het strand of iets dergelijks zouden gaan. Alhoewel zij het niet erg vond van dat zij er niet naartoe ging gaan, vond zij het nu ook wel best. Als zij Yeonwoo niet had ontmoet, was zij waarschijnlijk nu nog niet het bed uit, wat dus geen goed teken was.
Langzaam begon ze te lopen, terwijl er wat gedachten door haar hoofd gingen. Nog steeds gingen die beelden niet uit haar hoofd en het was ook nooit de bedoeling. Rustig, Hayeong. Gewoon doen alsof er niets aan de hand is en alsof je van niets af weet. Ook al probeerde ze rustig te zijn, de sirene van de politie en al zorgde ervoor dat haar hart als een gek begon te bonken en dat ze wat nerveus werd. Dit was zo enorm stresserend.

Uiteindelijk kwam ze aan bij de plek waar zij hadden afgesproken. Voor nu wachtte Hayeong totdat zij kon oversteken. Gelukkig duurde het niet al te lang voordat zij kon oversteken. Met rustige voetstappen stak zij over. Er waren wat geluiden van kinderen te horen met hun ouders, koppels die samen aan het praten waren, zakenmensen, mensen die hun muziek enorm luid in de auto hadden staan en meer.
Hayeong deed de deur open en keek toen rond, waarbij ze al snel Yeonwoo kon zien. Ze liep op hem af en ging bij hem aan tafel zitten. "Hey." Zei ze met een kleine glimlach en ging wat beter zitten. "Wacht je eigenlijk al lang?" Vroeg ze, aangezien ze wat later was dan dat zij oorspronkelijk had gepland.

@Palette

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld